احساس تنهایی دارم. توی جمع ساکت و منزوی هستم. لام تا کام حرف نمی زنم، می ترسم حرف بزنم. قبلاها خیلی دوست داشتم با آدمها گرم بگیرم و توی جمع صحبت کنم، اما اوایل مسخره ام می کردند، چون گاهی زبانم می گرفت و یا صحبت هایم برای آنان دلنشین نبود و بی محلی می کردند. به این خاطر شدیدا احساس تنهایی و بی کسی می کنم. احساس می کنم هیچ کس مرا نمی فهمد و در کنارم حس خوبی ندارد. نمی دانم باید چه کنم.