پس از سروصدای فراوان آهنگ یک خواننده ایرانی خارج نشین بد نیست فکر کنیم که چرا دانش آموزان ما به موسیقی های پاپ آنچنانی آری می گویند و برایشان لذت بخش است و به طرح های اجباری که سالیان سال است در مدارس اجرا می شود خیر؟ چه کسی مجاز و غیرمجاز را تعریف می کند؟ معیار مجاز و غیرمجازبودن چیست؟ آیا با فراخوان مسابقه انشای نماز که از زمان تحصیل دهه شصتی ها وجود داشته و تا همین الان هم ادامه دارد، دانش آموزان ما نمازخوان شده اند؟ آیا با اجبار و تهدید کم کردن نمره انضباط می توانیم تربیت مورد نظر را ریشه آموزش هایمان قرار دهیم؟ چقدر موفق بوده ایم؟ مگر جز این است که گفته شده است خیر الامور اوسطها؟ تا چه