مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک
سال بیستم شماره 10 (پیاپی 127، دی 1396)

تشخیص دقیق اختلال اسکیزوفرنی از اختلال اسکیزوافکتیو، به دلیل مشترک بودن بسیاری از علایم و نشانه ها، همواره به منزله ی چالشی برای درمان گران بوده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تشخیص افتراقی اختلال اسکیزوفرنی از اختلال اسکیزوافکتیو با تمرکز بر محتوای هیجانی خاطرات آن ها است.
پژوهش حاضر، از نوع علی مقایسه ای است که بر روی 23 بیمار مرد و زن دارای اختلال اسکیزوفرنی و اسکیزوافکتیو (بدون تشخیص همبود دیگر) انجام شده است. با استفاده از مصاحبه ی بالینی به بررسی حوادث و خاطرات هیجانی زندگی آن ها و هم چنین میزان استفاده از کلمات دارای بار هیجانی و عاطفی در بیان خاطرات این افراد پرداخته شده است. به منظور بررسی تفاوت بین دو گروه، داده ها توسط آزمون آماری کای مربع تحلیل شدند.
نتایج نشان داد مردان مبتلا به اسکیزوفرنی هم در بیان تعداد حوادث و رویدادهای هیجانی زندگی خود و هم در بیان کلمات دارای بار هیجانی و عاطفی، نسبت به مردان اسکیزوافکتیو، تفاوت معناداری دارند. اما این تفاوت در مقایسه ی زنان اسکیزوفرن و اسکیزوافکتیو مشاهده نگردید.
یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد به منظور تشخیص افتراقی بین اختلال اسکیزوفرنی و اسکیزوافکتیو، با تاکید بر محتوای هیجانی خاطرات، می توان اقدام به تشخیص افتراقی دقیق تری به خصوص در مردان نمود.

حاملگی موفق به توانایی رویان در تکثیر سلول های تروفوبلاست و تهاجم به آندومتر مادر و هم چنین القای جریان خون خود پس از لانه گزینی بستگی دارد. گنادوتروپین جفتی انسان بتا (β-hCG)، لانه گزینی بلاستوسیت، رگ زایی رحم و آنژیژنز را افزایش می دهد، هم چنین نگهداری ثبات رحم و سازگاری ایمنی در دوران بارداری را تنظیم می کند. زیر واحد بتا hCG توسط ژن های CGB3، CGB5، CGB6، CGB7 و CGB8 رمزگذاری می شود. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط پلی مورفیسم CGB5-155G/C و نتایج بالینی در زنان تحت درمان با IVF-ET ، بود.
این مطالعه بر روی 200 بیمار که تحت درمان با IVF-ET )شامل100 نفر با نتیجه مثبت و 100 نفر با نتیجه منفی (IVF-ETقرار گرفتند، صورت گرفت. ژنوتیپCGB5 در جایگاه -155G/C توسط واکنش زنجیره ای پلی مراز-پلی مورفیسم طول قطعه محدود کننده (PCR-RFLP) مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری به کمک نرم افزار مدکالک انجام شد.
نتایج نشان می دهد که ژنوتیپCC پلی مورفیسم CGB5-155G/C با کاهش خطر شکست IVF-ET مرتبط است(02/0 =p، 29/0=OR، 85/0-1/0=CI95%). اگرچه، تفاوت معناداری بین توزیع آللی CGB5-155G/C بین دو گروه وجود نداشت (46/1 =2x ، 22/0 = p).
نتایج این مطالعه حاکی از این است که ژنوتیپCC(-155G/C) ژن CGB5 اثر حفاظتی در نتیجه ی IVF-ET دارد. مطالعات بیشتر با اندازه ی بزرگ تر نمونه ها در جمعیت های مختلف، جهت شناخت مکانیسم های دخیل در پیوستگی پلی مورفیسم های ژن CGB5 و نتیجه ی IVF-ET ضروری می باشد.

تیمپانومتری به عنوان یکی از مهم ترین ارزیابی های ادیولوژیکال در برنامه های غربال گری شنوایی نوزادان مطرح می باشد. این آزمون به صورت معمول با استفاده از پروب فرکانس 226 هرتز انجام می شود؛ با این حال در نوزادان کمتر از 6 ماه، استفاده از این پروب فرکانس به دلیل خصوصیات متفاوت گوش میانی نسبت به بزرگسالان قابل اعتماد نیست. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی اطلاعات به دست آمده از تیمپانومتری در نوزادان دارای شنوایی هنجار 1 تا 14 روزه، با استفاده از پروب فرکانس های 226، 678، 800 و 1000 هرتز می باشد.
در این مطالعه مقطعی، 30 نوزاد 1 تا 14 روزه که با استفاده از آزمون گسیل های صوتی گوش از لحاظ شنوایی هنجار شناخته شده بودند، تحت ارزیابی تیمپانومتری قرار گرفتند. آزمون تیمپانومتری با استفاده از پروب فرکانس های 226، 678، 800 و 1000 هرتز برای هر دو گوش انجام شد. برای تحلیل داده ها از روش آماری تی زوجی استفاده شده است.
با استفاده از پروب فرکانس 226 هرتز، موارد بروز تیمپانوگرام دوقله ای غیرمعمول در 65 درصد موارد دیده شد که با افزایش فرکانس پروب تن، این درصد کاهش یافت. هم چنین، میزان استاتیک ادمیتانس جبران شده در دو فرکانس 226 و 1000 هرتز، اختلاف معناداری داشت.
در نوزادان تازه متولد شده هنجار و بدون عوامل خطر برای کم شنوایی، تیمپانوگرام 1000 هرتز وضعیت گوش میانی را نسبت به تیمپانوگرام 226 هرتز بهتر نشان می دهد.

مکمل یاری سلنیوم می تواند تاثیرات مفید متعددی از جمله اعمال ضد التهابی داشته باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات مکمل یاری سلنیوم بر روی سطوح بیان ژن سیتوکین های التهابی و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) در زنان مبتلا به دیابت بارداری (GDM) بود.
این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور کنترل شده با دارونما بر روی 40 زن باردار مبتلا به GDM در محدوده سنی 18 تا 40 سال انجام شد. شرکت کنندگان، به طور تصادفی برای دریافت روزانه 200 میکروگرم مکمل سلنیوم (20=n) یا پلاسبو (20=n) برای مدت 6 هفته تقسیم شدند. سطوح بیان ژن سیتوکین های التهابی و VEGF در لنفوسیت های زنان مبتلا به GDM به روش RT-PCR تعیین شد.
مکمل یاری سلنیوم بعد از 6 هفته مداخله، در مقایسه با پلاسبو منجر به کاهش معنی دار بیان ژن فاکتور نکروز تومور آلفا (TNF-α) (02/0=p) و فاکتور رشد تغییر دهنده بتا (TGF-β) (01/0=p) و افزایش معنی دار سطوح بیان ژن VEGF (03/0=p) در لنفوسیت های بیماران مبتلا به GDM شد. بیان ژن IL-1β و IL-8 در لنفوسیت های زنان مبتلا به GDM هیچ گونه تغییر قابل توجهی به دنبال مصرف مکمل سلنیوم پیدا نکرد.
مصرف مکمل یاری سلنیوم بعد از 6 هفته در زنان باردار مبتلا به GDM، منجر به کاهش معنی دار بیان ژنTNF-α و TGF-βو افزایش قابل ملاحظه بیان ژن VEGF شد. ولی نتوانست بر بیان IL-1β و IL-8 تاثیری بگذارد.

آلزایمر یک بیماری نورودژنراتیو است که موجب اختلال حافظه، کاهش عملکردهای شناختی، توانایی های فکری و تغییرات رفتاری می گردد. در این مطالعه به بررسی اثر ان استیل سیستئین(NAC) به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی بر نقص حافظه و تعداد نورون های هرمی ناحیه CA1 در رت های آلزایمری شده با استرپتوزوتوسین(STZ) پرداخته شد.
مواد و روش‏ ها: 32 سر رت نر نژاد ویستار به 4 گروه تقسیم شدند: گروه شم، گروه استرپتوزوتوسین، گروه تیمار با استرپتوزوتوسین به همراه ان‏استیل‏سیستئین و گروه تیمار با ان‏استیل‏سیستئین به تنهایی. تزریق استرپتوزوتوسین به صورت داخل بطنی در روز اول و سوم پس از کانول‏ گذاری و تزریق ان‏ استیل‏ سیستئین در روز چهارم پس از کانول‏ گذاری به صورت داخل صفاقی انجام گرفت. پس از آزمون رفتاری، حیوانات کشته و مغز آن ها فیکس و تعداد نورون های سالم ناحیه CA1 هیپوکامپ بررسی شد. تحلیل های آماری از طریق نرم افزار SPSS، آنووا و نرم افزار Prism انجام گرفت. سطح معنی ‏داری 05/0p< در نظر گرفته شد. ‏
یافته ها: تزریق STZبه طور معناداری به خاطرآوری حافظه و تعداد نورون های سالم ناحیه CA1 را در مقایسه با گروه شم کاهش داد(001/0(p<. استفاده از ان‏استیل‏سیستئین اثرات ناشی از STZ را بر بازخوانی حافظه بهبود بخشید و تعداد نورون های سالم را در ناحیه CA1 در مقایسه با گروه STZ افزایش داد(001/0(p<. تزریق ان‏ استیل‏ سیستئین به تنهایی اثر معناداری بر بازخوانی حافظه و تعداد نورون های سالم در ناحیه CA1 هیپوکامپ در مقایسه با گروه شم نداشت(05/0 .(p>
نتیجه‏ گیری: مصرف ان‏ استیل‏ سیستئین سبب بهبود حافظه و افزایش تعداد نورون های سالم ناحیه CA1 هیپوکامپ در رت های نر آلزایمری شده با استرپتوزوتوسین می شود.

فعال شدن واکنش های آبشاری التهاب به طور مداوم در پاتوفیزیولوژی بیماری آلزایمر (AD) مشاهده می شود. در میان چندین مکانیسم التهابی عصبی، سیستم سیگنالینگ عامل نکروز دهنده توموری (TNF) نقش مرکزی را در این فرآیند بازی می کند. تولید غیر طبیعی عوامل التهابی ممکن است با پیشرفت از مرحله اختلال شناختی خفیف (MCI) به زوال عقل همراه باشد. این تحقیق ضمن مقایسه سطح سرمی گیرنده محلول TNF (sTNFR1) در بیماران مبتلا به MCI و AD در مقایسه با سالمندان همتا شده سالم، به بررسی نقش سطح غیر طبیعی این سیتوکین در پیش بینی پیشرفت از MCI به AD پرداخته است.
بررسی سطح سرمی sTNFR1 ( با روش ELISA) در نمونه ای شامل 150 فرد مسن (30 فرد آلزایمری، 60 فرد با اختلال نقص شناختی خفیف و60 فرد سالم) و ارزیابی مجدد طولی وضعیت بالینی پس از 12 ماه انجام شد.
در شروع مطالعه، تفاوت معنی داری در سطح سرمی sTNFR1 بین دو گروه بیماران مبتلا به MCI و AD در مقایسه با گروه کنترل وجود داشت(05/0 p<). هم چنین افراد مبتلا به MCI که با اختلال بیشتر در کارکردهای شناختی پس از یک سال به AD پیشرفت نمودند، مقدار بالاتری از sTNFR1 سرمی را در مقایسه با افرادی که در همان حالت شناختی باقی ماندند، نشان دادند(03/0 p =).
نتایج نشان داد که فعال شدن غیر طبیعی سیستم سیگنالینگ TNF با افزایش بیان sTNFR1 همراه بوده و می تواند به عنوان یک شاخص و مارکر احتمال خطر پیشرفت از MCI به AD در نظر گرفته شود.

دانشجویان با مشکلات هیجانی و استرس های روان شناختی زیادی روبه رو هستند که سازگاری فردی و اجتماعی و هم چنین کیفیت زندگی آنان را تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین بررسی مدل های درمان برای این گونه مشکلات از اهمیت بالایی برخوردار است. یکی از این مدل ها، مدل درمان فراتشخیصی، مبتنی بر مهارت های تنظیم هیجان برای دامنه گسترده ای از اختلال های هیجانی است که قابلیت کاربرد مناسبی دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان یکپارچه فراتشخیصی بر سازگاری های فردی و اجتماعی و تنظیم هیجان انجام شد.
تعداد 70 نفر از دانشجویان دختر، پس از ارزیابی بالینی اولیه و احراز شرایط پژوهش، انتخاب و در دو گروه درمان فراتشخیصی(35 نفر) و کنترل(35 نفر) گماشته شدند. گروه آزمایشی، 12 جلسه درمان هفتگی فراتشخیصی را دریافت کرد. در این پژوهش، ابزار گردآوری اطلاعات مقیاس سازگاری اجتماعی و پرسش نامه تنظیم هیجانی گراتز بود. داده های پژوهش به کمک روش های آمار توصیفی و تحلیل کواریانس چند متغیره(مانکوا)تجزیه و تحلیل شدند.
تحلیل نتایج نشان داد که درمان فراتشخیصی بر ابعاد تنظیم هیجان شامل عدم پذیرش پاسخ های هیجانی (69/120 =F ، 01/0 p <)، مشکلات کنترل تکانه (57/14 =F، 01/0 p<)،کمبود آگاهی هیجانی (82/104 =F ، 01/0 p <)، کمبود وضوح هیجانی (64/42 =F ، 01/0 p <)، مشکلات مشارکت (00/41 =F ، 01/0 p <) و محدودیت در دست یابی به راه کارهای تنظیم هیجانی (33/85 =F ، 01/0 p <)، اثر بخش است. هم چنین نتایج نشان داد که درمان فراتشخیصی مبتنی بر تنظیم هیجانی بر سازگاری های فردی (76/146 =F ، 01/0 p <) و اجتماعی (02/85 =F ، 01/0 p <) اثربخش بوده است.
با توجه به تاثیر مداخله درمان فراتشخیصی مبتنی بر تنظیم هیجان بر سازگاری های فردی و اجتماعی و ابعاد تنظیم هیجان دانشجویان، این نتایج برای متخصصان بالینی و مشاوران دست اندرکار در مراکز مشاوره دانشگاهی تلویحات کاربردی دارد.

در طب سنتی، برای درمان هایپرکلسترولمی از بذر شوید که کاهنده ی قند خون، کلسترول و تری گلیسرید است، استفاده می شود. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات عصاره ی هیدرو الکلی بذر شوید بر ساختار بافت بیضه و پارامتر های اسپرمی در موش های رت نر هایپرکلسترولمی می باشد.
در این مطالعه، 30 رت نر بالغ به طور تصادفی به 5 گروه 6 تایی تقسیم شدند: کنترل، هایپرکلسترولمی، هایپرکلسترولمی + روزانه 500 میلی گرم بر کیلوگرم شوید، هایپر کلسترولمی + روزانه 300 میلی گرم بر کیلوگرم شوید،
سالم + روزانه 500 میلی گرم بر کیلوگرم شوید. بعد از اتمام تیمار به مدت 45 روز، موش ها توزین و پس از تشریح، اسپرم ها از دم اپیدیدیم جمع آوری و پارامترهای اسپرمی مطالعه شد. نمونه های بیضه به داخل فرمالین منتقل گردیده و با
هماتوکسیلین – ائوزین رنگ آمیزی شدند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنووای یک طرفه و تست تعقیبی توکی انجام گرفت و سطح معنی داری 05/0 > p در نظر گرفته شد.
در این بررسی، در موش های هایپرکلسترولمی وزن بیضه افزایش داشت، اما قطر لوله های سمنی فر، ضریب تمایز لوله ای واسپرمیوژنز، زیست پذیری اسپرم نسبت به کنترل به طور معنی داری (05/0 > p) کاهش پیدا کرد؛ ولیکن، این پارامترها درتیمار هایپرکلسترولمی با بذر شوید بهبود یافته بودند.
طبق نتایج این مطالعه، بذر شوید اثرات مثبتی بربافت بیضه و پارامترهای اسپرم در موش های هایپرکلسترولمی دارد.

سونوگرافی مهم ترین روش تصویربرداری در تشخیص هر دو حاملگی داخل رحمی و اکتوپیک است. هدف از این مطالعه، مقایسه نتایج سونوگرافی ترانس واژینال با سطح سرمی BHCG در تشخیص حاملگی نابجا در بیماران علامت دار می باشد.
در مجموع، 210 بیمار با تشخیص قطعی حاملگی اکتوپیک به طور آینده نگر وارد مطالعه شدند. تمامی بیماران توسط یک رادیولوژیست متبحر که از نتیجه نهایی بیمار بی خبر بود، به وسیله سونوگرافی ترانس واژینال بررسی شدند. سطوح سرمی β-hCG و فاصله زمانی بین سونوگرافی و آخرین قاعدگی بین بیماران با نتایج مثبت و منفی سونوگرافی مقایسه شدند.
سونوگرافی در 194 بیمار (4/92 درصد) نتیجه مثبت و در بقیه 16 بیمار (6/7 درصد) نتیجه منفی به همراه داشت. دو گروه از نظر سن همسان بودند (میانه: به ترتیب 31 در برابر 5/30 سال؛ 57/0=p). میانه هر دو متغیر فاصله زمانی بین سونوگرافی و LMP (میانه: 43 در برابر 34 روز، 03/0=p) و سطح سرمی β-hCG (میانه1027 mIU/ml در برابر 5/172 mIU/ml)، 001/0>p) به طور معنی داری در بیماران با نتایج مثبت سونوگرافی بیشتر بودند. هردو متغیر سطح سرمی β-hCG و فاصله زمانی بین سونوگرافی و LMP در آنالیز چندمتغیری از یکدیگر مستقل بودند. بهترین ناحیه تمایزی سطح سرمیβ-hCG 326mIU/ml با حساسیت 6/86 درصد و ویژگی 5/87 درصد بود.
بر اساس یافته های ما، میانه سطح سرمی β-hCG و فاصله زمانی از LMP در بیمارانی که در آن ها سونوگرافی به اشتباه حاملگی اکتوپیک را تشخیص نداده بود، به طور معنی داری کمتر از مواردی بود که در آن ها تشخیص صحیح صورت گرفته بود و ناحیه تمایزی سطح سرمی β-hCG پیشنهادی در مطالعه حاضر در مقایسه با مطالعات قبلی متفاوت بود؛ از این رو، مطالعات بیشتر در این زمینه به ویژه در بیماران علامت دار مشکوک به حاملگی خارج رحمی لازم به نظر می رسد.

امروزه اضافه وزن عاملی آسیب زا است که سلامت عمومی و روان افراد را تهدید می کند. از این رو پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه ویژگی های شخصیتی( نوروتیسم، سایکوتیک) و خودکارآمدی در کنترل وزن با وزن افراد انجام شد.
در این پژوهش توصیفی- همبستگی، نمونه ای به حجم 459 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از بین کلیه دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه رازی کرمانشاه در سال 96- 95 انتخاب شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه های خودکارآمدی سبک زندگی موثر بر وزن و پرسش نامه شخصیت آیزنک بود.
نتایج تحلیل نشان داد که یک همبستگی منفی بین سایکوتیک و نوروتیسم با وزن وجود دارد (001/0p<)، اما بین نوروتیسم و وزن، همبستگی معناداری مشاهده نشد. هم چنین نتایج نشان داد که مولفه های خودکارآمدی در کنترل وزن می توانند وزن افراد را پیش بینی کنند. بر این اساس، پرخوری، رژیم لاغری و مهار دهانی به ترتیب با ضرایب تاثیر 001/0، 28/0 و 13/0- توان پیش بینی وزن افراد را نشان دادند.
با توجه به نتایج می توان گفت که شخصیت سایکوتیک و خودکارآمدی در کنترل وزن افراد نقش دارد.