در خرداد سال 92 و در کارزار انتخابات ریاست جمهوری که رقیب معتقد بود تحت هر شرایطی پیروز میدان است و مدیریت اجرائی هشت ساله گذشته را دنبال خواهد کرد، ناگهان در برابر تدبیر و تاکتیک جبهه اصلاحات با شکستی پیش بینی نشدنی روبه رو شد. پیروزی دکتر روحانی بر رقبا، نقطه امیدی بود که پس از هشت سال می توان امیدوار بود مشکلات بین المللی و متعاقب آن مشکلات معیشتی و اقتصادی مردم را حل کرد.

نقطه آغاز، پیگیری پرونده هسته ای و در نهایت امضای معاهده برجام بود. فارغ از این نکات که دولت در سیاست گذاری تبلیغاتی و اطلاع رسانی خود در چارچوب برجام چقدر موفق بود، نکته مهم این بود که برجام با نظر یکپارچه حاکمیت امضا شد و درواقع یک معاهده مورد اتفاق تمام ارکان حاکمیت بود.