مجله دانشگاه علوم پزشکی گرگان
سال بیستم شماره 1 (پیاپی 65، بهار 1397)

سرطان پستان و درمان آن عوارض مختلف جسمانی در پی داشته و تمرینات ورزشی در خصوص رفع یا کاهش این عوارض پیشنهاد شده است. این مطالعه به منظور تعیین اثر هشت هفته تمرینات پیلاتس بر برخی شاخص های آمادگی جسمانی زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد.
این کارآزمایی بالینی روی 30 زن مبتلا به سرطان پستان با دامنه سنی 30 تا 57 سال در دو گروه 15 نفری کنترل و مداخله در بیمارستان مطهری شیراز طی سال 1395 انجام شد. گروه مداخله هشت هفته تمرینات پیلاتس را به مدت سه جلسه یک ساعته در هفته انجام دادند. گروه کنترل در هیچ فعالیت منظم ورزشی شرکت ننمودند.
میزان انعطاف پذیری، هماهنگی، تعادل، قدرت عضلات پشت، قدرت دست و استقامت عضلات شکمی آزمودنی ها به ترتیب با آزمون های ولز، آزمون پرتاب پی درپی توپ تنیس، آزمون ایستادن تک پا، نیروسنج کمری و دستی و حرکت دراز و نشست تعیین گردید.
تمرینات پیلاتس در زنان گروه مداخله موجب افزایش انعطاف پذیری، تعادل، هماهنگی، قدرت عضلات کمر و پشت، قدرت دست و استقامت عضلات در مقایسه با گروه کنترل گردید (P<0.05).
تمرینات پیلاتس سبب بهبود شاخص های آمادگی جسمانی زنان مبتلا به سرطان پستان می شود.

تنگی نفس علت اصلی بستری شدن بیماران دچار نارسایی قلبی و اغلب در ارتباط با علامتی چون اضطراب است. این مطالعه به منظور تعیین اثر چای بابونه بر شدت تنگی نفس و اضطراب بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی انجام شد.
این کارآزمایی بالینی تصادفی روی 60 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن قلبی در درمانگاه سرپایی مرکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی جهرم در سال 1393 انجام شد. بیماران به روش تصادفی ساده به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. مداخله مصرف چهارهفته چای بابونه بود. از مقیاس تنگی نفس Oxygen Cost Diagram (OCD) و پرسشنامه اضطراب بک برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد.
میانگین شدت تنگی نفس در دو گروه مداخله و کنترل به ترتیب 5.76±16.76 در مقابل 13.1±29.43 و میانگین شدت اضطراب به ترتیب 1.1±12.07 در مقابل 6.2±20.07 تعیین شد که این تفاوت ها از نظر آماری معنی دار بودند (P<0.05).
چای بابونه می تواند شدت تنگی نفس و اضطراب را در بیماران با نارسایی قلبی کاهش دهد.

عمل جراحی هیسترکتومی یک عامل استرس زا در زنان است که در بدن با افزایش سطح کاتکولامین ها سبب ایجاد پاسخ های فیزیولوژیکی مانند افزایش تنفس، ضربان قلب و فشار خون می گردد. ماساژ درمانی به بهبود سیستم عصبی و قلبی - عروقی کمک کرده و باعث تعدیل پاسخ های فیزیولوژیک می گردد. این مطالعه به منظور تعیین اثر ماساژ اختصاصی پا بر علایم حیاتی بیماران بعد از هیسترکتومی انجام گردید.
در این کارآزمایی بالینی 57 بیمار تحت عمل جراحی هیسترکتومی به طور تصادفی در دو گروه کنترل (29 بیمار) و مداخله (28 بیمار) قرار گرفتند. در گروه مداخله ماساژ اختصاصی پا در روز اول و دوم بعد از عمل به مدت 20 دقیقه در دو جلسه و به فاصله 24 ساعت انجام شد. بیماران گروه کنترل هیچگونه ماساژ اختصاصی دریافت نکردند. علایم حیاتی شامل فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، نبض و تنفس قبل و 30 دقیقه بعد از مداخله در بیماران دو گروه ثبت شد.
در گروه مداخله تمامی موارد علایم حیاتی قبل و بعد از ماساژ در روزهای اول و دوم بعد از عمل، کاهش آماری معنی داری نشان داد (P<0.05). تعداد نبض و میزان فشارخون دیاستولیک روز اول و دوم بعد از عمل و میزان فشارخون سیستولیک روز دوم در گروه کنترل کاهش آماری معنی داری نشان داد (P<0.05). در انتهای جلسه روز اول بعد ازعمل گروه مداخله، میزان فشارخون سیستولیک و تعداد تنفس در دقیقه کاهش آماری معنی داری نسبت به گروه کنترل نشان داد (P<0.05).
ماساژ پا باعث بهبود فشارخون سیستولیک و تعداد تنفس در روز اول بعد از عمل جراحی هیسترکتومی می شود که می تواند حاکی از افزایش فعالیت پاراسمپاتیک در آنان باشد.

با توجه به خواص منحصر به فرد نانو لوله های کربن که در زمینه های پزشکی، بیولوژیک و صنعتی کاربرد دارد؛ همزمان باعث در معرض قرارگیری انسان و جانداران شده و احتمال ایجاد اثر سمی بر سلامت انسان و محیط زیست وجود دارد. این مطالعه به منظور تعیین اثر سمیت نانو لوله های کربن چنددیواره بر عملکرد و ساختار بافت کلیه موش های صحرایی انجام شد.
در این مطالعه تجربی50 سر موش صحرایی ماده بالغ نژاد ویستار به 5 گروه 10تایی تقسیم شدند. گروه شاهد سرم فیزیولوژی و تویین و گروه های تیمار غلظت های 2.5 ، 5 ، 10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم از نانولوله کربن چنددیواره عامل دار شده با گروه کربوکسیل با قطر کمتر از 8 نانومتر و طول 30میکرومتر را طی 8مرحله به صورت یک روز در میان و به روش درون صفاقی دریافت کردند. خونگیری در دو مرحله (یک روز پس از آخرین تزریق و 20 روز پس از آخرین تزریق) انجام شد و میزان اوره، اسیداوریک، کراتینین و مالون دی آلدئید در سرم خون اندازه گیری گردید. همچنین با تهیه مقاطع بافتی از کلیه چپ موش ها در هر گروه با رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین، ساختار بافتی کلیه بررسی شد.
در مرحله اول (یک روز پس از آخرین تزریق) فقط در میزان اسیداوریک با غلظت های 2.5 و 5 میلی گرم بر کیلوگرم کاهش معنی داری نسبت به گروه شاهد و سایر گروه های تیمار مشاهده شد (P<0.05). در مرحله دوم (20روز پس از آخرین تزریق) کاهش معنی داری در میزان اسیداوریک و اوره در تمام غلظت ها نسبت به گروه شاهد و کاهش معنی دار کراتینین در غلظت های 5 و10 میلی گرم بر کیلوگرم مشاهده شد (P<0.05). مطالعات بافت شناسی، تجمع مواد شبه هیالینی حاصل از فعالیت ائوزینوفیل ها و تجمع سلول های التهابی (بازوفیل ها و نوتروفیل ها) را در بخش قشری و مدولای کلیه، دژنره شدن گلومرول، اتساع کپسول بومن و دژنره شدن دیواره لوله های پیچیده نزدیک را در بخش قشری کلیه نشان داد که این اختلالات به صورت وابسته به دوز افزایش یافت.
نانو لوله های کربنی چنددیواره عامل دار شده با گروه های کربوکسیل حتی در مقادیر کم (2.5 mg/kg) و با گذشت 20 روز از تزریق، باعث سمیت در ساختار بافتی و عملکرد کلیه می شود.

سلامت پوشش اندوتلیال ورید صافن برداشته شده از مهم ترین عناصر کلیدی سلامت رگ خونی برای باز بودن طولانی مدت آنها پس از پیوند در جراحی عروق کرونر است. نوع محلول ذخیره سازی قبل از پیوند نقش مهمی در حفظ اندوتلیوم ورید دارد. این مطالعه به منظور تعیین اثر محافظتی محلول های نگهدارنده کربس حاوی وراپامیل، پروپرانولول و آدرنالین در مقایسه با کربس و خون هپارینه بر سلول های اندوتلیال ورید صافن خوکچه هندی انجام شد.
این مطالعه تجربی روی 28 سر خوکچه هندی نر با وزن تقریبی 380 گرم انجام شد. برای جداسازی حلقه های 3 میلی متری ورید صافن و سنجش نیتریک اکسید آزاد شده از اندوتلیوم آنها در محلول های نگهدارنده شامل کربس حاوی داروی وراپامیل، کربس حاوی پروپانولول و کربس حاوی آدرنالین در مقایسه با خون هپارینه (کنترل اول) و کربس خالص (کنترل دوم) در زمان های 30، 45، 60 و 90 دقیقه توسط واکنش گریس به روش میکروپلیتی مورد آزمایش قرار گرفتند. همچنین از رنگ آمیزی هماتوکسیلین - ائوزین برای مطالعه بافتی استفاده گردید.
میانگین غلظت نیتریک اکسید در محلول کربس وراپامیل در مقایسه با خون هپارینه، کربس خالص، کربس آدرنالین و کربس پروپرانولول افزایش آماری معنی داری نشان داد (P<0.05). همچنین بیشترین میزان غلظت نیتریک اکسید در فاصله زمانی 45 دقیقه از برداشت رگ خونی ظاهر شد. مطالعه بافتی نشان داد لایه اندوتلیوم تنها در محلول کربس وراپامیل مشابه گروه کنترل کاملا سالم بود؛ اما در بقیه محلول ها سلول های انتیمای عروقی به درجات متفاوت دچار آسیب شدند.
به نظر می رسد محلول کربس وراپامیل، مناسب ترین محلول برای حفظ و نگهداری فیزیولوژی طبیعی سلول های اندوتلیال ورید صافن در مدل حیوانی است.

اختلال عملکرد و کاهش نورون های کولینرژیک قاعده قدامی مغز در زمره ابتدایی ترین وقایع پاتولوژیکی بیماری آلزایمر است. این مطالعه به منظور تعیین اثر دونپزیل هیدروکلراید بر اختلالات حافظه مرجع و کارکردی ناشی از تخریب الکتریکی دوطرفه هسته قاعده ای مگنوسلولاریس (NBM) در مدل بیماری آلزایمر موش صحرایی انجام شد.
در این مطالعه تجربی 56 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی در 8 گروه 7 تایی شامل کنترل، گروه تخریب NBM (تخریب دو طرفه هسته NBM با القای جریان الکتریکی 0.5 میلی آمپر به مدت 3 ثانیه)، گروه شاهد تخریب (ورود الکترود به هسته NBM بدون القای جریان الکتریکی)، گروه های تخریب تحت تیمار با دونپزیل (0.1، 1، 5، 10 mg/kg)، گروه سالین (تخریب NBM + سالین) قرار گرفتند. در آزمون های اکتساب و یادآوری دستگاه ماز شعاعی هشت بازویی، الگوهای ورود به بازوها در هر گروه برای محاسبه انتخاب بازوهای صحیح، خطای حافظه کارکردی، خطای حافظه مرجع و زمان سپری شده در نظر گرفته شدند.
تخریب الکتریکی دو طرفه هسته NBM در گروه تخریب، یادگیری فضایی را نسبت به گروه کنترل کاهش داد (P<0.05). همچنین وارد کردن الکترود به هسته NBM بدون القاء جریان الکتریکی نسبت به گروه تخریب، اثری بر یادگیری فضایی نداشت. تزریق دونپزیل بعد از القاء جریان به صورت وابسته به دوز سبب بهبود متغیرهای خطای حافظه فضایی نسبت به گروه تخریب شد (P<0.05).
تیمار موش های صحرایی با دونپزیل بعد از تخریب NBM به صورت وابسته به غلظت اختلال شناختی ناشی از تخریب را بهبود می دهد.

ممانتین آنتاگونیست غیررقابتی گیرنده NMDA (N-methyl-D-aspartate) است که برای درمان بیماران مبتلا به آلزایمر استفاده می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر ممانتین بر یادگیری و حافظه فضایی در مدل تخریب الکتریکی هسته قاعده ای مگنوسلولاریس (NBM) موش صحرایی به عنوان یک مدل حیوانی بیماری آلزایمر انجام شد.
این مطالعه تجربی روی 56 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار در 8 گروه شامل کنترل، تخریب (تخریب دو طرفه NBM با القای جریان الکتریکی 5/0 میلی آمپر به مدت 3 ثانیه)، شاهد تخریب (ورود الکترود به NBM بدون القاء جریان الکتریکی)، گروه حلال (تخریب توام با دریافت سالین 0.2 ml) و گروه های تخریب توام با دریافت ممانتین با مقادیر 1، 3، 5 و 7 میلی گرم بر کیلوگرم انجام شد. یک هفته بعد، موش های صحرایی به مدت 5 روز با دستگاه ماز Y شکل آموزش دیدند. 25 روز بعد از آموزش، آزمون فراخوانی حافظه برای ارزیابی حافظه بلندمدت انجام گردید.
تخریب دوطرفه NBM منجر به کاهش یادگیری فضایی در مقایسه با گروه های کنترل و شاهد تخریب گردید (P<0.05). در گروه حلال در مقایسه با گروه تخریب هیچ تغییری در یادگیری فضایی مشاهده نشد. درمان با ممانتین در گروه های تخریب توام با دریافت ممانتین به میزان 3 ، 5 و 7 میلی گرم بر کیلوگرم سبب افزایش معنی دار در یادگیری فضایی گردید (P<0.05). بین نتایج مربوط به روز پنجم آموزش و آزمون فراخوانی حافظه روز سی ام تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد.
درمان با ممانتین به صورت وابسته به دوز موجب بهبود نقص یادگیری فضایی در مدل بیماری آلزایمر با تخریب الکتریکی هسته قاعده ای مگنوسلولاریس می گردد.

سوختگی یکی از علل عمده مرگ و میر در دنیا است. این مطالعه به منظور تعیین اثر اسانس اسطوخودوس در روغن کنجد و سیلورسولفادیازین بر ترمیم زخم سوختگی موش سوری انجام شد.
در این مطالعه تجربی 30 سر موش سوری به طور تصادفی در 5 گروه 6 تایی گروه ها شامل کنترل منفی (سرم فیزیولوژی)، کنترل مثبت (پماد سیلورسولفادیازین)، تجربی اول (اسانس اسطوخودوس)، تجربی دوم (ترکیب اسانس اسطوخودوس در روغن کنجد) و تجربی سوم (روغن کنجد) قرار داده شدند. بعد از اعمال سوختگی با صفحه داغ به قطر 2 سانتی متر، تیمار زخم ها انجام شد. در روزهای 1 ، 3 ، 6 ، 9 ، 18 و 21 قطر زخم و درصد بهبودی محاسبه گردید. در روز 21 نمونه برداری بافتی از محل زخم در هر گروه انجام شد.
درصد بهبودی به ترتیب در گروه های کنترل مثبت، تجربی دوم، تجربی اول و تجربی سوم نسبت به گروه کنترل منفی افزایش آماری معنی داری نشان داد (P<0.05). درصد بهبودی گروه کنترل مثبت و گروه تجربی دوم در بسیاری از روزهای ترمیم یکسان و دارای اختلاف آماری معنی دار با گروه کنترل منفی بود (P<0.05). میزان ترمیم بافتی براساس انباشتگی کلاژن، فیبروبلاست ها و یکپارچگی اپیدرم به ترتیب در گروه کنترل مثبت، گروه تجربی دوم، گروه تجربی اول و گروه تجربی سوم بیشتر بود.
ترکیب اسانس اسطوخودوس در روغن کنجد همانند پماد سیلورسولفادیازین به عنوان ترکیب گیاهی دارای اثرات ترمیمی بر زخم سوختگی در موش سوری بود.

مغز قادر به تولید سلول های عصبی جدید از طریق نوروژنز در دوران پس از بلوغ است. دو منطقه هیپوکامپ و ساب ونتریکولار در مغز شواهد نوروژنز پس از بلوغ را نشان می دهند. این مطالعه به منظور تعیین اثر عصاره الکلی میوه گیاه نسترن کوهی بر دانسیته نورونی هیپوکامپ موش سفید آزمایشگاهی انجام شد.
این مطالعه تجربی روی 24 سر موش سوری نر بالغ انجام شد. در ابتدا از میوه گیاه نسترن کوهی توسط روش سوکسله عصاره الکلی تهیه شد. سپس موش ها به طور تصادفی به چهار گروه شش تایی شامل کنترل و گروه های تیمار با عصاره با دوز 25، 50، 75 mg/kg/bw تقسیم شدند. در گروه های تیمار عصاره به روش داخل صفاقی به مدت 21 روز به طور پیوسته با فاصله زمانی 24 ساعت تزریق شد. به گروه کنترل نرمال سالین تزریق گردید. بعد از گذشت یک ماه از اولین تزریق حیوانات بیهوش و مغز به آرامی از جمجه خارج گردید. پس از مراحل پاساژ بافتی برش های سریال 7 میکرونی با رنگ آبی تولوئیدین و اریتروزین رنگ آمیزی شدند. سپس از مناطق مختلف هیپوکامپ عکسبرداری شد و توسط روش های استریولوژی و دایسکتور، دانسیته نورونی مناطق مختلف هیپوکامپ در گروه های مختلف ارزیابی و با گروه کنترل مقایسه گردید.
میانگین دانسیته نورونی هیپوکامپ در ناحیه CA1 گروه های کنترل و تجربی دریافت کننده دوزهای 25، 50، 75 mg/kg/bw از عصاره به ترتیب 2±55 ، 3±70 ، 3±65 و 2±61 تعیین شد که فقط گروه دریافت کننده دوز 25 mg/kg/bw در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری نشان داد (P<0.05). مقایسه میانگین دانسیته نورونی هیپوکامپ در نواحی CA2 و CA3 گروه های تجربی در مقایسه با گروه کنترل از نظر آماری تفاوت معنی داری نشان نداد.
عصاره الکلی میوه گیاه نسترن کوهی در دوز حداقل سبب افزایش دانسیته نورون های هیپوکامپ موش آزمایشگاهی شد.

یکی از راه های ارزیابی ساختار خانواده توجه به الگوهای ارتباطی زوج ها است. این مطالعه به منظور تعیین اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار و رویکرد تصمیم گیری مجدد بر تغییر سبک های ارتباطی در زنان متاهل شهرستان گرگان انجام شد.
این مطالعه شبه تجربی روی 30 زن متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر گرگان به دلیل تعارض زناشویی در سال 1395 انجام شد. آزمودنی ها به طور غیرتصادفی در سه گروه 10 نفری کنترل و دو گروه مداخله قرار گرفتند. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت ننمود. برای گروه مداخله اول زوج درمانی هیجان مدار و برای گروه مداخله دوم درمان تصمیم گیری مجدد اجرا شد. پرسشنامه الگوهای ارتباطی (CPQ) در پیش آزمون و پس آزمون استفاده گردید.
مداخلات درمان هیجان مدار و درمان تصمیم گیری مجدد در تغییر سبک های ارتباطی زنان متاهل و حفظ دستاوردهای درمانی حتی تا شش ماه پس از درمان موفق ارزیابی شدند (P<0.05). بین اثربخشی دو نوع مداخله تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد.
زوج درمانی هیجان مدار و درمان تصمیم گیری مجدد به یک اندازه در تغییر ماندگار سبک های ارتباطی زنان نقش موثری دارند.

جمعیت سالمندی با سرعت چشمگیری در سراسر دنیا در حال افزایش است. یکی از معیارهای سنجش نیازها و شرایط سلامتی سالمندان و همچنین بهبود آن، شاخص کیفیت زندگی است. ذهن آگاهی نوعی هشیاری است و زمانی پدیدار می شود که ما با تجربیاتمان به گونه ای دقیق تر و با جزئیات حاضر در زمان حال و بدون قضاوت مواجه شویم. این مطالعه به منظور تعیین اثر آموزش ذهن آگاهی بر بهزیستی فردی و سلامت روان سالمندان زن انجام شد.
در این مطالعه شبه تجربی 46 زن سالمند بالای 60 سال مرکز نگهداری روزانه کانون جهاندیدگان گرگان به صورت غیرتصادفی در دو گروه 23 نفری مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله در هشت جلسه دو ساعته آموزش ذهن آگاهی شرکت نمودند. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه سلامت عمومی-28 (GHQ-28) و پرسشنامه بهزیستی شخصی بزرگسالان (PWI-A) (personal well-being index – adult) بود که در ابتدا و انتهای مطالعه توسط سالمندان تکمیل گردید.
در گروه مداخله آموزش ذهن آگاهی سبب افزایش آماری معنی دار خرده مقیاس بهزیستی شخصی در پس آزمون (53±57.4) در مقایسه با پیش آزمون (10.6±43.2) و نیز خرده مقیاس سلامت روان و مولفه های آن در پس آزمون (5.3±13.47) در مقایسه با پیش آزمون (10.9±35.6) گردید (P<0.05). خرده مقیاس های بهزیستی شخصی و سلامت روان و مولفه های آن در ابتدا و انتهای مطالعه گروه کنترل تفاوت آماری معنی داری یافت نشد.
آموزش ذهن آگاهی سبب بهبود خرده مقیاس های بهزیستی شخصی و سلامت روان در زنان سالمند می گردد.

نقطه ماشه ای، نقطه ای تحریک پذیر مرتبط با یک باند سفت از عضله اسکلتی بوده که در برابر فشار و کشش دردناک است. هدف واقع بینانه در درمان نقاط ماشه ای، دستیابی به میزانی از کاهش درد است که فرد مبتلا بتواند علیرغم وجود مقداری درد به فعالیت ها و عملکرد معمول خود بازگردد. این مطالعه به منظور مقایسه اثر یک جلسه ماساژ ورزشی و کشش توام با سرما بر آستانه درد نقاط ماشه ای غیرفعال ناحیه کمربند شانه ای در بازیکنان تیم ملی والیبال بانوان انجام شد.
در این مطالعه شبه تجربی 32 عضو تیم ملی والیبال بانوان که دارای یک نقطه ماشه ای غیرفعال در ناحیه کمربند شانه ای بودند؛ به صورت غیرتصادفی در سه گروه کنترل (10 نفر)، ماساژ ورزشی (11 نفر) و کشش توام با سرما (11 نفر) قرار گرفتند. آزمون آستانه درد با استفاده از دستگاه الگومتری در دو مرحله قبل و بلافاصله پس از مداخله های ماساژ ورزشی و کشش توام با سرما انجام شد.
میانگین نمرات آستانه درد پیش آزمون و پس آزمون در گروه ماساژ ورزشی (از 9.88±39.40 به 9.63±43.54) و گروه کشش توام با سرما (از 10.57±39.22 به 10.95±41.10) تغییر آماری معنی داری نشان نداد. میانگین نمرات آستانه درد گروه کنترل در ابتدای مطالعه و انتهای مطالعه به ترتیب 11.348±38.84 و 9.311±35.16 تعیین شد که از نظر آماری معنی دار نبود. در مقایسه برون گروهی نیز بین میزان آستانه درد پیش آزمون و پس آزمون گروه های مورد مطالعه تفاوت آماری معنی داری یافت نشد.
اجرای یک جلسه 15 دقیقه ای ماساژ ورزشی و کشش توام با سرما بر آستانه درد نقاط ماشه ای غیرفعال موثر نبود.

نشانگرهای جدید بیماری های قلبی - عروقی در پیش بینی حوادث قلبی - عروقی از حساسیت و دقت بیشتری برخوردارند. با توجه به نقش موثر فعالیت های بدنی در پیشگیری و کاهش این بیماری ها که کمک شایانی به ارتقای سلامت افراد جامعه خواهد کرد؛ این مطالعه به منظور تعیین اثر غواصی در اعماق مختلف بر تغییرات سطح پروتئین واکنشگر-C (CRP) و نیمرخ لیپیدی مردان غواص انجام شد.
این مطالعه شبه تجربی روی 6 مرد غواص عضو تیم امداد و نجات جمعیت هلال احمر استان کهکیلویه و بویراحمد انجام شد. آزمودنی ها در روز اول در عمق 1 متر، روز دوم در عمق 10 متر و روز سوم در عمق20 متر به مدت 20 دقیقه با شدت 40 تا 50 درصد ضربان قلب ذخیره ای به صورت رفت و برگشت غواصی کردند. آزمودنی ها در اعماق 10 و 20 متری در ارتفاع 3 متری تا سطح آب به مدت پنج دقیقه سیفتی استاپ (توقف) داشتند. قبل و بعد از غواصی از همه غواصان خونگیری شد و میزان CRP و نیمرخ لیپیدی مورد سنجش قرار گرفت.
افزایش فشار محیطی ناشی از غواصی در سه عمق یک، 10 و 20 متری دریا سبب افزایش معنی دار سطح CRP گردید (P<0.05). تغییرات معنی داری در میزان تری گلیسرید، کلسترول تام و لیپوپروتئین کم چگال مشاهده نشد؛ اما این تغییرات سبب افزایش معنی دار لیپوپروتئین پرچگال گردید (P<0.05).
غواصی اسکوبا در اثر حمل تجهیزات تنفسی در حین فعالیت، حتی با وجود تغذیه تنفسی، موجب افزایش سطح CRP و نمیرخ لیپیدی می گردد.

پلی مورفیسم های تک نوکلئوتیدی در ژن مرگ برنامه ریزی شده سلولی که به میزان بالا در سطح سلول های T بیان می شود؛ نقش مهمی دارند. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی پلی مورفیسم ژن PDCD1.3 در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوس منتشر (systemic lupus erythematosus: SLE) انجام شد.
این مطالعه مورد - شاهدی روی 76 بیمار مبتلا به SLE و 56 فرد غیرمبتلا به SLE انجام شد. پس از استخراج DNA ژنومی، فراوانی پلی مورفیسم PDCD1.3 به وسیله واکنش زنجیره ای پلی مراز و روش توالی یابی ارزیابی شد.
بین فراوانی آلل ها و ژنوتیپ ها در rs11568821 ناحیه یاینترون 4 ژن PDCD1.3 در دو گروه مورد و شاهد اختلاف آماری معنی داری یافت شد (P<0.05). آلل A و ژنوتیپ AG در گروه مورد (5.9%) نسبت به گروه شاهد (0.09%) فراوانی بیشتری نشان داد (P<0.05). بین یافته های آزمایشگاهی و بالینی با فراوانی ژنوتیپ ها ارتباط آماری معنی داری یافت نشد.
پلی مورفیسم های تک نوکلئوتیدی در ناحیه یاینترون 4 ژن PDCD1.3 و rs11568821 می تواند به عنوان یک عامل ژنتیکی در ابتلا به SLE نقش داشته باشد.

مقاومت به انسولین در کم کاری تیروئید شایع بوده و تشخیص زودهنگام آن به عنوان یکی از عوامل خطر مستقل در بروز عوارض قلبی - عروقی دارای اهمیت است. استاندارد طلایی ارزیابی مقاومت به انسولین روش کلامپ انسولینی است که کاربرد بالینی بسیار محدودی دارد. شاخص های تری گلیسرید – گلوکز (triglyceride glucose، TyG) و هما (homeostasis model assessment: HOMA) دو معیار کمی غیرتهاجمی برای ارزیابی مقاومت به انسولین هستند. این مطالعه به منظور تعیین مقاومت به انسولین براساس شاخص هما و تری گلیسرید-گلوکز در بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید انجام شد.
این مطالعه توصیفی – تحلیلی روی 23 بیمار دارای کم کاری تیروئید تازه تشخیص داده شده شامل 15 بیمار با کم کاری تیروئید آشکار و 8 بیمار با کم کاری تیروئید تحت بالینی انجام شد. تست های بیوشیمیایی عملکرد تیروئید، پروفایل چربی ها، گلوکز و انسولین ناشتا در هنگام تشخیص (نوبت اول) و پس از هشت هفته درمان کم کاری تیروئید (نوبت دوم) اندازه گیری و مقاومت به انسولین و تغییرات شاخص های TyG و HOMA بررسی گردید.
موارد مقاومت به انسولین در هر دو گروه کم کاری تیروئید آشکار و تحت بالینی براساس شاخص HOMA نسبت به شاخص TyG بیشتر بود. در گروه کم کاری تیروئید آشکار در نوبت اول شیوع مقاومت به انسولین براساس شاخص HOMA نسبت به شاخص TyG بیش از دو برابر و در نوبت دوم بیش از سه برابر تعیین شد. در گروه کم کاری تیروئید تحت بالینی شیوع مقاومت به انسولین در نوبت اول براساس شاخص HOMA نسبت به شاخص TyG بیش از چهار برابر و در نوبت دوم بیش از سه برابر بود. در گروه کم کاری تیروئید تحت بالینی شیوع مقاومت به انسولین براساس شاخص HOMA قبل و بعد از درمان از نظر آماری تغییر معنی داری داشت (P<0.05). در گروه کم کاری تیروئید آشکار هیچیک از شاخص های مقاومت به انسولین بعد از درمان نسبت به قبل از درمان از نظر آماری تغییر معنی داری نشان ندادند.
هشت هفته درمان کم کاری تیروئید و کاهش سطح TSH در گروه های دارای کم کاری تیروئید آشکار و تحت بالینی در کاهش دو شاخص مقاومت به انسولین HOMA و TyG موثر نبود.

اختلال وسواسی جبری با گروهی از علایم شامل افکار مزاحم، آیین ها، مشغله های ذهنی و اجبارها تظاهر می یابد. این وسواس ها و اجبارها ناراحتی زیادی برای فرد ایجاد می کند. تروما به سر و آسیب مغزی به عنوان یکی از دلایل نادر این اختلال شناخته شده است. در این مقاله سه بیمار مرد مبتلا به اختلال وسواسی - جبری پس از تروما به سر معرفی شده است. بیماران به دنبال ضربه به سر و کاهش سطح هوشیاری دچار اختلال وسواسی جبری شدند و این اختلال در آنان قبل از تروما به سر وجود نداشت. محل های آسیب دیده مغزی این بیماران که همگی ضربه های شدید به سر داشتند؛ توسط تصویربرداری مغزی ارزیابی شد. در بیمار اول ضایعه در تمپورال راست، در بیمار دوم ضایعه در تمپورال راست و فرونتال دوطرف و در بیمار سوم ضایعه ناحیه اسپلنیوم کورپوس کالوزوم و پایک مغزی راست و آسیب اکسونی منتشر و هماتومای خارج محوری در منطقه تمپورال چپ مشاهده گردید. با مشاهده یافته های تصویربرداری می توان نتیجه گیری نمود که بین آسیب ایجاد شده در مغز و وقوع علایم اختلال وسواسی - جبری ارتباط وجود دارد.