مرد غریبه ای که از سر اتفاق همراهم می شود، تمام نیم ساعتی که با هم هستیم، درباره دیگران صحبت می کند؛ دیگرانی که بیشتر از آن که آدم باشند شبیه موجودات عجیب و غریبی هستند که در فیلم های تخیلی دیده می شوند.

منظورم فیلم هایی مثل دیگران ساخته آلخاندرو آمنابار (کارگردان خلاق اسپانیایی) نیست چراکه شخصیت های این فیلم، آدم هایی هستند که مرده اند. خودشان هم نمی دانند که در دنیای مردگان قدم می زنند.

اما آدم هایی که مرد همراهم از آنها حرف می زد و از آنها گلایه می کرد، حی و حاضرند و در دنیای زندگان قدم می زنند، بیشتر شبیه شخصیت های رمان ربایندگان جسد نوشته والتر باردین فینی هستند.