مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
سال هفتم شماره 4 (پیاپی 28، زمستان 1384)

یکی از مهمترین عوارض مصرف داروهای ضد صرع در دوران بارداری خطر افزایش ناهنجاری های جنینی در نوزادان می باشد. لاموتریژین یکی از داروهای جدید ضد صرع می باشد که علاوه بر درمان صرع در درمان بسیاری از بیماری های مزمن عصبی نیز استفاده می شود. در مورد اثرات تراتوژنیک این دارو گزارش های کم و متناقضی در دسترس می باشد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیرات تراتوژنیک داروی لاموتریژین بر روی اسکلت جنین موش های تحت درمان این دارو انجام شده است.
این مطالعه از نوع تجربی است که 150 سر موش سوری حامله به چهار گروه تقسیم شدند. گروه اول (کنترل) هیچ ماده ای دریافت نکردند گروه دوم (شم) اتانول به صورت داخل صفاقی دریافت کردند، گروه سوم (مورد 1) 25 mg/kg و گروه چهارم (مورد 2) mg/kg 75 لاموتریژین سه مرتبه در روز به روش داخل صفاقی دریافت کردند. شروع تزریق برای هر سه گروه از روز 9 تا 18 حاملگی بود. در روز 18 جنین ها از رحم مادر خارج شده و با استفاده از آلزارین رد و آلسین بلو رنگ آمیزی گردیدند. در این روش استخوانها قرمز، غضروفها آبی و بافت نرم شفاف می گردد. سپس ناهنجاری های موجود در ستون مهره ها، استرنوم و دنده در چهار گروه بررسی و با استفاده از تست آماری کای دو و به کمک نرم افزار SPSS مقایسه شدند.
در گروه های تحت درمان با لاموتریژین انواع ناهنجاری های اسکلتی افزایش یافته (p<0.001) و با افزایش دوز دارو میزان این ناهنجاری ها افزایش یافت (p<0.001).
نتایج به دست آمده در این بررسی نشان داد که لاموتریژین احتمالا یک ریسک فاکتور در بروز ناهنجاری های اسکلتی در جنین موش می باشد.

به اعتقاد بسیاری از محققین علت بروز سردرد بعد از سوراخ شدن سخت شامه، نشت مایع مغزی نخاعی (CSF= Cerebrospinal Fluid) و کاهش فشار داخل مغز (ICP= Intracranial Pressure) است. تغییرات همودینامیک می تواند بر دینامیک CSF و وضعیت ICP تاثیر گذار باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط نوسانات فشار خون، نبض، میزان مایع دریافتی و افدرین مصرفی با سردرد بعد از سوراخ شدن سخت شامه طراحی و اجرا شده است.
این مطالعه به صورت توصیفی - تحلیلی بر روی 95 بیمار با شکستگی ساق پا، نامزد بیهوشی نخاعی، با استفاده از سوزن نوعQuincke شماره 23 انجام شد. فشار خون و نبض در دقایق 1، 2، 4، 8 و 16 پس از انجام بیهوشی نخاعی اندازه گیری و ثبت شد. همچنین جمع مایع وریدی و افدرین دریافتی نیز محاسبه و ثبت گردید. سپس بروز، شدت (بر اساس پرسشنامه VAS=Visual Analog Scale) و مدت سردرد (روز) تا 5 روز بعد از انجام بیهوشی مورد بررسی قرار گرفت. در پایان ارتباط میزان بروز و شدت سردرد با نوسانات فشار خون، نبض، میزان مایع وریدی دریافتی و افدرین مصرفی با استفاده از آزمون های t مستقل و پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
از بیماران مورد مطالعه 33.3% دچار سردرد بعد از سوراخ شدن دورا شدند. میانگین شدت و طول مدت سردرد به ترتیب 2.11±5.83 (سانتیمتر) و 1.40±3.66 (روز) بود. بین درصد نوسانات فشارخون سیستول، دیاستول، متوسط شریانی، تعداد نبض، میزان مایع دریافتی و افدرین مصرفی با میزان بروز و شدت سردرد متعاقب بیهوشی نخاعی، رابطه معنی داری بدست نیامد.
عدم ارتباط معنی دار بین نوسانات همودینامیکی با میزان بروز و شدت سردرد می تواند نشان دهنده این موضوع باشد که علیرغم تاثیر عوامل همودینامیک بر دینامیک و وضعیت ICP، این عوامل احتمالا از قدرت کافی جهت تغییر در میزان نشت CSF از سوراخ دورا برخوردار نبوده و عامل تعیین کننده اصلی همان اندازه و شکل سوراخ ایجاد شده توسط سوزن های نخاعی است.

ناباروری یک بیماری است که در آن، زنان در خلال یک سال فعالیت جنسی، بدون استفاده از روش های پیشگیری، قادر به بارداری نباشند. عزت نفس، یک روش روانشناختی است که به وسیله آن یک شخص خودش را ارزیابی می نماید. پاسخ های مقابله ای، روش های ادراکی هستند که برای برخورد و مقابله با نگرانی های زندگی به کار می روند. مطالعات روانشناختی در زوجین نابارور نشان داده که ناباروری، یک بحران بیولوژیکی - روانشناختی است که می تواند مشکلات روانشناختی در این افراد ایجاد کند. به همین دلیل، هدف از این بررسی، مقایسه عزت نفس و پاسخ های مقابله ای در زوجین نابارور در شهرکرد در سالهای 82 تا 83 بوده است.
در یک مطالعه توصیفی - تحلیلی 50 زوج نابارور که به کلینیک زنان بیمارستان هاجر یا مطب پزشک متخصص زنان به دلیل مشکلات ناباروری مراجعه کرده بودند و 50 زوج بارور که به طور تصادفی از بین زوجین بارور مراجعه کننده به کلینک زنان و متخصص زنان انتخاب شدند. افراد مورد پژوهش با استفاده از آزمون های عزت نفس کوپر اسمیت، آزمون مقابله ای بیلینگز و موس و همچنین چک لیست ویژگی های دموگرافیک و سایر اطلاعات مربوط به زوجین مورد بررسی قرار گرفتند و اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون t مستقل و ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد که میانگین نمرات عزت نفس در زوج های نابارور 8.9±27.3 و در زوج های بارور 8±32.7 بود (p<0.05). میانگین نمرات پاسخ های مقابله ای مساله مدارانه و هیجان مدارانه در زوجین بارور و نابارور اختلاف چندانی با یکدیگر نداشتند (p<0.05). علاوه بر این بین سن و عزت نفس در زنان نابارور همبستگی منفی بدست آمد (p<0.05). اما بین عزت نفس با متغیرهای مدت ازدواج، مدت نازایی و مدت درمان همبستگی وجود نداشت. همچنین بین مهارت های مقابله با متغیرهای سن، مدت ازدواج، مدت نازایی و مدت درمان نازایی هیچگونه همبستگی بدست نیامد.
پیامدهای ناشی از ناباروری در زمینه مسایل روانشناختی یکی از مسایل مهمی است که زوجین نابارور با آن روبرو هستند و بی توجهی به این مساله آثار زیانباری را به دنبال خواهد داشت.

کمبود باز (Base deficit) به عنوان یک عامل مرتبط با کاهش پرفیوژن نسجی مخفی شناخته شده است، لیکن نقطه بحرانی موثر در ایجاد این حالت و مرگ و میر به دنبال تروما تعیین نشده است. در این مطالعه ارزش پیشگویی کننده کمبود باز در مرگ و میر و نقطه برش آن در افراد سالمند مورد بررسی قرار گرفت.
در یک مطالعه تحلیلی - آینده نگر 300 بیمار سالمند (سن بالاتر یا مساوی 65 سال) مبتلا به تروما در مرکز پزشکی الزهرا (س) دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مورد بررسی قرار گرفتند. از هر بیمار گازهای خونی آنالیز شده و مقدار کمبود باز محاسبه گردید و عوامل موثر در تغییرات کمبود باز مورد ارزیابی قرار گرفت. وضعیت بیماران تا زمان ترخیص و یا مرگ پیگیری شد و عوامل موثر در مرگ بیماران نیز مورد بررسی قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از محاسبه رگرسیون استفاده شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که در افراد سالمند مبتلا به تروما و علایم حیاتی پایدار، کمبود باز تنها عامل پیشگویی کننده مرگ می باشد (p<0.01) و نقطه بحرانی آن نیز 2.55 میلی مول در لیتر است. عوامل موثر در تغییرات کمبود باز نیز شامل ترومای لگن، GCS (Glasgow Coma Score) و بیماری زمینه ای قلبی بود (p<0.05).
تغییرات کمبود باز حتی در دامنه نرمال (3-2.55) در افراد سالمند مبتلا به تروما نشان دهنده کاهش پرفیوژن نسجی مخفی و افزایش شانس مرگ و میر می باشد.

سرطان پستان شایع ترین سرطان در زنان است. به طوری 16% کل سرطان ها را در ایران به خود اختصاص می دهد و در ایالات متحده آمریکا چهارمین علت مرگ زنان به شمار می آید. از آنجایی که روش های غربالگری از جمله بهترین روش های تشخیص زودرس سرطان پستان می باشند که انجام آنها به طور چشمگیری از شیوع سرطان پیشگیری می کند، لذا این مطالعه به منظور بررسی آگاهی، نگرش و عملکرد زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر بروجن نسبت به روش های غربالگری سرطان پستان انجام گردید.
در یک مطالعه توصیفی - تحلیلی تعداد 400 زن بالای 20 سال از طریق نمونه گیری آسان انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از یک پرسشنامه که شامل مشخصات دموگرافیک و سولات آگاهی، نگرش و عملکرد بود جمع آوری گردید. این اطلاعات توسط آزمون های رگرسیون لوجستیک و آزمون کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.
نتایج نشان داد 37.8% افراد از خودآزمایی، 7.8% از معاینه فیزیکی و 6% افراد از ماموگرافی آگاهی داشتند. نگرش کلی در مورد روش های غربالگری 15.6% منفی 67.7% در حد متوسط و 16.7% مثبت بود. 47.1% افراد به انجام خودآزمایی، 71.2% به معاینه فیزیکی و 68.9% به انجام ماموگرافی تمایل داشتند. 4.5% افراد خودآزمایی را بطور مرتب و ماهیانه انجام می دادند. در 16.3% افراد معاینه فیزیکی توسط پزشک و کارکنان بهداشتی انجام شده بود که فقط 4% به منظور غربالگری صورت گرفته بود. 4.3% افراد ماموگرافی غربالگری انجام داده بودند. مهمترین عامل موثر بر خودآزمایی، سابقه وجود بیماری خوش خیم پستان در فرد بود (p<0.05). عواملی چون سابقه بیماری خوش خیم پستان در فرد، سطح تحصیلات و تعداد حاملگی بر انجام معاینه کلینیکی موثر بودند (p<0.05). همچنین سابقه بیماری خوش خیم پستان در فرد و سابقه مصرف هورمون با انجام مامو گرافی در ارتباط بود (p<0.05).
به دلیل اینکه میزان آگاهی از روش های غربالگری کم و عملکرد افراد مورد مطالعه ضعیف بود لذا توصیه می شود برنامه آموزشی مدون تنظیم و اجرا گردد.

گیاه گلپر (Heracleum persicum) از دسته گیاهانی است که به طور وسیعی در دنیا و بخصوص جامعه ایرانی به عنوان یک گیاه معطر در ترشیجات مورد استفاده قرار می گیرد. با توجه به اینکه استفاده از ترشیجات در رژیم غذایی خود سبب تحریک معده می گردد سوال اینست که آیا استفاده از این گیاه در ساخت ترشیجات اساسا از قدرت تحریک کنندگی این دسته مواد غذایی می کاهد و یا سبب افزایش ترشح شیره معده شده و طبق چه مکانیسم سلولی عمل می نماید. لذا در این مطالعه اثر عصاره این گیاه بر میزان ترشح اسید و پپسین معده در موش صحرایی بررسی شد.
این مطالعه بصورت تجربی بر روی دو گروه 12 تایی موش صحرایی (گروه کنترل و گروه گلپر) صورت گرفت. حیوانات پس از بیهوشی توسط تزریق داخل صفاقی 50 mg/kg تیوپنتال سدیم (نسدونال)، تراکئوستومی، لاپاراتومی و گاسترودئودنوستومی شدند. عصاره گیاه گلپر که در سرم فیزیولوژی 0.9 درصد حل شده بود، با دوز 12.5 mg/kg از طریق مجرای گاسترودئودنوستوم به درون معده حیوانات گروه گلپر وارد شد. ترشحات معده به روش Wash out شامل «پایه اول، پایه دوم، تحریک با پنتاگاسترین و برگشت به پایه» بدست آمده و اسید آن به روش تیتریمتری و پپسین این ترشحات به روش Anson بررسی شد.
عصاره متانولی گیاه گلپر سبب افزایش معنی داری در میزان ترشح اسید و پپسین معده در موشهای گروه گلپر نسبت به گروه کنترل گردید (p<0.001). پنتاگاسترین در گروه کنترل توانست میزان ترشح اسید و پپسین معده را بطور معنی داری افزایش دهد (p<0.001). میزان ترشح اسید در گروه گلپر نه تنها بادادن پنتاگاسترین افزایش نیافت بلکه در هر سه مرحله بعد از پایه اول یعنی «پایه دوم، تحریک با پنتاگاسترین و برگشت به پایه» به صورت معنی داری نسبت به پایه اول کاهش پیدا کرد (p<0.001). میزان ترشح پپسین در گروه گلپر در تمامی مراحل نسبت به گروه کنترل از افزایش معنی داری برخوردار بود. تحریک با پنتاگاسترین میزان ترشح پپسین را در گروه کنترل و گلپر به طور معنی داری افزایش داد (p<0.05).
استفاده از گیاه گلپر در ترشیجات سبب افزایش ترشح اسید و پپسین معده در مصرف کنندگان می گردد و همچنین مواد موجود در عصاره متانولی این گیاه میزان ترشح اسید معده را از طریق اشغال گیرنده های گاسترینی افزایش می دهد ولی افزایش پپسین معده از طرق دیگری غیر از اشغال این گیرنده ها اتفاق می افتد.

نظریه بیماری زا بودن میدان های الکترومغناطیسی بر روی ساکنان و کارکنان مجاور این میدان ها بخصوص کارسینوژن بودن آنها مورد مطالعات زیادی قرار گرفته است. ولی نتایج آنها قطعیت نیافته و هنوز مناقشات زیادی در این مورد وجود دارد. این تحقیق به منظور بررسی اثر میدان های الکترومغناطیسی با شدت بالا بر شاخص های خون محیطی افرادی که بطور طولانی مدت (حداقل سه سال) در مجاورت این میدان ها بوده اند طراحی و اجرا گردید.
در یک مطالعه آینده نگر کارگرانی که در کارگاه الکترولیز کارخانه آلومینیوم اراک کار می کنند مورد بررسی قرار گرفتند. ابتدا با کمک گروه بهداشت صنعتی از قسمت های مختلف کارگاه الکترولیز گوس متری به عمل آمد و سپس دویست نفر از کارگران شاغل در کارگاه انتخاب و دویست نفر نیز از افرادی که در سایر قسمت ها شاغل بوده و در معرض میدان مغناطیسی نبودند با رعایت معیارهای ورود انتخاب شدند و هر دو گروه از نظر شرح حال، معاینه بالینی بررسی و پرسشنامه برای آنها تکمیل شد. سپس در دو نوبت به فاصله یکسال برای هر دو گروه CBC و شمارش پلاکت انجام شد. نهایتا داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (t مستقل) و نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید.
افراد دو گروه از نظر میانگین سنی و جنسی تفاوتی نداشتند. میانگین شاخص های خونی گروه مواجهه یافته در دو سال متوالی در رده گلبول های سفید، نوتروفیل ها، گلبول های قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت و MCV بیشتر از گروه مواجهه نیافته بود (p<0.05). همچنین بین میانگین های موجود در رده مونوسیت ها با گلبول های قرمز، هموگلوبین و هماتوکریت تفاوت معنی داری در دو گروه مذکور در این پریود وجود داشت (p<0.05). با وجود این، در معاینه بالینی، در هیچکدام از دو گروه مورد مطالعه یافته بالینی که موید وجود آنمی، بدخیمی یا اختلال انعقادی باشد ملاحظه نگردید.
هر چند بین شاخص خونی گروه مواجهه یافته و مواجهه نیافته تفاوت های معنی دار وجود داشت ولی همه اندکس های خونی در محدوده نرمال بوده و یافته های غیر طبیعی دال بر بیماری های هماتولوژیک در این مطالعه بدست نیامد.

تالاسمی ماژور با توجه به مزمن بودن و درگیری مادام العمر آن می تواند بر تصویر ذهنی افراد مبتلا به این بیماری که اکثریت آنها در ایران در گروه سنی زیر هیجده سال می باشند اثر بگذارد و این تغییر در تصویر ذهنی می تواند بر شیوه سازگاری فرد، نحوه زندگی وی و تعاملات اجتماعی او اثر گذاشته و او را نسبت به همسالان خود بیشتر در معرض خطر مشکلات روانی اجتماعی مانند تصویر ذهنی ناخوشایند و ترس از طرد شدن و غیره قرار دهد. لذا این پژوهش با هدف تعیین و بررسی تاثیر روش بحث گروهی بر تصویر ذهنی نوجوانان 18-11 سال مبتلا به تالاسمی ماژور در شهرستان شهرکرد انجام شد.
این پژوهش یک تحقیق نیمه تجربی از نوع آزمون قبل و بعد است که بر روی 35 نوجوان مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کنندگان بخش تالاسمی بیمارستان هاجر شهرکرد شامل 21 نفر دختر و 14 پسر که به صورت غیر تصادفی انتخاب شده بودند انجام شد. تصویر ذهنی نمونه های مورد مطالعه با استفاده از پرسشنامه تصویر ذهنی افراد قبل از هر نوع مداخله ای مورد ارزیابی قرار گرفت و سپس نمونه ها در گروه های 12-8 نفری به مدت 8 هفته و هر هفته دو جلسه یک ساعته در جلسات بحث گروهی قرار گرفتند و پرسشنامه مورد نظر بلافاصله و یکماه بعد از مداخله ارزیابی و نتایج حاصل با استفاده از آزمون t تجزیه و تحلیل گردید.
نمره تصویر ذهنی قبل از مداخله 7.66±180.10 بود که بعد از مداخله 5.19±187.9 و یک ماه بعد از مداخله به 5.6±187.83 افزایش یافت (p<0.001). در حیطه خود روانشناختی و خود سازگاری در هر دو گروه پسران و دختران قبل و بعد از مداخله اختلاف معنی داری وجود داشت (p<0.001) ولی در حیطه خود اجتماعی، خود جنسی و خود خانوادگی این اختلاف معنی دار نبود.
بکارگیری روش بحث گروهی موجب بهبود تصویر ذهنی نوجوانان تالاسمیک می شود و به عنوان یک روش مناسب در بهداشت روانی بیماران مزمن از جمله تالاسمی پیشنهاد می گردد.

اوتیت میانی حاد یکی از شایع ترین بیماری های دوران کودکی است. عوارض بیماری شامل عفونت مزمن گوش میانی، فلج عصب فاسیال، لابیرنتیت، کری حسی - عصبی و عوارض داخل جمجمه ای می باشد. درمان بیماری با آنتی بیوتیک مناسب باعث پیشگیری از عوارض آن و نیز کاهش دوره بیماری می گردد. لذا این مطالعه با هدف مقایسه اثر درمانی آموکسی سیلین و سفتریاکسون در این بیمار انجام گرفت.

در یک کارآزمایی بالینی تعداد 160 نفر از کودکان زیر 6 سال مبتلا به اوتیت میانی حاد از بین مراجعه کنندگان به کلینیک انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 80 نفری تقسیم شدند. گروه اول با آموکسی سیلین خوراکی 50 تا 80 میلی گرم به ازا هر کیلوگرم وزن بدن روزانه به مدت 10 روز و گروه دوم با 50 میلی گرم سفتریاکسون به ازا هر کیلوگرم وزن بدن به صورت تک دوز درمان شدند. جهت پیگیری و ارزیابی پاسخ به درمان دو هفته و چهار هفته بعد از شروع درمان بیماران مجددا معاینه شدند. برای مقایسه دو گروه از آزمون کای اسکوار استفاده شد.

فراوانی بیماری در پسرها 58.8% و در دخترها 41.2% و بیشترین فراوانی در سن 2 سالگی به دست آمد. نتایج حاصله نشانگر اثر یکسان دو روش درمانی و برابر 80% بهبودی می باشد (p>0.05). بین ریسک فاکتورهای بیماری و میزان بهبودی رابطه ای یافت نشد.

با توجه به نتایج این مطالعه که نشانگر اثر یکسان و مطلوب دو روش درمانی در بهبودی اوتیت میانی حاد است هنوز آموکسی سیلین داروی موثر و مناسبی در درمان این بیماری می باشد.

درماتوفیتوز سر عبارت است از عفونت قارچی پوست سر که در اثر تهاجم درماتوفیت ها به ساقه مو ایجاد می شود. از میان درماتوفیت های پاتوژن فقط انواع میکروسپوروم و ترایکوفایتون باعث آلوده شدن موها می شوند. یکی از داروهای مصرفی برای درمان عفونت های قارچی، تربینافین می باشد که تداخلات واضح با سایر داروها و مصرف غذا ندارد و بسته به حساسیت گونه قارچ و شدت عفونت طول درمان با آن 2 تا 6 هفته پیشنهاد شده است. ولی بهترین دوره درمانی مشخص نشده است. لذا این مطالعه با هدف تعیین پاسخ عفونت های قارچی سر به درمان 2 هفته ای تربینافین خوراکی انجام گرفت. در یک مطالعه کارآزمایی بالینی روی 29 بیمار با تشخیص بالینی ابتلا به عفونت قارچی سر، آزمایش مستقیم با محلول پتاس 10% و کشت روی محیط سابورو و دکستروز آگار به عمل آمد. سپس این بیماران تحت درمان دو هفته ای با تربینافین خوراکی قرار گرفتند و در سه نوبت (قبل از درمان، بعد از درمان و ده هفته بعد از شروع درمان) تحت معاینه و آزمایشات تشخیصی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون دقیق فیشرتجزیه و تحلیل شدند.
ارگانیسم های مولد عفونت در 9 مورد میکروسپوروم و 20 مورد ترایکوفایتون بودند. بعد از دو هفته درمان و گذشت ده هفته از شروع درمان، در آزمایش مستقیم از نمونه بالینی 29 بیمار مراجعه کننده 7 مورد اکتوتریکس یافت شد و بقیه موارد منفی بودند. نتایج به دست آمده از کشت نمونه ها همه 20 مورد بیمار مبتلا به گونه ترایکوفایتون درمان شدند در حالی که 100% میکروسپوروم ها (9 مورد) به درمان جواب نداده و درمان نشدند.
جهت درمان بیماران مبتلا به درماتوفیتوز سر در گونه های ترایکوفایتون می توان از تربینافین خوراکی به مدت 2 هفته استفاده کرد. ولی این رژیم درمانی برای میکروسپوروم ها موثر نیست.

زایمان یک تجربه مهم در زندگی زن محسوب می شود وکیفیت این تجربه اثرات کوتاه مدت و دراز مدتی بر جای می گذارد. تجارب منفی آن سبب بروز مشکلات روحی - روانی و اختلالات جنسی در دوره بعد از زایمان شده و بر رابطه عاطفی بین مادر و نوزاد تاثیر شگرف می گذارد. از طرفی ترس و اضطراب از درد زایمان منجر به افزایش روزافزون مداخلات جراحی می شود. لذا این مطالعه با هدف بررسی اثرات الگوهای تنفسی و ماسا بر نگرش و شدت درد زایمان انجام گرفت.
در این بررسی که به روش کارآزمایی بالینی صورت گرفته است، 50 زائوی نخست زا که جهت زایمان واژینال به بیمارستان ارجمند شهر کرمان مراجعه کرده بودند به صورت تصادفی به دو گروه مساوی آزمون و کنترل تقسیم شدند. برای گروه آزمون از ابتدا تا پایان مرحله دوم زایمان ماساژ و تکنیک های تنفسی مختلفی اجرا گردید در صورتی که برای گروه کنترل این مداخلات صورت نگرفت. شدت درد زایمان به کمک پرسشنامه Visual Analogue Scale (VAS) توسط زائوها در دیلاتاسیون های 2، 4، 6، 8 و 10 سانتی متر مشخص گردید. داده ها از طریق VAS، فرم مشاهده رفتاری و فرم مصاحبه بعد از زایمان جمع آوری و با استفاده از آزمون های آماری تی تست، کای دو، ضریب همبستگی پیرسون و ANOVA توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج پژوهش نشان داد که میانگین شدت درد در مرحله اول زایمان در گروه آزمون و کنترل به ترتیب 0.67±5.22 و 0.72±6.23 بدست آمد (0.05>p). نگرش مادران نسبت به پروسه زایمان در گروه آزمون مثبت تر بود (0.05>p) و تغییرات رفتاری در طول مرحله فعال زایمان مثل گریه بلند، جیغ زدن، بیان ترس، و غیره در مادران گروه کنترل بیشتر از گروه آزمون بود (0.05>p).
با توجه به یافته های فوق، بکارگیری الگوهای تنفسی و ماسا روش های مداخله گر مقرون به صرفه ای بوده که می تواند بطور موثری در کاهش شدت درد زایمان و ایجاد نگرش مثبت به آن مفید باشد.

با توجه به افزایش شیوع بستری کردن زودرس زنان، القا انتخابی زایمان و عوارض ناشی از این اقدام، پژوهش حاضر به منظور مقایسه القا انتخابی و شروع خود به خود زایمان از نظر سرانجام مادر و جنین انجام شده است.
در یک مطالعه تحلیلی - آینده نگر، 50 خانم اول زا که جهت القا انتخابی زایمان بستری شده بودند با 50 خانم اول زا که به علت شروع دردهای زایمانی بستری شده بودند، با استفاده از پرسشنامه خود ساخته و چک لیست از نظر میزان نمره بای - شاپ سرویکس، مدت مراحل زایمانی، دفعات معاینه واژینال، شدت انقباضات رحم، زجر جنین، نوع زایمان، آپگار و وزن نوزاد مورد مقایسه قرار گرفتند. شرایط خروج از مطالعه شامل حاملگی چند قلو، نمایش های غیر طبیعی جنین، پارگی زود رس کیسه آب، زایمان زودرس وجدا شدن زودرس جفت بود. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون های آماری تی، کای دو و ضریب همبستگی، تجزیه و تحلیل شد.
دو گروه از نظر سن، شغل، سن حاملگی، میانگین مدت مراحل زایمانی، دفعات معاینه بیماران، وزن و آپگار نوزادان، تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند. در 98% زنانی که مورد القا زایمان واقع شده بودند، نمره بای - شاپ سرویکس کمتر از 5 بود. انقباضات تتانیک رحم، زجر جنین و زایمان به روش سزارین در گروه القا انتخابی، القا بیشتر اتفاق افتاده بود (p<0.001).
القا انتخابی زایمان باید تنها در مواردی بکار گرفته شود که دلیل موجه طبی برای ختم بارداری وجود داشته باشد. تنها در این صورت می توان انقباضات تتانیک رحم، زجر جنین، عمل سزارین و عوارض متعاقب آن را کاهش داد. راهکار پیشنهادی در این مورد پذیرش به موقع بیماران جهت زایمان و ایجاد یک تغییر فرهنگی در بینش مردم نسبت به فواید شروع خود بخود زایمان و مضرات القا انتخابی زایمان است تا آگاهانه نسبت به انتخاب این روش تصمیم بگیرند.