Iranian Journal Of Dermatology
Volume:5 Issue: 4, 2002

بیماری سالک یا لیشمانیوز پوستی یک بیماری خودبخود یابنده است، اما در مواردی به عللی که دقیقا معلوم نیست سیر بهبودی خودبخود بهبود یابنده دیده نمی شود. این موارد را نوع بهبود نیابنده (non-healing) می نامند و در دسته لیشمانیوز مزمن قرار می دهند.
مقایسه میزان تولید اینترفرون گاما و آزمون لیشمانین در بیماران بهبود نیابنده با موارد بهبود یافته از بیماری حاد لیشمانیوز پوستی.
روش اجرا: بیمار مبتلا به لیشمانیوز بهبود نیابنده با دوره بیماری بیشتر از دو سال و 8 فرد سالم که از لیشمانیوز پوستی بهبود یافته بودند برای مطالعه انتخاب شدند. میزان اینترفرون گاما تولید شده توسط سلولهای خون محیطی در مجاورت آنتی ژن لیشمانیا به روش الیزا اندازه گیری شد و آزمون پوستی لیشمانین در دو گروه مقایسه گردید.
میانگین مقدار اینترفرون گاما در افراد مبتلا به لیشمانیوز بهبود نیابنده 729 پیکوگرم در میلی لیتر و در گروهی که از بیماری بهبود یافته بودند 4229 پیکوگرم در میلی لیتر بود (P<0.01,t test) آزمون لیشمانین در 4 نفر از گروه بهبود نیابنده منفی ودر همه موارد گروه بهبود یافته مثبت بود.
میزان پایین اینتروفرون گاما در بیماران بهبود نیابنده نشانگر فقدان واکنش TH1 و میزان بالای اینترفرون گاما در افرای که از لیشمانیوز پوستی حاد بهبود یافته اند نشانگر واکنش Th1 است که بطور معمول در موارد بهبود یابنده دیده می شود. نتایج مربوط به آزمون پوستی لیشمانین در دو گروه قابل تفسیر نمی باشد.

ضایعات پوستی و مخاطی متفاوتی در بیماران بعد از پیوند کلیه ایجاد می شود.
بررسی ضایعات پوستی و مخاطی بیمارانی که در بیمارستان نور و علی اصغر اصفهان تحت عمل پیوند کلیه قرار گرفته اند.
روش اجرا: این مطالعه به صورت مقطعی و توصیفی بر روی 117 بیمار (شامل 82 مرد و 35 زن) که بین سالهای 1376-1371 تحت انجام عمل پیوند کلیه قرار گرفته و در ماه های تیر و مرداد 1376 جهت پیگیری به بیمارستان نور و علی اصغر مراجعه نموده بودند، انجام شد.
هیپرتریکوزیس(پرمویی بدن) شایع ترین یافته ای بود که در 73% بیماران مشاهده گردید. دیگر ضایعات پوستی شامل آکنه (33%)، فولیکولیت (26%)، هیپرپلازی لثه (19%)، زگیل نوع شایع (18%) و هرپس سیمپلکس راجعه (3%) بودند. بازال سل کارسینوما در 3 بیمار و سارکوم کاپوزی در یک نفر مشاهده گردید.
شیوع ضایعات پوستی به جز تومورها، دراین مطالعه مشابه با آنچه در سایر مطالعات ارایه شده، بوده است که اهمیت معاینات دوره ای پوستی در گیرندگان پیوند کلیه را نشان می دهد.

زگیل معمولی یکی از شایعترین بیماری های پوستی می باشد که عامل ایجاد آن ویروسهای پایپلومای انسانی هستند. روش های مختلفی در درمان زگیل به کار رفته اند.
هدف از این تحقیق بررسی تاثیر پماد 5-FU پنج درصد روی زگیل معمولی دست و مقایسه آن با کرایوتراپی می باشد.
روش اجرا: در طی یک کار آزمایی بالینی آینده نگر یک سو کور، 30 بیمار مبتلا معمولی دست از بین مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان رازی انتخاب شده و زگیل های یک دست بیماران کرایوتراپی و ضایعات دست دیگر تحت درمان با پماد 5-FU پنج درصد موضعی روزی 2 بار حداکثر تا 12 هفته قرار گرفت.
پس از 12 هفته 93.3% زگیل های کرایوتراپی شده (متوسط مدت درمان 7.5 هفته) و 66.7% ضایعات درمان شده با 5-FU (متوسط مدت درمان 9.6 هفته) بهبود کامل یافتند و هیچ عارضه جانبی در گروه درمان شده با 5-FU مشاهده نشد.
پماد 5-FU پنج درصد را می توان به عنوان روش درمان خانگی، بی عارضه، ارزان قیمت لکن بطئی الاثر در درمان ذگیل معمولی دست بکار برد.

آلوپشیا آرئاتا تظاهرات بالینی مختلفی دارد که می تواند از یک ناحیه منفرد ریزش مو بر روی پوست سر یا بدن شروع شده و به ریزش کامل موی سر و بدن بیمار بیانجامد و یا با نازکی نتشر موی سر بدون ریزش ناحیه ای مجزای مو، خود را نشان دهد.
تعیین الگوی جامعه توزیع انواع بیماری آلوپشیا آرئاتا در استان کرمان و مقایسه آن با مطالعات مشابه در نقاط دیگر جهان.
روش اجرا: تعداد 952 بیمار مبتلا به آلوپشیا آرئاتا از بین 25186 بیمار مراجعه کننده جدید پوستی مراجعه کننده به درمانگاه های تخصصی پوست در کرمان از خرداد 79 تا 81 از نظر متغیرهای سن، جنس، سابقه فامیلی، میزان درگیری و سابقه بیماری عفونی قبلی بررسی گردیدند.
3.78% مراجعین جدید را مبتلایان به ریزش منطقه ای مو تشکیل می دادند نسبت مردان به زنان 2.6 به 1 و شایع ترین تظاهر بالینی بیماری، ریزش حلقوی یا بیضوی شکل مو بود. ریزش مو در 252 بیمار (26.5%) فقط محدود به سر، در 216 نفر (22.7%) محدود به بدن و در 414 نفر(50.8%) هم در سر و هم در بدن دیده شد. نوع توام بیماری بیشتر در سه دهه اول زندگی مشاهده شد که نسبت به سایر انواع، اختلاف معنی داری را نشان می داد (P<0.01).
آلوپشیا آرئاتا از شیوع نسبتا بالایی در کرمان برخوردار بوده و در اکثر بیماران بویژه در سه دهه اول عمر، سر و بدن هر دو را درگیر می کند.

شیوع عفونت با هلیکوباکتر پیلوری در مبتلایان به روزاسه 50% تا 90% گزارش شده است که احتمال دخالت این ارگانیسم را در بروز بیماری روزاسه مطرح می کند.
بررسی رابطه عفونت هلیکوباکترپیلوری با روزاسه.
روش اجرا: در این مطالعه تحلیلی از نوع مورد - شاهد 30 بیمار مبتلا به روزاسه مراجعه کننده به درمانگاه های پوست بیمارستان های لقمان حکیم و بوعلی تهران با 30 فرد شاهد (فاقد روزاسه و همسان شده از نظر سن و جنس با گروه مورد) از نظر شواهد سرولوژیک عفونت هلیکوباکترپیلوری (LgG,LgA) و نیز آزمایش تنفسی اوره، مورد مقایسه قرار گرفتند.
یافته ها با آزمون chi-square با حدود اطمینان 95% و سطح معنی داری اختلافات بر روی P<0.05 مقایسه شدند.
هیچگونه اختلاف معنی داری بین مبتلایان به روزاسه و گروه شاهد در داشتنIgA؛ (60% در گروه بیمار و 40% در گروه شاهد)، IgG؛ (76.6% در گروه بیمار و 53.3% در گروه شاهد) و تست مثبت تنفسی اوره بدست نیامد.
انجام تحقیقات وسیع تر در زمینه ارتباط بین عفونت هلیکوباکترپیلوری و بیماری روزاسه ضروری بنظر می رسد

امروزه لیزر به شکل فراگیری در زمینه های مختلف صنعتی، ارتباطی، پزشکی و غیره مورد استفاده قرار می گیرد. بکارگیری لیزر در پزشکی، پزشکان را قادر ساخته است که بتوانند دقیقترین و ظریف ترین اعمال درمانی را در کمترین زمان انجام دهند.
عدم رعایت نکات ایمنی در هنکام کار با لیزر، می تواند آسیب های جدی برای تیم پزشکی و بیمار به دنبال داشته باشد. لذا استانداردهای بین المللی واحدی در این مورد تهیه شده که رعایت آنها احتمال صدمات ناشی از این امواج الکترومغناطیسی را کاهش می دهد.
در این مقاله به مروری اجمالی بر لیزر، نقاط آسیب پذیر در هنگام کار با لیزر، حداکثر تابش مجاز و... پرداخته ایم. به این امید که بتوانیم پزشکان را در ارایه خدمات پزشکی هر چه سالم تر و مطمئن تر یاری دهیم.

گرانتوم منتشر نرمولیپیدمیک بیماری نادری است که اغلب بصورت تظاهر پارانئوپلازیک همراه با گاموپاتی ها و یا اختلالات خونی دیده می شود. در این گزارش مرد 44 ساله ای معرفی میگردد که با شکایات بروز پاپولهای اریتماتو روی دستها وبدنبال آن لکه های وسیع زرد رنگ در نواحی مختلف بدن مراجعه نموده است. با توجه به فرمول شمارش خون و گستره خون محیطی و مثبت بودن پادتن ضد (HTLV1)؛ Human T Cell Leukemia Virus type I تشخیص Adult T-cell Lymphoma/Leukemia برای وی مطرح گردید که با نمونه برداری از لک های زرد رنگ نیز موید گزانتوم منتشر بود.

لیکن پلانوس و ویتیلیگو بیماری های نسبتا شایعی هستند اما همراهی ایندو بیماری با دو بیماری نادرتر بنام لیکن اسکلروز آتروفیک و پوروکراتوز سطحی منتشر آکتینیک از مواردیست که تاکنون گزارش نگردیده است، این گزارش یک مورد بسیار نادر از همراهی این چهار بیماری در یک مرد 70 ساله می باشد.

نوزادی 24 روزه، رسیده، با وزن طبیعی و حاصل زایمان سزارین با بثورات منتشر وزیکولوبولوز و ضایعات خطی زگیلی به درمانگاه پوست آورده شد. ضایعات وزیکولی از روزدوم تولد و از ناحیه پاها شروع شده، تدریجا به سمت ران ها و باسن گسترده شده و سپس دست ها را درگیر کرده بود. آنگاه ضایعات بطور پراکنده در ناحیه صورت و پوست سر ظاهر شده و حدود دو هفته بعد از ضایعات تاولی، ضایعات زگیلی روی کناره داخلی مچ پا و انگشتان پا نمایان شده بود (تصاویر 2و1). پدر و مادر بیمار نسبت فامیلی نداشته و بیماری مشابه بیماری طفل را در خانواده و یا نزدیکان او ذکر نکردند.
در معاینه علاوه بر ضایعات توصیف شده، در یک زمینه اریتماتو، یک لک آلوپسی سیکاتریسیل به اقطار تقریبی 2× 5/1 سانتیمتر در ناحیه فرق سر دیده شد. معاینه فیزیکی سایر اعضا و اندامها طبیعی بود.
یافته های آزمایشگاهی بیمار شامل یک CBC قابل ملاحظه به شرح زیر:Hb = 9.6gr/ 100cc, WBC = 11000/mm3 (lymphocyte %63, eosinophil %28, neutrophil %9), Platelets= 379000/ mm3 بود. نمونه برداری از پوست ساق پا به عمل آمد و نمونه به روش هماتوکسیلین وائوزین رنگ آمیزی شد (تصاویر 4و3).