چند روز پیش که داشتم گله بداخلاقی های مجازستان را نزد آقای انبارلویی می گفتم و اینکه گاهی ناظر بر کج فهمی ها و دفاع بد از حقایق درست، رسما خسته می شوم، عجب حکایتی تعریف کرد ایشان! حیفم آمد شما را نیز آشنا با این قصه که صدالبته عین واقعیت است، نکنم! القصه! در فلان اردوگاه اسرای ایرانی دربند صدام، شبی آزاده ها متوجه سرور و مسرت ویژه مرحوم ابوترابی می شوند! آن حر متخلق به اخلاق اولیای دین که حقیقتا از نوادر روزگار بود، آن شب چنان شاد و خندان بود که بعضی از اسرا فکر کردند قرار است به زودی آزاد شوند و اطلاع از این خبر، عامل بهجت صورت سید ابوترابی است! این شد که رفتند نزد ایشان تا سبب خوشحالی شان