سپاهان در حالی در هفته بیست و پنجم لیگ برتر مقابل پرسپولیس به میدان می رود که این دیدار برای سرخ پوشان تهرانی که در کورس قهرمانی هستند از اهمیت زیادی برخوردار است اما برای زردپوشان اصفهانی نیز می تواند سرنوشت ساز باشد. البته پرسپولیس و استقلال، چنان فاصله چشمگیری با سپاهان ایجاد کرده اند که این تیم نمی تواند آن را با یکی دو برد جبران کند ولی پیروزی در بازی چهارشنبه آنها را به کسب سهمیه آسیایی امیدوار نگه می دارد. این در شرایطی است که سپاهان هم می توانست حالا جزو مدعیان قهرمانی باشد ولی واکنش سران این باشگاه در قبال اشتباهات مکرر تاکتیکی ژوزه مورایس به جای برکناری او و روی آوردن به مربی بهتر، ابقای او و تقویت کادرفنی اش بوده است. این در حالی است که سرمربی پرتغالی تصمیم گیر نخست و انتخاب کننده اصلی نفرات و تاکتیک ها است و دستیاران پرتعداد او، سهم چندانی در این خصوص ندارند و بیشتر سیاهی لشکر به حساب می آیند. بنابراین، ایرادات فراوان سپاهان و دلایل بروز آن را باید در شخص مورایس جست وجو کرد. زیرا او به لطف دست و دلبازی پایان ناپذیر مدیران سپاهان در ایام پیش فصل، امکان بهره گیری از ستاره های متعدد داخلی و برخی فوتبالیست های توانای خارجی را در ترکیب تیمش به دست آورد ولی کمترین بهره را اخذ کرد تا شاهد کفران نعمت در این تیم باشیم. تاکتیک های انتخابی او اگرچه سپاهان را به مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی رهنمون کرد اما این تیم را در صحنه لیگ قهرمانان آسیا مقابل الهلال بازنده کرد و در لیگ برتر هم، از اقتدار عاری ساخت. سپاهان با نتیجه ای که در دیدار با پرسپولیس می گیرد، دست کم 70 تا 80 درصد از سرنوشت نهایی سرخ ها را در لیگ رقم می زند اما اگر هم به موفقیت برسد، توفیقی کوچک برای تیمی به حساب می آید که لشکری سلم و تور از ستاره ها دارد. این در شرایطی است که سرمربی این تیم، با وجود گذشت 24 هفته از لیگ، هنوز راه استفاده درست و موثر از این ستاره ها را نیافته و این روال معیوب به طور واقعی ترمیم نمی شود، مگر اینکه کار به دست مربیانی خوش فکرتر و قاطع تر بیفتد. مربیانی که صاحب اشرافی بیشتر بر شرایط محیطی فوتبال ایران در قیاس با مورایس باشند و به تبع آن بتوانند نتایجی بسیار بهتر از او بگیرند.