به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « فاصله آبیاری » در نشریات گروه « اکولوژی »

تکرار جستجوی کلیدواژه « فاصله آبیاری » در نشریات گروه « کشاورزی »
  • کاوه لیموچی *، عطاالله سیادت، عبدالعلی گیلانی، فاطمه فاطمی نیک
    سابقه و هدف
    برنج را می توان مانند برخی گیاهان زراعی "گندم و ذرت" به عنوان یک گیاه هوازی آبیاری کرد. کاهش آب در دسترس گیاهان با مقاومت کمتر به خشکی در فاصله های آبیاری چند روزه یک بار به ویژه در مرحله گیاهچه ای بر صفات رشدی گیاه اثر منفی گذاشته و سبب کاهش رشد رویشی می شود. آبیاری تناوبی با فاصله زمانی کمتر در مرحله زایشی می تواند گزینه مناسبی برای کاهش جنبه های منفی خشکی پایان فصل رشد باشد. این پژوهش به منظور بررسی تاثیر فاصله های مختلف آبیاری بر تغییرپذیری های ماده خشک برگ، ساقه و عملکرد ژنوتیپ های (نژادگان) برنج انجام شد. هدف از این تحقیق شناسایی و واکنش فیزیولوژیکی سازوکارهای متحمل و یا حساس به کم آبی و غرقاب صفات بود. شناسایی این عامل ها از طریق بررسی روند تغییرپذیری های صفات یاد شده و نقش مثبتی که فرایند دوران رشد گیاه می توانند در افزایش عملکرد دانه ایفا کنند و همچنین ارائه صفات کاربردی برای اصلاح ژنوتیپ های مورد کشت برنج اجرا شد.
    مواد و روش ها
    آزمایش به صورت کرت های یک بار خرد شده روی فاصله های مختلف آبیاری و ژنوتیپ های برنج هوازی بر شاخص های فیزیولوژیکی و عملکرد دانه در استان خوزستان به مدت دو سال (1393 و 1394) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی شاوور با طول شرقی 28 : 48 عرض شمالی 50 : 31 طراحی و اجرا شد. چهار فاصله آبیاری (1، 3، 5 و 7 روزه) درکرت های اصلی تا عمق پنج سانتی متری و 12 ژنوتیپ برنج در کرت های فرعی در سه تکرار قرار گرفتند.
    نتایج و بحث
    نتایج تجزیه مرکب نشان داده بین ژنوتیپ، فاصله آبیاری (با حجم 60 متر مکعب آب برای هر بار آبیاری در هر کرت) و اثر متقابل دو عامل در همه ی مرحله های رشد صفات تفاوت معنی داری در سطح یک درصد وجود داشت. فاصله آبیاری دوم بیشترین عملکرد را نیز به خود اختصاص داده بود. ژنوتیپ IR 81025-B-327-3 با میانگین 10/6555 کیلوگرم در هکتار از بیشترین میزان عملکرد دانه برخوردار بود. بیشترین میزان وزن ساقه در دو فاصله آبیاری با تناوب روزانه و سه روزه به دست آمد. کاهش وزن ساقه در فاصله بین 100 تا 125 روز پس از کاشت می تواند به دلیل سهم آن در انتقال دوباره ماده پرورده (اسیمیلات) باشد. همان گونه که بیشترین همبستگی مثبت و معنی دار عملکرد دانه با ساقه (**382/0) بود می توان بخشی از این افزایش عملکرد دانه را در نتیجه انتقال دوباره ماده پرورده ها از ساقه عنوان کرد. وزن برگ برخلاف وزن ساقه بیشترین میزان خود را در همه مرحله های رشدی در فاصله های آبیاری با تناوب پنج و هفت روزه دارا بودند که با توجه به همبستگی مثبت و معنی دار بین دو صفت اخیر این نتایج قابل توجیه می باشد.
    نتیجه گیری
    صفات مزبور همگی بیشترین میزان خود را در مرحله های پایانی و بحرانی رشد در فاصله آبیاری با تناوب سه روزه داشتندو از آنجایی که بیشترین همبستگی مثبت و معنی دار نیز در مرحله پایانی رشد حاصل شده می توان افزایش عملکرد در این فاصله آیباری را توجیه کرد. همین همسویی با ژنوتیپ نیز به دست آمد به گونه ایی که ژنوتیپ های با مقاومت بالاتر به دلیل سازگاری بیشتر به ویژه در مرحله های آغازین رشد که گیاه وارد مرحله زایشی می شود توانستند عملکرد بیشتری نیز داشته باشند. این در حالی بود که انرژی گیاه در مرحله های آغازین رشد بیشتر صرف سازگاری و مقاومت با شرایط پیرامون خود می شود، بنابراین افزایش میزان صفات بسیار کمتر بود. در کل ژنوتیپ هایی که بیشترین میزان ها را در مرحله تاثیر گذار اواخر دوره رشد دارا بودند از بیشترین عملکرد دانه نیز برخوردار بودند ولی از صفاتی که کمترین میزان را دارا بودند نتایج به کلی معکوسی مشاهده شد.
    کلید واژگان: مقاومت, فاصله آبیاری, وزن برگ, وزن ساقه}
    Kaveh Limouchi *, Ataollah Siyadat, Abdolali Guilani, Fatemeh Fateminick
    Introduction
    Rice can be irrigated like wheat and corn as an aerobic plant (Limouchi et al., 2015; Wu et al., 2011). A severe decrease in available water for multi-day irrigation intervals lead to negative effects on the plant and will reduce vegetative growth, particularly in the seedling stage (Salehifar et al., 2014). Supplemental irrigation can present a manageable alternative to reduce the negative aspects of the terminal drought (end of season) at the reproductive stage (Nehbandani et al., 2016). This research aims to study the effects of irrigation intervals on the growth steps of indices of stem dry weight, leaf dry weight and final grain yield of aerobic rice genotypes. One goal is to identify a physiological response of resistance mechanism or sensitivity to low water and waterlogging by studying changes in the mentioned traits. The other goal is to identify the positive role during vegetative growth that is played to increase grain yield as well as to provide functional traits to breed rice genotypes.
    Material and methods
    This study aims to examine the effects of different irrigation intervals on the physiological characteristics in the examined rice genotypes with a split-plot arrangement using a randomized complete block design with three replications in 2014 and 2015 in the Agricultural Research and Education Center of Shavar related to agricultural research and the Office of Natural Resources of Khuzestan. Experimental research includes four different irrigation intervals (1, 3, 5 and 7 days), and 12 genotypes of rice that were located in the main plots and sub-plots.
    Results and disscussion
    The combined analysis results illustrate that between genotype, irrigation protocol and the interaction of two factors there was a significant difference at the level of one percent at all stages of growth properties. The second irrigation protocol also accounted for the highest performance. IR 81025-B-327-3 genotype having the average of 6555.10 kg per hectare had the highest average grain yield. The highest amount of stem weight was obtained in two irrigation treatments with a frequency of once a day and once every three days. Its decrease could be due to its role in retransmission thereby leading to an increase in grain yield, as it has the biggest positive and significant correlation (0.382**) with the leaf weight yield versus stem weight. The highest amount in all growth stages were the irrigation intervals of five and seven days, which according to the positive and significant correlation between the two aforementioned attributes is reasonable.
    Conclusion
    The traits were all at their highest levels at the ending and critical stages of growth in irrigation intervals of 3 days. Due to the fact that the most highly positive and significant correlation was obtained at the ending stage of growth, we can explain the increase in performance particularly in this irrigation protocol. This consistency was also obtained with the genotype in a way that due to higher consistency at the final growth stage, genotypes with a higher resistance could perform better, even though at the early stages of growth due to rising costs of resistance, these traits were of less value. In general, the genotypes with the highest and lowest values of the studied traits at the late stages of development produced the highest and the lowest yield respectively. Judging by these results, it seems that by concentrating modifying purposes on increasing these traits we can hope grain yield increases.
    Keywords: Tolerance, Irrigation intervals, leaf weight, Stem weight}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال