وقتی نویسنده ای کهنه کار، صاحب سبک و تثبیت شده در عرصه ادبیات داستانی هنوز می تواند دست به خطر بزند و سمت خلق تجربه های نو و متفاوت -ولو در میان آثار خود- برود، هر خواننده و مخاطبی را در عرصه ادبیات سر ذوق می آورد و در این زمانه رخوت کتاب و کتاب خوانی، تجربه دلنشین خواندن و دنبال کردن رمان و ادبیات داستانی را دوچندان می کند. «بیرون در» محمود دولت آبادی چنین ویژگی ای دارد. نویسنده ای که نه تنها همچون بسیاری از هم دوره ای های خود دست از نوشتن و در صحنه حضورداشتن، نشسته است که همچنان سعی دارد با خلق آثار اخیرش همچون «طریق بسمل شدن» و «بیرون در» و حتی زندگی نوشتی مثل «عبور از خود» به نسل جوان یادآور