فهرست مطالب

Pure Life - Volume:6 Issue: 17, 2019

International Multidisciplinary Journal of Pure Life
Volume:6 Issue: 17, 2019

  • تاریخ انتشار: 1398/03/18
  • تعداد عناوین: 9
|
  • حسن رضایی* صفحات 11-32
    ملازمت با حق در گرو ملازمت عقلی و عملی است؛ خدای حکیم فرایند پرورش انسان از قوه به فعل را در نظام احسن به خوبی طراحی نمود که تربیت انسان الهی و لازمه فعلیت یافتن انسان در پرتو حیات فردی و اجتماعی اوست، ضمانت اجرای این احکام و تکالیف شرعی نیز بر عهده حاکمان الهی است که با یکی از ابزارهای مهمی که در دست دارند- رسانه ها- به این مسئله مبادرت می ورزند.
    رهاوردهای حکمت، تبیین مسئله حق است چه این که بعض از حکمای متاخر حکمت را به حق تعریف نمودند؛ آن گاه با بررسی ابعاد موضوع باید منظومه فکری که تمام اضلاع آن هماهنگ با حکمت باشد را تعریف نمود. بر این اساس، ابتدا باید در چارچوب هستی شناسی که شالوده و بنیان های نظری یک مسئله است حکمت را مشخص نمود، سپس در معرفت شناسی تبیین می شود که وجه و دلیل آن چه بوده و کتاب و سنت و عقل و اجماع هر کدام به ترتیب رتبه جایگاه حق را توصیف و اثبات می نمایند. مرحله سوم نیز جایگاه انسان در مقام خلیفه الهی و رابطه آن با حق است.
    اگر حکمت به حق تبیین و تفسیر شود و آن را به انسان و اجتماع سریان داد و اضلاع سه گانه بنیان های نظری آن را مشخص نمود، آن گاه جایگاه رسانه در این منظومه فکری مشخص می شود و پاسخگوی پرسش های زیر خواهد شد که در این پژوهش تلاش می شود به آن ها پاسخ داده شود:-        رابطه حق و شانیت رسانه در هدایت جامعه و انسان در مقام خلیفه الهی چیست؟
    -        آیا رسانه در این منظومه فکری صاحب حق است و اگر صاحب حق است، آیا تکالیفی نیز بر عهده دارد؟

    -        تکالیف رسانه در تربیت انسان و جامعه محق چیست؟
    -        اقتضائات رسانه در این منظومه چیست؟
    -        تفاوت حق در رسانه حکمت محور با مباحث حقوق رسانه در غرب چیست؟
    کلیدواژگان: معرفت شناسی حقیقت، معرفت شناسی مجازی، حکمت نظری اسلام، حکمت عملی اسلام، فضای مجازی
  • انسی کرامتی* صفحات 33-54
    امروزه استفاده از فضای مجازی و امکاناتی که اینترنت در اختیار قرار می دهد، در تمام ابعاد زندگی انسان نفوذ یافته است که یکی از این ابعاد، حوزه دین و تربیت دینی است. با توجه به این که آموزش شایسته مفاهیم و ارزش های دینی- به عنوان سنگ بنای جامعه- مستلزم توجه به کیفیت آموزش های دینی است، باید به فرصت ها و تهدیدهای بالقوه ای توجه نمود که آموزش دینی در فضای مجازی می تواند به همراه داشته باشد.
    به بیان دیگر، هر چند استفاده از فضای مجازی می تواند فرصت های آموزشی مناسبی را در تربیت دینی متربیان به همراه داشته باشد؛ اما ماهیت این فضای آموزشی به نحوی است که تهدیدهایی را در این زمینه ایجاد خواهد نمود که عدم توجه به آن ها می تواند صدمات جبران ناپذیری به متربیان و جامعه وارد کند؛ لذا در پژوهش حاضر که از دو قسمت تشکیل شده است، ابتدا به مفهوم شناسی تربیت دینی پرداخته شده و سپس امکان تحقق سه اصل از اصول تربیت دینی- پرورش تفکر و تعقل، عزت نفس، آزادگی- در فضای مجازی برای متربیان توضیح داده شده است؛ هم چنین، در ادامه از محدودیت های بالقوه فضای مجازی در این سه محور بحث شده است که عدم توجه به آن ها می تواند تربیت دینی را با چالش هایی مواجه سازد.
    کلیدواژگان: تربیت دینی، فضای مجازی، فرصت ها و تهدیدها
  • زهره کشفی*، رباب شفارودی صفحات 55-69
    سنجش از دیدگاه علوم رسمی نیازمند تعریف مجموعه ای ریاضی از معیارها، روش هایی برای عددی سازی آن ها و مقایسه است. از طرف دیگر، فضای مجازی مجموعه ای از اطلاعات است که برخلاف عقیده تحمیل شده از غرب، نه آزاد است و نه دسترسی آزاد به آن وجود دارد؛ چرا که اگر از اینترنت تاریک گذشته و بحث را در فضای رسمی آن محدود نمود، دسترسی به اطلاعات آن در کنترل نظام سلطه است. در این میان، روش های رسمی که برای اندازه گیری سایت های دینی استفاده می شود، همان هایی است که برای سایت های دیگر در نظر گرفته شده، مانند شمارش تعداد مراجعه به سایت ها، میزان پست های ارسال شده، میزان ایمیل های رد و بدل شده و میزان کلمات مذهبی جستجو شده که این موارد از دیدگاه علوم رسمی غربی است؛ در حالی که در دین اسلام و منبع اصیل آن- قرآن کریم- مجموعه های اندازه گیری از نوع دیگری است؛ هم چنان که معیارهای رسمی سنجش در فضای مجازی نمی تواند درجه ایمان به غیب یک فرد را اندازه بگیرد.
    بر این اساس- در پژوهش حاضر- تلاش شده روش های مرسوم اندازه گیری در فضای مجازی تبیین و نشان داده شود که مبانی اعتقادی و دینی با معیارهای مادی، نامعین و غیر قابل اندازه گیری است؛ هم چنین، روش هایی برای تخمین درجه اعتقادی افراد از دیدگاه اسلامی پیشنهاد شده است.
    کلیدواژگان: امکان پذیری ارزیابی، سنجش، ارتقای دینی، آموزش مجازی
  • فاطمه زینلی پور* صفحات 71-84
    پدیده جهانی شدن از بحث برانگیزترین مسائل جهان معاصر به شمار می رود. پدیده ای که در تصمیم گیری ها و فعالیت های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی انسان ها نقش تعیین کننده ای داشته و مرزهای جغرافیایی را به حداقل ممکن کاهش می دهد، منافع مردم و کشورها را بیش از پیش به هم تنیده کرده و علاوه بر کالا و خدمات، افکار و دانش بشری را آسان تر از گذشته مبادله می کند.
    از طرف دیگر، فضای مجازی نسل جدیدی از فضای روابط اجتماعی هستند که با این که عمر خیلی زیادی ندارند، توانسته در زندگی مردم جا باز کند تا جایی که مردم بسیاری در سنین مختلف و از گروه های اجتماعی متفاوت در فضای مجازی کنار هم آمده و از فاصله های بسیار دور در دنیای واقعی، از این طریق با هم ارتباط برقرار می کنند. بر این اساس، امروزه روش های ارتباطی با دیگران از طریق اینترنت افزایش یافته و پست الکترونیک، پیام های کوتاه، چت روم ها، وب پایگاه ها و بازی ها به روش هایی برای گسترش و حفظ روابط اجتماعی تبدیل شده اند؛ به طوری که روزانه نزدیک به 400 میلیون نفر در سراسر دنیا از اینترنت استفاده می کنند که یکی از کاربردهای اصلی آن، برقراری ارتباط اجتماعی با دیگران است.
    به نظر می رسد عیب اصلی ارتباط های اینترنتی آن است که ارتباط در فضای مجازی بر متن استوار است؛ لذا از نشانه های بصری و شنیداری در تعامل دوطرفه، بی بهره است. امروزه خانواده ایرانی در سبد فرهنگی خود مواجه با شبکه های ماهواره ای، فضای مجازی و رسانه های مدرن است که هر کدام به نوبه خود بخشی از فرآیند تاثیرگذاری در خانواده را هدف گرفته اند. بعضی از شبکه های ماهواره ای که به طور تخصصی تمام تمرکز خود را بر مقوله خانواده نهاده است. مطابق با این تبیین، در پژوهش حاضر تلاش شده به بررسی نقش و تاثیر فضای مجازی و اینترنت بر خانواده و جوانان با ارائه راهکارهای مقتضی پرداخته شود.
    کلیدواژگان: خانواده، جوانان، فضای مجازی، آسیب ها، راهکارها
  • محسن قنبری آلانق* صفحات 85-99
    جهان معاصر عرصه ای آکنده از تنش، چالش، نزاع و درگیری میان انسان ها، ملت ها و دولت هاست که برای رهایی از آن راهی جز استقرار مهر و آشتی و تلاش جمعی برای صلح سازی نیست. روی دیگر زندگی انسان معاصر، زندگی ثانوی است که در سایه عصر ارتباطات و اتصالات و فناوری های نوین اطلاعاتی رخ داده و همه ویژگی های فضای واقعی را با پیچیدگی های رفتاری و ارتباطی میان کاربران دارا است. در این میان، صلح سازی ایمان محور یکی از بهترین مدل های صلح سازی است که کنشگران ایمانی تلاش می کنند به مدد آن، بر درگیری های انسان فائق آمده و صلح و ثبات و زیست ایمانی را برای جامعه بشری- چه در زندگی واقعی و چه در زیست مجازی- به ارمغان آورند. پژوهش حاضر پس از واکاوی مفردات پژوهش، به ارائه مدل صلح سازی ایمان محور در صورت بندی های چهارگانه نزاع در فضای مجازی پرداخته است.
    کلیدواژگان: صلح سازی، ایمان محوری، فضای مجازی
  • سجاد بخشی نژاد*، رضا اقامتی گشتی صفحات 101-131
    امروزه تعریف حیات بشر تغییر یافته و به دو بخش مجازی و حقیقی تقسیم شده است؛ به نحوی که فضای مجازی مبدل به جزء جدانشدنی زندگی مردم جهان معاصر گردیده است. در این میان، شبکه های اجتماعی با کارویژه گردش آزاد اطلاعات- به عنوان بستری جهت زیست مجازی آحاد ملت ها- مورد توجه حکومت ها قرار گرفته است که اهمیت این بستر، زمانی بهتر درک خواهد شد که بدانیم فضای مجازی در عصر معاصر، به عنوان یکی از مهم ترین ابزار دیپلماسی عمومی در روابط بین الملل توسط حکومت ها جهت رسیدن به اهداف متنوع خود به کار گرفته می شود و از آن جا که فضای مجازی و به طور خاص شبکه های اجتماعی بستر گردش آزاد اطلاعات را فراهم نموده اند، استفاده از این بستر ضروری می نمایاند.
    از طرف دیگر، انقلاب اسلامی ایران به عنوان خیزشی با ابتنای فطری، بیشتر از هر حکومتی نیاز به نشر اهداف و آرمان های خود جهت تخاطب با مردم جهان را دارد و این در حالی است که جبهه مقابل انقلاب، حداکثر استفاده را از این عرصه جهت رسیدن به اهداف خود می نماید.
    بر این اساس، پژوهش حاضر تلاش نموده است با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی صحت این فرضیه را ارزیابی نماید که فضای مجازی و- مشخصا- شبکه های اجتماعی می تواند به عنوان یکی از ابزارهای دیپلماسی عمومی مورد توجه قرار گیرد و نیز راهکارهایی را به منظور استفاده حداکثری از این بستر در جهت نشر اهداف و آرمان های انقلاب اسلامی با جذب مخاطبان بین المللی در بستر شبکه های اجتماعی بررسی و ارائه نماید.
    کلیدواژگان: دیپلماسی مجازی، روابط بین الملل، شبکه های اجتماعی، انقلاب اسلامی
  • ماجد کماش دیوان الضیاع* صفحات 139-162
    عظم الله العلم وشرفه فکانت اول کلمه اوحاها الله لنبیه «اقرا» ورفع حامله درجات فقال عز وجل: ﴿یرفع الله الذین آمنوا منکم والذین اوتوا العلم درجات»؛ (المجادله، 11) وفرضه علی کل مسلم فقال خاتم انبیائه9: «طلب العلم فریضه علی کل مسلم»؛ (الشهید الثانی، 1041: 11) وایضا بین العلم والعباده فقال: «باب من العلمنتعلمه احب إلینا من الف رکعه تطوعا»؛ (المصدر نفسه: 121(وقارن امیرالمومنین7 بین العلم والمال قائلا لصاحبه: «یا کمیل! العلم خیر من المال، العلم یحرسک وانت تحرس المال والمال تنقصه النفقه والعلم یزکو علی الإنفاق وصنیع المال یزول بزواله»؛ (المصدر نفسه: 114(وبین اهل بیت العصمه: ثوابا کبیرا لسالک طریق العلم فاخبرنا نبینا الاعظم9 واهل بیته: حیث قال: «من غدا فی طلب العلم اظلت علیه الملائکه وبورک له فی معیشته ولم ینقص من رزقه»؛ (المصدر نفسه: 146(کما نبه اهل العصمه: علی الإهتمام بنوع العلم وصفته حتی لا تملا نفس الإنسان بما یضرها او علی الاقل بما لا ینفعها ففی احد الایام دخل رسول الله 9 المسجد فإذا جماعه قد طافوا برجل. فقال: ما هذا؟ فقیل: علامه. فقال، وما العلامه؟ فقالوا: اعلم الناس بانساب العرب ووقائعها وایام الجاهلیه والاشعار العربیه. فقال: «ذاک علم لا یضر من جهله ولا ینفع من علمه»، ثم قال: «إنما العلم ثلاثه: آیه محکمه او فریضه عادله او سنه قائمه وما خلاهن فهو فضل . (الکلینی، 1407، ج 1: 62)هذا کله وباختصار یشیر لنا علی الباعث الدینی الذی یحثنا علی طلب العلم ونشره وحیث تشهد المجتمعات المعاصره تحدیات عدیده فرضت نفسها علی طبیعه الحیاه فی ها واسلوب عملها وعمل منظماتها المختلفه من ابرز هذه التحدیات ما تشهده تلک المجتمعات من تقدم فی تقنیات المعلوماتیه والإتصالات الحدیثه. فلم یشهد عصر من عصور التقدم التقنی الذی شهده هذا العصر فی مناح متعدده من اهمها الثوره الهائله التی حدثت فی تقنیات الإتصالات والمعلومات والتی توجت اخیرا بشبکه المعلومات الدولیه (الإنترنت). فالثوره التکنولوجیه المتمثله فی تکنولوجیا المعلومات والإتصالات اسهمت فی تغییر طبیعه الحیاه وشکل الموسسات... ومن بینها الموسسات التعلیمیه علی نحو جذری خاصه فی الدول المتقدمه. هذه التغیرات جعلت الحاجه ماسه إلی تعلیم من نوع جدید یستوعب تکنولوجیا المعلومات والإتصالات ویستفید منها فی تقدیم تعلیم یزود تلامیذه بعقلیه ناقده وواعیه قادره علی التعامل مع طوفان المعلومات والإفاده منها، ویراعی ظروف المتعلمین ویتجاوز حدود الزمان والمکان، ولا یشترط التواجد المتزامن للمتعلمین مع المعلم فی المکان نفسه، وتمثل ذلک فی التعلیم عن بعد. والواقع انه لم تستطع تقنیه من تقنیات الإتصال ان تستحوذ علی اهتمام رجال التربیه والباحثین التربویین علی المستوی الدولی، مثلما فعل الإنترنت وشبکه العالمیه ففی حاله المذیاع مثلا استغرق الوقت اربعین سنه لیصل عدد مستخدمیه خمسین ملیون شخص، واحتاج التلیفزیون إلی ثلاثه عشر عاما لیصل إلی مثل هذا العدد من الناس، ولکن الامر مع الإنترنت لم یستغرق سوی اربع سنوات، حیث استطاعت تلک التقنیه ان تتیح لکل فرد من افراد المجتمع- ومن بینهم الطلاب- إمکانیه الدراسه والتعلم بطریقه تسمح له بالتحکم فی ذلک وفق حاجاته وإمکانیاته بغض النظر عن موقع وجوده الجغرافی، ومکنت من الإستفاده من المکتبات الإلکترونیه، والکتب الإلکترونیه، وقواعد البیانات عند الطلب، والمحادثات ذات الإتصال المباشر وخدمات المعلومات الاخری والبرامج الثقافیه المختلفه من خلال قیام العدید من معاهد التعلیم الإلکترونیه والجامعات الإفتراضیه (الإلکترونیه) بتوفیر برامج عدیده علی الشبکه الإلکترونیه (الإنترنت) یمکن للدارسین من جمیع انحاء العالم الإلتحاق بها وما علی الدارس منهم إلا ان یفتح موقعا معینا ویدخل رقمه السری فیحصل علی نص المحاضره والاسئله التی یجیب علی ها کما یمکن إجراء الإختبارات والمشارکه فی الحوار مع الدارسین الآخرین والمحاضر او المشرف الاکادیمی.
    کلیدواژگان: الفضاء الإفتراضی، التعلیم الدینی، الانماط الجدیده
  • نزیهه صالح* صفحات 163-176
    ارسل الله سبحانه وتعالی الانبیاء بهدف الدعوه الی التوحید وعباده الله الواحد الاحد وکان آخرهم رسول الله محمد (صلی الله علیه وآله) الذی جاء بخاتمه الرسالات ودعا کافه اتباع الدیانات السماویه لاتباعه ولکن بالتی هی احسن، فدعا الی الله کما امره الله سبحانه وتعالی بالحکمه والموعظه الحسنه انطلاقا. ان مساله الحوار بین الادیان قدیم قدم الادیان ولکن بطرق واسالیب مختلفه وتسمیه حوار الادیان هو من المصطلحات الحدیثه الإستخدام یهدف الی التعایش والتواصل والتفاهم بین الادیان المختلفه فی ظل التطور الحدیث للتواصل والإتصالات والثوره المعلوماتیه والتی احتلت الفضاء الکترونیا، ساهم کثیرا فی توعیه الاجیال لمساله تقبل الآخرین من الدیانات المختلفه وقد حاول الغرب ان یضع الحوار فی مصلحته لتحقیق استعماره الا ان التقریبین نجحوا فی التغلب علی الإستعمار بالحوار بین بنی الادیان. فکان التبادل فی المعارف والخبرات والتعرف علی قیم الآخرین وزادت مفاهیم الحوار والاخوه الإیمانیه وحسن الظن بالآخر وعدم تکفیر المسلم وتجنب الإساءه للمقدسات والرموز وغیرها من العناوین بفضل صمود التقریبیین فی وجه الإستعمار، مستخدمین اللغه التی تقرب البشر والتی نجد لها اصولا قرآنیه مباشره کما ان للادیان المختلفه اصل واحد بارتکاز الادیان السماویه علی المبادئ المشترکه کعامل إیجابی لسیر الحوار والإنطلاق من ارضیه مشترکه مما یوفر قدرا کبیرا من الشعور بالتفاهم والتفهم، فیکون الإنطلاق من المشترکات عامل اولی للتقریب. فشکل اصل الإیمان برسالات الانبیاء السابقین فی صورتها الحقیقیه البعیده عن التحریف والتبدیل نقطه الإنطلاق لدی المسلم فی نظرته للآخر غیر المسلم من اهل الکتاب وغیرهم وبدا التحاور معهم علی اساس المبادئ التی جاءت بها الدیانات السماویه من الحق والخیر.وقد کان رسول الله  (صلی الله علیه وآله) اسوه حسنه فی الحوار والدعوه الی الله حین ارسل رسائله الی ملوک وحکام العالم ودعاهم الی الله برسائله المشهوره التی اثبت التاریخ کیف کان لها تاثیر مباشر وغیر مباشر علی البشریه عبر الزمن.
    کلیدواژگان: الدعوه الی الله، رسائل الرسول (صلی الله علیه وآله)، حوار الادیان، التقریب، الفضاء الإلکترونی
|
  • Mohammed Kabir Umar * Pages 185-195
    Interfaith dialogue in the contemporary world is one of the mostly advocated issues by moderate religious people. Ecumenical activities are being carried out worldwide either between people of the same faith; like Muslim to Muslim or Christian to Christian dialogue; or among people of different faith; like Muslim to Christian to Jewish dialogue.
    To achieve this goal, various mediums are being employed by different people at suitable time and place. Mediums such as conferences, workshops, debates and exchange of messages and letters are good examples employed for interfaith dialogue. Currently, the cyberspace is another medium employed and viewed by some people as the best for interfaith dialogue.
    The cyberspace on its own is used in different ways in this regard. It is an all-encompassing medium which can be used for conferences, workshops, debates and exchange of letters. This brief survey looks at the role of cyberspace in interfaith dialogue.
    Keywords: Cyberspace, Interfaith, Dialogue