چند سال پیش کتابی با عنوان «جهان داستان ایران» را نوشته و در آن از 31 نویسنده نسل دوم بین سال های 1332 تا 1357 نام برده ام. در این کتاب علاوه بر شرح حال، دیدگاهم را نسبت به کار این نویسندگان آورده ام. از میان این گروه، از 5 نفر به عنوان بهترین و مداوم ترین نویسندگان چه در حوزه داستان کوتاه و چه رمان نام برده ام؛ در راس این نویسندگان ساعدی با یکی از شاهکارهایش «عزاداران بیل» است. این کتاب مجموعه ای از داستان های کوتاه به هم پیوسته است که بسیار باارزش، معتبر، خواندنی و ماندگار است. هر چند که ساعدی در گفت وگوهایی که با او داشتم، همیشه می گفت هنوز شاهکارش را خلق نکرده اما من معتقدم «عزاداران بیل»