فهرست مطالب

Dermatology - Volume:8 Issue: 4, 2006

Iranian Journal Of Dermatology
Volume:8 Issue: 4, 2006

  • 115 صفحه، بهای روی جلد: 5,000ريال
  • تاریخ انتشار: 1385/07/03
  • تعداد عناوین: 19
|
  • یادداشت سردبیر
    صفحه 250
  • مقالات پژوهشی
  • گیتی صادقیان. محمدعلی نیلفروش زاده، مهندس محمد متولی امامی صفحه 251
    اگر چه درمان های سیستمیک و موضعی مختلفی برای لیشمانیوز جلدی پیشنهاد می شود، اما ترکیب های پنج ظرفیتی آنتیموان به عنوان خط اول درمان در این بیماری به کار می رود. با توجه به افزایش نبود پاسخ به درمان و وجود عوارض جدی این ترکیبات، تلاش برای یافتن داروی مناسب تر با عوارض کم تر در درمان لیشمانیوز جلدی ادامه دارد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر درمانی تزریق محلول کلرید سدیم هیپرتونیک با تزریق گلوکانتیم در داخل ضایعه بیماران مبتلا به لیشمانیوز جلدی بود.
    روش اجرا: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده با روش نمونه گیری آسان صورت گرفت. 72 بیمار مبتلا به لیشمانیوز جلدی به طور تصادفی به دو گروه مساوی تفکیک شدند، یک گروه با تزریق گلوکانتیم و گروه دیگر با تزریق محلول کلرید سدیم هیپرتونیک در داخل ضایعه تحت درمان قرار گرفتند. درمان به طور هفتگی به مدت 6 تا 10 هفته صورت گرفته و پی گیری بیماران به مدت 6 ماه بعد از درمان ادامه یافت.
    یافته ها
    بعد از 6 هفته در بیماران تحت درمان با تزریق گلوکانتیم در داخل ضایعه 33% بهبودی کامل، 45% بهبودی متوسط و 22% عدم پاسخ به درمان مشاهده شد. در حالی که در گروه درمان شده با کلریدسدیم هیپرتونیک 26% بهبودی کامل، 23% بهبودی متوسط و 51% عدم پاسخ به درمان مشاهده شد (p<0.05). در این مرحله در هر دو گروه تمام ضایعه های کوچک تر از دو سانتی متر مربع، بهبود یافتند. با تداوم درمان تا 10 هفته در ضایعه های با بهبودی متوسط و با پی گیری بیماران به مدت 6 ماه بعد از درمان، نهایتا در گروه تحت درمان با گلوکانتیم در 15 نفر (42%) و درگروه تحت درمان با محلول کلریدسدیم هیپرتونیک در 9 نفر (26%) بهبودی کامل مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    ارزش درمانی تزریق محلول کلرید سدیم هیپرتونیک در داخل ضایعه در درمان لیشمانیوز جلدی کم تر از گلوکانتیم است، ولی با توجه به این که در ضایعات کوچک تر از 2 سانتی متر مربع با تزریق محلول کلرید سدیم هیپرتونیک در داخل ضایعه پاسخ خوب مشاهده شد، می توان توصیه کرد در مواردی نظیر وجود ضایعات کوچک اولیه و حساسیت به گلوکانتیم- با نظر پزشک متخصص مسوول- به عنوان یک درمان جایگزین به کار برده شود.
    کلیدواژگان: لیشمانیوز جلدی، گلوکانتیم، محلول کلریدسدیم هیپرتونیک
  • پرویز طوسی، افشین صدیقها، حسین منشی زاده، رضا طوسی صفحه 256
    ایزوتر تینویین خوراکی تنها داروی ضد آکنه است که روی هر چهار عامل بیماری (افزایش تولید سبوم، اختلال در فلور میکروبی، شاخی شدن مجرای سباسه و بروز التهاب) اثر می گذارد. با توجه به قیمت بالای ایزوتر تینویین، به منظور افزایش اثر و کاهش عوارض رژیم های مختلفی از این دارو پیشنهاد شده است. این تحقیق با هدف تعیین اثر ایزوتر تینویین با دز متناوب بر آکنه انجام گرفت.
    روش اجرا: مبتلایان به آکنه متوسط یا شدید که فاقد ضایعه های ندولو کیستیک بودند و به درمان های رایج جواب ندادند یا با این درمان ها دچار عارضه شدند، طی شش دوره، تحت درمان با ایزوتر تینویین با مقدار 5/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن برای یک هفته در یک ماه (با دز کلی 21 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) قرار گرفتند. بیماران در پایان درمان از نظر تغییر شدت بیماری، عود و عود نسبی ارزیابی شدند.
    یافته ها
    در پایان درمان، در تمام بیماران کاهش شدت آکنه دیده شد. در پی گیری شش ماه بعد از درمان، به ترتیب در 19 درصد و 44 درصد، عود و عود نسبی رخ داد.
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته های این تحقیق به نظر می رسد استفاده از دز متناوب ایزوتر تینویین با دز تجمعی 21 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن در مبتلایان به آکنه بدون ضایعات ندولی و کیستیک، با نتایج مطلوب همراه باشد.
    کلیدواژگان: آکنه ولگاریس، ایزوترتینوئین، دز تجمعی
  • ماندانا بخشی زاده، سید حسین حجازی، مهدی بقایی، فریبا جعفری، زهرا غیور، علی خامسی پور صفحه 260
    سالک یکی از بیماری های بومی و شایع مناطقی از ایران است. درمان این بیماری با استفاده از روش های شیمیایی، فیزیکی یا به طور توام صورت می گیرد. نیتریک اکساید دارای آثار ایمونولوژیک درون سلولی است و تولید آن در بهبود زخم لیشمانیایی در حیوان و انسان نقش به سزایی دارد. در این تحقیق اثر درمانی ترکیب هایی که در پایه کرم قادر به آزاد کردن نیتریک اکساید هستند بر ضایعه های جلدی ناشی از لیشمانیا ماژور در مدل حیوانی مورد بررسی قرار گرفته است.
    روش اجرا: موش های خالص نژاد Balb/c با تزریق زیر جلدی انگل لیشمانیا، در قاعده دم عفونی و پس از ظهور زخم به سه گروه- شاهد بدون درمان، دارونما و تجربی- تقسیم شدند. موش های گروه دارونما و تجربی روزی یک بار به مدت 30 روز با کرم مربوط به صورت موضعی تحت درمان قرار گرفتند. اندازه زخم ها در روزهای 0، 5، 10، 15، 20، 25 و 30 اندازه گیری شد. یافته ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و دانکن با قبول مرز معنی داری 0.05 P<مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    در روزهای 15، 20، 25 و 30 میانگین اندازه زخم در گروه دریافت کننده ی کرم حاوی نیتریک اکساید نسبت به دو گروه دیگر کمتر بود (p<0.05).
    نتیجه گیری
    داروهای آزاد کننده ی موضعی نیتریک اکساید می توانند در درمان لیشمانیوز موثر باشند
    کلیدواژگان: لیشمانیوز، درمان، نیتریک اکساید
  • سهیلا نصیری، سهیل تقویانپور، افشین صدیقها صفحه 266
    مقدمه
    وجود ارتباط بین آلوپسی آندروژنتیک با درگیری ورتکس و بیماری های کرونر قلبی در چندین مطالعه نشان داده شده است، اما مطالعه های اندکی بر اهمیت هیپرلیپیدمی به عنوان عامل مداخله گر در چنین ارتباطی صورت گرفته است. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین آلوپسی آندروژنتیک ورتکس (درجه III و بالاتر طبق طبقه بندی Hamilton-Norwood) با هیپرلیپیدمی بود.
    روش اجرا: تحقیق به روش تحلیلی و از نوع مورد- شاهد بر روی 50 مرد مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک ورتکس درجه III و بالاتر (گروه مورد) و 50 مرد بدون آلوپسی آندروژنتیک که از نظر سن، نمایه توده بدن و عادت به سیگار کشیدن با گروه مورد همانند شده بودند، انجام گرفت. شاخص های لیپیدی دو گروه شامل تری گلیسیرید، کلسترول تام، کلسترول HDL، کلسترول LDL و نسبت کلسترول تام به کلسترول HDL تعیین شد و مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    سطح تری گلیسیرید و نسبت کلسترول تام به کلسترول HDL در گروه مورد، بیش از گروه شاهد و سطح کلسترول HDL در گروه مورد، کم تر از گروه شاهد بود (p<0.05).
    نتیجه گیری
    آلوپسی آندروژنتیک با درگیری ورتکس می تواند به عنوان یک علامت در زمینه وجود هیپرلیپیدمی و افزایش احتمال بیماری های عروق کرونر قلبی مورد استفاده قرار گیرد و بهتر است این افراد از نظر شاخص های لیپیدمی سرم مورد ارزیابی قرار گیرند
    کلیدواژگان: آلوپسی آندروژنتیک، بیماریهای کرونر قلب، کلسترول، لیپوپروتئین با دانسیته کم، لیپوپروتئین با دانسیته بالا، تری گلیسیرید
  • مریم دانش پژوه، کامران بلیغی، فرید صفر، مهسا عاشقان، مرجان اسدالهی، غلامرضا حصیری صفحه 272
    پسوریازیس بیماری پوستی التهابی مزمن و پوسته دار با تظاهرات بالینی متنوع است. در 16% از بیماران مبتلا به پسوریازیس، وجود آنتی بادی ضد گلیادین anti gliadin antibody (AGA) گزارش شده است. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی آنتی بادی ضد گلیادین در مبتلایان به پسوریازیس صورت گرفت.
    روش اجرا: در این مطالعه بعد از ثبت مشخصات فردی و تعیین شدت بیماری بر اساس PASI Scoring System نمونه سرمی 100 بیمار مبتلا به پسوریازیس و 100 فرد سالم به روش ایمنوفلویورسانس غیر مستقیم از نظر آنتی بادی ضد گلیادین مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    آنتی بادی ضد گلیادین در 4 نفر از بیماران (3 مرد و 1 زن) مثبت گزارش شد در حالی که در تمام افراد شاهد منفی بود. 3 بیمار در گروه سنی 20 تا 40 سال بودند. نوع پسوریازیس در هر 4 بیمار از نوع پلاک و شدت پسوریازیس در 4 بیمار به صورت زیر بود: یک مورد بیماری خفیف، یک مورد شدید و 2 مورد متوسط. هیچ یک از آنان علایم گوارشی نداشتند.
    نتیجه گیری
    در سرم تعدادی از بیماران پسوریازیس AGA وجود دارد. اما هنوز وجود یک رابطه معنی دار بین ضایعات پوستی و افزایش حساسیت به گلوتن نامشخص است. مطالعه با روش های حساس تر و اختصاصی تر روی تعداد بیش تری بیمار توصیه می شود.
    کلیدواژگان: پسوریازیس، آنتی گلیادین آنتی بادی، فراوانی
  • رحمت الله سلمانپور، مینا میرنظامی صفحه 276
    بیماران دریافت کننده کلیه پیوندی به علت استفاده طولانی مدت از داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی، در معرض ابتلا به بیماری های پوستی مختلف از جمله ضایعه های پیش سرطانی و بدخیم و ضایعه های مربوط به عوارض دارویی هستند. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی ضایعه های پوستی در بیماران دریافت کننده کلیه پیوندی در دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال های 1382 و 1383 صورت پذیرفت.
    روش اجرا: مطالعه به روش توصیفی صورت گرفت و طی آن بیمارانی بررسی شدند که در مرکز پیوند بیمارستان نمازی شیراز کلیه ی پیوندی دریافت و برای ورود به تحقیق اعلام آمادگی کرده بودند. بعد از ثبت مشخصات فردی، بیماران توسط متخصص پوست در بیمارستان شهید فقیهی مورد معاینه و بررسی کامل قرار گرفتند.
    یافته ها
    از مرداد 1382 تا مهر 1383 دویست بیمار (130 مرد و 70 زن) با میانگین سنی 39 سال، مورد بررسی قرار گرفتند. هیپرتریکوز، شایع ترین عارضه پوستی وابسته به مصرف داروهای تضعیف کننده ایمنی (در 191 نفر) و زگیل، شایع ترین عفونت پوستی (در 101 نفر) بود. در 8 بیمار نیز سرطان غیر ملانومی پوستی تشخیص داده شد.
    نتیجه گیری
    آگاهی بیماران دریافت کننده کلیه ی پیوندی و کادر درمانی مربوط از عوارض پوستی متعاقب پیوند و مراجعه به موقع بیماران به متخصصان پوست به منظور درمان می تواند باعث بهبود کیفیت زندگی و افزایش طول عمر آنان شود.
    کلیدواژگان: پیوند کلیه، عفونت های پوستی، ضایعه های پیش سرطانی، ضایعه های بدخیم
  • محمد جواد یزدان پناه، محمدابراهیمی راد، محمد جواد مجاهدی صفحه 281
    پیوند کلیه درمان مناسبی برای بیماران مبتلا به نارسایی کلیه به شمار می رود و بیماران را به زندگی طولانی مدت با کیفیت بهتر قادر می کند. جهت جلوگیری از رد پیوند از داروهای سرکوب گر ایمنی استفاده می شود که این داروها در قسمت های مختلف بدن از جمله پوست موجب عوارض می شوند. شناخت به موقع این عوارض و درمان مناسب آنها می تواند عوارض و مرگ و میر حاصل را کاهش دهد. هدف از این مطالعه بررسی عوارض پوستی در دریافت کنندگان پیوند کلیه بود...
    کلیدواژگان: پیوند کلیه، تظاهرات پوستی، داروهای سرکوب گر ایمنی
  • سرور الزمان فامیلی، سید مسعود دادخواه، مهندس سعید ابراهیم زاده صفحه 287
    پیتیریازیس روزه (Pityriasis Rosea[PR]) بیماری پوستی گذرا با ظاهری مشخص است که در سراسر جهان نسبتا شایع است و در زمستان با شیوع بیشتری مشاهده می شود. به رغم وجود شواهد بسیار اپیدمیولوژیک که دلالت بر وجود یک عامل عفونی دارند، هنوز این موضوع به اثبات نرسیده است. مطالعه حاضر برای ارزیابی شیوع سنی، جنسی، فصلی و تظاهرات بالینی بیماران مبتلا به PR صورت گرفت.
    روش اجرا: در این مطالعه شیوع سنی، جنسی، ماه و فصل مراجعه، سابقه سرماخوردگی، محل herald patch، وجود خارش و اشکال بالینی در 251 بیمار با تشخیص بالینی PR که از 10/7/80 لغایت 27/12/82 به درمانگاه پوست بیمارستان قایم مشهد مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    نسبت بیماران مونث به بیماران مذکر 1: 2.07 بود. بیش ترین شیوع سنی بیماری مربوط به سنین 30-15 سال و بیش ترین زمان مراجعه در فصل پاییز (32.9%) و در ماه های مهر (14.7%) و آبان (11.5%) بود. 17.9% بیماران از خارش شکایت داشتند و 7.6% آن ها دارای ضایعات با نمای بالینی پورپوریک بودند. 146 بیمار (58.2%) به سابقه سرماخوردگی در دو ماه قبل از مراجعه اشاره می کردند که این سابقه در پاییز (65.8%) و در فصل زمستان (64.2%) به میزان بیش تری وجود داشت.
    نتیجه گیری
    به دلیل شیوع بیشتر این بیماری در فصل های سرد سال و سابقه سرماخوردگی تعداد زیادی از مراجعان هنوز ضروری است برای مشخص کردن یک عامل اتیولوژیک عفونی و به ویژه ویروسی بررسی های بیش تری انجام شود.
    کلیدواژگان: پیتیریازیس روزه، مطالعه توصیفی، عفونت ویروسی، مشهد
  • مسعود رحیمی نژاد صفحه 293
    مقدمه
    روغن پوست و آب مرکبات حاوی فوروکومارین (پسورالن) است که می تواند باعث فیتوفوتودرماتیت شود. اگر واکنش فیتوفوتودرماتیت خفیف باشد ممکن است خود را فقط به صورت هیپرپیگمانتاسیون (بدون سوزش، خارش، درد، وزیکول و تاول) نشان دهد. هدف از این پژوهش مطالعه توصیفی بیماران مبتلا به هیپرپیگمانتاسیون پشت دست ها بود.
    روش اجرا: از دهم دی ماه 1382 تا شانزدهم اردیبهشت ماه 1383، 32 بیمار با هیپرپیگمانتاسیون ناحیه پشت دست ها (خصوصا بین انگشتان) به کلینیک پوست شهرستان جهرم مراجعه کردند.
    یافته ها
    تمام بیماران مونث و میانگین سنی آن ها 21.4 سال بود. هیچ کدام از بیماران شکایتی از سوزش- خارش و درد نداشتند و فاقد شرح حالی از قرمزی، وزیکول و تاول قبل از ظهور هیپرپیگمانتاسیون بودند. 31 بیمار (97%) قبل از ایجاد ضایعه ها، نارنج آب گرفته بودند، به طوری که 16 بیمار (50%) چند روزه (میانگین زمانی 7.63 روز) قبل از شروع ضایعه ها مقدار زیادی نارنج آب گرفته بودند و 7 بیمار (22%) علاوه بر نارنج، آب مرکبات دیگر را (مانند پرتقال یا لیمو خارکی) نیز گرفته بودند. فقط ضایعه های یک بیمار (3%) یک هفته پس از گرفتن آب لیمو خارکی ایجاد شده بود.
    نتیجه گیری
    فیتوفوتودرماتیت به دنبال تماس با مرکبات می تواند منجر به هیپرپیگمانتاسیون پشت دست ها شود
    کلیدواژگان: فیتوفوتودرماتیت، مرکبات، نارنج
  • مقاله مروری
  • عباس رایی، حبیب انصارین، علیرضا خاتمی صفحه 299
    امروزه کاربرد ایمونو گلوبولین وریدی به عنوان داروی کمکی در بیماری های اتوایمون در حال افزایش است. اگر چه ساختکارهای متعددی را در مورد اثرات تنظیم ایمنی (immunomodulatory) این فراورده فرض کرده اند ولی هنوز هم در مورد مکانیسم عمل دقیق این فرآورده نشانه های کاملی وجود ندارد. کارآزمایی های بالینی، اثرهای مفید آن را در برخی از بیماری ها اثبات کرده اند به طوری که به عنوان داروی انتخابی اول سندرم کاوازاکی و ایدیوپاتیک ترومبو سیتوپنیک پورپورا مورد تایید قرار گرفته است. دارویی مطمئن است و بسیاری از عوارض دارویی (مانند سرکوب ایمنی سیستمیک ناشی شده از مصرف کورتیکواستروئیدها و سایر داروهای سرکوب گر ایمنی) را ندارد. در حال حاضر کاربرد این فرآورده در درمان بیماری های پوستی نیز در حال افزایش است لذا کارآزمایی های بالینی به دقت کنترل شده را طلب می کند. این مقاله در مورد آگاهی های جدید منتشر شده راجع به مصرف این فرآورده در بیماری های اتوایمون، فرضیات جدید در زمینه ی مکانیسم های اثر، تهیه و تولید و امنیت آن بحث می کند.
    کلیدواژگان: ایمونو گلوبولین وریدی، درمان کمکی، بیماریهای خود ایمنی
  • مقالات گزارش موردی
  • نادر فارسی، منیژه ماندگار فرد صفحه 307
    Lymphangioma Circumscriptum یک ناهنجاری مادرزادی لنفاتیک است که به اتساع تدریجی عروق لنفاوی و ایجاد سیسترن های لنفاتیک منجر می شود. درمان انتخابی، جراحی رادیکال است. روش های دیگری نظیر کرایوتراپی، تزریق مواد اسکلروزانت، رادیوتراپی و لیزر CO2 نیز پیشنهاد شده است. مورد زیر گزارش درمان موفق ضایعه در یک پسر 14 ساله با لیزر CO2 است.
    کلیدواژگان: لنفانژیوم، لیزر، CO2
  • محمدحسن دوامی، اسدالله کیانی، مینا سلیمی، الهام فرهادی صفحه 311
    میاز، عفونت بافت های انسان و حیوان با لارو مگس های دوبالان است. انسان نیز به طور تصادفی به آن آلوده می شود. در این گزارش، بیماری روستایی، پنجاه و شش ساله مبتلا به میاز پوست سر معرفی می شود. وی با شکایت توده ای در ناحیه گیجگاهی- پشت سری سمت چپ سر مراجعه کرد. وی وجود ضایعه را از چند ماه قبل از مراجعه احساس کرده بود و در شرح حال، وجود زخم یا تروما به ناحیه را ذکر نمی کرد. در معاینه، زخمی به ابعاد 3×2 سانتی متر حاوی لارو مشاهده شد. با تشخیص میاز، ضایعه بیمار تخلیه شد و واکسن کزاز و آنتی بیوتیک خوراکی لازم برای وی تجویز شد. مطالعه های حشره شناسی گونه انگل مزبور را کرایزومیا بزیانا (Chrysomya bezziana) تعیین کرد.
    کلیدواژگان: میاز، کرایزومیابزیانا، لارو مگس، اراک
  • سودابه زندی، ندا ادیبی، سعدالله شمس الدینی صفحه 316
    سندرم پروجریای Hutchinson-Gilford یک سندرم بسیار نادر است که با نمای تسریع فرآیندی پیری مشخص می شود. روش وراثت آن مشخص نیست ولی جهش های اتوزوم غالب در ایجاد آن موثر شناخته شده است. شروع بیماری در شیرخوارگی و اوایل کودکی با یک فنوتیپ اختصاصی شامل: قد کوتاه، پوست و ناخن غیر طبیعی، بینی منقاری شکل، فقدان چربی زیر جلدی، نبود رشد، آلوپسی به درجه های متفاوت همراه سفید شدن موها به طور زودرس و وریدهای برجسته پوست سر است.
    یافته های آزمایشگاهی اختصاصی چه از لحاظ آسیب شناسی و چه از لحاظ آزمایشگاهی وجود ندارد و علت مرگ آن ها اغلب ناشی از حوادث قلبی و عروقی است که معمولا در 2 دهه اول عمر اتفاق می افتد. در این مقاله یک مورد کودک 4 ساله معرفی می شود که با علایم پوستی به شکل پیگمانتاسیون های لکه ای و شکایت از چهره غیرطبیعی به درمانگاه پوست بیمارستان افضلی پور کرمان مراجعه کرد و بر مبنای مجموعه علایم بالینی و نمای آسیب شناسی برای او تشخیص سندرم پروجریای Hutchinson-Gilford گذاشته شد.
    کلیدواژگان: سندرم پیری زودرس، پروجریا، سندرم هوچینسول گیلفورد
  • تشخیص شما چیست؟
    امیرهوشنگ احسانی، رضا محمود رباطی، نیما حجازی، مریم غیاثی صفحه 322
    بیمار خانمی 43 ساله اهل و ساکن شهر اردبیل است که به علت ضایعه های پوستی در نواحی پشت دست، زانوها، قوزک خارجی پا و آرنج ها مراجعه کرده است. این ضایعه ها از حدود 2 سال قبل، ابتدا به صورت پاپول و پلاک های بنفش رنگ در سطح پشتی دست روی مفاصل متاکارپوفلانژیال ایجاد شد و به تدریج روی آرنج ها، زانوها، قوزک خارجی پا و سطح پشتی پا نیز به وجود آمد (تصاویر شماره 1 و 2). این ضایعه ها توزیعی نسبتا قرینه دارند و به صورت پاپول ها و پلاک هایی بنفش رنگ با قوام سفت و حجم دار با حاشیه نامنظم با قطر متوسط 20-5 میلی متر هستند.
    بیمار اظهار می دارد که این ضایعه ها در ابتدا نرم تر بودند و به تدریج قوام آن ها سخت تر شده است. بیمار هیچ گونه علامتی از جمله درد، خارش، درد مفصلی و همچنین تب را همراه با ضایعه های مزبور ذکر نمی کند. همچنین وی سابقه هیچ گونه بیماری زمینه ای یا مصرف دارو را اظهار نمی دارد. در آزمایش های به عمل آمده از بیمار، افزایش میزان سدیمانتاسیون اریتروسیتی مشاهده شد. سایر آزمایش ها از جمله آزمون های عملکرد کبدی و کلیه، کرایو گلوبولین، فاکتور روماتوئید، آنتی بادی ضد هسته ای، آنتی بادی ضد DNA دو رشته ای، VDRL و سطوح کمپلمان همگی در محدوده طبیعی گزارش شد.
  • تشخیص شما چیست؟
    امیر هوشنگ احسانی، شیده یزدانیان، سیاوش طوسی، رضا محمودی رباطی صفحه 326
    خانمی 50 ساله با یک ندول منفرد با قطر تقریبی 2 سانتی متر در سطح قدامی قسمت تحتانی بازوی چپ مراجعه کرده است. بیمار سابقه ضایعه را از حدود 6 ماه پیش می داد که به تدریج رشد کرده و هیچ گونه علامتی از جمله خارش، درد یا ترشح نداشته است.
    ضایعه در لمس، نسبتا سفت، بدون زخم و تغییرات اپیدرم بوده، در قسمتی از سطح دارای تغییر رنگ آبی بوده است. از ضایعه بیمار نمونه برداری شد. آزمایش های روتین بیمار طبیعی بود.
  • اخبار انجمن
    صفحه 329
  • عناوین مقالات چاپ شده در فصلنامه بیماری های پوست دوره هشتم
    صفحه 332
  • اسامی نویسندگان مقالات چاپ شده در فصلنامه بیماری های پوست دوره هشتم
    صفحه 335