برای «بلوغ سیاسی» می توان ابعاد مختلف در نظر گرفت: نخست، سازمان یابی مدنی و درون زا و پویایی های گروهی سطوح پایینی تا میانی جامعه است که طی آن صنف ها، حرفه ها، نهادهای مدنی و مردم نهاد و نهادهای محلی خودگردان سازمان می یابند و ارگانیسم جامعه از حیث شناختی و کنش مندی فعال و خلاق توسعه می یابد. دوم، زندگی مسالمت آمیز افراد در جامعه است که طی آن امکان گفت وگو فراهم می شود و افراد و گروه ها دیدگاه های متفاوت یکدیگر را شنیده و به رسمیت می شناسند و می توانند پس از گفت وگو در یک منطقه میانجی و خاکستری با هم اجماع کرده و به قراردادها و تعهدات اجتماعی شان پایبند بمانند. سوم، شکل گیری ملت-دولت است؛ به