فهرست مطالب

دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد - سال هشتم شماره 2 (پیاپی 30، تابستان 1385)

مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
سال هشتم شماره 2 (پیاپی 30، تابستان 1385)

  • 98 صفحه، بهای روی جلد: 10,000ريال
  • تاریخ انتشار: 1385/08/21
  • تعداد عناوین: 13
|
  • کامران منتظری، پرویز کاشفی، علی عبدالهی، حسین طاهری صفحه 1
    زمینه و هدف
    آرتروسکوپی زانو عملی دردناک است که تسکین درد پس از انجام آن دارای اهمیت زیادی است. کنترل درد و عوارض ناشی از آن موجب تحرک هرچه سریع تر و ترخیص زود هنگام بیماران می شود، لذا در این مطالعه تاثیر تزریق داخل مفصلی دوزهای مختلف کتامین بر شدت درد پس از عمل آرتروسکوپی زانو بررسی گردید.
    روش بررسی
    این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 75 بیمار بزرگسال (60-18 سال) کاندید عمل جراحی الکتیو آرتروسکوپی با ASA I-II (American Society of Anesthesiologists) و به روش دو سویه کور انجام شد. تمام بیماران با روش یکسان تحت بیهوشی قرار گرفتند و به صورت تصادفی به 5 گروه مساوی تقسیم شدند. گروه A کتامین داخل مفصلی با دوز mg/kg 0.5 و دارونمای داخل وریدی، B کتامین داخل مفصلی mg/kg 0.75 و دارونمای داخل وریدی، C دارونمای داخل مفصلی و کتامین وریدی mg/kg 0.5، D دارونمای داخل مفصلی و کتامین وریدی mg/kg 0.75 و E دارونمای داخل مفصلی و دارونمای وریدی دریافت نمودند. داروهای تزریقی در مفصل با نرمال سالین به حجم 20cc و داروهای تزریقی وریدی به حجم 2cc رسانده شد. پس از عمل در صورت تقاضای بیمار برای دریافت مسکن از مورفین به صورت وریدی استفاده شد. میزان درد بیماران در زمان های 4، 8 و 24 ساعت پس از عمل با استفاده از پرسشنامهVAS (Visual Analogue Scole) اندازه گیری شد. علاوه بر آن، میزان مصرف مورفین در مدت 24 ساعت و نیز اولین زمان درخواست مسکن از سوی بیمار در هر گروه ثبت و با استفاده از آزمون آماری کروسکال والیس تجزیه و تحلیل آماری انجام شد.
    یافته ها
    از نظر آماری هیچ گونه تفاوت معنی داری بین گروه ها از نظر سن، جنس، وزن و مدت زمان عمل جراحی وجود نداشت همچنین بین پنج گروه مورد مطالعه از نظر میزان درد و یا زمان درخواست مسکن بعد از عمل، اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    در این مطالعه نشان داده شد که تزریق داخل مفصلی و وریدی کتامین در تسکین درد بعد از عمل، میزان مورفین مصرفی و زمان درخواست آن طی آرتروسکوپی تشخیصی موثر نیست.
    کلیدواژگان: آرتروسکوپی، درد، داخل مفصلی، کتامین، مورفین
  • سید مرتضی حیدری، پرویز کاشفی، مجتبی رحیمی، محمد اسکندری صفحه 9
    زمینه و هدف
    تهوع و استفراغ از عوارض شایع پس از عمل جراحی به روش بیهوشی عمومی و نخاعی می باشد. جهت پیشگیری یا درمان تهوع و استفراغ پس از عمل از داروهای مختلف استفاده شده که علیرغم استفاده از آنها این عارضه کماکان پس از عمل جراحی بطور شایع دیده می شود. از طرفی در برخی از تحقیقات استفاده از اکسیژن با غلظت بالا توانسته است سبب کاهش تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی، متعاقب بیهوشی عمومی شود. با توجه به آنکه تاکنون هیچ تحقیقی در مورد تاثیر اکسیژن بر روی تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی تحت بیهوشی نخاعی انجام نشده است در این تحقیق اثرات اکسیژن با غلظت های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است.
    روش بررسی
    در این مطالعه که از نوع کار آزمایی بالینی دوسوکور است تعداد 132 بیمار با مشخصات ASA I،II (American Society of Anesthesiologyists) در محدوده سنی 70-15 سال، داوطلب عمل جراحی جا اندازی و ثابت کردن باز شکستگی ساق پا تحت بیهوشی نخاعی، بطور تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند. پس از انجام بیهوشی نخاعی با محلول بوپی واکائین 0.5% در حین عمل از اکسیژن با غلظت های 30% (گروه اول)، 50% (گروه دوم) و70% (گروه سوم) استفاده شد. تعداد دفعات استفراغ با مشاهده و شدت تهوع به کمک پرسشنامه (Visual Analogue Scale=VAS) ثبت گردید. اطلاعات بدست آمده توسط آزمون های کای دو و ANOVA و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفته و P< 0.05 معنی دار قلمداد گردید.
    یافته ها
    نتایج این بررسی نشان داد که بین میانگین تعداد دفعات استفراغ، شدت تهوع و میزان مصرف متوکلوپرامید حین عمل و در ساعات 2، 12 و 24 پس از عمل، در گروه های 1، 2 و 3 اختلاف آماری معنی دار وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    استفاده از اکسیژن با غلظت های بالاتر، در مقایسه با دوزهای کمتر باعث کاهش تهوع، استفراغ و یا مصرف متوکلوپرامید و حین عمل و پس از عمل جراحی نمی شود.
    کلیدواژگان: استفراغ، اکسیژن، بی حسی نخاعی، تهوع
  • فرشته آئین، کبری نوریان صفحه 16
    زمینه و هدف
    بر اساس شواهد موجود، آموزش بر پایه حل مساله (Problem Based Learning=PBL) یکی از موفق ترین متدها در رسیدن به اهداف آموزش عالی می باشد. اما متاسفانه این روش به دلیل صرف وقت زیاد و تعداد زیاد دانشجویان کلاس در تدریس درس تخصصی پرستاری مورد استقبال قرار نگرفته است. در این مطالعه با ایجاد تغییراتی در روش PBL استاندارد با هدف بالا بردن قابلیت اجرا و میزان تاثیر آن در یادگیری دانشجویان در مقایسه با روش سخنرانی (Lecture Based Learning=LBL) مورد بررسی قرار گرفته است.
    روش بررسی
    پژوهش حاضر، یک مطالعه نیمه تجربی دو گروهی و یک مرحله ای است که طی آن دو گروه 30 نفری از دانشجویان پرستاری که واحد پرستاری را اخذ نموده بودند، به طور تصادفی به گروه های آزمون و کنترل تقسیم بندی شدند. پس از اطمینان از یکسان بودن رفتار ورودی دانشجویان، گروه آزمون تحت آموزش به روش PBL تعدیل شده و گروه کنترل تحت آموزش به روش سخنرانی قرار گرفتند. در پایان ترم امتحان مشابهی، محتوی سوالات چهار گزینه ای از هر دو گروه به عمل آمد و نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS و آمار استنباطی و توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    یافته های پژوهش نشان داد که میانگین نمرات آزمون نهایی دانشجویان تحت آموزش به روش 15.5±1.6 PBL و در دانشجویان آموزش دیده به روش سخنرانی 12.6±1.7بود (P<0.05).
    نتیجه گیری
    یافته های پژوهش ها نشان داد که روش PBL تعدیل شده در یادگیری دانشجویان در مقایسه با روش سخنرانی تاثیر بیشتری دارد. لذا توصیه می شود از این روش در تدریس دروس تخصصی پرستاری استفاده گردد.
    کلیدواژگان: پرستاری، سخنرانی، دانشجو، یادگیری، یادگیری بر اساس حل مساله
  • حافظ قاهری، حسین طاهری، علی اکبر بیگی، ریحانک طلاکوب صفحه 21
    زمینه و هدف
    یکی از روش های تسکین درد، تکنیک preemptive analgesia است که مبنای آن بلوکه کردن رسپتورهای عصبی درد قبل از تحریک دردناک است. یکی از این رسپتورها، رسپتور ان متیل د اسپارتات (NMDA) است. داروی کتامین دارای خاصیت آنتاگونیستی این رسپتور است که جهت کاهش حساسیت به کار می رود. هدف از این بررسی، ارزیابی اثرات کتامین در تسکین درد، قبل از ایجاد برش در بیماران، پس از کله سیستکتومی بوده است.
    روش بررسی
    در یک مطالعه کارآزمایی بالینی 65 بیمار بین سنین 30 تا 60 سال، با ASA I&II و کاندید عمل کله سیستکتومی الکتیو بطور تصادفی و دوسویه کور در دو گروه قرار گرفتند. نوع برش جراحی و نوع بیهوشی (عمومی) در هر دو گروه یکسان بود. به گروه اول 20 دقیقه قبل از ایجاد برش پوستی، کتامین و 20 دقیقه پس از برش پوستی نرمال سالین وریدی تزریق شد. در گروه دوم 20 دقیقه قبل از برش پوستی از mg/kg 0.5 نرمال سالین و 20 دقیقه پس از برش پوستی از mg/kg 0.5 کتامین به صورت وریدی استفاده شد. پس از عمل از داروی پتیدین با دوز معین در صورت نیاز به عنوان مسکن فرعی استفاده شد. میزان درد بیماران با استفاده از پرسشنامه VSA در زمان های 0 (بلافاصله پس از هوشیاری)، 6، 12 و 24 ساعت پس از عمل اندازه گیری شد. زمان درخواست پتیدین و میزان کل مصرف پتیدین در طول مدت 24 ساعت ثبت گردید. اطلاعات ثبت شده با استفاده آزمون های t و مجذور کا تجزیه و تحلیل گردید.
    یافته ها
    میانگین نمره درد در زمان های 0، 6، 12، 24 ساعت پس از عمل در بیماران به طور معنی داری در گروه اول کمتر از گروه دوم بود. میانگین کل درد در گروه اول 3.24±0.97 و در گروه دوم 1.09 4.18± بود (p<0.05). میانگین مدت زمان اولین درخواست مسکن در گروه اول 1.2 31.12± دقیقه و بیشتر از گروه دوم (1.8 18.21± دقیقه) بود (p<0.05). همچنین بطور معنی داری میزان داروی پتیدین درخواستی در 24 ساعت اول پس از عمل در گروه اول کمتر از گروه دوم بود (p<0.05).
    نتیجه گیری
    بر اساس نتایج این مطالعه استفاده از داروی کتامین وریدی با دوز mg/kg 0.5 قبل از ایجاد برش پوستی در مقایسه با بعد از ایجاد برش پوستی با کاهش میزان درد و کاهش نیاز به مسکن پس از عمل کله سیستکتومی همراه است.
    کلیدواژگان: پتیدین، درد، کتامین، کله سیستکتومی
  • حسین خسروی، مسعود امینی، ساسان حقیقی، دل آرام قدسی، سمیه محمدیان، جمیل باطنی صفحه 29
    زمینه و هدف
    با وجودی که نقش تغذیه درمانی در اداره دیابت از ابتدا مورد توجه قرار گرفته ولی کارآیی آن در دراز مدت کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. بر همین اساس، این مطالعه به منظور تعیین کارآیی دراز مدت تغذیه درمانی در کنترل بیماران دیابتی نوع 2 صورت گرفته است.
    روش بررسی
    در یک مطالعه مداخله ای قبل و بعد 163 بیمار دیابتی نوع 2 که تازه تشخیص داده شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. ابتدا بیماران توسط کارشناس تغذیه ویزیت و ضمن تنظیم یک رژیم غذایی مناسب، آموزش های لازم در زمینه کالری ترکیبات غذایی، مقدار غذا، میان وعده و زمان غذا خوردن بر پایه کیفیت و عادات زندگی، وضعیت زندگی و وزن بیمار به آنها ارایه گردید. پس از یک ماه بیماران مجددا توسط کارشناس تغذیه ویزیت و چگونگی کنترل شاخص ها، رژیم غذایی و چگونگی رعایت آن مورد بررسی قرار گرفت. پی گیری شاخص ها (وزن، قندخون، هموگلوبین گلیکوزیله) در فواصل 3 ماهه، 6 ماهه و یکساله انجام شد و نتایج با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس مشاهدات تکرار شونده (Repeated Measures، ANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    میانگین سن بیماران مراجعه کننده 9.3 51.2± سال بود. بر اساس نتایج این مطالعه در ابتدای مطالعه و سه ماه بعد از آن به ترتیب میزان قند خون 52.5 144.1± و 43.2 119± میلی گرم بر دسی لیتر (p<0.001)، هموگلوبین 1.2 9.31± و%8.22±1.2 p<0.001))، وزن74.2±19.9 و 72±19.8 کیلوگرم (p<0.01) و نمایه توده بدنی (BMI) 29±6.3 و 6.3± 28 (p<0.01) بود. کاهش فاکتورها تا پایان یکسال ادامه یافت ولی میزان کاهش پس از ماه سوم در مقایسه با ماه های قبل معنی دار نبود.
    نتیجه گیری
    درمان تغذیه ای پزشکی در بهبود وضعیت کنترل قند خون در بیماران دیابتی نوع 2 نقش مثبت داشته، هر چند روند بهبود این شاخص ها در دراز مدت از استمرار لازم برخوردار نبوده است.
    کلیدواژگان: تغذیه درمانی، دیابت نوع 2، قند خون، وزن
  • افسانه کاظمیان، شایسته بناییان، ندا پروین، معصومه دل آرام صفحه 35
    زمینه و هدف
    دوران یائسگی همراه با عوارض و پیامدهایی است که می تواند بر کیفیت زندگی یک زن تاثیر گذاشته و احساس خوب و سالم بودن را در او تضعیف نماید. شایع ترین و آزاردهنده ترین این پیامدها گرگرفتگی می باشد. درمان اصلی این حالت هورمون درمانی است که به دلیل داشتن عوارض و پیامدهای سو در عده ای منع مصرف داشته و گروهی نیز راضی به مصرف آن نیستند. لذا این مطالعه با هدف تعیین تاثیر داروی گیاهی فیتو استروژنی والرین (سنبل الطیب) بر گرگرفتگی، دوران یائسگی زنان انجام شد.
    روش بررسی
    در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور تعداد 48 نفر از زنان 65-45 ساله شهرکرد که از گرگرفتگی شاکی بودند به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه (29 نفر گروه درمان با والرین و 19 نفر گروه پلاسبو) قرار گرفتند. به گروه والرین روزانه 700 میلی گرم والرین به مدت دو ماه داده شد و اطلاعات از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه ویژگی های فردی و شدت گرگرفتگی کوپرمن در سه مرحله (قبل از درمان، یک ماه پس از درمان و دو ماه پس از درمان) جمع آوری شد. نتایج توسط روش های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون های من ویتنی، ویلکاکسون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    قبل از درمان 37.9% زنان در گروه والرین گرگرفتگی شدید داشتند که یک ماه پس از درمان به 6.9 (p<0.05) و دو ماه پس از درمان به 3.4% رسید (p<0.001) و در گروه پلاسبو این میزان قبل از درمان 36.8% و یک ماه و دو ماه بعد از درمان به 15% رسید (p<0.05). آزمون من ویتنی نشان داد والرین نسبت به پلاسبو تاثیر بیشتری در کاهش شدت گرگرفتگی دوران یائسگی دارد (p<0.01). همچنین این دارو باعث کاهش مدت گرگرفتگی دو ماه پس از درمان (p<0.05) و تعداد دفعات گرگرفتگی یک ماه (p<0.05) و دو ماه پس از درمان (p<0.01) نسبت به قبل از درمان گردید.
    نتیجه گیری
    نتایج نشان داد که داروی والرین جهت درمان گرگرفتگی دوران یائسگی موثر بوده و می تواند به عنوان یک درمان آلترناتیو مد نظر باشد تا در کسانی که قادر به استفاده از هورمون درمانی نیستند و عوارض ناشی از آن را نمی پذیرند مورد استفاده قرار گیرد.
    کلیدواژگان: گرگرفتگی، والرین، یائسگی
  • احمدرضا اخوت، مجید جمشیدی، محمد گلی، محمدرضا عمران، مهرداد رقاع صفحه 41
    زمینه و هدف
    علاقه به حفظ ظاهر، با پیر شدن افراد در اولویت قرار می گیرد و مردم راه های جدید را جهت جوان سازی جستجو می کنند. تزریق سم بوتولینیوم A جهت مقاصد زیبایی و درمانی از سالها پیش مرسوم بوده است. یکی از موارد کاربرد آن از بین بردن خطوط اخم ناشی از انقباض عضلات صورت است. به علت سادگی انجام، هزینه پایین آن در مقایسه با اعمال جراحی و رضایت مندی بیماران، مورد توجه قرار گرفته و اغلب افراد پس از تزریق اول جهت تزریق مجدد مراجعه می نمایند. لذا این مطالعه با هدف مقایسه زمان شروع و طول اثر سم بوتولینیوم A در تزریق دوم با تزریق اول انجام شد.
    روش بررسی
    این تحقیق یک مطالعه مداخله ای قبل و بعد بود که بر روی 61 نفر (48 زن و 13 مرد) مراجعه کننده به بیمارستان های الزهراء(س) و آیت الله کاشانی اصفهان جهت درمان خطوط اخم صورت انجام گرفت. به این افراد با استفاده از سرنگ انسولین در پنج نقطه از گلابلار صورت و در هر نقطه 25 واحد سم بوتولینیوم A (دیسپورت) تزریق و به مدت 6 ماه پیگیری شدند. پس از گذشت 6 ماه از تزریق اول، تزریق دوم در 25 نفر (19 زن و 6 مرد) در مراجعه مجدد با همان دوز و در همان نقاط انجام شد. زمان شروع اثر و طول اثر تزریق در هر دو مرحله ثبت و داده ها با استفاده از آزمون آماری t زوجی تجزیه و تحلیل گردید.
    یافته ها
    زمان شروع اثر کلینیکی پس از تزریق اول 77/0±1/3 روز و بعد از تزریق دوم 66/0±5/1 روز بود (001/0p<). میانگین طول مدت اثر کلینیکی در تزریق اول 2±14 و در تزریق دوم 2±18 هفته بود (05/0p>).
    نتیجه گیری
    زمان شروع اثر کلینیکی تزریق دوم کوتاه تر از تزریق اول بود. ولی طول اثر در تزریق دوم تفاوتی با مرتبه اول نداشت
    کلیدواژگان: بوتوکس، سم بوتولینیوم A، خطوط هپیردینامیک صورت، خطوط گلابلار صورت، صورت
  • سعید حمیدی زاده، فضل الله احمدی، محمد اصغری صفحه 45
    زمینه و هدف
    استرس و اضطراب در زندگی پیچیده امروزی، به خصوص در سالمندان که قدرت تطابق و سازگاری آنان کاهش می یابد می تواند باعث عوارض وخیم و جبران ناپذیری در ابعاد سلامت آنان شود. این مطالعه با هدف کاهش میزان اضطراب و استرس افراد به منظور کاهش و یا جلوگیری از عوارض و اثرات منفی ناشی از این عوامل با بکارگیری تکنیک آرامسازی پیشرونده عضلانی در سالمندان مبتلا به هیپرتانسیون انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه نیمه تجربی که در مرکز سالمندان کهریزک تهران در سال 1383 انجام گرفت 55 نفر سالمند مبتلا به فشارخون بالا به روش در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. در گروه آزمون تکنیک آرامسازی پیشرونده عضلانی به مدت 6 هفته و هفته ای سه بار به مدت 20 دقیقه اجرا گردید. میزان اضطراب و استرس هر دو گروه قبل از مداخله، هفته سوم و در پایان مداخله با استفاده از پرسشنامه DAS (Depression Anexiety Stress) ارزیابی گردید. از آزمون های من ویتنی، ویلکاکسون و آنالیز واریانس تکرار شونده جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شد.
    یافته ها
    با بکارگیری آرامسازی پیشرونده عضلانی، میانگین نمره اضطراب و استرس در گروه آزمون از 4.02 38.8± قبل از مداخله به 3.7 34.3±، در هفته سوم به 5.17 33±در پایان مداخله رسید (p<0.01). در حالی که این میزان در گروه شاهد قبل از مداخله 4.14 38.6±، در هفته سوم 6.07 37.5± و در پایان مداخله 4.16 39.5± بود که این افزایش از نظر آماری معنی دار بود (p<0.05). همچنین در گروه آزمون فشارخون دیاستولیک، فشارخون سیستولیک، تعداد ضربان نبض، تعداد تنفس کاهش معنی داری داشته اند (p<0.01). در حالی که در گروه شاهد این مقادیر به جز تعداد تنفس افزایش یافته اند (p<0.01).
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش می توان گفت که با بکارگیری روش های غیر دارویی، مانند تکنیک های آرامسازی، امکان دست یابی به کنترل استرس و اضطراب و جلوگیری از عوارضی همانند فشارخون بالا و ایجاد یک عمر طولانی همراه با سلامتی در سالمندان نیز مانند سایر گروه های سنی وجود دارد.
    کلیدواژگان: آرامسازی، استرس، اضطراب، سالمند، فشارخون بالا
  • نادیا رضایی، فریده طاهباز، مسعود کیمیاگر، حمید علوی مجد صفحه 52
    زمینه و هدف
    مراقبت های پزشکی - تغذیه ای در بیماران مبتلا به دیابت از بروز و پیشرفت عوارض جلوگیری می کند. یافته های متناقضی در زمینه تاثیر آگاهی بر بهبود کنترل متابولیک بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 وجود دارد. این بررسی با هدف تعیین تاثیر آموزش تغذیه بر آگاهی، نگرش و عملکرد مبتلایان به دیابت نوع 1 انجام شد.
    روش بررسی
    در یک مطالعه مداخله ای قبل و بعد کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 شهرستان الیگودرز (30 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. در شروع مطالعه فراسنج های بیوشیمیایی با روش های استاندارد اندازه گیری و پرسشنامه KAP (Knowledge Attitude Practices) سپس یاد آمد خوراک سه روزه، تکمیل گردید. بیماران به مدت 12 ساعت در زمینه کلیات بیماری دیابت، عوارض آن، نحوه پیشگیری و مراقبت های لازم جهت به تاخیر انداختن عوارض و تغذیه در بیماری دیابت و جانشین های مواد غذایی آموزش دیدند و سه ماه بعد از آموزش مجددا فراسنج های بیوشیمیایی اندازه گیری و پرسشنامه KAP و یادآمد خوراک تکمیل شد و داده های قبل و بعد از آموزش مقایسه شدند. داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS و Nuatritionist3 و آزمون های آماری t مزدوج و مک نمار تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته ها
    نتایج این مطالعه نشان داد که آموزش، تغییر معنی داری در میانگین وزن، نمایه توده بدنی (BMI)، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، میزان مصرف انرژی و درشت مغذی ها ایجاد نکرد (p>0.05)، ولی باعث کاهش معنی داری در میزان قند خون ناشتا، کلسترول تام، درصد هموگلوبین گلیکوزیله (HbAlc)، LDL (Low Density Lipoprotein) سرم و تعداد دفعات هیپوگلیسمی در هفته گردید (p<0.001). نمره آگاهی از 3.9±14.2 به 2.6±21.9 و نمره عملکرد از 5.8±17.2 به 4.5±26.9 افزایش یافت (p<0.001). آزمون مک نمار تغییر معنی داری در نگرش افراد بعد از مداخله را نشان داد (p<0.05).
    نتیجه گیری
    آموزش تغذیه موجب افزایش سطح آگاهی، نگرش و عملکرد و هم چنین تغییراتی در فراسنج های بیوشیمیایی در جهت بهبود کنترل متابولیک در بیماران دیابتی گردید. بنابراین آموزش تغذیه در کنار انسولین درمانی از عوامل مهم در کنترل بیماری دیابت نوع 1 می باشد.
    کلیدواژگان: آموزش تغذیه، آگاهی، دیابت نوع 1، عملکرد، نگرش
  • سید رضابرزو، محمود غلیاف، رویا امینی، میترا زندیه، بی تا ترکمان صفحه 60
    زمینه و هدف
    عدم کفایت دیالیز یکی از عوامل تعیین کننده ناتوانی و مرگ و میر در بیماران دیالیزی می باشد. بالا بردن کفایت دیالیز در بهبود پیش آگهی بیماران دیالیزی بسیار موثر است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر افزایش جریان خون بر روی کفایت دیالیز بیماران تحت همودیالیز می باشد.
    روش بررسی
    این مطالعه از نوع مداخله ای قبل و بعد است که در آن 42 بیماری که در طول مدت مطالعه تحت همودیالیز در بیمارستان اکباتان همدان قرار داشتند مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های لازم شامل وزن بیمار قبل و بعد از دیالیز، اولترافیلتراسیون دستگاه، اوره در خون قبل و بعد از دیالیز، مدت زمان دیالیز، ضریب کلیرانس فیلتر، سرعت جریان محلول دیالیز، از بیماران جمع آوری و در یک برگ چک لیست ثبت گردید، سپس بیمار به دستگاه وصل و یک نمونه خون در هر دو مرحله از ست شریانی قبل از دیالیزور گرفته شد و پس از تهیه نمونه خون دور پمپ ماشین در جلسه اول همودیالیز بر روی 200 میلی لیتر در دقیقه و در جلسه بعدی بر روی 250 میلی لیتر در دقیقه تنظیم گردید. در طی انجام همودیالیز وضعیت همودینامیک، علایم بالینی بیمار به دقت تحت کنترل قرار گرفت. پس از پایان همودیالیز و قبل از جدا سازی بیمار از دستگاه مجددا یک نمونه خون از ست شریانی قبل از دیالیزور تهیه شد (جمعا 4 نمونه خون برای هر بیمار). نمونه خون برای بررسی اوره به آزمایشگاه فرستاده شد تا توسط یک نفر و با یک دستگاه مورد بررسی قرار گیرد. پس از دریافت نتایج آزمایش خون و وزن بیماران، هر یک از نتایج را در فرمول استاندارد قرار داده تا بدین طریق میزان کفایت دیالیز تعیین گردد و سپس به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از تست آماری t زوج استفاده شد.
    یافته ها
    میانگین KT/V (K=Clearance dialyzer، T=Time، V=Volume of distribation of urea) بیماران با دور پمپ 200 و 250 به ترتیب 0.335 0.943± و 0.456 1.195± و میانگین URR (Urea Reduction Ratio) با دور پمپ 200، 13.6 53.3± و دور پمپ 250، 10.74 60.178± به دست آمد. نتایج به دست آمده نشان داد که بین دو گروه از نظر کفایت دیالیز اختلاف معنی دار آماری وجود دارد (p<0.05).
    نتیجه گیری
    افزایش جریان خون به میزان 25% نسبت به جریان خون قبلی در دستیابی به یک دیالیز کافی موثر است.
    کلیدواژگان: سرعت جریان خون، همودیالیز، کفایت دیالیز
  • علی اکبر ملکی راد، کبری راهزانی، اکرم رنجبر، سید محمد علی شریعت زاده، پوران بادکوبه هزاوه صفحه 67
    زمینه و هدف
    رادیکال های آزاد، اتم ها یا مولکول هایی هستند که به خاطر وجود الکترون تک بسیار واکنش پذیر می باشند. عدم تعادل بین تولید رادیکال های آزاد و سیستم دفاعی آنتی اکسیدان ها باعث ایجاد استرس اکسیداتیو می شود که می تواند زمینه ساز بیش از یکصد نوع بیماری باشد. آلاینده های محیطی که سطح آنها در شهر اراک به دلیل صنعتی بودن بالاست، یکی از عوامل افزاینده تولید رادیکال های آزاد می باشند. لذا در راستای پیشگیری از ایجاد بیماری در شهر اراک این مطالعه با هدف تعیین ظرفیت آنتی اکسیدانی دانش آموزان 17-15 ساله این شهر انجام شد.
    روش بررسی
    در یک مطالعه توصیفی - تحلیلی 720 نفر (395 دختر و 325 پسر) از دانش آموزان 17-15 ساله شهر اراک به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. در این مطالعه ظرفیت آنتی اکسیدانی تام بزاق با روش (Ferric Reducing Ability of Plasma=FRAP) اندازه گیری شد که این روش بر اساس توانایی بزاق در احیای یونهای فرو (Fe+3) به فریک (Fe+2) است.
    یافته ها
    میانگین و انحراف معیار ظرفیت آنتی اکسیدانی تام بزاق? m/mL 1.53 ±0.065 بود که این مقدار در پسرها 0.071 1.64± و در دخترها 0.059 1.42± میکرومول در میلی لیتر بود (p<0.001).
    نتیجه گیری
    نتایج ما نشان داد که ظرفیت آنتی اکسیدانی دانش آموزان در شهر اراک پایین تر از ظرفیت آنتی اکسیدانی دانش آموزان در مطالعات دیگران بوده که به عنوان ناهنجاری آنتی اکسیدانی می تواند زمینه ساز بیماری های مختلفی در افراد گردد.
    کلیدواژگان: آنتی اکسیدان، استرس اکسیداتیو، بزاق، رادیکال آزاد
  • شهریار صالحی، حسینعلی مهر علیان صفحه 72
    زمینه و هدف
    خشونت خانگی در دوران بارداری تهدید جدی بر سلامت جسمی، روانی و روحی مادر و جنین است و در نهایت تهدید جدی بر سلامت و ساختار جامعه است. هدف از این تحقیق تعیین شیوع و نوع همسر آزاری در زنان باردار مراجعه کننده به درمانگاه های شهرستان شهرکرد بوده است.
    روش بررسی
    این پژوهش یک مطالعه توصیفی - تحلیلی با نمونه گیری به روش در دسترس بوده که نمونه های این پژوهش را 1600 زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی، درمانی شهرستان شهرکرد که دارای پرونده مراقبت بارداری بوده و به طور ماهانه جهت مراقبت بارداری به درمانگاه مراجعه می نمودند تشکیل داده اند. اطلاعات به وسیله پرسشنامه که مشتمل بر دو بخش، مشخصات و متغیرهای دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد خشونت خانگی بود، به روش مصاحبه حضوری جمع آوری گردید و سپس داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و آزمون کای دو تجزیه و تحلیل شد.
    یافته ها
    شیوع همسر آزاری در کل نمونه های مورد مطالعه برابر 67.5% و شامل همسر آزاری جسمی 34.5%، همسر آزاری روحی و روانی 51.7% و همسر آزاری جنسی 13.8% بود. همچنین آسیب های شدید ناشی از همسر آزاری در بعد جسمی برابر 17.44%، در بعد روحی و روانی برابر 12.56% و در بعد جنسی برابر 0.4% بود. بین خشونت خانگی با محل زندگی (شهر، روستا)، سطح تحصیلات و سن ازدواج ارتباط معنی دار آماری وجود نداشته، اما سطح خشونت در افرادی که طول مدت ازدواج آنان کمتر از 5 سال، اولین بار حاملگی، سطح اقتصادی پایین و شوهرانشان بیکار و اعتیاد داشتند از نظر آماری قابل توجه بود (p<0.05).
    نتیجه گیری
    خشونت خانگی در زنان باردار شهرستان شهرکرد از شیوع بالایی برخوردار است که این میزان با سطح اقتصادی پایین، اعتیاد و بیکاری همسر، اولین حاملگی و طول مدت ازدواج ارتباط مستقیم دارد.
    کلیدواژگان: زنان باردار، خشونت خانگی، مراقبت دوران بارداری
  • خلاصه انگلیسی مقالات
    صفحات 1-12
|
  • Kamran Mintazeri, Parviz Kashef, Ali Abdollahi, Hosein Taheri Page 1
    Background And Aim
    Arthroscopic knee surgery is a painful operation and control of its pain causes earlier recovery of the patients. Therefore, the reduction of the post-operative pain is very important. The aim of this study was to evaluate the analgesic effect of intra-articular ketamine injection after knee arthroscopy.
    Method
    In a double blind randomized study, 75 patients with age ranging of 18-60 years who were candidate for elective arthroscopy were chosen and the same anesthetic method was used for all of them. Based on the injected anesthetic drug, they were divided into five equal groups, A-E. Group A received both intra-articular ketamine (0.5 mg/kg) and intravenous placebo. Group B received intra-articular ketamine (0.75 mg/kg) and intravenous placebo. Group C received intravenous ketamine (0.5 mg/kg) and intra-articular placebo. Group D received intravenous ketamine (0.75 mg/kg) and intra-articular placebo. Group E received intravenous and intra-articular placebo. After the operation, if necessary, intra-veouns morphine (0.05 mg/kg) was given for pain relief. Using visual analogue scale (VAS 1 to 10), the pain was evaluated at 4, 8 and 24 hours after the operation. The time of first rescue analgesic request, and the total dose of morphine used was recorded. Statistical analysis was carried out by using SPSS software.
    Results
    The results of this study showed that there was no significant difference in the cases of age, sex, weight and duration of operation among 5 groups studied. Also, the total amount of opioid or the time beginning of analgesic request was not statistically different among the groups during 24 hours observation.
    Conclusions
    Based on our results, intra-articular ketamine injection did not reduce postoperative pain after diagnostic knee arthroscopy and had no sparing effect on total opioid consumption and first postoperative analgesic request.
    Keywords: Analgesia, Arthroscopy, Ketamine, Intra, articular, Morphin
  • Seyed Morteza Heidari, Parviz Kashefi, Mojtaba Rahimi, Mohammad Eskandari Page 9
    Background And Aim
    Postoperative nausea and vomiting (PONV) are common complications after both general and regional anesthesia. A number of different drugs are used for prevention and treatment of PONV. However, the complications are still common. Some of the recent investigations showed that using high concentration of oxygen decreased nausea and vomiting after general anesthesia but there is no study about effects of oxygen on PONV after regional anesthesia. Therefore, in this study the effect of different doses of oxygen is studies on the neusea and vomiting of after spinal anesthesia.
    Methods
    In this double-blinded clinical trial, 132 patients with ASA I and II (American Society of Anesthesiologyists) criteria and 15-70 years old who were scheduled to undergo elective surgery for reduction and fixation of tibia open fracture were randomly divided into three equal groups. Spinal anesthesia was performed with 0.5% bupivacaine solution and oxygen with concentrations of 30% (group 1), 50% (group 2) and 70% (group 3) has been administered during operation. The frequency of vomiting and the severity of nausea with regard to VAS (visual analogue scale) were determined. Data was analyzed by ANOVA and c2 tests with SPSS software and a P value< 0.05 is considered significant.
    Results
    The mean of vomiting frequency, nausea intensity and dose of metoclopramid consumption in the patients of the 3 groups were not significantly different.
    Conclusion
    The result of this study revealed that the higher concentrations of oxygen didn’t reduce PONV or metochlopramide consumption during and after the operation.
    Keywords: Nausea, Oxygen, Spinal anesthesia, Vomiting
  • Fereshte Aein, Kobra Nourian Page 16
    Background And Aim
    Based on the available evidence and experiments, problem-based learning (PBL) is one of the most successful methods in achievement of higher education objectives. In this method, learning is basically depended on the group discussion which is helpful in learning of medical subjects on the clinical cases. Despite its advantages, the standard form of problem-based learning method is not applicable in the university courses because of the large number of students and time consuming. In this study, an alteration of the standard PBL was used and the results were compared to those of the lecture-based learning in terms of education and learning.
    Method
    This quasi experimental and two-step study was performed on 60 nursing students, who were attending the course. They were randomly divided into two equal groups of experiment and control. The topics of pediatric nursing were taught to the experimental group and control group by problem-based learning and lecture-based learning, respectively. The students were evaluated for educational achievement using a multiple choice question test. Data was analyzed using descriptive statistics.
    Results
    Our findings showed that the mean of the final score of the students who learned by PBL method was significantly higher (15.5±1.6) than that of the students who learned by lecture-based method (12.6±1.7) (p<0.05).
    Conclusion
    Our results showed that learning by the modified standard PBL method was more effective and successful than that of the lecture-based method. Therefore, this method is recommended for teaching of special nursing courses.
    Keywords: Education, Problem, based learning, Lecture, Learning, Student, Nursing
  • Hafez Ghaheri, Hosein Taheri, Aliakbar Beigi, Reyhanak Talakoub Page 21
    Background And Aim
    Preemptive analgesia is one of the pain sedative methods which is based on the blocking of pain receptor before any painful stimulation. Ketamine is a NMDA (N-Methyl D-Aspartate) receptor blocker, which has been used to reduce central sensitization. This study was performed to evaluate the preemptive effect of low dose ketamine (0.5 mg/kg, i.v.) on postoperative pain of cholecystectomy.
    Methods
    In this study, sixty patients aged 30-60 years, with Anesthesia Society of America Scoring I or II (ASA I or II), candidate for elective cholecystectomy were randomly divided into two groups. The same operation and general anesthetic methods were used for the two groups. The patients in group1 received 0.5 mg/kg ketamine, 20 min. before surgical incision and normal saline (the same volume), 20 min. after the operation. The patients of group 2, received normal saline (0.5 mg/kg) 20 min. before surgical incision and ketamine (0.5 mg/kg) 20 min. after that. In the postoperative period, analgesia was maintained with pethidine Using Visual Analogue Scale (VAS), pain was measured at 0 (arousal), 6, 12 and 24 hrs after the operation. The time interval for the first request of analgesia and the total amount of analgesic consumption during 24 hrs were reported. The data was analyzed using t and c2 tests.
    Results
    The mean value of pain intensity at 0, 6, 12 and 24 hrs after the operation in group 1 (3.24±0.97) was significantly less that that of the group 2 (4.18±1.09) (p<0.05). The time interval to request the first analgesic supplement was longer in the group 1 than that in the group 2 (31.12 min versus 18.12 min; p<0.05). Also, the total pethidine consumption was significantly different between two groups (p<0.05).
    Conclusion
    Based on our results, using pre-incisional ketamine (1 mg/kg) has more preemptive effect on reducing pain and analgesia requirement after cholecystectomy compared to those of post-operative ketamine.
    Keywords: Analgesia, Cholecystectomy, Ketamine, Pethedine
  • Hosein Khosravi, Sasan Haghighi, Delaram Ghodsi, Somaye Mohammadian, Jamil Bateni, Masoud Amini Page 29
    Background And Aim
    Although the short-term benefit of medical nutrition therapy (MNT) on the management of diabetes has been shown by previous studies, long-term efficiency of MNT has not been adequately investigated. The aim of this study was to investigate the efficiency of MNT during a 1-year follow-up period in the type II diabetic patients.
    Methods
    In a follow-up study, 163 newly-diagnosed type II diabetic patients received MNT, including the educational materials on calorie, quantity and frequency of food intake, as well as the snakes. Patients were asked to have a second nutritional consulting after 1 month. Body weight, FBS and HbA1c were measured at 3, 6 and 12-month intervals and the results were compared using repeated-measures ANOVA.
    Results
    The mean of patients’ age was 51.2±9.3 years. HbA1c, weight and BMI decreased significantly after 3 months of MNT (p<0.001, p<0.001, p<0.01, respectively), followed by continuous but non-significant decrease in the mentioned variables during the next 9 months.
    Conclusion
    Though the weight, BMI, FBS and HbA1c did not decrease significantly beyond 3 months of MNT, but the changes were significant as compared to the beginning of the study. It is probable to enhance the long-term effect of MNT on weight and glycemic control by increasing the number of sessions of nutritional consulting.
    Keywords: Blood suger, Diabetes mellitus type 2, Nutrition therapy, Weight
  • Afsane Kazemian, Shayeste Banaian, Neda Parvin, Masoume Delaram Page 35
    Background And Aims
    Menopause is accompanied by a number of complications, which affects the life quality and diminishes feeling of health. The most common of these complications is hot flash. Hormone therapy is commonly used for treatment of this symptom but it has a few side effects and thus is not used in some patients. Therefore, this study was aimed to determine the effect of valerian on hot flash in a group of menopausal women.
    Methods
    This double-blinded clinical trial was performed on 48 women aged 45-65 years complaining from hot flash. The women were randomly divided into two groups of experimental (taking valerian) and control (taking placebo). The women were interviewed and a questionnaire consisting individual characteristics and hot flash severity (using Kupperman index) was filled. Hot flash severity was measured before and 30 and 60 days after treatment. The data was analyzed by SPSS using mann-whhitney and Wilkokson tests.
    Results
    Based on our results, 37.9% of the experimental group was suffered from severe hot flash. One month and two months after treatment, the rate decreased to 6.9% and 3.4%, respectively (p<0.001). In the control group, the rate was 36.8%, before and 15% one and two months after the treatment (p<0.05). Mann-Whitney test indicated that valerian was more effective than placebo in reducing the severity of hot flash during the menopausal period (p<0.01).This drug reduced duration of hot flash, two months after the treatment (p<0.05) and decreased its frequency one (p<0.05) and two months (p<0.01) after treatment.
    Conclusion
    The results of this study showed that valerian is effective for treatment of hot flash during menopausal period and it may be used as an alternative for hormone therapy.
    Keywords: Hot flash, Menopause, Valerian
  • Ahmadreza Okhovat, Majid Jamshidi, Mohammad Goli, Mohammadreza Omrani, Mehrdad Ragha Page 41
    Toxin
    Background And Aim
    Beautiful appearance is important for many people particularly with aging. Botulinum A toxin has been used for cosmetic purposes for several years. One of its applications is removal of hyper dynamic facial lines. Its use is very popular due to cheaper and more simplicity, compared to the surgical methods. Also most patients are interested to using it for the second time. Therefore, the aim of this study was to evaluate in the onset and duration of action of this toxin, following the first and the second injection compared to the first injection.
    Methods
    This interventional study, was carried out on 61 patients (48 females and 13 males) referred to Al-Zahra and Kashani hospitals of Isfahan for treatment of their facial hyper dynamic lines. At the first visit, 25 units of botulinum were injected at 5 points of the face of the patients and followed up for 6 months. At the end of 6 months, the second injection was administrated to the available patients (25 individuals) using the same dose of toxin and locations. The onset and duration of action in the two periods were recorded. The data was analyzed using t-test.
    Results
    The onsets of clinical actions following the first and the second injections were 3.1±0.77 and 1.5±0.41 days, respectively (p<0.001). Means of the duration of action for the first and the second injection were 14±2 and 18±2 weeks, respectively (p>0.05).
    Conclusion
    The onset of action for the second injection was faster. However, there was no significant difference in duration of action between the two injections.
    Keywords: Botulinum A, Facial, Glabellar lines, Hyper dynamic facial lines
  • Hamidizade, Fazlollah Ahmadi, Mohamma Asghari Page 45
    Background And Aim
    Anxiety and stress are among the most important problems of modern life. These problems, particularly in elders who their adaptation to the problems is low, result in serious complications in health. This study was performed to assess the effects of progressive muscle relaxation (PMR) technique on anexiety and stress in the hepertensive elders.
    Methods
    This quasi-experimental study was coducted in Kahrizak charity foundation in Tehran, in 2005. In this study, 55 elderly men and women who resided in the centre and suffered from hypertension, were randomelly divided into two groups; experimental (27) and control (28). PMR technique was administrated to the individualls of experimental group for 6 weeks (3 times a week, for 20 minutes). Subsequently, using depression anxiety stress (DAS) questionair, the level of anxiety and stress was measured in the two groups at the beginning, in the third week and at the end of the study. The data was analyzed, using Manvitni, Wilkakson and ANOVA tests.
    Results
    Using PMR, mean of anxiety and stress in the individuals of experimental group was 38.8±4.02, before intervention and decreased to 3434.3±3.7, at the third min. and to 33±5.17, at the end of intervention (p<0.01). In the control group, the means were 38.6±4.14, before intervention, 37.5±6.07 at the third week and 39.5±4.16 at the end of intervention. These differences were statistically sinificant (p<0.05). Also, in the individuals of experimental group, there was a significant decrease in SBP, DBP, HR, RR (p<0.01), wherease in the control group, these parameters, except RR were increased (p<0.01).
    Conclusion
    Our results showed that using non theraputic tecniques such as PMR may control both stress and anxiety and thier compications such as hypertension in elders. This would result in healthy and prolonged life in this age group like others.
    Keywords: Anexiety, Elder, Hypertension, Relaxation, Stress
  • Nadia Rezaei, Faride Tahbaz, Masoud Kimyagar, Hamid Alavi Majd Page 52
    Background And Aim
    Medical-nutritional managements would reduce the progress of complications in the diabetic patients. There are a number of controversial findings about the effect of knowledge on improvement of metabolic control in type 1 diabetic patients. Therefore, the aim of this study was to evaluate the effect of nutrition education on knowledge, attitude and practice of patients in Aligoodarz.
    Methods
    Using standard methods, the biochemical indices were measured at the beginning of the study and the knowledge, attitude and practice (KAP) questionnaire was filled in by the patients. The patients were trained 12 hrs during 3 days for diet survey and KAP. Three months later, the biochemical indices were measured, the questionnaires were filled in and the data of before and after the training were compared. The data were analyzed by SPSS, using paired t-test and McNemar tests. P values less than 0.05 were considered significant.
    Results
    The mean of the duration of diabetes was 10.9±6.44 years. FBS, HbA1c%, total cholesterol, LDL-C and hypoglycemic attacks decreased significantly (p<0.001). Both knowledge and practice scores increased (p<0.001) significantly from 14.2±3.9 to 21.9±2.6 and 17.2±5.8 to 26.9±4.5, respectively. Attitude also increased significantly (p<0.05).
    Conclusion
    Based on our results, nutrition education increases knowledge, attitude and practice in the diabetics and changes the biochemical indices to improve their metabolic control. Therefore, the appropriate nutrition education, in addition to insulin therapy, is useful in the control of type 1 diabetes.
    Keywords: Attitude_Knowledge_Nutrition education_Practice_Type 1 diabetes
  • Aliakbar Malekirad, Kobra Rahzani, Akram Ranjbar, Seyed Mohammad Ali Shariatzade, Pouran Badkoube Hezaveh Page 67
    Background And Aim
    Free radicals are molecules or atoms that due to their single electron have high reactivity. An imbalance between production of free radicals and antioxidant defensive system of human causes oxidative stress, which can create more than one hundred kinds of disease. Since environmental pollutants are a source of free radicals and Arak is an industrial city, this study was performed to determine the antioxidant capacity of 15-17 years old students of the city.
    Method
    This descriptive-analytical study was performed on 720 students (395 females and 325 males) selected by multiuse sampling. The total antioxidant capacity of saliva in these students was measured by ferric reducing ability of plasma (FRAP) method, which is based on the ability of saliva to reduce ferrous (Fe+3) to ferric ion (Fe+2).
    Results
    The total antioxidant capacity of saliva was 1.53±0.065 μm/ml. This amount was 1.64±0.071 in males and 1.42±0.059 μm/ml in females.
    Conclusion
    Our results showed that antioxidant capacity of Arak students was lower than that of antioxidant capacity in other studies. This factor, as an antioxidant disturbance, may cause different diseases in the students of this city.
    Keywords: Antioxidant, Free radicals, Oxidative stress, Saliva
  • Shahriar Salehi, Hoseinali Mehralian Page 72
    Background And Aim
    Domestic violence during pregnancy causes significant mental and physical impairment in both mother and fetus and is an important threat to social health. The aim of this study was to determine the prevalence and types of domestic violence against pregnant women referred to maternity clinics in Shahrekord, 2003.
    Method
    This descriptive and analytical study was performed on 1600 pregnant women referred to maternity clinics in Shahrekord during year 2003. Using a questionnaire, the demographic characteristics were collected and the data was analyzed using c2 test.
    Results
    The prevalence of domestic violence was % 67.5 including physical (%39.5), psychological (%51.7) and sexual (%13.8) violence. The detrimental effects on the women due to the violence were physical (%17.44), psychological (%12.56) and sexual (%0.4). There was no correlation between the domestic violence and residence place, education and age of marriage. However, the rate of violence in the women with less than five years of marriage life, with poor economical condition, with first pregnancy, with unemployed and drug addicted husbands was statistically higher (p<0.05).
    Conclusion
    Our results showed that the prevalence of domestic violence in this city is high and it is significantly related to poor economical condition, unemployment, addiction, first pregnancy and duration of marriage life.
    Keywords: Domestic violence, Maternity care, Pregnant women