فهرست مطالب

مجله بیمارستان
سال ششم شماره 1 (بهار و تابستان 1385)

  • تاریخ انتشار: 1385/05/15
  • تعداد عناوین: 3
|
  • ربابه غایب زمهریر صفحات 2-5
    پیشرفتهای تکنولوژی بر چگونگی ارائه خدمات بهداشتی درمانی تاثیر می گذارد. هدف از استفاده از تکنولوژی به حداقل رساندن مصرف منابع بیمارستانی و هزینه ها است. استفاده از دستگاه لاپاراسکوپ برای برداشتن کیسه صفرا، نیاز به بستری شدن در بیمارستان و هزینه های مربوطه را کاهش داده، بازگشت سریع تر به فعالیت معمولی، کاهش درد و عوارض پس از عمل، شروع زود هنگام تغذیه دهانی و حرکت پس از عمل جراحی، مسائل مربوط به زیبایی پوست از سایر مزایای مربوط به آن است.
    سابقه کله سیستکتومی لاپاراسکوپیک در جهان به سال 1987 بر می گردد و در کشور ما انجام این عمل نوپا است. از جمله در مراکز وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از یک دهه فراتر نمی رود. هدف از این تحقیق بررسی عمل کله سیستکتومی به دو روش باز و لاپاراسکوپی از نظر شاخصهای بیمارستانی و عوارض پس از عمل است. روش بررسی در این تحقیق بر اساس مطالعات بالینی بوده و بیمارانی که طی شش ماهه دوم سال 1382 در بیمارستان غرضی اصفهان عمل جراحی کله سیستکتومی شدند، مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه ای با سوالات باز تدوین شد و با روش مصاحبه از بیماران تکمیل گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزارهای SPSS و EXCLE تجزیه و تحلیل گردید. نتایج حاصله نشان می دهد افرادی که کله سیستکتومی لاپاراسکوپیک شدند، میانگین سنی پائین تری نسبت به گروه مقابل داشتتند، میانگین سنی پائین تری نسبت به گروه مقابل داشتند. همچنین طول مدت بستری، وجود بیماری همراه، میزان مصرف آنتی بیوتیک، مسکن و مخدر در این گروه کمتر است. زمان شروع رژیم غذایی و پائین آمدن از تخت پس از عمل جراحی زودتر بوده و بیماران خواب بهتری داشتند. در ارتباط با تهوع و استفراغ پس از عمل و طول مدت عمل جراحی، بین دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده نشد. همچنین هزینه های کل دو گروه نیز با هم اختلاف معنی داری نداشت ولی با توجه به کاهش روزهای بستری، انتخاب روش لاپاراسکوپی از لحاظ هزینه قابل توجیه می باشد.
    کلیدواژگان: بررسی مقایسه ای و کله سیستکتوکی باز، کله سیستکتومی لاپاراسکوپی، شاخصهای بیمارستانی، عوارض پس از عمل
  • محمد عرب، مریم تاجور صفحات 6-8
    برخورداری از عمر طولانی یکی از آرزوهای دیرینه بشر بوده و تلاشهای پیگیری که برای زنده ماندن و مبارزه علیه مرگ و بیماری از راه های گوناگون در طی اعصار و قرون متمادی صورت گرفته بر کسی پوشیده نیست. سالم پیر شدن حق همه افراد بشر است و این امر به اهمیت پدیده سالمندی و بهداشت آنان می افزاید. بهداشت سالمندان به مجموعه تدابیر فردی و اجتماعی که در جهت پیشگیری از بیماری ها و بالا بردن سطح سلامت و کارآیی سالخوردگان انجام می شود گفته می شود توجه و اهمیت دادن به بهداشت سالمندان به چند دلیل از جمله موارد زیر می باشد:1- شناسایی پدیده پیری و عوامل موثر در طول عمر انسان، تا با دانستن و رعایت آنها از پیری زودرس و از کار افتادگی و عوارض ناشی از آنها پیشگیری کنیم 2- افزایش تعداد سالخوردگان به دلیل بهبود شرایط زندگی3- چون رنجور و ضعیف هستند و استعداد ابتلا به بیماری در آنها بیشتر است باید بیشتر مورد توجه تشکیلات بهداشتی قرار گیرند.
    4- سالمندان تجربیات زیادی دارند که در صورت داشتن وضعیت جسمانی خوب بهتر می توانند اطلاعات و تجربیات خود را در خدمت نسل جوان قرار دهند.
    5- از دیدگاه حق شناسی چون پیران را حق زیادی بر جوانان است، نسل جوان مکلف به نگهداری از سالمندان می باشند.
    سازمان جهانی بهداشت هدف خود را از اجرای برنامه های بهداشت سالمندان، کمک به سالمندان برای پیشگیری از ناتوانایی یا حداقل به تاخیر انداختن وابستگی و معرفی بهداشت به آنان بطور علمی و انجام فعالیت های اجتماعی مورد نیازشان بیان می دارد تا اینکه آنان بتوانند سالم و مستقل باشند و نقش فعالی را در اجتماع ارائه دهند.
  • وحید رضا سلیمانی، فاطمه قلیابتاب صفحات 9-10
    مارتین می نویسد در بیمارستان هایی که خدمات گسترده ارائه می دهند و امکانات بیشتری برای پاسخگویی به نیازهای بیماران در اختیار آن ها قرار می دهند، بیمار فرصت می کند بر هیجانات و اضطراب هایش غلبه کرده و به مسائل دیگری چون فعالیت های فرهنگی و هنری، هر چند به میزان محدود بپردازد. بدون تردید جلب مشارکت و رضایت بیمار و ایجاد روحیه همکاری به منظور پیشبرد امر درمان از هدف های مهم پرستاری است در غیر این صورت اجرای تدابیر درمانی با مشکلات و گاه با شکست روبرو خواهد شد. بیمارستانها از آنجائیکه از طرف مردم بعنوان یک موسسه علمی و در عین حال انسانی مورد توجه قرار می گیرند، همواره موضوع بحث و اظهار نظر های گوناگون هستند. شارل پرو(1) در بررسی مسائل اجتماعی بیمارستان نتیجه می گطرد که در سازمان بیمارستانها غالبا 3 عامل فرهنگی، تکنولوژیکی و ساخت اجتماعی فعالیت می کند. پیشرفت سریع علم پزشکی، پیدایش تکنولوژی جدید و عرصه تسهیلات بهداشتی و درمانی مطلوبتر از یک طرف، و تغییراتی که در بیماری ها و طرز معالجه آنها پیدا شده، بالا رفتن سطح معلومات مردم و بهبود وضع اجتماعی و اقتصادی و سایر شرایط زندگی از طرف دیگر، باعث گردیده که انتظارات و توقعات مردم از خدمات ارائه شده در بیمارستانها نسبت به سابق تغییر کرده و حتی بیشتر شود. امروزه در بسیاری از جوامع، مردم در همه امور بیمارستان دخالت می کنند و در کارآئی بیمارستانها نقش اساسی را بعهده می گیرند. بنابراین جلب رضایت آنان بسیار مهم و تعیین کننده است. بطور خلاصه می توان گفت: هدف بیمارستان تامین نیاز و جلب رضایت و بهبودی بیمار است و بیمار بنوبه خود فلسفه وجودی بیمارستان است. اگر مدیران مراکز درمانی این فلسفه را بخوبی درک نکنند و امور موسسه را به آزمون و خطا بسپارند به سرنوشت اکثر بیمارستانهای کشورهای در حال توسعه دچار خواهند شد. آنجاست که دو امر متناقض بر آنها مترتب است، یعنی با وجود وفور بیماری، مراجعات به بیمارستان کم است و یا در عین پائین بودن ضریب اشغال تخت با کمبود تخت بیمارستانی مواجه هستند. برنامه ریزان و مدیران بیمارستانهای موفق، تامین نیاز و جلب رضایت و بهبود بیمار را پیش شرط اصلی ماموریت خود می دانند و هدف بیمارستان را در راستای هدف مشترک (بیمار) طراحی می نمایند.