Iranian Journal Of Dermatology
Volume:9 Issue: 4, 2007

مقاومت به ترکیب های آنتی موان 5 ظرفیتی و عوارض این داروها در درمان سالک، نیاز به داروی جایگزین موثر را نشان می دهد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر آزیترومایسین خوراکی و گلوکانتیم سیستمیک در لیشمانیوز جلدی بود.
روش اجرا: 47 بیمار مبتلا به سالک مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان قایم (عج) مشهد به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. 20 بیمار (با 29 ضایعه) با آزیترومایسین خوارکی روزانه 500 میلی گرم به مدت 5 روز متوالی در ماه و به مدت 4 ماه و 27 بیمار (با 58 ضایعه) با گلوکانتیم سیستمیک روزانه 60mg/kg و به مدت 20 روز تحت درمان قرار گرفتند. گروه آزیترومایسین به طور ماهانه و گروه گلوکانتیم سیستمیک در انتهای درمان و سپس 1.5 ماه بعد از درمان مورد معاینه قرار گرفتند.
در پایان مطالعه، 10.3% ضایعه ها در گروه تحت درمان با آزیترومایسین بهبود کامل، 27.6% ضایعه ها بهبودی نسبی یافته و 62.1% بهبود نشان ندادند. در حالی که در گروه تحت درمان با گلوکانتیم سیستمیک 34.5% ضایعه ها بهبودی کامل و 13.8% بهبودی نسبی یافته و 51.7% بهبود نیافتند (P=0.036).
در درمان لیشمانیوز جلدی، گلوکانتیم سیستمیک بر آزیترومایسین خوراکی ارجح است. تفاوت نتیجه مطالعه حاضر نسبت به مطالعه های پیشین می تواند به سوش های متفاوت انگل مربوط باشد که به مطالعه های In Vitro نیازمند است. از سوی دیگر شاید به توان با طولانی تر کردن دوره درمان با آزیترومایسین خوارکی، نتایج بالینی قابل قبول تری به دست آورد.

لنتیگوی آفتابی یکی از حالت های شایع و خوش خیم افزایش ملانوسیت ها است که معمولا در افراد میان سال و مسن تظاهر می یابد و موجب نگرانی آن ها می شود. هدف ازاین مطالعه بررسی مقایسه ای اثربخشی و ایمنی کرایوتراپی و اسید تری کلرواستیک در درمان لنتیگی آفتابی پشت دست بود.
روش اجرا: در این کارآزمایی بالینی ضایعه های لنتیگوی پشت دست 33 بیمار به صورت تصادفی تحت درمان با کرایوتراپی یا محلول اسید تری کلرواستیک 33% قرار گرفت. قبل و بلافاصله بعد از درمان و هم چنین دو ماه بعد از درمان از ضایعه ها عکس برداری شد. میزان بهبودی و بروز عوارض جانبی با استفاده از آزمون مربع کای مورد مقایسه قرار گرفت.
25 بیمار مطالعه را به پایان رساندند که کرایوتراپی در مقایسه با اسید تری کلرواستیک پاسخ درمانی بارزتری داد (P=0.025). اما این درمان دردناک تر بود و بهبود ضایعه ها زمان طولانی تری لازم داشت. در دو روش درمانی میزان هیپرپیگمانتاسیون پس از درمان تقریبا یکسان بود. نتایج درمانی در بیماران با تیپ پوستی پایین تر به طور واضحی به تر بود.
کرایوتراپی در مورد لنتیگوی آفتابی پشت دست در مقایسه با اسید تری کلرواستیک در افراد با تیپ پوستی پایین تر روش به تر درمان به نظر می رسد. عارضه اصلی درمان، به ویژه در افراد با تیپ پوستی بالا هیپرپیگمانتاسیون است. در مجموع، مهم ترین معیار برای درمان بیماران با کرایوتراپی با اسید تری کلرواستیک تیپ پوستی آنان است.

زگیل ها شایع ترین تظاهر بالینی ویروس های پاپیلومای انسانی در پوست و مخاط هستند و بیش تر در پوست دست، پا، صورت و دستگاه تناسلی یافت می شوند. تومورهای خوش خیم به رنگ پوست با اشکال بالینی متفاوت هستند و برای درمان آن ها هیچ روش درمانی اختصاصی وجود ندارد. در این مطالعه تاثیر درمانی تزریق بلئومایسین داخل ضایعه و کرایوتراپی روی زگیل های معمولی دست و پاها مقایسه شده است.
روش اجرا: در این کارآزمایی بالینی 52 نفر وارد مطالعه شدند ولی فقط 44 نفر دوره درمان را تکمیل کردند. زگیل ها به طور قرینه در دو دست یا در هر دو پا با تزریق بلئومایسین داخل ضایعه با غلظت 0.5mg/ml یا کرایوتراپی با نیتروژن مایع توسط کرایوگان تحت درمان قرار گرفتند. درمان حداکثر در سه مرحله با فواصل 15 روز تکرار شد. درمان توسط یک درماتولوژیست و ارزیابی میزان بهبودی توسط درماتولوژیست دیگر صورت گرفت. اطلاعات، توسط نرم افزار SPSS تحلیل و آنالیز شد.
دراین مطالعه 23 زن و 21 مرد مورد مطالعه قرار گرفتند. 253 زگیل به روش کرایوتراپی و 226 زگیل با تزریق بلئومایسین داخل ضایعه درمان شد. بهبودی با روش کرایوتراپی در 73.1% موارد و با تزریق بلئومایسین در 87.6% موارد به دست آمد (P<0.001).
میزان بهبودی زگیل در درمان با روش تزریق بلئومایسین داخل ضایعه از روش کرایوتراپی بالاتر بود. تزریق بلئومایسین داخل ضایعه در درمان زگیل های دست و پا یک درمان بدون عارضه و موثر است.

لیزر از تکنیک های جدیدی است که در درمان بسیاری از بیماری های پوستی از جمله هیرسوتیسم برای کاهش موهای ناخواسته موفق بوده است. هدف از این مطالعه مقایسه میزان تاثیر و عوارض جانبی دو سیستم لیزر آلکساندریت با طول موج 755 نانومتر و Nd-YAG با طول موج 1064 نانومتر به تنهایی و با هم در از بین بردن دایمی موها بود.
روش اجرا: در یک کارآزمایی بالینی اتفاقی و یک سو بی خبر 25 فرد داوطلب واجد شرایط مطالعه 4 نوبت به فاصله 8 هفته با لیزر آلکساندریت یا Nd-Yag یا هر دو با هم بر اساس پارامترهای پیشنهادی کارخانه سازنده دستگاه در نیمه های لاترال و مدیال ساق پا تحت درمان قرار گرفتند و پس از 1 و 8 ماه بعد از آخرین جلسه درمان، پی گیری شدند. تعداد موها در هر جلسه ویزیت با بررسی تصویرهای تهیه شده وسیله دوربین دیجیتال و نیز با دستگاه Visiomed شمرده شد و میزان کاهش مو به درصد از تفاضل تعداد مو در یک سانتی متر مربع در جلسه اول و آخر، تقسیم بر تعداد مو در یک سانتی متر مربع در جلسه اول محاسبه شد. شدت درد با اندکس VAS و میزان عوارض جانبی (تاول، اسکار، تغییرهای پیگمانتاسیون) در هر ویزیت ثبت و یافته ها با آزمون ANOVA و post hoc توکی و مربع کای تجزیه و تحلیل شد.
15 نفر مطالعه را به پایان رساندند و 10 نفر دیگر به دلایل مختلف (عوارض جانبی شامل بروز تاول در 2 بیمار و نداشتن تمایل به ادامه در 8 نفر) از مطالعه خارج شدند. میانگین کاهش تعداد موها در نواحی درمان شده 8 ماه پس از آخرین جلسه با لیزر آلکساندریت، Nd-YAG و آلکساندریت + Nd-YAG با معیار Visiomed به ترتیب 21.09 61.96، 23.40 6.0.3 و 21.23 68.05 درصد و با دوربین دیجیتال به ترتیب 11.62 85.99، 16.57 73.60 و 18.08 79.61 درصد بود. اختلاف بین دستگاه ها در هیچ مورد از نظر آماری معنی دار نبود (ANOVA, P>0.05). مقایسه دو به دوی دستگاه ها (Tukey test) نیز بین آن ها هیچ اختلاف معنی داری را نشان نداد. میزان بروز عوارض جانبی (هیپرپیگمانتاسیون) و درد به صورت معنی دار در گروهی که به صورت توام با هر دو لیزر درمان شده بودند بیش تر بود.
هر دو سیستم لیزر آلکساندریت و Nd-YAG در از بین بردن دایمی موها بسیار موثر و کم عارضه هستند ولی استفاده توام هر دو لیزر به افزایش کارآیی منجر نمی شود ولی خطر عوارض جانبی را افزایش می دهد.

برای حذف ضایعه های پیگمانته پوست می توان ازمنابع نوری، شامل لیزر، با هدف تخریب ملانوزوم ها استفاده کرد. یکی از شایع ترین لیزرهای مورد استفاده، لیزر Q switch Ruby با طول موج 694.3 نانومتر است. این مطالعه به منظور بررسی نتایج درمانی لیزر Q switch ruby در درمان ضایعه های خوش خیم پیگمانته شامل Lentigines (اعم از solar یا simplex) و لکه های شیرقهوه ای صورت پذیرفت.
روش اجرا: بعد از معاینه و رد بدخیمی توسط دو متخصص پوست، بیماران تحت درمان با لیزر Q switch ruby قرار گرفتند. میزان بهبودی براساس کم رنگ شدن ضایعه ها از 0 تا 100% به چهار گروه تقسیم شد.
90 مورد لنتیگو (81 مورد solar و 9 مورد simplex) تحت درمان با لیزر ruby قرار گرفتند. میانگین جلسه های مورد نیاز برای موارد سولار 0.5 1.041 و در موارد سیمپلکس 1.3 3.6 جلسه بود. اگر چه میانگین جلسه ها با افزایش تیپ پوست افزایش می یافت اما تفاوت آماری معنی داری بین تیپ های مختلف پوست وجود نداشت (P=0.335). محل ضایعه نیز در تعیین تعداد جلسه های درمانی موثر نبود (P=0.685). درتمام موارد لنتیگو میزان بهبودی 100% بود و طی زمان پی گیری 2.3 8.7 ماه، هیچ موردی ازعود دیده نشد. در هیچ مورد از بیماران، عوارضی شامل تغییرهای پیگمان یا فولکولیت دیده نشد. از 7 مورد لکه های شیرقهوه ای میانگین نمره بهبودی 0.8 2.4 طی 0.4 3.1 جلسه درمان بود. 6 مورد از بیماران پی گیری طولانی مدت داشتند که در طی 3.1 10.2 ماه در تمام موارد به رغم بهبود اولیه عود دیده شد.
به نظر می رسد لیزر Q switch ruby برای درمان ضایعه های لنتیگو در بیماران با تیپ پوستی II-IV فیتزپاتریک روش مناسبی باشد.

سرطان های پوست غیرملانومی(NMSC) Non melanoma skin cancer جزو شایع ترین سرطان های بدن هستند. با این که مرگ و میر آن ها بالا نیست ولی می توانند برای بیمار درجه بالایی از ناتوانی ایجاد کنند. در کشور ما عواملی چون میزان تماس با آفتاب و عادات فرهنگی و نوع پوست افراد بروز و شیوع آن ها را متفاوت کرده است. هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز NMSC در استان اصفهان بود.
روش اجرا: اطلاعات این مطالعه با استفاده از اطلاعات مرکز Cancer registry استان اصفهان به دست آمده است و بروز NMSC به ازای هر 100 هزار جمعیت محاسبه شد.
تعداد 1681 مورد NMSC از سال 1377 تا 1381 ثبت شده بود و بروز NMSC در این مدت، 10.67 در 100 هزار محاسبه شد. ناحیه مرکزی صورت شایع ترین محل بروزBCC و SCC بوده است.
بروز NMSC در استان اصفهان در مقایسه با کشورهای غربی در حد کم تری است اما میزان بروز، برابر 10.67 در 100 هزار نفر در سال است که معادل 5 الی 6 هزار مبتلا در هر سال در کشور می شود که با تشخیص صحیح و زود هنگام می توان از مرگ و میر و ناتوانی آن ها جلوگیری کرد.

پمفیگوس و ولگاریس شایع ترین بیماری تاولی در ایران و بسیاری از کشورهای آسیایی به شمار می رود و به طور عمده پوست و غشاهای مخاطی را در گیر می کند. در این مطالعه نظریه های متخصصان آسیایی پوست در مورد روش های تشخیصی درمان این بیماری مورد بررسی قرار گرفته است.
روش اجرا: پرسش نامه ای حاوی پرسش های مربوط به طول مدت تجربه کاری در زمینه تشخیص و درمان بیماری پمفیگوس و ولگاریس، تعداد بیمارانی ک تا کنون تحت درمان قرار داده اند، و روش های تشخیصی و درمان تنظیم و برای 29 متخصص پوست (23 متخصص ایرانی و 6 متخصص از کشورهای هند، کویت، ترکیه و بنگلادش) با حداقل 5 سال تجربه در این زمینه و پذیرش حداقل 5 بیمار جدید در سال ارسال شد و از سوی آن ها تکمیل و بازپس فرستاده شد. سپس داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 11.5 آنالیز شد.
79.3% این متخصصان زمان مراجعه بیماران را در 6 ماه اول شروع علایم ذکر کردند. مشخص شد که 65.5% افراد برای تایید تشخیص بیماری از هیستولوژی و روش direct immunoflurescence استفاده می کنند. هم چنین تمام متخصصان، درمان را با تجویز کورتیکواسترویید شروع می کنند، 48.3% دوز اولیه حداقل 2mg/kg/d را ترجیح می دهند و 89.7% تجویز یک داروی سرکوب گر ایمنی به همراه کورتیکواسترویید را اولین قدم درمانی خود ذکر کردند. هم چنین مشخص شد که 82.8% از متخصصان از آزاتیوپرین به عنوان انتخاب اول داروی سرکوب گر ایمنی استفاده می کنند.
در بین متخصصان با تجربه پوست در زمینه تشخیص و درمان بیماری پمفیگوس و ولگاریس نظریه های متنوعی به چشم می خورد که لزوم مطالعه هایی با حجم نمونه بالا را برای دست یابی به استانداردهای مشخص در حیطه تشخیص و درمان بیماری مطرح می کند.

بیماری های پوستی درایام حج به علت شرایط آب و هوایی، ازدیاد جمعیت، تحرک های زیاد حاجیان، تغییر شرایط زندگی و هیجان ها و استرس می توانند مشکل زا باشند. مطالعه ها در مورد بیماری های شایع پوستی درایام حج کم است و این مطالعه با هدف تعیین فراوانی بیماری های پوستی در ایام حج صورت گرفت.
روش اجرا: این مطالعه توصیفی مقطعی است که در ایام حج سال های 1372 و 1378 در درمانگاه های تخصصی پوست صورت گرفت و طی آن بیمارها توسط متخصص پوست مورد معاینه قرار گرفتند و نشانه های دموگرافیک آن ها، فراوانی مطلق و نسبی بیماری ها و حاد و مزمن بودنشان، مورد بررسی قرار گرفت.
در سال 1378 تعداد 362 بیمار پوستی مورد بررسی قرار گرفت و شایع ترین گروه بیماری های پوستی به ترتیب اگزما و اختلال های وابسته (35.9%)، آسیب های حرارتی و مکانیکی (17.6%) و عفونت ها (16.5%) بود که در مجموع 70% بیماری های پوستی را تشکیل می دادند. در سال 72 تعداد 560 نفر پوستی مورد معاینه و بررسی قرار گرفتند و شایع ترین گروه بیماری های پوستی به ترتیب عفونت ها (19.3%)، اگزما و اختلال های وابسته (18.6%) و اختلال های ضمایم پوستی (16.4%) بود که در مجموع 54.2% بیماری ها را تشکیل می دادند.
با توجه به فراوانی بیش تر سه گروه از بیماری های پوستی در سال های 1372 و 1378 با برنامه ریزی دقیق و بالابردن سطح آگاهی زائران نسبت به مشکل های پوستی می توان از بسیاری از این بیماری ها پیش گیری کرده یا با درمان به موقع از مشکل های بعدی آن کاست و برای زائران به شرایط بهتری فراهم کرد.

آفتوز راجعه دهان، بیماری عود کننده ای است ک با زخم هایی مشخص می شود که مخاط دهان را درگیر می کند. هدف از این مطالعه مقایسه فلور میکروبی و pH دهان بیماران مبتلا به آفتوز راجعه دهان در حین حمله های آفت و در زمان بهبودی بود.
روش اجرا: دراین مطالعه توصیفی تحلیلی و با روش نمونه گیری غیرتصادفی ساده از 28 بیمار مبتلا به آفتوز راجعه دهان در دو مرحله حاد و بهبودی، از مخاط دهان جهت کشت در محیط های هوازی و بی هوازی نمونه گیری و pH دهان تعیین شد.
در فلور دهان در مراحل حمله بیماری و بهبودی ضایعه ها در محیط های هوازی از نظر رشد استرپتوکوک های غیراز گروه A و باسیل های گرم مثبت تغییری مشاهده نشد. در 3 بیمار (10.7%) در مرحله حمله بیماری، استافیلوکوک اورئوس رشد کرد در حالی که درمرحله بهبودی در 2 مورد (7.1%) این میکروب رشد کرد که از نظر آماری این اختلاف معنی دار نبود. از نظر رشد استرپتوکوک گروه A و باسیل های گرم منفی نیز اختلاف معنی داری دیده نشد. در مقایسه رشد میکروب ها در محیط های بی هوازی، رشد استرپتوکوک های غیر گروه A در مرحله حمله بیماری افزایش قابل ملاحظه ای نشان داد: 71.4% در مقابل 39.3% (P<0.01). در مورد سایر میکروب ها اختلاف قابل توجهی مشاهده نشد. از نظر pH دهان در 53.3% افراد در زمان حمله بیماری افزایش pH دیده شد و در 20% کاهش وجود داشت در حالی که در 26.7% تغییری در pH دیده نشد.
در آفت راجعه دهانی، افزایش رشد قابل ملاحظه استرپتوکوک های غیر گروه A در مرحله حمله بیماری مشاهده می شود. PH دهان نیز در اکثریت بیماران در مرحله حمله بیماری افزایش نشان می دهد.

آرتریت روماتویید یک بیماری التهابی مزمن مفاصل است که تظاهرهای خارج مفصلی مختلفی دارد. از جمله تظاهرهای خارج مفصلی آن تظاهرهای پوستی برجسته ای است که امکان دارد ابتدا یک متخصص پوست با آن ها روبه رو شود. دراین مقاله تلاش شده است که به برخی از تظاهرهای پوستی اختصاصی و غیراختصاصی آرتریت روماتویید مانند ندول های روماتویید، ندولوز تشدید شده، واسکولیت روماتویید، بای واترز، پیودرماگانگرونوزوم و درماتوزهای نوتروفیلی روماتویید اشاره شود. بعضی ازاین تظاهرها مانند ندول های زیرجلدی روماتویید بسیار شایع و بعضی از آن ها نیز بسیارنادرهستند.

سندرم پروتئوس متشکل از افزایش رشد غیر قرینه هر قسمتی از بدن، خال اپیدرمال، مالفورماسیون های عروقی و توده های زیرجلدی مشابه لیپوم است. در هر دو جنس به نسبت مساوی دیده می شود و انتقال ژنتیکی ندارد. در این گزارش پسر 16 ساله مبتلا به سندرم پروتئوس با افزایش رشد غیرقرینه اندام های تحتانی، ماکروداکتیلی، cerebrifrom hypertrophy کف پاها، ضایعه های پوستی و استخوانی معرفی می شود.

بیمار خانم 48 ساله خانه داری است که با دو تاول حاوی خون روی سطح پشتی انگشت دوم و پنجم دست چپ (بند دیستال) مراجعه کرده است.
ضایعه از 5 روز پیش ایجاد شد، که در ابتدا به صورت یک پاپول حساس و تحریک پذیر بود و درحال حاضر در زمینه ادماتو و اریتماتو یک تاول حاوی خون وجود دارد. در سطح پشتی دست، کمی ادم مشهود است. در معاینه لنفادنوپاتی زیر بغلی لمس نشده علایمی از قبیل تب، ضعف، بی حالی وجود ندارد. بیمار می گوید که حدود یک هفته پیش مقداری گوشت را درمنزل قطعه قطعه کرده است. اسمیر و رنگ آمیزی گرم از محتویات یکی از بول ها به عمل آمد.

بیمار خانم 65 ساله متاهل، خانه دار، اهل و ساکن شهرستان مغان است که به علت ضایعه های پوستی در نواحی فوقانی قفسه سینه، پشت تنه، گردن و پستان مراجعه کرده است. این ضایعه ها از 1 سال قبل، ابتدا به صورت پلاک های قرمز با پوسته کم در سطح در بخش فوقانی قفسه سینه و پشت ایجاد شد و به تدریج روی گردن و هاله پستان به وجود آمد. این ضایعه ها به صورت پلاک و پچ های قرمز رنگ، با قوام نرم و حاشیه نامنظم با قطر متوسط 1 تا 5 سانتی متر هستند.
بیمار اظهار داشت که این ضایعه ها در ابتدا پراکنده و به تدریج در برخی نواحی به هم پیوسته شده اند. بیمار تنها از خارش خفیف شکایت داشت. هم چنین وی سابقه هیچ گونه بیماری زمینه ای را نمی داد. بیمار درشهرستان اردبیل نمونه برداری شده و با مشاهده ارتشاح سلول های کوچک لنفوسیتیک در درم پاپی با نفوذ به اپیدرم با تشخیص مایکوزیس فانگوییدس به مدت 3 ماه با نئوتیگازون و استرویید تحت درمان موضعی بوده، ولی هیچ پاسخی درمانی نداشته است.
تشخیص شما چیست؟