نرخ اشتغال از جمله مهم ترین شاخص های اقتصادی است که در دوره رکود اقتصادی از اهمیت بالاتری برخوردار است. جمعیت بازار کار (بالای 10 سال) در هر کشوری به دو قسمت جمعیت فعال و غیر فعال تقسیم می شود. جمعیت فعال به تمامی کسانی گفته می شود که یا مشغول به کار هستند یا در جست و جوی کار. به عبارتی افراد بیکار نیز بخشی از جمعیت فعال را تشکیل می دهند. جمعیت غیرفعال شامل افرادی می شود که نه شغلی دارند و نه به دنبال آن می گردند. دلایل مختلفی از جمله ناتوانی، تحصیل، خانه داری یا ناامیدی از یافتن شغل یا دستمزدهای پایین باعث شده است تا بسیاری از شهروندان هر کشوری در بازار کار مشارکت نداشته و جمعیت غیرفعال را تشکیل دهد.

آمار ها نشان می دهند در بهار 1398 نرخ بیکاری نسبت به مدت مشابه سال گذشته حدود 3/ 1 درصد کاهش یافته است. دولتمردان نیز کاهش نرخ بیکاری در فصل اول سال جاری را دستاوردی مهم می دانند. کارشناسان معتقدند بازار کار در هر کشوری با پیچیدگی های خاصی همراه است و کاهش نرخ بیکاری لزوما نشانه مثبتی نیست. کاهش جمعیت فعال در بازار کار یکی از مهم ترین دلایل کاهش نرخ بیکاری است، در شرایطی که اشتغالی نیز ایجاد نشده است. به عبارت دیگر کاهش نرخ بیکاری در بهار سال جاری لزوما نشانه مثبتی نیست و باید با نگاه جامع تری به بررسی شرایط پرداخت. کارشناسان در این پرونده باشگاه اقتصاددانان به بررسی بازار کار در ایران پرداخته و علل کاهش نرخ بیکاری در بهار 98 را بررسی کرده اند. نتایج به دست آمده نشان می دهد کاهش نرخ مشارکت، علت اصلی کاهش نرخ بیکاری است و نه ایجاد اشتغال. جمعیت فعال به دلایل مختلف از جمله دلسردی از یافتن شغل از بازار خارج شده و در مقابل بر جمعیت غیرفعال افزوده شده است.