Iranian Journal of Veterinary Research
Volume:6 Issue: 1, Winter 2005

هدف این بررسی مشخص کردن اثرات هیپوتیروئیدیسم بر تغییرات بالینی، هماتولوژیک و بیوشیمیایی میش های آبستن 3 تا 4 ماهه بود. این بررسی بر روی 12 راس میش آبستن از نژاد آمیخته ایرانی با سن 3 تا 5/3 سال و وزن 45-65 کیلوگرم انجام پذیرفت. حیوانات به دو گروه تقسیم شدند، گروه الف) 4 میش به عنوان شاهد، گروه ب) 8 میش برای انجام آزمایشها. به منظور ایجاد هیپوتیروئیدیسم، به تمام میش های گروه ب روزانه 50 میلی گرم تیوره (Thiourea) به ازای هر کیلوگرم وزن زنده دام خورانده شد. تعداد ضربان قلب و تعداد تنفس در هر دقیقه شمرده و دمای بدن میش ها از طریق رکتوم بدست آمد. از تمام میش ها هفته ای یک بار نمونه خون از ورید وداج اخذ گردید. در بررسی پایانی بالینی، حیوانات بی حال، ضعیف و کم خون بودند. در پایان آزمایشها نیز 4 راس از میش ها تلف شدند، 2 راس مرده زایی و 2 راس نیز سقط کردند. اختلاف معنی داری (P<0.05) در تعداد تنفس گروه آزمون و گروه شاهد در هفته های سوم و چهارم وجود داشت. بررسی هماتولوژیک کاهش معنی داری (P<0.05) را در تعداد گویچه های سرخ و سفید در پایان آزمایش نشان داد. در میش های گروه آزمون کاهش معنی دار (P<0.05) آلبومین سرم، افزایش معنی دار (P<0.05) لیپید تام و افزایش معنی دار (P<0.01) کلسترول سرم مشاهده گردید. کاهش معنی دار (P<0.01) HDL و افزایش معنی دار (P<0.01) LDL در میش های گروه آزمایش دیده شد. کاهش سریع و معنی دار (P<0.01) در T3 و T4 از هفته دوم به بعد نشان داده شد. بطور کلی، هیپوتیروئیدیسم در میش های آبستن منجر به تغییرات بالینی و آزمایشگاهی به همراه سقط جنین و مرده زایی می گردد.

ایزوپروترنول دارویی سیمپاتومیمتیک است که در انواعی از بلوکهای قلبی بخصوص بلوک دهلیزی-بطنی، ایست قلب و آسم در انسان و حیوانات مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو با تحریک گیرنده های بتا آدرنرژیک سلول در واحد های ترشحی غدد بزاقی در کوتاه مدت سبب افزایش ترشح بزاق و در طولانی مدت سبب تغییرات متعدد هیستومورفولوژیکی غدد بزاقی می گردد. در این تحقیق از 20 قلاده سگ ماده ی بالغ ولگرد استفاده شد. ابتدا سگها به دو گروه شاهد و آزمایشی به نسبت مساوی تقسیم شدند. تزریق طولانی مدت داخل صفاقی داروی ایزوپروترنول با دوز 3/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن (متوسط وزن بدن 4/1 ± 9/19 کیلوگرم) به مدت 20 روز، تغییرات قابل ملاحظه ای را بر روی وزن غدد بزاقی تحت فکی و بناگوشی این حیوان ایجاد کرد. این تغییرات در غده ی تحت فکی در مقایسه با غده ی بناگوشی به میزان بیشتری مشاهده شد بطوریکه در اثر تزریق دارو، وزن این غده از 8096 میلی گرم به 18648 میلی گرم افزایش یافت. همچنین علاوه بر افزایش وزن، تغییرات سلولی از جمله هیپرپلازی و هیپرتروفی سلولهای واحدهای ترشحی در غده ی تحت فکی بهتر مشخص گردید. در نتیجه می توان اظهار نظر کرد که ایجاد تغییرات هیستومورفولوژیکی متفاوت در غدد بزاقی تحت فکی و بناگوشی سگ در اثر داروی ایزوپروترنول می تواند به نوع گیرنده های سلولهای واحدهای ترشحی این دو غده ارتباط داشته باشد.

در این مطالعه کفایت سیر (آلیوم ساتیووم) برای کاهش غلظت سرب بافتها در بز بطور تجربی ارزیابی شده است. 8 راس بز ماده سالم از نژاد مخلوط انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه مساوی A و B تقسیم شدند. هر دو گروه استات سرب را بطور خوراکی به میزان 80 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن روزانه به مدت 5 روز دریافت کردند. پس از 5 روز، بزهای گروه B روزانه 45 گرم پودر خشک شده سیر بطور خوراکی به مدت 5 روز دریافت نمودند. بزهای گروه A به عنوان گروه کنترلی که سرب دریافت کرده ولی سیر به آنها تجویز نشده در نظر گرفته شد. مقایسه بین گروه های A و B در زمان اتمام آزمایش نشان داد که میزان میانگین غلظت سرب در گروه B در سرم، ادرار و بافتهای استخوان، ریه، قلب، کبد، کلیه و ماهیچه های اسکلتی به ترتیب به میزان6/69، 35/32، 7/46، 2/34، 27، 8/24، 6/9 و 6/46 درصد نسبت به گروه A کاهش نشان می دهند (P<0.05). این موضوع نشان دهنده فعالیت درمانی بالقوه سیر در مسمومیت با سرب در بز می باشد.

مطالعات موجود در مورد پارامترهای فیزیکی و بیوشیمیایی مایع مفصلی در گاومیش بسیار محدود می باشد. این مطالعه بر روی گاومیش به منظور ارزیابی پارامترهای طبیعی مایع مفصلی که می تواند در تشخیص ناراحتی های مفاصل بسیار سودمند باشد، انجام شد. مایع مفصلی از مفاصل کارپ چپ و راست 21 راس گاومیش رودخانه ای بلافاصله پس از کشتار در کشتارگاه به وسیله آرتروسنتز جمع آوری گردید. کیفیت لخته موسین و ویسکوزیتی در 100% نمونه ها طبیعی بود. 50% از نمونه ها بدون رنگ و 50% رنگ مایل به زرد داشتند. فقط 5/77% نمونه ها شفاف بوده و 5/22% نیمه شفاف بودند. میانگین مقادیر مختلف پارامترهای اندازه گیری شده عبارت بودند از: AST (IU/L 9/5 ± 65/27)، ALT (IU/L 75/2 ± 08/15)، LDH (IU/L 28/13 ± 55/36)، گلوکز (mg/dL 39/3 ± 25/59)، پروتئین تام (g/dL 055/0 ± 89/0)، ازت اوره (mg/dL 1 ± 96/7). هیچگونه اختلاف معنی داری بین گروه ها بر اساس جنس، سن و طرف راست و چپ در همه پارامترها به جز ALT و LDH بر حسب جنس وجود نداشت. LDH و ALT بطور معنی داری (P<0.05) در ماده ها بیشتر بود.

به منظور تعیین مقادیر مرجع برخی از الکترولیت های مایع مغزی-نخاعی و مقایسه آن با الکترولیت های مشابه در سرم خون از 70 راس گاومیش به ظاهر سالم نر (30 راس) و ماده (40 راس) در دو گروه سنی بالغ (34 راس) و نابالغ (36 راس) نمونه مایع مغزی-نخاعی و سرم خون تهیه گردید. مایع مغزی-نخاعی از ناحیه کمری-خاجی و نمونه خون از ورید وداج اخذ گردید. سدیم و پتاسیم به روش فیلم فتومتری، منیزیوم به روش اسپکتروفتومتری به وسیله دستگاه جذب اتمی، کلسیم به روش ارتوکزیل فتالئین و فسفر به روش فسفومولیبدات با استفاده از دستگاه بیوشیمی آنالیز مورد اندازه گیری قرار گرفت. آنالیز آماری نشان داد که بدون در نظر گرفتن سن و جنس میانگین میزان سدیم (70/0 ± 139 میلی مول در لیتر) و منیزیوم (24/0 ± 50/1 میلی مول در لیتر) مایع مغزی-نخاعی به طور معنی داری از میانگین مقادیر سدیم (3/6 ± 5/134 میلی مول در لیتر) و منیزیوم (08/0 ± 72/0 میلی مول در لیتر) سرم خون بالاتر می باشد (P<0.01). میانگین مقادیر پتاسیم (67/0 ± 47/3 میلی مول در لیتر)، کلسیم (25/0 ± 14/2 میلی مول در لیتر) و فسفر (17/0 ± 22/1 میلی مول در لیتر) مایع مغزی-نخاعی از میانگین میزان پتاسیم (92/0 ± 34/5 میلی مول در لیتر)، کلسیم (17/0 ± 33/2 میلی مول در لیتر) و فسفر (080/0 ± 44/1 میلی مول درلیتر) سرم خون بطور معنی داری پایین تر می باشد (P<0.01). در جنس نر، ماده، بالغ و نابالغ نیز میانگین میزان سدیم و منیزیوم مایع مغزی-نخاعی از میانگین مقادیر عناصر مشابه در سرم بطور معنی داری بالاتر بود و همینطور میانگین مقادیر پتاسیم، کلسیم و فسفر مایع مغزی-نخاعی در گروه های سنی وجنسی (نر، ماده، بالغ و نابالغ) در مقایسه با مقادیر عناصر مشابه در سرم بطور معنی داری پایین تر بود (P<0.01). آنالیز آماری نشان داد که سن هیچگونه اثر معنی داری بر روی الکترولیت های سرم و مایع مغزی-نخاعی ندارد. میانگین میزان فسفر سرم خون در ماده ها نسبت به نرها بالاتر بود (P<0.01). همچنین میانگین مقادیر پتاسیم، کلسیم و فسفر مایع مغزی-نخاعی در نرها بیشتر از ماده ها بدست آمد (P<0.05).

این مطالعه به منظور بررسی امکان انتقال باکتری Brachspira pilosicoli به انسان از طریق تخم مرغهائی که توسط مرغان آلوده گذاشته شده بود، انجام گردید. طی چهار هفته متعاقب عفونت تجربی در تعداد هشت قطعه طیور تلقیح شده از طریق خوراکی با سویه HIV3AB2 باکتری Brachspira pilosicoli، میزان رطوبت مدفوع بطور معنی داری افزایش یافت (حدود 7-6%). مدفوع تعداد سه قطعه طیور از نظر کشت باکتری مثبت گردید و در طول مطالعه مثبت باقی ماند. در کالبد گشائی علائم پاتولوژیک خاص مشاهده نگردید و در مقطع بافتی اتصال اسپیروکت به اپیتلیوم سکوم مشاهده نگردید. اگرچه نتیجه کشت سواب از کلواک و مدفوع مثبت بود، ولی نتیجه کشت سواب از سطح تخم مرغ و مجرای اویدوکت پس از کالبد گشائی و نیز نتیجه کشت از محتویات تخم مرغ منفی بود. جهت تایید نتایج کشت باکتری با آزمایش PCRنیز مورد تایید قرار گرفت. در طی این مطالعه مشخص گردید اگر چه سویه انسانی باکتری Brachspira pilosicoli قادر به کلونیزه شدن در طیور تخمگذار می باشد ولی این عفونت از طریق تخم مرغ قابل انتقال به انسان نیست.

این مطالعه جهت بررسی تاثیر حرارت محیط بر روی پروتئین های غدد بزاقی تولید شده توسط هیالوما آناتولیکوم آناتولیکوم و بوافیلوس آنولاتوس انجام گرفت. کنه های بالغ گرسنه هیالوما آناتولیکوم آناتولیکوم و کنه های بوافیلوس که به طور ناقص خون خورده بودند در حرارتهای مختلف 4، 15، 28 و °C42 به مدت 24 ساعت قرار داده شده و سپس اقدام به جداسازی پروتئین های استخراج شده از غدد بزاقی کنه های مذکور با روش الکتروفورز SDS-PAGE گردید. نتایج نشان داده است که تعدادی از پروتئینها در دماهای ذکر شده دستخوش تغییر گردیدند اما باندهای پروتئینی 29، 55 و 97 کیلو دالتونی در تمامی این دماها در هر دو گونه کنه بدون تغییر باقی مانده و همچنین در بوافیلوس آنولاتوس پروتئین های 29، 36، 55، 66، 84، 97 و 205 کیلو دالتونی ثابت باقی ماندند.

استفاده از تکنولوژی نمایش فاژی (مجموعه پپتیدهایی که روی فاژ کلون شده اند) برای مطالعه تعیین اپی توپها، ممانعت کننده های آنزیم، لیگاندهای رسپتورها و غیره رو به افزایش است. برای انتخاب پپتیدها دو آزمایش انجام شد. نخست، درمطالعه بر روی گوسفند، آنتی بادی های ایمنی زای حاصل از 11 گوسفند که علیه بیماری میازیس (Blowfly strike) با استفاده از لارو انگل Lucilia cuprina واکسینه شده بودند بعنوان انتخاب کننده (selector) مثبت و آنتی بادی های غیر ایمن و نیز آنتی بادی قبل از واکسیناسیون بعنوان انتخاب کننده منفی به روش غربالگری (Biopanning) با فاژها مورد استفاده قرارگرفتند. این آنتی بادی ها به منظور خالص سازی IgG، از ستون حاوی پروتئین G عبور داده شدند. چهار مرحله انتخاب مثبت و منفی متعاقب هم انجام شد. همچنین IgG از سرم 39 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS)،19 بیمار مبتلا به شیزوفرنی و 12 بیمار که از بیماری های غیر سیستم عصبی (کنترل) فوت کرده بودند، بوسیله ستون حاوی پروتئین G خالص سازی شد. غربالگری در چهار مرحله بعنوان انتخاب (selection) مثبت با هر کدام از IgG افراد مبتلا بهMS و شیزوفرنی انجام شد. در مورد هر کدام از این ایمونوگلوبولین ها، دو مرحله انتخاب منفی با IgG دیگر (در مورد MS انتخاب منفی با شیزوفرنی و بر عکس) و نیز دو مرحله انتخاب منفی با IgG کنترل انجام شد. پس از انجام چهار مرحله انتخاب مثبت و منفی، فاژها تکثیر یافتند. سپس آنها روی محیط کشت شده و پس از رشد، چند کلون از فاژها برای تعیین ردیف نوکلئوتید (nucleotide sequence) آنها برداشت شد. 44 پپتید از بیماران مختلف با استفاده از برنامه PILEUP انتخاب شدند که تعداد 15 پپتید از پپتیدهای فوق دارای 4 یا 5 متیونین بودند.

اطلاعات اندکی درباره ی میزان آلودگی فصلی نشخوارکنندگان به کرم های نواری در مناطق مختلف ایران وجود دارد. در مطالعه ی حاضر شیوع فصلی کرم های نواری روده باریک در گوسفندان کشتار شده در کشتارگاه شیراز مورد بررسی قرار گرفته است. از مجموع 3165 راس گوسفند بررسی شده در این تحقیق، 148 راس (68/4%) به یک یا چند کرم نواری آلوده بودند. بیشترین میزان آلودگی به ترتیب در فصل های تابستان (02/6%)، بهار (95/5%)، پاییز (06/4%) و زمستان (86/2%) مشاهده شد. بیشترین و کمترین میزان آلودگی به گونه های مختلف کرم های نواری به شرح زیر مشاهده شد: مونیزیا اکسپانسا: بهار و زمستان، مونیزیا بنه دنی: تابستان و زمستان، تایزانیزیا ژیاردی: تابستان و پاییز، اویتلینا سنتری پونکتاتا: زمستان و بهار و استیلزیا گلوبی پونکتاتا: پاییز و بهار.

مطالعه ی حاضر جهت بررسی تاثیر غنی سازی با آسکوربیل پالمیتات و گرسنگی در شرایط سرما روی میزان اسید آسکوربیک (AA) ناپلی های آرتمیا اورمیانا در دوره های زمانی مختلف انجام گرفت. ناپلی های تازه تخم گشائی شده در 4 گروه تیمار هر یک با 4 بار تکرار در انکوباتورهای با دمای °C28 و حاوی محیط غنی سازی به مدت صفر، 12، 18 و 24 ساعت قرار داده شدند. سپس همه گروه ها در دمای°C5 به مدت صفر، 12، 18 و 24 ساعت در معرض گرسنگی قرار گرفتند. میزان اسید آسکوربیک ناپلی ها با استفاده از دستگاه HPLC با روش فاز معکوس و با کمک ردیاب الکترو شیمیایی تعیین مقدار گردید. نتایج نشان داد که ناپلی های آرتمیا اورمیانا دارای مقادیر فراوانی اسید آسکوربیک بودند (166 ± 1534 میکروگرم در هر گرم وزن خشک). میزان اسید آسکوربیک پس از غنی سازی افزایش یافت و به حداکثر میزان خود پس از 18 ساعت رسید (282 ± 3600) و سپس در ساعت 24 غنی سازی کاهش نشان داد (254 ± 2938). اختلاف معنی داری بین مقادیر اسید آسکوربیک ناپلی های غنی شده و غنی نشده وجود داشت (P<0/05). در طی دوره های گرسنگی در شرایط سرما میزان اسید آسکوربیک در تمام گروه ها افزایش یافت ولی این افزایش در هیچ گروهی معنی دار نبود. با این حال همبستگی معنی دار و مستقیم بین مدت گرسنگی و افزایش اسید آسکوربیک در گروه های صفر، 12 و 18 ساعت غنی شده بدست آمد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که ناپلی های آرتمیا اورمیانا دارای مقادیر فراوانی اسید آسکوربیک می باشند و غنی سازی با آسکوربیل پالمیتات مقادیر اسید آسکوربیک را بطور معنی داری در این ناپلی ها افزایش می دهد.

یک مطالعه ی رادیوگرافی به منظور مشخص نمودن یافته های رادیوگرافی استخوانها و مفاصل ناحیه ی انگشتان بر روی 77 بیمار دچار اختلال در اندامهای حرکتی واحدهای گاو شیری شهرستان شیراز انجام شد. تغییرات رادیوگرافی مختلفی مشاهده گردید که بدین شرح می باشند: استئومیلیت، اگزوستوز، تغییرات دانسیته استخوان، آرتریت، تغییرات استحاله ای مفصل، انکیلوز شدن مفاصل، در رفتگی مفاصل و زاویه دار شدن مفاصل. حدود 70% گاوهای مورد مطالعه، تغییرات رادیوگرافی در استخوانها و مفاصل ناحیه ی انگشتان نشان دادند.

در این مطالعه میزان فراوانی باکتری های جدا شده از نمونه های شیر کارتیه گاو قبل و بعد از سانتریفوژ مورد مقایسه قرار گرفتند. تعداد 52 نمونه شیر به ظاهر سالم که از کارتیه های 20 راس گاو در مرحله قبل از شیردوشی اخذ شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. این نمونه ها از 4 واحد گاو شیری با سابقه ورم پستان تهیه گردیدند. نتایج حاصله نشان داد که سانتریفوژ نمونه های شیر کارتیه قبل از کشت باکتریایی موجب افزایش تعداد کشتهای مثبت تا حد 5/154% می گردد. آنالیز آماری نشان داد که این افزایش معنی دار است(P<0.05). سانتریفوژ روشی ساده برای بالا بردن حساسیت روش های استاندارد کشت باکتریایی می باشد. این روش به خصوص در مورد جداسازی باکتری ها از نمونه های شیر کارتیه گاوهای مبتلا به ورم پستان تحت بالینی کارایی دارد. زیرا در این موارد دفع باکتری ها از گاوهای آلوده به غلظتی بوده که بوسیله روش های استاندارد کشت باکتریایی قابل ردیابی نمی باشد.

تعداد 23 نمونه مایع تلقیح مصنوعی گاو، از چند دامداری اطراف تهران به آزمایشگاه بیمارستان آموزشی وپژوهشی دانشکده دامپزشکی تهران فرستاده شدند. تعدادی از نمونه ها پس از تلقیح در گاو، موجب آندومتریت، سقط و ناباروری شدند. با آزمایشهای کشت باکتریایی و بیوشیمیایی، از 20 نمونه ارسالی باکتری هموفیلوس جدا گردید که از نظر شکل کلنی و خصوصیات بیوشیمیایی شباهت زیادی به H. somnus داشت. در آزمایشهای سرمی که با آنتی سرم پلی والان گونه های هموفیلوس انجام گردید، باکتری جدا شده با گونه های هموفیلوس قرابت آنتی ژنیکی نشان داد. لازم به ذکر است که آنتی سرم بر ضد H. somnus در دسترس نبود و کیت آنتی سرمی مورد استفاده کیت انسانی بوده است. آزمایشهای بیوشیمیایی سویه ای از H. somnus را تایید می نمایند. جدا شدن باکتری H. somnusدرگاو برای اولین بار در ایران گزارش می شود.

اسبی با نشانه های بالینی دل درد به درمانگاه ارجاع گردید. معاینات بالینی انجام گرفت و به دلیل نامنظمی ریتم قلب الکتروکاردیوگرام روی اشتقاق قاعده ای راسی ثبت گردید. بر اساس معیارهای ریتم قلب، انفکاک ناقص دهلیزی بطنی تشخیص داده شد و اهمیت بالینی آن مورد بحث قرار گرفت.

تومورهای اولیه بر خاسته از سلولهای مزوتلیال در حفره صفاقی یا مزوتلیوما در محوطه بطنی گاو، اسب، سگ و گربه گزارش شده است. توده های توموری در محوطه بطنی یک راس قوچ 5 ساله نژاد کردی در کشتارگاه صنعتی مشهدیافت گردید. در بررسی ظاهری، تومور شامل ندولهای متعدد سفت و پایه دار به رنگ سفید، خاکستری و با وزن مجموع 60/2 کیلوگرم بود. بررسی هیستوپاتولوژیک نمونه، زوائد متعدد انگشتی شکل را نمایان ساخت که به وسیله سلولهای مکعبی با هسته های وزیکولر و هستک های برجسته پوشیده شده بودند. در بعضی مناطق، سلولهای نئوپلاستیک فضاهای کیستیک را پوشش می دادند. اشکال میتوزی به تعداد کم مشاهده شدند. بر اساس ویژگی های هیستوپاتولوژیک، تومور به عنوان مزوتلیومای محوطه بطنی تشخیص داده شد.