فهرست مطالب

علمی شیلات ایران - سال بیست و یکم شماره 1 (پیاپی 78، بهار 1391)

مجله علمی شیلات ایران
سال بیست و یکم شماره 1 (پیاپی 78، بهار 1391)

  • 182 صفحه، بهای روی جلد: 30,000ريال
  • تاریخ انتشار: 1391/08/20
  • تعداد عناوین: 16
|
  • مصطفی تاتینا، رضا طاعتی، محمود بهمنی، مهدی سلطانی، مهتاب قریب خوانی صفحه 1
    این تحقیق به منظور سنجش تاثیر سطوح متفاوت ویتامین های C و Eجیره بر برخی از شاخص های رشد و بقای ماهی استرلیاد پرورشی(Acipenser ruthenus) در انستیتو تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری دکتر دادمان اجرا شد. نه جیره غذایی شامل ترکیبی از مقادیر 0، 100 و 400 میلی گرم در کیلوگرم غذا ویتامین C و 0، 100 و 400 میلی گرم در کیلوگرم غذا ویتامین E در دو تکرار و به مدت 15 هفته برای تغذیه ماهیان استرلیاد در نظر گرفته شدند. تعداد 270 نمونه ماهی استرلیاد با وزن متوسط 28/14±92/350 گرم به 18 عدد تانک فایبرگلاس (هر تانک 15عدد ماهی) معرفی گردیدند. ماهیان روزانه به میزان 3 درصد وزن بدن تغذیه شدند. نتایج نشان دادند که بالاترین متوسط (± انحراف استاندارد) وزن کسب شده در تیمار 400 میلی گرم در کیلوگرم ویتامین C و تیمار صفر میلی گرم در کیلوگرم ویتامین E و کمترین آن در تیمار شاهد ملاحظه گردید که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود. حداکثر مقدار ضریب تبدیل غذایی (FCR)در تیمار شاهد و حداقل آن در تیمار 100 میلی گرم در کیلوگرم ویتامین C و در تیمار 400 میلی گرم در کیلوگرم ویتامین E، اندازه گیری شد که اختلاف معنی داری را با سایر تیمارها داشت. همچنین کمترین مقدار سرعت رشد (GR)، سرعت رشد ویژه (SGR)، شاخص وزن بدن (BWI)، بازده غذایی (FE) و نرخ کارایی پروتئین (PER) در تیمار شاهد و بیشترین مقدار این فاکتورها در تیمار 100 میلی گرم در کیلوگرم ویتامین C و تیمار 400 میلی گرم در کیلوگرم ویتامین E مشاهده گردید که اختلاف معنی داری را بین تیمارهای مختلف نشان داد. براساس نتایج بدست آمده می توان اظهار نمود که ویتامین های C و E می توانند نقش مهمی را در افزایش عملکرد رشد و کارایی تغذیه ماهی استرلیاد ایفا نمایند.
    کلیدواژگان: ماهی استرلیاد، Acipenser ruthenus، ویتامین های C و E، شاخص های رشد
  • قاسم تقی زاده اندواری، مسعود رضایی صفحه 13
    مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر پوشش ژلاتینی حاوی اسانس دارچین بر حفظ کیفیت فیله تازه ماهی قزل آلای رنگین کمان در زمان نگهداری در یخچال طراحی و انجام شد. فیله های تازه ماهی با محلول ژلاتینی (4 درصد) حاوی 5/1 درصد اسانس دارچین، تیمار شده و در یخچال ذخیره شدند. آزمایش های میکروبی و شیمیایی شامل: بار کل باکتریایی و باکتری های سرمادوست، مجموع بازهای نیتروژنی فرار و تیوباربیتوریک اسید همچنین ارزیابی حسی بصورت دوره ای برای همه تیمارها انجام شد. برای نمونه های دارای پوشش حاوی اسانس دارچین میزان بار باکتریایی کل تا روز پانزدهم هنوز در دامنه قابل قبول برای مصارف انسانی قرار داشت ولی در نمونه های دارای پوشش ژلاتینی و شاهد این میزان در روز پانزدهم بترتیب به 88/7 و 44/7 (Log cfu/g) رسید که فراتر از حد مجاز می باشد. مقادیر باکتری های سرمادوست برای تیمار شاهد و دارای پوشش ژلاتینی بصورت معنی داری افزایش بیشتری نسبت به تیمار دارای پوشش حاوی اسانس داشت. مقادیر مجموع بازهای نیتروژنی فرار و تیوباربیتوریک اسید در فیله های دارای پوشش حاوی اسانس 5/1 درصد از سایر تیمارها بود. این بررسی نشان داد که با استفاده از پوشش ژلاتین حاوی اسانس دارچین می توان از رشد باکتری ها در فیله های تازه ماهی جلوگیری کرده و ویژگی های حسی آن شامل: بافت، بو، رنگ و پذیرش کلی را نیز تا حدود زیادی حفظ کرده و موجب افزایش دوره نگهداری ماهی در یخچال شد.
    کلیدواژگان: عمل آوری غذا، اسانس دارچین، باکتری، گوشت ماهی، ماهی قزل آلای رنگین کمان، دوره ماندگاری
  • بهیار جلالی، نصرالله محبوبی صوفیانی، سعید اسدالله، مریم برزگر صفحه 25
    انگل های داخلی و خارجی 4 گونه ماهی بومی و معرفی شده تالاب حنا در شهرستان سمیرم استان اصفهان، در طول پائیز و زمستان 1386، بهار و تابستان 1387 مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع تعداد 120 نمونه ماهی بوسیله دام گوشگیر و تور پره صید و در آزمایشگاه بررسی شدند. براساس نتایج بدست آمده انگل Trichodina perforata در پوست و آبشش ماهی کاراس Carassius auratus auratus و سه گونه زالوی Glossiphonia heteroclita، Thromyzon tessulatum و Hemiclepsis marginata در پوست و قاعده باله ها سیاه ماهی ریز فلس Capoeta damascina برای اولین بار در این میزبان ها گزارش می شوند. علاوه براین، 13 گونه انگل داخلی و خارجی دیگر شامل: میکسوزوآ (Myxobolus varicorhini و. Myxobolus sp)، مژه داران (Ichthyophthirius multifiliis)، کرم های مونوژن (Dactylogyrus lenkorani،Dactylogyrus intermedius و Gyrodactylus sp) و کرمهای دیژن نابالغ Diplostomum spathaceum و. Tylodephys sp و کرم های دیژن بالغ Allocreadium isoporum، A. laymani، یک کیست دیژن ناشناخته، یک گونه آکانتوسفا ل. Acanthocephalorhynchoides sp.، یک گونه سستود Khawia armeniaca شناسایی گردید. بیشترین میزان شیوع به انگل Diplostomum spathaceum در ماهی Aphanius isfahanensis در فصل بهار و تابستان (100 درصد) و ماهی مروارید Alburnus sp. در فصل تابستان (100 درصد) و کمترین میزان شیوع مربوط به انگل Allocreadium laymani در سیاه ماهی در فصل زمستان (صفر در صد) و در فصول پاییز و بهار (11 درصد) مشاهده گردید. آلودگی به زالو صرفا در سیاه ماهی مشاهده گردید. بیشترین میانگین (± انحراف استاندارد) شدت آلودگی انگل مربوط به K. armeniaca در سیاه ماهی در فصل بهار معادل 40/3±50/12 با دامنه 16-8 مشاهده گردید. بیشترین میانگین (± انحراف استاندارد) فراوانی انگل مربوط به D. spathaceum در ماهی کاراس در فصل زمستان به میزان 79/11±67/41 مشاهده گردید. نتایج حاکی از تنوع گونه ای نسبتا بالای انگل های ماهی در این تالاب می باشد که در صورت عدم توجه به شرایط اکولوژیک تالاب می تواند در دراز مدت اثر منفی بر جمعیت ماهیان این اکوسیستم بگذارد.
    کلیدواژگان: آلودگی انگلی، انگل های کرمی، زالو، کپورماهی
  • مریم جوادزاده، علیرضا سالارزاده، مازیار یحیوی، محمود حافظیه، حامد درویش پور صفحه 39
    تاثیر عصاره سیر بر فاکتورهای رشد و بازماندگی پست لاروهای یک روزه میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei)، به مدت 12 روز مورد آزمایش قرار گرفت. آزمایش در 6 تیمار و هر کدام با سه تکرار صورت پذیرفت. پست لاروها با وزن متوسط 3/1میلی گرم، در تیمار شاهد با ناپلیوس آرتمیای غنی نشده و در سایر تیمارها با ناپلیوس آرتیمای غنی شده با عصاره سیر با غلظت های 200، 400، 600، 800 و 1000 میلی گرم در لیتر تغذیه گردیدند. نتایج حاصل از بررسی نشان داد که در تمام تیمارها میانگین وزن و طول کل لاروها نسبت به تیمار شاهد اختلاف معنی داری داشتند. همچنین در بین تیمارها، تیمار دوم یعنی ناپلیوس آرتیمای غنی شده با غلظت 200 میلی گرم عصاره سیر در لیتر از میزان رشد، بازماندگی و طول مطلوب تری بترتیب (0062/0 میلی گرم، 6/81 درصد و 6/10 میلی متر) در مقایسه با سایر تیمارهای غنی شده با عصاره سیر برخوردار بوده و اختلاف معنی داری با سایر تیمارها نشان داد. از نظر میزان بقاء نیز بعد از تیمار 2، تیمار 3 (غلظت 400 میلی گرم در لیتر عصاره سیر) و شاهد از درصد بالاتری نسبت به بقیه گروه ها برخوردار بود و کمترین میزان بقا بترتیب در تیمارهای تغذیه شده با غلظت های 600، 800 و 1000 میلی گرم در لیتر بدست آمد ولی فقط تیمار 2 از نظر بقاء نسبت به سایر تیمارها اختلاف معنی داری را نشان داد. نرخ رشد ویژه (specific growth rate) کلیه تیمارهای آزمایشی نسبت به تیمار شاهد اختلاف معنی داری داشتند و بین تیمارهای آزمایشی نیز تیمارهای 2 و 3 در مقایسه با سایر تیمارها از میزان نرخ رشد ویژه بالاتری برخوردار بودند.
    کلیدواژگان: گیاهان دارویی، آبزی پروری، تغذیه، میگو
  • محمود حافظیه صفحه 47
    سیستم مدار بسته در تکثیر و پرورش میگو با هدف کاهش مواد دفعی محیط کشت، یکی از استراتژی هایی است که می تواند به اقتصاد تولید کمک نماید. در این تحقیق، تاثیر نسبت تراکم های مختلف ماهی تیلاپیای نیل (Oreochromis niloticus) و میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei) بر رشد، ضریب تبدیل مواد مغذی نیتروژن و فسفر غذا – زیتوده و اقتصاد تولید در سیستم مدار بسته مورد مطالعه قرار گرفت. راندمان اقتصادی با توجه به میزان برداشت نهایی زیتوده میگو و تیلاپیا و محاسبه قیمت روز و هزینه های هر تیمار آزمایشی بدست آمد. آزمایش ها در تانک با 6 تیمار، (T1) تیمار دارای فقط میگو با سیستم آب تعویضی، (T2) تیمار دارای فقط میگو با سیستم مدار بسته و (T3-T6) تیمارهای سوم تا ششم دارای تراکم های مختلف تیلاپیا و میگو با نسبت های ذخیره سازی بترتیب 01/0، 025/0، 05/0 و 075/0 که در تمام تیمارها تعداد 40 میگو در هر مترمربع در نظر گرفته شد. میگوها فقط با غذای پلت تغذیه گردیدند و غذای خاصی برای تیلاپیا به سیستم اضافه نگردید. مدت زمان آزمایش برای میگو 8 هفته و برای ماهی 7 هفته در نظر گرفته شد. نرخ رشد و میزان تولید میگو در تیمار دوم به نسبت تیمارهای پنجم و ششم افزایش معنی داری نشان داد هر چند که با سایر تیمارها اختلافی نشان نداد. افزایش نرخ رشد تیلاپیا در تیمار سوم نسبت به سایر تیمارها معنی دار بود. ضریب تبدیل نیتروژن زیتوده کل (میگو– تیلاپیا) در تمام تیمارها بجز تیمار نخست افزایش معنی داری را نشان داد. که بین آنها، با افزایش نسبت تیلاپیا – میگو، افزایشی در این ضریب بدست آمد. ضریب تبدیل فسفر زیتوده کل (تیلاپیا – میگو) بترتیب در تیمار سوم تا ششم اختلاف افزایشی معنی داری با تیمارهای اول و دوم نشان داد. اقتصاد تولید در تیمار دوم و سپس تیمارهای سوم و چهارم افزایش معنی دار آماری را با سایر تیمارها نشان داد. کمترین بازده اقتصادی مربوط به تیمارهای پنجم و ششم و بیشترین آن در تیمار دوم بدست آمد. بطور کلی در کشت توام، افزایش تراکم تیلاپیا در تیمارها، تاثیر آماری مستقیمی بر بهبود نرخ تبدیل فسفر و تاثیر آماری معکوسی بر ضریب تبدیل نیتروژن و نرخ رشد میگو بجای خواهد گذاشت. با توجه به پارامترهای مطالعه شده، در سیستم کشت توام، با کاهش نسبت تراکمی تیلاپیا- میگو (نسبت های 01/0 و 025/0) بدون تاثیر کاهنده بر نرخ رشد میگو، افزایش تاثیرگذاری در بهبود ضریب تبدیل نیتروژن بدست خواهد آمد.
    کلیدواژگان: آبزی پروری، رشد، ضریب تبدیل مواد غذایی، بازده اقتصادی
  • ندا خسروی بختیاروندی، عبدالمحمد عابدیان کناری*، رجب محمد نظری، چنگیز مخدومی صفحه 65

    این تحقیق به منظور بررسی تغییرات رشد و پروفیل اسید آمینه لارو ماهی سفید Rutilus frisii kutum در طول دوره تکامل لاروی ماهی صورت گرفت. برای این منظور از لاروهای حاصل از تکثیر مولدین ماهی سفید در مرکز تکثیر و پرورش ماهیان شهید رجائی ساری نمونه برداری دوره ای شد. نمونه برداری در روزهای 7، 10، 15، 20، 25، 30، 35، 40 و 50 پس از تخم گشایی انجام گرفت. نتایج رشد نشان داد که میانگین (± انحراف استاندارد) طول ماهی سفید در روز اول و آخر پس از تخم گشایی بترتیب 02/0±47/8 و 41/0±34/35 میلیمتر و میانگین وزن (± انحراف استاندارد) آن بترتیب 01/0±02/4 میلی گرم و 11/1±33/483 میلی گرم بود. بررسی تغییرات ترکیب اسیدهای آمینه ماهی سفید در مراحل مختلف رشد و تکامل لاروی، از روز 7 تا روز 50 پس از تخم گشایی، نشان داد که ترکیب اسید آمینه های لارو ماهی سفید تغییرات معنی داری را از خود نشان می دهد. مقایسه ترکیب اسید آمینه ی لارو ماهی سفید و روتیفر همبستگی قوی و معنی داری را نشان می دهد، اما در مقایسه با روتیفر، ضریب همبستگی غذای خشک بالاتر بود. این نتایج نشان دادند که ظاهرا هیچ عدم تعادل عمده و مهمی در پروفیل اسید آمینه های ضروری جیره ی غذایی لارو ماهی وجود نداشت با این وجود ضریب همبستگی پایین تر روتیفر نسبت به غذای خشک نشان داد که روتیفر از نظر اسید آمینه های ضروری دارای توازن و تعادل کمتری بود. در طول این مطالعه اسید آمینه های متیونین، لیزین، آرژنین، ترئونین و هیستیدین بعنوان اسیدهای آمینه محدود کننده ظاهر شدند و بیشترین تفاوت بین ترکیب اسید آمینه ی لارو و غذای مصرفی را از خود نشان دادند.

    کلیدواژگان: آبزی پروری، تغذیه، جیره غذایی، ماهی سفید
  • مهدی خوشناموند، شهرام کبودوندپور صفحه 79
    مطالعه ی کیفیت آب در سد قشلاق سنندج حاکی از غلظت بیش از حد مجاز جیوه در این منبع آبی بوده و از آنجائی که این سد مهمترین منبع شیلاتی شهر سنندج است، احتمال آلوده بودن ماهی کپور معمولی به عنوان پر مصرف ترین ماهی منطقه به فلز جیوه مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه برای اولین بار تجمع زیستی جیوه در بافت عضله قرمز بررسی و با جیوه موجود در عضله سفید و کبد ماهی مورد مقایسه قرار گرفت. تعداد 24 نمونه ماهی کپور معمولی در طول ماه های تیر تا آذر سال 1388، از دریاچه سد قشلاق سنندج صید گردید و غلظت جیوه کل تجمع یافته در بافت های عضله سفید، عضله قرمز و کبد توسط دستگاه اندازه گیری شد. دامنه ی مقادیر جیوه تجمع یافته در بافت های عضله سفید، عضله قرمز و کبد بترتیب بین (458-123)، (455-115) و (303- 107) برحسب نانوگرم در گرم وزن خشک بود. مقایسه غلظت جیوه کل تجمع یافته در بافت های مذکور نشان دهنده وجود اختلاف معنی داری بین این سه بافت بود. مقایسه تغییرات میانگین های ماهانه جیوه تجمع یافته تنها در بافت کبد دارای اختلاف معنی دار بود. وزن ماهی های صید شده در این تحقیق بین 1/330 تا 753 گرم متغیر بود. غلظت جیوه تجمع یافته در بافت های عضله سفید و قرمز ماهیانی که وزن آنها بیشتر از 500 گرم بود، بالاتر از استاندارد EPA بود. بنابراین انجام مطالعات تکمیلی برای بررسی تاثیرات احتمالی مصرف این ماهی بر سلامت انسان ضروری به نظر می رسد.
    کلیدواژگان: فلزات سنگین، آلودگی، ماهی کپور معمولی
  • بیژن رجبی، علیرضا سالارزاده، مازیار یحیوی، سعید مسندانی، محسن نیرومند صفحه 89
    هدف از این تحقیق بررسی تاثیر رنگدانه آستازانتین بر کارایی رشد (افزایش وزن نسبی، نرخ رشد ویژه و وزن پایانی)، بازماندگی و تجمع رنگدانه آستازانتین در پست لارو میگوی پاسفید (Litopenaeus vannamei) می باشد. این مطالعه در مرکز توسعه آبزیان کلاهی در بهار 1390 انجام گردید. در این آزمایش پست لاروهای 8 روزه با متوسط (± انحراف استاندارد) وزن اولیه 6/1±3/5 میلی گرم بوسیله رژیم غذایی که حاوی سطوح مختلفی (0، 50، 100 و 200 میلی گرم در هر کیلوگرم از رژیم غذایی) از رنگدانه آستازانتین بود به مدت 30 روز مورد تغذیه قرار گرفتند. در میگوهای تغذیه شده با رژیم غذایی حاوی 50، 100 و 200 میلی گرم رنگدانه آستازانتین، کارایی رشد و بازماندگی بطور قابل ملاحظه ای نسبت به گروه شاهد بالاتر بود. میزان تجمع رنگدانه در بدن پست لاروها به روش HPLC مورد سنجش قرار گرفت. تجزیه و تحلیل تجمع رنگدانه در بدن پست لاروها نشان داد که با افزایش میزان رنگدانه آستازانتین در رژیم غذایی کارایی رشد و بازماندگی در پست لاروها افزایش می یابد بطوریکه در پست لاروهای تغذیه شده با 200 میلی گرم رنگدانه، میانگین (± انحراف استاندارد) وزن پایانی (7/12±6/700 میلی گرم) و نرخ بازماندگی (5/1±82 درصد) نسبت به پست لاروهای گروه شاهد (وزن پایانی 9/28±2/484 میلی گرم و بازماندگی 5/4±7/54 درصد) بطور معنی داری بالاتر بود. از این رو با توجه به خواص تغذیه ای رنگدانه آستازانتین و تاثیر مثبت آن بر رشد و بازماندگی، توصیه می گردد رژیم غذایی پست لارو میگوی پاسفید حداقل حاوی 100 میلی گرم رنگدانه آستازانتین در هر کیلوگرم از رژیم غذایی باشد.
    کلیدواژگان: تغذیه، آبزی پروری، رنگدانه های کاروتنوئیدی
  • ندا سرحدی، علی معتمدزادگان، علی طاهری، منصور آزاد صفحه 101
    در تحقیق حاضر به بررسی ترکیبات تقریبی و پروفیل اسیدهای آمینه در استخوانهای ماهی ساردین پهلو طلایی (Sardinella gibossa)، کیلکای آنچوی (Clupeonella engrauliformis) و موتو ماهی (Stolephorus indicus) در فصل پاییز پرداخته شد. بالاترین میزان رطوبت و پروتئین در استخوان موتو ماهی و بالاترین میزان چربی و خاکستر در کیلکای آنچوی وجود داشت. موتو ماهی با ماهی کیلکا در تمامی فاکتورها اختلاف معنی داری را نشان داد. اختلاف معنی دار بین ساردین پهلو طلایی و دو گونه دیگر نیز دیده شد. در بررسی ماده خشک بدون چربی بیشترین نسبت خاکستر به پروتئین در کیلکای آنچوی دیده شد. اسیدهای آمینه کل در ماهی کیلکا و ساردین پهلو طلایی فاقد اختلاف معنی دار بود اما هر دو گونه با موتو ماهی اختلاف معنی داری داشتند. اسیدهای آمینه غیرضروری کل در ماهی کیلکا و موتو ماهی فاقد اختلاف معنی دار بود و کمترین میزان در ماهی ساردین پهلو طلایی مشاهده شد. کمترین میزان اسیدهای آمینه بازی در موتو ماهی و بیشترین میزان در ماهی ساردین پهلو طلایی بود. همچنین بیشترین میزان اسیدهای آمینه سولفوردار در کیلکا ماهی دیده شد که اختلاف معنی داری را با دو گونه دیگر مورد مطالعه نشان داد. در بررسی شاخص شیمیایی هیچ اسید آمینه ضروری در سه گونه ماهی کمبودی را در مقابسه با پروتئین مرجع نشان نداد. بر این اساس ترکیب استخوان هر سه گونه ماهی مورد مطالعه کیفیت خوبی را از نظر تغذیه ای نشان می دهند اما در برخی از پارامترها ضعف دارند. بهترین ترکیب مشاهده شده در ساردین پهلو طلایی بوده و کیلکای آنچوی و موتو ماهی در جایگاه بعدی هستند. درنتیجه به نظر می رسد استفاده از پودر استخوان این ماهیان بعنوان مکمل غذایی در صنایع غذایی توجیه پذیر باشد.
    کلیدواژگان: ترکیبات آلی، تغذیه، مکمل غذایی، شاخص شیمیایی
  • بررسی اثرات پروبیوتیک الیگوفروکتوز بر برخی شاخص های رشد، بازماندگی، کیفیت لاشه و مقاومت در برابرتنش شوری بچه ماهی نورس کلمه (Rutilus rutihus)
    نرگس سلیمانی، سید حسین حسینی فر، محسن براتی، زهره حسن آبادی صفحه 113
    در این تحقیق اثرات پربیوتیک الیگوفروکتوز بر شاخص های رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و مقاوت در برابر تنش شوری بچه ماهیان نورس کلمه (Rutilu rutilus) بررسی شد. بچه ماهی ها با میانگین (± انحراف استاندارد) وزنی 03/0±67/0 گرم از استخرهای مرکز سیجوال استان گلستان تامین و با تراکم 100 عدد در تشت هایی با حجم تقریبی60 لیتر ذخیره سازی و پس از سازگاری، به مدت 7 هفته با جیره های آزمایشی حاوی 0 (شاهد)، 1، 2 و 3 درصد پربیوتیک الیگوفروکتوز تغذیه شدند (4 تیمار و 3 تکرار). در انتهای (هفته هفتم) دوره شاخص های رشد (وزن نهایی، افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه، فاکتور وضعیت)، بازماندگی، ترکیب شیمیایی لاشه (رطوبت، خاکستر، چربی، پروتئین خام) و همچنین مقاومت بچه ماهی ها در برابر تنش شوری بررسی شد. نتایج بدست آمده نشان داد بچه ماهیان تغذیه شده با پربیوتیک وضعیت بهتری از نظر شاخص های رشد شامل وزن نهایی، نرخ رشد ویژه بیشتر، فاکتور وضعیت بهتر و ضریب تبدیل غذایی کمتری در مقایسه با تیمار شاهد داشتند. وزن نهایی و نرخ رشد ویژه در بچه ماهی های تیمار 2 درصد الیگوفروکتوز بطور معنی داری بیشتر از تیمار 1 درصد الیگوفروکتوز و شاهد بود. از نظر میزان افزایش وزن و شاخص وضعیت تفاوتی بین تیمارهای پربیوتیکی مشاهده نشد. بررسی ترکیب شیمیایی لاشه تفاوت معنی داری بین تیمارها نشان نداد. پربیوتیک بطور چشمگیری مقاومت بچه ماهی های کلمه را در برابر تنش شوری افزایش داد و بیشترین میزان بازماندگی در تیمار الیگوفروکتوز 3 درصد مشاهده شد.
    کلیدواژگان: مکمل غذایی، جیره غذایی، تغذیه، آبزی پروری
  • بهرام فلاحتکار، حسام الدین عبدی، نعمت الله محمودی صفحه 133
    با توجه به اثرات نوکلئوتید جیره بر رشد و متابولیسم، این مطالعه با هدف تعیین اثر سطوح مختلف این ماده غذایی بر منابع انرژی بدن و عملکرد رشد بچه ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) (انجام پذیرفت. بچه ماهیان کپور با میانگین (انجراف استاندارد) وزن 2/0±5/7 گرم با 5 سطح نوکلئوتید جیره شامل مقادیر صفر، 1/0، 2/0، 3/0و 4/0 درصد به مدت 8 هفته در مخازن پرورشی مورد تغذیه قرار گرفتند. غذادهی 5 بار در روز در حد سیری ماهیان صورت گرفت. پس از طی 56 روز، نتایج نشان داد با اینکه سطح 2/0 درصد بیشترین میزان رشد را از نظر وزن و طول نشان داد اما در خصوص سایر شاخص های اندازه گیری شده مانند درصد افزایش وزن، نرخ رشد ویژه و ضریب تبدیل غذایی، اختلافات حاصله معنی دار نبودند. آنالیز بیوشیمیایی نمونه های سرم و تجزیه لاشه نشان داد برخی شاخص های بیوشیمی ماهی تحت تاثیر تغذیه با سطوح مختلف نوکلئوتید قرار گرفته و در مورد منابع تامین انرژی شامل: گلوکز، تری اسیل گلیسرول، پروتئین کل و آلبومین سرم اختلاف معنی داری مشاهده نشده اما کلسترول و چربی لاشه اختلاف معنی داری را نشان داد. نتایج این تحقیق بیان کننده اثر مثبت نوکلئوتید جیره بر سنتز منابع انرژی و عملکرد رشد ماهی کپور معمولی بوده و با اینکه قابلیت سنتز این ماده در بدن وجود دارد اما سطح 2/0 درصد آن در جیره اثرات مثبتی بر رشد و برخی از شاخص های بیوشیمیایی گذاشت
    کلیدواژگان: تغذیه، گلوکز، چربی، رشد، کپور معمولی
  • غضنفر مرادی نسب، رسول قربانی، سیدیوسف پیغمبری، علی اصغر خانی پور صفحه 161
    در حال حاضر صیادان تالاب انزلی برای صید ماهیان استخوانی از تور گوشگیر ثابت استفاده می نمایند. این تحقیق با هدف مقایسه CPUE (صید به ازای واحد تلاش)، ترکیب گونه ای، فراوانی طولی و میزان آسیب پذیری ماهیان استخوانی تالاب انزلی با دو روش تور گوشگیر ثابت و تله مخروطی به مدت 5 ماه از آبان تا اسفند 1389 در تالاب انزلی صورت پذیرفت. برای این منظور 10 رشته تور گوشگیر ثابت و 10 دستگاه تله مخروطی مستقر گردید. میزان میانگین (± انحراف استاندارد) CPUE هر رشته تور گوشگیر ثابت 03/0±17/0 و هر دستگاه تله مخروطی 07/0±26/0 کیلوگرم در 24 ساعت بدست آمد که اختلاف معنی دار بود. همچنین میزان آن برای هر 100 مترمربع از تور گوشگیر ثابت و تله مخروطی بترتیب 28/0±36/1 و 54/0±14/2 کیلوگرم در 24 ساعت محاسبه گردید که اختلاف معنی دار بود. بیشترین فراوانی نسبی (درصد) ماهیان صید شده برای تور گوشگیر ثابت، ماهی کاراس با 38 درصد و برای تله مخروطی، اردک ماهی با 65 درصد تعیین گردید. ماهیان صید شده در تله های مخروطی از نظر ترکیب گونه ای با دامنه تغییرات کمتر ولی از نظر فراوانی طولی و وزنی با دامنه تغییرات بیشتری نسبت به تورهای گوشگیر ثابت بودند. میزان صدمات وارده به ماهی صید شده در تله های مخروطی در مقایسه با تورهای گوشگیر ثابت، کمتر و مدت زمان ماندگاری یا زنده بودن ماهی در آن بیشتر بود. نتایج این بررسی نشان داد که استفاده از تله مخروطی به جای تور گوشگیر ثابت از نظر میزان صید، بازارپسندی و در نتیجه ارزش ریالی برای صیادان تالاب انزلی مقرون به صرفه تر خواهد بود و با بکارگیری این ابزار صید بر میزان درآمد آنان افزوده گردیده و همچنین آسیب کمتری به محیط زیست تالاب وارد می گردد.
    کلیدواژگان: تلاش صید، ترکیب گونه ای، فراوانی طولی، صیادی، دریای خزر
  • یافته های کوتاه علمی
  • فاطمه امینی یکتا، آریا اشجع اردلان، محمدرضا شکری صفحه 171
  • نوشین سجادی*، پیمان اقتصادی عراقی، کاظم درویش بسطامی صفحه 175
|
  • M. Tatina, R. Taati, M. Bahmani, M. Soltani, M. Gharibkhani Page 1
    This study was conducted to assay the effects of different levels of dietary vitamins C and E on growth indices in Acipenser ruthenus in International Sturgeon Research Institute. Nine diets were supplemented with a combination of 0, 100 and 400mg/kg food vitamin C and 0, 100 and 400mg/kg food vitamin E and were fed to sterlets in 2 replicates during 15 weeks. Two hundreds and seventy sterlets with the average weight of 350.92±14.28g were introduced to 18 tanks (each tank 15 fish). The fish were fed with 3% of body weight per day. The results showed that the highest and the lowest weight gain were in fish fed with diet containing 400mg/kg vitamin C and 0mg/kg vitamin E, respectively. The highest and the lowest Feed Conversion Ratio (FCR) were measured in control and diet 100mg/kg vitamin C and 400mg/kg vitamin E. A significant difference was found in FCR between treatments. The lowest and the highest amounts of Growth Rate (GR), Specific Growth Rate (SGR), Body Weight Index (BWI), Food Efficiency (FE) and Protein Efficiency Ratio (PER) were found in control and treatment 100mg/kg vitamin C and 400mg/kg vitamin E, respectively. This difference was significant between the treatments. In conclusion vitamins C and E have an important role in enhancement of growth performance and feed efficiency of sterlet.
    Keywords: Sterlet (Acipenser ruthenus), Vitamins C, E, Growth Indices
  • Gh. Taghizadeh Andevari, M. Rezaei Page 13
    In this study, the effect of gelatin coating enriched with cinnamon oil for fresh fillet of rainbow trout on microbial were studied, chemical and sensory characteristics during storage at refrigerator condition. Fish fillet were treated in gelatin solution (4 percent) containing cinnamon oil and were stored in refrigerator. Total viable count was acceptable (7 log CFU/g) for coated fillets with gelatin coating containing cinnamon essential oil on day 15, but the control fillets also those that were covered with gelatin receipt to 7.88 and 7.44, respectively. In the tenth day. Psychrotrophic count values for the control and gelatin coated fillets significantly were increased more than other treatment. Total volatile bases nitrogen and Thiobarbituric acid values in gelatin with cinnamon coated fillet were less than other treatment. In general, results suggest successful inhibition microbial growth in refrigerated rainbow trout fillet is possible with gelatin incorporated cinnamon coating, as together they kept the sensory characteristics within acceptable limits throughout storage. Gelatin coating together with cinnamon oil provides a type of active coating that can be utilized as a safe preservative for fish under refrigerated storage.
    Keywords: Food Processing, Cinnamon essential oil, Bacteria, Fish meat, Rainbow trout, Shelf life
  • B. Jalali, N. Mahbobi Soofiani, S. Asadollah, M. Barzegar Page 25
    As a part of a major ecological study of Hanna Wetland, Semirum Region, Isfahan Province, parasitic infestation of 3 native and one introduced fish species were investigated. A total of 120 fish specimens were collected by both cast net and a series of gillnets between fall and winter 2007, and spring and summer 2008. Some of the observed parasites are reported for the first time as new host records of: Trichodina perforata on gill and skin of Carassius auratus auratus and three species of leeches namely: Glossiphonia heteroclite, Thromyzon tessulatum and Hemiclepsis marginata on the skin and fin bases of Capoeta damascina. Moreover, 14 internal and external parasites including: one protozoan Ichthyophthirius multifiliis and two myxosporeans Myxobolus varicorhini, Myxobolus sp., three monogeneans Dactylogyrus lenkoran, Dactylogyrus intermedius and Gyrodactylus sp., two immature digeneans Diplostomum spathaceum, Tylodephys sp., two mature digeneans Allocreadium isoporum and A. layman, one unknown cyst, one Acanthocephalan Acanthocephalorhynchoides sp., one cestoda Khawia armeniaca. The highest prevalence of Diplostomum spathaceum (100%) was observed in Aphanius isfahanensis and Alburnus sp. However, the lowest prevalence was related to A. layman in Capoeta damascina in winter (0%), and autumn and spring (11%). Leeches infection were only observed in Capoeta damascina and Alburnus sp. in winter and summer, respectively. The maximum average (±SD) infection intensity belonged to K. armeniaca in intestine of C. damascina in spring (12.50±3.40, range: 8-16). Among the parasites identified in the region, D. spathaceum showed the highest mean (±SD) abundance (41.67±11.79) in C. auratus auratus in spring. In general, a relatively high diversity of fish parasitic fauna exists in this water body which could jeopardize fish populations and the whole ecosystem if the ecological status of the Hanna Wetland is neglected.
    Keywords: Parasites infection, Parasitic worms, Leech, Cyprinid fish
  • M. Javadzadeh, A.R. Salarzadeh, M. Yahyavi, M. Hafezieh, H. Darvishpour Page 39
    The effect of garlic extract on growth and survival rates of one day larvae of Litopenaeus vannamei shrimp was tested for 12 days. Six nutritional treatments each with three replicates were fed to shrimp larvae (average weight 0.0013g) including control treatment (unriched Artemia nauplii) and second to sixth Artemia nauplii enriched with 200, 400, 600, 800 and 1000mg garlic extract per kg, respectively. The one way ANOVA results showed that all treatments were different in terms of average weight and total length of larvae compared to control group. Shrimps being fed by Artesia enriched with 200mg garlic extract per kg food have the best growth, survival rates and length (0.0062mg, 81.6% and 10.6mm). Group 3 with concentration of 400mg garlic extract per kg of feed followed by control group showed better growth and survival rates in shrimp larvae than other treatments but the lowest survival rate evaluated in shrimps fed by Artemia nauplii enriched with 600, 800 and 1000mg garlic extract per kg feed, orderly. Specific growth rates (SGR) for treatment groups 2 and 3 were higher compared to other groups.
    Keywords: Medicinal plants, Aquaculture, Nutrition, Shrimp
  • M. Hafezieh Page 47
    Recirculation water system in shrimp culture with objective of decline waste materials of culture media and decreasing the disease is one of strategy which helping the shrimp production. In this investigation, effects of different densities of Nile tilapia (Oreochromis niloticus) culture with white leg shrimp (Litopenaeus vannamei) on growth, nutrients conversion rate (nitrogen and phosphor) of shrimp biomass and production economy in recirculation system were studied. Economical efficiency obtained according to final harvested biomass (shrimp and tilapia), the price and other costs for each treatment. Experiments were done in tanks with 6 treatments including: Culture shrimp with exchanged water (T1), culture shrimp with recirculated water system (T2) and integrated culture of shrimp with different densities of tilapia (T3- 0.01, T4- 0.025, T5- 0.05 and T6- 0.075 shrimp- tilapia ratio). The density of shrimp in all treatments was constant about 40/m2. Shrimps were fed with commercial food pellet for 8 weeks. Tilapia was not fed during 7 weeks of experiment. Growth rate and total production of shrimp in T2 compared to that of T5 and T6 and results showed significant differences. No significant differences were detected with other treatments. Growth rate in T3 significantly increased compared to other treatments. Nitrogen conversion rate of biomass (tilapia and shrimp) in all treatments except T1 statistically demonstrated an increasing rate as the tilapia-shrimp ratio was increased. Phosphor conversion ratio of biomass (tilapia and shrimp) showed an increment in T3, T4, T5 and T6 and was significantly different with T1 and T2. Production economy in T2 followed by T4 was significantly increased compared with other treatments. The lowest economical efficiency obtained in T5 and T6 and the highest found in T2. The results of present study suggest that in integrated culture system (tilapia-shrimp), increasing tilapia densities may have a direct significance effect on phosphor conversion rate improvement and an inverse effect on nitrogen conversion and shrimp growth rates. Regarding to studied parameters, decreasing the tilapia- shrimp ratio (0.01 and 0.025) increased nitrogen conversion rate with no decrease in shrimp growth rate.
    Keywords: Aquaculture, Growth, Conversion rate, Economical efficiency
  • N. Khosravi Bakhtiarvandi, A.M. Abedian Kenari, R.M. Nazari, Ch. Makhdoomi Page 65

    The present study investigated changes in growth and amino acid composition Kutum Rutilus frisii kutum during larval development. For this purpose, the periodic sampling from larvae obtained from breeders propagation was carried out at the fish aquaculture center of Shahid Rajaee in Sari. The samples were obtained at 1, 3, 7, 10, 15, 20, 25, 30, 35, 40 and 50 days after hatching (DAH). The result of larvae growth showed that mean initial and final length of Kutum (1 DAH, 50 DAH) were 8.47±0.02mm and 35.34±0.41mm, respectively. Initial and final weights were 4.02±0.01mg and 483.33±1.11mg, respectively. The composition of total amino acids of Kutum larvae changed significantly during ontogeny. High correlations were found between rotifers and dry food but correlations dry food was higher than that rotifer. No major imbalance was found in essential amino acids profile of the diet of fish larvae. Nevertheless, low correlation of rotifer to dry food in rotifer AA nutritional balances was less than dry food. During this study, methionine, lysine, arginine, threonine and histidine appeared to be limiting amino acids. These fatty acids showed the significant difference between the amino acid profile in larva and the diet. *Corresponding author

    Keywords: Aquaculture, Growth, Conversion rate, Economical efficiency
  • M. Khoshnamvand, Sh. Kaboodvandpour Page 79
    Previous studies showed that the level of mercury in Sanandaj Gheshlagh Reservoir (SGR) was higher than limits established by the World Health Organization. Total Mercury (T-Hg) concentrations in white muscle, red muscle and liver tissues of Common carp as the most consumed fish in the region were investigated. For the first time the content of mercury in red muscle tissue was measured and compared with white muscle and liver tissues. During the July to December 2009, 24 Common carp were caught from SGR (4 samples per month). THg concentrations in above mentioned tissues were measured, using Mercury Analyzer. T-Hg concentrations variations in white muscle, red muscle and liver tissues were (123-458), (115- 455) and (107-303) ng g-1, respectively. Statically significant differences were found between three tissues. A significant monthly variations of T-Hg concentrations were observed within liver tissue samples. Fish weights in this ranged between 330.1 to 753 grams. T-Hg in white and red muscle tissues in all samples weighted above 500 grams were higher than the limits established by the EPA. Therefore, additional researches are needed to evaluate any potential effluence of this fish consumption on people health. *Corresponding author.
    Keywords: Heavy metal, Pollution, Common carp
  • Page 101
    The aim of this study was to determine proximate composition and the profile of amino acids in the bones of three pelagic fish including: Gold stripe sardine (sardinella gibossa), anchovy kilka (Clupeonella engrauliformis) and Indian anchovy (Stolephorus indicus). Proximate composition of the bones showed maximum moisture and protein in the Indian anchovy. Maximum content of lipid and ash and highest ratio of ash/protein in the dry matter whiteout lipid was found in anchovy kilka. The amino acid composition of the bones was determined on a dry weight basis. The total essential amino acids showed no significant difference between anchovy kilka and gold stripe sardine but showed different levels of essential amino acids to that of Indian anchovy. Total non essential amino acids in anchovy kilka and Indian anchovy were not significance but gold stripe sardine had the minimum content. Highest amount of total sulfur amino acids was found in the anchovy kilka. The amino acid score showed that three species have good essential amino acid for the growth of the human recommended by FAO/WHO. The predicted protein efficiency ratio shows that the quality of protein was high. Chemical composition of three species had a good nutritional value but some parameters were lower than the human needs. The best chemical composition observed in the gold stripe sardine. It is seems that bones powder of these kind of fish may be used as ingredient in the food industries. *Corresponding author
    Keywords: Keywords: Organic components, Nutrition, Food supplement, Chemical score
  • B. Falahatkar, H. Abdi, N. Mahmoudi Page 133
    Considering the effects of dietary nucleotides on growth and metabolism, this study was conducted to determine the effect of different levels of this nutrient on the sources of the body needed energy, and growth performance of common carp. Fish with average (±SD) weight of 7.5±0.2g were fed to five levels of dietary nucleotides containing 0, 0.1, 0.2, 0.3 and 0.4 percent for 8 weeks. Fish were fed 5 times daily according the satiation. After 56 days, the results showed that the level 0.2% nucleotide had the highest growth rate in terms of weight and length, but other parameters such as body weight, specific growth rate and feed conversion ratio, differences were not significantly changed. Biochemical analysis of serum parameters and proximate analysis showed that the physiological function of fish affected by different levels of nucleotides whereas in the energy supply sources, including glucose, triacyleglycerol, total protein and albumin there were no significant difference in cholesterol and lipid content of carcass. This study conveys a positive effect on the biosynthesis of dietary nucleotides on energy sources and growth functions, while the common carp has ability to synthesize this substance into the body, the level of 0.2% in the diet can affection *Corresponding author sufficient effect on growth and some biochemical indices.
    Keywords: Nutrition, Glucose, Fat, Growth, Common carp
  • A. Sadough Niri, M.T. Ronagh, R. Ahmadi Page 147
    In this research, concentrations of heavy metals (i.e., cadmium, lead, copper) in muscle, liver and gill tissues of Euryglossa orientalis (Family: Soleidae) in two fishing areas, from northern Persian Gulf that names Hendijan port (Bahrekan) in Khuzestan province and Deylam port in Bushehr province were measured and compared. Fifty fish samples randomly were collected from Hendijan and Deylam ports each from 3 stations, in summer 2008. Tissue samples were digested using MOOPAM method and metal concentrations (Cd, Pb, Cu) were measured using atomic absorption spectrophotometer (AAS). Cadmium, lead and copper concentrations were varied significantly among gills, liver and muscle tissues of fish samples in any area from Hendijan and Deylam. In Hendijan area higher mean (±SD) concentrations of cadmium and copper were observed in the liver (2.11±0.22 and 366.41±15.63μg/g, respectively. Lower concentrations in the muscle (0.70±0.07 and 5.08±0.27μg/g respectively. In Deylam area higher mean (±SD) concentrations of cadmium and copper were observed in the liver (1.47±0.10 and 240.24±10.50μg/g, respectively lower concentrations in the muscle (0.49±0.07 and 3.08±0.52μg/g), respectively. In Hendijan area higher concentration with mean (±SD) of lead was observed in the gill (10.72±1.71μg/g with lower concentration was noted in the muscle (5.20±0.05μg/g) of fish. In Deylam area higher mean (±SD) concentration of lead was observed in the gill (6.91±0.52μg/g) with lower concentration in the muscle (4.09±0.52μg/g). In general, our study showed that concentration of heavy metals in different tissues of fish in Hendijan area was significantly higher than Deylam area. Also, cadmium and lead concentrations in muscle tissue of Euryglossa orientalis in both sampling area were higher than the acceptable limits reported by WHO, FAO, ITS and others. *Corresponding author
    Keywords: Pollution, Bentic fishes, Khuzestan coasts, Bushehr coasts, the Persian Gulf
  • Gh. Moradinassab, R. Ghorbani, S.R. Paighambari, A.A. Khanipour Page 161
    Fixed gill net has been used for Teleostei fishery by the fishermen in Anzali Wetland. The aim of this study was to compare the CPUE, species composition, length frequency and the vulnerability of Teleostei between fixed gill net and fyke net from 1st November 2010 to 30st March 2011 in Anzali Wetland. Ten fixed gill nets and ten fyke nets were set. Mean CPUE (±SE) was estimated 0.17±0.03 and 0.26±0.07Kg/24h for fixed gill net and fyke net, respectively. Mean CPUE differed significantly between two gears. Also mean CPUE (±SE) differed significantly between fixed gill net and fyke net for 100m2 with higher CPUE (2.14±0.54Kg/24h) in fyke net. The relative frequency of caught species in fixed gill net and fyke net were dominated by Carassius auratus (38%) followed by Esox lucius (65%), respectively. Length-frequency distributions of the species had greater range of length and weight in fyke net in relative to fixed gill net. The amount of damage differed significantly between fixed gill net and fyke net with less damage and with higher survival in fyke net. The results of this study showed that fyke net has valuable and marketability catch in relative to gill net that resulted to higher income for fishermen. Also these results demonstrated that fyke net had less pressure on environment of Anzali Wetland. *Corresponding author
    Keywords: CPUE, Species composition, Length frequency, Fishery, Anzali Wetland
  • F. Amini Yekta, A. Ashja Ardalan, M.R. Shokri Page 171
    Gastropod communities were investigated along two intertidal sandy and rocky shores in Qeshm Island, the northern Persian Gulf, IR Iran to identify the species of the family Cypraeidae. Monthly sampling was undertaken from May 2007 to April 2008 by haphazardly placing eighteen 0.25 m2 quadrates along two 30m wide transects located approximately 300m apart, perpendicular to the sea, in each sandy and rocky shore. Four species and subspecies belonging to the family Cypraeidae were identified including Cypraea feline fabula, Cypraea grayana, Cypraea nebrites and Cypraea turdus winckworthi. All species occured on rocky shores. Identifications were verified by Dr. Robert G. Moolenbeek, from Natural History Museum of Amsterdam, The Netherlands.
    Keywords: Molluscs, Cypraea, Biodiversity, Qeshm Island, Persian Gulf
  • N. Sajjadi, P. Eghtesadi, K. Darvish Bastami Page 175

    The aim of this research was to identify and isolate the fatty acids composition of Nerita textiles in intertidal area of Chabahar Bay, and also to explore the seasonal changes of fatty acid content in Nerita textiles. GC/MS resulted thirteen fatty acids, that saturated fatty acids (SFA) of palmitic acid (16:0) was the most abundant category of fatty acid obtained in total lipids. There were no significant differences in total saturated fatty acids between different seasons. No significant differences were also observed in total unsaturated fatty acids between different seasons. The majority of unsaturated fatty acid reached their maximum levels during winter, while saturated acids reached their maximum levels in summer. Saturated acids were more than unsaturated fatty acids. Statistical analysis showed the positive significant correlation between temperature and saturated fatty acids and a negative significant correlation between temperature and unsaturated fatty acids. Biomarker fatty acids revealed that diet of Nerita textiles probably includes phytoplankton, zooplankton, detritus, bacteria, diatoms, red and brown algae. The results showed that meat quality indicated n-6/n-3 ratio in the range of 1.9 to 4.3. *Corresponding author.

    Keywords: Nerita textiles, Fatty acids, Gulf of Chabahar, Oman Sea