شامگاه دو، سه شب پیش تلفنم زنگ زد، علی بود؛ دکتر علی شمس اردکانی. گفت نزدیک خانه ات هستم، برایت از باغچه سولقان آلبالو آورده ام. او می داند که چقدر به آلبالو و تولیدات جانبی ازجمله مربا و شربت و آلبالوپلو علاقه دارم. بسته بزرگی هم آورد که به جز بخش سنتی خام خواری، بقیه بی درنگ راهی دیگ محصولات جانبی و رنگین کردن سفره فردا شد. بسته را داد و رفت، گفت می دانی که زود می خوابم و اکنون از وقتش هم گذشته است. چنین اتفاقی میان دو دوست می افتد و سابقه دوستی ما به سال 1341 بازمی گردد که هردو قدم به دانشکده حقوق گذاشتیم؛ یعنی 57 سال پیش. در دوران دانشکده ما بچه های تهران دور هم بودیم و بچه های شهرستانی