به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « سیاست نامه ها » در نشریات گروه « علوم سیاسی »

تکرار جستجوی کلیدواژه « سیاست نامه ها » در نشریات گروه « علوم انسانی »
  • مهدی امیدی*، سعید محمدی
    پژوهش حاضر به دنبال واکاوی مفهوم دولت مداری در سنت فکری سیاست نامه نویسی دوره میانی ایران است؛ تا به این سوال پاسخ دهد که مولفه های الگوی سیاست نامه نویسی از حیث دولت مداری، در آثار مکتوب این دوره با توجه به تضعیف خلافت اسلامی و شکل گیری سلطنت های نیمه مستقل شامل چه ویژگی هایی بوده و نسبت آن با اندیشه دولت در ایران چگونه است. بعداز تبیین مولفه های چهارگانه «توامانی دین و سیاست»، «پادشاهی و سلطنت محوری»، «رعیت داری و تعامل عادلانه» و «حفظ قدرت و نفی مخالفان» با استفاده از «روش تطبیقی» به بررسی این شاخص ها میان آثار (سیرالملوک، کتاب النصیحه و نصیحه الملوک) پرداخته شد. یافته های تحقیق بیانگر آن است که خواجه به دنبال ایجاد فره ایزدی و مشروعیت دینی برای پادشاه بوده، عنصرالمعالی سلطنت زمینی را جایگزین مشروعیت دینی کرده و غزالی راهی میانه را در قالب نظریه ی ظل الله است. هر سه متفکر، گرانیگاه خود را حول محور پادشاه قرار داده اند اما ایجاد دیوان عریض مختص به خواجه بوده و عنصرالمعالی و غزالی به ترتیب در جایگاه های بعدی قرار می گیرند. جهت «رعیت داری و تعامل عادلانه» عنصرالمعالی و غزالی به کنترل رعیت و لشکر از طریق نظام های اخذ خراج و صدور فرمان اشاره کرده اند اما خواجه کمتر از بقیه به موضوع عدالت پرداخته است. به ترتیب خواجه، عنصرالمعالی و غزالی در آثار خود به دنبال «بسط»، «کسب» و «حفظ» قدرت بودند. در مجموع می توان نتیجه گرفت فرآیندهای حاکم بر شکل گیری دولت در ایران نشان می دهد که دولت امری تاسیسی بوده و در ادامه متون سیاست نامه ها، بازتاب دهنده تجربه دولت مداری ایرانیان است تا در «سیاست عملی» به اقتضائات نظام های سیاسی جدید پاسخ داده شود.
    کلید واژگان: سیاست نامه نویسی, قرون میانه, قابوس نامه, نصیحه الملوک, سیرالملوک, عدالت}
    Mahdi Omidi *, Saeed Mohammadi
    The present study seeks to explore the concept of statehood in the intellectual tradition of policy-writing of the middle period of Iran; to answer the question of what characteristics the components of the model of policy-writing in terms of statehood, in the written works of this period, in view of the weakening of the Islamic caliphate and the formation of semi-independent monarchies include and how it is related to the thought of the state in Iran. After explaining the four components of "the unity of religion and politics", "Kingdom and monarchy", "just observance and interaction" and "maintaining power and denying opponents", these indicators were examined using the "adaptive method" among the works (Sier ul Mulook, Alnasaeh and Nasaeh ul Mulook). The findings of the study indicate that the Khwaja sought to Farrah-izadi culture and religious legitimacy for the king, Onsorolmaali replaced the earthly kingdom with religious legitimacy, and Ghazali is a middle ground in the form of the theory The shadow of God. All three thinkers have centered their idea around the king, but the creation of a wide court is specific to the Khwaja, and the Onsorolmaali and the Ghazali are placed in the next places respectively. In order to "observe and interact fairly", Onsorolmaali and Ghazali have referred to the control of the subjects and the army through the systems of taking tribute and issuing orders, but Khwaja has paid less attention to the issue of justice than others. Respectively, Khwaja, Onsorolmaali and Ghazali sought "expansion", "acquisition" and "preservation" of power in their works. finally, it can be concluded that the processes governing the formation of the government in Iran show that the government was an establishment and in the continuation of the policy texts, it reflects the experience of the Iranian government to respond to the requirements of new political systems in "practical politics".
    Keywords: Siyasatnameh, Policy Writing, Middle Ages, Qabus-Nama, Nasiha Of Al-Muluk, Siyar Al-Muluk Justice}
  • حسین فروغی نیا*
    مباحث مربوط به اندیشه سیاسی در ایران، با تمرکز بر دوره اسلامی، محقق را مستقیما به مجموعه ای از آثار ارجاع می دهد که ذیل عنوان سیاست نامه در دوره های مختلف تاریخ به نگارش درآمده اند. سیاست نامه نویسی در این دوران حاصل انباشت یک دوگانگی فکری فرهنگی است که از سویی بازتابی از اندیشه سیاسی در دوران ایران باستان است و از دیگر سو با رگه هایی از اندیشه سیاسی اسلامی آمیخته است. معتبرترین اثر در این چهارچوب سیاست نامه خواجه نظام الملک طوسی در دوران سلجوقی است. پس از آن، آثار دیگری نیز که به نگارش درآمده و تحت این عنوان مورد خطاب قرارگرفته اند، به لحاظ روش و محتوا، با تغییراتی تقریبا از همان روند پیشین پیروی کرده اند. با این حال، ادعایی گزافه نیست اگر هدف از نگارش این آثار را در اصل بر حفظ قدرت حاکم دانست. حفظ قدرت حاکم، با تلاش برای مشروعیت بخشی به آن در یک درهم کنشی دانش قدرت قابل فهم است؛ لذا با توجه به موضوع آن، تلاش شده است تا با توجه به روش نظری چهارگانه اسپریگنز به این پرسش پاسخ داده شود که روابط قدرت و مصلحت صاحبان اقتدار سیاسی و به طورکلی قدرت سیاسی اجتماعی حاکم چه تاثیری بر انگاره سیاست نامه نویسی خواجه نظام الملک، واعظ کاشفی و محقق سبزواری داشته است؟ نتایج نوشتار حاضر نیز نشان می دهد که سیاست نامه نویسی در ایران دوره اسلامی اساسا متاثر از ساختار اجتماعی سیاسی قدرت، در وجه ایجابی یا سلبی و بازتاب مصالح اقتدار سیاسی بوده است.
    کلید واژگان: سیاست نامه نویسی, دوران اسلامی, قدرت سیاسی, نظم مطلوب سیاسی, حکومت مداری}
    Hossein Foroughiniya *
    Discussions on political thought in Iran, focusing on the Islamic period, refer the researcher directly to a collection of works that have been written under the title of policy in different periods of history. Policy-making in this period is the result of the accumulation of an intellectual-cultural dichotomy that on the one hand is a reflection of political thought in ancient Iran and on the other hand is mixed with elements of Islamic political thought. The most authoritative work in this framework It is Seljuk. Since then, other works that have been written and addressed under this title have followed almost the same trend in terms of method and content. However, it would not be an exaggeration to say that the purpose of writing these works was in principle to maintain power. Maintaining the ruling power can be understood by trying to legitimize it in a knowledge-power interaction. Therefore, according to its subject, an attempt has been made to answer the question of the relations between power and expediency of the political authorities and the ruling socio-political power in
    Keywords: Politics, Islamic Era, Political Power, expediency, Authority}
  • هادی کارگرفرد*، مسعود مطلبی
    حکمرانی، فرایند تصمیم گیری و اجرای آن است و یکی از اصول حکمرانی در متون کلاسیک، اندرزنامه یا سیاستنامه نویسی می باشد که به وسیله آن راه‏ها و شیوه‏های حفظ اقتدار و مشروعیت قدرت سیاسی تبیین و ارایه می‏شود که در آن توجه بسیاری به اداره و تنظیم امور و رابطه میان شهروندان و حکومت کنندگان شده است. در واقع اندرزنامه های سیاسی به نحوه کارکرد نظام های سیاسی و تاثیر عوامل موجود در تولید و توزیع قدرت سیاسی می پردازند و این که بهترین روش حفظ قدرت کدام است. لذا تحقیق به دنبال شناخت اصول حکمرانی در متون کلاسیک اندیشه سیاسی شرق و غرب به ویژه «نامه» تنسر رساله «شهریار» ماکیاولی است. در اندیشه تنسر، تعدیل دین و سیاست در روابط بین افراد جامعه و حاکم، و افراط و حمایت از حکومت اقتدارگرا همواره مورد تاکید ماکیاولی بوده و نتایج تحقیق گویای آن است که هدف تنسر و ماکیاولی در سیاست نامه های مرتبط با حکمرانی، ارایه ایده رفتاری مناسب در بدست آوردن و زنده نگه داشتن اقتدار بالا توسط حکومت و حاکمیت است.
    کلید واژگان: حکمرانی, اندیشه سیاسی, سیاست نامه نویسی, تنسر, ماکیاولی}
    Hadi Kargarfard *, Masood Motalebi
    Governance is the process of decision-making and its implementation, and one of the principles of governance in classical texts is advice or policy-making, by which the ways and means of maintaining the authority and legitimacy of political power are explained and presented, in which Much attention has been paid to the management and regulation of affairs and the relationship between citizens and rulers. In fact, political advice deals with how political systems work and the influence of factors in the production and distribution of political power, and what is the best way to maintain power. Therefore, the research seeks to understand the principles of governance in the classical texts of Eastern and Western political thought, especially the "letter" of Tensor Machiavelli's "Shahriar". In Tensor's view, the adjustment of religion and politics in the relationship between society and the ruler, and the extremism and support of authoritarian rule have always been emphasized by Machiavelli, and the results show that Tensor and Machiavelli aim in governance-related policies to provide a behavioral idea. It is appropriate for the government to gain and keep high power alive.
    Keywords: Governance, Political Thought, Policy Writing, Tensor, Machiavelli}
  • ابراهیم برزگر *، سعید حسن زاده
    دراین نوشتار از یک سو به بحث کشورداری در مباحث مدرن توجه می شود و از سوی دیگر تلاش می شود تا پرسش ها و مسائل کاربردی آن شناسایی و به یکی از متون کلاسیک ایران یعنی تاریخ بیهقی عرضه شود. بنابراین تاریخ بیهقی را به عنوان یک اثر "سیاست نامه نویسی" برای اولین بار بازخوانی و مطرح می شود و با محوریت کارگزاران سیاسی این میراث ملی بررسی و خوانشی امروزین از آن ارائه می شود تا چارچوبی مقدماتی برای الگوی کشورداری از درون متن تاریخ بیهقی معطوف به نقش کارگزاران سیاسی در سه حوزه بینش، گرایش و کنش تدوین شود. روش پژوهش در این نوشتار، گرندد تئوری (داده بنیاد) است.
    کلید واژگان: الگوی کشورداری, کشورداری, سیاست نامه ها, تاریخ بیهقی}
    Ebrahim Barzegar *, Saeed Hassanzadeh
    In this essay we put forward the STATECRAFT as a modern issue and at the same time we are trying to recognize its live questions and matters. So in this context for a first time we tried to study TARIKH_E_BEIHAQI as a mirror for princes' book and provided a new narration of this Iranian heritage with pragmatic approach of political agents. All of this for providing a primitive framework for a pattern of governing and statecraft which extracted from TARIKH_E_BEIHAQI with so mentioned political agents approach in three dimensions of believes , morals and actions of them. It is worth noting that these researchers have taken advantage of Grounded Theory as method of research for this study
    Keywords: Governing models, Statecraft, Mirror for princes, TARIKH-E -BEIHAQI}
  • عارف برخورداری
    فلسفه سیاسی در ایران دوره اسلامی به دو دوره؛میانه و معاصر تقسیم می شود. در دوره میانه که به انقلاب مشروطه ختم می شود فلسفه سیاسی به یگانگی با دین تمایل دارد و قواعد تولید تفکر و فلسفه سیاسی، مبتنی بر سلطه متون دینی بوده و اهمیت عقل در توضیح بی تذکر آرای گذشتگان خلاصه می شود و به نوعی فلسفه سیاسی به ارشاد نامه نویسی، سیاست نامه نویسی و شریعت نامه نویسی تبدیل می شود. در عین حال، فلسفه سیاسی تفسیری اقتدار گرایانه به خود می گیرد. در دوره دوم به تبعیت از دوره اول به دنبال احیاء مفاهیم سنتی هستند و عقل و اندیشه به دنبال شرح و تفسیر است ولی در عین حال، اقتدار گرایی در آن از بین می رود. به عبارت دیگر، در دوره دوم هم در زمینه فلسفه سیاسی و هم در زمینه اقتدار گرایی با نوعی خلا مواجه هستیم. بنابراین، در این مقاله قصد داریم به طور استدلالی بیان کنیم که فلسفه سیاسی در ایران دوره اسلامی در هر دو دوره ماهیت خود را از دست داده است. اما فلسفه سیاسی در دوره اول، تفسیری اقتدار گرایانه دارد ولی در دوره دوم، این اقتدار گرایی از بین می رود.
    کلید واژگان: فلسفه سیاسی, ارشاد نامه نویسی, شریعت نامه نویسی, سیاست نامه نویسی, اقتدارگرایی}
    Aref Barkhordari
    The history of Iranian political thought during the Islamic era can be divided in 2 parts: middle era and modern era. In the middle era which ended in Mashroota revolution, political thought tended to be united with religion, with the rules of thought –genera being based upon religions tents, and the role of reason being only limited to uncritical exposition of the predecessor’s ideas. As a result the political thought was characterized as authoritative. In the modern era, the restoration of traditional concepts was restarted after an interval, and modern Iranian political thought gave up its authoritative character. This article aims to demonstrate that Iranian political thought during the Islamic era missed its philosophical essence after Farabi.
    Keywords: political thought, authoritative character}
  • مرتضی یوسفی راد
    سیاست نامه نویسی شیوه ای است که به وسیله آن راه ها و شیوه های حفظ اقتدار و مشروعیت قدرت سیاسی ارائه می شود. در آن هم راه ها و ابزارها و شیوه ها شناسایی شده و به حاکم و سلطان ارائه می شود و هم آنچه به تضعیف یا از بین رفتن قدرت منجر می شود تحت عنوان آفات قدرت سیاسی به حاکم یادآوری می شود تا قدرت حاکم هر چه بیشتر نزد مردم توجیه پذیر شود؛ بنابراین کانون تفسیر سیاست نامه نویسان، قدرت حاکم است.
    کلید واژگان: سیاست نامه, سیاست نامه نویسان, قدرت سیاسی, سلطان و حاکم}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال