در یک دهه اخیر کشورهای مختلفی به قانون گذاری برای تثبیت فرهنگ «شفافیت» پرداختند و با ترویج گفتمان تبدیل «خانه های آهنی به خانه های شیشه ای» نه تنها به تصویب قوانین متعددی اقدام کردند؛ بلکه با حمایت از فرایندی شدن شفافیت تاریک خانه های پنهان را تخریب کردند. این روش احساس امنیت و آرامش ذهنی را در میان شهروندان نهادینه کرد و از فاصله میان دولت ها با ملت ها کاست و سرمایه اجتماعی را بیش از گذشته تقویت کرد. این در حالی است که در کشور ما کلیدواژه «شفافیت» در طول سال هایی تامل برانگیز صرفا در گفتار و نوشتار خلاصه شده و با وجود قوانین متعدد در این زمینه که به مراتب از تجارب موفق سایر کشورها بیشتر است،