فهرست مطالب

مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک
سال بیستم شماره 1 (پیاپی 118، فروردین 1396)

  • تاریخ انتشار: 1396/01/16
  • تعداد عناوین: 10
|
  • یوسف پناهی، احسان صبوری*، علی رسولی، گودرز صادقی هشجین، شیوا روشن میلانی، لیلا درفش پور صفحات 1-13
    زمینه و هدف
    هدف از این مطالعه، بررسی اثر غلظت های مختلف مورفین و نالوکسان بر فعالیت های صرعی ایجاد شده در برش های زنده مغزی تهیه شده از نوزاد موش های سوری وابسته به مورفین و کنترل بود.
    مواد و روش ها
    40 سر نوزاد موش سوری به طور تصادفی انتخاب شدند. برای ایجاد وابستگی، 2، 4، 8، 16 و 32 میلی گرم بر کیلوگرم مورفین یک بار در روز (1/0 سی سی) به مدت 5 روز متوالی از روز چهاردهم تا هجدهم پس از تولد به صورت زیر جلدی تزریق شد. در روز نوزدهم و بیستم بعد از تولد، برش های مغزی از موش ها تهیه شد و فعالیت های شبه صرعی از طریق پرفوزیون مایع مغزی نخاعی با منیزیم کم ایجاد شد و اثر غلظت های 10، 100 و 1000 میکرومولار مورفین و 10 میکرومولار نالوکسان بر روی فعالیت ها بررسی شد. تغییر در تعداد، زمان شروع و دامنه فعالیت ها به عنوان شاخص تعیین کننده کمیت اثر در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که مورفین 100 میکرومولار باعث افزایش و مورفین 10 و 1000 میکرومولار و نالوکسان 10 میکرومولار باعث کاهش فعالیت ها در هر دو گروه شد و نالوکسان فعالیت تشنج زایی مورفین را کاهش داد، ولی اثر ضد تشنجی مورفین را نتوانست احیا کند.
    نتیجه گیری
    مورفین به صورت وابسته به غلظت دارای اثرات 2 فازی در فعالیت شبه صرعی دوره شیرخواری است، به طوری که دوز کم و زیاد آن فعالیت های صرعی را مهار می کند، ولی دوز متوسط آن باعث تقویت فعالیت های صرعی می شود، نالوکسان دارای اثرات ضد تشنجی است.
    کلیدواژگان: برش مغزی، مورفین، نالوکسان، تشنج، موش سوری
  • مهری جمیلیان*، ریحانه صاحب کشاف صفحات 14-23
    زمینه و هدف
    مطالعات کمی در مورد اثرات مکمل سویا در بیماران مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک وجود دارد. این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات مکمل یاری سویا بر روی پروفایل های متابولیک در زنان مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک طراحی شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل شده- پلاسبو دو سوکور تصادفی بر روی 70 زن مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک انجام شده است. شرکت کنندگان، به طور تصادفی به دو گروه مکمل ایزوفلاون سویا 50 به میزان میلی گرم (35=n) یا پلاسبو (35=n) برای 12 هفته تقسیم شدند. نمونه خون ناشتا در ابتدا و 12 هفته بعد از مداخله برای اندازه گیری متغیرهای مرتبط از بیماران گرفته شد.
    یافته ها
    به دنبال تجویز مکمل سویا یک کاهش معنی دار در سطوح تستوسترون توتال سرمی (4/0±2/0- نانوگرم بر میلی لیتر در مقابل 3/0±1/0 نانوگرم بر میلی لیتر پلاسبو ، 01/0p=) ، یک افزایش معنی دار در سطوح گلوتاتیون (2/102±0/96+ میکرومول بر لیتر در مقابل 8/157±7/22+ میکرومول بر لیتر پلاسبو ، 04/0p=) و یک کاهش معنی دار در مالون دی آلدئید پلاسمایی (8/0±7/0- میکرو مول بر لیتر در مقابل 3/2±8/0+ میکرومول بر لیتر ، 001/0p=) در مقایسه با پلاسبو مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    بر اساس یافته های این پژوهش، مکمل یاری سویا در زنان مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک اثرات مفیدی بر روی پروفایل های متابولیک داشته است.
    کلیدواژگان: سویا، پروفایل های متابولیک، سندروم تخمدان پلی کیستیک
  • بهمن حسنوند، رحمان سوری، صادق عباسیان، مهسا رستگار مقدم منصوری صفحات 24-34
    زمینه و هدف
    در پاسخ به فعالیت ورزشی، تغییرات سایتوکاین های التهابی و ضد التهابی متفاوتی در درون فضای بافتی و هم چنین گردش خون عمومی ایجاد می شود. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر سه هفته تمرین متناوب شدید بر لیپوکالین-2 و اینترلوکین-1 بتا در هیپوکمپ موش های صحرایی بالغ سالم بود.
    مواد و روش‏ ها: 20 سر موش صحرایی نژاد ویستار در دو گروه تمرین و کنترل قرار گرفتند. گروه تمرین، 15 وهله ی 4 دقیقه ای تمرینات را به مدت 60 دقیقه با 85 تا 90 درصد VO2max و چهار جلسه در هفته(به مدت سه هفته) اجرا ‏کرد. سپس، نمونه گیری خونی جهت ارزیابی کیت های الایزا و بافت‏برداری از هیپوکمپ موش های صحرایی انجام شد و با استفاده از روش Real-Time PCR مورد ارزیابی قرار گرفتند. هم چنین، از آزمون های تی وابسته و مستقل برای تعیین تفاوت های درون گروهی و بین گروهی استفاده شد.
    یافته ها: نتایج بیان گر کاهش معنادار مقادیر بیان ژنی لیپوکالین-2 و اینترلوکین-1 بتا در هیپوکمپ موش های صحرایی در گروه تمرینی بود (به ترتیب 0001/0=p و 0001/0=p). هم چنین، کاهش معناداری در مقادیر سرمی لیپوکالین-2 و اینترلوکین-1 بتای موش های صحرایی در گروه تمرینی مشاهده شد(به ترتیب 017/0=p و 003/0=p).
    نتیجه گیری
    به نظر می‏ رسد علت کاهش معنادار لیپوکالین-2 متعاقب تمرین کوتاه مدت شدید، تغییرات کاهشی و معنادار اینترلوکین-1 بتا باشد. هم چنین، استفاده از پروتکل تمرینی روی تردمیل(با شدت و مدت یاد شده) در موش های صحرایی قادر است مقادیر سرمی و هیپوکمپی لیپوکالین-2 و اینترلوکین-1 بتا را به طور معناداری کاهش دهد.
    کلیدواژگان: تمرین متناوب شدید، لیپوکالین-2، اینترلوکین-1بتا
  • زینب حسین پور، زیور صالحی *، سهیلا طالش ساسانی، کیوان امینیان صفحات 35-44
    زمینه و هدف

    کولیت اولسرو، بیماری مزمن التهابی روده است که مخاط رکتوم و کولون را در برمی گیرد. پاتوژنز این بیماری به خوبی شناخته شده نیست، اما به نظر می رسد عوامل ژنتیکی و محیطی سبب پاسخ ایمنی نامناسب به برخی باکتری های هم زیست روده می شوند. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط پلی مورفیسم (rs4938723T/C)miR-34b/c با خطر بروز بیماری کولیت اولسرو است.

    مواد و روش ها

    نمونه های جمع آوری شده شامل 50 نفر دارای بیماری کولیت اولسرو و 100 نفر کنترل می باشند. استخراج DNA ژنومی از نمونه خون محیطی صورت گرفت. تنوع ژنتیکی miR-34b/c با روشtetra primers ARMS-PCR تعیین شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار MedCalc (نسخه 1/ 12) انجام گرفت.

    یافته ها

    اختلاف معنی داری در خصوص توزیع ژنوتیپی و آللی در گروه های بیمار و شاهد مورد مطالعه وجود داشت. هتروزیگوت هایCT به میزان 29/2 برابر بیش تر در معرض خطر بیماری کولیت اولسرو قرار گرفتند(29/2،OR=82/4-08/1CI=95%،02/0p=).

    نتیجه گیری

    اظهارات حاکی از این است که پلی مورفیسم(rs4938723) miR-34b/c ممکن است با خطر بیماری کولیت اولسرو مرتبط باشد. با این وجود، مطالعات وسیع تر با تعداد نمونه های بیمار و کنترل بیش تر جهت تایید این نتیجه ضروری است.

    کلیدواژگان: پلی مورفیسم، کولیت اولسرو، miR-34b، c
  • علی حیدریان پور*، زهرا رضوی، معصومه سیف صفحات 44-58
    زمینه و هدف
    هدف از پژوهش حاضر، مطالعه تاثیر تمرین هوازی و آگونیست GnRH بر سطوح اپلین و شاخص مقاومت به انسولین دختران دارای بلوغ زودرس مرکزی می باشد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه، 25 دختر (34/0±44/7 سال) دارای بلوغ زودرس وارد پژوهش شدند. آن ها به طور تصادفی در سه گروه آزمایش(10 نفر در گروه دارو، 8 نفر در گروه دارو+ورزش، 7 نفر در گروه ورزش) و یک گروه کنترل (10 نفر سالم) قرار گرفتند. در گروه آزمایش، فعالیت هوازی به مدت 12 هفته و سه روز در هفته صورت گرفت که هر دو هفته 5 درصد به شدت فعالیت و 5 دقیقه به مدت زمان فعالیت اضافه شد. هم چنین، از آگونیست GnRH به عنوان دارو استفاده شد. شاخص توده ی بدنی، میزان اپلین و شاخص مقاومت به انسولین قبل و بعد ورزش بررسی شد.
    یافته ها
    شاخص مقاومت به انسولین و سطوح اپلین در گروه های آزمایش(گروه تمرین و گروه تمرین همراه با مصرف دارو) کاهش معنی داری یافت(05/0=p)، در حالی که این شاخص ها در گروه کنترل تغییر معنی داری نداشت(05/0>p). میزان شاخص توده بدنی در گروه های یاد شده تحت تاثیر تمرینات ورزشی به طور معنی داری کاهش یافت (00/0=p)، اما گروه مصرف دارو افزایشی را نشان داد(06/0=p).
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته های این پژوهش می توان بیان کرد که تمرینات ورزشی هوازی و استفاده از آگونیست GnRH می تواند منجر به کاهش شاخص توده ی بدنی و اپلین و بهبود شاخص مقاومت به انسولین در این افراد شود.
    کلیدواژگان: اپلین، بلوغ زودرس، تمرینات هوازی، شاخص مقاومت به انسولین
  • مهتاب نوابی، محبوبه خورسندی*، نسرین روزبهانی، مهدی رنجبران صفحات 59-68
    زمینه و هدف
    اختلال رشد یکی از مشکلات شایع و مهم بهداشتی در دوران کودکی می باشد. پژوهش حاضربا هدف تعیین تاثیر آموزش بر رفتارهای پیش گیری کننده از اختلال رشد کودکان در مادران بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی صورت گرفت.
    مواد و روش ها
    این مطالعه از نوع مداخله ای است که در آن 100 نفر از مادران دارای کودک یک تا پنج سال شر کت داشته اند(نمونه ها به دو گروه مورد و شاهد، هر کدام 50 نفر، تقسیم شدند). نمونه گیری به صورت تصادفی ساده انجام گرفت. روش گردآوری اطلاعات، پرسش نامه محقق ساخته بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی و چک لیست عملکرد بود. سپس آموزش برای گروه مورد در طی یک ماه انجام شد و 3 ماه پس از آموزش، اطلاعات گردآوری گردید و با نرم افزارSPSS نسخه 20 تجزیه و تحلیل شد. علاوه بر آزمون های آمار توصیفی از آزمون مجذور کای، آزمون تی زوجی و آزمون تی مستقل استفاده شد.
    یافته ها
    میانگین سنی مورد و شاهد به ترتیب 51/5±98/29 و 30/5±35/28 سال بود. میانگین سن کودکان به ترتیب 14/13±31/23 و 01/14±55/27 ماه بود. قبل از مداخله آموزشی بین دوگروه اختلاف معنی دار نبود و میانگین نمره شاخص ها در گروه مورد قبل از مداخله بدین صورت بود: آگاهی، 24/14±87/31؛ حساسیت، 86/5±23/64؛ شدت، 34/9±41/64؛ منافع، 79/6±75/61؛ موانع، 14/8±91/67؛ خود کارآمدی، 87/7±00/68؛ راهنمای عمل، 82/6±53/44 و عملکرد، 77/9±00/70. پس از آموزش، اختلاف معنی داری در همه متغیرهای ذکر شده بین دو گروه ایجاد شد.
    نتیجه گیری
    بر طبق نتایج، آموزش مبتنی بر مدل اعتقاد بهداشتی جهت ارتقاء رفتارهای پیش گیری کننده از اختلال رشد توصیه می گردد.
    کلیدواژگان: مادران، کودکان، اختلال رشد، مدل اعتقاد بهداشتی
  • فهیمه زارع ابراهیم آباد، عبدالحسین شاهوردی*، میترا حیدری نصر آبادی، علیرضا علیزاده صفحات 69-83
    زمینه و هدف
    هدف از این مطالعه، بررسی اثر روغن ماهی و بدون ویتامین E در موش های مادر برکیفیت سلول های بیضه نتاج پیش از بلوغ بود.
    مواد و روش ها
    60 سر موش ماده بالغ نژادNMRI به گروه های:کنترل(رژیم غذایی استاندارد حاوی 50 میلی گرم واحد بین المللی ویتامین E بر کیلوگرم خوراک قبل و بعد از زایمان)، 1)تغذیه با جیره کنترل+گاواژ روغن ماهی(01/0 میلی لیتر در روز برای هر موش) قبل از زایمان، 2)تغذیه با جیره کنترل+گاواژ روغن ماهی بعد از زایمان، 3)مصرف جیره حاوی 5/2 برابر استاندارد ویتامین E(125 میلی گرم واحد بین المللی بر کیلوگرم جیره)قبل از زایمان، 4)مصرف جیره حاوی ویتامین E قبل و بعد از زایمان، 5)مصرف جیره حاوی ویتامین E بعد از زایمان، 6)گاواژ روغن ماهی و مصرف ویتامین E قبل از زایمان، 7)گاواژ روغن ماهی و مصرف ویتامین E بعد از زایمان، 8)گاواژ روغن ماهی و مصرف ویتامین E قبل و بعد از زایمان تقسیم شدند. پس از شیرگیری، نمونه های بیضه جمع آوری وآنالیزهای بافت شناسی انجام شدند. نتایج با استفاده از نرم افزار آماریSAS و آزمون دانکن بررسی گردید.
    یافته ها
    سلول های جنسی، طول، عرض و وزن بیضه در فرزندانی که مادران آن ها در دوران بارداری روغن ماهی به تنهایی مصرف کرده بودند، کمتر بود(05/0p<). این شاخص ها در گروه مصرف کننده ویتامین E به تنهایی بعد از زایمان بهبود یافته بود(05/0p<). مصرف توام روغن ماهی و ویتامین E پس از زایمان، اثرات چشم گیری بر تعداد سلول های اسپرماتوگونی(47 در مقابل 43)، اسپرماتوسیت(43 در مقابل 34)، اسپرماتید(63 در مقابل 44)، سرتولی(2 در مقابل 9/0)و لیدیگ(3 در مقابل 7/1)در مقایسه با گروه کنترل داشت(05/0p<).
    نتیجه گیری
    نتایج حاکی از اثرات مثبت روغن ماهی با ویتامین E و ویتامین E به تنهایی بود. بنابراین، آنتی اکسیدان باید به همراه اسیدهای چرب امگا-3 در تغذیه مادری مصرف شود.
    کلیدواژگان: بیضه نتاج، تغذیه مادری، روغن ماهی، ویتامین E
  • زهرا سبحانی، حسن احدی، صدرالله خسروی*، حمید پورشریفی، محمدرضا صیرفی صفحات 84-95
    زمینه و هدف
    عمل جراحی چاقی موثرترین روش مداخله برای درمان چاقی شدید است و پای بندی افراد به رفتارهای خود- مدیریتی برای کاهش عوارض بعد از عمل جراحی ضروری می باشد. هدف از این پژوهش، تبیین شاخص های روان سنجی پرسش نامه رفتارهای خود - مدیریتی پس از عمل جراحی چاقی در جمعیت ایرانی بود.
    مواد و روش ها
    جامعه آماری بیماران چاقی بودند که از ابتدای دی ماه 1394 لغایت پایان خرداد ماه 1395 در بیمارستان مادر و کودک غدیر شیراز تحت عمل جراحی چاقی قرار گرفتند و با روش نمونه گیری در دسترس تعداد 201 نفر از آن ها(149 زن و 52 مرد) انتخاب شده و به پرسش نامه های مشخصات جمعیت شناختی، رفتارهای خود - مدیریتی پس از عمل جراحی چاقی و مقیاس های پیروی کلی و پیروی اختصاصی پاسخ دادند. برای تعیین روایی پرسش نامه از روش های روایی محتوایی، روایی سازه (تحلیل عاملی و تحلیل هم بستگی)، روایی هم زمان و برای تعیین پایایی از روش های تنصیف کردن و ثبات درونی به شیوه آلفای کرونباخ استفاده گردید.
    یافته ها
    بر اساس نتایج تحلیل عامل اکتشافی 6 عامل رفتارهای خوردن، فعالیت فیزیکی، مصرف میوه ها، سبزیجات، غلات و پروتئین، مصرف مایعات و مدیریت سندرم دامپینگ استخراج شد که این 6 عامل 54/61 درصد واریانس رفتارهای خود- مدیریتی را تبیین کردند. نمره کل ماتریس هم بستگی کل پرسش نامه رفتارهای خود - مدیریتی با مقیاس های پیروی کلی و اختصاصی به ترتیب 363/0 و 702/0 به دست آمد. پایایی کلی پرسش نامه به روش آلفای کرونباخ برابر 90/0 و ضریب گاتمن برای پایایی به روش دو نیمه کردن 78/0 بود.
    نتیجه گیری
    یافته ها نشان داد که پرسش نامه رفتارهای خود - مدیریتی پس از عمل جراحی چاقی از روایی و پایایی قابل قبولی برخوردار است و می توان از آن برای ارزیابی رفتارهای خود - مدیریتی پس از عمل جراحی چاقی در جمعیت ایرانی استفاده کرد.
    کلیدواژگان: شاخص های روان سنجی، رفتارهای خود، مدیریتی، عمل جراحی چاقی
  • ساناز علیزاده، ناصر اقدمی، باقر سید علیپور* صفحات 96-106
    زمینه و هدف
    نانوذره مس با القاء رگ زایی مقبولیت بالایی در پاسخ به مهم ترین چالش ترمیم زخم یافته است. اما با توجه به خاصیت سمی نانوذرات، ابتدا باید به غلظت غیر توکسیک از آن ها دست یافت. این مطالعه با هدف تعیین غلظت و اندازه مناسب نانوذره مس جهت بررسی اثر سمیت آن بر سلول های اندوتلیال انجام گرفت.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه، نانوذره مس40 نانومتری را با غلظت های 1، 10 و 100 میکرومولار و 1 و 10 میلی مولار بر روی سلول های اندوتلیال اثر داده و سپس زنده مانی سلول ها در زمان های 24، 48 و 72 ساعت را با روش متیل تیازول تترازولیوم (MTS) ارزیابی نمودیم و میزان جذب نوررا با استفاده از دستگاه الایزا ریدر سنجیده و مقدار آن را ثبت کردیم.
    یافته ها
    نتایج بررسی سمیت سلولی نانوذره مس دربازه ی زمانی 24 ساعت در غلظت بالای 100 میکرومولار نشان داد که نانوذره مس در این غلظت توکسیک بوده است (05/0>p). در زمان های 48 و 72 ساعت، میزان فعالیت زنده مانی سلول ها در تمام غلظت ها افزایش یافت، به طوری که در غلظت 100 میکرومولار بیش ترین تفاوت با کنترل مشاهده شد(05/0>p). هم چنین میزان IC50 در طی زمان های انکوباسیون 24، 48 و 72 ساعت به ترتیب 44/31، 67/36 و 38/29 میکرومولار به دست آمد.
    نتیجه گیری
    یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد نانوذره مس در غلظت های مختلف و در طی بازه زمانی 48 و 72 ساعت، نه تنها سبب سمیت سلولی نشده، بلکه باعث افزایش تکثیر سلول های اندوتلیال نیز شده است. بنابراین، نانوذره مس با اثر وابسته به دوز و زمان باعث افزایش تکثیر سلول های اندوتلیال می شود.
    کلیدواژگان: نانو ذره مس، سمیت سلولی، سلول اندوتلیال، سنجش MTS
  • بهلول قربانیان*، احمد بارانی صفحات 107-117
    زمینه و هدف
    دیابت ملیتوس از شایع ترین بیماری ها در جوامع بشری است که مقابله با عوارض ناشی از آن هزینه هنگفتی را به سیستم درمانی تحمیل می نماید. مطالعات نشان داده اند که مارکرهای بیوشیمیایی استخوان می توانند جهت ارزیابی میزان پاسخ متابولیسم استخوان به فعالیت بدنی استفاده شوند. هدف از این مطالعه، ارزیابی تاثیر 10هفته تمرین هوازی فزاینده بر سطوح استئوکلسین، پاراتورمون و شاخص های گلیسمی و تن سنجی در زنان یائسه دیابتی نوع 2 می باشد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه نیمه تجربی، 40 زن یائسه دیابتی نوع 2 (40 تا 60 سال) به صورت آزمودنی های در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تجربی(20) و کنترل(20) قرار گرفتند. تمرین هوازی فزاینده شامل حرکات ایروبیک و پیاده روی به مدت 10 هفته(3 جلسه در هفته، 45 تا60 دقیقه در روز با شدت 45 تا 60 درصد ضربان قلب ذخیره) بود. نمونه های خونی قبل و بعد تمرین جهت اندازه گیری متغیرهای سرمی گرفته شد. داده ها به وسیله آزمون آماری تی تست در سطح معناداری 05/0>p تحلیل شدند.
    یافته ها
    تمرین باعث افزایش معنادار استئوکلسین (037/0=p) و کاهش معنادار شاخص مقاومت انسولینی(001/0=p)، انسولین(002/0=p) و قند خون ناشتا(001/0=p) در گروه تجربی شد(05/0>p). تغییرات پاراتورمون، هموگلوبین گلیکوزیله و شاخص های تن سنجی معنادار نبود(05/0
    نتیجه گیری
    با توجه به اثرات مطلوب تمرین روی استئوکلسین و شاخص های گلسیمی، به نظر می رسد این شیوه ی تمرین را می توان به عنوان روش درمانی غیر تهاجمی برای حفظ تراکم استخوان و کنترل قند خون در بیماران دیابتی توصیه کرد.
    کلیدواژگان: استئوکلسین، پاراتورمون، تمرین هوازی، دیابت نوع2، زنان یائسه
|
  • Yousef Panahi, Ehsan Sabori*, Ali Rasouli, Goodarz Sadeghi Hashjin, Shiva Roshan Milani, Leila Derafshpour Pages 1-13
    Background
    The aim of this study was to evaluate the effects of different concentrations of morphine and naloxone on epileptic activity in live brain slices taken from morphine-dependent and control infant mice.
    Materials And Methods
    Forty neonatal mice were randomly selected. To establish dependency, 2, 4, 8, 16 and 32 mg / kg morphine was injected subcutaneously once daily (0.1 cc) for 5 consecutive days from day 14-18 after birth. On postnatal days 19-20, brain slices were prepared and cerebrospinal fluid was perfused with low magnesium to induce experimental- epiletform activity. The effects of 10, 100 and 1000 µM concentrations of morphine and 10 µM naloxone were investigated on epileptic activity. Chenges in the number as well as onset and amplitude of activities were considered as an indicator to determine the quantity of their effect.
    Results
    The results showed that morphine 100 µM increased the activity while 10 and 1000 µM concentrations of morphine and 10 µM naloxone attenuated epileptic activity in both groups. Naloxone reduced pro-seizure effect of morphine, but anti-seizure effect of morphine couldnt restored by naloxone.
    Conclusion
    Morphine has a two-phase concentration-dependent effect on epileptic activity in the infant mice; so that low and high concentrations of morphine inhibit epileptic activity, but its moderate concentration potentiates the epileptic activity. Naloxone has an anti-seizure effect.
    Keywords: Brain slices, Mice, Morphine, Naloxone, Seizure
  • Mehri Jamilian*, Reyhaneh Sahebkashaf Pages 14-23
    Background
    We are aware of no study examining the effects of Soy supplementation on patients with polycystic ovary syndrome (PCOS).This study was conducted to evaluate the effects of Soy supplementation on metabolic profiles in women with PCOS.
    Materials And Methods
    This randomized, double-blind, placebo-controlled clinical trial was conducted among 70 women diagnosed with PCOS. Participants were randomly divided into two groups to receive 50 mg Soy isoflavone supplements (n=35) or placebo (n=35) for 12 weeks. Fasting blood samples were taken at baseline and after a 12-week intervention to quantify related factors.
    Results
    Intervention group, subjects who received Soy supplements had significantly decreased total serum testosterone levels (-0.2±0.4 vs. .1±0.3 ng/mL, p=0.01) compared with the placebo. In addition, a significant rise in plasma glutathione (.0±102.2 vs. .7±157.8 µmol/L, p=0.04) and a significant decrease in malondialdhyde levels (-0.7±0.8 vs. .8±2.3, p=0.001) was observed following the consumption of Soy supplements compared with the placebo.
    Conclusion
    According to this study, Soy supplementation among PCOS women had beneficial effects on metabolic profiles.
    Keywords: Metabolic profiles, polycystic ovary syndrome, Soy
  • Bahman Hasanvand, Rahman Soori, Sadegh Abbasian, Mahsa Rastegar Moghaddam Mansoori Pages 24-34
    Background
    In response to the exercise, variety of inflammatory and anti-inflammatory changes in cytokines were occurred into the tissue spaces and also to the systemic circulation. The purpose of the current study was to determine the effect of three-week intensive interval training on Lipocalin-2 and Interleukin1-β in healthy and adult rat hippocampus.
    Materials And Methods
    Twenty Wistar rats were divided into training and control groups. Training group performed 15 (bouts) × 4 (min) exercise training for 60 min with 85 to 90% of VO2max used for four sessions/week (for 3 weeks). Then, blood (for ELISA analyzing) and tissue sampling was performed from rat’s hippocampus and they were evaluated by using a Real-Time PCR method. Also, independent and paired t tests were used to define within and between group differences.
    Results
    Findings showed that gene translations of Lipocalin-2 and Interleukin1-β were significantly decreased in rat’s hippocampus (p=0.0001 and p=0.0001, respectively). Also, similar decreases were shown in serum levels of Lipocalin-2 and Interleukin1-β in rats (p=0.017 and p=0.003, respectively).
    Conclusion
    It seems that significant decrease of Lipocalin-2 subsequent of short-time intensive interval training is due to decreasing and significant changes in Interleukin1-β. Also, current training protocol on treadmill can significantly decrease levels of Lipocalin-2 and Interleukin1-β in rat serum and hippocampus.
    Keywords: Intensive interval training, Interleukin1-β, Lipocalin-2
  • Zeynab Hosseinpour, Zivar Salehi, Soheila Talesh Sasani, Keyvan Aminian Pages 35-44
    Background

    Ulcerative colitis (UC) is a chronic disease that specifically affects the mucosa of the rectum and colon. The pathogenesis of UC is not well defined, but it is proposed that genetic and environmental factors result in an aberrant immune response to a subset of commensal enteric bacteria.The aim of this study was to investigate whether miR-34b/c rs4938723 T/C polymorphism is associated with UC risk.

    Materials And Methods

    Blood samples were collected from 50 patients diagnosed with UC and 100 healthy control subjects. Genomic DNA was extracted from peripheral blood. Genetic variation of miR34b/c was determined by tetra-primers ARMS-PCR (amplification refractory mutation system-polymerase chain reaction). All statistical analyses were conducted using the MedCalc version 12.1.

    Results

    There was a significant difference in genotype and allele distributions between cases and controls. It was observed that the CT heterozygotes had a 2.29-fold increase in risk of UC (OR=2.29, 95%CI=1.08-4.82, p=0.02).

    Conclusion

    It is suggested that the miR34b/c (rs4938723 T>C) polymorphism may be associated with the risk of UC. However, larger studies with more patients and controls are needed to confirm this result.

    Keywords: Polymorphism, Ulcerative colitis, MiR34b, c
  • Ali Heidarianpour*, Zahra Razavi, Masoomeh Seif Pages 44-58
    Background
    The aim of this study was to investigate the effect of aerobic exercise and GnRH agonist on the levels of apelin and insulin resistance index in girls with central precocious puberty.
    Materials And Methods
    In this study, twenty-five girls (7.44±0.34 years) with precocious puberty were included. They were randomly divided into three groups (drug, n=10, exercise皻, n=8, and exercise, n=7) and one control group (healthy, n=10). In the experimental group, aerobic exercise for 12 weeks, 3 days/week was done, duration intensity of exercise gradually increased 5 minutes and 5% respectively every 2 week. Also, the GnRH agonists were used as medicine. BMI, the apelin and insulin resistance index were assessed before and after exercise.
    Results
    Insulin resistance index and apelin serum levels in experimental group (exercise and exercise drug) were significantly decreased(p=0.05), while these factors were unchanged in control group (p=0.05). Additionally, BMI in exercie groups was significantly decreased (p=0.000), while it was increased in experimental group (drug group) (p=0.06).
    Conclusion
    Considering to current data, it could demonstrate that aerobic training and GNRH agonists at the same time can lead to a decrease in BMI and apelin and an improvement in insulin resistance index.
    Keywords: Aerobic Training, Apelin, Insulin resistance index, Precocious puberty
  • Mahtab Navabi, Mahboobeh Khorsandi, Nasrin Rouzbahani, Mehdi Ranjbaran Pages 59-68
    Background
    One of the common and important health problems is failure to thrive in childhood. The purpose of this study was to determine the effect of education on preventive behaviors of failure to thrive in mothers with children based on health belief model.
    Materials And Methods
    This study is an interventional one in which 100 mothers with children one to five years involved (samples divided into two case and control groups, each of 50) sampling was done by a simple random method. For collecting information, a researcher-made questionnaire based on the health belief model and performance check list were used. Then, case group was trained for one month. 3 months after training, data were gathered and analyzed by Spss20 software. In addition to descriptive statistics, tests such as Chi-square, paired t-test and independent T-test were used.
    Results
    The mean age of case and control was 29.98±5.51 and 25.35±5.30 years old, respectively. The average age of children was 23.31 ± 13.14 and 27.55 ± 14.01months, respectively. Before the intervention, no significant difference was seen between groups. The average score in case group before intervention was as: knowledge(31.87±14.24), perceived susceptibility(64.23±5.86), perceived severity(64.41±9.34), perceived benefits(61.75±6.79), perceived barriers(67.91±8.14), self-efficacy(68.00±7.87), cues to action(44.53±6.82) and action(70.00±9.77). However, after the intervention, significant differences between groups in all variables were obserred.
    Conclusion
    According to the results, education based on health belief model is recommended for promoting preventive behaviors of failure to thrive.
    Keywords: Children, Failure to thrive, Health belief model, Mothers
  • Fahimeh Zare Ebrahim Abad, Abdolhosein Shahverdi*, Mitra Heidari Nasr Abadi, Alireza Alizadeh Pages 69-83
    Background
    The aim of this study was to investigate the effect of fed fish oil (FO) with or without vitamin E for mothers on the testis cells of male offsprings.
    Materials And Methods
    Sixty mature female NMRI mice were divided into different groups: control (CTR; Standard diet(vitamin E 50 mg IU/kg) pre and postnatal period); I) Gavages 0.01 ml/day/mother fish oil (FO)ऴ diet during prenatal period; II) Gavages FOऴ diet during postnatal period; III) consumed VITE(125 mg IU/kg) 2.5 folded greater than standard recommendations(2×)during prenatal period; IV)consumed VITE(2×)diet during pre and postnatal period; V)consumed VITE(2×)diet during postnatal period; VI) Gavages FO咄(2×) diet during prenatal period; VII) Gavage FO咄(2×)diet during postnatal period ;VIII) Gavages FO咄 (2×)diet during pre and postnatal period. After weaning, the testes were collected and histological data were analyzed using SAS software by Duncan test.
    Results
    testes cells length, width and weight was lower in offspring which their mothers fed FOऴ diet during prenatal, (p
    Conclusion
    The positive effects of supplementation maternal diet by FO with VITE or sole VITE was observed. Thus, antioxidants should be consumed along with omega-3 fatty acids in maternal diet.
    Keywords: Fish oil, Maternal nutrition, Offspring testes, Vitamin E
  • Zahra Sobhani, Hassan Ahadi, Sadrollah Khosravi*, Hamid Poursharifi, Mohammadreza Seirafi Pages 84-95
    Background
    Bariatric surgery is the most effective intervention for treating severe obesity and patient's adherence to self-management behaviors is essential to reduce complications after surgery. The purpose of this study was to investigate the psychometric properties of BSSQ in Iranian population.
    Materials And Methods
    The statistical society was all of the obese patients that underwent laparoscopic obesity surgery in Shiraz Ghadir Mother & Child Hospital from December 2016 till June 2016, and 201 of them (149 females and 52 males) were selected by using available sampling method. They responded to demographic characteristics, post bariatric surgery self-management behaviors questionnaire and general and specific adherence scales. For validity, methods such as content validity, structural validity (factor analysis and correlation analysis), simultaneous validity were used. The reliability of the questionnaire was determined by using bisection and internal stability methods by Cronbach s alpha.
    Results
    According to the results of explatory factor analysis, sisx factors including eating behaviors, physical activity, fruits, vegitables, grain and protein intake, fluid intake and dumping syndrome management were elicited, that these 6 factors explained 61.54% of variance of self-management behaviors. Total score of correlation matrix BSSQ with GAS & SAS were 0.363 and 0.702. For reliability, the Cronbach's alpha coefficient of this instrument was found 0.90 and guttman split-half coefficient was 0.78.
    Conclusion
    Results show that BSSQ has an acceptable validity and reliability and it can be used for assessing the post bariatric surgery self-management behaviors in Iranian population.
    Keywords: Bariatric surgery, Psychometric properties, Self-management behaviors
  • Sanaz Alizadeh, Naser Aghdami, Bagher Seyed Alipour* Pages 96-106
    Background
    Copper nanoparticles (Cu NPs) induced angiogenesis, has been adapted to respond the most important challenging in wound healing. But due to the toxicity of nanoparticles, the nontoxic concentrations is important. The aim of this study was to determine the concentration and size of copper nanoparticles for investigating the effect of its cytotoxicity on the endothelial cell.
    Materials And Methods
    In this study, we exposed Cu NPs (40nm) with concentrations of 1, 10, 100 μM and 1 ,10 mM to endothelial cells and evaluate its viability effect after 24, 48 and 72 hours, according to the MTS) Methy Thiazol Tetrazolium (assay. Its optical density was determined using an ELISA reader and then was recorded.
    Results
    The findings demonstrated that Cu NPs was significantly (p
    Conclusion
    The results showed that different concentration of Cu NPs in the 48 and 72 hours didn’t cause any cytotoxicity effect, but it stimulated endothelial cell proliferation. Therefore, Cu NPs with dose and time dependent effect has been increased endothelial cell proliferation.
    Keywords: Copper nanoparticles, Cytotoxicity, Endothelial cell, MTS assay
  • Bahloul Ghorbanian*, Ahmad Barani Pages 107-117
    Background
    Diabetes mellitus is a common disease in human societies that dealing with its complications imposes enormous cost to the health system. The previous studies have shown that bone biochemical markers can be used for evaluation of bone metabolism in response to physical activity. The purpose of this study was to examine the effect of increasing 10-week aerobic exercise (AE) on serum osteocalcin, PTH and glycemic and anthropometric indices in postmenopausal women with type II diabetes.
    Materials And Methods
    In this semi-experimental study, 40 postmenopausal women with type II diabetes (40-60 years) as available subjects were selected and randomly assigned into two exercise (20) and control (20) groups. Exercise protocol was AE and walking activity for 10 weeks (3d/wk, 45 to 60 min/d with 45% to 60% HRRmax intensity). Blood samples were taken before and after exercise to measure serum variables. Data were analyzed by T-test and statistical significance criterion was set as p
    Results
    AE makes a significant increase in osteocalcin levels and a decrease in insulin resistance index, insulin and fasting blood glucose in the experimental group (p0.05).
    Conclusion
    Due to the favorable effects of AE on osteocalcin and glycemic indices, it seems that this training method can be recommended as a non-invasive treatment for maintaining bone density and controlling blood glucose in diabetic patients.
    Keywords: Aerobic exercise, Osteocalcin, Postmenopausal women, PTH, Type II diabetes