به کارگیری این تعریف محدود از چند فرهنگی و چند فرهنگ گرایی(که مطابق آنچه قبلا ذکر شد شامل سه نوع خرده فرهنگی، دیدگاهی و اشتراکی یا لااقل سومی بشود)، سابقه تاریخی هم دارد و جنبش های مربوط به آن اولین بار در کشورهایی به وجود آمدند که خود را در مواجهه با گروه های فرهنگی متمایز دیدند. این کشورها برای مدت های مدیدی تصور می کردند که یک فرهنگ واحد ملی دارند و همه شهروندان باید در آن جذب شوند. حالا متوجه شدند که کشورشان دارای گروه های قدیمی یا تازه رسیده هاست که نمی خواهند یا نمی توانند جذب فرهنگ عمومی بشوند. امریکا به عنوان ملتی از مهاجران، مدت مدیدی اصرار بر جذب سریع بیگانگان در زبان و فرهنگی کرده