«نخبه» فرد یا گروهی است با استعداد، قابلیت و توانایی های عالی و خصوصیاتی استثنایی، منحصربه فرد و با قدرت تاثیرگذاری بالا در جامعه که از ساختار برآمده اند. از آنجا که مفهوم نخبه چند وجهی بوده از این رو در تبیین آنان و نوع ارتباط ساختار با عامل انسانی مفهوم پردازی مختلفی صورت گرفته است. برخی نظریه پردازان کارکردی نخبه را به مفهومی ایستا در نظر می گیرند و بر این باورند که «ساختار» نخبه را خلق می کند و در فرآیند نخبه شدن او موثر است. اما در مفهوم پردازی جدید، نخبه مفهومی پویاست زیرا نگاهی کاملا فرآیندی دارد. در این نگاه، ساختار نخبه را (به مثابه عاملیت) در خود دارد و قائل به جدایی ساختار و نخبه نیست بلکه رابطه آنها متقابل است و کنش گر هم در این امر دخالت دارد به عبارت دیگر نخبگان مخلوق ساختار هستند و بر ساختار نیز تاثیر می گذارند.