شعر بیان تفکر ماست. ما را تربیت می کند و اندیشه مان را آراسته، خشونت زداست، ضرورت است. شاعر است که جهان را از اندیشه های مشوش مغشوش می پیراید. به آشفتگی ویرانگر فرم می بخشد و آرام آرام تربیت می کند. شاعر به آهستگی هرس می کند و می آراید. علیرضا عامری، قبل از آنکه ترجمه کند یا تدریس، می نوشت. با گزینش درست تر واژگان، شعر می سرود. جذابیت زبان برای او در امکاناتی ا ست که خود زبان به شاعر می دهد تا در سلوک بداهه و شاعرانه خود، به آنها بیفزاید. واژه سازی، ساختن ترکیبات و استعاره های نو، واردکردن مفاهیم بینارشته ای ازجمله سفرهای زبانی-اندیشه ای او در این مجموعه شعر است. «گیومه