فصلنامه کومش
سال نوزدهم شماره 1 (پیاپی 65، زمستان 1395)

سرطان های دستگاه گوارش یکی از پرخطرترین و شایع ترین سرطان ها در ایران می باشند و حدود نیمی از مرگ های حاصل از سرطان را در ایران (4/44درصد) به خود اختصاص می دهند. هدف از این مطالعه بررسی تولیدات علمی ایران در زمینه موضوعی سرطان دستگاه گوارش در پایگاه های اطلاعاتی بین المللی منتخب (Scopus، Medline) بود. با توجه به شیوع قابل توجه این بیماری در جهان و ایران و تاثیر پیامدهای سوء آن بر بیمار و جامعه، لزوم انجام پژوهش و تحقیقات علمی در رابطه با این بیماری بیش از پیش ضروری می نماید.
این مطالعه، از نوع توصیفی-مقطعی است که با به کارگیری شاخص های علم سنجی انجام گرفت. برای جمعآوری داده ها از دو پایگاه اطلاعاتی مدلاین و اسکوپوس به عنوان محیط پژوهش استفاده شد. به منظور استخراج داده ها از پایگاه اطلاعاتی اسکوپوس در قسمت جستجوی پیشرفته پایگاه، استراتژی جستجوی طراحی شده محقق که شامل تمامی کلید واژه های مرتبط با بیماری سرطان دستگاه گوارش بود به کارگرفته شد. کلید واژه ها مشتمل بر 17 کلید واژه بودند که با 9 کلید واژه مرتبط با بدخیمی و تومور و سرطان ترکیب شدند و در نهایت 153 کلید واژه مختلف را تشکیل دادند. استراتژی جستجو در پایگاه اطلاعاتی مدلاین بر اساس سرعنوان های موضوعی پزشکی (MeSH) و با کمک متخصص موضوعی (پزشک متخصص) طراحی گردید.
نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل اطلاعات نشان داد که تعداد 1826 مدرک در زمینه موضوعی سرطان دستگاه گوارش توسط محققان ایران در پایگاه اطلاعاتی اسکوپوس و تعداد 468 مدرک در پایگاه اطلاعاتی مدلاین نمایه شده است و کشور ایران در زمینه تولیدات علمی مربوط به سرطان دستگاه گوارش در پایگاه اطلاعاتی اسکوپوس، در رتبه 30 جهانی و در پایگاه اطلاعاتی مدلاین، در رتبه 31 جهانی و در میان کشورهای آسیایی در جایگاه دهم و در میان کشورهای خاورمیانه در رتبه سوم قرار دارد. در پایگاه اطلاعاتی اسکوپوس دانشگاه علوم پزشکی تهران با تولید 17/35 درصد و در پایگاه اطلاعاتی مدلاین دانشگاه شهید بهشتی تهران با تولید 17/15 درصد به عنوان فعال ترین مرکز در این حوزه شناسایی شدند و در هر دو پایگاه اطلاعاتی مجله Asian pacific journal of cancer prevention بیش ترین تعداد مدارک علمی ایران را در زمینه مورد بررسی منتشر کرده است.
میزان تولیدات علمی در زمینه سرطان دستگاه گوارش در هر دو پایگاه اطلاعاتی در طول سال های اخیر افزایش داشته است. با این وجود اختلاف قابل توجه ای بین تولیدات علمی ایران که در این دو پایگاه اطلاعاتی ایندکس شده اند و افزایش آمار افراد مبتلا به این بیماری و مرگ و میر حاصل از این بیماری در جامعه که بر اساس آمار رسمی سازمان ثبت سرطان در کشور اعلام شده است وجود دارد که توجه و همت سیاست گذاران را می طلبد

درد تجربه ناخوشایندی است که در نتیجه پاسخ فیزیکی و روانی به آسیب ایجاد می شود. کنترل درد از اهداف اصلی درمان محسوب می شود و یافتن روش های ایمن، آسان، و ارزان در کنترل درد یک ضرورت محسوب می شود. رایحه درمانی از دیرباز در تسکین درد و درمان بیماری های گوناگون به کار می رود. یکی از گیاهان نام آشنا در رایحه درمانی که از اهمیت و ارزش خاصی در درمان و تسکین درد دارد اسطوخودوس است که کاربرد زیادی در بالین دارد. استفاده از اسطوخودوس به عنوان یک روش جایگزین درمانی نیاز به داروهای شیمیایی در بعضی از مشکلات جسمی و روانی را کاهش داده است. بررسی مطالعات انجام شده در حیطه اثرات ضد دردی اسطوخودوس، نتایج و اثرات متفاوتی را نشان داده است، لذا نیاز به مطالعات بیش تر در این زمینه احساس می شود. با توجه به این ضرورت، این مطالعه مروری با هدف بررسی کنترل درد با رایحه اسطوخودوس انجام شده است. برای رسیدن به اهداف این پژوهش، مقالات نمایه شده در بانک های اطلاعاتی Medline،Pubmed ، Scopus،Google scholar ، بین سال های 2004 تا 2015 مورد بررسی قرار گرفت. جستجو با استفاده از واژه های کلیدی: درد، کنترل درد، رایحه درمانی، و اسطوخودوس انجام شد و مقالات مربوطه استخراج گردید. در نهایت 36 مقاله مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که در مطالعات مختلف اثر ضد دردی اسطوخودوس در کنترل دردهای حاد و مزمن و سرطان و... با توجه به ماهیت درد و روش استعمال آن متفاوت است، اما غالب نتایج حاکی از اثر ضد دردی اسطوخودوس است. با توجه به نتایج این مطالعه، مطالعات بیش تری برای اثبات آن در موقعیت های بالینی مختلف و تعیین میزان اسطوخودوس مورد نیاز پیشنهاد می شود

اعضای هیات علمی دانشگاه های علوم پزشکی نقش اساسی در انجام پژوهش و تولید علم دارند و توجه به عوامل موثر در انجام پژوهش از دیدگاه این گروه می تواند موجب افزایش کمی و کیفی مقالات علمی و گسترش مزرهای دانش شود. این مطالعه با هدف تبیین عوامل موثر در پژوهش از دیدگاه اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی سمنان انجام شده است.
این مطالعه با رویکرد کیفی در سال 1395 انجام شد. نمونه گیری مبتنی بر هدف و با حداکثر تنوع بود. داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختارمند با 11 مشارکت کننده از اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی سمنان (6 نفر از علوم پایه و 5 نفر از اساتید بالینی) جمع آوری گردید. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوای مرسوم هم زمان با جمع آوری داده ها و بر اساس پنج گام Granheim و Lundman (2004) صورت گرفت. اطمینان از صحت و استحکام تحقیق با استفاده از معیارهای لینکلن و گوبا انجام گرفت.
از تحلیل داده ها 6 درون مایه اصلی شامل: «انگیزه»، «ویژگی شخصیتی»، «حمایت»، «بسترسازی مناسب»، «تعامل و کار تیمی» و «عوامل سازمانی (مدیریتی)» انتزاع گردید.
یافته های حاصل از مطالعه، عوامل موثر بر پژوهش از دیدگاه اعضای هیات علمی را تبیین نمود. نتایج مطالعه حاضر به حیطه های جدیدی از عوامل دست یافت که جهت ارتقای کیفی و کمی پژوهش، لازم است به آن ها توجه کافی مبذول گردد

تولید بیش از حد رادیکال های آزاد، به ویژه گونه های فعال اکسیژن نقش مهمی در تسریع فرایند پیری دارد. با این حال شواهد بیانگر این است که سالمندانی که از لحاظ بدنی فعال هستند از سازگاری های سلولی ناشی از ورزش در سیستم دفاع آنتی اکسیدانی سود می برند. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین ورزشی ترکیبی بر غلظت مالون دی آلدئید (MDA) و پروتئین کربونیل (PC) پلاسما در مردان مسن بود.
24 مرد مسن به طور داوطلبانه در مطالعه ی حاضر شرکت کردند و در دو گروه تمرین و کنترل جایگزین شدند. شرکت کنندگان گروه تمرین 3 جلسه در هفته، به مدت 14 هفته به انجام تمرینات ورزشی پرداختند. سپس در ابتدا و پس از 14هفته از تمرینات، نمونه های خون وریدی جهت اندازه گیری MDA و PC جمع آوری شد.
بعد از انجام 14 هفته از تمرینات ترکیبی، کاهش معنی داری در غلظت MDA در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (05/0p). با این حال با وجود این که غلظت PC در گروه تمرین پس از اجرای تمرینات ورزشی کاهش چشمگیری پیدا می کند، این تغییرات از نظر آماری معنی دار نبود (068/0 =P).
با توجه به نتایج حاصل از مطالعه حاضر به نظر می رسد که انجام تمرینات ورزشی ترکیبی روش تمرینی مناسب و شیوه درمانی موثری جهت تعدیل استرس اکسایشی در مردان مسن غیر فعال باشد

دیابت نوع 2 یک بیماری چند علتی است، ولی اخیرا مشخص شده است که ژن MTNR1B با میزان ابتلا به دیابت نوع2 مرتبط است و افزایش بیان آن خطر دیابت نوع 2 را افزایش می دهد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر12 هفته تمرینات مقاومتی بر بیان ژن MTNR1B و گلوکز و انسولین ناشتا در رت های نر ویستار مبتلا به دیابت نوع 2 است.
پژوهش حاضر از نوع بنیادی و روش آن تجربی می باشد. در این مطالعه از 30 سر رت نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 20±220گرم استفاده شد. در طول دوره در شرایط استاندارد یعنی دمای 3±22سانتی گراد و رطوبت 45درصد و دوره های 12 ساعته متوالی نور و تاریکی نگهداری شدند. رت ها به سه گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی و کنترل دیابتی با تمرینات مقاومتی تقسیم شدند. القای دیابت از طریق محلول نیکوتین آمید و STZ انجام شد و برنامه تمرینی مقاومتی به مدت 12 هفته به تعداد 5 جلسه در هفته در قالب 3 دوره با 6 تکرار در دوره انجام گرفت. همه رت ها 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی تشریح شدند.
برنامه تمرینی به کاهش معنی دار سطوح گلوکز ناشتا در گروه دیابتی مقاومتی نسبت به گروه دیابتی کنترل منجر شد (05/0>p). بر خلاف گلوکز، 12 هفته تمرین ورزشی به افزایش معنی دار سطوح سرمی انسولین نسبت به مقادیر آن در قبل از اعمال تمرینات مقاومتی در گروه تمرینی دیابتی منجر شد (05/0>p). از طرفی، اجرای تمرینات مقاومتی بیان ژن MTNR1B را به میزان 93 درصد نسبت به گروه کنترل دیابتی کاهش داد (05/0>p).
نتایج این مطالعه نشان دادکه دوازده هفته ورزش مقاومتی به افزایش معنی دار انسولین سرم، کاهش معنی دار گلوکز خون و کاهش معنی دار بیان ژن MTNR1B در بافت پانکراس نسبت به گروه کنترل دیابتی منجر می شود

در بیماران دیابتی سطوح عوامل التهابی از جمله، پروتئین واکنشیC با حساسیت بالا (High Sensitivity C-Reactive Protein، hs-CRP) می باشد و احتمالا کاهش این عوامل سبب کاهش مرگ ومیر ناشی از حوادث قلبی- عروقی در این بیماران می شود. سوال این مطالعه این بود که آیا هشت هفته تمرین هوازی همراه با مصرف مکمل گزنه (Urtica dioica) بر hs-CRP زنان غیر فعال مبتلا به دیابت نوع دو تاثیر دارد؟.
42 زن غیر فعال مبتلا به دیابت نوع دو با میانگین سنی 66/6 ± 01/57 سال، به طور تصادفی به چهار گروه: 1- تمرین همراه با مکمل گزنه، 2- تمرین با دارونما،3- مصرف گزنه و4- کنترل تقسیم شدند. برنامه 8 هفته ای تمرین هوازی فزاینده عبارت بود از: 3 جلسه دویدن روی تردمیل در هفته، به مدت 55-30 دقیقه با شدت 65-45% ضربان قلب ذخیره. دوز مصرف گزنه و دارونما 6 سی سی منقسم در 3 نوبت پس از صرف وعده های غذایی بود،
پس از هشت هفته مداخله، در گروه های کنترل، مصرف مکمل و تمرین همراه با دارونما، در سطح hs-CRP تغییر معناداری مشاهده نشد؛ تنها در گروه تمرین هوازی همراه با مصرف گزنه hs-CRP کاهش یافت (029/0=p)، که از لحاظ آماری معنادار بود.
به نظر می رسد مصرف عصاره گزنه همراه با تمرین هوازی منظم می تواند باعث کاهش التهاب در بیماران دیابتی گردد

تنظیم اشتها بر هموستاز انرژی تاثیر بسزایی دارد. نسفاتین-1 و نوروپپتیدY دو پپتید ضداشتها و اشتهاآور هستند که نقش مهمی در تعادل انرژی و چاقی ایفا می نمایند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرینات ترکیبی استقامتی (دویدن) و مقاومتی (با وزنه) بر سطوح سرمی نسفاتین-1، نوروپپتید Y و کورتیزول در مردان چاق کم تحرک صورت گرفت.
در یک مطالعه نیمه تجربی، تعداد 30 نفر از مردان 48 تا 60 سال و با 30BMI≥ انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تمرین ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل 12 هفته تمرین ترکیبی استقامتی و قدرتی بود. نمونه گیری خونی قبل و بعد از 12 هفته برای اندازه گیری غلظت سرمی نسفاتین-1، نوروپپتید Y و کورتیزول انجام گرفت.
تحلیل های آماری نشان دادند به دنبال انجام 12 هفته تمرین ترکیبی، افزایش معناداری در سطح نوروپپتیدY و کاهش معنی داری در سطح کورتیزول مشاهده شد (05/0p<)، اما تغییر معناداری در سطح نسفاتین-1 مشاهده نشد. هم چنین، کاهش معناداری در شاخص های آنتروپومتریک در گروه تمرین مشاهده شد.
بر اساس یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری نمود که 12 هفته تمرین ترکیبی، علی رغم تاثیر بر نوروپپتیدY و کورتیزول، تاثیر معناداری بر سطح نسفاتین-1 ندارد.

هدف از تحقیق حاضر تعیین اثر شش هفته تمرین استقامتی و مصرف مکمل جینسینگ بر فاکتور رشد اندوتلیال عروق (Vascular endothelial growth factor، VEGF) و فاکتور رشد مشتق از پلاکت (Platelet-Derived Growth Factor، PDGF) سرم دانشجویان زن تمرین نکرده بود.
در این تحقیق 32 دانشجوی زن غیرورزشکار از دانشگاه گرگان با میانگین سنی 2±20 به صورت تصادفی به چهار گروه تمرین استقامتی، تمرین استقامتی-جینسینگ، جینسینگ و کنترل تقسیم شدند. تمرینات استقامتی (دویدن تناوبی با شدت 60-80٪ ضربان قلب بیشینه) به مدت شش هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت 70 دقیقه اجرا شد. عصاره گیاه جینسینگ به مقدار 5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن آزمودنی در روز و به مدت شش هفته به صورت خوراکی مصرف شد.
نتایج نشان داد شش هفته تمرین استقامتی و مصرف مکمل جینسینگ بر سطوح VEGF تاثیر معنی داری ندارد. با این وجود، نتایج نشان داد بین سطوح PDGF قبل و بعد از دوره تمرینی در گروه تمرین استقامتی (015/0=P)، تمرین استقامتی-جینسینگ (004/0=P) و جینسینگ (016/0=P) اختلاف معنی داری وجود دارد. هم چنین تفاوت معنی داری بین سطوح PDGF گروه های تحقیق وجود داشت (000/0=P). همچنین نتایج نشان داد که بین سطوح PDGF گروه تمرین استقامتی با تمرین استقامتی-جینسینگ (000/0=P)، و جینسینگ (002/0=P) تفاوت معنی داری وجود داشت، اما بین سطوح PDGF گروه تمرین استقامتی و کنترل تفاوتی مشاهده نشد (271/0=P).
به نظر می رسد تمرین استقامتی احتمالا می تواند موجب بهبود فرآیند آنژیوژنز شود. هم چنین مکمل جینسینگ احتمالا می تواند بر سطوح فاکتورهای آنژیوژنیک تاثیرگذار باشد. با این حال، برای اظهار نظر قطعی نیاز به مطالعات بیش تری می باشد

تاثیر تمرینات ورزشی بر فرایند آنژیوژنز عضله اسکلتی در موش های مبتلا به انفارکتوس قلبی مشخص نیست. بنابراین هدف از این مطالعه، ارزیابی تاثیر تمرینات استقامتی بر فرایند آنژیوژنز عضله سولئوس موش های با انفارکتوس قلبی می باشد.
30 سر موش صحرایی ویستار، چهار هفته پس از انفارکتوس قلبی در 3 گروه شم (10=n) گروه کنترل انفارکته شده (10=n) و گروه تمرینی انفارکته شده (10=n) توزیع شدند. برنامه تمرینی شامل فعالیت هوازی با شدت متوسط به مدت 10 هفته بود. پس از اتمام تمرینات، چگالی مویرگی و میزان بیان ژن فاکتورهای درگیر در فرایند آنژیوژنز عضله سولئوس به ترتیب به روش ایمونوهیستوشیمی و RT-PCR مورد ارزیابی قرار گرفت.
چگالی مویرگی و نسبت مویرگ به تار چهارده هفته پس از انفارکتوس قلبی به طور قابل توجهی کاهش یافت. میزان چگالی مویرگی و نسبت مویرگ به تار در پاسخ به تمرینات ورزشی در عضله سولئوس به طور معناداری افزایش پیدا کرد. هم چنین میزان بیان ژن HIF-1 و TGF-β به طور معناداری در عضله سولئوس به ترتیب افزایش و کاهش یافت، اما تغییری در میزان بیان ژن فاکتورهای VEGF-A، FGF-2 و آنژیوستاتین مشاهده نشد.
نتایج نشان داد که انفارکتوس قلبی منجر به کاهش چگالی مویرگی در عضله کند انقباض سلئوس می شود و ده هفته تمرینات استقامتی همراه با افزایش بیان ژن HIF-1، کاهش بیان ژن TGF-β و عدم تغییر VEGF، FGF-2 و اندوستاتین، منجر به احیای چگالی مویرگی و نسبت مویرگ به تار و بازگشت به سطح نرمال می شود

عضلات پلانتارفلکسور نیروی جلوبرنده بدن را در نیمه دوم مرحله ایستایش راه رفتن مهیا می کنند، هر گونه نقص در بازده این عضلات منجر به نیروی جلوبرنده بدن ناکافی در مرحله push off در بیماران مبتلا به سکته مغزی مزمن می گردد، بنابراین استفاده از استراتژی های لازم برای بهبود بازده عضلات پلانتارفلکسور حائز اهمیت می باشد. این مطالعه تاثیر شیب ها و سرعت های مختلف بر فعالیت الکترومیوگرافی عضله گاستروکنمیوس داخلی حین راه رفتن در بیماران مبتلا به سکته مغزی مزمن را بررسی کرده است.
19 بیمار سکته مغزی (13مرد / 6زن: با میانگین سن: 54/7±37/55 سال و شاخص توده بدنی: 52/4±10/29 کیلوگرم بر مترمربع) در سرعت های مختلف (سرعت انتخابی، سرعت انتخابی +20%، سرعت انتخابی +40%) و شیب های مثبت مختلف (صفر، سه و شش درجه) روی تردمیل راه رفتند و فعالیت الکترومیوگرافی (RMS) عضله گاستروکنمیوس داخلی در مرحله push off راه رفتن ثبت گردید.
از مدل خطی مختلط برای آنالیز استفاده شد و فعالیت عضله گاستروکنمیوس داخلی با افزایش سرعت راه رفتن در سمت مبتلا افزایش پیدا کرد (05/0>p)، هم چنین فعالیت این عضله در سمت غیر مبتلا با افزایش شیب تردمیل افزایش پیدا نمود (05/0>p)، ولی فعالیت عضله گاستروکنمیوس داخلی در سمت مبتلا با افزایش شیب، افزایش پیدا نکرد (05/0p>).
به نظر می آید که افراد بیمار سکته مغزی مزمن استراتژی های مختلفی در هر سمت بدن در سرعت ها و شیب های مختلف به کار می گیرند

هدف از پژوهش حاضر بررسی پارامترهای نوسان مرکز فشار در تکلیف تعادلی ایستا و پویا با چشم بسته پس از چهار هفته گرم کردن ایستا در ورزشکاران ژیمناست ماهر بود.
در این پژوهش، 16 ورزشکار زن ماهر (با میانگین سن 45/1±62/9 سال) به طور تصادفی در دو گروه (گرم کردن عمومی (کنترل) و گرم کردن عمومی+کشش ایستا) تقسیم شدند. پروتکل اول شامل 10 دقیقه دویدن آرام و پروتکل دوم شامل جاگینگ و استفاده از حرکات کششی ایستا به مدت چهار هفته و سه بار در هفته انجام شد. قبل و بعد از چهار هفته فعالیت گرم کردن ایستا، شاخص های تعادل (قدامی- خلفی و داخلی- خارجی) در چهار وضعیت ایستا (با دو پا و با یک پا) و پویا (با دو پا و یک پا) با حذف ورودی های بینائی با استفاده از سیستم نیروسنج مجهز به 7 دوربین و صفحه فشار (Kistler force plate) بررسی شد.
نتایج این پژوهش افزایش معنادار تعادل ایستا با دو پا و یک پا را با حذف ورودی های بینائی در وضعیت های تعادلی با پروتکل گرم کردن ایستا پس از چهار هفته نشان دادند (001/0=P)، اما تعادل پویا با دو پا و یک پا با پروتکل گرم کردن ایستا پس از چهار هفته به طور معناداری کاهش یافت (005/0=P).
بررسی نتایج مطالعه نشان می دهد که انجام کشش های ایستا در بلند مدت می تواند تعادل ایستا با دو و یک پا را در ورزشکاران ژیمناست بهبود بخشد، اما از طرفی کنترل تعادل پویا با چشم بسته می تواند تحت تاثیر تمرینات کششی ایستا به صورت بلند مدت مختل شود و هنگام فعالیت های ورزشی فرد را در معرض آسیب های جدی قرار دهد.

اختلال در کنترل تعادل و وزن گذاری نامتقارن حین ایستادن از مهم ترین عوارض ناشی از سکته مغزی است. کنترل تعادل نیازمند تعامل سیستم های حسی-حرکتی، شناختی و توجه می باشد. تکلیف شناختی می تواند بر کنترل تعادل و میزان وزن گذاری بیماران مبتلا به سکته مغزی اثر گذار باشد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر سطوح مختلف بار شناختی بر کنترل تعادل و میزان وزن گذاری نامتقارن در بیماران مبتلا به سکته مغزی انجام شد.
در این مطالعه شبه تجربی 22 بیمار مبتلا به سکته مغزی مزمن (2/42±7/30 ماه گذشته از عارضه) و 23 فرد سالم شرکت کردند. تمامی بیماران قادر به ایستادن مستقل بوده و توزیع وزن نامتقارن به سمت سالم داشتند. در این مطالعه از دو دستگاه صفحه نیرو برای جمع آوری شاخص های تعادلی شامل: سطح، شدت و سرعت جابه جایی مرکز فشار در جهات داخلی و خارجی استفاده گردید. آزمون شناختی استروپ (رنگ- لغت) در سطح ساده و دشوار بودند. آزمون ها در 5 وضعیت: ایستادن، ایستادن همراه با تکلیف شناختی ساده و دشوار، نشستن همرا با انجام تکلیف شناختی ساده و دشوار انجام شد.
اثر متقابل گروه در دشواری تکلیف شناختی در هیچ یک از پارامترهای مرکز فشار و وزن گذاری نامتقارن معنا دار نبود، هم چنین بین دو سطح دشواری تکلیف شناختی در این پارامترها تفاوت آماری معناداری یافت نشد. اثر اصلی گروه و تکلیف شناختی در پارامترهای وزن گذاری نامتقارن، انحراف معیار سرعت و دامنه نوسانات مرکز فشار، افزایش آماری معنادار در بیماران سکته مغزی نسبت به افراد سالم و نیز حالت تکلیف دوگانه نسبت به ایستادن تنها را نشان دادند (05/0p<).
نتایج مطالعه حاضر نشان داد که انجام تکلیف شناختی استروپ در وضعیت ایستاده برای بیماران مبتلا به سکته مغزی دشوار بوده و بار شناختی حاصل از آن چه در سطح ساده و چه در سطح دشوار به میزان یکسانی باعث تضعیف تعادل و افزایش وزن گذاری نامتقارن می شود

افراد با بیماری های نورولوژیک پیش رونده همچون مالتیپل اسکلروزیس (Multiple Sclerosis،MS) نه تنها نقص های تولید گفتار بلکه مشکلات زبانی را تجربه می کنند. عدم توانایی تکرار جملات طولانی یک اختلال زبانی است. تکرار جملات طولانی علائم بالینی اختلال زبان و شناخت را شناسایی و به درمانگران گفتار و زبان در طرح ریزی و اجرای برنامه ی درمانی کمک می کند. از این رو این پژوهش با هدف مقایسه ی مهارت تکرار جملات طولانی در بیماران MS فارس زبان با افراد سالم انجام گردید.
این پژوهش از نوع اپیدمیولوژیک توصیفی است که در آن تکلیف تکرار جملات طولانی بر روی20 بیمار MS وابسته به انجمن MS خوزستان در محدوده ی سنی 54-21سال (با میانگین سنی 55/39) و 20 فرد سالم (با میانگین سنی 50/39) انجام گردید. تکرار جملات طولانی، تعداد خطاهای حذف کلمات عمل کردی و حذف کلمات محتوایی و تعداد کلمات گفته شده در دو گروه با بررسی شد.
یافته ها نشان دادکه میانگین مهارت تکرار جملات طولانی (0001/0=P)، تعداد خطاهای حذف کلمات عمل کردی (004/0=P) تعداد خطاهای حذف کلمات محتوایی (005/0=P) و تعداد کلمات گفته شده (001/0=P) تفاوت معناداری 005/0P≤ در بیماران MS با گروه کنترل دارد.
بر اساس نتایج، مهارت تکرار جملات طولانی و برخی ازمهارت های نحوی در بیماران MS آسیب دیده است. نتایج این مطالعه می تواند به درمانگران گفتار و زبان در ارزیابی بالینی و برنامه های درمانی بیماران ام اس کمک کند

معیار کمای گلاسکو، رایج ترین ابزار جهت بررسی و تعیین سطح هوشیاری بیماران کمایی است. این معیار علی رغم محدودیت هایش هنوز هم به عنوان یک معیار استاندارد برای ارزیابی بیماران کمایی استفاده می شود. هدف این مطالعه بررسی پایایی بین ارزیاب های مختلف و روایی پیش بینی پیامد ترخیص از بیمارستان در بیماران کمایی بخش مراقبت ویژه می باشد.
در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، مجموعا 84 نفر از بیماران بخش مراقبت ویژه بیمارستان شهید بهشتی قم در سال 1393 به عنوان نمونه تحت مطالعه قرارگرفتند. توافق بین ارزیاب های مختلف برای نمره کل معیار و هر یک از شاخص های آن با استفاده از آمار کاپای وزنی سنجیده شد. روایی پیش بینی پیامد مرگ و ناتوانی هنگام ترخیص از بیمارستان نیز با استفاده از منحنی راک بررسی شد.
در این مطالعه در مجموع 168 ارزیابی، برای تعداد 84 بیمار با معیار کمای گلاسکو انجام شد. ثبات درونی معیار بالا بوده و آلفای کرونباخ برابر 82/0 به دست آمد. پایایی بین ارزیاب ها در ثبت نمره کل معیار گلاسکو بین تمامی ارزیاب ها بسیار عالی بود (83/0). قدرت معیار گلاسکو برای پیش بینی مرگ و پیامد ناتوانی هنگام ترخیص از بیمارستان خوب بود. نقطه برش نیز برای هر دو پیامد نمره 6 به دست آمد.
یافته های این مطالعه نشان داد معیار گلاسکوی کما پایایی و روایی قابل قبولی دارد. از مزیت دیگر این معیار ساده بودن آن است. بنابراین چنین به نظر می رسد که معیار گلاسکو به عنوان ابزاری مناسب در اندازه گیری تغییرات سطح هوشیار بیماران کمایی می باشد

در این مطالعه، اثرات تجویز خوراکی تحت مزمن سطوح مختلف ژل آلوئه ورا روی برخی فراسنجه های هماتولوژی، بیوشیمایی و ایمنولوژیکی در مدل جوجه انجام گرفت.
240 قطعه جوجه یک روزه (نر و ماده) سویه راس 308، در 5 گروه و 4 تکرار، هر تکرار شامل 12 قطعه جوجه در طرحی کاملا تصادفی استفاده شد. گروه ها شامل: شاهد (جیره پایه) و سایر گروه ها شامل جیره پایه به علاوه 1%، 2%، 3% ژل آلوئه ورا و جیره پایه به علاوه آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین بود.
اختلاف معنی داری میان گروه های درمانی در میزان آلبومین و فعالیت آنزیم ALP در 14، 28 و 42 روزگی مشاهده نشد. تغییرات مقادیر پروتئین تام و گلوبولین در 14 روزگی معنی دار بود. مقدار گلوکز خون گروه 3% آلوئه ورا در 28 و 42 روزگی، و هم چنین گروه 1% آلوئه ورا در 28 روزگی کاهش معنی داری را نشان داد. بیش ترین تعداد لنفوسیت در گروه 3% آلوئه ورا در 28 روزگی مشاهده شد. هم چنین در این روز، بیش ترین تعداد هتروفیل در گروه های شاهد و ویرجینیامایسین مشاهده شد. در 42 روزگی بیش ترین تعداد لنفوسیت در گروه های حاوی سطوح مختلف آلوئه ورا دیده شد. تیتر آنتی بادی علیه پادگن SRBC در گروه 1% آلوئه ورا در 28 روزگی افزایش معنی داری نسبت به سایر گروه ها داشت.
غلظت 1% ژل آلوئه ورا در جیره غذایی، احتمالا ایمنی سلولی و همورال را تحریک می کند و می تواند به عنوان افزودنی غذایی برای مقابله با عوامل عفونی به جیره اضافه شود

دوغ، نوشیدنی بومی است. عمده ترین مشکل این محصول جداشدن سرم، در طی دوره نگهداری، به دلیل pH پایین و تجمع پروتئین های کازئین است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر افزودن صمغ های کربوکسی متیل سلولز، فارسی و لوبیای خرنوب به صورت تکی و ترکیبی بر پایداری دوغ، در مدت زمان نگهداری آن بود.
نمونه های دوغ از راه بازسازی پودر شیر بدون چربی تهیه شدند. محلول هیدروکلوئیدهای مورد نظر (15/0% لوبیای خرنوب، 6/0% کربوکسی متیل سلولز، 1/0% لوبیای خرنوب: 2/0% کربوکسی متیل سلولز و 1/0% لوبیای خرنوب: 1/0% فارسی) به آن ها اضافه شد و در دمای یخچالی C°5 به مدت 28 روز نگهداری شدند. اندازه گیری میزان جداسازی سرم در طول دوره نگهداری (28 روز)، آزمون توزیع اندازه ذرات و رفتار جریانی در روزهای اولیه و پایانی دوره نگهداری صورت گرفت. در نهایت، ویژگی های حسی نمونه ها توسط 30 ارزیاب مورد ارزیابی قرار گرفتند.
افزودن صمغ های کربوکسی متیل سلولز و لوبیای خرنوب به صورت تکی منجر به افزایش پایداری دوغ شد، ولی لوبیای خرنوب در غلظت‎های کم تر، دارای اثر بهتری بود. در حالی که ترکیب دوتایی لوبیای خرنوب: کربوکسی متیل سلولز بیش ترین پایداری و ریزترین سایز ذرات را که حاکی از کاهش تجمع میسل های کازئین بود را داشت. افزودن هیدروکلوئیدها به دوغ منجر به تغییر رفتار جریانی دوغ از حالت نیوتنی به حالت سودوپلاستیک شد. هم چنین، ارزیاب های گروه ارزیابی حسی به دوغ حاوی 1/0% لوبیای خرنوب: 2/0% کربوکسی متیل سلولز بالاترین امتیاز را دادند.
ترکیب دو هیدروکلوئید جاذب (کربوکسی متیل سلولز یا صمغ فارسی) و غیر جاذب (لوبیای خرنوب) با سه مکانیسم ایجاد ممانعت فضایی، دافعه الکتروستاتیک و افزایش ویسکوزیته فاز پیوسته، سبب افزایش پایداری قابل ملاحضه دوغ بدون چربی شد. با این تفاوت که، ترکیب دو هیدروکلوئید فارسی و لوبیای خرنوب علی رغم پایدارسازی نمونه ها، از نظر ارزیابی حسی امتیاز کم تری را نسبت به تیمار مخلوط کربوکسی متیل سلولز و لوبیای خرنوب به خود اختصاص دادند

نتایج تعدادی از مطالعات انجام شده قبلی دال بر وجود اثرات درمانی عصاره صمغ گیاه چرخه بر بیماری ها نظیر صرع، ناراحتی عصبی، دردهای موضعی، مفصلی و تشنج می باشد. هدف از طراحی این مطالعه، ارزیابی اثرات ضد دردی حاد، مزمن و احشایی عصاره آبی صمغ گیاه چرخه با استفاده از آزمون های ارزیابی درد Hot plate، Tail flick، فرمالین و Writhing بود.
در این تحقیق از 160 سر موش نر سفید کوچک آزمایشگاهی نژاد آلبینو به وزن 25 تا 30 گرم در گروه های 8 تایی استفاده شد. عصاره آبی صمغ گیاه چرخه با دوزهای 50، 100 و 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن موش و سالین هم حجم عصاره 30 دقیقه قبل از انجام آزمون ها به صورت داخل صفاقی تزریق شدند. درد حاد و مزمن با استفاده از آزمون های Hot plate ، Tail flick و فرمالین و درد احشایی به وسیله آزمون Writhing مورد ارزیابی قرار گرفتند.
نتایج این تحقیق دال بر وجود اثرات ضد دردی عصاره آبی صمغ گیاه چرخه با هر سه دوز مصرفی در مقایسه با گروه های کنترل و سالین بود (05/0P<). بالاترین دوز عصاره اثر ضد دردی بیش تری بروز داد (01/0P<).
یافته های فوق نشان داد عصاره آبی صمغ گیاه چرخه دارای اثرات ضد دردی محیطی و احشایی است

بیماران در مرحله انتهایی نارسایی مزمن کلیوی، در معرض مشکلات و عوارض متعددی قرار دارند. جهت حمایت از بیماران به منظور سازگاری با این مشکلات و عوارض، مدل های مختلف ارائه شده است که در این بین مدل سازگاری روی یکی از مهم ترین آن ها می باشد. هدف این مطالعه تبیین سازگاری در بیماران تحت همودیالیز بود.
این مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوای قراردادی در سال 1394 انجام شد. نمونه گیری مبتنی بر هدف و با حداکثر تنوع بود، 16 مشارکت کننده از بیماران تحت همودیالیز مراجعه کننده به بیمارستان های کوثر سمنان و امام خمینی (ره) گرمسار در مطالعه شرکت کردند. داده ها با مصاحبه ساختارمند با استفاده از پرسش نامه های اطلاعات دموگرافیک و مدل سازگاری روی جمع آوری گردید. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل محتوای مرسوم هم زمان با جمع آوری داده ها و بر اساس پنج گام Granheim وLundman (2004) صورت گرفت. اطمینان از صحت و استحکام تحقیق با استفاده از معیارهای لینکولن و گوبا انجام گرفت.
از تحلیل داده ها چهار درون مایه اصلی «مواجهه با چالش های جسمی»، «درک از خود تضعیف شده»، «ناتوانی در ایفای نقش» و «وابستگی منفعلانه» انتزاع گردید.
یافته های حاصل از مطالعه پاسخ های سازگاری در بیماران تحت همودیالیز بر اساس ابعاد مدل روی را تبیین نمود. یافته های این مطالعه، برای بیماران و تمام کسانی که در امر مراقبت از بیماران همودیالیز دخیل هستند، ارزشمند می باشد

پیوند سلول های بنیادی خون ساز (HSCs Hematopoietic Stem Cells،) یک روش درمانی برای بیماری های بدخیم و غیر بدخیم خونی می باشد. محدودیت اصلی استفاده از خون بندناف در پیوند مغز استخوان، مقدار کم HSCs به دلیل حجم کم خون بند ناف است. بنابراین سیستم های مختلفی برای تکثیر HSCs در شرایط آزمایشگاهی (ex vivo) برای غلبه بر این محدودیت طراحی شدند. هدف از این مطالعه مقایسه شرایط مختلف تکثیر HSCs در ex vivo می باشد.
بدین منظور HSCs در چهار حالت کشت داده شدند که عبارتند از: در محیط دو بعدی (2D)، هم کشتی HSCs با سلول های بنیادی مزانشیمی (MSCs) در محیط دو بعدی (2D-Co)، کشت در محیط سه بعدی تشکیل شده از نانوالیاف پلی اتر سولفون (PES) (3D) و کشت در محیط سه بعدی (نانوالیاف PES) به صورت هم کشتی با MSCs (3D-Co).
مقایسه بین گروه های مورد مطالعه نشان داد که سلول های کشت داده شده در حالت 3D-Co میزان تکثیر و بیان بالاتری از نشانگر بنیادینگی CD34 نسبت به سایر گروه ها دارد. هم چنین قدرت کلنی زایی در این گروه به نسبت سایر گروه های مورد مطالعه افزایش معناداری به همراه داشت.
نتایج این مطالعه امکان پذیر بودن استفاده از این سیستم را جهت تکثیر با حداقل تمایز سلول های CD34+ اثبات نمود. مطالعات بیش تر به منظور ارزیابی سلول های تکثیر یافته با این سیستم به منظور استفاده در بالین ضروری است.

سل از مهم ترین بیماری های عفونی و از شایع ترین علل مرگ و میر در دنیا خصوصا در کشورهای در حال توسعه می باشد که توسط مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ایجاد می شود. طراحی و ساخت واکسن های جدید بر علیه مایکوباکتریوم توبرکلوزیس تنها راه موثر در پیشگیری و کنترل آن می باشد. هدف از این مطالعه طراحی و ساخت کلونینگ وکتور با استفاده از فیوژن ادغام دو ژن hspX و tb10.4 مایکوباکتریوم توبرکلوزیس می باشد.
ابتدا قطعه tb10.4 با روش PCR تکثیر، با استفاده از آنزیم های محدودالاثر مناسب هضم و در پلاسمید pcDNA3.1+ کلون شد. سپس قطعه hspX با PCR تکثیر و با آنزیم های محدودالاثر HindIII و BamHI هضم شد. پلاسمید نوترکیب pcDNA3.1+/tb10.4 نیز با آنزیم های فوق هضم و قطعه hspX در hspX در وکتور نوترکیب مذکور ساب کلون و در باکتری E.coli سویه TOP 10 ترانسفورم شد. تایید کلونی های نوترکیب با کلونی-PCR، هضم آنزیمی و تعیین توالی صورت گرفت.
محصولات PCR و هضم آنزیمی بر روی ژل آگاروز الکتروفورز شد که وجود قطعات tb10.4 و hspX با اندازه bp 291 جفت بازو bp 435جفت باز به ترتیب مشاهده شد. نتایج تعیین توالی 100% همولوژی با توالی های ژن های hspX و tb10.4 مایکوباکتریوم توبرکلوزیس سویه مذکور H37Rv ثبت شده در بانک ژنی را نشان دادند.
کلونینگ دو ژن hspX و tb10.4 مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در وکتور pcDNA3.1+ به درستی انجام شد. این وکتور می تواند در آینده پس از تایید بیان آن در سلول های یوکاریوتی، به عنوان کاندید DNA واکسن DNA واکسن در القای سیستم ایمنی در مدل های آزمایشگاهی مورد استفاده قرار گیرند

آگاهی یک مولفه ی لازم برای تغییرات رفتاری شامل رفتارهای مرتبط با سلامت دهان و دندان و پیشگیری از بیماری های دهانی می باشد. خانواده مهم ترین نقش را در رعایت بهداشت دهان و دندان کودکان دارد. این پژوهش با هدف تعیین میزان آگاهی، نگرش و عمل کرد والدین کودکان پیش دبستانی مراجه کننده به کلینیک ویژه دانشکده دندان پزشکی سمنان در مورد اهمیت حفظ دندان های شیری و عوامل مرتبط با آن انجام شد.
این مطالعه توصیفی-مقطعی برروی 267 نفر از مادران کودکان پیش دبستانی مراجه کننده به کلینیک ویژه دانشکده دندان پزشکی شهر سمنان در سال 1394 انجام شد. روش جمع آوری داده ها پرسش نامه و مصاحبه حضوری بود. ابزار ساخته شده، پرسش نامه ای 22 بخشی شامل 21 سوال چند گزینه ای و 1 سوال تشریحی بود.
آگاهی والدین در 1/51 درصد موارد ضعیف و 9/48 درصد خوب بود. 60 درصد از والدین، عمل کرد مناسبی داشتند و وضعیت اقتصادی پایین تر با عمل کرد پایین تر افراد و نگرش والدین با عمل کرد آن ها در مراقبت از دندان های شیری ارتباط معناداری داشت (05/0p<).
با توجه به آگاهی ضعیف والدین، آموزش به آن ها در زمینه اهمیت مراقبت از دندان های شیری، باید به طور مداوم در راستای نیازهای فردی کودک و والدین انجام شود تا برنامه های پیش گیری از بیماری های دهان و دندان در کودکان به موفقیت برسند. هم چنین تمهیداتی جهت دسترسی تمام افراد جامعه به منابع اطلاعاتی و آموزشی وسیع تر فراهم شود

آنژیوگرافی عروق کرونر یک روش استاندارد تشخیصی تهاجمی برای بررسی اختلالات عروق کرونر است که می تواند سبب اضطراب در بیماران شود. هدف این مطالعه بررسی میزان اضطراب موقعیتی و اضطراب متمرکز بر قلب در بیماران تحت آنژیوگرافی عروق کرونر می باشد.
این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی 92 بیمار قبل از آنژیوگرافی در بیمارستان کوثر سمنان انجام شد. در ابتدا شاخص های فیزیولوژیک بیماران اندازه گیری شد و سپس اضطراب شخصیتی و موقعیتی بیماران قبل از انجام آنژیوگرافی با استفاده از پرسش نامه اضطراب موقعیتی اشپیل برگر و اضطراب ناشی از علائم قلبی بیماران نیز با استفاده از پرسش نامه اضطراب متمرکز بر قلب (CAQ) اندازه گیری شد.
تمام نمونه ها (44 مرد و 48 زن) با میانگین سنی 8±55 سال مطالعه را به اتمام رساندند. اکثریت نمونه ها (8/59%) دارای اضطراب موقعیتی متوسط بودند. بررسی نمره اضطراب متمرکز بر قلب بیماران نیز نشان داد که اکثریت بیماران نمره 30 یا بالاتر از مجموع 62 نمره داشتند که بیش ترین امتیاز به ترتیب مربوط به حیطه های اجتناب، ترس و توجه بوده است.
فراوانی بالای اضطراب متوسط در این بیماران و تاثیر آن بر عمل کرد و درمان و بهبودی بیمار مستلزم توجه ویژه به این مساله و تلاش برای بررسی عوامل و راه کارهای موثر و مناسب در جهت کاهش آن می باشد

اشرشیاکلی به عنوان یکی از اصلی ترین عوامل عفونت در محیط های بیمارستانی می تواند به چندین گروه فیلوژنتیکی که این گروه ها از لحاظ ویرولانس، سرعت رشد و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی با یک دیگر متفاوت هستند، تقسیم شود. این مطالعه با هدف تعیین گروه های فیلوژنتیکی سویه های اشرشیاکلی به منظور درک ارتباط میان فیلوگروه ها و الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی در ایزوله های اشرشیا کلی به دست آمده از بیماران بستری به انجام رسید.
تعداد 216 ایزوله اشرشیاکلی به دست آمده از بیماران بستری در بیمارستان آموزشی کوثر شهر سمنان با استفاده از روش واکنش زنجیره ای پلیمراز چهارگانه به منظور آنالیز فیلوژنتیکی مورد بررسی قرار گرفتند. هم چنین حساسیت نسبت به آنتی بیوتیک های مختلف با استفاده از روش انتشار آنتی بیوتیک در آگار برای همه ایزوله ها تعیین شد.
فیلوگروه B2 به عنوان شایع ترین فیلوگروه (4/38%) و در مراتب بعدی، فیلوگروه هایA (8/14%)،F (4/13%)، D (3/9%)،B1 (8/8%)، هر یک از فیلوگروه های C وE (6/4%) ، ناشناخته (2/4%) وclade I (9/1%) فراوان ترین فیلوگروه ها بودند. در حدود 4/70% از ایزوله ها جزو سویه های مقاوم به چندین دارو بودند. نتایج آنتی بیوگرام نشان داد که آنتی بیوتیک های مروپنم و تری متوپریم/سولفومتوکسازول به ترتیب موثرترین و کم اثرترین آنتی بیوتیک ها با میزان حساسیت به ترتیب (4/94% و 8/27%) بودند.
نتایج ما نشان داد که تعداد زیادی از ایزوله های مقاوم به چند دارو جزو فیلوگروه B2 هستند که این امر حاکی از آن است که این فیلوگروه نه تنها می تواند به عنوان یک فیلوگروه ویرولان مطرح شود بلکه می تواند به عنوان مخزن ژنتیکی مقاومت به آنتی بیوتیک ها در نظر گرفته شود

بیماری ایسکمیک قلبی مهم ترین عامل مرگ و میر در اغلب جوامع به شمار می آید، این بیماری درمان قطعی نداشته و نیاز به مدیریت بیماری در سراسر زندگی بیمار محسوس است. تبعیت از رژیم دارویی جهت جلوگیری از پیشرفت بیماری و بروز حملات مجدد حائز اهمیت بسیار می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر برنامه خودتدبیری و پیگیری تلفنی بر تبعیت از رژیم دارویی بیماران مبتلا به بیماری ایسکمیک قلب بود.
این پژوهش یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده بود که در آن 60 نفر از بیماران مبتلا به بیماری ایسکمیک قلبی واجد شرایط ورود به مطالعه به صورت تصادفی در یکی از دو گروه کنترل یا مداخله قرار گرفتند. در ابتدا پرسش نامه های دموگرافیک و تبعیت از رژیم دارویی توسط همه نمونه ها تکمیل شد. گروه مداخله در هفته اول بعد از ترخیص در کارگاه برنامه خودتدبیری شرکت کردند. پس از آن پیگیری تلفنی به مدت 8 هفته انجام گردید. 3 و 6 ماه پس از انجام آخرین پیگیری تلفنی پرسش نامه تبعیت از رژیم دارویی مجددا توسط همه نمونه ها تکمیل و نتایج به دست آمده در این دو بازه زمانی با یک دیگر مقایسه شد.
قبل از مداخله، بین دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیگ و تبعیت از رژیم دارویی اختلاف آماری معناداری وجود نداشت اما پس از اجرای آموزش برنامه خودتدبیری و پیگیری تلفنی پس از ترخیص، تبعیت از رژیم دارویی بیماران گروه مداخله در دو بازه زمانی 3 و 6 ماهه نسبت به قبل از مداخله به صورت معناداری افزایش پیدا کرده بود (001/0p<) در حالی که تغییرات تبعیت از رژیم دارویی در گروه کنترل از نظر آماری معنادار نبود (05/0p>).
با توجه به نتایج و بهبود تبعیت از رژیم دارویی در بیماران گروه مداخله، اجرای برنامه خودتدبیری و پیگیری تلفنی پس از ترخیص در بیماران مبتلا به بیماری ایسکمیک قلب پیشنهاد می شود

اسپاستی سیته یکی از نشانه های آسیب نورون محرکه فوقانی است که شیوع بالایی در بیماران مبتلابه مالتیپل اسکلروزیس دارد. ارزیابی این اختلال حرکتی در تعیین میزان کارایی مداخلات درمانی اهمیت دارد. مقیاس اصلاح شده تاردیو یک معیار بالینی رایج برای ارزیابی اسپاستی سیته می باشد. هدف این تحقیق، بررسی پایایی بین دو آزمونگر مقیاس اصلاح شده تاردیو در ارزیابی اسپاستی سیته بازکننده های زانو در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس بود.
در این پژوهش 12 مرد و 8 زن مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس با میانگین سنی 95/11±50/41 به روش نمونه گیری غیراحتمالی ساده انتخاب شدند. عضلات بازکننده هر دو زانوی بیماران با استفاده از مقیاس اصلاح شده تاردیو ارزیابی شد. ارزیابی توسط دو آزمونگر و با ترتیبی تصادفی در یک جلسه انجام شد. در پایان پایایی اجزای مختلف مقیاس اصلاح شده تاردیو با آزمون همبستگی درون گروهی بررسی شد.
همبستگی نتایج ارزیابی دو آزمونگر در کیفیت واکنش عضلات بازکننده زانو، بر اساس آزمون آماری ICC، 89/0 به دست آمد. مقدار ICC برای اختلاف بین زاویه واکنش عضلانی و دامنه حرکتی کامل (R2-R1) به عنوان معیار شدت اسپاستی سیته برای دو آزمونگر در یک جلسه ارزیابی 77/0 به دست آمد.
مقیاس اصلاح شده تاردیو در عضلات بازکننده زانوی مبتلایان به مالتیپل اسکلروزیس پایایی خوبی دارد و برای ارزیابی اسپاستی سیته این بیماران پیشنهاد می شود

لوسمی لنفوسیتی مزمن یکی از انواع سرطان های خون است که با تکثیر بیش ازحد سلول های B همراه می باشد. این بیماری به طور تقریبی در مردان بالای 50 سال شایع تر است . CLL با نقص آپوپتوز در سلول های B همراه است. هدف ما در این مطالعه بررسی بیان پروتئین Survivin به عنوان پروتئین مهارکننده آپوپتوز در سلول های تک هسته ای خون محیطی بیماران CLL و افراد نرمال تحت تاثیر داروی بربرین در محیط In vitro است.
در این مطالعه 12 فرد مبتلا به لوسمی لنفوسیتی مزمن به عنوان گروه مورد مطالعه و 6 فرد سالم فاقد لوسمی لنفوسیتی مزمن، منطبق شده با سن بیماران به عنوان گروه کنترل موردبررسی قرار گرفت. بعد از اخذ خون از افراد، سلول های تک هسته ای خون محیطی به روش فایکول جداسازی شده و در دو گروه همراه با داروی بربرین (25 میکرومولار) و بدون دارو در محیط کشت سلول، کشت داده شدند؛ و بعد از 48 ساعت بیان ژن Survivin توسط دستگاه Real time PCR به روش سایبرگرین مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج حاصل مشخص نمود که سطح بیان ژن Survivin در بیماران مبتلا به CLL تحت تاثیر داروی بربرین به طور قابل توجهی نسبت به گروه بدون دارو (کنترل) پایین تر است (05/0P<)، درصورتی که سطح بیان ژن Survivin در افراد سالم تحت تاثیر داروی بربرین و بدون دارو (کنترل) تفاوت معنی داری را نشان نداد (05/0P>).
به نظر می رسد که یکی از مسیرهای القاء آپوپتوز توسط داروی بربرین احتمالا کاهش بیان ژن Survivin است. کاهش بیان mRNA این ژن و پروتئین آن موجب القا آپوپتوز در سلول های سرطانی لوسمی لنفوسیتی مزمن شده است درحالی که این دارو بر روی سلول های افراد نرمال تاثیر محسوسی نداشته است. ازآن جایی که داروی بربرین در بعضی موارد در کلینیک در دست استفاده است باید در نظر داشت این نتایج می تواند به عنوان یک گزینه درمانی در CLL نیز مطرح شود

سرطان کولورکتال یک بیماری کشنده می باشد. سالانه 2/1 میلیون نفر به سرطان کولورکتال مبتلا می شوند. التهاب و اکسیدان ها از جمله عوامل افزایش دهنده خطر تشکیل تومور می باشند. استفاده از ترکیباتی از جمله اسید لینولئیک کونژوگه (Conjugated Linoleic Acid، CLA) می تواند باعث افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان در رت های مبتلا به سرطان کولورکتال شود. هدف این مطالعه، بررسی اثرات CLA بر میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و فاکتورهای اکسیدانی در رت های مبتلا به سرطان کولورکتال بود.
16 رت نر نژاد ویستار با وزن 300 255 گرم به طور تصادفی در2 گروه 8 تایی قرارگرفتند. برای ایجاد سرطان کولورکتال، هر دو گروه تحت تزریق زیر جلدی دی متیل هیدرازین ( دو بار در هفته به مدت 6 هفته) به میزان mg/kg 15 قرار گرفتند. درگروه کنترل هم زمان با شروع تزریق زیر جلدی دی متیل هیدرازین، رژیم استاندارد همراه با گاواژ آب مقطر به میزان ml/rat 2 و در گروه مداخله برای ارزیابی اثرات پیشگیرانه CLA، هم زمان با تزریق زیر جلدی دی متیل هیدرازین، گاواژ CLA به میزانmg/kg 200 در 4مدت هفته انجام شد. بعد از شش هفته، نمونه ها کشته شدهو نمونه های مورد نیاز جهت اندازه گیری بافتی مالون دی آلدهید (Malondialdehyde) و اندازه گیری سرمی سوپر اکسید دیسموتاز (Superoxide Dismutase)، گلوتاتیون پراکسیداز (Glutation Peroxidase)، پاراکسوناز (Paraxonase) و میلوپراکسیداز (Meyeloperoxidase) تهیه گردید .
در گروه دریافت کننده اسید لینولئیک کونژوگه، میزان مالون دی آلدهید و میلوپراکسیداز به طور معنی داری کاهش یافت (001/0>P). همچنین میزان فاکتورهای آنتی اکسیدانی سوپر اکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و پاراکسوناز افزایش معناداری پیدا کرد (001/0>P).
مصرف اسید لینولئیک کونژوگه باعث کاهش فاکتور های اکسیدان و افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی در رت های مبتلا به سرطان کولورکتال می شود

در مطالعات پزشکی، زمانی که بررسی وقوع هم زمان دو پیش آمد هم بسته مورد نظر باشد، از روش های تحلیل دومتغیره مانند رگرسیون لجستیک دومتغیره استفاده می شود. به دلیل محدودیت های روش های کلاسیک در داده های واقعی استفاده از روش های جایگزین مانند شبکه عصبی مصنوعی همواره مورد توجه است. هدف این مطالعه پیش بینی هم زمان رخداد بلوک قلبی و مرگ در بیماران سکته قلبی با مدل شبکه عصبی مصنوعی و مقایسه دقت آن با مدل رگرسیون لجستیک دومتغیره است.
تعداد 263 بیمار مبتلا به سکته قلبی بستری شده در بخش مراقبت قلب بیمارستان هاجر شهرکرد از سال 1392 تا 1393 به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. متغیرهای جنسیت، نوع سکته قلبی، سابقه قبلی دیابت، سابقه قبلی فشار خون، اختلال لیپید، سابقه بیماری قلبی، مقدار کسر برون ده قلبی، فشارخون سیستول، فشارخون دیاستول، قند خون ناشتا و غیرناشتا، چربی خون، تری گلیسیرید، چربی خون با تراکم پایین، مصرف سیگار، نوع درمان، مقدار آنزیم تروپونین و نوع بیمه به عنوان متغیرهای مستقل و رخداد بلوک قلبی و مرگ به عنوان متغیرهای وابسته در نظر گرفته شدند. مدل رگرسیون لجستیک دومتغیره و مدل شبکه عصبی برازش داده شدند. دقت مدل ها بر اساس شاخص صحت پیش بینی مقایسه شد. برازش مدل ها با Matlab2013a و بسته Zelig در R3.2.2 انجام شد.
صحت پیش بینی مدل رگرسیون لجستیک دومتغیره در داده های آموزش و آزمون به ترتیب 7/ 77 و 48/78 بود. در مدل شبکه عصبی الگوریتم های LM و OSS با صحت پیش بینی به ترتیب 69/83 و 15/83 درصد برای داده های آموزش و 81 /84 و 54/83 درصد برای داده های آزمون، بهترین عمل کرد را داشتند.
پژوهش نشان داد که روش شبکه عصبی دقت بالاتری نسبت به روش رگرسیون لجستیک دومتغیره در پیش بینی هم زمان رخداد بلوک قلبی و مرگ در بیماران سکته قلبی دارد

انسداد روده باریک تنها در 5% موارد به دنبال فتق های داخل شکمی اتفاق می افتد ولی می تواند در بیش از 50% موارد منجر به مرگ ومیر شود. هرنی ترانس امنتال بسیار نادر بوده و حدود 4-1% از کل فتق های داخل شکم را شامل می شود و بنابراین علت بسیار غیر متحملی برای انسداد روده باریک به شمار می رود.
ما در این مقاله یک آقای 69 ساله را گزارش کردیم که با علائم انسداد روده باریک به اورژانس مراجعه کرده بود. در لاپاراتومی یک سگمان ملتهب از روده باریک که در سوراخ موجود در امنتوم بزرگ گیر افتاده بود مشاهده گردید.
این گزارش به دلیل نادر بودن مورد و تاکید بر در نظر داشتن علل نادر انسداد روده به خصوص در افراد بدون سابقه جراحی یا ضربه به شکم اهمیت دارد