فصلنامه بیماریهای گیاهی
سال پنجاهم شماره 4 (زمستان 1393)

تیونین ها و دفنسین ها پلی پپتید هایی با وزن مولکولی کم (5kDa)، بازی و غنی از سیستئین هستند که فعالیت ضد قارچی دارند. در این تحقیق بیان دو ژن Thionin و PDF1.2 در دو رقم برنج طارم (حساس) و خزر (مقاوم) پس از آلودگی با قارچ Magnaporthe oryzae مورد ارزیابی قرار گرفت. از واکنشQuantitative Real-time PCR برای بررسی بیان این ژن ها در زمان های صفر تا 96 ساعت بعد از آلودگی استفاده شد. بیان ژن PDF1.2 در 24 ساعت پس از آلودگی به حداکثر رسید (20 برابر نسبت به ساعت صفر). بیشترین میزان بیان ژن Thionin در 48 ساعت پس از آلودگی مشاهده شد (حدود 8 برابر نسبت به ساعت صفر). الگوی بیان هر دو ژن Thionin و PDF1.2 در رقم حساس و مقاوم مشابه بود، ولی سطح بیان این ژن ها در رقم خزر بیشتر از رقم طارم بوده است. آزمون مقایسه ای T-test تفاوت معنی داری در سطح 5% بین بیان این ژن ها در رقم حساس و مقاوم نشان داد. این نتایج نشان می دهد که بیان ژن های Thionin و PDF1.2 احتمالا با مقاومت رقم خزر به قارچ M. oryzae مرتبط می باشند.

امروزه به منظور اسپورزایی گونه های آلترناریا و بخصوص Alternaria solani از محیط کشت V-8 استفاده می نمایند. عدم دسترسی لازم، صرف وقت و هزینه بالا در زمینه تهیه و استفاده از این محیط کشت همواره محققان و بخصوص پژوهشگران ایرانی را با مشکلات جدی در زمینه اسپورزایی A. solani روبروکرده است. هدف از این پژوهش آزمون چندین ترکیب پیشنهادی به منظور تهیه محیط کشت و مقایسه میزان اسپورزایی آن ها با عصاره V-8می باشد. نتایج نشان داد که بین میزان اسپورزایی گونه A. solaniدر محیط کشت های عصاره برگ گوجه فرنگی، عصاره برگ سیب زمینی، عصاره میوه گوجه فرنگی و عصاره V-8تفاوت معنی داری یافت نشد. استفاده از عصاره میوه گوجه فرنگی نسبت به رب گوجه فرنگی ارجحیت نشان داد. همچنین استفاده از نور و تاریکی متناوب ی در مقایسه با تاریکی مداوم بطور معنی داری میزان اسپور دهی را افزایش داد.

در این پژوهش زوال گیاهان زینتی از نظر آلودگی به عوامل بیماری زای قارچی و شبه قارچی بررسی گردید. نمونه برداری طی سال های 1390 و 1391، از گیاهان بیمار در مناطق مختلف و گل خانه های شهر شیرازکه علائم پژمردگی، پوسیدگی ریشه و طوقه داشتند انجام گرفت. در بین این عوامل، Fusarium solani، F. oxysporum، F. equiseti، F. culmorum، F. compactum، F. armeniacum، F. proliferatum، F. acuminatum، F. polyphialidicum، F. graminearum،Pythium rostratum، P. pyrilobum، P. oligandrum، P. aphanidermatum،P. deliense، P. irregulare،Phytophthora nicotianae، Cylindrocarpon destructans و گونه های Rhizoctonia solani و ریزوکتونیا دو هسته ای به میزان بیشتری جداسازی شدند واز نظر بیماری زایی نیز بررسی شدند. در این بررسی مشخص شد Rhizoctonia solani با گروه های آناستوموزی AG2 و AG4 مهمترین بیمارگر قارچی گیاهان زینتی در شیراز می باشد.

قارچSclerotinia sclerotiorum یکی از مهمترین عوامل بیماری زای گیاهی با دامنه میزبانی وسیع می باشد. به منظور ردیابی مایکوویروس های آلوده کننده، جدایه Cea این قارچ از هرباریوم دانشگاه تهران تهیه گردید. جداسازی آر ان ای دولای از میسلیوم های لیوفلیزه شده با استفاده از ستون کروماتوگرافی همراه با سلولزCF-11 انجام شد. در نهایت یک قطعه نوکلئیک اسید به اندازه 5/2 کیلو باز از این جدایه استخراج گردید. همسانه سازی و تعیین ترادف بخشی از این آر ان ای دولای، نشان داد شباهت قابل ملاحظه ای بین ترادف آمینو اسید ی بدست آمده با توالی پلی مرازی اعضای جنس Mitovirus وجود دارد بنابراین نام SsMV2/Ceaبرای این ویروس پیشنهاد شد. جدایه های Sclerotinia sclerotiorum mitovirus2/NZ1 از نیوزیلند و Sclerotinia sclerotiorum mitovirus2/KL1 از آمریکا به ترتیب با 94% و 87% مشابهت، نزدیک ترین به جدایه ایرانی بودند. تلاش برای حذف آر ان ای دولای از طریق تیمار سیکلوهگزیمید در سه غلظت 30، 40 و 50 میکروگرم در میلی لیتر همراه با کشت نوک هیف ناموفق بود. انتقال افقی این میتوویروس از جدایه Cea از طریق هم دهانی به جدایه عاری از ویروس Lekh در تمامی تکرارها با موفقیت انجام شد. بررسی پتانسیل انتقال عمودی مایکوویروس در جدایه Ceaنشان داد این میتوویروس طی تولید مثل جنسی و از طریق آسکوسپورها با نرخ 55% منتقل گردید. مشاهدات ریخت شناسی و بیماری زایی روی دمبرگ کرفس و برگ سویا مشخص نمود آلودگی به میتوویروس منجر به کاهش رشد خطی میسلیوم و کاهش شدید ویرولانس قارچ S. sclerotiorum گردید.

به منظور بررسی تاثیرسطوح مختلف سه ترکیب شیمیایی موثر در القاء مقاومت سیستمیک شامل بتاآمینوبوتیریک اسید (BABA)، سالیسیلیک اسید (SA) و آبسیزیک اسید (ABA) در القاء مقاومت در گوجه فرنگی آلوده به نماتود ریشه گرهی، Meloidogyne incognita، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در شرایط کنترل شده (16 ساعت روشنایی با دمای °C30 و هشت ساعت تاریکی با دمای °C25) انجام پذیرفت. بدین منظور گیاهان گوجه فرنگی رقم Moneymaker در مرحله چهار برگی، با سطوح صفر، 25/ 0، 5/ 0 و 1 میلی مولار از SA و BABA به دو صورت محلول پاشی برگی و خیساندن خاک و سطوح صفر، 50، 100 و 200 میکرومولار از ABA به صورت محلول پاشی برگی تیمار گردیدند. پس از گذشت 24 ساعت، گیاهان با 3/ 1 لارو سن دوم در گرم خاک مایه زنی شدند. 30 روز بعد از مایه زنی، شاخص های رویشی گیاه و نماتود مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که سطوح مختلف القاء گر های مورد استفاده تاثیر چندانی بر شاخص های رشدی گیاه نداشتند، اما باعث کاهش معنی دار شاخص های تکثیری نماتود شامل تعداد گال، کیسه تخم، تعداد تخم در درون هر کیسه تخم، تعداد کل تخم درون ریشه، و فاکتور تولیدمثل در گیاهان تیمار شده با القاءگر نسبت به گیاهان شاهد گردیدند. فاکتور تولیدمثل در گیاهان تیمار شده با غلظت 5/0 میلی مولار از SA و BABA به صورت محلول پاشی برگی نسبت به گیاهان شاهد در حدود 60% و در گیاهان محلول پاشی برگی شده با غلظت 100 میلی مولار از ABA نسبت به گیاهان شاهد، در حدود 17% کاهش پیدا کرد. این نتایج نشان می دهد که می توان از القاءگرهای SA، BABAو ABAجهت کنترل نماتود ریشه گرهی، M. incognita، در گوجه فرنگی استفاده کرد.

قارچ Mycogone perniciosa عامل بیماری حباب تر قارچ خوراکی دکمه ای Agaricus bisporus، بسیار مسری بوده و منجر به کاهش شدید محصول می شود. در این تحقیق بیماریزایی عامل بیماری حباب تر و وقوع تغییرات ظاهری و ساختمانی بافتها از نقطه نظر ریخت شناسی (مورفولوژی) مورد بررسی قرارگرفت. مطالعات با استفاده از میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی نگاره انجام و شیوه بیماریزایی قارچ، همچنین تغییرات به وجود آمده در بافت میزبان بررسی شد. نتایج نشان داد چسبیدن بیمارگر و نفوذ به بافت میزبان، طی مراحل توسعه اندامهای باردهی (کلاهکها) انجام می شود. این مایکوپاتوژن موجب تغییرات سلولی شدید در بافت میزبان می شود. ریسه میزبان در تقابل با ریسه بیمارگر دچار تغییرات شدیدی می شود که با عدم تمایز، بزرگ شدن بیش از حد، گره دار شدن و واکنش تغییرات هیپرپلازی همراه است. تراوش توده مایع خارج سلولی ناشی از فعالیت باکتری های تخمیرکننده (Putrifing)، منجر به پدیده قطره اشک (Tear drop) در سطح قارچ خوراکی می شود. وقتی اندامهای باردهی اولیه آلوده می شوند، توده قارچی خوراکی تشکیل شده خیلی نامنظم، بزرگ وحالت توموری شکل توسعه پیدا می کند و هیچگونه علائم تمایز سلولی و تشکیل اندامهای باردهی در قارچ خوراکی دیده نمی شود. بنظر می رسد ساختمان ریسه بیمارگر ضمن نفوذ به بافت میزبان، هیچگونه تغییری نمی کند اما منجر به تغییرات شدید سلولی در بافت میزبان خود شده و در نهایت سبب لیز شدن میزبان می گردد.

قارچ اندومیکوریز Piriformospora indica پس از همزیست شدن با ریشه گیاه، با القای مقاومت سیستمیک، سبب حمایت گیاه میزبان در مقابل استرس های زیستی و غیرزیستی می گردد. به منظور بررسی توانایی این قارچ در القای مقاومت در گندم در مقابل بیماری سفیدک پودری که بوسیله قارچ بیوتروف Blumeria graminis f. sp. tritici) Bgt) ایجاد می گردد، چهل ژنوتیپ گندم ایرانی بر اساس حساسیت به بیماری غربال شدند و رقم فلات بعنوان حساس ترین ژنوتیپ انتخاب گردید. به منظور بررسی الگوی بیان ژن های دفاعی PR1، PR2، PR5 و PAL، رقم فلات با قارچ P. indica همزیست گردید و به همراه گیاهان غیرهمزیست در معرض قارچ Bgt قرار گرفتند. نتایج این بررسی نشان داد که در هر دو گروه از گیاهان، حداکثر بیان ژن های دفاعی 24 ساعت بعد از آلودگی است. این روند در گیاهان غیر همزیست به صورت تدریجی بود، در حالیکه در گیاهان همزیست شده القای زودهنگام و بالای این ژن های دفاعی در ساعات اولیه بعد از آلودگی با Bgt، مشاهده شد. این نتیجه نشان داد که قارچ میکوریز با القای مقاومت سیستمیک سبب بیان زود هنگام و سریع در گیاه گندم شده و با افزایش بیان ژن های دفاعی سبب القای مقاومت در گیاه می گردد. در هر دو گروه از گیاهان آزمایشی، 48 ساعت بعد از آلودگی، روند کاهشی بیان مشاهده شد که می تواند به دلیل جلوگیری از تظاهر موثر این ژن ها به دنبال تشکیل مکینه (هاستوریوم) باشد.

کیوی یکی از محصولات مهم اقتصادی شمال ایران محسوب می شود. به منظور شناسایی قارج های بیماری زای اندام های هوایی کیوی در استان گیلان، از 65 باغ کیوی در سال های 89-87 بازدید به عمل آمد. گونه های شناسایی شده همراه با علائم لکه برگی، بلایت و میوه های دارای علائم پوسیدگی و درصد فراوانی آن ها عبارت بودند از: Alternaria alternata (45٪)، Diaporthe cf. actinidiae (25٪)، Colletotrichum gloeosporioides (12٪)، Botrytis cinerea(11٪) و Pestalotiopsis longiseta (7٪). بیماریزایی تمام گونه ها روی برگ و میوه کیوی به اثبات رسید. لکه برگی های همراه با P. longiseta و.D. cf. actinidiae، بسیار شدید وشامل بلایت و پیچیدگی حاشیه برگ بود. شدت بیماریزایی تمام گونه ها روی برگهای زخمی نسبت به غیر زخمی بیشتر و اثر سن برگ در شدت آلودگی متفاوت بود. D. cf. actinidiae در انتهای دمگل و B. cinerea در هر دو انتهای دمگل و گلگاه، به ترتیب شدت بالایی از توسعه پوسیدگی میوه را در دمای C ̊1± 25 و ‍C ̊1–0 نشان دادند. بر اساس نتایج این بررسی، کیوی به عنوان میزبان جدید C. gloeosporioides و D. cf. actinidiae از ایران معرفی می گردد. آلودگی تمام گونه های بررسی شده در این پژوهش روی بافت های آسیب دیده میزبان، حائز اهمیت بود.

در این پژوهش تنوع جمعیت Sclerotinia sclerotiorum عامل پوسیدگی ساقه و طوقه در کلزا و آفتاب گردان با استفاده از گروه های سازگار میسلیومی تعیین شد. از بین 355 جدایه بررسیشده،64 گروه سازگار میسلیومی تشخیص داده شد که 52% آنها تک عضوی بودند. از بین گروه های سازگار تک عضوی 64% جدایه های تک عضوی مربوط به شمال و بقیه 36% به شمال غرب کشور تعلق داشتند. نتایج حاصله نشان داد که تفاوت معنی داری ما بین گروه های سازگار رویشی در جمعیت های این قارچ در شمال و شمال غرب کشور در سرعت رشد کلنی، تعداد سختینه، وزن خشک سختینه ها و بیماریزایی جدایه های مورد مطالعه وجود دارد.

فیلودی یکی از بیماری های اقتصادی کشت های گلخانه ای خیار در ایران می باشد. عامل فیلودی خیار گلخانه ای در لارستان فارس به وسیله سس از خیار گلخانه ای به پروانش و بادنجان انتقال داده شد. برای مقایسه فیتوپلاسمای عامل فیلودی خیار گلخانه ای با فیتوپلاسمای عامل فیلودی اطلسی که در لارستان جمع آوری شده بود و سه فیتوپلاسمای متعلق به گروه زردی مینا در ایران شامل عامل فیلودی کلزا و فیتوپلاسما های همراه با زنجرک هایMacrosteles levis وPsammotettix striatus که در گلخانه در پروانش نگهداری می شدند این فیتوپلاسما ها همراه با فیتوپلاسمای عامل فیلودی خیار گلخانه ای به وسیله پیوند جانبی به بوته های پروانش جوان و هم سن انتقال داده شدند. بر اساس علائم بیماری در پروانش، فیتوپلاسمای عامل فیلودی خیار گلخانه ای با فیتوپلاسمای عامل فیلودی اطلسی شباهت داشت ولی از فیتوپلاسماهای گروه زردی مینا متفاوت بود. در آزمون واکنش زنجیره ای پلیمراز با استفاده از جفت آغازگرP1/P7، واکنش خیارگلخانه ای و اطلسی دارای علائم در طبیعت، بادنجان و پروانش های مایه زنی شده و دارای علائم در شرایط گلخانه مثبت بود. آزمون چند شکلی طولی قطعات برشی(RFLP) محصولPCR با جفت اغازگرP1/P7 نشان داد که فیتوپلاسماهای عامل فیلودی خیار گلخانه ای و اطلسی از یکدیگر قابل تشخیص نیستند ولی از سایر فیتوپلاسماهای مورد مطالعه متفاوتند. جستجو با برنامه بلاست، آنالیز فیلوژنتیکی و در صد تشابه نوکلئوتیدی نشان داد که فیتوپلاسمای عامل فیلودی خیار گلخانه ای متعلق به گروه ار ان ای ریبوزومی جاروک بادام زمینی(16SrII) می باشد. همین بررسی های مولکولی نشان داد که فیتوپلاسمای عامل فیلودی خیار گلخانه ای با وجود تعلق به گروه جاروک بادام زمینی از فیتوپلاسمای عامل جاروک لیموترش وفیتوپلاسماهای عامل جاروک یونجه فارس و یزد، دیگر اعضای مهم و اقتصادی گروه جاروک بادام زمینی در ایران، متفاوت است. در گزارش حاضر برای اولین بار خیار گلخانه ای به عنوان میزبان گروه فیتوپلاسمایی جاروک بادام زمینی معرفی می شود.

طی بازدیدهای انجام شده در پاییز1390 از مزارع ذرت در منطقه باجگاه، علائم لکه برگی (لکه های آجری) در گیاهان ذرت مشاهده گردید. به منظور بررسی و شناسایی عامل بیماری، برگ های گیاهان آلوده به آزمایشگاه منتقل شد و پس از له کردن در آب مقطر سترون، روی محیط کشت ائوزین متیلن بلو (EMB) کشت گردید. پس از 72 ساعت یک باکتری گرم منفی، زرد رنگ، اکسیداز منفی و بی هوازی اختیاری از 15 نمونه جدا گانه گیاه ذرت دارای علائم جداسازی گردید. نتایج آزمون های لوان، رشد در دمای 37 درجه سانتیگراد، تولید رنگدانه زرد روی محیط YDC، تحمل نمک طعام دو درصد، تولید اندول، استوئین و سیترات مثبت بودند. اما نتایج آزمون های لستیناز، رشد در دمای 41 درجه سانتیگراد، تولید رنگ فلورسنت روی محیط KB، ذوب ژلاتین، هیدرولیز آرژنین، آسکولین و توئین 80 منفی بودند. همچنین این باکتری شیر لیتموس را اسیدی نمود و روی توتون واکنش فوق حساسیت ایجاد کرد. جدایه ها قادر به استفاده از سالیسین، آربوتین، رافینوز، ملوبیوز، سلوبیوز، سوکروز و آرابینوز بودند، اما توانایی استفاده از مالونیک اسید را نداشتند. همچنین آزمون اثبات بیماری زایی روی گیاهچه های ذرت انجام گردید. سپس یکی از جدایه ها مورد بررسی تکمیلی قرار گرفت و بخشی از ناحیه 16S rRNA آن تکثیر و توالی یابی شد. با توجه به علائم بیماری، خصوصیات فنوتیپی، آزمون بیماری زایی و توالی یابی ناحیه 16S rRNA، باکتری مذکور به عنوان Pantoea stewartii subsp. Indologenesتشخیص داده شد. این نخستین گزارش از وجود این بیماری در ایران می باشد.

سرخس آبی یا آزولا (Azolla filiculoides) گیاهی بیگانه است که در سال 1986 از کشور فیلیپین به عنوان کود سبز مزارع برنج به کشور وارد شد. شرایط آب و هوایی مزارع برنج و سایر منابع آبی، حوضچه ها و رودخانه های شمال ایران شرایط بسیار مناسبی برای تکثیر و رشد آن را فراهم نمود (1). در تابستان 1379 بلایت آزولا در مزارع برنج آلوده به بیماری شیت بلایت در ایستگاه تحقیقاتی برنج آمل مشاهده گردید. بلایت موجب قهوه ای شدن کلنی های شناور A. filiculoidesگردیده بود. اندام های آلوده آزولا پس از ضدعفونی سطحی با سدیم هیپوکلریت نیم درصد با آب مقطر سترون شسته و روی کاغذ صافی سترون خشک گردید و روی محیط کشت اسیدی PDA کشت داده شدند. پس از چند روز پرگنه های بدست آمده با روش نوک ریسه خالص سازی شدند. براساس خصوصیات کشت و ریخت شناختی شامل وجود ریسه های قهوه ای رنگ با انشعابات عمودی، فرورفتگی در محل اتصال انشعاب، ضخامت ریسه و ماهیت چند هسته ای بودن آن با رنگ آمیزی با KoH، Safranin-o و اسکلرت های قهوه ای تیره، قارچ جداشده Rhizoctonia solani تشخیص داده شد. این قارچ اخیرا از آزولاهای آلوده در مزارع برنج کره به عنوان R. solani AG1-1A براساس مقایسه rDNA ITS تشخیص داده شد و روی گیاه آزولا بیماری زایی آن به اثبات رسید (2). با توجه به اینکه بلایت آزولا در مزارع برنج آلوده به بیماری شیت بلایت مشاهده و قارچ R. solani از آنها جداسازی شده است احتمال دارد که عامل بلایت آزولا و شیت بلایت مشابه با آنچه باشند که در کره گزارش شده است. حالت شناور بودن گیاه آزولا خطر انتقال ریزوکتونیارا به مزارع برنج یا سایر آبراه ها را فراهم می نماید.

خانواده کاکتوس (Cactaceae) گیاهانی گوشتی هستند که قادراند با کارایی بالایی آب را به توده ی زیستی تبدیل کنند. اگرچه یکی از شناخته شده ترین کاربردهای کاکتوس استفاده از آن به عنوان یک گیاه زینتی است، استفاده ی تجاری از گونه های کاکتوس برای پرورش میوه، استفاده از ساقه های جوان به عنوان سبزیجات و استفاده ی دارویی از کاربردهای دیگر گیاهان کاکتوس محسوب می شود. عوامل مختلفی قادر به ایجاد بیماری در گونه های کاکتوس هستند، از جمله گونه های فوزاریوم، فیتوفتورا و پیتیوم که همگی در کاکتوس پوسیدگی ایجاد می کنند. درسال های 1386 تا 1390 تعدادی کاکتوس آلوده با علایم پوسیدگی نرم ریشه و قاعده ی ساقه از مراکز فروش گیاهان زینتی در استان فارس جمع آوری شد. نمونه برداری از این کاکتوس های بیمار منجر به جداسازی جدایه هایی از جنس فوزاریوم شد که با توجه به خصوصیات ریخت شناختی و فیزیولوژیکی به عنوان Fusariun oxysporum تشخیص داده شدند. قارچ عامل بیماری، دارای بالشتک های نارنجی رنگ و ماکروکنیدیوم های خمیده با سه یا چهار دیواره عرضی و میانگین اندازه ی (45/ 1± 68/ 3)×(12/ 4± 58/ 33) میکرومتر بود. میکروکنیدیوم ها یک سلولی و بیضی شکل، به صورت سرهای کاذب روی فیالیدهای کوتاه تشکیل می شدند و میانگین اندازه ی آن ها (14/ 1± 21/ 3)×(35/ 2± 57 /8) میکرومتر بود. جدایه ها قادر به تولید کلامیدوسپورهای منفرد یا دوتایی با میانگین اندازه ی (32/ 1± 60/ 7)×(47/ 1± 10/ 8) میکرومتر بودند. آزمون بیماری زایی با افزودن 10 میلی لیتر از سوسپانسیون قارچ- با غلظت 106 اسپور در میلی لیتر- به گلدان های 200 میلی لیتری انجام شد. طوقه ی گیاهان پیش از مایه زنی به وسیله ی یک سوزن سترون زخمی شده بود. گیاهان شاهد پس از زخم شدن، توسط آب مقطر سترون مایه زنی گردیدند و برای هر تیمار سه تکرار در نظر گرفته شد. نتایج این آزمون نشان داد که جدایه ها قادر به ایجاد بیماری در جنس های مهم کاکتوس مثل Cereus sp.، Opuntia sp.، Echinocactus sp.،Ferocactus sp. و Notocactus sp. بوده، اما هیچ گونه علائمی در سایر گیاهان مایه زنی شده شامل ذرت (Zea mays)، کدو (Cucurbita pepo)، ماش (Vigna radiata)، لوبیا قرمز (Phaseolus vulgaris)، بادمجان (Solanum melongena)، خربزه (Cucumis melo)، آفتابگردان (Helianthus annuus)، گوجه فرنگی (Lycopersicum esculentum) و باقلا (Vicia faba) ایجاد نمی کنند. علائم آلودگی در گیاهان کاکتوس، حدود 15 روز پس از مایه زنی به صورت لهیده شدن بافت ریشه و ساقه مشاهده شد و گیاهان، 40 تا 60 روز پس از مایه زنی کاملا خشک شده، ازبین رفتند. با توجه به دامنه ی میزبانی، خصوصیات ریخت شناختی و فیزیولوژیکی، فرم ویژه قارچ به عنوان F. oxysporum f. sp. opuntiarum شناسایی شد (Gerlach 1972). این نخستین گزارش از شناسایی و تعیین خصوصیات ریخت شناختی F. oxysporum f. sp. opuntiarum عامل پوسیدگی قاعده ی کاکتوس در ایران است(1).