(بدان ای سالک راه خدا!) اگر انسان توجه کند که موجود گرانبهایی است و از علم و کمال و جمال الهی برخوردار است و مقامی بس بلند و رفیع دارد، اخلاق رذیله وار تکاب گناه را دون شان خویش می داند و طبعا از آنها بیزار خواهد بود. وقتی فهمید روح انسان، موجودیت حقیقی انسان الهی است و از عالم بالا آمده است، شهوات و خواسته های حیوانی در نظرش بی ارزش و تمایل به فضایل اخلاقی در وجودش احیا خواهد شد. امام علی (ع) در این زمینه می فرماید: هر کس که نفس خودش را گرامی بدارد، شهوت های او برایش کوچک و بی ارزش خواهد بود. (نهج البلاغه- حکمت 449)