فهرست مطالب

چشم پزشکی بینا - سال بیست و دوم شماره 1 (پاییز 1395)

مجله چشم پزشکی بینا
سال بیست و دوم شماره 1 (پاییز 1395)

  • تاریخ انتشار: 1396/01/31
  • تعداد عناوین: 10
|
  • فرید کریمیان، وحید اونق، امیر فرامرزی، بیژن آب آذر، طلیعه منتهایی، حسین کیانی صفحات 3-13
    هدف
    بررسی تغییرات بیومتریک اتاقک قدامی چشم به دنبال کارگذاری لنز فیکیک اتاق خلفی ICL و مقایسه آن در دو نوع لنز دارای سوراخ (Aquaport ®) (V4c) و بدون سوراخ (V4b).
    روش پژوهش: اطلاعات پایه بیماران نزدیک بین (شامل سن و جنس، رفرکشن، فشار چشم، کراتومتری) که بین سال های 1390 تا 1394 تحت جراحی کارگذاری لنز داخل چشمی اتاق خلفی ICL قرار گرفته بودند، جمع آوری شد. برای تمام بیماران قبل از جراحی، بیومتری اولتراسونوگرافی UBM انجام گرفت. در پایان دوره پی گیری، کلیه بیماران فراخوانده شده و علاوه بر معاینه کامل، دوباره ارزیابی بیومتریک با اولتراسونوگرافیUBM و کراتومتری و دانسیتومتری عدسی با دوربین شیمفلاگ گالیله صورت گرفت. میزان تغییرات شاخص های مورد ارزیابی قبل و پس از جراحی بین دو گروه بیماران دارای V4b و V4c، مقایسه گردید.
    یافته ها
    در کل، 28 چشم از 15 بیمار در گروه V4b و 30 چشم از 15 بیمار در گروه V4c وارد مطالعه شدند که از نظر مشخصات جمعیت شناسی و مقادیر رفراکشن قبل از عمل، یکسان بودند. از نظر رفرکشن قبل و ماه های اول و سوم بعد از جراحی، تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت. تغییرات فشار داخل چشم در هر دو گروه بعد از جراحی معنادار نبود و تغییرات بین دو گروه V4b و V4c مشابه بود. به دنبال کارگذاری لنز ICL، تغییرات قابل توجه در تمامی شاخص های بیومتریک در هر دو گروه مشاهده شد. در بین متغیرهای بیومتریک، در دو شاخص مربوط به زاویه سمت نازال (TIAوAOD500) بین دو گروه اختلاف معناداری مشاهده شد. میزان تنگ شدن زاویه سمت نازال در گروه V4b پس از جراحی، بیش تر بود. در مقایسه متغیرهای زاویه سمت تمپورال (TIA-T و AOD-T)، میزان کاهش زاویه بعد از کارگذاری لنز در گروه V4b بیش تر بود اما این اختلاف، برخلاف سمت نازال معنادار نبود. تفاوت های ایجاد شده در سایر شاخص های بیومتریک معنادار نبودند.
    نتیجه گیری
    طراحی و ایجاد سوراخ مرکزی ( Aquaport ®) در اپتیک و هاپتیک های لنزهای V4c -ICL نسبت به انجام ایریدوتومی در لنزهای V4b در حفظ آناتومی اتاقک قدامی و برقراری جریان مایع زلالیه دارای کارایی یکسان و مساوی می باشد. به نظر می رسد وجود این سوراخ ها موجب حرکت و جریان یک نواخت تری از زلالیه در بخش های مختلف زاویه اتاقک قدامی می شود.
  • محمدحسین آهورا، رعنا سرخابی، فرهاد نجف زاده، مرتضی سلیمی، احد شهبازی صفحات 14-20
    هدف
    ارزیابی خصوصیات بیومکانیکی قرنیه در مبتلایان به سندرم سودواکسفولیاسیون و بررسی ارتباط بین یافته های فوق با شدت بیماری.
    روش پژوهش: در این مطالعه مقطعی تحلیلی، 30 بیمار مبتلا به سندرم سودواکسفولیاسیون و 30 فرد طبیعی به عنوان گروه شاهد وارد مطالعه شدند. از کلیه شرکت کنندگان در مطالعه پس از معاینه کامل چشمی و اندازه گیری فشار داخل چشم، ORA به منظور ارزیابی خصوصیات بیومکانیکی قرنیه انجام شد و داده های مربوط به CH و CRF مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    CH و CRF در مبتلایان به سندرم سودواکسفولیاسیون (75/0±17/7، 91/0±09/7) به طور معنی داری کم تر از گروه شاهد (02/1±01/10، 44/1±02/10) بود (001/0P<). به علاوه، CH در مبتلایان به سندرم سودو اکسفولیاسیون با مرحله بالینی بیماری رابطه معنادار معکوسی داشت (001/0P<) که نشان می دهد با افزایش شدت بیماری، CH بیش تر کاهش می یابد.
    نتیجه گیری
    CH و CRF در افراد مبتلا به سندرم سودواکسفولیاسیون در مقایسه با افراد طبیعی کم تر است و CH با شدت بیماری ارتباط معنادار منفی دارد.
  • امیرهوشنگ بهشت نژاد، مهرداد محمدپور، حسن هاشمی، زهرا حیدری، سیده سیمین دخت حسینی صفحات 20-26
    هدف
    مقایسه نتایج عیوب انکساری و ابیراهی های درجه بالا پس از کراتکتومی فوتورفرکتیو (PRK) به روش تراش ویژه (Customized) و تراش عادی (Conventional) در بیماران با عیب انکساری آستیگماتیسم
    روش پژوهش: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی، 40 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان فارابی که آستیگماتیسم بیش تر از یک دیوپتر داشتند و داوطلب جراحی به روش کراتکتومی فوتورفرکتیو (PRK) بودند، وارد مطالعه شدند. بر اساس روش درمان بیماران به دو گروه 20 نفره تقسیم شدند. در یک گروه جراحی PRK به روش تراش ویژه و در گروه دوم به روش تراش عادی انجام شد. نتایج عیوب انکساری قبل از عمل با شش ماه پس از عمل و هم چنین ابیراهی های درجه بالا در دو گروه با هم مقایسه شدند.
    یافته ها
    میانگین سنی بیماران 7/4±8/28 سال با دامنه سنی 42-20 سال بود. میانگین معادل کروی قبل از جراحی به ترتیب 03/1±36/3- دیوپتر (دامنه، 25/5- تا 75/1- دیوپتر) در گروه جراحی با روش تراش ویژه و 80/0±49/3- دیوپتر (دامنه، 5/4- تا 75/1- دیوپتر) در گروه جراحی با روش تراش عادی بود (05/0میانگین حدت بینایی بدون اصلاح (UDVA) شش ماه پس از جراحی به ترتیب در گروه جراحی با تراش ویژه032/0±019/0 لوگمار و در گروه جراحی با تراش عادی، 022/0±010/0 لوگمار بود (1/0 P). ابیراهی کلی چشم و ابیراهی کما در مقایسه با قبل از عمل در هر دو گروه مورد مطالعه افزایش داشتند. پس از بررسی شش ماهه مشخص شد که درگروه جراحی با روش تراش ویژه نسبت به گروه تراش عادی ابیراهی های کلی و کما و کروی کم تر بود، اگرچه از نظر آماری تفاوتی بین دو گروه یافت نشد (05/0
    نتیجه گیری
    هر دو روش تراش ویژه و تراش عادی در تصحیح آستیگماتیسم موثر هستند و تفاوت معنی دار آماری در نتایج عیوب انکساری و ابیراهی های درجه بالا در دو گروه وجود ندارد، بنابراین هر دو روش می توانند به عنوان جایگزین یکدیگر استفاده شوند. اگرچه در روش تراش ویژه، ابیراهی کلی، کما و ابیراهی کروی القایی پس از جراحی در پی گیری شش ماهه نتایج بهتری را نشان می دهد.
  • فرید کریمیان، امیر فرامرزی، صهبا فکری، حسین محمد ربیع، دانیال نجدی، آزاده دوزنده، سیامک دلفزای باهر، مهدی یاسری صفحات 27-35
    هدف
    مقایسه اثر لوتپردنول 5/0 درصد با فلورومتولون 1/0 درصد در افزایش فشار داخل چشم پس از جراحی کراتکتومی فتورفراکتیو (PRK)
    روش پژوهش: در این مطالعه کارآزمایی بالینی یک سوکور، جراحی PRK بر روی 124 چشم از 62 بیمار انجام شد به طوری که یک چشم هر بیمار به طور تصادفی با لوتپردنول 5/0 درصد و چشم مقابل با فلورومتولون 1/0 درصد به مدت سه ماه تحت درمان قرار گرفت. در پایان سه ماه، حدت بینایی، عیب انکساری، کدورت قرنیه، فشار داخل چشمی و تغییرات آن، بروز احساس ناراحتی و قرمزی چشم به دنبال مصرف قطره های ذکر شده و تعداد روزهای با درد چشم پس از انجام جراحی در هر گروه مورد ارزیابی قرار گرفت و بین گروه ها مقایسه شد.
    یافته ها
    در پایان سه ماه پی گیری، تفاوت معناداری بین دو گروه از نظر حدت بینایی و عیب انکساری باقی مانده مشاهده نشد. 95 درصد بیماران در گروه لوتپردنول و 92 درصد در گروه فلورومتولون، دید دور اصلاح نشده 25/20 و بهتر داشتند (05/0P>). کدورت قرنیه دارای اهمیت از نظر بالینی در هیچ یک از چشم ها بروز نکرد. میانگین فشار داخل چشم قبل از عمل 2/2±7/13 میلی متر جیوه در گروه لوتپردنول و 2±7/13 میلی متر جیوه در گروه فلورومتولون بود که فشار داخل چشم در ماه های اول و دوم پس از جراحی، در هیچ گروهی تغییر معناداری نداشت ولی در ماه سوم به طور یکسان و معنادار از نظر آماری، بین دو گروه با میانگین 2/2±1 میلی متر جیوه کاهش یافت. افزایش فشار چشم (افزایش فشار داخل چشم بالاتر از mmHg 10 یا فشار داخل چشمی بالاتر از mmHg 21) در هیچ یک از چشم ها رخ نداد. بر اساس آزمون آماری رگرسیون، فقط بین فشار داخل چشم قبل از عمل با میزان کاهش فشار داخل چشم پس از عمل در ماه سوم ارتباط خطی یافت شد (ضریب رگرسیون = 56/0-) و چنین ارتباطی برای ضخامت مرکزی قرنیه و میزان عیب انکساری قبل از عمل مشاهده نشد. میانگین مدت زمان درد چشم بعد از جراحی، 6/1±2 روز (صفر تا 7) در هر دو گروه بود و احساس ناراحتی یا بروز قرمزی چشم به دنبال مصرف قطره ها توسط هیچ بیماری گزارش نشد.
    نتیجه گیری
    هیچ تفاوت معناداری بین قطره لوتپردنول 5/0 درصد با فلورومتولون 1/0 درصد از نظر عوارض جانبی به ویژه افزایش فشار داخل چشم و کفایت اثربخشی وجود نداشت.
  • علیرضا زندی، محمد علی ابطحی، اسلام ماندگارفرد، حمیدرضا جهانبانی اردکانی، سید حسین ابطحی، بهزاد مهلکی صفحات 36-40
    هدف
    بررسی تغییرات ارتفاع شکاف پلکی در رسس (recession) عضله راست خارجی «با و بدون جدا کردن دیواره بین عضلانی»
    روش پژوهش: بیست و پنج چشم (ده بیمار با عمل دوطرفه و پنج بیمار با عمل یک طرفه) و بیست و شش چشم (هفت بیمار با عمل دوطرفه و دوازده بیمار با عمل یک طرفه) به ترتیب در دو گروه «با جداکردن دیواره بین عضلانی» و «بدون جداکردن دیواره بین عضلانی» تحت عمل رسس عضله راست خارجی (Lateral Rectus) قرار گرفتند. ارتفاع شکاف پلکی در روز قبل و سه ماه پس از عمل اندازه گیری شد.
    یافته ها
    در گروه های «با» و «بدون» جداکردن دیواره بین عضلانی، مقدار شکاف پلکی به ترتیب از 30/1±40/11 میلی متر به 39/1±88/11 میلی متر و از 91/0±28/11 میلی متر به 98/0±62/12 میلی متر تغییر یافت که در هر دو گروه از نظر آماری معنادار بود (001/0P<). مقدار تغییرات شکاف پلکی در گروه «بدون جدا کردن» دیواره بین عضلانی بیش از گروه دیگر بود (001/0P<).
    نتیجه گیری
    جدا کردن دیواره بین عضلانی در عمل رسس یک طرفه عضله راست خارجی، برای کاهش تغییرات ارتفاع شکاف پلکی توصیه می شود.
  • شهرام سمیعی، مژگان رضایی کنونی، محمد علی جوادی، ابوذر باقری، کامبیز بیات ماکو صفحات 41-46
    هدف
    تعیین عفونت های پنهان Occult Hepatitis B Virus (HBV) در اهداکنندگان قرنیه بانک چشم جمهوری اسلامی ایران با استفاده از تکنیک Polymerase Chain Reaction و نیز ارزیابی تبعات فرهنگی و اقتصادی نتایج این روش در رد یا نگه داری قرنیه های این افراد جهت پیوند.
    روش پژوهش: سرم خون اهداکنندگان قرنیه که آزمایش های سرولوژی غربالگری در آن ها برای HTLV Ab و HIV Ab و HCV Ab و HBS Ab و HBS Ag و سفیلیس منفی و برای HB Core Ab مثبت بود، تحت Real Time PCR برای تعیین HBV DNA قرار گرفت و حد تشخیصی IU/ml400 برای تشخیص DNA ویروس هپاتیت B، در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    طی دوره دو ساله، تعداد 8372 نمونه سرم از 8372 دهنده مورد بررسی قرار گرفتند. از کل سرم های فوق، 76 نمونه (9/0 درصد) براساس نتایج آزمایشات الایزا HTLV Ab، HIV Ab، HCV Ab، HBS Ag و سفیلیس منفی، ولی HB Core Ab مثبت و HBS Ab منفی داشته و سرم آن ها تحت Real Time PCR برای HBV DNA قرار گرفت. نتایج PCR در 6 مورد (9/7 درصد) Detectable (بالاتر از IU/ml400) و در 66 مورد (8/86 درصد) Undetectable بود. در 4 مورد (3/5 درصد) مقدار سرم ارسالی برای انجام آزمایشات PCR، ناکافی بود.
    نتیجه گیری
    استفاده از Nucleic Acid Amplification Tests (NATs) در تشخیص موارد Occult HBV در اهداکنندگان قرنیه به منظور کاهش خطر انتقال عفونت هپاتیت B در اثر پیوند قرنیه الزامی است. غیرقابل تشخیص شدن HBV DNA در درصد بالایی از سرم اهداکنندگان قرنیه مشکوک به Occult HBV در مطالعه فعلی، منجر به قابل استفاده شدن قرنیه های اهدایی در این گروه از اهداکنندگان قرنیه برای پیوند گردید که در گذشته به علت عدم انجام NAT HBV، غیر قابل پیوند بودند.
  • کتایون طهرانچی، حسن احدی، مریم آل طه، آدیس کراسکیان مو جمباری صفحات 47-55
    هدف
    پیش بینی سلامت روان بر اساس طرح واره های ناسازگار با توجه به نقش واسطه ای نگرانی در بیماران دارای نقایص بینایی.
    روش پژوهش: در این مطالعه مقطعی، 300 بیمار دارای نقایص بینایی شدید که در فاصله زمانی فروردین تا پایان آذر سال 1395 به درمانگاه های اکولوپلاستیک و قرنیه بیمارستان لبافی نژاد تهران مراجعه کرده بودند، به طور پی درپی انتخاب شدند. پس از اخذ رضایت نامه آگاهانه، داده های پژوهش به کمک پرسشنامه های جمعیت شناختی، نگرانی، سلامت روانی، طرح واره یانگ و مصاحبه بالینی ساختاریافته جمع آوری شدند. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های کای مربع و رگرسیون استفاده شد.
    یافته ها
    بین طرح واره های ناسازگار اولیه و سلامت روان با واسطه نگرانی در بیش تر مولفه های طرح واره ای، ارتباط معناداری مشاهده شد. این ارتباط در شاخص بهزیستی روان شناختی از مولفه های سلامت روان در تعامل با چهار طرح واره آسیب پذیری در برابر ضرر و بیماری، وابستگی، خویشتن داری/خودانضباطی ناکافی و نقص/شرم، ارتباط معنادار مشاهده شد (01/0>P). هم چنین چهار طرح واره آسیب پذیری در برابر ضرر و بیماری، وابستگی، بی اعتمادی/بدرفتاری و خویشتن داری/خودانضباطی ناکافی، ارتباط معناداری با درماندگی روان شناختی دارد (01/0P<). علاوه بر این متغیر نگرانی، در بیش تر مولفه های طرح واره ای مانند طرح واره های آسیب پذیری در برابر ضرر و بیماری، اطاعت، بی اعتمادی/بدرفتاری و بازداری هیجانی، اثر معنادار ایفا نموده است (01/0P<).
    نتیجه گیری
    طرح واره های ناسازگار اولیه با تشدید نگرانی، به بهزیستی روان شناختی آسیب رسانده و درماندگی روان شناختی را می افزایند. بنابراین متغیرهای روان شناختی، می تواند به فرآیندهای پیش گیری، تشخیص و درمان بیماران با نقص شدید بینایی کمک کند.
  • فاطمه کرمی رباطی صفحات 56-64
    هدف
    تحلیل تولیدات علمی «چشم پزشکی» پژوهشگران ایرانی در پایگاه استنادی علوم
    روش پژوهش: در این پژوهش کاربردی، با استفاده از روش علم سنجی تولیدات علمی «چشم پزشکی» ایران در پایگاه استنادی علوم تحلیل شد. بدین منظور، پس از ورود به محیط رابط کاربر Web of Science، با انتخاب گزینه جستجوی پیش رفته و محدوده زمانی تا پایان سال 2016، همه مدارک حوزه چشم پزشکی جهان و خاورمیانه بازیابی و نتایج جستجو به حوزه «چشم پزشکی» ایران محدود شد. به این ترتیب تعداد کل مدارک مربوط به حوزه «چشم پزشکی» ایران و سایر کشورهای جهان بازیابی شدند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Excel صورت گرفت.
    یافته ها
    در کل، تعداد 1558 رکورد در حوزه «چشم پزشکی» توسط پژوهشگران ایرانی تا سال 2016 در پایگاه استنادی علوم نمایه شده بودند. در این میان، پژوهشگران دانشگاه های «علوم پزشکی تهران» با 13/43 درصد و «شهید بهشتی» با 48/38 درصد، به ترتیب، بیش ترین سهم را در تولیدات علمی «چشم پزشکی» ایران داشتند. بیش ترین مشارکت بین المللی پژوهشگران ایرانی در این حوزه با پژوهشگران کشور «ایالات متحده» بود. بیش ترین مقالات حوزه «چشم پزشکی» ایران (176 مقاله) در مجله «Iranian Journal of Ophthalmology» منتشر شده بودند. بیش ترین تولیدات علمی این حوزه به ترتیب، مربوط به موضوع جراحی (65/10 درصد)، روان شناسی (42/4 درصد) و کودکان (53/3 درصد) بودند. بیش ترین تولیدات علمی «چشم پزشکی» ایران در قالب «مقاله» و به زبان «انگلیسی» منتشر شده بودند.
    نتیجه گیری
    حجم تولیدات علمی در این حوزه پس از روند صعودی کاهش چشم گیری از سال 2011 تا 2012 یافته و هم چنان در سال های اخیر، این روند نزولی ادامه دارد؛ بنابراین باید توجه بیش تری به این موضوع شده و با مشخص کردن دلایل کم کاری پژوهشی در حوزه «چشم پزشکی» ایران، شرایط و امکاناتی فراهم شود تا پژوهشگران، بیش تر به این حوزه موضوعی توجه نمایند و با انجام پژوهش های بیش تر در این حوزه، باعث ارتقا سطح علمی جامعه در حوزه «چشم پزشکی» شوند.
  • منصور شهریاری، دانیال نجدی، مهسان اسدی صفحات 65-74
    ماکرولیدها گروهی از آنتی بیوتیک ها هستند که بر ارگانیسم های گرم مثبت و گرم منفی، برخی از انواع خاص و حساس مایکوباکتری ها مانند مایکوباکتریوم Kansasii، Scrofulaceum و برخی از انواع ریکتزیا و گونه های کمپیلوباکتر، لژیونلا مایکوپلاسما و کلامیدیا موثر می باشد. آزیترومایسین داروی نسبتا جدید از خانواده ماکرولیدهاست که با توجه به طیف وسیع و نیمه عمر بالای دارو و نیز عوارض جانبی بسیار کم و کاربرد آسان آن مورد استقبال چشم پزشکان قرار گرفته است. در این مقاله مروری، به کاربردهای این دارو و عوارض و فارماکوکینتیک آن می پردازیم.
  • گلدیس اسپندار صفحات 75-78
    کراس لینکینگ که به معنی محکم کردن بافت و مواد (ماتریال) می باشد، از مدتی پیش شناخته شده ولی تا سال 1998 که Eberhard Spoerl و Theo Seiler دو محقق دانشگاه Dresden، این عمل را به عنوان یک روش درمانی برای بیماری های قرنیه معرفی کردند، انجام نمی شد. قرنیه به طور طبیعی در بین بافت های خود کراسلینک دارد که با افزایش سن سخت تر و محکم تر می شود و نظریه استفاده از این روش جراحی بر اساس این پدیده مطرح گردید. کراس لینکینگ با نور فرابنفش A (UVA) و ریبوفلاوین (ویتامین B2) اثر مشابه را دارد. کراس لینکینگ کلاژن قرنیه (CXL)، از آن زمان یک درمان پذیرفته شده برای کراتوکونوس (KCN) و اکتازی های مرتبط می باشد. هنگامی که درمان های معمولی (لنز تماسی و عینک) برای KC در بهبود دید موثر باشند، ضعف زمینه ای در قرنیه وجود ندارد اما کراس لینکینگ قرنیه به این دلیل برای استحکام قرنیه موثر است که می تواند پیشرفت را آهسته نموده و در بسیاری از موارد، بیماری را بهبود بخشد. گرچه مطالعات زیادی موفقیت این روش را ثابت کرده اند، چشم پزشکان باید روند روبه رشد این فن آوری و سوالات و چالش های زیاد این روش مثل اثر طولانی مدت CXL را درنظر داشته باشند.
|
  • F. Karimianf, V. Onagh, A. Faramarzi, B. Abazar, T. Montahaie, H. Kiani Pages 3-13
    Purpose
    To compare changes in anterior segment biometric properties after implantation of conventional posterior chamber phakic intraocular collamer lens (ICL) versus Aquaport posterior chamber phakic ICL.
    Methods
    The records of myopic patients who underwent ICL implantation between March 2012 and April 2015 were reviewed. Patients’ demographic data, manifest and cycloplegic refraction, best-corrected visual acuity (BCVA), and intraocular pressure (IOP) were recorded preoperatively. All patients underwent ultrasonic biomicroscopy (UBM; STS, Quantel Medical, France) under dim light conditions to determine anterior segment biometric properties including sulcus-to-sulcus distance and iridocorneal angle parameters. Corneal tomography (Galilei dual Scheimpflug analyzer, Ziemer, Switzerland) was used to obtain corneal curvature and elevation data. The same measurements were obtained postoperatively to determine and compare changes in biometric parameters between two types of ICL.
    Results
    Overall, 58 eyes of 30 myopic patients were enrolled in this study. Of which, 28 eyes of 15 patients were implanted with V4b ICL and 30 eyes of 15 patients received V4c ICL. The mean follow up time was 27.7 ± 9.3 and 26.6 ± 8.8 months in the V4b and V4c groups, respectively. There was no significant difference in postoperative refraction results and IOP between groups at 1 and 3 postoperative months. Compared to preoperative values, all anterior segment biometric parameters were changed in both groups postoperatively. Nasal angle parameters (TIA, AOD500) were significantly different between the V4b and V4c groups. The two study groups were comparable in other biometric parameters and lens densitometry postoperatively.
    Conclusion
    The presence of central hole (Aquaport®) in V4c ICL is as effective as performing peripheral iridotomy in V4 ICL lenses in preventing further deterioration of anterior segment biometric parameters and may provide more uniform flow of aqueous humor to the anterior chamber angle.
    Keywords: Aquaport, Biometric Changes, ICL, V4c, UBM
  • Mh Ahoor, R. Sorkhabi, F. Najafzadeh, M. Salimi, A. Shahbazi Pages 14-20
    Purpose
    To evaluate corneal biomechanical properties in pseudoexfoliation syndrome (PEX).
    Methods
    This cross-sectional study enrolled 30 patients with PEX and 30 normals. All participants underwent complete ocular examination, including intraocular pressure (IOP) measurement. The ocular response analyzer (ORA) was used to measure corneal biomechanical properties. Corneal hysteresis (CH) and corneal resistance factor (CRF) values were analyzed and compared between the study groups.
    Results
    Both CH and CRF values in the PEX group (7.17± 0.75 mmHg and 7.09 ± 0.09 mmHg, respectively) were statistically significantly lower than those in the control group (10.01±1.02 mmHg and 10.02±1.44 mmHg, respectively) (P
    Conclusion
    CH and CRF were significantly lower in the PEX group compared to the controls. CH showed a negative correlation with the severity of PEX.
    Keywords: Corneal Hysteresis, Corneal Resistance Factor, Pseudoexfoliation Syndrome
  • Ah Beheshtnejad, M. Mohammadpour, H. Hashemi, Z. Heidari, S. Hosseini Pages 20-26
    Purpose
    To compare refractive outcomes and higher-order aberrations (HOAs) after photorefractive keratectomy (PRK) for correction of astigmatism using customized versus conventional Ablation.
    Methods
    This randomized clinical trial study recruited 40 participants (80 eyes) with astigmatism who were referred to Farabi Eye Hospital for refractive surgery. PRK was performed using Technolas 217p Zyoptix laser (Bausch & Lomb, Rochester, NY). The participants were randomly divided into one of the two groups based on ablation algorithm: customized ablation group (40 eyes of 20 patients) and conventional ablation group (40 eyes of 20 patients). Preoperative and 6 months postoperative refractive outcomes and HOAs were compared between the two groups.
    Results
    The mean age was 28.8± 4.7 (range, 20-42) years. Preoperative spherical equivalent was -3.36±1.03 D (range, -1.75 to -5.25 D) in the customized group and -3.49±0.80 D (range, -1.75 to -4.5 D) in the conventional group (P>0.05). Postoperative mean uncorrected distance visual acuity (UDVA) was 0.019 ± 0.032 log MAR and 0.010 ± 0.022 log MAR, respectively (P0.1). Refractive outcomes were comparable between two groups and no statistically significant differences were seen between the groups in uncorrected and corrected distance visual acuity and spherical equivalent preoperatively and 6 months postoperatively (P>0.05). Correction index (SIA / TIA) demonstrated that 95% and 90% of astigmatism was corrected in the customized and conventional groups, respectively (P0.05). The conventional group had higher values of total HOAs, coma and spherical aberrations compared with the customized group 6 months postoperatively.
    Conclusion
    Both methods were effective in correcting astigmatism. No significant difference was found between the groups in refractive outcomes and HOAs and both platforms can be used interchangeably. However, it seems that customized ablation treatment may be superior to conventional ablation in terms of total HOAs and coma.
    Keywords: Astigmatism, Conventional Ablation, Customized Ablation, Higher Order Aberrations, PRK
  • F. Karimian, A. Faramarzi, S. Fekri, H. Mohammad Rabie, D. Najdi, A. Douzande, S. Delfazaye Baher, M. Yaseri Pages 27-35
    Purpose
    To compare the effect of loteprednol 0.5% versus fluorometholone 1.0% on intraocular pressure (IOP) after photorefractive keratectomy (PRK).
    Methods
    PRK was performed in 124 eyes of 62 participants; one eye of each participant randomly received loteprednol 0.5% and the fellow eye had fluorometholone 1.0% postoperatively. Participants were followed up for three months postoperatively. Ocular discomfort and redness, ocular pain, visual outcomes, corneal haze, and IOP were compared between the two groups after surgery.
    Results
    There was no significant difference between the two groups in uncorrected distance visual acuity (UDVA), corrected distance visual acuity (CDVA), and manifest refraction at the end of follow up. At postoperative 3 month, UDVA >20/25 was achieved in 95% of the loteprednol group and 92% of the fluorometholone group (p > 0.05). Neither visually significant corneal haze nor ocular hypertension (IOP rise >10 mmHg or IOP > 21 mmHg) was seen in any group. The mean IOP was 13.7±2.2 mmHg in the loteprednol group and 13.7±2.0 mmHg in the fluorometholone group preoperatively (p > 0.05). No significant change was observed in IOP in the study groups at postoperative months 1 and 2. However, IOP was similarly decreased (1±2.2 mmHg) in both groups at postoperative month 3. There was a significant association preoperative IOP and reduction in IOP at postoperative month 3 (regression coefficient = -0.56). No significant correlation was found between preoperative spherical equivalent and reduction in central corneal thickness postoperatively. The participants of both groups had ocular pain for 2.0 ± 1.60 days on average (0 to 7 days). No participant reported ocular discomfort or eye redness after they commenced the drugs.
    Conclusion
    No significant difference was observed between loteprednol 0.5% and fluorometholone 1.0% in efficacy and side effects, especially high IOP, after PRK.
    Keywords: Fluorometholone, Intraocular Pressure, Loteprednol, Photorefractive Keratectomy
  • A. Zandi, Ma Abtahi, E. Mandegarfard, H. Jahanbani Ardakani, Sh Abtahi, B. Mahaki Pages 36-40
    Propose: To evaluate the effect of lateral rectus muscle recession with and without intermascular septum dissection on palpebral fissure height.
    Methods
    Twenty-five eyes of 15 patients (10 patients with bilateral and 5 patients with unilateral procedure) and 26 eyes of 19 patients (7 patients with bilateral and 12 patients with unilateral procedure) were assigned to lateral rectus muscle recession 'with' or 'without' intermuscular septum dissection, respectively. The palpebral fissure height was measured preoperatively and three months postoperatively and compared between the study groups.
    Results
    Compared to preoperative values, a significant increase in palpebral fissure height was observed in both groups 3 months postoperatively (Paired T-test; p
    Conclusion
    Intermuscular septum dissection is recommended during lateral rectus muscle recession to decrease undesirable widening of palpebral fissure width.
    Keywords: Lateral Rectus Muscle Recession, Palpebral Fissure, Strabismus Surgery
  • S. Samiee, M. Rezaei Kanavi, Ma Javadi, A. Bagheri, K. Bayat Makoo Pages 41-46
    Purpose
    This study was designed to detect occult hepatitis B virus (HBV) infection among cornea donors to the Central Eye Bank of Iran using polymerase chain reaction (PCR).
    Methods
    Cornea donors with negative screening serologic results for HBS Ag, HBS Ab, HCV Ab, HIV Ab, HTLV Ab, and syphilis, and positive serology for HB Core Ab, underwent real-time PCR to detect HBV DNA with a detection level of 400IU/mL.
    Results
    Over a 2-year period, 8372 sera from 8372 cornea donors were enrolled; 76 (0.9%) out of which were serology negative for abovementioned antibodies except for HB Core Ab. Real-time PCR performed in these 76 cases detected HBV DNA in 6 (7.9%) cases. The sera were inadequate for PCR test in 4 cases (5.3%). HBV DNA was not detectable in 66 cases (86.8%), and hence the corresponding corneas were released for transplantation.
    Conclusion
    Nucleic acid amplification test for HBV is necessitated for detection of occult HBV in cornea donors in order to minimize the risk of HBV transmission via corneal transplantation. In the present study, HBV DNA was undetectable in the majority of cases who were suspicious of occult HBV infection, leading to release of the corresponding corneas for transplantation. These tissues used to be discarded because of inability to evaluate HBA DNA.
    Keywords: Cornea Donors_Eye Bank_Hepatitis B virus_Occult HBV_Real Time PCR
  • K. Tehranchi, H. Ahadi, M. Aletaha, A. Keraskian Pages 47-55
    Purpose
    Cognitive models emphasize on the role of primary maladaptive schemas to explain psychological disorders. It is important in the context of body defects in a clinical setting. This study was performed to determine early maladaptive schemas in patients with severe visual deficits.
    Methods
    In this cross-sectional study, 300 patients from oculoplastic and cornea clinics of Labbafinejad Medical Center, Tehran, Iran with severe visual deficits were sequentially selected. Severe visual deficit was defined as having one enucleated eye or corrected distant visual acuity less than 20/200 in at least one eye. Informed consent was obtained from all patients. Data were gathered using demographic, Mental Health, and Young Maladaptive Schema questionnaires. Also structured clinical interview was performed. Chi-square and regression tests were used to analyze the data.
    Results
    A significant correlation was found between the majority of early maladaptive schemas and mental health in these patients. There was a strong negative correlation between psychological well-being and four schemas of vulnerability to harm or illness, dependency, insufficient self-control/self-discipline, and defectiveness/shame (p
    Conclusion
    Early maladaptive schemas destroy psychological well-being and increase psychological distress. Considering these psychological variables may help prevention, diagnosis, and treatment of patients with severe visual deficits.
    Keywords: Maladaptive Schema, Mental Health, Visual Deficit
  • F. Karami Robati Pages 56-64
    Purpose
    This study aims to analyze the scientific productions by Iranian researchers on Ophthalmology in the Web of Science (WOS) Database.
    Methods
    This applied study, conducted in 2016, used a scientometric approach to review the Iranian scientific productions on Ophthalmology in the Web of Science (WOS) Database. The user interface WOS database advanced search was searched using the keyword »Ophthalmology «in the» Research areas «field. The time frame was until the end of 2016. Then, the results were refined to the countries. Therefore, the total number of documents related to the category of Ophthalmology, Iran, and other countries were recovered. The data analyses were performed using Excel software.
    Results
    The results showed that a total of 1558 records in the field of Ophthalmology were indexed in the Web of Science Database by Iranian researchers until the end of 2016. The» Tehran University of Medical Sciences «and» Shahid Beheshti University of Medical Sciences« were identified as the most productive centers in Ophthalmology with a contribution rate of 43. 13% and 38. 48%, respectively. The results also showed that the most international collaboration of Iranian researchers was with the United States scientific centers. Most articles in the field of Ophthalmology (176 articles) were published in the »Iranian Journal of Ophthalmology «. Most scientific productions in this field, were related to the» surgery« (10. 65%), »psychology« (4. 42%) and »children« (3. 53%). Most scientific productions of Ophthalmology were published in the form of »article «and in» English« language.
    Conclusion
    Results showed that Iranian scientific productivities in the field of Ophthalmology have reached its peak by 2010; but they has been descending in the recent years. Therefore, we should pay more attention to this issue and find out the obstacles of research productivity. Conditions and possibilities must provide to researchers pay more attention to this field. We should try to develop research capacity and lead to prompting in productivity of Iranian ophthalmologists and vision researchers.
    Keywords: Scientific Production, Ophthalmology, Web of Science (WOS) Database, Iran
  • M. Shahriari, D. Najdi, M. Asadi Pages 65-74
    Macrolides are a group of antibiotics which are effective against Gram-positive and Gram-negative microorganisms, as well as some sensitive species of Mycobacteria (such as Kansasii and Scrofulaceum), Legionella pneumophila, mycoplasma, Rickettsia, chlamydia and Campylobacter. Azithromycin is a relatively new drug from macrolides family that has extended half-life, broad spectrum, easy application and few side effects. Because of these advantages, this drug is now more frequently used by ophthalmologist. This review article deals with applications, pharmacokinetics and side effects of azithromycin.
    Keywords: Azithromycin, Clinical Application, Ophthalmology, Pharmacokinetics, Side Effects