فهرست مطالب

چغندر قند - سال سی و سوم شماره 1 (بهار و تابستان 1396)

مجله چغندر قند
سال سی و سوم شماره 1 (بهار و تابستان 1396)

  • تاریخ انتشار: 1396/05/25
  • تعداد عناوین: 9
|
  • کیوان فتوحی، اسلام مجیدی هروان*، اباذر رجبی، رضا عزیزی نژاد صفحه 1
    به منظور ارزیابی تغییرات ژنتیکی صفات مرتبط با تحمل به خشکی در 37 فامیل ناتنی، در دو شرایط نرمال و تنش خشکی درقالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1393 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی میاندوآب مورد آزمایش قرار گرفتند. براساس نتایج جدول تجزیه واریانس داده ها بین دو محیط نرمال و تنش خشکی از لحاظ صفات عملکرد ریشه، عملکرد قند ناخالص، عملکرد قند خالص و پایداری غشاء سلولی (01/0P<) و درصد قند ناخالص (05/0P<) اختلاف معنی دار مشاهده گردید. بین ژنوتیپ های مورد بررسی نیز از لحاظ عملکرد ریشه، عملکرد قند ناخالص، پتاسیم، پایداری غشاء سلولی، کارایی مصرف آب (01/0P<)، عملکرد قند خالص و شاخص کلروفیل (05/0P<)، اختلاف معنی دار مشاهده شد. اثر متقابل ژنوتیپ در محیط نیز برای صفات درصد قند ناخالص، سدیم، پتاسیم، درصد قند خالص، درصد استحصال و قند ملاس معنی دار بود (01/0P<). تنش خشکی به صورت معنی داری از عملکرد ریشه، درصد قند ناخالص، عملکرد قند ناخالص، عملکرد قند خالص و پایداری غشاء سلولی کاست. وراثت پذیری عملکرد ریشه و عملکرد قند خالص در شرایط نرمال به ترتیب برابر 0/59 و 0/66 در شرایط تنش به ترتیب برابر 0/63 و 0/80 برآورد شد. در هر دو شرایط، عملکرد قند خالص با صفات عملکرد ریشه، درصد قند ناخالص و درصد استحصال شکر همبستگی مثبت و معنی دار و با صفات سدیم، پتاسیم و درصد قند ملاس همبستگی منفی و معنی دار نشان داد. بر اساس نتایج تجزیه علیت در هر دو شرایط، صفات درصد قند ناخالص، میزان آب نسبی برگ و شاخص کلروفیل اثر مستقیم و معنی داری بر عملکرد قند خالص نشان دادند. در نهایت بر اساس نتایج تجزیه کلاستر، در هر دو شرایط ژنوتیپ های مورد بررسی به سه گروه تقسیم شدند و بر این اساس، ژنوتیپ HSF-883 در هر دو شرایط به عنوان ژنوتیپ برتر از نظر عملکرد و کیفیت شناسایی شد.
    کلیدواژگان: چغندرقند، خشکی، کیفیت، نرمال
  • رحیم محمدیان *، علیرضا قائمی، غلامرضا اشرف منصوری، کیوان فتوحی، محمدرضا جزایری نوش آبادی صفحه 17
    ریزومانیا مهمترین بیماری چغندرقند(Beta vulgaris L.) است که می تواند باعث کاهش شدید عملکرد و کیفیت آن گردد. با توجه به گسترش سریع بیماری ریزومانیا در مزارع چغندرقند، تولید موفق چغندرقند در مزارع آلوده بدون استفاده از ارقامی با تحمل بالا به ریزومانیا امکان پذیر نیست. این پژوهش با هدف مقایسه برخی از خصوصیات زراعی هیبرید های امید بخش مقاوم به بیماری ریزومانیا با ارقام تجارتی ایرانی و خارجی و معرفی هیبرید برتر طی دو سال زراعی 1392 و 1393 در چهار منطقه شامل کرج، مشهد، میاندوآب و زرقان در شرایط بدون آلودگی و آلودگی با شدت های متفاوت به بیماری ریزومانیا اجرا شد. آزمایش به صورت طرح بلوکهای کامل تصادفی و در چهار تکرار انجام شد. در این تحقیق هفت هیبرید امید بخش به همراه شاهد داخلی حساس و دو شاهد داخلی مقاوم و دو شاهد مقاوم خارجی مورد بررسی قرار گرفتند. صفا ت اندازه گیری شده شامل شدت آلودگی به بیماری ریزومانیا در مناطق اجرای آزمایش، نمره رشد، بزرگترین طول و قطر ریشه ذخیره ای و وزن تک ریشه بود. در زمان برداشت در کلیه مناطق شدت آلودگی به بیماری ریشه های هر کرت براساس مقیاس لوترباخر نمره دهی شد. پس از برداشت، ریشه ها در هر کرت توزین و در آزمایشگاه درصد قند آن اندازه گیری شد. شاخص شدت آلودگی به بیماری بر روی ریشه ها نشان داد که ریشه های تولید شده در کرج سال 1392 و میاندوآب سال 1393 فاقد علائم بیماری بوده ولذا این دو محیط بعنوان محیط های غیر آلوده در نظر گرفته شدند. با محاسبه شدت آلودگی در محیط های مختلف آزمایش معلوم شد که زرقان (فارس) در هر دو سال آزمایش دارای بیشترین شدت بیماری بود. در مجموع از بین هیبریدهای مورد بررسی، هیبرید (7112 × SB36) × SB27 بعلت داشتن مقادیر بالای صفات مهم شامل عملکرد ریشه، عملکرد قند، وضعیت رشدی و یکنواختی ریشه بیشتر و همچنین علائم شدت بیماری کم بعنوان هیبرید برتر در مقایسه با سایر هیبریدهای مورد بررسی معرفی شد.
    کلیدواژگان: شدت بیماری، عملکرد قند، نمره رشد، یکنواختی ریشه
  • مسعود احمدی، داریوش طالقانی صفحه 33
    این پژوهش با هدف تعیین «تابع تولید محصول- آب مصرفی» چغندرقند و ارزیابی توابع تولید تجربی در شهرستان قزوین انجام شد. پژوهش حاضر در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تیمار آبی شامل E4، E3، E2، E1به ترتیب 60 ،90 ،120 و150 میلی متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A در سه تکرار، در ایستگاه تحقیقات کشاورزی فیض آباد به مدت سه سال اجرا گردید. از آنجا که اثر سال بر عملکرد محصول معنی دار بود، لذا جهت مقایسه مقدار ضریب واکنش عملکرد محصول بر اساس توان ماهانه، تیمار ها از T1 تا T11 نام گذاری شدند. نتایج نشان داد که نیاز آبی گیاه چغندرقند در کل دوره رشد برابر با 1028 میلی متر بود و تیمار T1با 74680 کیلوگرم در هکتار حداکثر و تیمار T11با 23000 کیلوگرم در هکتار حداقل عملکرد محصول را داشته اند. با توجه به مطابقت آماری، روش پیشنهادی که مقدار ضریب واکنش عملکرد محصول را بر اساس توان ماهانه برآورد می کند، کمترین مقدار ریشه مربعات خطای استاندارد (RMSE) و ریشه مربعات خطای استاندارد نرمال شده (NRMSE) و نیز بیشترین مقدار ضریب توافق (d) و ضریب تبیین (2R) را داشت. در نتیجه روش توان ماهانه ای، روش مناسب برای توصیه می باشد. با استفاده از روش توان ماهانه ای، مقدار ضریب واکنش عملکرد گیاه در ماه های اردیبهشت، خرداد، تیر، مرداد، شهریور و مهر به ترتیب برابر با 0/6، 0/6، 1/35، 1/35، 0/83 و 0/6 و برای مراحل رشد ابتدایی، توسعه گیاه، میانی و نهایی به ترتیب برابر با 0/6، 0/8، 1/35 و 0/6 و متوسط آن برای کل دوره رشد چغندر قند برابر با 89/0 بدست آمد. در نهایت با استفاده از تابع توان ماهانه و ضرایب بدست آمده، برنامه بهینه توزیع آب در شرایط مختلف کمبود آب، ارائه شد.
    کلیدواژگان: تشت تبخیر، چغندرقند، ضریب واکنش عملکرد (Ky)، نیاز آبی گیاه
  • نیازعلی ابراهیمی پاک *، آرش تافته صفحات 47-63
    این پژوهش با هدف تعیین «تابع تولید محصول- آب مصرفی» چغندرقند و ارزیابی توابع تولید تجربی در شهرستان قزوین انجام شد. پژوهش حاضر با چهار تیمار آبی شامل E4، E3، E2، E1به ترتیب 60 ،90 ،120 و150 میلی متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A در ایستگاه تحقیقات کشاورزی فیض آباد به مدت سه سال اجرا گردید. از آنجا که اثر سال بر عملکرد محصول معنی دار بود، لذا جهت مقایسه مقدار ضریب واکنش عملکرد محصول بر اساس توان ماهانه، تیمار ها از T1 تا T11 نام گذاری شدند. نتایج نشان داد که نیاز آبی گیاه چغندرقند در کل دوره رشد برابر با 1028 میلی متر بود و تیمار T1با 74680 کیلوگرم در هکتار حداکثر و تیمار T11با 23000 کیلوگرم در هکتار حداقل عملکرد محصول را داشته اند. با توجه به مطابقت آماری، روش پیشنهادی که مقدار ضریب واکنش عملکرد محصول را بر اساس توان ماهانه برآورد می کند، کمترین مقدار ریشه مربعات خطای استاندارد (RMSE) و ریشه مربعات خطای استاندارد نرمال شده (NRMSE) و نیز بیشترین مقدار ضریب توافق (d) و ضریب تبیین (2R) را داشت. در نتیجه روش توان ماهانه ای، روش مناسب برای توصیه می باشد. با استفاده از روش توان ماهانه ای، مقدار ضریب واکنش عملکرد گیاه در ماه های اردیبهشت، خرداد، تیر، مرداد، شهریور و مهر به ترتیب برابر با 0/6، 0/6، 1/35، 1/35، 0/83 و 0/6 و برای مراحل رشد ابتدایی، توسعه گیاه، میانی و نهایی به ترتیب برابر با 0/6، 0/8، 1/35 و 0/6 و متوسط آن برای کل دوره رشد چغندر قند برابر با 89/0 بدست آمد. در نهایت با استفاده از تابع توان ماهانه و ضرایب بدست آمده، برنامه بهینه توزیع آب در شرایط مختلف کمبود آب، ارائه شد.
    کلیدواژگان: تشت تبخیر، چغندرقند، ضریب واکنش عملکرد (Ky)، نیاز آبی گیاه
  • کاوه خاکسار، محمد عبداللهیان نوقابی*، حسین حیدری شریف آباد، اسلام مجیدی هروان، قربان نور محمدی صفحه 65
    به منظور ارزیابی نقش مالچ گیاه پوششی باریک برگ جو (Hordeum vulgare L.) بر زیست توده علف های هرز و عملکرد کمی و کیفی چغندرقند، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده نواری بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار طی سال زراعی 92-1391 در کرج اجرا شد. پنج ترکیب مختلف از زمان تهیه بستر بذر چغندرقند و مالچ گیاه پوششی جو (تهیه بستر پاییز بدون جو، شاهد پاییز)، تهیه بستر پاییز با جو کف جوی (ردیفی پاییز)، تهیه بستر پاییز با جو کف جوی و روی پشته (دستپاش پاییز)، تهیه بستر بهار بدون جو (شاهد بهار) و تهیه بستر بهار با جو کف جوی (ردیفی بهار) به عنوان تیمارهای آزمایش در نظر گرفته شد. جهت مقایسه تیمارهای کنترل علف هرز، هر کرت با عرض چهار متر (هشت ردیف کاشت) و طول 25 متر در جهت طولی به سه قسمت تقسیم شد. قسمت ابتدای کرت به عنوان شاهد بدون علف هرز (وجین دستی)، قسمت وسط کرت شاهد با علف هرز (عدم کنترل طی فصل رشد) و قسمت انتهای کرت به عنوان تیمار کنترل شیمیایی (استفاده از علف کش های انتخابی چغندرقند) در نظر گرفته شد. حذف گیاه پوششی و علف های هرز سبز شده در تیمارهای تهیه بستر بذر به طور کامل در پاییز، به وسیله علف کش عمومی پاراکوات انجام شد. نتایج نشان داد رقابت پوشش طبیعی علف های هرز مزرعه بطور معنی داری عملکرد ریشه، عملکرد شکر و عملکرد شکر سفید را تحت تاثیر قرار داد. عملکرد شکر و عملکرد شکر سفید به تبعیت از عملکرد ریشه در تیمار شاهد با علف هرز طی فصل رشد به ترتیب با 44 و 45 درصد کاهش معنی دار (P<0.01) نسبت به تیمار کنترل دستی نشان داد. بنابراین رقابت علف های هرز پتانسیل ایجاد خسارت اقتصادی بالایی در مزرعه چغندرقند دارند. مقایسه همزمان نتایج مربوط به زیست توده علف های هرز و عملکرد ریشه چغندرقند مشخص نمود که در تیمار تهیه بستر بذر به طور کامل در پاییز همراه با مالچ گیاه پوششی جو به صورت دستپاش در کف جوی و روی پشته که بیشترین (19/2 تن در هکتار) وزن تر مجموع علف های هرز را دارا بود، باعث گردید کمترین عملکرد ریشه (52/4 تن در هکتار) تولید شود. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد وجود بقایای جو مخصوصا در روش دستپاش جو روی پشته و کف جوی در سیستم تهیه بستر بذر به طور کامل در پاییز (بستر بذر کهنه) باعث کاهش عملکرد ریشه چغندرقند گردید که این موضوع نیاز به بررسی بیشتر دارد.
    کلیدواژگان: بستر بذر کهنه، جو، رقابت، علف های هرز، کنترل تلفیقی
  • محمدرضا میرزایی*، جعفر اصغری، داریوش فتح الله طالقانی، سعید صادق زاده حمایتی صفحه 73
    درصد وزنی اندازه استاندارد بذر و درصد قوه نامیه مکانیکی (درصد مغزدار بودن) بذر چغندرقند بر درآمد فروش و ضریب تبدیل بذر، موثر است. در این تحقیق میزان اثر عوامل محیطی و پایه های مادری بر عملکرد، درصد قوه نامیه مکانیکی بذر چغندرقند، درصد جوانه زنی و ضریب تبدیل ده سینگل کراس چغندرقند مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال 1393 در اردبیل، فیروزکوه و کرج انجام شد. سینگل کراس ها از تلاقی ده پایه مادری نرعقیم و یک پایه پدری ایجاد شدند. نتایج تجزیه واریانس مرکب نشان داد که اثر متقابل محیط و پایه های مادری بر عملکرد بذر خام، عملکرد بذر اندازه استاندارد، عملکرد بذر قابل فروش، ضریب تبدیل، درصد قوه نامیه مکانیکی قبل از پوک گیری و درصد وزنی بذر قابل فروش معنی دار بود. محیط و پایه های مادری، درصد وزنی بذر اندازه استاندارد، درصد قوه نامیه مکانیکی بذر چغندرقند بعد از پوک گیری و درصد جوانه زنی را تحت تاثیر قرار دادند. لیکن نتایج نشان داد که درصد بذر مغز دار جوانه نزده چغندرقند فقط تحت تاثیر محیط می باشد. درصد قوه نامیه مکانیکی بذر چغندرقند قبل از پوک گیری در کرج، اردبیل و فیروزکوه به ترتیب 90/41، 69/73 و 40/91 درصد بود. در نتیجه عملکرد بذر قابل فروش و ضریب تبدیل سینگل کراس ها در کرج و سپس اردبیل نسبت به فیروزکوه برتری معنی داری داشتند. نتایج نشان داد که اثر محیط بر زمان اولین گل باز شده و باز شدن 50% گل ها، معنی دار بود. لیکن پایه های مادری و پایه پدری در زمان شروع گل دهی و باز شدن 50% گل ها در کرج، اردبیل و فیروزکوه، هم زمان بودند. بیشترین درصد وزنی بذر قابل فروش به سینگل کراس های MS FC 708 * OT 231،MS KWS * OT 231 و MS 7112 * OT 231 در کرج و در اردبیل به سینگل کراس MS KWS * OT 231 به ترتیب حدود 64 ، 61 و 47 درصد تعلق داشت. بنابراین، بر اساس نتایج این مطالعه استنباط می شود که کوتاه بودن دوره رشد زایشی همراه با یکنواختی رشد بوته ها در یک سینگل کراس، می تواند در نهایت به افزایش رسیدگی یکنواخت و ضریب تبدیل بذر منجر شود. بیشترین و کمترین درصد جوانه زنی به سینگل کراس های MS FC 607 * OT 231 و MS FC 452 * OT 231 به ترتیب با 91/84و 79/33 درصد تعلق داشت. می توان نتیجه گرفت که برخی صفات کمی و کیفی موثر بر درآمد فروش و ضریب تبدیل بذر چغندرقند، به شرایط محیطی رشد بذر بر روی پایه مادری و عوامل ژنتیکی والدین بستگی دارد.
    کلیدواژگان: بذر چغندرقند، ضریب تبدیل بذر، قوه نامیه مکانیکی بذر چغندرقند و ظرفیت جوانه زنی
  • علی اصغر چیت بند*، رضا قربانی، محبوبه نبی زاده، احسان الله زیدعلی صفحه 89
    به منظور بررسی کارایی اختلاط علف​کش های دس مدیفام (7/1%)+ فن مدیفام (9/1%)+ اتوفومیست (11/2%) با نام تجاری بتانال پروگرس ااف، کلریدازون (پیرامین) و کلوپیرالید (لونترل) در کنترل علف های هرز خرفه (Portulaca oleracea L.)، تاج ریزی سیاه (Solanum nigrum L.)، تاج خروس ریشه قرمز (Amaranthus retroflexus L.) و سلمه تره (Chenipodium album L.) در مزارع چغندرقند (Beta vulgaris L.)، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 54 تیمار و سه تکرار در سال 1393 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از کاربرد جداگانه و همچنین مخلوط علف کش های فوق با پنج نسبت اختلاط که شامل 0:100، 25:75، 50:50، 75:25 و 100:0 بودند. نتایج نشان داد کاربرد علف کش دس مدیفام + فن مدیفام + اتوفومیست به بصورت جداگانه و همچنین در اختلاط های مختلف توانست علف های هرز خرفه و تاج ریزی سیاه را بخوبی کنترل نماید.کاربرد جداگانه علف کش های کلریدازون و کلوپیرالید و همچنین در اختلاط هایی که در آن ها علف کش های مذکور نسبت بالاتری را در اختلاط داشتند، کارایی کمتری در کاهش بیومس علف های هرز داشتند. کارایی علف کش های مختلف در کنترل علف هرز تاج خروس ریشه قرمز و سلمه تره کمتر از علف های هرز خرفه و تاج ریزی سیاه بود و به نظر می رسد این دو علف هرز در مواجهه با علف کش ها از توانایی بقاء بیشتری برخوردار هستند. بیشترین و کمترین عملکرد ریشه چغندرقند در هر یک از کرت های مربوط به علف های هرز خرفه و تاج ریزی سیاه، به ترتیب در تیمارهای 50:50 علف​کش های دس مدیفام+ فن مدیفام+ اتوفومیست + کلوپیرالید و کاربرد علف کش کلوپیرالید به تنهایی با مقادیر 3988/9و 36983/3 کیلوگرم در هکتار مشاهده شد. درصد خسارت ناشی از کاربرد هیچ کدام از علف کش ها بر بوته های چغندرقند معنی دار نبود و بوته های چغندرقند توانستند خسارت وارده را جبران کنند. از این رو، می توان گفت اختلاط علف کش بازدارنده فتوسنتز + سنتز چربی با علف کش های با مکانیسم عمل متفاوت می تواند علاوه بر افزایش کارایی این تیمارها، طیف کنترل علف های هرز را نیز افزایش داده و از کاهش عملکرد و بروز پدیده مقاومت در مزارع چغندر قند جلوگیری نماید.
    کلیدواژگان: بازدارنده فتوسنتز، علف کش، علف هرز، عملکرد چغندرقند، عیار قند
  • میلاد آئینی، غلام خداکرمیان * صفحه 101
    بذر چغندرقند دارای اهمیت ویژه ای است زیرا به عنوان انتقال دهنده باکتری های مفید و مضر نقش ایفا می کند. جهت شناسایی و تعیین اثر باکتری های همراه بذر چغندرقند بر جوانه زنی، بذر بوجاری شده و ضد عفونی نشده از بخش تحقیقات چغندرقند مرکز تحقیقات کشاورزی استان همدان تهیه گردید. درمجموع تعداد 80 استرین اندوفیت و اپی فیت از بذر چغندرقند جداسازی شد. بر پایه الگوی پروتئینی به روش لاملی، تعداد سه الکتروتیپ نماینده انتخاب شده و خصوصیات بیوشیمیایی و مولکولی آن ها بررسی گردید. بر اساس نتایج آزمون های بیوشیمیایی و تعیین توالی ژن 16S rRNA استرین های نماینده، گونه های Stenotrophomonas rhizophila و Pseudomonas geniculata به عنوان گونه های اپی فیت و گونه Stenotrophomonas maltophilia به عنوان تنها گونه اندوفیت بذر چغندرقند شناسایی شدند. جهت انجام آزمون جوانه زنی بذر، سه گروه متفاوت ازلحاظ تاثیر استرین ها بر جوانه زنی بذور چغندرقند ایجاد گردید. با تلقیح پنج استرین نماینده از هر گروه در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار و هر تکرار شامل یک پتری دیش با 10 عدد بذر، آزمون جوانه زنی بذر انجام شد. بر اساس نتایج، بذور تلقیح شده با استرین های نماینده S. maltophilia، بیشترین میزان درصد جوانه زنی (90 درصد)، سرعت جوانه زنی (0/0174 بر ساعت)، وزن تر ساقه چه (100 میلی گرم) و ریشه چه (126/2 میلی گرم)، وزن خشک ساقه چه (50 میلی گرم) و ریشه چه (43/7 میلی گرم)، طول ساقه چه (6/5 سانتی متر) و ریشه چه (8 سانتی متر) و کم ترین میزان یکنواختی بذر (138/7 ساعت) را نسبت به شاهد دارا بودند. بنابراین می توان پیشنهاد کرد که به منظور بهبود شاخص های جوانه زنی و رشد گیاهچه تلقیح بذور چغندرقند با باکتری S. maltophilia صورت گیرد.
    کلیدواژگان: اندوفیت، اپی فیت، جوانه زنی بذر، چغندر قند
  • جهانگیر خواجه علی*، خدیجه دارابی، فاطمه محمد پور صفحه 115
    برای تعیین گونه های پروانه های برگخوار مزارع چغندرقند اصفهان، نمونه گیری لارو یا شفیره بالپولکداران به صورت ماهانه یا دو هفته یکبار از خاک و یابرگ چغندرقند درشهر ابریشم استان اصفهان طی سال 1393انجام شد. نمونه ها به آزمایشگاه منتقل شدند و پس از پرورش و ظهور بالغین و شناسایی مورفولوژیکی، DNA آن ها استخراج شد. پس از تکثیر بخشی از ژن سیتوکروم اکسیداز یک توسط جفت آغازگر Lep- F/R، محصول PCR جهت تعیین توالی به شرکت Macrogen کره جنوبی ارسال شد. همردیف سازی توالی نوکلئوتیدی قطعه تکثیر یافته و بلاست آن با توالی های موجود در بانک ژن نشان داد که در میان نمونه های شناسایی شده یکی از آن ها شباهت 100 درصدی با (hufnagel، 1766) Anarta trifolii گزارش شده از کانادا دارد. ترکیب گونه ای شب پره ها با جمع آوری 476 لارو یا شفیره در 10 نوبت نمونه برداری مشخص شد. Spodoptera exigua و A trifolii به ترتیب با فراوانی 65/42٪ و 45/38٪ از کل نمونه ها بیشترین فراوانی گونه های noctuid را داشتند.
    کلیدواژگان: ترکیب گونه ها، Hadeninae، آفات چغندر قند
|
  • Kayvan Fotouhi, E. Majidi *, Abazar Rajabi, Reza Azizinejad Page 1
    In order to evaluate the genetic variation of drought tolerance-related traits in sugar beet half-sib families, two experiments including 37 half-sib families were conducted under normal and drought stress conditions using a randomized complete block design with three replications at Agricultural Research Station of Miandoab, Iran in 2014. Based on the results, significant difference was observed between normal and drought conditions for root yield, white sugar yield, sugar yield, cell membrane stability (P
    Keywords: drought, Nonstress, QUALITY, Sugar beet
  • Rahim Mohammadian *, A.R. Ghaemi, Gh.R. Ashraf Mansouri, K. Footihi, M.R. Jazairei Noshabadi Page 17
    Rhizomania is one of the most important diseases of sugar beet causing dramatic reduction in yield and quality. Because of the rapid spread of rhizomania in sugar beet fields, successful production of the crop is not possible without the use of highly tolerant cultivars. The aim of this study was to compare some of the agronomic characteristics of rhizomania-resistant hybrids with domestic and foreign commercial varieties. The study was carried out in randomized complete block design with four replications in four regions including Karaj, Mashhad, Miandoab and Zarghan in 2013-14. Seven promising hybrids together with three domestic (one susceptible and two tolerant) and two foreign cultivars as checks were evaluated. Different characteristics such as infection rate, growth score, root length and diameter, and also single root weight were measured. Infection rate was measured based on Luterbacher’s 1-9 scale. At harvest, roots were weighed and sugar content was determined. Infection rate results showed that roots produced in Karaj in 2014 and Miandoab in 2015 were free from the symptoms and therefore, these two regions were considered as non-contaminated environments. The highest rate of infection was observed in Zarghan in both years. Overall, (7112×SB36)×SB27 was selected as the superior hybrid in terms of root yield, sugar content, growth and root uniformity.
    Keywords: Growth score, Infection rate, Rhizomania, Root uniformity, Sugar yield
  • Masuod Ahmadi, D. Taleghani Page 33
    Cultivation of autumn sugar beet is considered as a proper solution for production of the crop in arid and semi–arid regions of Iran. In order to study the feasibility of growing autumn sugar beet in southern part of Khorasan Razavi province and to determine the best sowing and harvest dates, this study was conducted in split plot factorial design in Bardeskan city in 2008-09. The treatments consisted of two sowing dates including 23th September, 12th October in split plots, seven cultivars and three harvest dates including 5th May, 22th May, and 5th June in factorial plots. ANOVA results showed significant effects for sowing date and cultivar on root yield, white sugar yield, bolting percentage, sugar yield, purity, and molasses sugar. Harvest date had significant effect on all traits except purity. Sowing date × harvest date interaction had significant effect on all traits except root yield and bolting percentage. Sowing date × cultivar interaction as well as harvest date × cultivar interaction effects were significant for all traits except purity for which the harvest date × cultivar interaction was insignificant. The highest white sugar yield (5.17 t ha-1) was produced by Giada cultivar. The highest white sugar yield was achieved in 23th September sowing date and 5th June harvest date. The mean of bolting percentage in tolerant and susceptible cultivars was 2.65 and 71.24, respectively.
    Keywords: Autumn sowing, cultivar, Harvest date, sowing date, Sugar beet
  • Niaz Ebrahimipak * Pages 47-63
    The purpose of this study was to determine yield-water use function of sugar beet in Qazvin city, and evaluation of empirical yield functions. The experiment was conducted at Feizabad Research Station for three years. Treatments were composed of four irrigation levels including 60 (E1), 90 (E2), 120 (E3) and 150 (E4) mm evaporation from class A pan, respectively. Since the effect of year on crop yield was significant, the treatments were labelled from T1 to T11 to compare the crop yield response coefficient based on monthly function. Results showed that the water requirement of sugar beet was equal to 1028 mm across the growth period with treatments T1 (74680 kg/ha) and T2 (23000 kg/ha) having the maximum and minimum yields, respectively. According to the statistical correspondence, the “proposed method” which estimates the amount of product response coefficient on the basis of monthly function, yielded the least root mean square of standard error (RMSE) and normalized root mean square of standard error (NRMSE) and as well as the highest agreement index (d) and correlation coefficient (R2). As a result, the monthly power function method is recommendable. Using monthly function method, the crop yield response coefficient for April, May, June, July, August and September was equal to 0.6, 0.6, 1.35, 1.35, 0.83 and 0.6, respectively and for the initial growth, development, Middle, and final growth stages was to 0.6, 0.8, 1.35 and 0.6, respectively with an average of 0.89 for the total growth period. Finally, using the monthly function and coefficients, an optimal water distribution program for various conditions of water shortage was presented.
    Keywords: Evaporation pan, Sugar beet, Yield response factor (Ky), Water requirement
  • K. Khaksar, M. Abdollahian-Noghabi *, H. Sharif Abadi, E. Majidi, Gh. Nour Mohamadi Page 65
    In order to evaluate the role of mulch of cover crop (barley) in two systems of, seedbed preparation in autumn and in spring, on weed biomass and qualitative and quantitative yield of sugar beet, a strip split plot experiment based on randomized complete block design with four replications was conducted in Karaj (2012-13 & 2013-14). The treatments consisted of five different seedbed preparation and barley mulch including sole cropping in autumn (b1), barley mulch applied in furrow in autumn-sowing (b2) and both in furrow and hill (b3), sole cropping in spring (b4), and barley mulch applied in furrow in spring-sown sugar beet cropping. Individual plots included 8 rows with a length and width of 25 and 4 m, respectively. Each row was divided into three parts comprising sole cropping at the beginning (hand weeding, w1), weed infested control at the middle (no weed control over the growing season, w2), and chemical control at the end (using selective herbicides). Green and cover crop biomass in autumn seedbed preparation were immediately dried by Paraquat herbicide application and were incorporated to the soil, but for spring seedbed treatments, selective herbicide was used. The results of combined analysis traits showed that the competition of natural weeds of the field significantly affected root yield, sugar yield and white sugar yield. The reduction of more than 50% of root yield (32.12 t/ha), sugar yield (4.75 t/ha) and white sugar yield (3.63 t/ha) in the infested weed control treatment compared to the weed free showed a high potential damage of weeds in sugar beet fields. In the seedbed system in autumn, which sugar beet seed was drilled directly in spring, the addition of barley to become mulch reduced root yield by 13% in the fall row method and 19% in the fall method compared to the control treatment preparation of seed bed in autumn without barley (with root yield 57.55 t / ha). Considering no significant difference between sole cropping in spring (spring control) with low tillage of sole cropping in autumn (autumn control) for quantitive and qualitative yield of sugar beet suggests that by preparing the seedbed in the autumn, it is possible for early drilling sugar beet and make optimal use of the potential of the area.
    Keywords: Barley mulch, seedbed, Weed competition, Root yield, sugar beet, weed
  • M.R. Mirzaie *, J. Asghari, D. Taleghani, S. Sadeghzadeh Hemayati Page 73
    Standard seed percentage and mechanical viability are important characteristics in sugar beet seed production. In this study, effects of environmental factors and maternal parent on seed yield, mechanical viability percentage, germination percentage, and conversion coefficient of 10 sugar beet single crosses were evaluated. The experiment was conducted in randomized complete block design with four replications in Ardabil, Firuzkuh and Karaj in 2014. Single cross materials were produced from the cross of 10 male sterile lines with one o-type line. Combined analysis of variance results indicated that maternal parent × environment interaction had significant effect on raw seed yield, standard seed size yield, marketable seed yield, conversion coefficient, mechanical viability before seed processing, and percent weight of standard seed. Both environment and maternal parent influenced percent weight of standard seed, mechanical viability percentage after winnowing as well as germination percentage. However, filled clusters percentage was only affected by environment. Before seed processing, mechanical viability percentage was 90.41, 69.73, and 40.91% in Karaj, Ardabil, and Firuzkuh, respectively. As a consequence, marketable seed yield and conversion coefficient results in Karaj and Ardabil showed significant superiority to Firuzkuh. Results indicated that environment had significant effect (p
    Keywords: Mechanical viability, Germination percentage, sugar beet seed, seed conversion coefficient, Seed yield
  • Ali Asghar Chitband *, Reza Ghorbani, Mahbubeh Nabizade, E. Zaidali Page 89
    In order to evaluate the mixing efficiency of desmedipham (7.1%) phenmedipham (9.1%) ethofumesate (11.2%) with Betanal Progress-OF®, chloridazon and clopyralid (control) in controlling purslane (Portulaca oleracea L.), black nightshade (Solanum nigrum L.), redroot pigweed (Amaranthus retroflexus L.) and common lambsquarters (Chenopodium album L.) in sugar beet fields, an experiment was conducted in a randomized complete block design (RCBD) with 54 treatments and three replications at Research Field of Faculty of Agriculture of Ferdowsi University, Mashhad, Iran in 2014. The treatments consisted of separate application and mixture of the above-mentioned herbicides with five mixing ratios including 100:0, 75:25, 50:50, 25:75 and 0:100. Results showed that application of desmedipham phenmedipham ethofumesate in separate and in different mixtures could efficiently control the purslane and black nightshade weeds. Separate application of chloridazon or clopyralid and also in mixtures in which the above-mentioned herbicides had a higher ratio had a lower efficiency in reducing the biomass of weeds. The efficiency of different herbicides in the control of redroot pigweed and common lambsquarters was less than purslane and black nightshade and it seems that these two weeds are more able to survive when exposure to herbicides. The highest (39.88 t ha-1) and lowest (36.98 t ha-1) root yield of sugar beet in each plot of chloridazon and clopyralid was observed in 50:50 ratio of desmedipham phenmedipham ethofumesate mixture and clopyralid alone, respectively. No significant effect of herbicide application on sugar beet damage was observed and sugar beet plants were able to compensate for the damage. Therefore, it can be said that the mixture of herbicides inhibiting photosynthesis and lipid synthesis with other herbicide groups not only increase the efficiency of these treatments but also prevents the yield reduction and occurrence of herbicide resistance in sugar beet fields.
    Keywords: herbicide, photosynthesis inhibitor, sugar beet yield, sugar content, Weed
  • Milad Aeini, Gholam Khodakaramian * Page 101
    Sugar beet seed plays an important role in the transmission of beneficial or detrimental bacteria. To identify and evaluate the effects of sugar beet seed-associated bacteria on seed germination, cleaned but not disinfected seeds were provided from Sugar Beet Research Department at Hamadan Agricultural Research Center. A total of 80 endophyte and epiphyte bacterial strains were isolated from the seeds. Based on the protein pattern and according to Laemmli method, three representative electrotypes were selected and their biochemical and molecular characteristics were evaluated. Based on the biochemical test results and sequencing of the 16S rRNA gene of the representative strains Stenotrophomonas rhizophila and Pseudomonas geniculata were identifiedas epiphytic and Stenotrophomonas maltophilia as endophytic species, respectively. To perform seed germination test, three different groups were generated based on the strain effect on seed germination. Seed germination test was conducted based on the inoculation of five representative strains from each group in completely randomized design with four replications. Each replication included a Petri dish containing 10 seeds. Results showed that seeds inoculated by S. maltophilia strain had the highest germination percentage (90), germination rate (0.0174 per hour), shoot fresh weight (100 mg), radicle fresh weight (126.2 mg), shoot dry weight (50 mg), radicle dry weight (43.7 mg), shoot length (6.5 cm), radicle length (8 cm), and the lowest seed uniformity compared with control. In order to improve germination indices and seedling growth, it is recommended to inoculate sugar beet seed with S. maltophilia bacterium.
    Keywords: Endophyte, epiphyte, seed germination, Sugar beet
  • Jahangir Khajehali *, Khadijeh Darabi, Fatemeh Mohamadpour Page 115
    To determine armyworm species in sugar beet fields in Isfahan, monthly or biweekly sampling of lepidopteran larvae or pupae from soil or beet leaves was conducted in Abrisham town of Isfahan, Iran in 2014. Samples were sent to the laboratory and their DNA was extracted after reaching adult stage and morphological identification was performed. Afterward, a region of the Cytochrome Oxidase I gene was PCR amplified using Lep – F / R primers and was sent to Macrogen Inc. company (Seoul, Korea) for sequencing. The amplified segment alignment and its BlAST with the sequences available in NCBI showed that among the identified samples, only one sample had 100% similarity with Anarta trifolii (hufnagel, 1766) sample from Canada. Species composition of noctuids was determined by collecting 476 larvae or pupae in 10 sampling times. Spodoptera exigua (42.65%) and A. trifolii (38.45%) had the highest frequency of noctuid species.
    Keywords: Hadeninae, pecies composition, sugar beet pests