سلام...

خیلی لازم نیست خودمون رو به زحمت بندازیم برای پیدا کردن راست و دروغ در جامعه... فقط باید کمی دقت کنیم... می پرسید چه جوری؟! من عادت دارم با مثال حرف بزنم؛

امروزه ادعای ندیدن برنامه های تلویزیون برای گروهی از اعضای جامعه، نشونه کلاس و روشنفکری شده... طرف رو به روم می ایسته و زل می زنه توی چشمام و می گه: ا ا... شما همو ن مجری هستی؟ می گم: بله، مخلصیم... بلافاصله می گه البته من تلویزیون ایران رو نگاه نمی کنم... وقت ندارم... برنامه به دردبخور هم که نداره...

چنددقیقه که می گذره و حواسش پرت می شه با پر حرفیش، یهو می بینی نه تنها راجع به تک تک جملات من و مهمونمون توی برنامه داره اظهار نظر می کنه، بلکه تحلیل هم چاشنیش کرده و به استفاده از زبان بدنم هم گیر می ده... تناقض ها یا همپوشانی های حرفای ما رو با سریال پریشب فلان شبکه دیگه هم بهم یادآوری می کنه! تازه کلی هم راجع به اون آگهی تبلیغاتی وسط سریال بد و بیراه می گه!

بابا مرد حسابی (یا زن حسابی!) تو که ثانیه به ثانیه تبلیغات بین برنامه ها رو حفظی، چرا فکر می کنی بگی من تلویزیون نمی بینم، خیلی روشنفکر و با کلاسی؟!

راست و دروغ رو خیلی راحت می شه تشخیص داد: به همین سادگی...