مجله پژوهش پرستاری ایران
پیاپی 47 (خرداد و تیر 1396)

نوجوانی با تحولات فراوان زیستی ، روانی و اجتماعی همراه است. انتخاب سبک مقابله ای موثر می تواند، نوجوان را در مقابل با بحران ها بیمه نماید. هدف از مقاله حاضر تاثیر آموزش گروهی سبک های مقابله در رویارویی با موقعیت استرس زا در دانش آموزان دخترسال دوم و سوم دبیرستان های شهر کاشمر است.
مطالعه حاضر یک پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل است که جامعه آماری آن کلیه دانش آموزان دختر سال دوم و سوم دبیرستان های شهر کاشمر بود. نمونه پژوهش شامل 100 نفر از دانش آموزانی بود که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند، وبه روش جایگذاری تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار بکار گرفته در این پژوهش پرسشنامه سبک های مقابله با موقعیت استرس زا بود. پس از جایگذاری تصادفی گروه های آزمایش و کنترل، در آغاز برای هر دو گروه، پیش آزمون اجرا و سپس، مداخله(آموزش سبک های مقابله) در 8جلسه 60 دقیقه ای به روش بحث گروهی در گروه آزمایش اجرا گردید و یک ماه پس از پایان برنامه آموزشی، از هردو گروه پس آزمون گرفته شد، در نهایت داده ها با استفاده از آزمون های کای دو و تی تست در نرم افزارSPSS نسخه21مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد که میانگین نمره سبک های مقابله با استرس قبل از مداخله در دو گروه مداخله وکنترل به ترتیب 65/127 و4/129 و پس از مداخله 07/155 و 5/127 بود. یافته ها تفاوت آماری معناداری در میانگین نمرات گروه مداخله قبل وبعداز مداخله نشان داد (P<0/001 ).
آموزش مهارت مقابله ای به روش بحث گروهی در ارتقاء مهارت های رویاروییبا موقعیت استرس زا و انتخاب سبک مسئله مدار در نوجوانان موثر است. بنابر این پیشنهاد می شود آموزش سبک های مقابله ای در برنامه آموزشی این گروه سنی گنجانده شود.

توجهات دارویی از ارکان مهم مراقبتی است. پیشگیری از مخاطرات ناشی از انتخاب ،آماده سازی ، کاربرد و اجرای ناصحیح برنامه دارویی خصوصا در کارورزان و دانشجویان ضمن آموزش بالینی از ضرورتهای اخلاقی و آموزشی در ارائه خدمات سلامت طی بستری شدن بیماران است. از شاخص ترین دستاوردهای فن آوری اطلاعات از جمله موبایل ، سهولت دسترسی سریع و به موقع به میزان بالایی از اطلاعات است، با توجه به اهمیت رفع مشکلات وکاهش خطاهای دارویی و لزوم دستیابی سریع دانشجویان به اطلاعات دارویی جدید. این مطالعه با هدف تعیین اثر بخشی استفاده از آموزش بالینی تلفیقی با استفاده از موبایل بر رفتارهای خطای دارویی درکارورزان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی شهر کرمان انجام شده است.
این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی است. جامعه پژوهش دانشجویان کارورز مقطع کارشناسی پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی شهر کرمان درسال 93-1392بود. نمونه گیری در مرحله اول مبتنی بر هدف و به روش سرشماری انجام شد . نمونه پژوهش شامل 60 نفر که به صورت دو گروهه با تخصیص تصادفی (گروه مداخله و شاهد ) قبل و بعد از مداخله( استفاده از موبایل و نرم افزار دارویی در مواجهه و کاربرد دارو های شایع قلبی و کسب اطلاعات و مراقبتهای مربوطه )مورد مطالعه قرار گرفتند . کارورزی های هر دو گروه دربخش سی سی یو انجام شد. داده ها از طریق پرسشنامه پژوهشگر ساخته ، شامل 12سوال در ابعاد توانایی شناختی و 32 سوال در بخش رفتارهای خطای دارویی که پس از کسب روایی و پایایی مطلوب مورد استفاده قرار گرفت جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 20 و آزمونهای پارامتریک تی مستقل و تی زوج متناسب با اهداف آنالیز داده ها انجام شد.
نتایج بعد از آموزش و مداخله پژوهش گر نشان داد که میانگین نمره مربوط به رفتارهای بدون خطای دارویی (عملکرد دارویی) (001/0 p < ) به طور معناداری نسبت به گروه شاهد افزایش یافته است.
نتایج بیانگر نیازهای عمیق آموزشی کارورزان در زمینه شناخت و استفاده از دارو ها در بالین بودند. کاربردنرم افزار دارویی از طریق موبایل به صورت تلفیقی با آموزش معمول در بالین ،بر ابعاد شناختی و رفتارهای خطای دارویی دانشجویان پرستاری موثر بود. نتایج این تحقیق در راستای پژوهش های مشابه موید آن است که استفاده از تکنولوژی روز برای ارتقای کیفیت آموزش بالینی ومراقبت های پرستاری ، به عنوان یک فرصت و ابزار کمک آموزشی مطرح می باشد.

اضطراب و افسردگی به عنوان یک پریشانی روانی رایج در بین بیماران مبتلا به سرطان پستان شناسایی شده است که ممکن است کیفیت زندگی آنها را مختل کند. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش احتمالی خوش بینی و امید بر اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به سرطان پستان بود.
در این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی تعداد 97 بیمار زن مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان سیدالشهدای اصفهان با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها شامل آزمون جهت گیری زندگی (LOT)، پرسشنامه امید اسنایدر و مقیاس اضطراب افسردگی بیمارستانی (HADS) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-22 و با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و آزمون t استیودنت برای گروه های مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین افسردگی 74/4 ± 31/8، اضطراب 79/4 ± 21/10، امید 50/4 ± 15/20، خوش بینی 30/4 ± 31/20 و نمره کل اضطراب و افسردگی 02/9 ± 53/18 بود که نشان دهنده میزان بالای اضطراب و افسردگی و پایین بودن نسبی امید و خوش بینی است. ضریب همبستگی پیرسون ارتباط معکوس و معناداری بین امید با افسردگی (01/0 > P، 57/0- = r) و اضطراب (01/0 > P، 62/0 = r) نشان داد. همچنین ارتباط معکوس و معناداری بین خوش بینی با افسردگی (001/0 > P، 34/0- = r) و اضطراب (01/0 > P، 44/0- = r) مشاهده شد، بدین معنا که هر چه بیماران از امید و خوش بینی بالاتری برخوردار بودند اضطراب و افسردگی پایین تری داشتند.
بیماران مبتلا به سرطان پستان اضطراب و افسردگی بالایی را تجربه می کنند و امید و خوش بینی می تواند به کاهش اضطراب و افسردگی آنان کمک کند. بنابراین پیشنهاد می شود در کنار درمانهای پزشکی متداول توجه به عوامل روانشناختی مثبت امید و خوش بینی به عنوان عوامل مقاوم کننده در برابر ابتلا به اضطراب و افسردگی بیماران سرطان مورد توجه قرار گیرد.

خواب ناکافی در کودکان شایع می باشد، و با توجه به پیامدهای منفی آن برای سلامت، یکی از نگرانی ها در حیطه بهداشت عمومی محسوب می شود. به نظر می رسد آموزش بهداشت خواب کودک برای والدین سبب بهبود سلامت کودکان می شود. لذا، این مطالعه با هدف اجرای برنامه آموزشی بهداشت خواب به منظور افزایش سطح دانش والدین در حوزه خواب کودکان طراحی و انجام گردید.
این مطالعه کمی از نوع نیمه تجربی با طرح دو گروهی پیش آزمون-پس آزمون آینده نگر بود که بر روی والدین 64 دانش آموز 12- 6 ساله (32 نفر گروه مداخله و 32 نفر گروه کنترل) با روش نمونه گیری تصادفی، در شهرستان نجف آباد اصفهان انجام شد. اطلاعات در سه زمان (قبل، بلافاصله و یک ماه بعد از مداخله) با استفاده از پرسشنامه سنجش میزان آگاهی و دانش والدین محقق ساخته و معتبر شده با روش روایی محتوایی استفاده گردید که پایایی آن نیز با استفاده از روش پایلوت، توسط 10 نفر از والدین تعیین و آلفا کرونباخ آن 837/0 گزارش گردید. آموزش از طریق آموزش رودررو در جلسات آموزشی و ارائه بوکلت آموزشی و ارسال پیامک های پی گیر صورت گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار 16SPSS و آزمون T مستقل، آزمون آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات، آزمون تعقیبی LSD مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته های پژوهش نشان داد که بین متغیرهای دموگرافیک والدین دو گروه مداخله و کنترل اختلاف معناداری وجود نداشت. آزمون t مستقل نشان داد، میانگین نمرات دانش قبل از مداخله، بلافاصله و یک ماه بعد از مداخله اختلاف معناداری را نشان داد (001/0 > P).
نتایج مطالعه نشان داد، پس از مداخله افزایش قابل توجهی در سطح دانش و آگاهی والدین درمورد بهداشت خواب کودکان به وجود آمده است. بنابراین بر اساس نتایج مطالعه حاضر برنامه ریزی مدون آموزش بهداشت خواب کودکان به والدین به عنوان امری مهم جهت ارتقاء سلامت کودکان به مسئولین آموزش و پرورش و مدارس توصیه می گردد.

نوجوانی ارتباط نزدیکی با سلامتی دارد و مرحله بسیار مهمی از زندگی هر فرد محسوب می شود، و بویژه در دختران نوجوان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به نظر می رسد داشتن شناخت و آگاهی در مورد اصول بهداشت در دوران بلوغ، دلایل و علل بروز تغییرات خاص در این دوران و نیز آشنایی با خطرات تهدید کننده دوران بلوغ، سبب پیشگیری از بسیاری از سوء تفاهمات و مشکلات نوجوانان شده و می تواند در کاستن از مشکلات این نسل موثر باشد. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش بهداشت دوران بلوغ بر اگاهی و سلامت عمومی دختران مقطع راهنمایی شهرستان قائن انجام شد.
این پژوهش تجربی در سال 1393 انجام شد. مدارس راهنمایی دخترانه در شهرستان قائن محیط پژوهش و کلیه دانش آموزان دختر مقطع سوم جامعه پژوهش بودند. 87 دانش آموز به صورت تصادفی از جامعه پژوهش انتخاب و در دو گروه آزمون (47 نفر) و کنترل (40 نفر) قرار گرفتند. مداخله شامل برنامه آموزشی در ارتباط با بلوغ و بهداشت قاعدگی به صورت کلاس های آموزشی و با استفاده از روش های سخنرانی، چهره به چهره، پرسش و پاسخ، بحث و گفتگو در 3 جلسه 60 دقیقه ای، برای دانش آموزان گروه آزمون ارائه گردید. پس از اجرای مداخله، اطلاعات با پرسشنامه سنجش آگاهی سلامت و پرسشنامه سلامت عمومی به شیوه خودگزارشی جمع آوری گردید. پرسشنامه از روایی محتوایی و پایایی بین دو آزمون (ضریب همبستگی 75/0) برخوردار بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمون های آماری تی مستقل، کای اسکوئر، ویلکاکسون، من ویتنی، پیرسون، آنالیز واریانس یک طرفه و اندازه های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
آزمون تی مستقل نشان داد که نمره آگاهی بهداشتی گروه آزمون، یک ماه پس از آموزش (48/2 ± 58/11) اختلاف آماری معنی داری با نمره گروه کنترل دارد (72/2 ± 15/8) (39/0 = P). ولی تفاوت آماری معنی داری در بین نمرات گروه کنترل در هیچ مرحله ای مشاهده نشد (139/0 = P). آزمون من ویتنی در مقایسه نمرات سلامت عمومی دو گروه، یک ماه پس از آموزش، اختلاف آماری معنی داری را نشان داد (44/0 = P). در حالی که آزمون ویلکاکسون در هیچکدام از گروه ها تفاوت آماری معنی داری بین نمرات سلامت عمومی قبل و یک ماه بعد از آموزش را نشان نداد.
اگر چه آموزش بهداشت دوران بلوغ نتوانست به طور معنی داری نمرات سلامت عمومی دانش آموزان را افزایش دهد، اما توانست تا حدی با افزایش آگاهی دانش آموزان در ارتقاء میانگین نمرات سلامت عمومی آنها موثر باشد. افزایش سلامت عمومی نیازمند آموزش های مداوم و مکرر می باشد لذا ضروریست که مسئولین امر به خصوص پرستاران و یا مربیان بهداشت مدارس توجه هر چه بیشتر به این مساله داشته تا از مشکلات دختران در این دوران کاسته شود.

قصور پرستاری، در اغلب موارد موجب صدمه به بیمار در فرآیند مراقبت و درمان می گردد؛ به طوری که می تواند آسیب های جدی به سلامت بیمار وارد نماید. همچنین این قصور دارای دو جلوه است: یکی به صورت «فعل» محقق می گردد و دیگری ناشی از «ترک فعل» پرستار است.
مقاله حاضر با رویکردی تحلیلی- توصیفی، با بررسی یک نمونه عملی (پرونده بیمارستان خمینی شهر که منتهی به صدور حکم محکومیت با حبس های طولانی مدت برای کادر درمان بیمارستان گردید)، به دور از هرگونه داوری در خصوص عملکرد کادر درمانی، در صدد پاسخ به این پرسش است که چگونه ترک فعل می تواند برای پرستاران موجب مسئولیت گردد؟ و آیا ترک فعل می تواند در شرایط خاص، عنصر مادی جرایمی را تشکیل دهد که معمولا با فعل مثبت ارتکاب می یابند؟ بررسی این سوال و یافتن پاسخ آن در جرایم علیه اشخاص، مستلزم مداقه در مفهوم ترک فعل و موضع نظام حقوقی ایران است.
تحلیل انجام شده نشان می دهد که ترک فعل پرستار، همانند افعال او می تواند موجب صدمه به بیمار و در نتیجه موجب مسئولیت کیفری برای پرستار گردد.
ضرورت دارد با برگزاری کلاس ها و دوره های آموزشی مناسب، پرستاران و پزشکان تا حدودی به قوانین و مقررات مربوطه آگاهی یابند. بنابراین، استفاده از قضات و حقوق دانان در این خصوص باید در اولویت های برنامه سازمان های مربوطه قرار گیرد. همچنین می توان در کلاس های ضمن خدمت برای پرستاران و پزشکان، نمونه های عملی چون پرونده بیمارستان خمینی شهر اصفهان توسط قضات آگاه به این امور، تحلیل شود که تا حدود زیادی راهگشای ایشان در مواجهه با موضوعات یادشده باشد.

با توجه به اینکه مددجو با آسیب طناب نخاعی پس از گذراندن دوره حاد در بیمارستان، با گسترده ای از مشکلاتی که اثرات زیادی بر سلامت جسمی، روانی و دیگر ابعاد زندگی آنان خواهد داشت، ترخیص می گردد و از سویی دیگر، علاوه بر آن، بیمار را از چرخه اقتصادی جامعه دور می کند و هزینه سنگینی را نیز بر نظام بهداشتی- درمانی جامعه تحمیل خواهد کرد، از این رو، تلاش برای بازگرداندن سریع تر این افراد به زندگی مستقل و پیشگیری از عوارض بیماری، نقش بسیار مهمی داشته و در نهایت اثرات مثبتی بر اقتصاد کشور خواهد داشت. لذا، هدف از این مطالعه، مروری بر نیاز به توانبخشی مبتنی بر منزل در مددجویان ضایعات نخاعی در کشور ایران می باشد.
در این مقاله مروری، به منظور یافتن مطالعات و منابع مرتبط با موضوع، از پایگاه های اطلاعاتی SID، Iran Medex، Nursing Consult، Pubmed، Elsevier سایت WHO و Google Scholar استفاده شد و جستجوی مقالات انگلیسی از سال 1985 تا 2016 و مقالات فارسی از سال 1370 تا 1395 با استفاده از کلید واژه های مربوطه به صورت مجزا و ترکیبی انجام شد. سایر اسناد مکمل شامل کتب، آیین نامه ها وبخش نامه های مرتبط بوده است.
مطالعات موید این مطلب می باشد که مراقبت در منزل مقرون به صرفه، ارزان و اقتصادی تر از خدمات کلینیکی و بیمارستانی است. توسعه مراقبت در منزل امروزه از نیازهای بسیار مهم و ضروری جوامع در حال توسعه و ایران می باشد. مراقبت در منزل به دلیل داشتن مزایای اقتصادی، اجتماعی و مراقبتی منحصر به فرد می تواند با بهره گیری از توان و ظرفیت خانواده ها، جامعه و سازمان های غیر دولتی در ارائه خدمات سلامتی، نقش عمده ای ایفا کند. اجرای مراقبت در منزل می تواند به توسعه مشارکت جامعه که یکی از اصول اجرا نشده و یا بد اجرا شده مراقبت های اولیه بهداشتی در ایران است، کمک نماید. همچنین این امر، باعث افزایش همبستگی و انسجام در خانواده ها و جامعه گردیده و آرامش روانی، امنیت فکری و امید به آینده را در جامعه تقویت می کند و در عین حال با افزایش توانمندی بیمار و خانواده، باعث ارتقای کیفیت زندگی و سلامت جامعه با صرف هزینه های کمتر می گردد.
لذا، براساس یافته های مطالعه، توانبخشی مبتنی بر منزل می تواند باعث کاهش محدودیت ها در مددجویان ضایعه نخاعی و خانواده های همانند سایر بیماری های مزمن می شود. همچنین، توسعه تشکیلات تیمی مراقبت در منزل با حمایت از ارتقای توانمندی بیمار و خانواده منجر به صرف هزینه های کمتر گردد. لذا، پیشنهاد می گردد بکارگیری توانبخشی مراقبت در منزل توسط تیم توانمند آموزش دیده شروع و سپس با حمایت دولت و القاء بسته توانبخشی در حمایت از سلامت بیمار با ضایعات نخاعی ادامه یافته تا به مددجو در برگشت موفقیت آمیز به اجتماع یاری نماید.

از مهمترین عوامل پیشگیری از عفونت‏ های بیمارستانی، رعایت احتیاطات استاندارد می باشد که نیاز به آموزش مداوم و مستمر دارد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر شواهد استانداردهای عمومی کنترل عفونت بیمارستانی بر نگرش پرستاران بخش مراقبت ویژه انجام‏ گرفت.
روش‏: پژوهش نیمه‏ تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون که 30 پرستار شاغل در بخش‏ های مراقبت ویژه دو بیمارستان منتخب در دو گروه کنترل (15نفر) و آزمون (15نفر) تحت مداخله آموزش تئوری با روش سخنرانی، بحث گروهی، کارگاه عملی و پوستر و پمفلت آموزشی در بخش مراقبت ویژه قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه‏ ی نگرش که بر اساس استانداردهای سازمان بهداشت جهانی تدوین شده است. داده ها قبل از مداخله، دوهفته و شش هفته پس از مداخله گردآوری شد. جهت مقایسه دو گروه از آزمون آماری تی‏ زوجی، تی‏ مستقل و F اندازه های تکراری استفاده گردید.
یافته ها : دو هفته و شش هفته پس از مداخله افزایش معنی‏داری در نگرش پرستاران گروه آموزش (0/01>p) دیده شد.
نتیجه ‏گیری : جلسات آموزشی بر میزان نگرش پرستاران از استانداردهای عمومی کنترل عفونت در بخش مراقبت ویژه تاثیر مثبت داشته‏ است. بنابراین مداخلات آموزشی رعایت استانداردهای عمومی کنترل عفونت به صورت متنوع و مداوم پیشنهاد می‏ گردد.

جستجوی صلح از مهمترین کشش ها و انگیزه های انسانی است. این کشش با جوهر هستی انسان پیوندی ناگسستنی دارد. در نگاهی عام، صلح یکی از مهمترین امور عمومی در زندگی بشر امروز می باشد؛ چرا که وظیفه خطیر تولید امنیت را به عهده دارد. تولید امنیت، گستره پهناوری از حفظ بقای سرزمین تا توسعه امکانات اقتصادی و فرهنگی را در بر می گیرد (1). اهمیت صلح، بازتاب مفاهیم تئوریک حاکم بر فضای سیاسی بین الملل، کنش، واکنش و اندرکنش دولت مطبوع با دولت ها و نهادهای غیر دولتی در عرصه جهانی، ارزیابی ها و نگرش های رهبران سیاسی و در نهایت رابطه بازیگران در صحنه بین المللی می باشد. از این منظر، صلح جهانی با محیط داخلی و خارجی کشورها در تعامل است و اهداف، توانایی ها، استراتژی ها، ابزار، تاکتیک ها، ساختار و سازمان سیاست خارجی، همچنین تصمیمات، اقدامات، و پیامدهای سیاست خارجی همگی در این فرایند نقش دارند (2).
کشورها از جهات مختلف از جمله امکانات مادی و معنوی همچون موقعیت سوق الجیشی، منابع طبیعی، جمعیت، سطح رشد اقتصادی، انسجام داخلی و ثبات سیاسی در یک سطح نیستند. به همین دلیل تصورات و توقعات آنها از حدود منافعشان در جامعه بین المللی یکسان نیست و ابزارها و امکانات آنها از حیث پیشبرد آن منافع متفاوت است. منافع دولتها با یکدیگر، گاهی متفاوت و متباین است و موجب بروز اختلاف و کشمکش بین آنها می شود، که منجر به تنش و نزاع در منطقه می شود. یکی از عوامل که بر صلح جهانی موثر است بهداشت و سلامت عمومی است. بر طبق اساسنامه سازمان جهانی بهداشت، بهره مندی از بالاترین استانداردهای قابل دسترسی سلامت یکی از اساسی ترین حقوق هر انسان بدون در نظر گرفتن نژاد، مذهب، اعتقادات سیاسی، شرایط اقتصادی یا موقعیت اجتماعی او است. استقرار صلح جهانی چالشی برای سازمان بهداشت جهانی است از جمله نیازی مبرم برای حکومتها است که بتوانند با تهدیدات جهانی علیه بهداشت جامعه مقابله کنند. این فرایند فی مابین جوامع همچون اتفاقاتی است که در هر قسمت از جهان به وقوع می پیوندد ولی اثرات آن بر مردم دور دست باقی می ماند. در سالهای اخیر به دلیل زندگی ماشینی و دور شدن افراد از یکدیگر و افزایش عوامل استرس زا، اضطراب و افسردگی، سلامت و بهداشت عمومی تحت تاثیر قرار گرفته است. اگر سلامت در سطح قابل قبولی باشد، افراد جامعه قادر خواهند بود از دیگر منابع زندگی بهره بگیرند. در صورتی که بهداشت و سلامت عمومی جامعه مورد تهدید قرا گیرد صلح در در آن منطقه هم از وضعیت مناسبی برخوردار است. مطالعات انجام شده نشان می دهد عموما با بهبود وضعیت بهداشت و سلامت عمومی و وضعیت صلح جهانی رابطه مستقیمی با هم دارند. همانگونه که سازمان جهانی بهداشت در گزارش کاری گروه پنجم کمیسیون «اقتصاد کلان و سلامت» منتشر کرده است، رتبه کشورها از نظر کارآمدی نظام بهداشت و سلامت رابطه مستقیمی با صلح جهانی دارد (3). در مقاله حاضر به بررسی بررسی رابطه صلح جهانی با بهداشت و سلامت عمومی پرداخته می شود.

گزارش نویسی در پرستاری از جمله مسئولیت های مهم رشته پرستاری ست که پس از چندین دهه آموزش و تاکید بر لزوم اجرای صحیح آن، همچنان با مشکلات متعددی روبروست. این پژوهش با هدف بررسی کیفیت گزارش پرستاری در حیطه های مختلف و علل عدم گزارش نویسی صحیح توسط پرستاران بیمارستان شهید بهشتی یاسوج انجام شده است.
مطالعه حاضر از نوع توصیفی مقطعی است که در آن اطلاعات جمع آوری شده از 120 پرونده و 100 نفر پرستار که بصورت تصادفی انتخاب شدند جمع آوری شده است. ابزارهای پژوهش شامل چک لیست گزارش معمول بخش، بدو ورود، ترخیص، قبل و بعد از عمل و همچنین چک لیست علل عدم ثبت صحیح گزارشات پرستاری بوده است. داده های آماری با SPSS16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میزان گزارشات ثبت شده صحیح، در قسمت گزارش های معمول بستری در بخش و بدو ورود 56%، ترخیص 82%، قبل عمل 44% و بعد از عمل 68% بوده است و در سایر موارد به صورت ثبت نشده و یا ثبت ناکامل بوده است. همچنین پرستاران به نبودن وقت، بارکاری زیاد و خستگی به عنوان مهم ترین علل عدم گزارش نویسی صحیح اشاره کردند.
نتایج این مطالعه فرصت مغتنمی ایجاد کرده است تا پرستاران و مسئولین با توجه بیشتر به گویه هایی که ضعف در آن مشاهده شده است، به ارتقا گزارشات پرستاری کمک کنند. همچنین تمهیداتی جهت کاهش بار کاری و خستگی پرستاران که منجر به عدم گزارش نویسی صحیح می شود، اندیشیده شود.