فهرست مطالب

فصلنامه علوم زراعی ایران
سال پانزدهم شماره 4 (پیاپی 60، زمستان 1392)

  • تاریخ انتشار: 1392/12/09
  • تعداد عناوین: 6
|
  • محمد علی توحیدی نیا*، داریوش مظاهری، سید محمد باقر حسینی، حمید مدنی صفحات 295-307
    به منظور بررسی اثر مصرف توام کود زیستی و کود شیمیایی بر عملکرد ذرت (سینگل کراس 704) آزمایشی در سال 1388 درمزرعه آموزشی و پژوهشی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، بصورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. تیمارها شامل سه سطح کود زیستی از منبع کود تجاری فسفر بارور-2 [شاهد (بدون مصرف کود)، تلقیح بذر، تلقیح بذر + مصرف سرک)] و کود شیمیایی فسفر در چهار سطح [شاهد (بدون مصرف کود)، 20، 40 و 60 کیلوگرم در هکتار] بودند. نتایج نشان داد که مصرف کود زیستی بر صفات عملکرد دانه، عملکرد زیستی، قطر بلال،وزن دانه در بلال، وزن هزاردانه، تعداد دانه در بلال و شاخص برداشت معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار تلقیح بذر + مصرف سرک با مقدار 13131 کیلوگرم در هکتار در مقایسه با تیمار شاهد با مقدار 12341 کیلوگرم در هکتار بود. مصرف کود شیمیایی فسفر نیز بر همه صفات یاد شده به جز تعداد دانه در بلال معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار 60 کیلوگرم فسفر شیمیایی (8/12855 کیلوگرم در هکتار)بود که تفاوت آن با شاهد (12650 کیلوگرم در هکتار)معنی دار بود. اثر متقابل تیمارهای کود شیمیایی فسفر و کود زیستی بر همه صفات گیاهی ذرت به جز تعداد دانه در بلال و قطر بلال و شاخص برداشت معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه در اثر متقابل تیمارهای آزمایشی کود زیستی تلقیح بذر + مصرف سرک و 60 کیلوگرم فسفر شیمیایی با عملکرد 1/13381 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. یافته های این پژوهش نشان داد که کود زیستی حاوی ریزجانداران حل کننده فسفر می تواند با افزایش جذب فسفر از خاک منجر به افزایش عملکرد دانه ذرت شود.
    کلیدواژگان: ذرت، شاخص برداشت، عملکرد دانه، فسفر و کود زیستی
  • رجب چوکان*، افشاراستخر، حسین حدادی، محمدرضا شیری، مسعودرفیعی، کامران انوری، سعید خاوری خراسانی، محمد تقی فیض بخش، عزیز آفرینش، همایون دارخال غلامرضا افشارمنش، ثریا قاسمی، رضا معینی صفحات 308-319
    در این آزمایش تعداد 14 دو رگ ذرت به همراه رقم شاهد (سینگل کراس 704) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در 12 منطقه (کرج، شیراز، قراخیل قائمشهر، مغان، خرم آباد، میاندوآب، مشهد، گرگان، دزفول، اصفهان، جیرفت و ایلام) به مدت دو سال (91 و 1390) مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس نتایج تجزیه واریانس و مقایسه میانگین دو ساله عملکرد دانه، دو رگ K47/2-2-1-3-3-1-1-1 x MO17 (سینگل کراس 703) در مناطق کرج، زرقان شیراز، قراخیل قائمشهر، گرگان، اصفهان و جیرفت به ترتیب با 13758، 14190، 11084، 9227، 10784 و 10556 کیلوگرم در هکتار، بالاترین عملکرد دانه را تولید نمود. این دو رگ در مناطق میاندوآب (با 19470 کیلوگرم درهکتار) و خرم آباد (با 6303 کیلوگرم درهکتار) دومین و در مناطق مغان (با 10010 کیلو گرم در هکتار) و مشهد (14730 کیلوگرم در هکتار) سومین رتبه از نظر عملکرد دانه را به خود اختصاص داد. در سال 1390، دو رگ های سینگل کراس 703، سینگل کراس 702 (K47/2-2-1-4-2-1-1-1× K18) و سینگل کراس 705 به ترتیب با 12260، 10209 و 10186 کیلوگرم در هکتار و در سال 1391 به ترتیب با 11321، 11181 و 10081 کیلوگرم در هکتار، بالاترین عملکرد دانه را به خود اختصاص دادند. بر اساس تجزیه مرکب سال و مکان نیز دو رگ های سینگل کراس 703، سینگل کراس 702 و سینگل کراس 705 به ترتیب با 11290، 10965 و 10133 کیلوگرم در هکتار بالاترین تولید دانه را در واحد سطح داشتند. تجزیه پایداری بر اساس شاخص برتری نشان داد که دو رگ های سینگل کراس 703 (06/0=Pi)، سینگل کراس 702 (78/0=Pi) و سینگل کراس 705 (70/1=Pi) به ترتیب برترین دورگ ها در این آزمایش بودند. با توجه به شاخص برتری که تلفیقی از عملکرد بالا و پایداری است، دو رگ سینگل کراس 703 در صورت تولید مناسب عملکرد در آزمایشات در شرایط زارعین می تواند به عنوان دورگ جدید ذرت معرفی شود.
    کلیدواژگان: امید بخش، ذرت، سینگل کراس 703، عملکرد دانه و مقیاس برتری
  • فاطمه سلحشوردلیوند*، علیاشرف صدرالدینی، امیرحسین ناظمی، ناصردواتگر، محمدرضانیشابوری صفحات 320-336
    در این آزمایش اثر هم زمان تنش های شوری و خشکی و حد آستانه تحمل این تنش ها برای برنج رقم هاشمی در سال 1389 در موسسه تحقیقات برنج کشور (رشت) مورد بررسی قرار گرفت و بهترین مدل برآورد کاهش جذب آب در شرایط وقوع هم زمان تنش های شوری و خشکی تعیین گردید. تیمارهای آزمایشی شامل آبیاری در سه سطح غرقاب دائم با ارتفاع 3 سانتی متر، دورهای آبیاری 4 و 8 روز و شوری در پنج سطح (1، 2، 3، 4 و 5 دسی زیمنس بر متر) بودند که در قالب فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار اعمال شدند. نتایج نشان داد که برای گیاه برنج رقم هاشمی، حد آستانه کاهش عملکرد در اثر تنش خشکی، 80 درصد رطوبت اشباع خاک است. برای حد آستانه تنش شوری نیز، هدایت الکتریکی عصاره اشباع خاک 83/2 دسی زیمنس بر متر بود که نشان دهنده حساسیت این رقم به شوری است. بهترین مدل در پیش بینی تابع کاهش جذب آب در شرایط تنش های شوری و کم آبیاری، مدل همایی و فدس بود. در این مدل با تفاضل فشار اسمزی آستانه کاهش عملکرد از مقدار مکش آب در نقطه پژمردگی دائم، اثر توام خشکی و شوری کم تر از مجموع و یا حاصلضرب هر یک از این تنش ها فرض شده است. به نظر می رسد در شرایطی که تنش های خشکی و شوری متوازن نیستند نیز پاسخ مدل به واقعیت نزدیک و توانایی پیش بینی مقادیر پایین عملکرد نسبی وجود داشته باشد.
    کلیدواژگان: برنج، تنش خشکی، تنش شوری و مدل های کاهش جذب آب
  • مهرزاد الله قلی پور*، عزت الله فرشادفر، بابک ربیعی صفحات 337-354
    به منظور ارزیابی تنوع مولکولی و طبقه بندی ژنوتیپ های برنج، تعداد 94 ژنوتیپ برنج موجود در کلکسیون موسسه تحقیقات برنج کشور مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این آزمایش از52 جفت آغازگر ریزماهواره پیوسته با ژن های کنترل کننده خصوصیات مهم زراعی و فیزیکوشیمیائی دانه برنج با توزیع نسبتا یکنواخت روی 12 جفت کروموزوم برنج استفاده شد. در این آزمایش، تعداد آلل های چندشکل 361 آلل با متوسط 750/4 آلل در هر مکان ژنی بود. نتایج نشان داد که نشانگرهای RM276 و RM5642 روی کروموزوم شماره 6 و نشانگرهای RM14 و RM1 روی کروموزوم شماره 1 بیشتر از 9 آلل داشتند. بیشترین و کمترین مقدار محتوی چندشکل (PIC) برای نشانگرهای RM5642 و RM207 به ترتیب 854/0 و 515/0 بودند. تجزیه خوشه ایبر اساس داده های مولکولی با استفاده از روش دورترین همسایه و ضریب تشابه جاکارد منجر به گروه بندی ارقام در نه گروه گردید، به طوری کهباعث تفکیک ارقام محلی با دارا بودن خصوصیات فیزیکوشیمیایی دانه مطلوب از ارقام اصلاح شده و سایر ژنوتیپ ها گردید. بدین ترتیب تعداد 9 رقم از 9 گروه متفاوت شامل ارقام دیلمانی، طارم محلی، لاین 23، RI1843046 (هاشمی × صالح)، RI1843223 (محمدی × صالح)، IR50، لاین حاصل از تلاقی برگشتی بین دو رقم صالح و آبجی بوجی، RI184421 (حسن سرائی× سپیدرود) و RI184472 (غریب × سپیدرود) به عنوان والدین تلاقی ها برای تهیه جمعیت های اصلاحی انتخاب شدند. بررسی ضرایب تشابه محاسبه شده بین ارقام انتخابی برای استفاده در برنامه اصلاحی نشان دادکه میزان تشابه ارقام با یکدیگر بسیار پائین بوده و پیش بینی می شود که در بین نتاج حاصل از این ارقام به عنوان والدین تلاقی ها، تنوع لازم برای اصلاح هدفمند خصوصیات مهم زراعی و فیزیکوشیمیائی دانه برنج وجود داشته باشد. نتایج نشان داد که استفاده از نشانگرهای مولکولی اختصاصی و همبسته با ژن های کنترل کننده خصوصیات مهم زراعی و فیزیکوشیمیایی دانه به دلیل عدم تاثیرپذیری آنها از عوامل محیطی می تواند ابزار مناسبی برای تولید و اصلاح هدفمند ارقام جدید در جمعیت های اصلاحی با استفاده از روش انتخاب به کمک نشانگر باشد.
    کلیدواژگان: برنج، تنوع مولکولی، تجزیه خوشه ای، ضریب تشابه و نشانگر ریزماهواره
  • زیبنده دهقانپور* صفحات 355-366
    به منظور تعیین قابلیت ترکیب عمومی و خصوصی نه لاین اینبرد برگزیده ذرت زودرس، از یک طرح تلاقی دی الل 9×9 در سال 1383 استفاده شد و 36 ترکیب حاصل از تلاقی یک طرفه 9 لاین مورد نظر در سال های 1384 و 1385 در سه مکان (کرج، مشهد و شیراز) مورد ارزیابی قرار گرفتند. صفات مورد مطالعه شامل عملکرد دانه، تعداد ردیف دانه و تعداد دانه در ردیف بلال بودند. نتایج نشان داد که برای کلیه صفات، واریانس ژنوتیپی معنی دار بود که امکان تجزیه ژنتیکی و برآورد پارامترهای ژنتیکی مربوط به تلاقی دی آلل را فراهم نمود. نتایج تجزیه دی آلل براساس روش چهار و مدل مخلوط B گریفینگ نشان داد که اثرات افزایشی و غیرافزایشی تواما در کنترل صفات مورد اندازه گیری دخالت داشتند. میانگین درجه غالبیت ژن های کنترل کننده این صفات از غالبیت ناقص تا فوق غالبیت تغییر کرد. وراثت پذیر عمومی برای کلیه صفات نسبتا بالا بود که نشان دهنده پایین بودن واریانس محیطی و همچنین اهمیت واریانس ژنتیکی در مقایسه با واریانس محیطی است. معنی دار بودن اثرات متقابل GCA x E و SCA x E نشان داد که رتبه بندی لاین های والدینی برای GCA و SCA در محیط های مختلف متفاوت بوده است.میزان وراثت پذیری خصوصی از 21 درصد برای عملکرد دانه تا 95 درصد برای تعداد ردیف دانه در بلال تفاوت داشت. مقدار ترکیب پذیری عمومی والدین برای صفات مطالعه شده متفاوت بود. هیبرید (P2 x P9) KE 75039 x K 1263/2-1 از ترکیب پذیری خصوصی نسبتا«بالا و معنی دار برخوردار بود و ترکیب های (P4 x P7) K 1263/1 x KE 72012/12، (P4 x P8) K1263/1 x K2331، (P4 x P6) K 1263/1 x K 1271/6 و (P4 x P5) K 1263/1 x OH 43/1-42 در رتبه های بعدی قرار گرفتند. بر اساس نتایج این آزمایش، اگر هدف تولید هیبرید سینگل کراس با استفاده از این لاین ها باشد، بهترین ترکیب ها (P2 x P9)، (P4 x P7)، (P4 x P8)، (P5 x P9) بوده و اگر هدف تهیه واریته های ترکیبی باشد می توان از لاین های P5، P2 وP4 استفاده نمود.
    کلیدواژگان: ذرت زودرس، قابلیت ترکیب، لاین اینبرد و وراثت پذیری
  • براتعلی فاخری*، لیلا مهرآوران صفحات 367-386
    به منظور مکان یابی نواحی ژنومی کنترل کننده صفات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی جو در شرایط تنش خشکی و تعیین ارتباط آنها با عملکرد دانه، آزمایشی در سال زراعی90-1389در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زابل اجرا شد. آزمایش در قالب دو طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در دو شرایط بدون تنش و تنش خشکی اجرا شد. مواد گیاهی شامل 72 لاین هاپلوئید مضاعف جو حاصل از تلاقی ارقام استپتو و مورکس به همراه والدین آنها بودند. صفات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی شامل عملکرد دانه، محتوای کلروفیل برگ، فلورسانس حداقل و حداکثر، حداکثر کارایی فتوسیستم II، محتوای آب نسبی برگ، کربوهیدرات های محلول در آب و محتوای پرولین برگ اندازه گیری شدند. تجزیه QTL به روش نقشه یابی فاصله ای مرکب برای هر محیط به طور مجزا و برای میانگین دو شرایط انجام گرفت. نقشه لینکاژی نشانگرهای مولکولی جو مرکب از 327 نشانگر RFLP با طول 3/1226 و متوسط فاصله 75/3 سانتی-مورگان بود. بر اساس نتایج تجزیه واریانس مرکب، اثررقم برای کلیه صفات مورد بررسی بسیار معنی دار بود. برای کلیه صفات مورد مطالعه، تفکیک متجاوز از والدین در دو جهت مثبت و منفی مشاهده شد. برای صفات مورد مطالعه در مجموع 85 جایگاه واجد QTL شناسایی گردید که 72 مکان آن از پایداری لازم برخوردار بودند. واریانس فنوتیپی توجیه شده بوسیله این QTL ها از 28/8 درصد برای محتوای پرولین برگ تا 87/29 درصد برای فلورسانس حداکثرمتغیر بود. بیشترین مقدار LOD برای فلورسانس حداکثر روی کروموزوم 2H بدست آمد. بر اساس نتایج آزمایش حاضر به نظر می رسد که QTL های پایدار می توانند در برنامه گزینش به کمک نشانگر مورد استفاده قرار گیرند.
    کلیدواژگان: جو، صفات بیوشیمیایی، صفات فیزیولوژیک، QTL و نقشه یابی
|
  • M. A.Tohidinia*, D. Mazaheri, S. M. Bagher, Hosseini, H. Madani Pages 295-307
    To study the effect of biological phosphorous fertilizer and different quantities of chemical phosphorous fertilizer on kernel yield of maize cv. SC704 a field experiment was conducted in agricultural research farm of University of Tehran in Karaj، Iran، in 2009. Treatments were arranged as split plot in randomized complete block design with four replications. Experimental treatments included: three levels of biological phosphorous fertilizer; Barvar-2 (control، seed inoculation، seed inoculation + foliar application) and four levels of chemical phosphorous fertilizer (control، 20، 40، 60 kg. ha-1 of super phosphate triple). Results showed that the effect of biofertilizer was significant on kernel yield، number of kernel. ear-1، 1000 kernel weight، weight of kernel. ear-1، biological yield، harvest index and ear diameter. The highest kernel yield (13131 kg. ha-1) belonged to seed inoculation + foliar application of biological phosphorous fertilizer. Results also showed that chemical phosphorous fertilizer had significant effect on all traits except the number of number of kernel. ear-1. The highest kernel yield (12855. 8 kg. ha-1) was obtained in 60 kg. ha-1of chemical phosphorous fertilizer. Furthermore، the interaction effect of treatments showed that the application of biological and chemical phosphorous fertilizers was significant on all traits except the number of kernel. ear-1، ear diameter and harvest index. The highest grain yield was obtained from seed inoculation + foliar application with biological phosphorous and 60 kg. ha-1 chemical phosphorous fertilizers. Results of this experiment showed that the biological phosphorous fertilizer contains microorganisms which could solve phosphorous in the soil، promoted growth and uptake of phosphorous by maize plant and increased grain yield.
    Keywords: Biological fertilizer, Harvest index, Kernel yield, Maize, Phosphorous
  • R.Choukan*, A. Estakhr, H. Haddadi, M. R. Shiri, M. Rafiei, K. Anvari, S. Khavari Khorasani, M. T. Faizbakhsh, A. Afarinesh, H. Darkhal, G. R. Afsharmanesh, S. Ghasemi R. Moeini Pages 308-319
    Fourteen promising maize hybrids together with commercial check hybrid، KSC 704، were evaluated using randomized complete block design with four replications in 12 locations (Karaj، Shiraz، Ghaemshahr، Mogan، Khoram Abad، Miandoab، Mashhad، Gorgan، Dezful، Esfahan، Jiroft and Iilam) for two cropping seasons (2011 and 2012). Analysis of variance and mean comparison of two years in each location showed that hybrid KSC 703 produced the highest grain yield in Karaj (13758 kg. ha-1)، Shiraz (14190 kg. ha-1)، Ghaemshahr (11084 kg. ha-1)، Gorgan (9227 kg. ha-1)، Isfehan (10784 kg. ha-1) and Jiroft (10556 kg. ha-1). It obtain the second rank for grain yield in Miandoab (19470 kg. ha-1) and Khoram Abad (6303 kg. ha-1) and third in Moghan (10010 kg. ha-1) and Mashhad (14730 kg. ha-1). The highest grain yield averaged over locations in 2011 and 2012 belonged to hybrids KSC 703with 12260 and 11321 kg. ha-1، respectively. Mean comparison، averaged over years and locations، revealed that hybrids KSC 703، KSC 702 and KSC 705 produced higher grain yield with 11290، 10965 and 10133 kg. ha-1، respectively. Superiority measure (Pi) revealed KSC 703 (Pi 0. 06)، KSC 702 (Pi=0. 78) and KSC 705 (Pi=1. 70) as superior hybrids. Based on grain yield and superiority measure، which combines high yielding and stability، hybrid KSC 703 was identified as the most promising hybrid for commercialization، should it performs successful in on-farm verification trails.
    Keywords: Grain yield, KSC 703, Maize, Promising hybrid, Superiority measure
  • F.Salahshour Dalivand *, A. A. Sadradini, A. H. Nazemi, N. Davatgar, M. R. Neyshabouri Pages 320-336
    Simultaneous effect of salinity and drought stresses and their critical limits imposed on cv. Hashemi (most common rice cultivar in Guilan province) was investigated. Also the best model to estimate the reduction of plant''s water absorption due to simultaneous interaction of salinity and water stresses was identified. Experimental treatments consisted of three levels of irrigation; continuous flood irrigation 3 cm water height) and two intermittent irrigation (4 and 8 days intervals) and five levels of salinity by using irrigation water with electric conductivity of 1, 2, 3, 4 and 5 dS.m-1applied in factorial based randomized block design with four replications. Results indicated that for rice plant yield loss threshold due to drought stress occurred at soil moisture about 80% of saturation. Salinity threshold for this cultivar was at soil extraction of 2.83 dS.m-1 which implies it’s sensitivity to salinity. Among the evaluated models, the best model for predicting the reduction of plant''s water absorption due to simultaneous effect of salinity and water stresses is Homaee and Feddes for rice. In this model, by subtraction of yield reduction threshold osmotic pressure from the soil water pressure in permanent wilting point, simultaneous effect of salinity and water stresses assumed to be less than total or product of these stresses. It is concluded that under conditions when drought and salinity stresses are not balance, predictions by this model are closer to observation and the prediction of relative low grain yield is possible.
    Keywords: Drought stress, Salinity stress, Rice, Water uptake models
  • M.Allahgholipour *, E. Farshadfar, B. Rabiei Pages 337-354
    Ninety-four rice genotypes were evaluated for genetic diversity using 52 rice SSR markers linked with some important agronomic and grain quality characteristics which well distributed on 12 chromosomes of rice. The total number of polymorphic alleles was 361 alleles with the average of 4. 750 alleles per SSR locus. Results revealed that some markers such as RM276 and RM5642 on chromosome 6 and RM14 and RM1 on chromosome 1 have more than 9 observed alleles. The highest and lowest PIC values were observed for primers RM5642 (0. 854) and RM207 (0. 515)، respectively. Cluster analysis using complete linkage method based on Jaccard similarity coefficient for molecular data showed that all genotypes were classified in nine clusters. Nine cultivars/lines from different cluster including Daylamani، Tarommohali، Line 23، RI1843046 (Saleh×Hashemi)، RI1843223 (Saleh×Mohamadi)، IR50، Back cross line [(Saleh×Abjiboji) ×Abjiboji]، R 184421 (Sepidrod×Hassansaraiee) and RI184472 (Sepidrod×Gharib) were selected as parents to be used in rice breeding programs. The similarity coefficient was very low among the selected parental cultivars/lines. Therefore، high diversity in breeding populations is expected by using these selected cultivars/lines as parents of crosses for improvement of important agronomic and physico-chemical characteristics. Marker assisted selection as a powerful technique can be used for development of the new rice cultivars because these parental cultivars/lines were recognized by some SSR markers linked with QTLs for agronomic and grain quality characteristics.
    Keywords: Cluster analysis, Molecular diversity, Rice, Similarity coefficient, SSR markers
  • Z.Dehghanpour* Pages 355-366
    To determine the general (GA) and specific (SCA) combining abilities 36 hybrids developed in 9 × 9 diallel crossing design were grown and evaluated in three locations (Karaj، Isfahan and Mashhad) of Iran in 2004 and 2005. Grain yield، number of kernel rows per ear and number of kernels per row were measured and recorded. All crosses were made in 2003، based on Griffing''s method 4، mixed model B. diallel hybrids were evaluated in randomized complete block design with three replications in each environment. Genotypic differences، among the hybrids، were significant for all of the traits، therefore، the genetic parameters related to the diallel method were estimated. The GCA and SCA were significant for all of the traits. The degree of dominance ranged from 0. 24 for the number of kernel rows per ear to 4. 07 for the grain yield. The values for broad-sense heritability were high (0. 98 to 0. 99) indicating that environmental variance was relatively low compared to genetic variance. As expected، the narrow- sense heritability for grain yield was very low (0. 06). This was due to relatively higher non-additive variance compared to additive variance. Among the nine parental lines only two lines KE 75039 (P2) and OH 43/1-42 (P5) had high GCA for grain yield. Only one combination (P4×P9) showed high and significant SCA for grain yield، and four hybrids demonstrated relatively high SCA for grain yield. P4 produced suitable hybrid combinations with P5، P6، P7 and P8. The five best single-cross combinations to produce early maturity maize hybrids were (P2×P9)، (P4×P7)، (P4×P8)، P4×P6) and (P4×P5). Parental lines P2، P5 and P4 can be used to develop synthetic varieties in early maturity maize breeding programs.
    Keywords: Combining ability, Heritability, Inbred line, Early maturing maize
  • B. A. Fakheri *, L. Mehravaran Pages 367-386
    To map genomic locations controlling physiological and biochemical characteristics of barley under normal and drought stress conditions and to determine their relationships with grain yield an experiment was conducted at Research Farm، College of Agriculture، University of Zabol in 2011. The experiment was carried out using two randomized complete block designs with three replications under non-stress and drought stress conditions. Plant materials were 72 doubled haploid lines andtheir parents (Steptoe and Morex). Physiological and biochemical traits such as grain yield، chlorophyll content، F0، Fm، Fv/Fm، RWC، WSC and proline content were measured. QTL analysis was separately conducted by composite interval mapping (CIM) method for each trait، experiment، and for mean of two experiments. Barley molecular marker linkage map comprised of 327 RFLP markers with 1226. 3 cM length and 3. 75 cM mean distance. There were significant diffrences among genotypes for all traits and transgressive segregations were also observed in both directions (positive and negative). Eighty five QTLs controlling different traits were identified from which 72 were stable. Phenotypic variances explained by these QTLs varied from 8. 28% for proline content to 25. 66% for Fm. The highest LOD scores were obtained for Fm on chromosome 2H. Stable QTLs can be used by Marker Assisted Selection (MAS).
    Keywords: Barley, Biochemical traits, Drought stress, Mapping, Physiological traits, QTL