Cell Journal (Yakhteh)
Volume:10 Issue: 2, 2008

بررسی اثر تحریک الکتریکی با فرکانس پایین بر میزان بیان گیرنده های آدنوزینی A1 و A2a ژیروس دندانه دار در کیندلینگ مسیر پرفورنت در موش صحرایی با تحریک الکتریکی مسیر پرفورنت تشنج های کیندلینگ در حیوانات ایجاد و امواج تخلیه متعاقب از ژیروس دندانه دار ثبت شد. پس از پایان هرتحریک کیندلینگ، SFL L(Low-Frequency Stimulation)Sبا فرکانس های 0/5، 1 و 5 هرتز اعمال شد. روز هفتم، میزان بیان ژن گیرنده های آدنوزینی A1 و A2A با استفاده از تکنیک RT-PCR نیمه کمی در ژیروس دندانه دار بررسی شد.
اعمال فرکانس های مختلف LFS اثرات مهاری بر روند کیندلینگ داشت و به طور معنی داری مجموع مدت زمان تخلیه های متعاقب و همچنین متوسط بروز مراحل تشنجی 4 و 5 را به صورت معنی داری کاهش دادند. به علاوه، اعمال فرکانس های مختلف LFS به طور معنی داری مانع از کاهش ایجاد شده در بیان گیرنده های A1 در طی کیندلینگ شد و در مقابل، میزان بیان گیرنده های A2A کاهش یافت. LFS بیشترین تاثیر را در فرکانس 5 هرتز داشت.
می توان پیشنهاد کرد جلوگیری از کاهش بیان ژن گیرنده های A1 (که اثر مهاری دارند) و کاهش بیان ژن گیرنده های A2A (که اثر تحریکی دارند) ممکن است در اعمال اثرات ضد تشنجی LFS نقش داشته باشند. این اثرات تا حدی وابسته به فرکانس LFS است.

بررسی تاثیر همراهی پلاسمید کدکننده Bax در افزایش کارآیی DNA واکسن پلاسمید gB ویروس هرپس سیمپلکس نوع یک در این تحقیق 3 دوز از پلاسمید کدکننده Bax (pcbax) شامل مقادیر10، 25 و50 میکروگرم به همراه پلاسمید کدکننده ژن گلیکوپروتیین B (pcgB) ویروس هرپس سیمپلکس تیپ یک (1-HSV) به طریق داخل جلدی و به طور هم زمان به موش های C57BL/6 تزریق شد تا افزایش پاسخ های ایمنی و حفاظت حیوانات فوق درمواجهه با ویروس کشنده HSV-1 بررسی شود. پاسخ های ایمنی نسبت به آنتی ژن فوق با روش های پاسخ پرولیفراسیون لنفوسیتی و اندازه گیری سایتوکاین های INF-و 4-IL ترشح شده بررسی شدند.
نتایج نشان داد موش هایی که 25 میکروگرم pcbax را به همراه pcgB دریافت کرده بودند حفاظت موثرتری نسبت به موش هایی که 50 میکروگرم pcbax را با pcgB دریافت کردند، نشان دادند. آنالیز پاسخ های ایمنی سلولی نیز نشان داد موش هایی که با 25 میکروگرم pcbax و pcgB ایمونیزه شدند پاسخ های پرولیفراسیون لنفوسیتی قوی تری و نیز سطوح اینترفرون گاما (INF- و اینترلوکین4 (4-IL) بیشتری نسبت به موش هایی که 10 و 50 میکروگرم pcbax و pcgB دریافت کرده بودند، نشان می دهند.
این نتایج نشان می دهد ایمن زایی هم زمان pcgB و 25 میکروگرم pcbax منجر به افزایش پاسخ های ایمنی نسبت به حالتی است که از 10 و 50 میکروگرم pcbax و pcgB استفاده شود. نتایج فوق می تواند امیدی در جهت دست یابی به روشی موثر در ارتقا بخشیدن به واکسن DNA علیه 1-HSV و یا سایر پاتوژن ها باشد.

جدا کردن سلول های بنیادی از پالپ دندان های شیری در حال ریزش در این مطالعه تجربی از دندان های ثنایای شیری کودکان سالم 9 6 ساله که به صورت طبیعی در حال ریزش بودند استفاده شد. دندان های ریخته بلافاصله در محلول نرمال سالین استریل حاوی آنتی بیوتیک قرار گرفته و در دمای 4 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. پالپ دندان در شرایط کاملا استریل خارج و پس از لیز بافت با محلول 4 میلی گرم بر میلی لیتر کلاژناز تایپ I، سلول ها در محیط α-ME کشت داده شدند و با روش فلوسایتومتری بیان آنتی ژن های مختلف سطح سلولی در این سلول ها ارزیابی و تست آلکالین فسفاتاز نیز برای سلول ها انجام شد. در نهایت سلول ها به سلول های چربی و استخوانی تمایز داده شدند و این تمایز به کمک تکنیک RT-PCR ارزیابی و تایید شد.
باقی مانده پالپ دندان های شیری در حال ریزش حاوی جمعیتی ازسلول های شبه فیبروبلاست بودند. سلول های بنیادی به دست آمده از دندان های شیری در حال ریزش(Stem Cells from Human Exfoliated Deciduous Teeth: SHED) با درجه بالایی نسبت به مارکرهای CD166, CD90, CD106و CD146 واکنش مثبت نشان دادند و نسبت به مارکرهای CD34, CD31و CD35 که از مارکرهای سلول های هموتوپوئتیک است پاسخ منفی داشتند. سرعت تکثیر سلول های بنیادی به دست آمده بالا بود و این سلول ها قادر به تمایز به سلول های استئوسیت و ادیپوسیت بودند. علاوه بر این، فعالیت آلکالین فسفاتازی در این سلول ها دیده شد.
دندان های شیری می توانند به عنوان یک منبع قابل دسترسی بی نظیر و بدون مشکلات اخلاقی جهت تحقیقات کاربردی مرتبط با سلول های بنیادی و مهندسی بافت باشند.

تولیدآنتی بادی منوکلونال ضد (Human Epidermal Growth Factor Recpector-2) Her-2) برای رسیدن به این هدف، دو پپتید بخش خارج سلولی Her2 طراحی و آنتی بادی های ضد آنها با استفاده از تکنولوژی هیبریدوما، تولید شد. ویژگی دو عدد از این آنتی بادی ها (کلون های 3E3 و 7F10) به روش های الایزا، ایمونوبلاتینگ و رنگ آمیزی ایمونوفلورسانس مورد بررسی قرار گرفت.
در مجموع 5 کلون از 2 فیوژن به دست آمد که ایزوتیپ همگی آنها از کلاس IgM بود. این آنتی بادی ها دارای واکنش گری مناسب در آزمون الایزا بودند. آزمون ایمونوبلاتینگ نشان داد این آنتی بادی ها همانند آنتی بادی تجاری ضد Her2 به نام Herceptin قادر به شناسایی Her2 با وزن مولکولی KD 185 هستند. نتایج آزمون ایمونوفلورسانس غیرمستقیم نشان داد این آنتی بادی ها قادر به شناسایی Her2 سیتوپلاسمی و غشایی در رده سلولی سرطان پستان، SKBR3، هستند.
در مجموع به نظر می رسد که از آنتی بادی های منوکلونال تولید شده در این پژوهش می توان در تست های تشخیصی Her2 شامل روش های ایمونوهیستوشیمی و روش های سرولوژی بهره جست.

بررسی اثر سوراخ کردن زونا به وسیله لیزر بر تکوین و کیفیت جنین های چهار سلولی موش حاصل از انجماد شیشه ای جنین های چهار سلولی موش به دنبال انجماد شیشه ای به روش (Closed Pulled Straw (CPS (با استفاده از اتیلن گلیکول و سوکروز) به دو گروه کنترل (بدون دستکاری زونا) و آزمون (استفاده از لیزر برای سوراخ کردن زونا) تقسیم شدند. جنین های هر دو گروه در سیستم کشت متوالی شامل G1TMver3 و G2TMver3 کشت شده و در مرحله بلاستوسیست گسترده به صورت تصادفی کیفیت آنها با روش های رنگ آمیزی افتراقی (برای تعیین تعداد سلول) وTUNEL (برای تعیین تعداد سلول های آپوپتوتیک) بررسی شد.
در 24 ساعت اول کشت (24 ساعت پس از لیزر)، اختلاف معنی داری در میزان تشکیل بلاستوسیست بین دو گروه وجود نداشت. پس از 48 ساعت، درصد تشکیل بلاستوسیست گروه آزمون (61/87 درصد) نسبت به گروه کنترل (14/78 درصد) افزایش نامعنی دار یافت. نهایتا پس از 72 ساعت، درصد تشکیل بلاستوسیست در گروه آزمون به 40/94 درصد رسید که نسبت به گروه کنترل (75/81 درصد) اختلاف معنی دار پیدا کرد (05/0>p). میزان سلولاریتی و تعداد سلول های مرده در جنین های گروه کنترل و آزمون یکسان بود.
سوراخ کردن زونای جنین های چهار سلولی سالم موش حاصل از انجماد شیشه ای به وسیله لیزر، اثر کاهنده بر میزان سلولاریتی جنین ها و یا اثر افزاینده بر تعداد سلول های مرده نداشت. به علاوه موجب افزایش میزان شکل گیری بلاستوسیست در جنین های سالم چهار سلولی موش حاصل از انجماد شیشه ای شد.

بررسی بروز آپوپتوز در سلول‎های عصبی تمایز یافته PC-12 در اثر اعمال فشار هیدروستاتیک در این مطالعه سلول های رده PC-12 در محیط کشت RPMI 1640 همراه با10 درصد سرم کشت داده شدند. سلول ها پس از تیمار با غلظت تمایزی مناسب استئورسپورین به سلول‎های عصبی (نورون) تمایز یافتند. سلول‎های عصبی تمایز یافته PC-12 به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. سلول های گروه آزمایش به محفظه اعمال فشار منتقل شدند و به مدت 2 ساعت در معرض 100میلی متر جیوه فشار هیدروستاتیک قرار گرفتند. سپس با استفاده از رنگ آمیزی حیاتی و رنگ آمیزی TUNEL به ترتیب میزان بقای سلول ها و شاخص آپوپتوز آنها سنجیده شد. با اندازه گیری طول نوریت ها، مورفولوژی سلول ها بررسی و توانایی چسبندگی به بستر و مهاجرت سلول ها نیز ارزیابی شد.
نتایج نشان داد میزان بقای سلول ها در دو گروه مشابه بود اما پس از 24 ساعت، بقای سلول ها در گروه آزمایش کاهش یافت (05/0>p). شاخص آپوپتوز در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بیشتر بود (05/0>p). همچنین طول نوریت ها، توانایی چسبندگی سلول ها به بستر و توانایی مهاجرت سلول ها درگروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافته بود (05/0>p).
به نظر می رسد اعمال فشار هیدروستاتیک وارده به سلول ها با کاهش طول نوریت ها، کاهش توانایی چسبندگی سلول به بستر و کاهش توانایی مهاجرت سلول ها که از رفتارهای حیاتی سلولی تلقی می شود، سبب وقوع آپوپتوز در سلول‎های عصبی تمایز یافته PC-12 شده است. با توجه به اختلالی که فشارهیدروستاتیک در چسبندگی سلول ها به بستر پدید آورده، به نظر می رسد آپوپتوز ایجاد شده در سلول ها از نوع آنویکیز باشد.

بررسی اثر پیش شرطی سازی به واسطه هیپرکسی نورموباریک (Normobaric Hyperoxia: HO) پیوسته و متناوب بر میزان بیان آنزیم تبدیل کننده TNF-α و فعالیت NF-kB رت ها در چهار گروه به صورت گروه های پیوسته (24 ساعت پیوسته) و متناوب (4 ساعت در روز به مدت 6 روز) در معرض HO و نورموکسی نورموباریک (Room Air: RA) قرار می گرفتند. هر گروه به سه زیرگروه تقسیم می شد. زیرگروه اول، بعد از 24 ساعت، تحت جراحی انسداد شریان میانی مغز (Middle Cerebral Artery Occlusion: MCAO) به مدت 60 دقیقه قرار می گرفتند و سپس 24 ساعت به آنها اجازه برقراری مجدد جریان خون داده می شد. زیرگروه دوم و سوم به نام زیر گروه شم (بدون MCAO) و گروه دست نخورده (بدون جراحی) برای بررسی اثر هیپرکسی نورموباریک بر بیان آنزیم تبدیل کننده TNF-α و فعالیت NF-kB در نظر گرفته شده بود.
یافته ها نشان داد HO متناوب و پیوسته در القای پدیده تحمل به ایسکمی دخالت دارند. پیش درمان با HO پیوسته و متناوب بیان آنزیم تبدیل کننده TNF-α و فعالیت NF-kB را به طور معنی دار افزایش می دهد. آثار پدیده تحمل به ایسکمی بر بیان آنزیم تبدیل کننده TNF-α فعالیت NF-kB در روش های پیوسته و متناوب یکسان نبودند وHO پیوسته نسبت به متناوب اثر قوی تری داشت.
نتایج این تحقیق نشان می دهد هیپرکسی نورموباریک آثار حفاظت عصبی خود را احتمالا تاحدی از طریق افزایش فعالیت NF-kB و میزان بیان آنزیم تبدیل کننده TNF-α نشان می دهد.

بررسی ساختار و توزیع میکروتوبول ها در جنین های اولیه حاصل از تخمک های جوان، پیر و بازسازی شده موش در این تحقیق سه گروه از تخمک ها و جنین های حاصل از تخمک پیر (05 عدد)، تخمک جوان (05 عدد) و تخمک پیر بازسازی شده (01 عدد) مورد مطالعه ایمونوسیتوشیمی قرار گرفتند. تخمک پیر بازسازی شده با انتقال ماده ژنتیکی تخمک پیر به تخمک بی هسته شده جوان به دست آمده است. جنین ها از مرحله nP2 تا مرحله دو سلولی از نظر ساختمان میکروتوبولی با استفاده از آنتی بادی پلی کلونال علیه آلفاتوبولین و با میکروسکوپ فلورسنت مورد بررسی قرار گرفتند.
ساختار دوکی در تخمک جوان در مرحله متافاز II و جنین های حاصل از آن طبیعی و از تراکم مناسبی برخوردار بود. در حالی که در تخمک پیر و جنین های حاصل رشته های دوک ارتباط خوبی با کروموزوم نداشت و مساحت زیادی به خود اختصاص داده بود. در جنین های بازسازی شده نیز رشته های پراکنده و نازک توبولینی مشاهده شد.
وضعیت قرارگیری رشته های توبولینی در جنین های بازسازی شده احتمالا به دلیل دفعات تزریق و دست کاری تخمک باشد و تعامل خوبی بین ماده ژنتیکی منتقل شده و سیتوپلاسم و میکروتوبول ها به وجود نیامده است و ممکن است یکی از دلایل کاهش میزان لقاح در این تخمک ها باشد.