فهرست مطالب

نشریه جراحی ایران
سال پانزدهم شماره 4 (زمستان 1386)

  • تاریخ انتشار: 1386/10/11
  • تعداد عناوین: 14
|
  • شهرام یزدانی* صفحات 1-6

    گزارش موسسه پزشکی آمریکا در سال 1999 مشخص ساخت که بخش بزرگی از خطاهای پزشکان به سبب عدم آگاهی آنان از بهترین شیوه طبابت می‌باشد. استفاده هوشیارانه، نظام‌مند و شفاف از نتایج پژوهشی در طبابت مبتنی بر شواهد می‌تواند باعث کاهش این خطاها گردد. این در حالی است که جراحی مبتنی بر شواهد به علل مختلف کمتر از طبابت مبتنی بر شواهد در تخصص‌های غیرجراحی توسعه یافته است. تمایل بیشتر جراحان به انجام جراحی‌هایی که در آنها تبحر دارند، دشواری انجام مطالعات بالینی کنترل شده دوسوکور در موضوعات جراحی، تعداد اندک مرورهای نظام‌مند و بالاخره تعصب حرفه‌ای سبب گردیده است تا طبابت مبتنی بر شواهد از جایگاه مناسبی در میان جراحان برخوردار نباشد. گسترش مطالعات بالینی واجد کیفیت و مطالعات سنتتیک در زمینه‌های جراحی، گسترش فرهنگ و دانش طبابت مبتنی بر شواهد در میان جراحان، تسهیل عملی طبابت مبتنی بر شواهد در جایگاه‌های جراحی استفاده از جراحی نما در مطالعات اثبات اثر بخشی و در انتها اجتناب از عمل‌گرایی افراطی در میان جراحان اقداماتی است که به منظور تسهیل جراحی مبتنی بر شواهد در میان جراحان می‌توان توصیه نمود.

    کلیدواژگان: جراحی مبتنی بر شواهد، مطالعات سنتتیک، مطالعات اثربخشی
  • عزیزاالله عباسی، احسان اکبریان*، محمدبهگام شادمهر، مهرداد عرب، مجتبی جواهرزاده، ساویز پژهان، ابوالقاسم دانشور، رویا فرزانگان صفحات 7-12
    زمینه و هدف

    تعدادی از تنگی‌های بعد از لوله‌گذاری در نای به دنبال عمل رزکسیون آناستوموز عود می‌کنند. عوامل متعددی را باعث این عود می‌دانند ولی مطالعات کافی در این زمینه ارائه نشده است. در این مطالعه در گروهی از بیماران که در یک مرکز و با یک روش عمل شده‌اند، علل عود تنگی بعد از رزکسیون آناستوموز تحت بررسی قرار می‌گیرند.

    مواد و روش‌ها

    تمام بیمارانی که در مدت 11 سال (از 1374 تا 1385) به‌علت تنگی بعد از لوله‌گذاری تحت عمل رزکسیون آناستوموز نای و یا ساب گلوت همراه با نای قرار گرفتند، به دو گروه تقسیم شدند‌: گروه مورد آنهائی بودند که تنگی بعد از عمل عود کرده بود و گروه شاهد آنهائی بودند که تنگی عود نکرده بود. تشخیص عود تنگی براساس وجود علائم بالینی و تایید برونکوسکوپی صورت می‌گرفت. عوامل مقایسه شده عبارت بودند از: سن، جنس، طول زمان انتوباسیون، علت انتوباسیون، فاصله زمانی بین انتوباسیون و عمل جراحی،‌ انجام تراکئوتومی قبلی، مداخلات درمانی قبلی نظیر لیزر، درگیری ساب گلوت، طول رزکسیون، وجود تنشن زیاد در محل آناستوموز و ایجاد عفونت موضعی بعد از عمل. روش مطالعه، مورد شاهدی بوده و تحلیل‌های آماری توسط برنامه SPSS 15 انجام شده است.

    یافته‌ها

    494 بیمار تحت عمل رزکسیون آناستوموز قرار گرفتند که شامل 365 زن و 129 مرد با میانگین سنی 25 تا 34 سال (محدوده: 4 ماه تا 83 سال) بودند. 52 بیمار (5/10%) دچار عود تنگی شدند. از میان عوامل فوق مطابق آزمون کای اسکور و آزمون تی چهار عامل طول رزکسیون، وجود تنشن، بروز عفونت و درگیری ساب گلوت با ارزش آماری مثبت (05/0<P) در گروه مطالعه بیشتر بودند ولی با استفاده از محاسبه همبستگی و مدل رگرسیون لجستیک فقط سه عامل طول رزکسیون، بروز عفونت در محل عمل و درگیری ساب گلوت متغیرهای مستقل بودند و باعث افزایش احتمال عود می‌شدند.

    نتیجه‌گیری

    در این مطالعه عوامل موثر در افزایش میزان عود تنگی بعد از رزکسیون تنگی‌های ناشی از لوله‌گذاری عبارت بودند از: طول زیاد رزکسیون، وجود تنشن زیاد در محل آناستوموز، عفونت محل زخم و درگیری ساب گلوت. به‌نظر ما نقش جراح و تکنیک جراحی در کاهش میزان تنشن، جلوگیری از ایجاد عفونت و تلاش در حفظ چهارچوب ساب گلوت تاثیر عمده‌ای در جلوگیری از عود تنگی بعد از رزکسیون آناستوموز دارد

    کلیدواژگان: تنگی نای، جراحی، عود، درمان
  • عبدالجلیل کلانتر هرمزی*، حمید زنده نام، خلیل رستمی، مهدی راستی، حسین همراز صفحات 13-19
    زمینه و هدف

    از اصول ابتدایی که هر دانشجو پزشکی می‌آموزد این است که تزریق لیدوکایین اپی‌نفرینه در اندام‌های انتهایی خطرناک است‌. هدف از این تحقیق،‌ بررسی اثر‌ اپی‌نفرین تزریقی در ایجاد نکروز اعضاء انتهایی در غلظت‌های مختلف می‌باشد.

    مواد و روش‌ها

    این تحقیق به شکل یک مطالعه تجربی روی54 نمونه گوش 9 خرگوش انجام شد. به علت خونرسانی خوب گوش‌های خرگوش، گوش خرگوش جهت برخورداری از فقط یک شریان انتهایی شبیه‌سازی شد. به نحوی که هر قسمت جدا شده از هر گوش فقط از یک شریان خونرسانی داشته باشد سپس لیدوکایین 1% خالص و لیدوکایین 1% با اپی نفرین در غلظت‌های مختلف (50000/1 و 100000/1 و 200000/1) به قسمت‌های جدا شده گوش تزریق گردید و نکروز عضو انتهایی بررسی شد.

    یافته‌ها

    در گروه اول و دوم که غلظت اپی‌نفرین به ترتیب (100000/1 و 200000/1) بود و با لیدوکایین 1% خالص مقایسه گردید، نکروز مشاهده نشد. در گروه سوم، اپی‌نفرین با غلظت 50000/1 با لیدوکایین 1%خالص مقایسه شد و از نه مورد در چهار مورد نکروز مشاهده گردید (36% - P = 0.08).

    نتیجه‌گیری

    باتوجه به نتایج مطالعه و انجام آزمون دقیق فیشر، تزریق لیدوکایین اپی‌نفرینه با غلظت 100000/1 و 200000/1 در اندام‌های انتهایی کاملا بی‌خطر است. اگر چه در غلظت 50000/1 نیز نسبت نکروز از نظر آماری در دو گروه اختلاف معنی‌داری نشان نداد، ولی از نظر بالینی این اختلاف معنی‌دار در نظر گرفته و توصیه می‌شود از اپی‌نفرین با غلظت بیشتر استفاده نشود. توصیه می‌شود در آن دسته از اعمال جراحی روی اندام‌های انتهایی که احتیاج به محیط بدون خون دارند از لیدوکایین اپی‌نفرینه با غلظت 200000/1 یا 100000/1 به عنوان تورنیکه شیمیایی استفاده گردد.

    کلیدواژگان: نکروز، اندام های انتهائی، اپی نفرین
  • رضا باقری*، ضیاءاالله حقی، محمد راه روح، محمودرضا کلانتری، علی صدری زاده صفحات 20-27
    زمینه و هدف

    بیوپسی سوزنی ترانس توراکسیک Transthoracic Needle Biopsy (TTNB)]] یک روش مورد تایید در تشخیص پاتولوژیک ضایعات ریوی بوده که بدنبال انجام برونکوسکوپی قبلی قادر به تشخیص ضایعه نبودیم. هدف از انجام این مطالعه بررسی ایمنی و دقت تشخیص TTNB با راهنمایی سونوگرافی در تشخیص ضایعات محیطی ریه می‌باشد.

    مواد و روش‌ها

    در یک مطالعه مقعطی از مهرماه سال 84، 30 بیمار با توده محیطی ریه با قطر بیشتر از 3 سانتیمتر که فاصله توده از جداره قفسه سینه کمتر یا مساوی 5 سانتیمتر بوده با راهنمایی سونوگرافی تحت نمونه برداری بافتی قرار گرفته و از نظر دقت تشخیصی و عوارض بررسی شدند.

    یافته‌ها

    نسبت مرد به زن، 2 به 1 بوده و متوسط سن بیماران 2/61 سال بود. اغلب ضایعات در سمت راست (60%) قرار داشتند. در تمامی بیماران نمونه کافی جهت پاتولوژیست تهیه شد ولی در 6/86 % دقت تشخیصی داشته و در 3/13 % جهت تشخیص دقیق بافتی نیاز به بیوپسی باز ریه ضرورت یافت. در بررسی کلی پاتولوژی 3/83 % دچار ضایعه بدخیم بوده که شایعترین آن اسکواموس‌سل کارسینوما و آدنوکارسینوما ریه بوده است. و 6/16 % دچار ضایعه خوش خیمی بوده که شایع‌ترین آن گرانولوماتوز سلی بوده است. 3/13 % بیماران دچار عارضه شدند که 6/6% دچار پنوموتوراکس و 6/6 % دچار هموپتزی شدند. موردی از مرگ و میر در این گروه مشاهده نشد.

    نتیجه‌گیری

    با توجه به دقت مناسب تشخیصی، سهولت دسترسی، ارزانی و عوارض قابل قبول، توصیه ما انجام TTNB با راهنمایی سونوگرافی در تشخیص ضایعات محیطی ریه می‌باشد.

    کلیدواژگان: بیوپسی سوزنی ترانس توراکسیک، سونوگرافی، ضایعات محیطی ریه
  • محمدرضا رفیعی*، سلمان دهخدا، محمد قرقرهچی صفحات 28-33
    زمینه و هدف

    با توجه به اهمیت بی‌دردی بعد از عمل در اعمال جراحی ناحیه آنورکتال که بسیار دردناک می‌باشند و نظر به اهمیت موضوعاتی مثل افزایش رضایت بیماران و کاهش عوارض دارویی ناشی از مصرف بیش از حد مخدرها و داروهای ضد درد و به جهت آشنایی با روش‌های موثر در این زمینه، مطالعه‌ای به منظور مقایسه وضعیت بی‌دردی بعد ازعمل هموروییدکتومی با استفاده از دو روش ژل لیدوکایین موضعی و ژل لوبریکانت قبل از عمل، در بیمارستان فوق تخصصی 501 در سال 85-1386 انجام شد.

    مواد و روش‌ها

    مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دو سوکور به منظور ارزیابی شدت درد بعد از عمل، در بیمارانی که جهت انجام هموروییدکتومی کاندید عمل جراحی الکتیو تحت بیهوشی عمومی بودند و به صورت تخصیص تصادفی به دو گروه 45 نفره استفاده از دو اینچ ژل لیدوکایین موضعی قبل از عمل و استفاده از دو اینچ ژل لوبریکانت قبل از عمل تقسیم شده بودند، انجام شد. اطلاعات لازم با روش مشاهده، جمع‌آوری و با آزمون‌های آماری Chi-squareو Mann-Whitney U و T-Student نتایج مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.

    یافته‌ها

    نتایج حاصل ازاین مطالعه نشان داد که گروه‌های مورد مطالعه از لحاظ عوامل موثر بر پاسخ‌دهی به داروها مثل سن، جنس و وزن، اختلاف معنی‌داری ندارند (P>0.05). همچنین نتایج تحقیق نشان داد، برای گروهی که ژل لیدوکایین موضعی قبل از عمل استفاده شده بود، شدت درد بعد از عمل، کمتر از گروهی بود که ژل لوبریکانت قبل از عمل استفاده شده بود (.(P<0.05 مدت زمان بدون درد بودن بعد از عمل، در گروهی که قبل از عمل از ژل لیدوکایین موضعی استفاده شده بود، طولانی‌تر از گروهی‌ بود که قبل از عمل ژل لوبریکانت استفاده شده بود (.(P<0.05).

    نتیجه‌گیری

    استفاده از ژل لیدوکایین موضعی قبل از عمل جراحی هموروییدکتومی بطور قابل توجهی باعث کاهش شدت درد بعد از عمل می‌شود و این در حالی است که هیچگونه عارضه ناشی از افزایش کاربرد مخدر بعد از عمل بر بیمار تحمیل نشده است. همچنین مدت زمانی که در دوره بعد از عمل طول می‌کشد تا بیمار درخواست ضد درد کند بطور برجسته‌ای‌ در گروه استفاده از ژل لیدوکایین موضعی طولانی‌تر می‌باشد. لذا می‌توان ازکاربرد ژل لیدوکایین موضعی در اعمال جراحی هموروییدکتومی‌ بعنوان یک روش ضد درد ترجیحی (Preemptive Analgesia) موثر استفاده کرد.

    کلیدواژگان: بی دردی، هموروئیدکتومی، ژل لیدوکائین موضعی
  • رسول عزیزی*، بهار محجوبی، یلا زاهدی صفحات 34-40
    زمینه و هدف

    درمان همورویید داخلی با حلقه یک روش سرپایی محسوب می‌شود، که سبب نکروز پاکه همورویید و دفع آن می‌گردد. مطالعه آینده‌نگر درمان همورویید داخلی با استفاده از حلقه لاستیکی و بررسی نتایج این روش درمانی و مقایسه آن با نتایج مراکز دیگر کشورهای دنیا می‌باشد.

    مواد و روش‌ها

    افراد مورد مطالعه از بین بیمارانی که با علایم همورویید داخلی به کلینیک کولورکتال مجتمع حضرت رسول(ص)، یا کلینیک شخصی مراجعه نموده بودند، انتخاب شده‌اند. بیماران انتخاب شده، بین درجه 1 تا 3 همورویید داخلی علامت‌دار که بیشترین آنها شکایت از خونریزی داشتند، بوده است. این مطالعه از آبان ماه 1383 تا فروردین 1385 انجام گرفته و تعداد پنجاه بیمار که با این روش درمان شده‌اند، جهت بررسی انتخاب نموده‌ایم. برای این روش یا از دستگاهMcGiveny و یا از دستگاه یک بار مصرف O'Regan استفاده شده است.

    یافته‌ها

    از تعداد پنجاه بیمار به ترتیب، 35 مورد در درجه 2 همورویید داخلی، 10 مورد در درجه 3 و 5 مورد نیز در درجه 1 همورویید داخلی قرار داشتند. 6 ماه پیگیری بعد از عمل برای بررسی نتایج در نظر گرفته شده است. درد بعد از عمل به ترتیب زیر بوده است: 36 بیمار (72%) از 50 مورد هیچ دردی نداشتند. 13 بیمار (26%) درد متوسط و 1 مورد (2%) درد شدید داشتند. از نظر رضایتمندی از این روش درمانی، بیماران به سه گروه تقسیم شدند، گروه اول، هیچ تغییر و بهبودی از این عمل در آنها حاصل نشده است که 1 مورد (2%) از کل بیماران بود گروه دوم، افرادی که رضایت‌مندی نسبی را بیان می‌کردند 2 مورد (4%) از کل بیماران بودند و گروه سوم، رضایت کامل از نتیجه درمان داشتند که 47 بیمار (94%) از کل 50 بیماران بودند.

    نتیجه‌گیری

    با توجه به نتایج مطلوب و رضایت 94 درصد بیماران از این روش درمانی و نظر بر اینکه این روش غیر تهاجمی و کم هزینه می‌باشد، درمان همورویید داخلی در بیماران با درجه 1، 2 و در بعضی موارد درجه 3 همورویید داخلی یک روش انتخابی می‌باشد و البته در موارد خاصی برای بیماران درجه 4 نیز توصیه می‌شود و نتایج حاصل از مطالعه ما در مقایسه با مطالعات دیگر مراکز دنیا، تقریبا یکسان و قابل قبول می‌باشد. علی‌الرغم بعضی گزارش‌ها مبنی بر عفونت و سپسیس در این روش، ما چنین عارضه‌ای در مطالعه خود ندیدیم.

    کلیدواژگان: حلقه لاستیکی، هموروئید، غیر تهاجمی
  • سید مصطفی شیریزدی*، محمدحسین میرشمسی، محمد جلیلی منش، عباس تقویه، محمدرضا حاجی اسماعیلی، مسعود صحت بخش صفحات 41-46
    زمینه و هدف

    شایعترین علت شکم حاد، آپاندیسیت حاد است و تنها درمان موثر آن آپاندکتومی می‌باشد. بیماران پس از آپاندکتومی از ظاهر نامطلوب اسکار، آبسه و عفونت زخم محل بخیه شاکی می‌باشند که با توجه به شیوع آپاندیسیت در دومین و سومین دهه عمر، زخم آن از نظر مسایل زیبایی حایز اهمیت می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه نتایج ترمیم زخم عمل آپاندکتومی با دو روش Subcuticular Suture و Mattress Suture می‌باشد.

    مواد و روش‌ها

    در این مطالعه تحلیلی که به روش مقطعی و به صورت کارآزمایی بالینی کنترل شده صورت گرفته است، 207 بیمار که از فروردین 1384 تا آذر ماه 1385 با تشخیص‌بالینی ‌آپاندیسیت ‌حاد در بخش جراحی یکی از بیمارستان‌های شهید صدوقی، مرتاض و سیدالشهداء یزد، تحت آپاندکتومی قرار گرفته بودند به روش کارآزمایی بالینی کنترل شده در دو گروه الف:(Subcuticular) و ب: (Mattress) مورد مطالعه و مقایسه قرار گرفتند و بیماران تا 3 ماه بعد از عمل طی 4 مرحله، از نظر بیشترین پهنای اسکار، عفونت زخم و آبسه محل در مطب جراح پیگیری شدند. اطلاعات به دست آمده توسط برنامه رایانه‌ایSPSS 11.5 و با استفاده از آزمون آماری ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

    یافته‌ها

    میانگین پهنای اسکار در گروه الف: (Subcuticular) 96/0 میلی‌متر و در گروه ب: (Mattress) 7 میلی‌متر بود، که با 0001/0= P-Value از نظر آماری دارای تفاوت معنی‌داری می‌باشد. در مورد آبسه محل سوچور، تنها یک مورد آبسه محل سوچور (معادل 8/0 درصد) و آن هم درگروه الف دیده شد، در حالی که در گروه ب هیچ موردی از آبسه گزارش نشد که این تفاوت با 45/0= P-Value از نظر آماری معنی‌دار نمی‌باشد. در هیچ کدام از گروه‌ها، موردی از عفونت زخم گزارش نشد. در این مطالعه، فاکتورهای سن و جنس متغیر مخدوش‌گر بودند که با استفاده از آنالیز کوواریانس اصلاح و کنترل شد.

    نتیجه‌گیری

    با توجه به‌‌ یافته‌های این مطالعه، روش Subcuticular Suture درترمیم زخم‌های آپاندکتومی به عنوان روش برتر از نظر زیبایی شناخته شد.

    کلیدواژگان: آپاندکتومی، بخیه مترس، بخیه ساب کوتیکولار
  • بابک سیاوشی*، مهرداد منصوری، مژگان ساکی، مختار حیدری صفحات 47-53
    زمینه و هدف

    اسکولیوزیس، انحراف جانبی ستون فقرات بوده، که یا ساختاری است و باعث تغییر ساختمان مهره شده و بصورت تغییری دایمی می‌ماند و یا اینکه تنها یک اختلال موقتی بوده که در اثر فعالیت وضعیتی یا رفلکسی عضلات ستون فقرات به وجود می‌آید. این اختلال از جمله معضلات مهم بهداشتی در سنین مدرسه بوده که در جنس مونث شیوع بیشتری داشته، عدم تشخیص به موقع و در نتیجه پیشرفت آن باعث بروز عوارض جسمی روحی و نهایتا افت تحصیلی خواهد شد. این مطالعه با هدف تعیین شیوع اسکولیوزیس در بین دانش آموزان دختر 10 ساله خرم‌آباد صورت گرفت.

    مواد و روش‌ها

    این مطالعه یک مطالعه مشاهده‌ای‌، از نوع مقطعی بود که بر روی 768 نفر از دانش آموزان دختر 10 ساله خرم‌آباد که بصورت خوشه‌ای انتخاب شده بودند انجام گرفت. پس از گرفتن تاریخچه پزشکی از آنها در قالب پرسشنامه‌، ابتدا تمام آنها به وسیله شاقول معاینه شدند و در مواردی که فاقد علامتی به نفع انحراف جانبی بودند، معاینه در حالت خم شده به جلو صورت گرفت و موارد مشکوک به اسکولیوزیس به کلینیک تخصصی بیمارستان شهدای عشایر ارجاع شده، از آنها رادیوگرافی ستون فقرات جهت تشخیص قطعی به عمل آمد و زاویه انحراف با روش کاب محاسبه شد.

    یافته‌ها

    تعداد موارد غربالگری شده، 97 نفر (6/12 درصد) بودند که با انجام پرتونگاری از ستون فقرات، 30 نفر از آنها به اسکولیوزیس مبتلا بودند. نتیجتا، شیوع اسکولیوزیس در نمونه‌های تحت مطالعه، 9/3 درصد بود که اغلب آنها (25/3%)، زاویه کاب زیر ده درجه داشته و 5 مورد (65/0%) زاویه بالای ده درجه داشتند. شیوع بیماری در بین دانش ‌آموزان که ورزش هوازی منظم انجام می‌دادند نسبت به سایرین، از نظر آماری تفاوت معنی‌داری را نشان می‌داد (P<0.05).

    نتیجه‌گیری

    نتیجه نهایی، نشانگر شیوع نسبتا بالای اسکولیوزیس در بین نمونه‌های تحت مطالعه ما بود که این مسئله نشان دهنده اهمیت غربالگری مدارس جهت شناسایی دانش آموزان ‌مبتلا به این بیماری می‌باشد، چرا که با این کار ‌و تشخیص بیماری، میتوان با درمان محافظه کارانه از پیشرفت آن ممانعت به عمل آورد.

    کلیدواژگان: اسکولیوزیس، شیوع، غربالگری
  • سید رضا موسوی*، محمد زینل زاده، علیرضا صابری قوچانی، محمد امین سرشت، محسن طالبیان فر، علی کاویانی، سمیه سروریان صفحات 54-59
    زمینه و هدف

    ایجاد اسکار هیپرتروفیک [Hypertrophic Scars (HTS)] متعاقب برش‌های جراحی که ناشی از اختلال عملکرد فیبروبلاست‌ها در طی پروسه ترمیم زخم می‌باشد، آثار روانی و اجتماعی قابل ملاحظه‌ای را باعث می‌شود. با توجه به شواهد قبلی دال بر اثر تاموکسیفن در فرایند رشد فیبروبلاست‌ها در مطالعات سلولی، این مطالعه جهت ارزیابی اثر بالینی داروی تاموکسیفن در پیشگیری از ایجاد HTS، در بیمارستان‌های شهدای تجریش و طالقانی در سال 81 تا 1382 انجام شده است.

    مواد و روش‌ها

    در یک کار آزمایی بالینی دوسوکور تصادفی شده با پلاسبو، 300 بیمار با سابقه HTS، که تحت عمل جراحی با برش‌های مختلف قرار گرفتند پس از کسب رضایت از آنها بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. به گروه مورد، پس از عمل جراحی قرص تاموکسیفن براساس پروتکل و به گروه شاهد، با همان دوز پلاسبو داده شد. پس از 2 ماه میزان ایجاد HTS در هر دو گروه بررسی و نتایج مورد قضاوت قرار گرفتند.

    یافته‌ها

    در جمعیت مورد مطالعه 235 نفر (3/78%) مرد و 65 نفر (7/21%) زن بودند. میانگین سنی جمعیت مورد مطالعه 2/40 سال بود. از کل جمعیت مورد مطالعه 216 نفر (72%) متعاقب برش جراحی دچار HTS شدند، که این تعداد شامل، 138 نفر (92%) در گروه شاهد و 78 نفر (52 %) در گروه مورد بوده‌اند.

    نتیجه‌گیری

    با توجه به فراوانی معنی‌دار ایجاد HTS در گروه شاهد در مقایسه با گروه مورد (92% در مقایسه با 52%) به نظر می‌رسد که داروی تاموکسیفن در پیشگیری از ایجاد HTS متعاقب برش جراحی موثر می‌باشد.

    کلیدواژگان: اسکار هیپرتروفیک، تاموکسیفن، کارآزمایی بالینی
  • محمدحسین میرشمسی*، سید مصطفی شیریزدی، عباس تقویه، محمد جلیلی منش، محمدرضا حاجی اسماعیلی صفحات 60-66
    زمینه و هدف

    Ingrown Toenail به عنوان رشد غیرطبیعی ناخن به چین‌های طرفی دربرگیرنده ناخن تعریف می‌شود. درمان مرحله سوم این بیماری، جراحی است. این مطالعه به منظور مقایسه نتایج درمانی دو روش برداشت ماتریکس ناخن با جراحی و سوزاندن آن با فنل در درمان رشد نا‌مناسب ناخن پا طراحی و اجرا شده است.

    مواد و روش‌ها

    این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی و تحلیلی می‌باشد. جامعه مورد بررسی، بیماران مبتلا بهIngrown Toenail در Stage IIIمی‌باشد که از تیر ماه 1376 تا مهر ماه 1382 جهت درمان به درمانگاه‌های جراحی بیمارستان افشار و شهید رهنمون یزد مراجعه کرده‌اند. پس از حذف بیمارانی که بیماری زمینه‌ای، دیابت، نقص ایمنی و یا تحت رادیوتراپی یا شیمی‌درمانی بودند، نمونه‌گیری به روش سرشماری انجام شد و نمونه‌ها به روش نمونه‌گیری تصادفی سیستماتیک به دو گروه 130 نفره تقسیم شدند. دو روش ماتریسکتومی شیمیایی با فنل و ماتریسکتومی جراحی با هم مقایسه و بیماران تا 2 سال پیگیری شدند تا تعداد 260 نمونه تکمیل شد. اطلاعات از طریق پرسشنامه جمع‌آوری و سپس با آزمون‌های آماری کای اسکوار و آنالیز واریانس نتایج تجزیه و تحلیل گردید.

    یافته‌ها

    میزان بروز عفونت در ماتریسکتومی جراحی کمتر از ماتریسکتومی شیمیایی و در مردان بیش از زنان بوده که از نظر آماری معنی‌دار است و با شغل و سن بیماران ارتباط دارد. میزان بروز عود در روش ماتریسکتومی جراحی 98/3% و در روش ماتریسکتومی شیمیایی 8/11% می‌باشد و با سن و جنس ارتباط دارد. طول مدت زمان عمل در روش ماتریسکتومی جراحی 8/13 دقیقه و در روش ماتریسکتومی شیمیایی 6/8 دقیقه می‌باشد که با توجه به P-Value به دست آمده معنی‌دار می‌باشد. متوسط هزینه در روش ماتریسکتومی جراحی 000/100 ریال و در روش ماتریسکتومی شیمیایی 54000 ریال می‌باشد که P-Value معنی‌دار می‌باشد. در مجموع میزان عود، عفونت و طول مدت از کار افتادگی در روش ماتریسکتومی شیمیایی بیشتر از روش ماتریسکتومی جراحی می‌باشد ولی طول مدت عمل و هزینه در روش ماتریسکتومی شیمیایی کمتر از روش ماتریسکتومی جراحی می‌باشد یعنی برای بیمار روش ماتریسکتومی جراحی بهتر از روش ماتریسکتومی شیمیایی می‌باشد.

    نتیجه‌گیری

    به نظر می‌رسد در مجموع، روش ماتریسکتومی جراحی مناسب‌تر از ماتریسکتومی شیمیایی می‌باشد.

    کلیدواژگان: رشد غیرطبیعی ناخن شست پا، ماتریسکتومی جراحی، ماتریسکتومی شیمیایی
  • مهرداد عرب*، محمدبهگام شادمهر، ساویز پژهان، رویا فرزانگان، مجتبی جواهرزاده، بوالقاسم دانشور، ناهید جهانشاهی، عزیزاالله عباسی صفحات 67-72
    زمینه و هدف

    تومورهای کارسینویید برونش جزء تومورهای نسبتا نادر، با رشد بطیی و علایم بالینی مبهم می‌باشند که می‌توانند بسیاری از سندرم‌های تنفسی را تقلید نمایند. مطالعه‌ای در مرکز ما (در مدت 11 سال) جهت بررسی مشخصات بالینی، اقدامات تشخیصی و درمانی انجام شده و نتایج حاصله در طول زمان، صورت گرفت. هدف، گزارش تجربه ما در درمان این بیماران می‌باشد.

    مواد و روش‌ها

    با تهیه و تکمیل فرم‌های کامپیوتری برای این بیماران و استفاده از نرم‌افزارهایSPSS Access, و آزمون‌های Fisher Exact و Mc Nemar اطلاعات مربوط به سن، جنس، علایم بالینی، سابقه مصرف دخانیات و اقدامات تشخیصی درمانی و نتایج حاصل از پیگیری این بیماران مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. این بررسی ظرف 11 سال (1386-1376) و با پیگیری کامل در 4/86% موارد صورت گرفت.

    یافته‌ها

    73 بیمار (38 زن،‌ 35 مرد) با میانگین سنی 4/41 سال (11 تا 70 سال) با تشخیص تومور کارسینویید تحت درمان قرار گرفتند. اعمال جراحی صورت گرفته از رزکسیون گوه‌ای تا پنومونکتومی با یا بدون دیسکسیون غدد لنفاوی مدیاستن بود. در بعضی موارد قبل از اقدام جراحی سایر روش‌های درمانی چون استفاده از لیزر (ND-YAG) و یا رزکسیون برونکوسکوپیک صورت گرفته بود. 2 مورد (7/2%) عود تومور در لنفاتیک‌ها وجود داشت. در ظرف این ‌مدت، 6 بیمار (2/8%) فوت نمودند که 4 بیمار جزء بیماران جراحی شده (6% از کل بیماران جراحی شده) و تنها یک مورد ناشی از عوارض مستقیم عمل جراحی بود. 2 مورد دیگر از بیماران جراحی نشده بودند (6/28% از کل بیماران جراحی نشده).

    نتیجه‌گیری

    تومورهای کارسینویید برونش با رشد بطیی اغلب تا تشخیص قطعی به عناوین دیگر درمان می‌گردند. توانایی برونکوسکوپی فیبروپتیک در یافتن این تومورها بیشتر از برونکوسکوپی ریژید است (P-value=0.04) در حالیکه در هنگام نمونه برداری، به‌علت ریسک خونریزی همواره باید برونکوسکوپی ری‌ژید در دسترس باشد. درمان این تومورها جراحی با حفظ حداکثر پارانشیم ممکن به‌ همراه دیسکسیون لنفاوی مدیاستن خصوصا در نوع آتیپیک است. عود موضعی در بیماران ما همواره در غدد لنفاوی بوده است. درمان عود، در صورت امکان جراحی مجدد است. استفاده از روش‌هایی چون رزکسیون آندوسکوپیک و یا لیزر به منظور کمک در تعیین منشاء تومور، برطرف کردن انسداد و عفونت دیستال به آن کمک‌کننده است. نقش کموتراپی و رادیوتراپی در حال حاضر نامشخص و مبهم است.

    کلیدواژگان: کارسینوئید، تومور، برونش، ریه
  • امیررضا معتبر*، سید علی جلالی صفحات 73-78

    سارکوم اپی‌تلیویید از جمله تومورهای بدخیم نسج نرم بدون طبقه‌بندی مشخص است که با مورفولوژی خاص به طور شایع در بالغین جوان رخ می‌دهد. محل شایع درگیری، دیستال اندام‌ها است به طوری که شایعترین سارکوم نسج نرم در دست و مچ می‌باشد. این گزارش موردی در رابطه با وجود تومور پس از عمل جراحی هرنی اینگوینال در مرد 32 ساله‌ای می‌باشد که در ابتدا به علت محل ناشایع و تظاهرات گمراه کننده سایر تشخیص‌های افتراقی از جمله آبسه و بدخیمی‌های GI مطرح شد. در ادامه بررسی‌های تکمیلی از جمله نمونه برداری از زخم تشخیص یک تومور تمایز نیافته با درجه بالا و با احتمال زیاد سارکوم اپی‌تلیویید مطرح گردید که در یافته‌های Immunohistochemical از جمله CD34 و سیتوکراتین تشخیص مربوطه با احتمال بیشتری تایید شد. نکته با اهمیت در این مورد نقش ترومای جراحی در شعله‌ور شدن بیماری است. مناسب‌ترین استراتژی در برخورد با این تومور جهت دست یافتن به بقاء نسبتا طولانی رزکسیون تهاجمی و وسیع تومور و در صورت لزوم آمپوتاسیون می‌باشد.

    کلیدواژگان: تومور نسج نرم، سارکوم اپی تلیوئید، هرنی اینگوینال
  • عاطفه فخاریان*، مهرداد بخشایش کرم، سید داوود منصوری صفحات 79-82

    سمفیز پوبیس یک محل نادر برای استیومیلیت می‌باشد، بیشتر موارد بعد از ضربه یا اعمال جراحی ادراری تناسلی اتفاق می‌افتد. ما یک مورد استیومیلیت پوبیس را نه ماه بعد از عمل جراحی فتق اینگوینال گزارش کردیم. استافیلوکوک مقاوم به همه آنتی‌بیوتیک‌ها بجز وانکومایسین عامل ایجاد کننده بود. درمان کامل بیمار با آنتی‌بیوتیک‌ها بدون دبریدمان جراحی انجام شد. این مقاله گزارش یک مورد استیومیلیت پوبیس به دنبال عمل جراحی ترمیم فتق اینگوینال می‌باشد.

    کلیدواژگان: استئومیلیت پوبیس، ترمیم فتق اینگوینال، استافیلوکوک ارئوس
  • سید عباس میرمالک ترجمه: سید عباس میرمالک صفحات 83-90

    انتشار مقاله در یک مجله یا پایگاه اینترنتی نمود عملی کلیه فعالیت‌های انجام شده در راستای تحقیقی است که اغلب با یک سیوال ساده شروع شده و با انتشار مقاله برای جواب آن مخاطب پیدا می‌کنید. این فصل راهنمایی کلی از چگونگی اقداماتی که در جهت تحقق نشر مقاله لازم است، ارایه می‌کند.

|
  • Yazdani Sh* Pages 1-6

    The report of the US institute of medicine showed that a large proportion of medical errors occurred because of poor knowledge about the best method practice. The use of careful and systematic of research results in evidence-based practice lead to less errors. Evidence-based surgery has been less developed than evidence-based practice in non-surgical disciplines because of many factors. The surgeon's willing ness to do operative procedures they are more skilled in, the problematic nature of conducting double blind randomized surgical trials, the scarcity of systematic reviews and finally professional dogmatism of surgeons, all are contributing to poor state of evidence-based practice among the surgeons. An increase in the number of quality clinical trials and synthetic studies in surgery, developing the culture of using best evidence as well as the improvement of the skills and knowledge of evidence-based practice among surgeons, provides the required supportive facilities and practicalities in the surgical settings, higher use of sham surgeries in effectiveness studies and refraining from intense pragmatism in part of surgeons are measures that can facilitate greater evidence-based practice in surgery

    Keywords: Evidence-Based Surgery, Synthetic Studies, Effectiveness Studies
  • Abbasi A, Akbarian E*, Shadmehr M.B, Arab M, Javaherzadeh M, Pejhan S, Daneshvar A, Farzanegan R Pages 7-12
    Introduction & Objective

    A few number of post-intubation tracheal stenosis recur following resection and anastomosis. Several factors appear to be responsible for recurrence but there is insufficient data available in this regard. In this study we assessed the factors responsible for the recurrence of post-intubation tracheal stenosis after resection and anastomosis in a large group of patients who were operated in our center by one surgical team.

    Materials & Methods

    All patients who underwent tracheal and/or subglottic resection and anastomosis due to post intubation tracheal stenosis, at our center during 1995-2006 were divided into two groups (case and control). The study group consisted of patients who had developed recurrence while the controls had no recurrence. The diagnosis of the recurrence was made based on the presence of clinical signs or symptoms and bronchoscopic confirmation. The following variables were compared in both groups: Age, sex, duration of intubation, the reason for intubation, period of time between intubation and surgical operation, history of previous tracheotomy, previous therapeutic interventions such as laser therapy, subglottic involvement, length of resection, presence of tension at the site of anastomosis and the development of surgical site infection. This was a case - control study and statistical analyses were performed using SPSS 15.

    Results

    Four hundred ninety-four patients underwent resection and anastomosis (365 women and 129 men) with a mean age of 25-34 years (in the range of 4 months to 83 yrs.). Fifty-two patients (10.5%) developed recurrence. Length of resection (mean 42.8 mm in the case group versus 37.8 mm in the control group; P=0.012), the presence of tension at the site of anastomosis (32.7% versus 19.3%; P=0.03), the development of infection at the site of operation (18.2% versus 5%, P=0.006) and subglottic involvement (36.5% versus 19.2%, P=0.005) were higher in the case group and it seems that these factors are responsible for the recurrence.

    Conclusions

    In this study, the factors responsible for increasing the recurrence rate of post- intubation tracheal stenoses were long lengths of resection, presence of too much tension at the site of anastomosis, wound infection and subglottic involvement. We believe that the surgeon can play an important role by decreasing tension, preventing infection, and preserving subglottic structures.

    Keywords: Tracheal Stenosis, Surgery, Recurrence, Treatment
  • Kalantar Hormozi A. j*, Zendehnam H, Rostami KH, Rasti M Pages 13-19
    Introduction & Objective

    One of the basic rules that all physician know is the danger of epinephrine injection in end organs. This article investigates the necroses of end organs following epinephrine injection in various concentrations.

    Materials & Methods

    This double blind pure experimental study has been done on 54 simulated samples of 9 rabbits’ ears. Under general anesthesia, the surgeons divided rabbits’ ears into 3 lobs, each lobe being nourished only by one end artery. Pure lidocaine of 1% and lidocaine of 1% concentrations with epinephrine in 3 concentrations (1:200000, 1:100000, 1:50000) was injected, andnecrosis or viability of end organs was evaluated by physical examination after 48 hours.

    Results

    In the first and second group for which epinephrine concentration were 1:200000 and 1:100000, necrosis was not seen. In third group for which epinephrine concentration was 1:50000, 4 necrosis were seen among 9 cases (36%- P=0.08).

    Conclusions

    Epinephrine injection with 1:100000 and 1:200000 concentrations in end organs is absolutely safe, but with 1:50000 concentrations is clinically unsafe. Xylocain-epinephrine solution lower than 1:50000 can be used safely as a chemical tourniquet.

    Keywords: Necrosis, End organs, Epinephrine
  • Bagheri R*, Haghi Z, Rahroh M, Kalantari M.R, Sadrizadeh A Pages 20-27
    Introduction & Objective

    Transthoracic needle biopsy (TTNB) is a well established method for obtaining pathologic diagnosis in the lung mass that performed after a previous negative bronchoscopy. The gole of this study is the evaluation of safety and accuracy of ultrasonographic guided TTNB for diagnosis of peripheral lung masses.

    Materials & Methods

    In a cross - sectional study from September 2005, 30 patients with peripheral lung mass, greater than 3cm in diameter and less 5cm distance to the chest wall, underwent ultrasonographic guided TTNB and diagnostic accuracy and complications were analyzed.

    Results

    In this group male to female ratio was 2 to one; with average age at 61.2 years. 60% of lesions located in right side, the adequate biopsy specimens were obtained in all patients, but TTNB and diagnostic in 86.6%. 13.3% of patients underwent thoracotomy for definitive diagnosis. Pathological diagnoses were malignant in 83.3% and benign in 16.6% of cases. Squamous Cell Carcinoma and Adenocarcinoma were the most common malignant diagnoses. In benign lesions, tuberculosis was the most common one. Complications were observed in 13.3% that included pneumothorax (6.6%) and hemoptysis (6.6%), mortality wasn’t observed.

    Conclusions

    TTNB with ultrasonographic guided due to appropriate diagnostic accuracy and low complication rate with low cost and availability was recommended for diagnosis of peripheral lung masses.

    Keywords: TTNB, Ultrasound, Peripheral Lung Mass
  • Rafiei M.R*, Dehkhoda S, Ghergherehchi M, Shahvarani Nasab A Pages 28-33
    Introduction & Objective

    Because of too sever pain accompanying a hemorrhoidectomy operation; this double blind clinical trial study was done for comparison of post operative analgesia in patients which used preoperative topical lidocaine jel with those that used preoprative lubricant gel.

    Materials & Methods

    Two group 45 patients were candidated for elective hemorrhoidectomy under general anesthesia, and they were randomly divided into two groups, one group received preoprative topical lidocaine jel and second group received preoperative lubricant gel. Then gathered data was analyzed with Chi-square and Mann-Whitney U and T-Student test by SPSS 13 software. The results were evaluated as the mean ± SD and considered statistically significant for P<0.05.

    Results

    The two groups showed similar results for demographic parameters such as age, weight and sex (P>0.05). In the preoperative lidocaine jel group severity of postoperative pain was lower (P<0.05) similarly, the time of free pain period in the preoperative lidocaine jel group was longer (P<0.05).

    Conclusions

    The use of preoperative lidocaine jel in hemorrhoidectomy operation can decrease the severity of pain and can cause longer postoperative free pain period in patients.

    Keywords: Analgesia, Hemorrhoidectomy, Topical Lidocaine Gel
  • Azizi R*, Mahjobi B, Zahedi L Pages 34-40
    Introduction & Objective

    Rubber band ligation is one of outpatient treatments of internal hemorrhoid; it leads to ischemic necrosis of hemorrhoids. This method has been carried out prospectively in Hazrat-e-Rasoul hospital or office in which patients were that treated with rubber band ligation, and it was evaluated and compared with results of other centers.

    Materials & Methods

    Our study populations were 50 patients with hemorrhoids who referred to the colorectal clinic of Hazrat-e-Rasool Hospital or private clinic between October 2003 to March 2005. The study considered the patients with hemorrhoids in grades 1, 2 and 3, for whom the most common symptom was bleeding. They were treated with Rubber Band ligation. We have used both disposable O’Regan and reusable McGiveny instrument.

    Results

    In our study sample, 35 patients were in grade 2, 10 in grade 3 and 5 in grade 1 of internal hemorrhoids. A 6-months follow up considered for post operative evaluation. 36 of 50 patients had no postoperative pain (72%), 13 patients had mild or moderate pain (26%), and 1(2%) had severe pain. The patients were classified in three groups according to their response to the treatment: Group 1 had no change of severity and interval of symptoms, and therefore had no response. Group 2 had relative response to the treatment in view of severity and interval of symptoms. Group 3 had complete response to the treatment and their symptoms were disappeared and no recurrence in the follow-up was detected In patients treated with Rubber Band Ligation, 1 of 50 (2%) 2 of 50 (4%) and 47 of 50 (94%) had no response, relative response and complete response, respectively.

    Conclusions

    Rubber Band ligation considered of outpatient procedure for the treatments of hemorrhoids. This method most use for grade 1, 2 and sometime grade 3 hemorrhoids. According to our study results, with 94% good or excellent response, we conclude that this technique is first choice for grade 1 to 3 internal hemorrhoids and occasionally it can be used for grade 4. In our series aside from some reports about sepsis in rubber band technique, we didn’t observe any cases of sepsis.

    Keywords: Rubber Band, Hemorrhoid, Non invasive
  • Shir Yazdi S.M*, Mirshamsi M. H, Jalilimanesh M, Taghavieh A, Haji Esmaeeli M. R, Sehhat Bakhsh M Pages 41-46
    Introduction & Objective

    Acute appendicitis is the most common cause of acute abdomen. Appendectomy is only curative treatment for acute appendicitis. The patients, after appendectomy complain from ugly configuration of suture site, scar problem is stitch abscess and wound infection after appendectomy. This is aesthetically important, because appendicitis is prevalent in the second and third decades of life. This study compared wound closure result by two methods; Subcuticular and Mattress suture.

    Materials & Methods

    In this analytic, clinical trial, 207 patients (105 group A and 102 group B) with the initial diagnosis of appendicitis were appendectomised at Shahid Sadooghi, Mortaz and Saidoshohada hospitals, from April 2005 to December 2006. In 4 follow up visit, patients were clinically examed for Maximum of wound scar width, wound infection and stitch abscess to 3 months after appendectomy at the clinics. Collected data were analyzed with ANOVA test using SPSS11.5 software.

    Results

    The Mean Scar width in Subcuticular group (A) was 0.96 mm and in Mattress group (B) was 7 mm. There was significant difference between two groups (P.Value=0.0001).The Abscess in the Subcuticular group was seen in one case (0.8%) and in the Mattress group no abscess was seen. There was no significant difference between two groups (P.Value = 0.45). There was no case of wound infection in the two groups. In this study, the age and gender factors were confunding and by using co-variance analysis, thay were taken care of.

    Conclusions

    Considering the results of this study, the Subcuticular method is a better option in closure of an appendectomy wound.

    Keywords: Appendectomy, Mattress Suture, Subcuticular Suture
  • Siavashi B*, Mansori M, Saki M., Hehdari M Pages 47-53
    Introduction & Objective

    The term «scoliosis» denotes lateral curvature of the spine. The deformity may be structural; implying a permanent change in the bones or soft tissues, or it may be no more than a temporary disturbance produced by reflex or postural activity of the spinal muscles. This skeletal disorder is one of the important health problems in school ages that are much more common in females gender. The aim of this study was to investigate the prevalence of scoliosis among 10 years old female students of Khorramabad schools.

    Materials & Methods

    It was a cross – sectional study which evaluated 768 ten-year old female students of Khorramabad School who were selected by the random clustering sampling method. After determination of samples and obtaining medical history through a questionnaire, physical examination was performed by the plumb line and then in the cases that had no signs of deviation, in this portion of examination, the second stage of examination was performed by the adams test. Finally the screened cases were referred to shohada hospital clinic. And thoracolumbar X-ray was obtained and the angle of deviation was measured using cobb's method.

    Results

    The number of screened cases was 97(12.6%) and after radiology was done, 30 were identified as being afflicted with scoliosis. Finally the prevalence of scoliosis in this study was 3.9 percent of which (3.25%) had cobb's angle below ten degree and only five cases (0.65%) had cobb's angle above ten degree. In this study there was statistical significant difference between student that perform regular aerobic exercise against those who did not perform this exercise.

    Conclusions

    According to this study a partly high prevalence of scoliosis existed among our female school children. This shows the necessity of school screening programs, because by early diagnosis of scoliosis and conservative treatment (by using brace), one may be prevent scoliosis's progression and finally the appearance of complication.

    Keywords: Scoliosis, Prevalence, Screening
  • Mousavi S.R.*, Zeinalzadeh M, Saberi Ghochani A.R, Aminseresht M, Talebianfar M, Kaviani A, Sarvarian S. Pages 54-59
    Introduction & Objective

    Hypertrophic scars (HTS) following surgical incisions develop mainly due to fibroblast dysfunction in wound healing process, and it may cause significant psychological and social consequences in various patient populations. With regard to growing evidence on tamoxifen effects on fibroblast growth patterns at the cellular level, this study was designated to evaluate the clinical utility of tamoxifen in the prevention of hypertrophic scars, which had been carried out in Shohadaye Tajrish and Ayatollah Taleghani Medical Centers in the 2000-2001 time interval.

    Materials & Methods

    In a double-blind randomized clinical trial after obtaining informed consent, of 300 patients with a history of HTS, who had undergone surgical operations with different skin incisions were assigned randomly into two groups. The first group received tamoxifen tablets postoperatively according to a standard protocol while the control group received placebo. After two months the two groups were compared according to the development of HTS and the result was statistically analyzed.

    Results

    The studied population, comprised of 235 men (78.7%) and 65 women (21.7%), developed HTS following surgical incision. Of these 138 patients (92%) were in the study group, while 78 patients (52%) belonged to control group.

    Conclusions

    Regarding the significant difference of HTS development between the study and control groups (92% vs. 52%), tamoxifen seems to be an effective agent in the prevention of Hypertrophic scars following surgery.

    Keywords: Hypertrophic Scar, Tamoxifen, Clinical Trial
  • Mirshamsi M. H*, Shir Yazdi S.M, Taghavei A., Jalilimanesh M., Haji Esmaeeli M. R Pages 60-66
    Introduction & Objective

    Ingrowing of the nail of the hallux has been described to an abnormality of the shape of the nail; in stage III of diseases surgical treatment indicated. This study evaluated two methods of treatment: (a) a surgical matricectomy and (b) chemical matrisectomy.

    Materials & Methods

    In this randomized clinical trial study, 260 patients were seen in a special general surgery clinic, were assessed for severity and duration of symptoms. 130 patients were treated with chemical matrisectomy and 130 patients were treated with surgical matricectomy those with no history of immunocompremised diseases and diabetes mellitus and with only minor infection were treated by the surgical matricectomy. The nail was nicked and torn down to expose the infected nail fold. The patients were then taught to clean the area, spray it with povidone-iodine dry powder, and pack the nail fold with a twist of cottonwool. Patient; with recurrent or severe ingrowing toenails were treated by chemical matrisectomy.

    Results

    The rate of infection in surgical matricectomy in men was less than woman. The recurrence rate in surgical matricectomy was 3.98% and in chemical matrisectomy was %11.8. The operative time was 13.8 and 8.6 minute in chemical matrisectomy. The operative cost was less in chemical matrisectomy.

    Conclusions

    On the whole surgical matrisectomy is a better procedure than chemical matrisectomy.

    Keywords: Ingrowing Toenail, Surgical Matrisectomy, Chemical Matrisectomy
  • Arab M*, Shadmehr M.B, Pejhan S, Farzanegan R, Javaherzadeh M., Daneshvar A, Jahanshahi N., Abbasi A. Pages 67-72
    Introduction & Objective

    Bronchial carcinoids are rare, slow growing neoplasms with nonspecific clinical signs which can mimic many respiratory syndromes. To evaluate clinical presentations, diagnosis and modes of treatment of these tumors in long term, a clinical research was performed in our center. The aim of this presentation is to report our experience.

    Materials & Methods

    By completing the prepared computerized data sheets for these patients and use of SPSS and Access softwares and Fisher exact and Mc Nemar tests, informations about age, sex, clinical signs, Hx of smoking, diagnosis and the results were evaluated. The evaluation took eleven years (1996-2007) therapies, with a complete follow up in 86.4% of the patients.

    Results

    73 patients (38 women, 35 men) with mean age 41.4 years-old (range 11-70) were treated, with diagnosis of bronchial carcinoids. Surgical resections (from wedge resection to pneumonectomy) with or without mediastinal lymph node dissection (MLND) were performed. Other therapies such as bronchoscopic resections or ND YAG laser ablation were done before surgery in some patients. There were two recurrences both in lymphatics (2.7%). During this period 6 patient's (8.2%) have been died, 4 from operated patients (%6 of total operated ones) and one due to surgical complication and 2 were among non-operated ones (28.6% of non-operated cases).

    Conclusions

    Bronchial carcinoids with slow progression are often treated as other diagnoses before definite diagnosis. Fiberoptic bronchoscopy is more accurate in their findings than rigid broncoscopy (P= 0.04), were as considering that rigid bronchoscope should be available during biopsy time due to the high risk of hemorrhage. Their treatment is surgical resection (maintaining as much paranchyma as possible) with mediastinal lymph node dissection especially in atypical ones. Local recurrence was in lymphatics in our patients. When possible, re-resection is the treatment of choice for recurrences. The use of endoscopic resection or laser ablation in finding tumoral origin or in treating obstruction and infection distal to it might be helpful. Role of chemotherapy and radiation aren't clearly obvious.

    Keywords: Carcinoid, Neoplasm, Bronchus, Lung
  • Motabar A.R*, Jalali S.A. Pages 73-78

    Epithelioid sarcoma is one of the malignant soft tissue tumors of uncertain type has been applied to a morphologically distinctive neoplasm which characteristically affects the distal parts of the extremities of young adults. In fact epithelioid sarcoma is the most common soft tissue sarcoma in the hand and wrist. This article is a case report of the tumor followed by operation of inguinal hernia in 32 years old male. At first with uncommon manifestation and site of tumor another differential diagnosis was suggested such as abscess, GI malignacies. In supplementary evaluation and biopsy of ulcer the diagnosis focused on undifferentiated high grade epithelial tumor highly suggestive Epithelioid sarcoma. In Immunohisochemical finding, CD34 and, cytokeratin, this diagnosis was confirmed. The most important point was the role of surgical trauma in disease flare up. The best strategy in management of Ephithelioid Sarcoma is extensive resection amputation for relative long survival.

    Keywords: Soft Tissue Tumor, Ephithelioid Sarcoma, Inguinal Hernia
  • Fakharian A*, Bakhshayesh Karam M, Mansouri S.D Pages 79-82

    The pubic symphysis is a rare site for osteomyelitis. We reported a case of osteomylitis pubic about 9 months after inguinal hernia repair. The causative organism is staphylococcus aureus resistant to all antibiotics except vancomycin. The patient was treated with antibiotics for six months without any surgical debridement. This is a report of a pubic osteomylitis following inguinal hernia repair.

    Keywords: Pubic Osteomylitis, Hernia Repair, Staphylococcus Aureus