مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان
سال بیست و دوم شماره 1 (پیاپی 87، فروردین و اردیبهشت 1396)

هیپرگلیسمی که در شرایط دیابت رخ می دهد، یکی از عوامل اصلی عوارض دیابت از جمله نوروپاتی دیابتی می باشد. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد آلوپورینول اثرات نوروپروتکتیو بر بسیاری از محرک های آسیب رسان دارد. این مطالعه به منظور بررسی اثرات آلوپورینول بر نوروتوکسیسیتی ناشی از غلظت بالای گلوکز در سلول های PC12 که به عنوان یک مدل برون تنی مناسب برای مطالعه سلول های عصبی می باشند انجام شد.
در سلول های PC12، نوروتوکسیسیتی توسط غلظت بالای گلوکز ایجاد شد و سلول ها در حضور و عدم حضور غلظت بالای گلوکز، در معرض آلوپورینول قرار گرفتند. زنده مانی سلولی با استفاده از روش MTT اندازه گیری شد. مارکرهای بیوشیمیایی استرس اکسیداتیو با اندازه گیری میزان پراکسیداسیون لیپیدی، گروه های تیول و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام بررسی شد.
نتایج نشان داد که آلوپورینول به طور معنی داری، مرگ سلولی ناشی از غلظت بالای گلوکز را در سلول های PC12 مهار می کند. به علاوه، آلوپورینول میزان پراکسیداسیون لیپیدی را کاهش داد. این دارو همچنین گروه های تیول و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام را افزایش داد.
این یافته ها نشان می دهند که آلوپورینول اثرات محافظتی بر مرگ سلولی ناشی از غلظت بالای گلوکز در سلول های PC12 دارد که ممکن است مربوط به عملکرد آنتی اکسیدانی این دارو و مهار استرس اکسیداتیو باشد.

استرس اکسیداتیو می تواند از دلایل تغییر در پارامتر اسپرم وتوقف رشد جنین از رحم باشد که منجر به از بین رفتن در اثر نکروز یا مرگ برنامه ریزی شده می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثرات محافظتی اتیل پیرواتEthylpyruvate (EP) بر پارامتر های اسپرم و روند لقاح داخل آزمایشگاهی در شرایط تنش اکسیداتیو حاصل از کمخونی همولیتیک القاء شده توسط فنیل هیدرازین Phenylhydrazine (PHZ) می باشد.
دراین مطالعه تجربی تعداد 40 قطعه موش سوری نر بطور تصادفی به چهار گروه تقسیم گردیدند.گروه کنترل سرم فیزیولوژی(ml،IP1/0) دریافت نمود.گروه PHZ، PHZ با دوز mg/100gr/b.w8 برای بار اول و دوز mg/100gr/b.w6 هر 48 ساعت یک بار،درگروه PHZ+EP، اتیل پیروات با دوزmg/kg،IP40 و فنیل هیدرازین با دوز مشابه گروه PHZ تزریق شد و درگروه چهارم فقط اتیل پیروات با دوز مشابه گروه PHZ+EP تجویز شد. جهت انجام لقاح داخل آزمایشگاهیIn Vitro Fertilization (IVF) 40 قطعه موش سوری ماده برای استحصال تخمک استفاده گردید. 35 روز پس از شروع دوره درمان موشهای نرآسان کشی شده و اسپرم آنها استحصال و پارامترهای اسپرم بررسی گردید و برای هرگروه درمانی نر یک گروه ماده به همان تعداد در نظر گرفته شد. برای گرفتن تخمک از آنها، تحریک تخمک گذاری با استفاده PMSG و HCGانجام شد، حیوانات پس از بیهوشی آسان کشی شدند و پس ازاستحصال تخمک و انجام لقاح با اسپرم در محیط کشت HTFM+4mgBSA نگهداری شدند، تخمک های لقاح یافته به مدت 120 ساعت انکوبه شدند و مراحل رشد جنینی در این مدت مورد بررسی قرار گرفت ، آنالیز آماری داده ها توسط نرم افزار نرم افزارSPSS ویرایش 16و پس از کنترل نرمالیتی توزیع داده ها با آزمون آنالیز واریانس یکطرفه مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت و برای مقایسه درصد باروری از نرم افزار minitab و روش 2proportionاستفاده شد.
میانگین درصد اسپرمهای با DNA آسیب دیده، اسپرم با عدم بلوغ هسته ای، اسپرم با مورفولوژی غیر طبیعی درگروه PHZ نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری پیدا نمود، که با تجویز آنتی اکسیدانت این شاخص ها به طور معنی داری بهبودپیدا نمودند (05/0>P). در گروه PHZ، میانگین درصد لقاح، بلاستوسیت، و تعداد جنین های متوقف شده نسبت به گروه کنترل کاهش قابل ملاحظه ای نشان داده، که با تجویز اتیل پیروات این پارامترها به طور قابل ملاحظه ای بهبود پیدا نمودند(05/0>P).
این مطالعه نشان دادکه استفاده از اتیل پیروات باعث بهبودی شاخصهای اسپرم و روند رشد جنین در شرایط آزمایشگاهی شده لذا برای بهبودی پارامترهای های فوق استفاده از اتیل پیروات توصیه می شود.

استفاده بیش از حد یا استفاده سوء آنتی بیوتیک ها منجر به پیامدهای مهمی مانند افزایش هزینه، مقاومت باکتریایی، شکست درمانی، سمیت دارویی و افزایش مرگ و میر می شود. تغییر در رفتار پزشکان در زمینه کاهش تجویز آنتی بیوتیک ها و در نهایت کاهش مقاومت دارویی و افزایش آگاهی پزشکان با استفاده از گایدلاین ها بوده و به دنبال آن تغییر نگرش آنها براساس توافق با گایدلاین و پیروی از این خط مشی خواهد بود.
مطالعه بصورت توصیفی و نمونه گیری سر شماری در بین 356 نفر از پزشکان شهرستان سنندج در سال 1393 انجام شد. پرسشنامه نهایی شامل 7 پرسش برای سنجش آگاهی، 18 پرسش برای سنجش نگرش(با مقیاس لیکرت 5 تایی از خیلی موافقم تا خیلی مخالفم) و 12 پرسش نیز مربوط به سنجش عملکرد بود و پایایی پرسشنامه 54/0 بدست آمد. فراوانی نسبی و میانگین سوالات با استفاده از نرم افزار SPSS20 محاسبه گردید.
از مجموع 356 پرسشنامه تکمیل شده 2/44% آنها متخصص و 2/45% آنها بیش ار 7 سال از زمان فارغ التحصیلی آنها گذشته بود. پاسخ صحیح در زمینه پژوهش های مربوط به دانش پزشکان بطور کلی 56% بود که کمترین موارد مربوط به دانش در خصوص الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی با 25% بود. 3/97% آنها نیز موافق بودند که در کشور بیش از حد از آنتی بیوتیک استفاده می شود. در این مطالعه 233 نفر(5/65%) پزشکان از دانش خود در مورد تجویز آنتی بیوتیک اطمینان کامل داشته و 7/19% نیز اطمینان کم یا اصلا اطمینان نداشتند. در مورد اطلاعات بدست آمده در مورد آنتی بیوتیک، به ترتیب 56% و 5/54% ، گایدلاین WHO و گایدلاین آنتی بیوتیک را از نظر مفید بودن ذکر کرده بودند. در مورد شرکت پزشکان در دوره های آموزشی در ارتباط با تجویز آنتی بیوتیک، 9/49% آنها هیچ دوره آموزشی را نگذرانده بودند. منابع اطلاعاتی پزشکان در مورد تجویز آنتی بیوتیک، بیشترین فراوانی براساس اینترنت(2/63%) و کمترین نیز مربوط به اطلاعات شرکت های دارویی(3/30%) بود.
آگاهی در حد متوسط پزشکان از تجویز آنتی بیوتیک و همچنین عدم شرکت نیمی از افراد مورد پژوهش در دوره های آموزشی تجویز آنتی بیوتیک، نیاز پزشکان را به برگزاری دوره های آموزشی مطرح می کند که نیازمند توجه و برنامه ریزی مناسب است.

سندروم درد پاتلوفمورال یکی از شایع ترین ناراحتی های زانو می باشد. رفع کوتاهی بافت نرم از روش های درمان محافظه کارانه سندروم درد پاتلوفمورال می باشد. هدف از تحقیق حاضر تاثیر تمرینات کششی تسهیل عصبی- عضلانی حس عمقی (PNF) بر سندروم درد پاتلوفمورال می باشد.
تعداد 20 بیمار زن مبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال به صورت تصادفی در دو گروه کشش PNF و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 8 هفته پروتکل درمانی مربوط به خود را دریافت نمود، در حالیکه گروه کنترل هیچگونه برنامه درمانی را دنبال نکرد. از مقیاس بصری سنجش درد (VAS) جهت اندازه گیری میزان درد و از پرسشنامه ناتوانی کوجالا برای سنجش ناتوانی عملکردی آزمودنی ها پیش و پس از اعمال مداخله درمانی استفاده شد. داده های پژوهش در پیش و پس آزمون توسط آزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تمامی عملیات آماری توسط نرم افزارSPSS نسخه 20 و در سطح معنی داری 05/0 انجام گرفتند.
میزان درد در گروه تحت درمان با تمرین های کششی PNF نسبت به گروه کنترل به طور معنا داری کاهش یافت (05/0>P ). همچنین ناتوانی عملکردی، در بیماران گروه PNF به طور معنا داری نسبت به گروه کنترل بهبود پیدا کرد (05/0>P ).
یافته های پژوهش نشان داد که تمرین های کششی PNFموجب کاهش علایم سندرم درد پاتلوفمورال می شوند.

این مطالعه بررسی رابطه بین بیان BAX با برخی فاکتورهای موثر در پیش آگهیPTC و پاپیلری میکروکارسینوم تیروئید PMC می باشد.
در این پژوهش مقطعی (توصیفی – تحلیلی)، اطلاعات درباره سن، جنس،اندازه تومور و درگیری گره لنفی 105 بیمارتیروییدکتومی شده در بیمارستان شهید مصطفی خمینی تهران در سال های 1393-1391 از پرونده استخراج و با روش ایمونوهیستوشیمی بیان BAX وبا رنگ آمیزی هماتوکسیلن – ائوزین تهاجم کپسولی بررسی شد. با توجه به درصد سلولهای تومورال مثبت از نظر BAX، درجه بندی صورت گرفت. از آزمون های Fischer''s ،Chi-Square، T test و Exact test در بررسی آماری استفاده شد.
در این بررسی 5/87 % مبتلایان مونث و 9/81 % از افراد درگیری لنفاوی نداشتند. ). بیان BAX با اندازه تومور، درگیری غدد لنفاوی، و تهاجم به کپسول رابطه معنی دار داشت(001/0˂P)، بیان ژن BAX) و اندازه تومور(001/0˂P ) نشان داد که بین این سه متغیر رابطه آماری معنی داری وجود دارد.

نتیجه گیری

بیان ژن BAX با درگیری غدد لنفاوی و کپسول و میانگین اندازه تومور ارتباط دارد و می تواند در برآورد پیش آگهی PMC و PTC به کار رود.

کلیدواژگان: کارسینوم پاپیلری تیرویید، پیش آگهیBAX

ناهنجاری های وضعیتی، تغییرات نامطلوبی هستند که ساختار اسکلتی و راستای طبیعی قامت را برهم می زنند. چاقی از جمله عوامل بروز ناهنجاری های وضعیتی به شمار می آید. مسئله ای که مهم است، نحوه ی توزیع چربی اضافی در بدن می باشد. از این رو، هدف از انجام این پژوهش مقایسه ی ناهنجاری های عضلانی اسکلتی در چاقی سیبی و گلابی شکل بود.
جامعه آماری پژوهش، کلیه دانش آموزان پسر مقطع دبیرستان شهر سنندج بودند؛ که با روش نمونه گیری خوشه ایهدفمند 79 نفر در سه گروه؛ چاقی سیبی(21نفر )، چاقی گلابی(23 نفر) و وزن نرمال(34 نفر) به عنوان نمونه قرار گرفتند. برای ارزیابی ناهنجاری های سر به جلو و شانه به جلو از روش عکسبرداری، کایفوز و لوردوز از خط کش منعطف، زانوی ضربدری و پرانتزی از کولیس و کف پای صاف از روش افت ناوی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) در سطح معناداری 05/0≤ P با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام گرفت.
نتایج مطالعه حاضر نشان داد بین گروه های سیبی و نرمال در عارضه سر به جلو(012/0P<) و شانه گرد (001/0P˂)؛ در عارضه لوردوز بین گروه های سیبی با گلابی(047/0P˂)، سیبی با نرمال(046/0P˂)؛ در زانوی پرانتزی بین گروه نرمال با جفت گروه های سیبی و گلابی شکل (001/0P˂)؛ در زانوی ضربدری بین گروه های سیبی با نرمال(002/0P<)، گلابی با نرمال(001/0P˂)؛ و در کف پای صاف بین گروه نرمال با جفت گروه های سیبی و گلابی شکل (002/0P˂) اختلاف معناداری وجود دارد.
چاقی سیبی و گلابی شکل اثرات متفاوتی برروی ساختار قامتی و میزان عارضه ها در بدن دارند. لذا توصیه می شود برنامه های تمرینی اصلاح قامت و کنترل وزن افراد چاق براساس نوع چاقی این افراد تهیه و اعمال شود.

سندرم روده ی تحریک پذیر با درد شکم و تغییرات اجابت مزاج خود را نشان می دهد. این مطالعه با هدف بررسی شیوع سندرم روده تحریک پذیر و عوامل مرتبط با آن را در سال93-1392 در جمعیت عمومی سنندج اجرا شده است.
این مطالعه به صورت مقطعی به مدت 12ماه از تابستان 1392 تا تابستان 1393 در شهر سنندج انجام شد. نمونه گیری این مطالعه به صورت تصادفی خوشه ایانجام شد. حجم نمونه با در نظر گرفتن design effect 430 نفر در نظر گرفته شد. جهت تشخیص IBS کرایتریای ROME III مورد استفاده قرار گرفت. در آنالیز اهداف کیفی و چند متغیره برای متغیرهای دسته بندی شده از رگرسیون لجستیک استفاده شد. داده های این مطالعه در نرم افزار STATA11 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
شیوع سندرم روده تحریک پذیر در جمعیت عمومی شهر سنندج 63/10 درصد می باشد به طوری که توزیع جنسیتی آن در جامعه مردان 5/11% و در جامعه ی زنان 96/9% می باشد و این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبود.( OR = 1/184، 95% CI = 0/574 - 2/439 ). با وجود اینکه بازه سنی 30-40 سال شیوع بالاتری را نسبت به سایر بازه ها دارا ست اما این تفاوت از لحاظ آماری معنادار نبود(OR= 0/679 ، ./95 CI = 0/189، 2/441 ).
شیوع سندرم روده تحریک پذیر در شهرستان سنندج در مقایسه با سایر نقاط ایران نسبتا بالاتر است. با توجه به میزان بالای شیوع این بیماری در شهرستان سنندج توصیه می شود که مطالعات بیشتری جهت شناسایی عوامل ایجاد بیماری و عوامل تشدید کننده آن انجام شود.

درمان و تسکین علایم در مرحله حاد سندرم کرونری اهمیت زیادی دارد. جهت تسکین علایم در بیماران مبتلا به سندرم کرونری حاد از اقدامات درمانی دارویی و غیر دارویی مختلفی استفاده می شود. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر گرمادرمانی موضعی بر شاخص های فیزیولوژیک مبتلایان به سندرم کرونری حاد انجام شد.
این مطالعه تجربی در سال 1394 در بخش سی سی یو بیمارستان 22 بهمن گناباد انجام شد. 50 بیمار با تشخیص سندرم کرونری حاد بطور تصادفی به دو گروه شاهد و آزمون تقسیم شدند. در گروه آزمون گرمادرمانی موضعی قسمت خلفی قفسه سینه با درجه حرارت 50 و در گروه شاهد با 37 درجه سانتیگراد به مدت 23 دقیقه 4 بار انجام شد. قبل و بعد از مداخله فشار خون، ضربان قلب، تنفس و درصد اشباع اکسیژن ثبت شد. ابزار گردآوری داده ها فرم ثبت اطلاعات جمعیت شناختی و فرم ثبت شاخص های فیزیولوژیک بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی وآزمون های آماری تی مستقل و زوجی، من- ویتنی و ویلکاکسون در نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده شد.
بر اساس یافته ها فشار خون دیاستولیک و ضربان قلب بیماران در دو گروه قبل و بعد از مداخله اختلاف معناداری نداشت (05/0p) و تعداد تنفس (027/0=p) نسبت به گروه شاهد کاهش معنادار داشت و درصد اشباع اکسیژن از افزایش معناداری برخوردار بود (003/0=p).

نتیجه گیری

نتایج مطالعه نشاندهنده تاثیر مثبت گرمادرمانی موضعی بر بهبود شاخص های فیزیولوژیک بیماران مبتلا به سندرم کرونری حاد می باشد.

کلیدواژگان: گرمادرمانی موضعی، سندرم کرونری حاد، شاخص های فیزیولوژیک

سندرم درد کشککی-رانی یک اختلال ارتوپدی مفصل زانو بوده که موجب درد و اختلال در عملکرد می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات ترکیبی (تقویت عضلات ابداکتور و اکسترنال روتیتور+تعادل) بر درد و عملکرد بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی-رانی بود.
در این پژوهش نیمه تجربی تعداد 20 نفر از مردان مبتلا به سندرم درد کشککی-رانی به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (10) و کنترل (10) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه پروتکل تمرینات تقویت عضلات ابداکتور، اکسترنال روتیتور و تمرینات تعادلی را انجام دادند. قبل و بعد از تمرین میزان درد و سطح عملکرد بیماران با استفاده از پرسشنامه مقیاس دیداری درد (VAS) و عملکرد (WOMAC) اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس برای داده های تکراری در سطح معناداری 05/0>P استفاده شد.
نتایج نشان داد که تغییرات و تعامل در هر دو متغیر درد (001/0P=)و عملکرد(001/0P=) در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه تجربی معنی دار بود. همچنین نتایج نشان داد که در گروه تجربی، در مقایسه با گروه کنترل بهبود معناداری در کاهش درد و بهبود عملکرد یافت شد (05/0>P).
با توجه به اثر بخش بودن پروتکل تمرینی و تاثیر مثبت آن در کاهش درد و بهبود عملکرد بیماران، به نظر می رسد درمانگران و متخصصین توانبخشی جسمانی می تواند از این پروتکل تمرینی در فرآیند توانبخشی جسمانی بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی-رانی استفاده نمایند.

ترکیبات آرسنیکی سموم محیطی هستند که در دسته کارسینوژن های انسانی قرار می گیرند. مواجهه با سدیم آرسنیت موجب تجمع آن در کبد و اختلالات کبدی می شود.هدف از این مطالعه، بررسی اثر حفاظتی کورکومین، به عنوان یک آنتی اکسیدان، بر بافت کبد موش های تیمارشده با سدیم آرسنیت بود.
تعداد 30 سر موش نر نژاد NMRI با میانگین وزنی 2±31 گرم به طور تصادفی به 5 گروه (6n=) کنترل، شم (دریافت کننده(DMSO، کورکومین (mg/kg/day15)، سدیم آرسنیت (mg/kg/day5) و سدیم آرسنیت + کورکومین تقسیم شد. تیمار به صورت تزریق داخل صفاقی و به مدت 5 هفته انجام گرفت. سپس موش ها کشته و کبد آن ها خارج و وزن شد. بافت کبد جهت بررسی های هیستوپاتولوژیک، استریولوژیک و همچنین میزان بروز آپوپتوز سلول های هپاتوسیت (از طریق تکنیک تانل) مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با روش آنالیز واریانس یک طرفه تحلیل گردید و تفاوت میانگین ها درحد05/0P< معنی دار در نظرگرفته شد.
افزایش معنی داری در میانگین وزن نسبی کبد، حجم سینوزوئیدها، حجم مجرای صفراوی (001/0P<)، تعداد سلول های هپاتوسیت (03/0P<) و کاهش معنی داری در میانگین حجم ورید مرکزی (001/0P<)، حجم سلول هپاتوسیت (04/0P<) و حجم هسته سلول هپاتوسیت (001/0P<) در گروه سدیم آرسنیت نسبت به گروه کنترل و شم مشاهده شد. بررسی های هیستوپاتولوژیکی نیز بی نظمی پارانشیم کبدی، ارتشاح سلول های التهابی، نکروز هپاتوسیت ها و از هم پاشیدن داربست رتیکولینی کبد موش های تیماری با سدیم آرسنیت را نشان داد. اکثر آسیب های کبدی القا شده توسط سدیم آرسنیت، در گروه سدیم آرسنیت+کورکومین در حد گروه کنترل بهبود یافت (05/0P<).
تیمار با کورکومین موجب تخفیف آسیب کبدی القا شده توسط سدیم آرسنیت می شود.

تمرینات مقاومتی یکی از رایج ترین شیوه های تمرینات ورزشی جهت آمادگی جسمانی ورزشکاران وبرنامه های سلامتی درمانگران می باشد. دستکاری هر یک از متغیرها ی تمرین، از جمله فاصله استراحتی ، سازگای را تغییر داده و باعث کسب بیشتر قدرت، استقامت بالاتر و یا تغییرات متفاوت بیوشمیایی در محیط و یا درون سلولها می گردد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر فواصل استراحتی بین دوره ها متعاقب دو نوع تمرین مقاومتی با حجم و شدت برابر بر تغییرات سطوح سرمی هموسیستئین و CRP بود.
آزمودنی های این مطالعه، مردان غیرفعال 19-28 ساله بودند که به صورت تصادفی به دو گروه تمرین مقاومتی با فاصله استراحتی 90 ثانیه (10 نفر) ، تمرین مقاومتی با فاصله استراحتی 180 ثانیه (10 نفر) و یک گروه کنترل (10 نفر)تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل 8 حرکت بود، که با 50 درصد یک تکرار بیشینه در جلسه اول شروع و در جلسه آخر با 85 درصد یک تکرار بیشینه بصورت دایره ای انجام شد.متغیرهای وزن،درصدچربی ، شاخص توده ی بدنی(BMI)، سطوح هموسیستئین و CRP پلاسما در حالت ناشتا به روش الیزا قبل و بعد از مداخله در هر سه گروه اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری تحلیل واریانس استفاده شد. برای تعیین محل دقیق اختلاف میانگین ها در درون هر گروه از آزمون آماری تعقیبی بونفرونی استفاده شد.
تجزیه و تحلیل یافته ها کاهش معنی داری در سطوح هموسیستئین و CRPرا پس از هشت هفته تمرین مقاومتی بافواصل استراحتی متفاوت در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل نشان داد(05/0 p˂) با توجه به نتایج حاصل از تمرین مقاومتی دایره ای با فواصل استراحتی که باعث کاهش سطوح هموسیستئین و CRP می توان احتمال داد که این تمرینات بتوانند باعث کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی شوند.

فعالیت استقامتی بر عملکرد و همچنین عوامل درگیر در رونویسی عضلات اسکلتی درگیر تاثیر می گذارد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر یک دوره فعالیت استقامتی بر بیان miR-499 و ژن sox6 در عضلات اسکلتی تند و کندانقباض رت های نر نژاد ویستار است.
بدین منظور 14 رت تحت شرایط کنترل شده نگهداری و سپس به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی یک برنامه (14 هفته ای، 6 روز در هفته، هر روز یک ساعت) استقامتی را روی تردمیل اجرا کرد. 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی بی هوش و تشریح شدند، عضله نعلی و عضله Extensor Digitorum Longusخارج و با استفاده از روش Real time-PCR میزان بیان miR-499 و ژن sox6 آنها اندازه گیری و در پایان با استفاده از آزمون آماری t اطلاعات به دست آمده ارزیابی شد.
نتایج نشان داد که بیان ژن sox6 در عضله EDL گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری (004/0p=) افزایش می یابد، برخلاف آن نتایج میزان بیان ژن sox6 عضله نعلی گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری (002/0p=) کاهش یافت. بیان miR-499 در عضله نعلی به طور معنی داری (015/0p=) در اثر فعالیت استقامتی افزایش یافت.
با توجه به تغییر متفاوت sox6 و miR-499 عضلات اسکلتی به فعالیت استقامتی یکسان، به نظر می رسد این دو فاکتور شرایطی را در بافت عضله اسکلتی ایجاد می کند که این عضلات علی رغم فعالیت های استقامتی بلندمدت بتوانند نسبت های مناسبی از تارهای کند و تندانقباض را حفظ کنند.