فهرست مطالب
فصلنامه آنستزیولوژی و مراقبتهای ویژه ایران
سال سی و نهم شماره 2 (پیاپی 98، تابستان 1396)
- تاریخ انتشار: 1396/06/27
- تعداد عناوین: 9
-
- مقاله اصیل
-
صفحات 2-10مقدمهدر هر عمل جراحی، کنترل راه هوایی یکی از مهمترین مهارتها در میان آنستزیولوژیستها می باشد. مشکلات موجود در کنترل راه هوایی از مهمترین علل مورتالیتی و موربیدیتی مربوط به بیهوشی می باشد. ماسک لارنژیال با فراهم نمودن راه هوایی مطمئن طی بیهوشی عمومی با عوارض جدی و نیاز به شل کننده های عضلانی همراه نیست، بنابراین ممکن است آلترناتیو مناسبی نسبت به لوله تراشه باشد.در این مطالعه می خواهیم پیامدهای ماسک لارنژیال را با لوله تراشه در بیماران ویترکتومی مقایسه کنیم.
مواد و روش هااین مطالعه به روش کارآزمایی بالینی دوسوکور در بیمارانی که تحت جراحی الکتیو ویترکتومی قرار داشتند، انجام شد. بیماران با سن 70-30 سال، کلاس ASA I-II ، وارد مطالعه شدند. برای این طرح 72 نفر انتخاب شدند، روش انتخاب نمونه ها بصورت غیرتصادفی ساده (Sequential) بود، بدین ترتیب که کلیه افراد واجد شرایط به ترتیب مراجعه، تا تکمیل حجم نمونه مورد نظر انتخاب شدند. سپس کلیه افراد به شکل کاملا تصادفی به دو گروه 32 تایی ماسک لارنژیال و 40 تایی لوله اندوتراکئال تقسیم شدند.برای پری مدیکیشن و القا و نگهداری بیهوشی در دو گروه یکسان بود. فشار خون و ضربان قلب قبل از القاء بیهوشی و پس از آن هر 15 دقیقه حین عمل تا پایان عمل ثبت می گردید. میزان تهوع و استفراغ پس از عمل، گلو درد، سرفه، خشونت صدا در ریکاوری ثبت می گردید. ماسک لارنژیال با کاف پر خارج می شد. پیامدهای بیهوشی در ریکاوری توسط فرد غیر مطلع از گروه ها بررسی می شد. شدت درد براساس VAS (0= بدون درد، 3-1 درد خفیف، 7-4 درد متوسط و 10-8 درد شدید) سنجیده می شد.
یافته هاتغییرات فشار خون متوسط شریانی و ضربان قلب در دو گروه به لحاظ آماری معنی دار نبودند (P>0.05).
میزان گلودرد در گروه ماسک لارنژیال به طور معنی داری کمتر بود(0001/0=p).
میزان بروز سرفه در بیمارانی که لوله تراشه داشتند بیشتر از ماسک لارنژیال بود ولی این تفاوت معنی دار نبود(P= 0.498).
میزان بروز خشونت صدا در بیمارانی که لوله تراشه داشتند بیشتر از ماسک لارنژیال بود که این تفاوت معنی دار بود(P= 0.014).
میزان بروز تهوع در بیمارانی که لوله تراشه داشتند بیشتر از ماسک لارنژیال بود که این تفاوت معنی دار بود(P= 0.008).
میزان بروز استفراغ در بیمارانی که لوله تراشه داشتند بیشتر از ماسک لارنژیال بود ولی این تفاوت معنی دار نبود(P= 0.435).
نتیجه گیریبا توجه به یافته های بدست آمده در مطالعه حاضر، بنظر می رسد ماسک لارنژیال، راه هوایی ایمن و مطمئنی را طی بیهوشی عمومی در بیماران تحت جراحی ویترکتومی فراهم می کند و با ثبات بیشتر همودینامیک و بروز عوارض بسیار کمی همراه است. همچنین میزان رضایتمندی جراح در گروه ماسک لارنژیال عالی بود.کلیدواژگان: لوله تراشه، ماسک لارنژیال، بیهوشی عمومی، ویترکتومی -
صفحات 11-20مقدمهتاکی کاردی حمله ای فوق بطنی (PSVT) یکی از اورژانس های پزشکی و یک اتفاق شایع بالینی است که جامعه بزرگی از موارد بیماران تاکی کارد مراجعه کننده به اورژانس را شامل می شود.سال ها درمان انتخابی PSVT وراپامیل بود.تبدیل PSVT به ریتم سینوسی با داروی وراپامیل در کارآزمایی های بالینی گذشته 60 تا 100 درصد گزارش شده است. آدنوزین نیزیک داروی ضد آریتمی است در درمان PSVT بکار می رودو جدیدتر از وراپامیل است و شروع اثر آن سریعتر از وراپامیل است. با توجه به اینکه کشور ایران جزء مناطق با دسترسی کمتر به داروی آدنوزین است و همچنین کمتر مطالعه ای درباره اثرات و عوارض این دارو در ایران صورت گرفته است،در این مطالعه قصد داریم به بررسی اثر این دو دارو در درمان PSVT و همچنین عوارض جانبی آنها در بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس بپردازیم.
روش اجرا:در این مطالعه کارآزمایی بالینی تعداد بیماران 66 نفر بودند. تعداد 33 نفر در گروه آدنوزین و 33 نفر در گروه وراپامیل شرکت داشتند.ویژگی های پایه ، اثر این دو دارو در درمان PSVT و همچنین عوارض جانبی آنها بین دو گروه مقایسه شد.نتایجتعداد 66 بیمار (33 نفر تحت درمان با آدنوزین و 33 نفرتحت درمان با وراپامیل ) مورد مطالعه قرار گرفتند. میانگین سنی افراد در این مطالعه 51.92±17.70 سال بود. از کل افراد 33 نفر (50%) مذکر و 33 نفر (50%) مونث می باشند. در گروه آدنوزین 17 نفر (8/25%) مرد و 16 نفر (2/24%) زن بودند. در گروه وراپامیل 16 نفر (2/24%) مرد و 17 نفر (8/25%) زن بودند. مقایسه نتایج به دست آمده نشان داد میانگین ضربان قلب پس از درمان در کل افراد79.46±10.67 بود که در مقایسه با قبل از درمان 153.71±24.02 کاهش قابل ملاحظه ای را در هر دو گروه نشان می دهد (P<0.001). میانگین ضربان قلب بعد از درمان در گروه آدنوزین 87.27±8.39 و در گروه وراپامیل 71.66±5.95 است و بین دو گروه از لحاظ ضربان قلب بعد از درمان تفاوت معنی داری مشاهده می شود (0.001P<) از بین کل افراد 12 نفر (2/18%) عود داشتند که در گروه آدنوزین 6 نفر (1/9%) و در گروه وراپامیل 6 نفر (1/9%) عود داشتند. بین دو گروه از نظر داشتن عود اختلاف معنی داری وجود نداشت (P=0.998)
میانگین مدت زمان تبدیل به ریتم سینوسی در کل افراد32.04±12.79 دقیقه بود. میانگین مدت زمان تبدیل به ریتم سینوسی در گروه وراپامیل36.06±12.97 دقیقه و در گروه آدنوزین 28.03±11.45 دقیقه است و بین دو گروه از لحاظ مدت زمان تبدیل به ریتم سینوسی بعد از درمان اختلاف معنی داری مشاهده می شود (P=0.010)نتیجه گیریمیزان اثر بخشی داروی وراپامیل در مقایسه با آدنوزین در درمان PSVT بیشتر است ولی این دارو در مدت زمان بیشتری این اثربخشی خود را نشان میدهد .از نظر میزان عوارض جانبی به جز سردرد که در بیماران تحت درمان با آدنوزین بیشتر بود در سایر موارد بین دو دارو تفاوتی وجود نداشت.کلیدواژگان: آدنوزین، وراپامیل، PSVT، عوارض جانبی -
صفحات 21-28مقدمهخونریزی از دستگاه گوارش فوقانی در بیماران بدحال بستری در بخش مراقبت های ویژه بکرات اتفاق می افتد. مطالعات مختلفی دراین مورد انجام شده است. ما در این مطالعه به بررسی فراوانی و پیامد خونریزی از دستگاه گوارش فوقانی در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام در سال95-1394 پرداختیمروش کاراین مطالعه مقعطی پس از تائید در کمیته اخلاق دانشگاه با هدف بررسی فراوانی و پیامد خونریزی از دستگاه گوارش فوقانی در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام خمینی ارومیه در یک دوره زمانی دو ساله انجام شد. در طی این مطالعه ، تمام بیماران بستری در طی این دو سال وارد طرح شده و بیماران با مرگ مغزی و GCS=3 ، دوره بستری و دریافت تهویه مکانیکی کمتر از 48 ساعت و بیماران بستری به علت خونریزی از دستگاه گوارش از مطالعه کنار گذاشته شدند، مشخصات بیمار ( سن، جنس) بیماری زمینه ای ، خونریزی از دستگاه گوارش فوقانی، طول مدت تهویه مکانیکی ، طول مدت بستری در بخش مراقبت های ویژه و بیمارستان ، پیشگیری از زخم استرسی ، مرگ و میر بیمار وارد چک لیست شده و پس ازاتمام طرح با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 20 مورد آنالیز قرار گرفتند.P<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.نتایج507 بیمار با میانگین سنی 21.25 ± 56.67 سال مورد بررسی قرار گرفتند . 52.85 % بیماران مذکر و مابقی مونث بودند. مولتی تروما و بیماری ریوی و CNS شایعترین بیماری های زمینه ای بودند. فراوانی خونریزی از دستگاه گوارش فوقانی 12.42% بود. 91.12% بیماران پیشگیری از زخم استرس دریافت داشتند. فراوانی مرگ و میر بیماران با خونریزی گوارشی 27 نفر ( 42.85%) بود. بین طول مدت تهویه مکانیکی و طول مدت بستری درICU و بیمارستان و مرگ ومیر بیماران با و بدون خونریزی بستری در بخش مراقبتهای ویژه تفاوت معنی دار آماری وجود داشت.P<0.05))بحث و نتیجه گیریعلیرغم دریافت درست و یا نادرست پیشگیری از زحم استرسی در بیماران بدحال بستری در بخش مراقبت های ویژه ، خونریزی از دستگاه گوارش فوقانی بکرات اتفاق افتاده که می تواند پیامد بیماران فوق الذکر را دچار چالش کندکلیدواژگان: پیشگیری، زخم استرسی، خونریزی از دستگاه گوارش فوقانی، بخش مراقبت های ویژه
-
صفحات 29-40مقدمهتهوع و استفراغ پس از عمل در 20%-30% بیماران اتفاق میافتد. تهوع و استفراغ دومین عارضه شایع گزارش شدند. ضمن اینکه تجربه بسیار ناخوشایندی برای بیمار است و بعضی آنرا بدتر از «درد» توصیف می کنند .اگر چه میتواند با عوارض نادر اما جدی از جمله آسپیراسیون محتویات معده، باز شدن بخیه، پارگی مری، آمفیزم زیر جلدی و پنوموتوراکس همراه گردد. سالانه صدها میلیون دلار هزینه PONV میشود. مداخلات فراوانی در جهت کنترل PONV انجام گرفته، به دلیل عوارض مداخلات دارویی، محدودیت هایی در کاربرد هر یک بوجود آورده است، به عنوان مثال داروی Dropridol به دلیل احتمال بروز آریتمی های قلبی در لیست Black Box Warning قرار گرفته است.مواد و روش هادر این کار آزمایی بالینی دوسوکور تصادفی شده تعداد 80 بیمار کلاس ASA I،II که کاندید عمل جراحی انتخابی ژنیکولوژیک لاپاروسکوپیک بودند به صورت تصادفی در دو گروه پروپوفول و دکسمدتومیدین قرار گرفتند.داده ها با استفاده از پرسشنامه تهیه شده که شامل سن، جنس، وزن و سیگاری بودن و تعیین میزان و شدت استفراغ و زمان بروز تهوع و استفراغ توسط پرستار بخش ریکاوری و نیز پرستار بخش بعد از جراحی زنان تکمیل میشود.این افراد و نیز بیماران نسبت به داروی هیپنوتیک تجویز شده بی اطلاع بودند. ارزیابی شدت استفراغ به وسیله visual analogue scale که معیار 0 تا 10 میباشد در ساعات 2-0 ، 6-2 و 24-6 انجام شد. همچنین داشتن یا نداشتن تهوع نیز ثبت شد.یافته هامیزان بروز تهوع و استفراغ در گروهی که دکسمدتومیدین دریافت کرده بودند کاهش معنی داری داشت (PV=0.001).نتیجه گیرینتایج نشان داد که دکسمدتومیدین علاوه بر اینکه میزان تهوع را کاهش داد شدت استفراغ را نیز نسبت به پروپوفول میتواند بیشتر کاهش دهد (PV=0/001).کلیدواژگان: دکسمدتومیدین، پروپوفول، تهوع و استفراغ پس از عمل (PONV) و نمایه بصری استفراغ (VAS)
-
صفحات 41-48مقدمهسردرد بعداز سوراخ شدن دورایک شکل شایع در بی حسی اسپاینال می باشد که مکانیسم آن به دلیل از دست دادن مایع مغزی نخاعی می باشد. تجربیات شخصی نشان داده است که تجویز آمپول دوکا در مورد سردردهای مقاوم به درمان بعد از بی حسی نخاعی حین آنستزی اپیدورال باعث بهبودی بیمار شده است. از این رو در این مطالعه به بررسی اثرات این دارو در سردرد پس از بی حسی اسپاینال بپردازیم.مواد و روش هامطالعه حاضر به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی می باشد. در این مطالعه بیماران در دو گروه مورد(دریافت کننده آمپول دوکا (mg/cc5)) و شاهد(دریافت کننده پلاسبو) قرار گرفتند. یک ربع قبل از بی حسی به صورت عضلانی یک آمپول دوکا mg/cc5 در گروه مورد و 1cc نرمال سالین در گروه شاهد تزریق شد. بی حسی در بیماران انجام و پس از اتمام بی حسی و عمل هر 24 ساعت تا یک هفته از نظر وجود سردرد و شدت آن با استفاده از VAS ثبت و اندازه گیری شد. در صورت وجود سر درد از اقدامات درمانی کانزرواتیو استفاده شد.نتایجدر این مطالعه 200 بیمار کاندید بیحسی اسپاینال در دو گروه مورد و شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی گروه مورد 24/42 و شاهد 9/42 سال بود. نتایج نشان داد که در گروه مورد 10 درصد و در گروه شاهد 18 درصد بیماران طی 7 روز پیگیری دچار سردرد شدند(P=0.0161) و این سردرد تنها در روز اول در گروه اول به صورت معنی داری کمتر از گروه شاهد بود.نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان داد که داروی دزوکسی کورتیکواسترون نتوانست بر سردرد بعد از سوراخ شدن دورمر به دنبال بی حسی نخاعی اثر مثبتی داشته باشد و بروز سردرد را کاهش دهد.کلیدواژگان: دزوکسی کورتیکواسترون، سردرد بعد از سوراخ شدن دورا، بی حسی اسپاینال
-
صفحات 49-50
-
صفحات 51-58مقدمهآموزش انتوباسیون به عنوان یکی از مهمترین مراحل CPR به کارورزان دوره های پزشکی عمومی می تواند تا حد بسیار زیادی بر موفقیت مراحل احیاء موثر باشد؛ هدف از انجام این مطالعه تاثیر آموزش انتوباسیون بر موفقیت احیای قلبی ریوی در دانشجویان پزشکی می باشد.روش کاردر این مطالعه نیمه تجربی تاثیر آموزش انتوباسیون داخل تراشه (طی یک مرحله آموزش تئوری و دو مرحله آموزش عملی) با استفاده از چک لیست مشاهده مستقیم مهارت های عملی DOPSسنجیده شد. تجذیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری Mann Whitney U و نرم افزار SPSS22 انجام شد.نتایجمیانگین (انحراف معیار) نمره گروه کنترل و مداخله پس از آموزش برای دو گروه به ترتیب برابر 1/11±12/11 و 1/68 ±17/89 بود که نشان دهنده ارتباط آماری معنی دار بین دو گروه و تاثیر مثبت آموزش بر گروه مداخله می باشد.( 0/001 >P)بحث و نتیجه گیریبا توجه به تاثیرات مثبت دوره های آموزش اصولی انتوباسیون داخل تراشه بر موفقیت عملیات حیاء، محققین پیشنهاد می کنند دوره های آموزشی مهارت های بالینی به صورت آموزش تئوری-آموزش در آزمایشگاه مهارت های SKILL LAB – آموزش بر بالین بیمار با نظارت اساتید انجام گیرد.کلیدواژگان: آموزش انتوباسیون، CPR، دانشجوی پزشکی
-
صفحات 59-68مقدمهبیماری های قلبی– عروقی یکی از مهم ترین بیماری های مزمن هستند، که میزان بروز و شیوع آنها در اکثر جوامع در حال افزایش است. با افزایش بیماری های قلبی عروقی بر تعداد بیماران قلبی نیازمند اعمال جراحی و مراقبت ویژه افزوده می شود. با توجه به اهمیت سرویس دهی به بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستانی، این مطالعه با هدف تعیین فراوانی مشکلات بیان شده از سوی بیماران تحت عمل جراحی CABG در حیطه عمومی، روانی، فیزیکی و جسمی پس از ترخیص از ICU صورت گرفت.مواد و روش هادر این مطالعه که به صورت توصیفی– مقطعی در مرکز آموزشی، تحقیقاتی و درمانی قلب و عروق شهید رجایی تهران انجام شد، تعداد 81 بیمار تحت عمل CABG، سه روز پس از انتقال از ICU قلب به بخش، در خصوص شرایط موجود در ICU، در حیطه عمومی، روانی، فیزیکی و جسمی توسط دستیار فلوشیپ قلب مورد پرسشگری قرار گرفتند. داده های گردآوری شده با نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته هامیانگین و انحراف معیار سنی بیماران 17/13±76/54 سال، حداقل 20 و حداکثر 81 سال بود. از نظر نوع عمل اکثر بیماران(3/59%) تحت عمل CABG و سپس AVR(3/12%) قرار گرفته بودند. در خصوص مشکلات موجود در ICU، از دیدگاه بیماران، در حیطه عمومی، مهمترین علت نارضایتی بیماران شامل تغذیه(6/8%) و محدودیت در ملاقات با همراهان(9/4%) بود. در حیطه مشکلات روانی احساس تشنگی شدید(2/64%) و بی خوابی(7/45%)، در حیطه مشکلات فیزیکی اینتوبه بودن و در حیطه مشکلات جسمی کمردرد(8/72%) و درد ناحیه عمل(1/31%) گزارش شد.نتیجه گیریبیماران بستری در بخش ICU مشکلات زیادی در حیطه عمومی، روانی، فیزیکی و جسمی را تجربه می کنند، شناخت این مشکلات و برنامه ریزی در جهت کاهش آن، می تواند در روند بهبود تاثیرگذار باشد.کلیدواژگان: بیماری های قلبی عروقی، بخش مراقبت ویژه، بای پس عروق کرونر
- گزارش مورد
-
صفحات 69-73اسفروسیتوز ارثی نوعی اختلال همولیتیک ارثی است که به دنبال نقص در پروتئین های غشایی شامل کمبود اسپکترین، آنکیرین، پروتئین 2/4 ( پالیدین) و باند3 که مسئول شکل کروی سلولهای قرمز خون هستند، ایجاد می گردد. این نقایص، غشای سلول های قرمز را شکننده می سازد و آن ها را مستعد همولیز می کند. (1، 2) عوارض شایع شامل کوله لیتیازیس، اپیزودهای همولیز و حملات آپلاستیک است. در این گزارش ، تمهیدات بیهوشی برای بیمار مبتلا به اسفروسیتوز ارثی و مروری بر پژوهش ها و یافته های موجود مورد بحث قرار گرفته است.کلیدواژگان: اسفروسیتوز ارثی، ملاحظات بیهوشی
-
Pages 2-10Hereditary spherocytosis (HS) is an inherited hemolytic disorder due to defects in membrane proteins include Spectrin, Ankyrin, protein 4.2 (pallidin) and band 3 deficiency that make red blood cells sphere shape, which predisposes to hemolysis due to their fragile membrane. Common complications include cholelithiasis, hemolytic episodes and aplastic crisis. In this report, we represent the anesthetic considerations of hereditary spherocytosis and a brief review of literatures.Keywords: Hereditary spherocytosis, Anesthetic considerations, Perioperative management, Splenomegaly, Splenectomy
-
Pages 11-20IntroductionThere are multiple drugs options in the treatment of Paroxysmal Supraventricular Tachycardia (PSVT) after ineffective vagal stimulation. In this study we compare two of these treatments: verapamil versus adenosine triphosphate (ATP).Materials And MethodsSixty six patients with PSVT were randomly treated with either Verapamil (5 to 10 mg) or ATP (5 to 20 mg). The basal features of each group, and the efficacy and safety of the two drugs were compared. Verapamil failures were treated with ATP and vice versa.ResultsThe age and gender characteristics of both groups of treatment were similar. The mean heart rate after treatment was 87.27±8.39 and 71.66±5.95 in adenosine and verapamil groups respectively and significant heart rate differences observed between the groups after treatment (PConclusionVerapamil is as effective in treating PSVT as ATP but has a delayed effect. Concerning side effects, there was no difference between two groups except headache which was more in adenosine group.Keywords: Adenosine, verapamil, PSVT, side effects
-
Pages 21-28IntroductionUpper gastrointestinal bleeding occurs more frequency in critically ill patients admitted to intensive care unit. Various studies have been done in this regard. In this study, we investigated the frequency and outcome of upper gastrointestinal bleeding in patients admitted to intensive care unit of Urmia Emam hospital at 2015-2017.Materials And MethodsThis cross-sectional study was carried out after confirmation at the Ethics Committee of Urmia University with the aim of investigating the frequency and outcome of upper gastrointestinal bleeding in patients admitted to the intensive care unit of Urmia Imam Hospital in during a two-year period. During this study, all hospitalized patients were enrolled during these two years and patients with brain death and GCS = 3, hospitalization period and receiving mechanical ventilation less than 48 hours and hospitalized patients due to bleeding from the digestive system were excluded from the study. Patient's profile (age, gender) underlying illness, upper gastrointestinal bleeding, mechanical ventilation duration, length of hospitalization in the intensive care unit and the hospital, prevention of stress ulcer, mortality of the patient entered the checklist and after the completion of the study, data with SPSS software, ver20 were analyzed. PResultsFive hundred seven patients with mean age of 56.27 ± 21.25 years were studied. 52.85% of the patients were male and the rest were female. Multiple trauma and pulmonary disease and CNS were the most common kind of admission diseases. The frequency of upper gastrointestinal bleeding was 12.42%. 91.12% of patients received stress ulcer prophylaxis. The frequency of mortality in patients with gastrointestinal bleeding was 27 (42.85%). There was a significant difference between the duration of mechanical ventilation and the duration of hospitalization in ICU and hospital and mortality in patients with and without bleeding in ICU (PConclusionDespite of the reception of stress ulcer prophylaxis in patients who have been admitted to the intensive care unit, upper gastrointestinal bleeding has often occurred, which can challenge the outcome of the above mentioned patients.Keywords: Outcome, Gastrointestinal Bleeding, Intensive care unit
-
Pages 29-40BackgroundNausea and vomiting in the postoperative period occurs in 20% to 30% of patients¡ and together¡ nausea and vomiting are the second most common complaints reported (pain is the most common). PONV can be such an unpleasant experience that patients often rate it worse than postoperative pain. Although the experience is generally self-limited can lead to rare but serious medical complications¡ such as aspiration of gastric contents¡ suture dehiscence¡ esophageal rupture¡ subcutaneous emphysema¡ or pneumothorax. PONV may delay a patients discharge from post anesthetic care units (PACUs) and can be the leading cause of unexpected hospital admission after ambulatory anesthesia. Annual PONV-related health care costs approach several hundred million dollars . Many interventions to control PONV has been done. Complications of medical interventions¡ limit the use of each drug. For example¡ Dropridol has placed on the Black Box Warning¡ regarding the risk of cardiac arrhythmias.
Methods and Materials: In this randomized double blind clinical trial including 80 patients American Society of Anesthesiologist (ASA) class I or II who were scheduled for elective laparoscopic gynecologic surgery¡ they were randomly divided into two groups: Propofol and Dexmedetomidine. The data was collected by the first nurse in PACUs and the second nurse in post surgery ward¡ using a questionnaire including age¡ weight and smoking history¡ severity of vomiting and nausea and vomiting. Patients and observers were unaware of the prescribed hypnotic drugs. Assessing the severity of nausea by visual analogue scale (ranging 0 to 10) in 0-2¡ 2-6 and 6-24 hours¡ were carried out. Also having or not having nausea was also recorded.ResultsThere were demographic differences between two groups. In the dexmedetomidine group the incidence of nausea and severity of vomiting decreased significantly compared to Propofol (PV=0.001).Keywords: Propofol, Dexmedetomidine, postoperative Nausea, vomiting (PONV), VAS (visual analog scale) -
Pages 41-48IntroductionPost dural puncture headache it is commonly seen in spinal anesthesia and its mechanism is due to loss of cerebrospinal fluid. Personal experience has shown that the administration of Doku Ampoules about the resistant to treatment post dural puncture headache has caused a headache improvement. Therefore, this study examines the effects of this drug on Post dural puncture headache.Materials And MethodsThis study is a randomized clinical trial. In this study, patients were divided in two groups (recipient Doku ampoule(5mg/cc)) and control (placebo) group. A quarter before spinal anesthesia intramuscularly injected Doku 5mg/cc in case group and 1 cc N/S in control group. Anesthesia in patients done and Then, after the end of surgery, every 24 hours to one week were recorded and measured for headache and severity using VAS. In case have a headache, conservative proceedings were used.ResultsIn this study, 200 patients candidate for spinal anesthesia has been studied in case and control groups. The average age of the case and control group 42.24 and 42.9 years respectively. The results showed that in case group 10% and in control group 18 of patients within 7 days after surgery have a headache(P=0.0161) and The headaches only on the first day of the first group was significantly lower than the control group.ConclusionResults of this study showed that Deoxycorticosterone could not have a positive effect on Post dural puncture headache and Reduce headache.Keywords: Deoxycorticosterone, Post dural puncture headache, spinal anesthesia
-
Pages 51-58IntroductionIntubation training as one of the most important stages of CPR in general medical interns can be very effective in the success of recovery stages. The aim of this study was to evaluate the effect of intubation training on the success of cardiopulmonary resuscitation in medical students.Materials And MethodsIn this semi-experimental study, the effect of endotracheal intubation training (at one stage of theoretical education and two stages of practical training) was assessed using the direct check list of practical skills of DOPS. Data was analyzed by Mann Whitney U test and SPSS-22 software.ResultsThe mean (standard deviation) of the control group and intervention after training in the two groups were 12.11 ± 1.11 and 17.99 ± 1.68, respectively, which showed a significant relationship between two groups and positive effect of raining in intervention group (P 0.001)
Discussion andConclusionConsidering the positive effects of training course on endotracheal intubation on the success of CPR, the researchers suggest that clinical training courses be delivered as a theory-education training in SKILL LAB- Training on the patient's bedside with the supervision of professors.Keywords: Intubation training, CPR, Medical student -
Pages 59-68IntroductionCardiovascular disease is one of the most important chronic diseases, with an increasing incidence and prevalence in most societies. Increasing cardiovascular risk increases the number of heart patients requiring surgery and special care. Considering the importance of hospitalization in patients hospitalized in the hospital, the aim of this study was to determine the frequency of problems reported by patients undergoing CABG surgery in the general, psychological, physical and physical domain of ICU clearance.Materials And MethodsIn this descriptive cross-sectional study, a total of 81 patients undergoing CABG surgery, three days after transferring from the ICU to the heart war, in the general, psychological, physical domain, they were questioned by the Assistant Fellowship of the Heart anesthesia. The collected data's were analyzed by SPSS 16 software.
Findings: A total of 81 cardiac surgery patients aged between 20 and 81 years old were enrolled in this study. The mean and standard deviation of patient's age was 54.76 ± 13.17 years. From the type of operation, most of the patients were underwent CABG (59.3%) and then AVR (12.3%) surgery. Regarding the problems in the ICU, from the viewpoint of patients, in the general domain, the main cause of patient dissatisfactions were nutrition (8.6%) and limitation of meeting with companions (4.9%). The psychological problems were severe thirst (64.2%), insomnia (45.7%) and physical problem intubation and in the somatic domain were back pain (72.8%) and pain in surgery area (31.1%).ResultsIn the ICUs, Patients experience a lot of problems in the general, psychological, physical, and somatic domain. Therefore, recognizing these problems and planning to reduce them can be effective in the process of improvement.Keywords: Cardiovascular Diseases, Intensive Care Units, Coronary Artery Bypass -
Pages 69-73Hereditary spherocytosis (HS) is an inherited hemolytic disorder due to defects in membrane proteins include Spectrin, Ankyrin, protein 4.2 (pallidin) and band 3 deficiency that make red blood cells sphere shape, which predisposes to hemolysis due to their fragile membrane. Common complications include cholelithiasis, hemolytic episodes and aplastic crisis. In this report, we represent the anesthetic considerations of hereditary spherocytosis and a brief review of literatures.Keywords: Hereditary spherocytosis, Anesthetic considerations
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.