فهرست مطالب

Dermatology - Volume:9 Issue: 3, 2006

Iranian Journal Of Dermatology
Volume:9 Issue: 3, 2006

  • تاریخ انتشار: 1385/10/01
  • تعداد عناوین: 17
|
  • یادداشت سردبیر
    یحیی دولتی صفحه 203
  • مقالات پژوهشی
  • تعیین فعالیت آنزیم تیوپورین متیل ترانسفراز و رابطه آن با پاسخ به درمان در مبتلایان به پمفیگوس ولگاریس تحت درمان با آزاتیوپرین
    زهرا حلاجی، پروفسور شیدا شمس، مهین ولیخانی، نرگس قندی، مژگان کاربخش داوری، مهدی هدایتی، علیرضا فیروز* صفحه 204
    زمینه و هدف

    آزاتیوپرین متداول ترین آد جوان مورد استفاده در درمان پمفیگوس ولگاریس است. آنزیم تیوپورین متیل ترنسفراز (TPMT) یکی از آنزیم های اصلی متابولیز کننده این دارو است که سطح فعالیت آن در هر فرد وسیله پلی مورفیسم ژنی شناخته و تعیین می شود و می تواند از نظر تئوری بر اثر بخشی و عوارض آزاتیوپرین تاثیر گذار باشد. هدف این مطالعه تعیین فعالیت آنزیم TPMT و عوامل همراه آن در مبتلایان به پمفیگوس ولگاریس تحت درمان با آزاتیوپرین بود.

    روش اجرا

    در این مطالعه مقطعی، سطح فعالیت آنزیم TPMT در 52 بیمار مبتلا به پمفیگوس ولگاریس مراجعه کننده به بیمارستان رازی اندازه گیری شد که برای درمان، حداقل مدت 12 ماه آزاتیوپرین دریافت کرده بودند. در یک پرسش نامه نشانه های دموگرافیک و نیز نشانه های مربوط به وضعیت پاسخ دهی به آزاتیوپرین و عوارض مرتبط با این دارو با توجه به پرونده بیماران ثبت شد. سطح فعالیت آنزیم در 29 بیمار مبتلا به پمفیگوس ولگاریس که آزاتیوپرین دریافت نکرده بودند نیز اندازه گیری شد.

    یافته ها

    میانگین سطح فعالیت آنزیم TPMT در بیمارانی که به درمان با آزاتیوپرین پاسخ مطلوب یا نامطلوب داشتند تفاوت معنی داری نداشت (P=0.087). طی یک سال بین دوز مجموع پرد نیزولون و سطح فعالیت آنزیم TPMT همبستگی مشاهده نشد. (،(p=0.583، r=0.089 بین سطح فعالیت آنزیم در بیمارانی که آزاتیوپرین دریافت کرده یا نکرده بودند تفاوت معنی داری وجود نداشت (p=0.36).

    نتیجه گیری

    هر چند اندازه گیری آنزیم TPMT در پیش بینی مهار استخوان در بیمارانی که سطح فعالیت پایین یا غیرقابل اندازه گیری دارند ارزشمند است، ولی در مورد پیش بینی اثر بخشی درمان و تعیین دوز آزاتیوپرین بر اساس سطح فعالیت آنزیم نمی توان ادعایی داشت. شاید مطالعه های آینده نگر با گروه بیماران همگون تر بتواند این یافته تئوری را از نظر بالینی به اثبات برساند.

    کلیدواژگان: آزاتیوپرین، پمفیگوس، تیوپورین متیل ترانسفراز، اثربخشی
  • مقایسه اثر عصاره جوشانده تلغیظ شده، عصاره هیدروالکلی میوه گیاه فلوس و تزریق موضعی گلوکانتیم بر لیشمانیوز جلدی
    فریبا جعفری *، شهرام مرادی، محمدعلی نیلفروش زاده، رویا درخشان، نازلی انصاری صفحه 211
    زمینه و هدف

    بیماری لیشمانیوز جلدی در ایران آندمیک است. با وجود ارایه درمان های متعدد، هنوز درمان موثری برای این بیماری مورد تابید قرار نگرفته است. با توجه به چندین گزارش از اثر بخشی گیاه فلوس در درمان سالک، در این مطالعه اثر بخشی جوشانده تغلیظ شده فلوس و عصاره هیدروالکلی آن در مقایسه با تزریق موضعی گلوکانتیم مورد بررسی قرار گرفته است.

    روش اجرا

    در یک کار آزمایی بالینی 165 نفر از بیماران در گروه سنی 6 تا 60 سال با اسمیر مثبت لیشمانیوز جلدی مراجعه کننده به درمانگاه سالک مرکز تحقیقات پوست و سالک اصفهان، با استفاده از جدول اعداد تصادفی، به سه گروه مساوی دریافت کننده عصاره جوشانده تغلیظ شده گیاه فلوس، عصاره هیدروالکلی گیاه فلوس و تزریق داخل ضایعه گلوکانتیم، تقسیم شدند و تا بهبودی کامل ضایعه و یا حداکثر 4 هفته تحت درمان قرار گرفتند. بیماران پس از آخرین تزریق و سه ماه پس از شروع مطالعه، ویزیت شدند و پاسخ به درمان بر اساس شواهد بالینی و پارازیتولوژیکی به صورت بهبودی کامل، بهبودی نسبی و نبود بهبودی ثبت و تجزیه و تحلیل شد.

    یافته ها

    در گروه جوشانده فلوس 63.6%، در گروه عصاره هیدروالکلی فلوس 52.7% و در گروه گلوکانتیم 45.5% بیماران، مرد بودند. در گروه جوشانده فلوس 22 نفر (40%)، در گروه فلوس هیدروالکلی 20 نفر (36.4%) و در گروه گلوکانتیم 36 نفر (65.5%) بیماران در مدت پی گیری بهبودی کامل داشتند که در گروه گلوکانتیم این نسبت بیش از جوشانده فلوس (P<0.02) و بیش از فلوس هیدروالکلی (P<0.005) بود. اختلاف معنی داری بین فلوس هیدروالکلی و جوشانده فلوس دیده نشد.

    نتیجه گیری

    مطالعه حاضر نشان داد که گیاه فلوس در درمان لیشمانیوز جلدی تاثیر داشته و شاید بتوان این گیاه را به صورت موضعی توام با گلوکانتیم به منظور کاهش دوز و زمان درمان به کار برد.

    کلیدواژگان: لیشمانیوز جلدی، گلوکانتیم، فلوس، ایران
  • مقایسه آثار درمانی کرم فلوئوسینولون، صابون تری کلوکاربان و لوسیون بتامتازون با دارونما در درمان درماتیت پدروس (دراکولا)
    سید مسعود داوری*، پارسا رستمی، سید ناصر عمادی، بردیا صدر، اسماعیل خبیری صفحه 217
    زمینه و هدف

    درماتیت پدروس (Paederus dermatitis) عارضه تاولی خود التیام یابنده پوست است که به واسطه حشره ای کوچک از جنس پدروس که جزو خانواده سوسک های آواره است، ایجاد می شود. هر چند این بیماری خود به خود بهبود می یابد ولی به نوبه خود می تواند بیماری رنج آور و ناتوان کننده باشد. از آن جایی که در خصوص درمان کلاسیک این بیماری تا کنون مطالعه ای صورت نگرفته، مطالعه حاضر با هدف مقایسه آثار درمانی سه داروی کرم فلوئوسینولون، صابون تری کلو کاربان (T.C.C) و لوسیون بتامتازون با دارونما صورت گرفت.

    روش اجرا

    مطالعه حاضر یک کار آزمایی بالینی تصادفی یک سویه کور بوده که در مدت 2 ماه در بیمارستان و درمانگاه های شهرستان بهشهر به اجرا در آمده است و طی آن آثار درمانی 4 داروی صابون T.C.C، لوسیون بتا متازون، کرم فلوئوسینولون و کپسول دارونما در 77 بیمار مبتلا به درماتیت پدروس، مورد بررسی قرار گرفت. همه بیماران در آغاز و پایان درمان طی سه نوبت ویزیت (روز اول، روز پنجم و روز دوازدهم) تحت پرسش و مشاهده بالینی ضایعه ها قرار گرفتند که ماحصل آن در پرسشنامه ای ثبت شد. در نهایت میزان بهبودی بیماران در دو گروه بهبودی کامل و شکست درمان، مقایسه شد.

    یافته ها

    از مجموع 77 بیمار مورد مطالعه، 18 نفر با دارونما، 17 نفر با لوسیون بتامتازون، 24 نفر با کرم فلوئوسینولون و 18 نفر با صابون T.C.C تحت درمان قرار گرفتند. میزان بهبودی کامل بیماران در ویزیت سوم در بیماران گروه فلوئوسینولون 100%، گروه لوسیون بتامتازون 100%، گروه T.C.C 58.8% و گروه دارونما 33.3% بود که اختلاف معنی داری بین دو گروه اول با دارونما دیده شد. (P<0.0001) اما اختلاف میزان بهبودی در گروه صابون T.C.C و دارونما معنی دار نبود.

    نتیجه گیری

    استروئیدهای موضعی در بهبودی درماتیت پدروس موثر هستند.

    کلیدواژگان: درماتیت پدروس (دراکولا)، درمان، صابون T، C، لوسیون بتامتازون، کرم فلوئوسینولون
  • اثربخشی درمان موضعی عسل توام با تزریق موضعی گلوکانتیم در درمان لیشمانیوز نجلدی حاد
    محمدعلی نیلفروش زاده*، شهرام مرادی، رویا درخشان، الهه هفت برادران، فریبا جعفری صفحه 221
    زمینه و هدف

    لیشمانیوز جلدی بیماری آندمیک و گسترده در سطح ایران است که با وجود ارایه درمان های متعدد هنوز در درمان ساده و موثر برای آن مورد تایید قرار نگرفته است. با توجه به تحقیق های وسیع انجام شده و کاربرد عسل در درمان زخم های مزمن و گزارش های مبنی بر آثار ضد لیشمانیایی آن، این مطالعه برای برسی اثر عسل بر زخمه ای لیشمانیوز حاد صورت گرفت.

    روش اجرا

    در یک کار آزمایی بالینی 100 بیمار مراجعه کننده به مرکز تحقیقات بیماری های پوستی و سالک به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند، یک گروه تحت درمان تزریق هفته ای یک بار گلوکانتیم موضعی و گروه دیگر تحت درمان گلوکانتیم موضعی هفته ای 1 بار و استعمال موضعی عسل 2 بار در روز قرار گرفتند. بیماران در پایان ماه های دوم و سوم و چهارم بعد از شروع درمان تحت پی گیری قرار گرفتند و پاسخ به درمان به صورت بالینی ارزیابی شد.

    یافته ها

    90 بیمار مطالعه را به پایان رساند که 45 بیمار تحت درمان با گلوکانتیم موضعی و 45 بیمار با عسل و گلوکانتیم موضعی قرار گرفتند. در پایان مطالعه، در گروه گلوکانتیم 32 نفر (71.1 درصد) و در گروه عسل و گلوکانتیم 23 نفر (51.1 درصد) بهبودی کامل یافتند (P=0.04).

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد تداخل دارویی و جلوگیری از فراهم زیستی گلوکانتیم موضعی توسط عسل موضعی موجب کاهش بهبود ضایعه های لیشمانیوز جلدی می شود.

    کلیدواژگان: عسل، لیشمانیوز جلدی، گلوکانتیم
  • تظاهرهای اختصاصی پوست در لوسمی / لنفوم سلول t بزرگسالان
    فخرالزمان پزشک پور، محمدجواد یزدان پناه، عباس شیردل صفحه 227
    زمینه و هدف

    لوسمی/لنفوم سلول T بزرگسالان Adult T cell lymphoma/leukemia (ATLL) نوعی بدخیمی مهاجم است که ممکن است در فرد آلوده Human T lymphotropic Virus1 (HTLV1) رخ می دهد. HTLV1 با فراوانی 2.3% در خراسان آندمیک است. چون امکان دارد تظاهرهای اختصاصی پوستی لنفوم در گروه قابل توجهی از بیماران رخ دهد لذا به بررسی آن در بین بیماران ATLL در بیمارستان قائم (عج) مشهد پرداخته شد.

    روش اجرا

    در این مطالعه متکی بر داده های موجود، نشانه های دموگرافیک و بالینی 23 بیمار مبتلا به ATLL با انفیلترای سلول های آتیپیک در ضایعه پوستی تایید شده وسیله آسیب شناسی که از سال 1374 الی 1383 در بخش خون یا پوست بیمارستان قائم (عج) شهر مشهد ثبت شده بود استخراج و مورد بررسی قرار گرفت.

    یافته ها

    11 بیمار مذکر و 12 بیمار مونث بودند. سن متوسط بیماران 14.1± 48.17 سال و محل تولد آنها در بیش از 85% موارد، نواحی شمالی استان خراسان بود. شایع ترین ضایعه پوستی اختصاصی، راش ماکولوپاپولر در 11 بیمار (47.8%) و ضایعه های پاپولر در 4 بیمار (17.4%) بود. سایر ضایعه ها شامل پلاک، شبیه ایکتیوز، اریترودرمی، تومور و ضایعه های ندولر بود. در بیش تر بیماران (56.5%) ضایعه های پوستی ژنرالیزه بود.

    نتیجه گیری

    شایع ترین نوع ضایعه پوستی در ATLL، راش ماکولوپاپولر به خصوص با انتشار ژنرالیزه بود. سایر انواع ضایعه های پوستی اختصاصی به ترتیب فراوانی شامل پاپول، پلاک، شبیه ایکتیوز، ندول، تومور و اریترودرمی بود.

    کلیدواژگان: ATLI، HTLV1، لنفوم، ضایعه پوستی اختصاصی
  • مقایسه ویژگی های رفتاری شیرخواران مبتلا به درماتیت آتوپیک با گروه شاهد غیر مبتلا
    زهرا پورپاک*، علیرضا فیروز، لیلا صدیقی پور، آزاده افروز، غلام علی افروز، باقر غباری، انوشیروان کاظم نژاد صفحه 233
    زمینه و هدف

    درماتیت آتوپیک بیماری مزمن پوستی با منشا ایمنی است. این بیماری آزار دهنده پوستی در ابتدای دوران کودکی شیوع بالاتری دارد. عوامل روانی و ایمنی، در بروز بیماری درماتیت آتوپیک موثراند و لذا باید هر دو عامل مورد توجه قرار گیرند. هدف از این مطالعه مقایسه ویژگی های رفتاری 30 شیرخوار (3- 12 ماهه) مبتلا به درماتیت آتوپیک با 40 شیرخوار سالم گروه شاهد است.

    روش اجرا

    بیماران با تشخیص قطعی درماتیت آتوپیک در فاصله شهریور 81 تا 82 در این مطالعه وارد شدند. شدت بیماری بر اساس معیار SCORAD تعیین شد. برای ارزیابی 11 ویژگی رفتاری، از پرسش نامه سنجش رفتاری نوزادان Behavioral Questionnaire Infantile (IBQ) استفاده شد که این پرسش نامه توسط پرسش گر و با همکاری والدین شیرخواران یا مراقبین آن ها تکمیل شد.

    یافته ها

    نمره های مربوط به "حساسیت ادراکی"، "روی کرد هیجانی"، "لذت و هیجان بالا"، "تسکین پذیری" به طور قابل توجهی در گروه مبتلایان به درماتیت آتوپیک نسبت به گروه شاهد بالا تر بود. در سایر ویژگی های رفتاری بین دو گروه تفاوتی مشاهده نشد.

    نتیجه گیری

    شیرخواران مبتلا به درماتیت آتوپیک در مقایسه با گروه شاهد نسبت به محرک های اطراف حساسیت ادراکی بالاتری از خود نشان دادند و در مقابل محرک های با شدت زیاد و با سرعت بالا و نیز محرک های جدید و پیچیده بیش تر ابراز هیجان می کردند و بیش تر لذت می بردند و در واقع خلاف برخی نظریه ها پاسخ های احساسی در این نوزادان ضعیف نیست. سایر پاسخ های رفتاری نیز در حد کودکان سالم بود و تفاوت چشم گیری دیده نشد.

    کلیدواژگان: درماتیت آتوپیک، حساسیت ادراکی، روی کرد هیجانی، لذت و هیجان بالا، تسکین پذیری
  • فراوانی هیرسوتیسم در دانشجویان دختر دانشکده پزشکی دانشگاه تهران
    مریم اخیانی*، مریم دانش پژوه، معصومه برزگری، نرگس قندی، مریم غیاثی، زهره چناری، سورج سودآوری صفحه 242
    زمینه و هدف

    هیرسوتیسم اختلال بالینی شایع در میان زنان است ولی آمار مشخصی از شیوع آن در جامعه ما وجود ندارد. مطالعه حاضر به منظور تعیین فراوانی هیرسوتیسم و علایم آن در بین زنان جوان ایرانی صورت گرفته است.

    روش اجرا

    این مطالعه به صورت توصیفی - مقطعی روی 800 نفر از دانشجویان دختر 25- 18 سال دانشکده های پزشکی دانشگاه های تهران در سال 1378 صورت گرفت. ارزیابی ها شامل شرح حال و نمره گذاری هیرسوتیسم بر اساسی سیستم فریمن - گالوی تغییر یافته (چهار ناحیه مودار حساس به آندروژن بدن) بود. افراد داوطلب، قد و وزن، وجود اختلال قاعدگی، آکنه، سابقه خانوادگی مثبت هیرسوتیسم، هم چنین مصرف قرص های پیش گیری از بارداری خوراکی، کورتیکواسترویید خوراکی و استروییدهای آنابولیک را در پرسش نامه ای ثبت کردند. داده ها با استفاده از آزمون مربع کای با قبول مرز معنی داری روی P<0.05 تجزیه و تحلیل شد.

    یافته ها

    از 800 دانشجوی مورد مطالعه 22.8% مبتلا به هیرسوتیسم بودند. 17.3% هیرسوتیسم خفیف، 5.1% هیرسوتیسم متوسط و 0.3% هیرسوتیسم شدید داشتند. شیوع افزایش وزن، آکنه، اختلال قاعدگی و سابقه خانوادگی هیرسوتیسم در افراد هیرسوت به طور معنی داری بالاتر از افراد غیر هیرسوت بود.

    نتیجه گیری

    یافته های به دست آمده موید شیوع بالای هیرسوتیسم در میان دانشجویان دختر است. فراوانی بالاتر به دست آمده در این بررسی نسبت به مطالعه های جوامع دیگر نشان می دهد که تعریف و سیستم نمره گذاری هیرسوتیسم باید بر اساس تفاوت های نژادی در چگونگی و گسترش موهای ترمینال و همین طور دریافت متفاوت نسبت به این اختلال، در هر جامعه تعیین شود.

    کلیدواژگان: هیرسوتیسم، سندرم تخمدان پلی کیستیک، آکنه، اختلال قاعدگی
  • بررسی فلور مالاسزیایی نوزادان بستری در بیمارستان های تابع دانشگاه علوم پزشکی تهران
    کامیار زمردیان *، سید حسن میرهندی، بیتا ترازویی، پرویوش کردبچه، حجت زراعتی، سوگل زمردیان، نیلوفر جلالی زند، فاطمه نیری، سید محمد میلانی صفحه 250
    زمینه و هدف

    مخمرهای چربی دوست جنس مالاسزیا، ساکنان طبیعی پوست انسان و حیوان های خون گرم هستند. گونه های مالاسزیا در ایجاد برخی بیماری های سطحی پوست نظیر پیتریازیس ورسیکالر، درماتیت سبورییک، درماتیت آتوپیک و پوستولیت نوزادان نقش دارد. به علاوه در سال های اخیر به طور چشم گیری از عفونت های سیستمیک Fungemia های نوزادان جدا شده است. با توجه به نقش این مخمرها در ایجاد بیماری های مختلف در نوزادان، تفاوت پاتوژنیسیته گونه های مختلف و اختلاف حساسیت این گونه ها به داروهای ضد قارچی، این مطالعه با هدف بررسی میزان کلنیزاسیون و تعیین گونه غالب و عوامل دخیل در کسب فلور مالاسزیایی در نوزادان به اجرا در آمد.

    روش اجرا

    در این بررسی از نوزادان بستری در دو بیمارستان ولیعصر (عج) و مرکز طبی کودکان تهران وسیله سواپ استریل آغشته به سرم فیزیولوژی و چسب اسکاچ 261 نمونه جمع آوری شد. نمونه ها، ابتدا، روی محیط Leeming & Notman کشت داده شد و سپس کلنی های مالاسزیا برای بررسی مورفولوژی ماکروسکوپی و میکروسکوپی در پلیت های حاوی محیط دیکسون تغییر یافته خالص شد. مخمر های مالاسزیا بر اساس ویژگی های مورفولوژیک و فیزیولوژیک شامل آزمایش جذب تویین، هیدرولیز صفرا و واکنش کاتالاز مورد شناسایی قرار گرفتند.

    یافته ها

    در این بررسی 36% نمونه ها از بیمارستان ولیعصر (عج) و 64% از مرکز طبی کودکان به دست آمد. میانگین سنی نوزادان مورد مطالعه 11.7 روز بود. 41.3% (108) نوزادان دختر بودند و 58.7% (153 نفر) آنان را پسران تشکیل می دادند. 68.9% نوزادان مورد مطالعه دارای فلور مالاسزیایی بودند و بین نوزادان بستری در دو بیمارستان و دو بخش نوزادان و مراقبت های ویژه از نظر دارا بودن فلور تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. مالاسزیا فورفور شایع ترین گونه جدا شده از تمامی نواحی مورد بررسی در نوزادان بود و مالاسزیا گلوبوزا با اختلاف زیادی در رتبه دوم قرار داشت. هم چنین تنها یک مورد مالاسزیا اوبتوزا از تنه و مالاسزیا اسلوفیه از سر جدا شد.

    نتیجه گیری

    خلاف افراد بالغ که در آن ها گونه غالب مالاسزیا گلوبوزا است در این بررسی مالاسزیا فورفور به فراوانی از پوست نوزادان جدا شد. این میزان بالای کلنیزاسیون مالاسزیایی، خصوصا وسیله گونه فورفور می تواند برای نوزادان بستری در بیمارستان یک خطر بالقوه محسوب شود. بنابراین قبل از تجویز امولسیون های چربی و کار گذاشتن هر گونه کاتتر در نوزادان باید از عاری بودن پوست از مخمرهای مالاسزیا اطمینان حاصل کرد.

    کلیدواژگان: گونه های مالاسزیا، نوزادان بستری، کلنیزاسیون پوستی
  • بررسی اثر پماد موضشعی حاوی موسیلاژ به دانه بر سرعت ترمیم زخم پوست انسان
    زهرا بیگم موسوی *، محبوبه مشکی، علی همتی، محمد صالحی ویسی، رعنا رفیعی صفحه 260
    زمینه و هدف

    تسریع در روند ترمیم زخم و بهبود کیفیت آن در افراد سالم و هم چنین یافتن راه هایی برای ترمیم زخم های مزمن همواره مورد توجه بوده است. با عنایت به این نیاز و مقبولیت و در دسترس بودن برخی منابع گیاهی بر آن شدیم تا تاثیر پماد موضعی حاوی موسیلاژ به دانه 10% را در ترمیم زخم در انسان بررسی کنیم.

    روش اجرا

    این کار آزمایی بالینی دو سو بی خبر روی 34 نفر مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان امام خمینی (ره) اهواز صورت گرفت که به منظور بیوپسی ضایعه های خوش خیم یا اعمال جراحی انتخابی مراجعه کردند. بیماران به سه گروه تقسیم شدند. و دو گروه تحت درمان با پماد حاوی موسیلاژ به دانه 10% یا اوسرین (دارونما) قرار گرفتند و یک گروه دارویی دریافت نکردند. سطح زخم ایجاد شده در روز های صفر و 3 و 5 و 7 و 14 و 20 محاسبه و داده ها با آزمون ANOVA تجزیه و تحلیل شد.

    یافته ها

    بین سرعت بهبودی زخم در گروه استفاده کننده از موسیلاژ و گروه دارونما تفاوت معنی دار آماری مشاهده شد بدین ترتیب که میانگین مدت زمان بهبودی کامل زخم در گروه موسیلاژ به دانه 10.72 روز، در گروه اوسرین 15.62 روز و در گروه بدون درمان 16.7 روز بود.

    نتیجه گیری

    پماد حاوی موسیلاژ به دانه 10% می تواند در تسریع روند ترمیم موثر باشد. برای استفاده در افراد به زخم های مزمن و یافتن مکانیسم اثر آن مطالعه وسیع تری ضروری است.

    کلیدواژگان: موسیلاژ به دانه، ترمیم زخم، گیاهان دارویی
  • بررسی فراوانی حساسیت تماسی در بیماران با درماتیت تماسی و آتوپیک به روش patch test
    منصور نصیری کاشانی، حسین مرتضوی، سعید امینی صفحه 264
    زمینه و هدف

    اگزما از بیماری های شایع التهابی پوست است. هر چند شرح حال و معاینه فیزیکی در تشخیص عامل ایجاد بیماری کمک کننده است ولی به علت گستردگی عوامل، آلرژن های موجود در محیط به آسانی شناسایی نمی شود. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی آلرژن های پوستی در مبتلایان به درماتیت تماسی و آتوپیک مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان رازی بود.

    روش اجرا

    این مطالعه توصیفی به روش مقطعی، روی بیماران مبتلا به درماتیت تماسی با آتوپیک مراجعه کننده به بیمارستان رازی در طی سال های 83- 1382 با استفاده از Patch test حاوی 24 آلرژن سری استاندارد اروپایی صورت گرفت.

    یافته ها

    در این مطالعه 223 بیمار، مورد ارزیابی قرار گرفتند که میانگین سنی آن ها 31 سال با انحراف معیار 12 سال بود. شایع ترین محل درگیری دست (59%) و شایع ترین آلرژن ها نیکل سولفات (23.2%)، کبالت (11.4%) و تیورام (8.3%) بود.

    نتیجه گیری

    سولفات نیکل شایع ترین آلرژن تماسی در بیماران مورد مطالعه بود.

    کلیدواژگان: درماتیت تماسی، درماتیت آتوپیک، Patch test، آلرژن
  • مقالات مروری
  • سامانه های نوین دارورسانی تراپوستی
    مریم هاشمی شبستری*، محمدنبی سربلوکی صفحه 270

    در طول چند دهه اخیر، انتقال داروها به درون دستگاه جریان خون از طریق پوست به عنوان روشی جالب توجه توسط پژوهش گران مورد بررسی قرار گرفته است. روش انتقال پوستی دارو توانسته است در مقایسه با سایر اشکال متداول دارویی و سامانه های آهسته رهش (sustained release systems) انتقال دارو فوایدی ارایه دهد. هنگامی که امکان عملی تهیه این نوع دارو فراهم باشد، انتقال جلدی محصول های دارویی چه به منظور مصرف های موضعی و چه به منظور مصرف های سیستمیک، نسبت به شکل خوراکی یا تزریقی دارو می تواند فواید مختلفی از جمله استعمال مقادیر کم دارو، سطح ثابت در خون، حذف نوسان های مقدار دارو چه به شکل کاهشی و چه به شکل افزایشی و نیز اجتناب از متابولیسم ناشی از عبور اول را در بر داشته باشد. چگونگی ساختار پوست نشان دهنده نفوذ ناپذیری بالای آن نسبت به مواد خارجی و داروها است. آگاهی از این ساختار ما را برای بهینه سازی و افزایش انتقال دارو نظیر استفاده از پیش داروها (prodrugs)، تشدید کننده های شیمیایی (chemical enhancing)، یونتوفورز (iontophoresis)، الکتروپوریشن (electroporation) و استفاده از امواج فراصوت (ultrasound) رهنمون می کند که در حقیقت اساس تمهیدات عملی و مطالعاتی اخیر را تشکیل می دهند. در این مطالعه به بررسی ساختار و عملکرد پوست، مسیرهای پوستی، اندرکنش میان پوست و سیستم های انتقال دارو و نیز فواید و ضررهای بهره گیری از پوست به عنوان یک راه برای انتقال دارو پرداخته شده و ویژگی ها و اندرکنش سه جزو، یعنی پوست، دارو، حامل های انتقال دهنده دارو نیز در نظر گرفته خواهد شد.

    کلیدواژگان: انتقال تراپوستی، سامانه های آهسته رهش، حامل ها، یونتوفورز، الکتروپوریشن، نفوذ و تراوایی، رهایش
  • مقالات گزارش موردی
  • همراهی پمفیکوس و ولگاریس و توبروس اسکلروزیس: گزارش یک مورد
    کامران بلیغی*، شیدا یزدانیان، نرگس قندی صفحه 284

    پمفیگوس وولگاریس یک بیماری اتوایمون تاولی با تاول سوپر بازال است که احتمالا در برخی نواحی از جمله خاورمیانه شایع ترین بیماری تاولی اتوایمون است. استعداد ایجاد آن به عوامل وراثتی وابسته است. توبروس اسکلروزیس نیز تظاهرهای یک اختلال ارثی به صورت تشکیل هامارتوم در بسیاری از اعضا به خصوص پوست، مغز، چشم، کلیه و قلب است. در این گزارش، همراهی این دو بیماری در یک فرد شرح داده شده است که به نظر می رسد اولین گزارش از همراهی این دو مورد باشد.

    کلیدواژگان: پمفیگوس و ولگاریس، توبروس اسکلروزیس
  • خال لکه شرابی (پورت واین) اکتسابی: گزارش دو مورد
    محمدرضا مرتضوی*، زهرا صفایی نراقی صفحه 289

    خال لکه شرابی (پورت واین) اکتسابی، ضایعه عروقی نادر است که نمای بالینی و آسیب شناسی آن به صورت واین مادرزادی شبیه است. اما از بدو تولد وجود نداشته و در سال های بعدی عمر به وجود می آید. کنکاش در بیش از 60 مورد گزارش شده نشان می دهد که بسیاری از موارد، ایدیوپاتیک هستند، اما در برخی از موارد تروماهای فیزیکی و مکانیکی یا کم تر از آنها تغییر های هورمونی (حاملگی یا بلوغ)، آثار طولانی مدت آفتاب و داروها OCP، ایزوترتینویین و به عنوان عامل شروع کننده مطرح شده اند. پاتوژنزپورت واین اکتسابی، همانند پورت واین مادرزادی مشخص نیست. به نظر می رسد اختلال فونکسیونل اعصاب سمپاتیک عروقی پوستی به دلیل نقص در maturation عصب (در پورت وایت مادرزادی) یا به دنبال تروما یا علل ناشناخته دیگر (در پورت واین اکتسابی) سبب بی نظمی در جریان خون عروق پوستی و در نهایت اکتازی (ectasia) عروق و ایجاد ضایعه می شود.
    لیزر هم در پورت واین مادرزادی و هم در پورت واین اکتسابی درمان انتخابی است و به نظر می رسد در ضایعه های اکتسابی موثرتر باشد. در این جا دو مورد نادر پورت واین اکتسابی، یکی ایدیوپاتیک و دیگری به دنبال سوختگی ناشی از برق گرفتگی خفیف معرفی شده اند. ضایعه های هر دوی این بیماران در سن 15 سالگی برای نخستین بار شروع به تظاهر بالینی کردند و یافته های آسیب شناسی آن ها نیز با تشخیص خال پورت وایت مطابقت داشت.

    کلیدواژگان: ناهنجاری عروقی، اکتسابی، خال لکه شرابی
  • گرانولوم آنولار خطی انگشت دست
    ایرج اسفندیارپور، حسین یاوری صفحه 294

    گرانولوم آنولر بیماری التهابی خوش خیم پوستی با علت ناشناخته است که تظاهرهای مختلفی دارد. نوع کلاسیک، شایع ترین نمای بالینی آن است که به صورت پا پول های گروهی حلقوی به رنگ پوست است و به طور شایع دست ها و پاها را گرفتار می کند. آسیب های پوستی و عفونت های بسیاری نظیر گزش ها، زگیل ها، ایدز و ویروس ابشتاین بار به عنوان عامل ایجاد کننده گرانولوم آنولر در ایجاد بیماری نقش دارند. انواع بالینی مختلفی از این بیماری مانند محدود (لوکالیزه)، منتشر، زیر جلدی، پرفوریتینگ، خطی و نوع پچ ذکر شده است. شکل خطی نوع نادر گرانولون آنولر محدود است که از دیگر بیماری های پوستی که شکل خطی دارند نظیر انواع خطی ندول روماتوئید، زگیل، مورفه آو خال اپی درمال باید افتراق شود. مورد زیر، گزارش یک مورد از یک ضایعه خطی به طول 3 سانتی متر، به رنگ پوست و حاشیه دانه تسبیحی پشت انگشت سباسه راست یک دختر 8 ساله است که بررسی آسیب شناسی گرانولوم آنولر را اثبات کرد.

    کلیدواژگان: گرانولوم آنولر، گرانوولوم آنولر خطی، ضایعه های پوستی خطی
  • نامه به سردبیر
  • نامه سردبیر:جایگاه و سهم کشور ایران در پانزدهمین کنگره آکادمی درماتولوژی اروپا
    محمد رادمنش صفحه 299
  • اخبار انجمن
    صفحه 301
|
  • The relation between Thiopurine Methyl Transferase activity and efficacy and side effects of Azathioprine in patients with Pemphigus Vulgaris
    Z Hallaji *, Sh Shams Davatchi, M Vali Khani, N Ghandi, M Kar Bakhsh Davari, M Hedayati AR Firooz Page 204
    Background and aim

    Azathioprine is the most widely used immunosuppressive agent as an adjunct to corticosteroids in the treatment of pemphigus vulgaris (PV). Thiopurine methyl transferase (TPMT) is a key enzyme in azathioprine metabolism and a genetic polymorphism controls its activity in human tissue. TPMT activity can provide a rational basis to determine suitable dose of azathioprine, theoretically. The aim of this study was to evaluate the clinical relevancy of this hypothesis in PV patients.

    Materials and Methods

    In this cross sectional study in Razi Hospital, the activity of TPMT in the red blood cells of 52 PV patients who received azathioprine for at least 12 months and 29 PV patients who did not receive this drug was measured and correlated to the clinical response and side effects observed.

    Results

    The mean of TPMT activity was not significantly different in patients with unfavourable response, comparing to patients with favorable response to azathioprine (P=0.087). No relationship was observed between total dose of corticosteroid and TPMT activity (r=0.089, P=0.583). There was no difference between the mean of TPMT activity in patients receiving azathioprine and those not receiving this drug (P=0.36).

    Conclusion

    A direct relationship was not observed between TPMT activity and clinical efficacy and side effects in PV patients under treatment with azathioprine. Larger prospective studies in more homogenous patients are needed to evaluate the clinical relevance of TPMT polymorphism and to determine accurate azathioprine dosing guidelines based on TPMT activity.

    Keywords: Azathioprine, Pemphigus, Thiopurine methyl transferase, Efficacy
  • The efficacy of topical treatment with concentrated boiled extract and Hydroalcoholic extract of cassia fistula in comparison with intralesional injection of Glucantime in the treatment of acute Leishmaniasis
    F Jafari *, Sh Moradi, MA Nilforoush Zadeh, R Derakhshan, N Ansari Page 211
    Background and aim

    Cutaneous leishmaniasis is an endemic disease in Iran. Although there are many different treatments for this disease, there is not any effective treatment yet. Since there has been a number of different reports on the effectiveness of Cassia fistula plant in the treatment of leishmaniasis, the efficacy of concentrated boiled extract and hydro alcoholic extract of Cassia fistula on the leishmaniasis disease was compared with intralesional injection of Glucantime in this study.

    Materials and Methods

    In this randomized clinical trial a total of 165 patients, 6 to 60 years old, who had a positive leishmania smear refered to the Isfahan Skin and Leishmaniasis Research Center were divided into three groups using list of random numbers and were treated with: concentrated boiled extract of Cassia fistula, hydroalcholic extract of Cassia fistula, or intralesional injection of Glucantime. The patients were treated for 4 weeks and followed for three months after the study started. The efficacy of treatment was reported as complete cure, partial improvement and no improvement on the basis of clinical and parasitological evidence.

    Results

    In the present study 63/6% of patients treated with the concentrated boiled extract, 52/7% of the hydroalcoholic extract and 45/5% of the Glucantime group were men. 22 patients (40%) of the concentrated boiled extract of Cassia fistula, 20 pateints (36/4%) of the hydroalcoholic extract of Cassia fistula group and 36 patients (65/5%) of the Glucantime group showed complete cure. The efficacy in the third group was much more than the first (P<0.02) and second groups (P<0.005), but there was not any difference between concentrated boiled extract and hydroalcoholic extract of Cassia fistula.

    Conclusion

    The results of this study showed that this plant might be used topically along with Glucantime for decreasing the time and dose of treatment with Glucantime.

    Keywords: Cutaneous leishmaniasis, Glucantime, Cassia fistula, Iran
  • Comparison of the efficacy of Fluocinolone cream, Triclocarban soap and Betamethasone lotion with placebo in the treatment of Paederus Dermatitis
    SM Davoudi *, P Rostami, SN Emadi, B Sadr, E Khabiri Page 217
    Background and aim

    Paederus dermatitis is an acute self-healing blistering disease caused by an insect from the genus Paederus species. Although it is a self-limited disease, it can cause disablement and suffering. The objective of this study was to investigate the efficacy of fluocinolone cream, triclocarban(TCC) soap and betamethasone lotion in comparison with placebo in the treatment of paederus dermatitis.

    Materials and Methods

    This study was a randomized single blind placebo controlled trial which was performed in Behshahr hospitals during a period of two months. Seventy-seven patients with paederus dermatitis were randomized to treatment with fluocinolone cream, TCC soap, betamethansone lotion or a placebo. The conditon of each patient was checked three times; i.e., on their first, fifth and twelfth day of receiving treatment. Finally, depending on their response to treatment, they were divided into two groups, those who fully recovered and those failing to recover.

    Results

    Of the 77 patients studied, 18 were treated with a placebo, 17 with betamethasone lotion, 24 with fluocinolone cream and 17 with TCC soap. Complete recovery at the end of treatment was fluocinolone 100% , betamethasone 100%, TCC 58.8% and placebo 33.3%. Significant differences were observed between two first groups and the placebo group (P=0.0001) but no significant difference was observed between TCC soap and placebo.

    Conclusion

    Topical corticosteroids displayed a relative and significant improvement in paederus dermatitis.

    Keywords: Paederus dermatitis, Treatment, TCC soap, Betamethasone lotion, Fluocinolone cream
  • Efficacy of combination of topical honey with intralesional injection of Gglucantime in the treatment of acute cutaneous Leishmaniasis
    MA Nilforoush Zadeh*, Sh Moradi, R Derakhshan, E Haft Baradaran, F Jafari Page 221
    Background and aim

    Cutaneous leishmaniasis (CL) is an edemic disease widely spread in Iran. Although several treatments have been tried, none has been found as simple and effective. Honey has been used in the treatment of chronic ulcers and its anti-leishmanial effects have also been reported. So we assessed the efficacy of honey in acute CL.

    Materials and Methods

    In a randomized clinical trial, 100 patients with CL referred to Skin and Leishmaniasis Research Center were treated with either weekly intra-lesional injection of Glucantime alone or combined with twice daily topical application of honey. The patients were evaluated clinically 2 ,3 and 4 months after treatment.

    Results

    Ninety patients completed the study, forty-five patients were treated in each group. At the end of trial, 32 patients (71/1%) of these treated with Glucantime alone and 23 patients (51/1%) treated with honey were cured (P=0.04).

    Conclusion

    Drug interference and inhibition of bioavailability of Glucantime by honey may decrease the efficacy of Glucantime in treatment of CL.

    Keywords: Honey, Cutaneous leishmaniasis, Glucantime
  • Specific cutaneous manifestations in adult T cell leukemia/lymphoma
    FZ Pezeshk Poor, MJ Yazdan Panah, A Shir Del Page 227
    Background and aim

    Adult T cell leukemia/lymphoma (ATLL) is an aggresive malignancy which may occur in human T lymphotropic virus1(HTLV1) infected persons. HTLV1 is endemic in Khorasan with prevalence of 2.3% in general population. Since specific cutaneous manifestations of lymphoma may occur in a significant number of patients, we studied ATLL patients in Mashhad.

    Materials and Methods

    In this descriptive study the demographic and clinical data of 23 patients suffering from ATLL who were admitted in hematology and dermatology departments of Ghaem Hospital, during 1995-2004 and had specific cutaneous lesions confirmed histopathologically with atypical lymphocytes in skin lesions, were recorded and analyzed.

    Results

    Eleven patients were male and 12 were female. The mean age of patients was 48.17±14.1 years. Birth places of over 85% of cases were north of Khorasan. The most common types of specific skin lesions were maculopapular rash in 11 cases (47.8%) and papular lesions in 4 cases (17.4%). Other lesions included plaque, icthyosis like, erythroderma, tumor, and nodular lesions. In most of patients (56.5%) the skin lesions were generalized.

    Conclusion

    The most common type of specific skin lesions in ATLL was maculopapular rash especially with generalized distribution. Other types of specific skin lesions in order of frequency were papule, plaque, icthyosis like, nodule, tumor and erythroderma.

    Keywords: ATLL, HTLV1, Lymphoma, Specific cutaneous lesion
  • Behavioral characteristics in 3-12 month-old infants with Atopic Dermatitis: A case-control study
    Z Pour Pak*, AR Firooz, L Sedighi Pour, A Afrooz, Gh.A Afrooz, B Ghobari, A Kazem Nejad Page 233
    Background and aim

    Atopic dermatitis (AD) is a chronic disorder that is most common in early childhood. Both immunological and psychological factors are important in AD pathogenesis and should therefore be taken into account. The aim of this study was to compare behavioral characteristics of 30 infants (3-12 month-old) with AD with 40 controls.

    Materials and Methods

    The infants with the definite diagnosis of atopic dermatitis referring to Children Medical Center and Center for Research & Training in Skin Diseases & Leprosy were included in the study. The severity of atopic dermatitis was determined by SCORAD criteria. For assessing behavioral characteristics Infant Behavior Questionnarie (IBQ) for measuring 11 scales of behavioral characteristics was used. Questionnaires were filled by the researchers with the cooperation of the patents or the child care givers.

    Results

    The AD group showed significantly higher scores in perceptual sensitivity, soothability and high pleasure, but not other characteristics.

    Conclusion

    Infants with AD tend to have higher perceptual sensitivity to the environment around them and show more pleasure and excitement when subjected to an intense, rapid, novel or incogruit stimuli compared with non atopic infants.

    Keywords: Atopic dermatitis, Infants, Perceptual sensitivity, High pleasure, Soothability
  • Frequency of Hirsutism in medical students in Tehran
    M Akhyani *, M Danesh Pazhooh, M Barzegari, N Ghandi, M Ghiasi, Z Chenari, S Soudavari Page 242
    Background and aim

    Hirsutism is a common clinical problem among women; however estimates regarding its prevalence in our population are limited. The objective of this study was to estimate the frequency and features of hirsutism in yound women in Iran.

    Materials and Methods

    This descriptive-cross sectional study was performed on 800 female (18-25 years) medical students of Tehran medical universities in 1999. Evaluation included a history and a modified Ferriman-Gallwey hirsutism score in four different androgen-sensitive skin areas. The volunteers recorded their weight and height, the presence of menstural dysfuncion, acne, positive family history for hirsutism, as well as ingestion of oral contraceptive pills, corticosteroids or anabolic steroids using a questionnaire. Data were analyzed using chi-square test and P<0.05 was considered significant.

    Results

    The frequency of hirsutism in our population was 22.8% (183 of 800). 17.3%, 5.1% and 0.3% of the population studied had mild, moderate and severe hirsutism, respectively. The prevalence of obesity (body mass index > 25), acne, positive family history for hirsutism, menstrual dysfunction, and consumption of corticosteroid and OCP was significantly higher in hirsutes.

    Conclusion

    Hirsutism is a very common abnormality in this group of woman in Iran. Higher hirsutism frequency in this survey comparing to previous records in other population shows that the hirsutism definition and scoring system should be modified due to racial/ethnic variations in terminal hair quantity and distributions and different concept of this abnormality in each population.

    Keywords: Hirsutism, Polycystic ovarian syndrome, Acne, Mense irregularity
  • Malassezia flora of neonates hospitalized in hospitals affiliated to Tehran University of Medical Ssciences
    K Zomorodian *, SH Mir Hendi, B Tarazooei, P Kord Bacheh, H Zeraati, S Zomorodian, N Jalali Zand, F Nayeri, SM Milani Page 250
    Background and aim

    Malassezia yeasts are normal flora of humans and warm-blooded animals. These lipophilic yeasts are associated with skin diseases in neonates such as pityriasis versicolor, neonatal postulitis and seborrheic or atopic dermatitis. Moreover in the recent years, these yeasts are increasingly isolated form fatal catheter-related fungemia in premature neonates. Concerning the role of Malassezia species in neonatal diseases and variation in their pathogenesis and sensitivity to antifungal drugs, we investigated the distribution of Malassezia species and related predisposing factors in neonates.

    Materials and Methods

    261 skin samples from scalp, chest and ear were collected from neonates in both Children Medical Center and Vali-Asr Hospitals using cellotape method and sterile wet swab. All samples were also inoculated in plates containing Leeming-Notman medium and Malassezia colonies were then sub-cultured on modified-Dixon and SCC media. Malassezia species were identified accoding to their macroscopic and microscopic morphological features and their physiological properties including tween assimilation test, catalase reaction and splitting of sculine.

    Results

    In this study 36% of samples were collected from Vali-Asr Hospital and the rest from Children Medical Center. The average age of the examined individuals was 11.7 days. 58.7% of neonates were boys and 41.3% were girls. Based on culture results, 68.9% of examined neonates had Malassezia flora. Besides, significant differences in frequency of isolated Malassezia were not seen between either two examined hospitals nor NICU and neonatal wards. M. furfur was the most common isolated species followed in frequency by M. globosa. In addition, M. obtusa and M. slooffia were recovered only once from trunk and head samples, respectively.

    Conclusion

    In contrast to Malassezia flora in adults which is M.globosa, we isolated M. furfur as the dominant flora in neonates. This high prevalence of colonization may put hospitalized neonates in great danger of nosocomial Malassezia infections. Considering high mortality of Malassezia fungemia in neonates, skin should be cleaned effectively from Malassezia flora prior to administration of intra venous lipid or catheters.

    Keywords: Malassezia species, Hospitalized neonates, Skin colonization
  • Evaluation of the efficacy of Quince mucilage on wound healing
    ZB Mousavi*, M Meshki, A Hemmati, MS Veisi, R Rafiei Page 260
    Background and aim

    Improvement of wound healing in normal subjects and in chronic ulcers has been always desired. The availablity and acceptability of herbal medicine led us to study the effect of topical 10% mucilage of quince seed in human skin.

    Materials and Methods

    This double-blind clinical trial has been conducted on 34 patients referring to Imam Hospital, clinic of dermatology for elective surgery or excisional biopsy of benign lesions. The patients were divided into 3 groups and their lesions were treated with either 10% quince mucilage or eucerin or left untreated. The wound surface was measured on the days 0, 3, 5, 7, 14 and 20. The data were analyzed by ANOVA.

    Results

    The mean duration of complete healing was 10.72 days in quince mucilage, 15.62 days in eucerin, and 16.7 days in untreated group (P<0.05).

    Conclusion

    10% quince mucilage ointment improved wound healing. Further and larger studies are needed to evaluate the quince mucilage effect and its possible application for patients suffering form chronic ulcers.

    Keywords: Quince mucilage, Wound healing, Herbal medicine
  • Frequency of contact sensitivity in patients with contact or Atopic Dermatitis with Patch test
    M Nasiri Kashani, H Mortazavi, S Amini Page 264
    Background and aim

    Eczema is a common inflammatory skin disease. Although history and physical examination are important in diagnosis of allergen, because of extent of environmental allergens, those are not simply recognized. The objective of this study was to determine allergens in patients with contact or atopic dermatitis referred to Razi hospital.

    Materials and Methods

    This descriptive, cross sectional study was performed on patients with contact or atopic dermatitis in 2003-2004 with European Standard Series patch test containing 24 allergens.

    Results

    In this study 223 patients were tested with a mean age of 31 years (SD=12). The most common involved location was hand (59%). The most common allergens were nickel sulphate (23/2%), cobalt (11/4%) and thiuram (8/3%).

    Conclusion

    Nickel sulphate was the most common contact allergen in this study.

    Keywords: Contact dermatitis, Atopic dermatitis, Patch test, Allergen
  • Novel transdermal drug delivery systems
    M Hashemi*, Shabestar, i MN Sarbolouki Page 270
    Background and aim

    Eczema is a common inflammatory skin disease. Although history and physical examination are important in diagnosis of allergen, because of extent of environmental allergens, those are not simply recognized. The objective of this study was to determine allergens in patients with contact or atopic dermatitis referred to Razi hospital.

    Materials and Methods

    This descriptive, cross sectional study was performed on patients with contact or atopic dermatitis in 2003-2004 with European Standard Series patch test containing 24 allergens.

    Results

    In this study 223 patients were tested with a mean age of 31 years (SD=12). The most common involved location was hand (59%). The most common allergens were nickel sulphate (23/2%), cobalt (11/4%) and thiuram (8/3%).

    Conclusion

    Nickel sulphate was the most common contact allergen in this study.

    Keywords: Transdermal delivery, Sustained release systems, Vehicles, Iontophoresis
  • Association of Pemphigus Vulgaris and Tuberous Sclerosis: A case report
    K Balighi*, Sh Yazdanian, N Ghandi Page 284

    Pemphigus vulgaris is a blistering autoimmune disease with suprabasal cleft formation, which is the most common autoimmune blistering disease in eastern countries, such as Middle East. Predisposition to pemphigus is linked to genetic factors. Tuberous sclerosis is also a genetic disorder of hamartoma formation in many organs, particularly the skin, brain, eye, kidney and heart. We report a 17-year-old boy with pemphigus vulgaris associated with tuberous sclerosis, which to our knowledge the first report of this association.

    Keywords: Pemphigus vulgaris, Tuberous sclerosis
  • Acquired Port-Wine stain: Report of two cases
    MR Mortazavi*, Z Safaei Naraghi Page 289

    Acquired port-wine stain is a rare vascular lesion that mimics a congenital port-wine stain clinically and histologically, but is acquired after birth. A survey on more than 60 reported cases in the literature reveals that most of these cases are idiopathic, but some of the cases developed after physical or mechanical trauma, hormonal changes, chronic sun exposure, and medications (OCP, isotretinoin, etc). The pathogenesis of acquired port-wine stain like its congenital counterpart is obscure, but is thought to be related to a functional deficit of perivascular sympathetic neural control after mechanical trauma or other possible factors. Laser is the first choice of treatment in both congenital and acquired port-wine stains. We, herein report two rare cases of acquired port-wine stains. Both of the cases presented at the age of 15 years. One of them was idiopathic and the other one developed after a mild electrical burn on her hand. The histopathological findings of their biopsy specimens were compatible with the diagnosis of port-wine stain.

    Keywords: Vascular malformation, Acquired, Port-wine
  • Linear granuloma annular of the finger
    I Esfandiar Pour, H Yavari Page 294

    Granuloma annulare(GA) is an inflammatory benign cutaneous disease of unknown etiology that may manifest different clinical features. The most common presentation or classic form of the disease is manifested as flesh colored, annular grouped papules, commonly involving the hands and feet. Various skin injuries and infections have been reported to trigger GA, including insect bites, warts, herpes zoster, acquired immunodeficiency syndrome and Epstein-Barr virus infections. Several clinical manifestations have been reported for this disease such as localized, generalized, subcutaneous, linear, perforating and patch GA, have been reported. Linear form is a rare variant of localized GA, and other skin diseases occuring in a linear configuration such as rheumatoid nodule, wart, morphea, and epidermal nevus must be differentiated from linear GA. This report describes a case of a 3 cm linear, flesh-colored, lesion with beaded border on dorsum of right index finger in a 8-year-old girl with histological findings of GA.

    Keywords: Granuloma annular, Linear granuloma annular, Linear skin disease