از جایگاه سینمایی عباس کیارستمی خاطره ای دارم که ذکر دوباره اش را اینجا خالی از لطف نمی دانم. پانزده سال پیش در قطار متروی کرج نشسته بودم که جوانی وارد واگن شد و مقابل من نشست. البته در جایی که من نشسته بودم به غیر از من چند نفر دیگر هم حضور داشتند. این جوان که از قیافه اش معلوم بود ایرانی نیست کوله پشتی به همراه داشت که به محض نشستن روی صندلی کنارش قرار داد و از داخل آن تکه کاغذی را بیرون آورد و به همه ما نشان داد . روی کاغذ با فارسی ساده نوشته شده بود عباس کیارستمی و بابک احمدپور. در کنار این دو اسم آدرسی هم نوشته بود که این پسر جوان آدرس این مکان را از ما می پرسید. آن چند نفر حاضر در واگن مترو اسم عباس کیارستمی را نشناختند ولی من که از دیدن نام عباس کیارستمی تعجب کرده بودم با همان زبان دست و پاشکسته انگیسی از او پرسیدم با کیارستمی و بابک احمدپور چه کار داری؟ گفت وقتی بچه بودم فیلم «خانه دوست کجاست» عباس کیارستمی از تلویزیون کره پخش شد و من از همان موقع بچگی این فیلم را دوست داشتم و شخصیت اصلی فیلم روی من بسیار تاثیر گذاشت. آمدم ایران تا بابک احمدپور را ببینم. این جوان به ما گفت که عباس کیارستمی را دیده و حالا به دنبال آدرس بابک احمدپور می گردد. وقتی ما از مترو پیاده شدیم آدرس را به او راهنمایی کردم و از هم جدا شدیم. لابه لای صحبت این جوان به این فکر می کردم که چقدر مساله فیلم «خانه دوست کجاست» برای او جدی بوده که از کره برای دیدن عباس کیارستمی و شخصیت اول فیلمش به ایران آمده است.به گمان من عباس کیارستمی جهانی ترین چهره سینمای ایران است و هیچ فیلمسازی تاکنون همپای او به این جایگاه دست نیافته است. تفاوتش هم با دیگر فیلمسازان در این است که کیارستمی فیلمساز صاحب سبکی است حال آنکه دیگر فیلمسازان صاحب سبک نیستند. و نکته مهم تر نقش تاثیرگذار فیلم «خانه دوست کجاست» است که تاکنون دربسیاری از کشورها بارها وبارها نمایش داده شده و بچه های آن کشورها هم با پیام این فیلم ارتباط برقرار کردند اما متاسفانه در کشور خودمان آنگونه که فیلم شایستگی اش را دارد مورد توجه قرا ر نگرفته است. یاد عباس کیارستمی و «خانه دوست کجاست» جاودانی است.