فهرست مطالب
Archives of Razi Institute
Volume:64 Issue: 1, Spring 2009
- تاریخ انتشار: 1388/05/11
- تعداد عناوین: 8
-
-
صفحات 1-7هدف از این مطالعه جداسازی و کلون کردن وبیان ژن ESAT-6 مایکوباکتریوم توبرکلوزیس به عنوان یکی از آنتی ژن های مهم این میکروارگانیسم می باشد. ابتدا ژن مربوط به این ملکول با استفاده از پرایمرهای طراحی شده، از روی ژنوم باکتری تکثیر شد و سپس در درون وکتور بیانی PQE30 کلون گردید. در مرحله بعد پلاسمید نوترکیب ایجاد شده به درون میزبان E.coli M15 ترانسفورم گردید و با بهینه نمودن سیستم بیانی، با موفقیت بیان شد. پروتئین بیان شده با استفاده از SDS-PAGE ردیابی شد و با استفاده از آنتی بادی اختصاصی علیه در روش وسترن بلات تایید گردید. پروتئین نوترکیب بدست امده را می توان علاوه بر مطالعات تشخیصی، در امورمربوط به طراحی واکسن های ساب یونیت و یا DNA vaccine بر علیه توبرکلوزیس استفاده نمود.
کلیدواژگان: مایکوباکتریوم توبرکلوزیس، پروتئین نوترکیب، ESAT، 6، کلونینگ -
صفحات 9-17تک یاخته تیلریا آنولاتا در داخل سلولهای MHCII میزبان پستاندار از شکل اسپوروزوایت به ماکروشیزونت تبدیل می شود و آنگاه سلول را برای متحمل شدن تقسیمات نامحدود تحریک می کند. برای پیشگیری از تیلریوز گاوی با کشت مداوم و طولانی مدت سلولهای آلوده به شیزونت تیلریا آنولاتا در محیط های آزمایشگاهی، واکسن موثری تولید می شود که در برخی کشورها منجمله ایران در حال تولید و مصرف می باشد. مکانیسم دقیق تخفیف حدت تک یاخته نامشخص است ولی بنظر می رسد کشت مداوم و طولانی مدت سلولهای آلوده به تک یاخته در محیطهای کشت آزمایشگاهی، موجب تغییر در بیان ژنهای سلول میزبان و تک یاخته می شود. سلولهای مورد بررسی در این پژوهش شامل سویه واکسن Sa و دو رده سلولی جدیدی است (C1 و C2) که اخیرا در آزمایشگاه تک یاخته شناسی موسسه رازی جدا سازی، شناسائی و تثبیت شدند. یکی از مهمترین تئوری ها ارتباط حدت یا ویرولانس تک یاخته با میزان بیان ژن های ماتریکس متالوپروتئیناز MMP در رده های سلولی آلوده به تیلریا می باشد. در این بررسی با استفاده از تکنیک نیمه کمی RT-PCR به بررسی بیان ژن های موثر در این پدیده در سطح mRNA پرداخته شد. نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان می دهد که از میان ژن های MMP 2، 9 و 13 فقط بیان ژن MMP9 در رده های تخفیف حدت یافتهء سویه واکسن Sa بشدت کاهش داشته و نیز بیان آن در دو رده سلولی C1، C2 در پاساژهای بالای 30-25 نیز افت شدید نشان می دهد. در حالیکه در پاساژهای زیر 25 بیان این ژن قابل بررسی از طریق رونوشت های mRNA اختصاصی آن بود. فاکتور دیگری که در این بررسی به آن توجه شده نوکلئوپروتئین TashHN است که اخیرا نقش آنرا در ترانسفورماسیون سلولهای میزبان و بیان ژن های میزبان مطرح می کنند و نتایج این مطالعه حاکی از بیان این ژن در سه رده سلولی موجود نشان داد که ارتباط مستقیمی میان بیان این ژن و تکثیر سلولی وجود دارد. در این مطالعه به بررسی بیان ژن های سیتوکینی پیش التهابی (IL-1، TNF-) و Tams1 نیز پرداخته شد. بطوریکه نتایج بررسی سیتوکین های پیش التهابی، ارتباط معینی میان بیان ژنهای سیتوکینی و حدت سلول های مورد بررسی نشان نداد. در حالیکه بیان ژن Tams1 در سلول های با پاساژ پائین با بیان بالای نسخه های اختصاصی این ژن همراه بوده ولی در پاساژهای بالا نسخه ای از این ژن قابل ردیابی در هیچکدام از سه رده سلولی مورد بررسی مشاهده نشد. در مجموع نتایج این تحقیق نشانگر نقش ژن های MMP9 و Tams1 در تعیین ویرولانس و تخفیف حدت در لاین های مورد بررسی را بترتیب نشان دادند. آگاهی از مکانیسم های virulence attenuation با متدهای ملکولار بیولوژی در کنار بررسی های in vivoمی تواند کمک موثری در بررسی های دقیق و مستند علمی در تهیه و تولید لاین های مناسب تولید واکسن و تعیین ویژگی ها و خصوصیات بذر مناسب واکسن کند.
کلیدواژگان: تیلریا آنولاتا، بیان ژن، بیان ژن، ماتریکس متالوپروتئیناز، لاین سلولی، تخفیف حدت و واکسن -
صفحات 19-25ویروس آبله گوسفندی و ویروس آبله بزی در جنس کاپری پاکس از خانواده پاکس ویریده قرار دارند. آبله گوسفند و بز و اکتیمای مسری (جنس پاراپاکس ویروس) در زمره بیماری های بومی ایران محسوب می شوند. تائید آزمایشگاهی کاپری پاکس بر اساس تکنیکهای ویرولوژیک و سرولوژیک وقت گیر و پر زحمت بوده و اکثر آنها به علت ارتباط آنتی ژنیک بین کاپری پاکس ویروس و پاراپاکس ویروس اختصاصیت کمی از خود نشان می دهند. هدف از این مطالعه راه اندازی تکنیک واکنش زنجیره ای پلیمراز اختصاصی کاپری پاکس ویروس می باشد که به کمک آن بتوان آبله گوسفند و بز را بر اساس قطعه bp 390 از ژن P32 شناسایی کرد. ژن P32 آنتی ژن غالب ایمنی کاپری پاکس ویروس را کد می کند. واکنش زنجیره ای پلیمراز با استفاده از 2 سویه استاندارد آبله گوسفندی و بزی و 4 ایزوله فیلد جداسازی شده در سوپرناتانت کشت سلولی اپتیمایز گردید. هویت محصول واکنش زنجیره ای پلیمراز به وسیله آنالیز سکانس تایید و حساسیت واکنش زنجیره ای پلیمراز به وسیله رقت های سریال ده تایی DNA ژنومی سلول LK آلوده به کاپری پاکس ویروس تعیین شد. تعداد 29 نمونه بیوپسی از اندام های داخلی دام های مشکوک به آبله گوسفندی و بزی در مقابل 6 نمونه بیوپسی مشکوک به اکتیمای مسری مورد آزمایش قرار گرفت. تعداد 25 نمونه آبله گوسفندی و بزی مثبت و همه نمونه های اکتیمای مسری منفی بودند. واکنش زنجیره ای پلیمراز راه اندازی شده در ردیابی DNA کاپری پاکس ویروس حساسیت بالا و در افتراق کاپری پاکس ویروس از پاراپاکس ویروس اختصاصیت خوبی را نشان داد.
کلیدواژگان: کاپری پاکس ویروس، واکنش زنجیره ای پلیمراز، ژن P32 -
صفحات 27-37هدف از این مطالعه تهیه فرمول جدیدی از آنتی ژن خام لیشمانیا ماژور و ارزیابی تاثیر آن بر سیستم ایمنی میباشد. از این رو پرومستیگوتهای لیشمانیا ماژور کشت داده شد و تعلیقی از آنها در سرم فیزیولوژی تهیه گردید. تعلیق حاصله در پنج ویال جداگانه تقسیم گردید. 1/. میلی لیتر از دوزهای مختلف آنتی ژن تهیه شده بصورت داخل جلدی در سه گروه در دو نوع موش آزمایشگاهی، موش های ناخالص و مقاوم(تیپ یک) و موش حساس Balb/c (تیپ دو) در سه گروه تزریقی با آنتی ژن همراه با دوز یادآور(گروه یک) آنتی ژن همراه با ب-ث- ژ (گروه دو) آنتی ژن همراه با دوز یادآور و ب-ث- ژ (گروه سه)و گروه های پنج (ب ث- ژ) وگروه شش (مایع تعلیق ب-ث ژ) تزریق گردیدند وگروه چهار بعنوان کنترل نرمال در نظر گرفته شد. در تمامی گروه ها حساسیت تاخیری پوستی و قطر و تعداد فولیکولهای پولپ سفید طحال اندازه گیری شد. هیچ اختلاف معنی داری در گروه های چهار و پنج و شش در تست پوستی و اندازه قطر و تعداد فولیکولهای پولپ سفید طحال مشاهده نشد. اما اختلاف معنی داری از این نظر در سه گروه یک و دو و سه مشاهده گردید در این مطالعه بدون توجه به تیپ موش های مورد آزمایش و گروه های تزریق شده با آنتی ژن- دوزهای 1/0 میلی لیتر /μ 100 و 200 بالاترین واکنش تست پوستی تاخیری با لیشمانین و پایین ترین افزایش اندازه های پولپ سفید را داشته اند. همچنین بهترین گروه تزریق، گروه یک (آنتی ژن به همراه دوز یادآور) و حساسترین موش به آنتی ژن تزریق شده موش حساس Balb/c بود.
کلیدواژگان: لیشمانیا ماژور، آنتی ژن، واکسن -
صفحات 39-44تاکنون سه گونه لیشمانیوز ترپیکا، لیشمانیوز ماژور و لیشمانیوز اینفانتوم بعنوان عوامل لیشمانیوزیس در ایران شناخته شده است. با توجه به بومی بودن لیشمانیوزیس پوستی در شمال شرق کشور، در حال حاضر 50 نمونه مثبت لیشمانیوزیس پوستی از مشهد برای تعیین نوع گونه با روش واکنش زنجیره ای پلیمرازRFLP مورد مطالعه قرار گرفتند. طبق نتایج حاصله لیشمانیوز تروپیکا شایعتر از سایر گونه ها بوده بطوریکه 38 نمونه(66%) لیشمانیوز تروپیکا و 17 نمونه(34%) لیشمانیوز ماژور تشخیص داده شد.
کلیدواژگان: لیشمانیو ماژور، لیشمانیا تروپیکا، وامنش زنجیره ایRFLP، ژن مینی اگزون -
صفحات 45-50در تحقیق حاضر، تعدادی کبد و ریه گوسفندان مبتلا به کیست هیداتید از کشتارگاه صنعتی مشهد تهیه شد و بطور استریل پس از آسپیره کردن کیستها، پروتواسکولکسهای آنها جدا گردید،30 موش به 5 گروه شش تایی تقسیم شدند و 2000 عدد پروتواسکولکس زنده بصورت داخل صفاقی به هر یک از موشها (2 گروه پیشگیری، 2 گروه درمان و یک گروه کنترل) تزریق شد. در گروه های پیشگیری، بلافاصله پس از تزریق پروتواسکولکس، مقدار150 میلیگرم/کیلوگرم داروی آلبندازول و مبندازول به صورت خوراکی بمدت فقط10روز به موشها خورانده شد. در گروه های درمان، 6 ماه پس از چالش موشها با پروتواسکولکس، مقدار 300 میلیگرم/کیلوگرم داروی آلبندازول و مبندازول بمدت 24روز به آنها خورانده شد، که در این گروه ها، بعد از هر دوره چهار روزه، بعلت دوز سمی دارو، دو روز دارو دادن متوقف گردید. به گروه کنترل هیچ دارویی خورانده نشد. پس از 7 ماه، موشهای هر 5 گروه کالبد گشایی شدند و اندامهای داخلی آنها از نظر وجود کیست هیداتید بررسی گردید. در درکبد و ریه گروه 1 تعداد 2 کیست مشاهده گردید و در مقایسه با گروه کنترل اندازه آنها کوچکتر بود. در در اندامهای داخلی گروه 2، 3 عدد کیست مشاهده شد. در گروه 3 (درمان با آلبندازول) هیچ کیستی مشاهده نشد که نشان دهنده تاثیر کامل دارو در جلوگیری از تشکیل کیست می باشد. در گروه 4 (درمان با مبندازول) فقط یک کیست در کبد و ریه موشها مشاهده گردید. درگروه کنترل، تعداد زیادی کیست هیداتید در کبد و ریه موشها مشاهده گردید و اندازه کیستها بسیار بزرگتر از 4 گروه دیگر بود.
کلیدواژگان: کیست هیداتید، آلبندازول، مبندازول، موش -
صفحات 51-56رماتیسم مفصلی یکی از بیماری های خود ایمنی به شمار می رود که باعث تورم مزمن در مفاصل بدن می گردد. مدل ایجاد رماتیسم به وسیله یاور فروند به عنوان یک مدل شناخته شده که می تواند عوارض مشابه کلینیکی با بیماری رماتیسم مفصلی را ایجاد نماید. استفاده از زهر زنبور عسل برای درمان رماتیسم مفصلی در بسیاری از مناطق جهان رواج دارد. به هر حال وجود توکسینهای عصبی در زهر عقربها اثرات خاص فارماکولوژیکی را دارا می باشد. برای این مطالعه تعداد 25 سر موش صحرایی ویستار با جنسیت نر و وزن بین 110 الی 130 گرمی انتخاب شدند. موشها به 5 دسته تقسیم بندی شده و به غیر از گروه 1 که به عنوان گروه کنترل منفی در نظر گرفته شد، تمام گروه ها به وسیله یاور کامل فروند دچار رماتیسم گردیدند. گروه 2 بعد از ایجاد رماتیسم هیچ گونه درمانی دریافت نکرده و به عنوان گروه کنترل مثبت قلمداد گردید. گروه 3 بعد از ایجاد رماتیسم از داروی بتامتازون جهت درمان آنها استفاده شد. زهر عقرب به میزان 5 و 10میکروگرم برای هر موش در گروه های 4 و 5 به عنوان درمان مورد استفاده قرار گرفت. تمام حیوانات درمان را به صورت زیر جلدی و در محل مفصل متورم دریافت نمودند. علائم کلینیکی آرتریت مانند مشکل در رفتن و تورم در محل مفصل بعد از گذشت سه روز از تزریق یاور کامل فروند ظاهر گردید و در روزهای بعدی افزایش یافت تا روز 13-15 که به اوج خود رسید. موشهای مورد آزمایش بعد از دریافت درمان به وسیله بتامتازون و زهر عقرب با کاهش تورم روبرو شدند، در حالی که تورم در مفاصل موشهای گروه 2 که هیچ گونه درمانی دریافت نکرده بودند تا پایان مطالعه باقی ماند. شمارش گلبولهای سفید در گروه های 2 و 3 در مقایسه با گروه 1 افزایش قابل ملاحظه ایی داشت. گروه های 4 و 5 که زهر عقرب را به عنوان درمان دریافت نموده بودند با اینکه افزایش در شمارش گلبولهای سفید را نشان دادند اما این افزایش قابل ملاحظه نبود. بنابر این مطالعه حاضر نشان می دهد که احتمالا زهر عقرب مزوبوتوس می تواند نقش ضد تورمی در مفاصل داشته باشد. برای اثبات این نقش و مکانیسم عمل آن به مطالعات بیشتری نیاز است.
کلیدواژگان: زهر عقرب، رماتیسم مفصلی، یاور کامل فروند، تورم، مزوبوتوس اپئوس، رماتیسم ایجاد شده توسط یاور -
صفحات 57-60به منظور مشاهده و تعیین نوع و شدت ضایعات ماکروسکوپیک و میکروسکوپیکی که توسط سویه واکسینال پاستورلا مولتوسیدا (سروتیپ A1) ایجاد می گردد تعداد 10 قطعه جوجه با سن 4 هفته، به میزان 75 cfu (5/0 میلی لیتر از غلظت 7-10) با روش داخل عظلانی تزریق گردیدند. تمام جوجه ها در ظرف کمتر از 16 ساعت تلف شدند. در کالبدگشایی جوجه های تلف شده هیچ ضایعه ماکروسکوپیک بارز و مشخصی دیده نشد. در آزمایش هیستوژپاتولوژیک بافتهای مختلف (شامل: قلب، ری، کبد، طحال، کلیه، پیش معده و روه ها) مهمترین ضایعه مشاهده شده به شکل پرخونی فعال و خونریزی بود. بعلاوه مقادیر زیادی مواد موکوسی غلیظ در دستگاه گوارش مشاهده گردید.
کلیدواژگان: وبای مرغان، هیستوپاتولوژی، پاستورلا مولتوسیدا، جوجه
-
Pages 1-7The identification of a large number of antigens with potential for development of new tuberculosis vaccine has been accomplished in recent years. This study was designed for cloning and expression of ESAT-6 as a potent antigen of Mycobacterium tuberculosis. Selected gene (Rv3875) was amplified by PCR and product was ligated into expressing plasmid vector pQE30 and recombinant pQE30-ES plasmid was constructed. This hybrid vector was transformed in E. coli M15 and expressed in optimal condition. The expressed protein was analyzed on SDS-PAGE and confirmed by western blotting using specific antisera to ESAT-6. We successfully cloned and expressed ESAT-6 (His)6 from M. tuberculosis H37Rv genome. As well as usage for serodiagnosis, this recombinant protein offers the potential development of other vaccine formats such as DNA or subunit vaccines against tuberculosis.
-
Pages 9-17The sporozoites of Theileria annulata invade bovine MHC II cells, where they differentiate into schizonts. The later can immortalize and induce fundamental changes in their host cells. Live attenuated vaccine is an important way of controlling T. annulata infection of cattle. Production is by prolonged cultivation of macroschizont-infected cells. The mechanisms underlying this transformation are not understood. The objects of this work were to analyze the expression levels of MMPs, Pro-inflammatory cytokines, Tams1 and TashHN genes in relation to possible markers for Theileria annulata attenuation. Semi-quantitative polymerase chain reaction (RT-PCR) was applied to quantify and compare variations in gene expression level among different passage numbers of three cell lines. The results of this study demonstrated that the infected cells show detectable specific transcripts for MMP9 in low passage cultures, but it decreased in long term passages (S15 vaccine strain and high passage number of C1 and C2 cell lines). The analyses of three available cell lines indicated detectable amount of specific mRNAs for TashHN. Tams1 specific transcripts were detected in low passage number of C1 and C2 cell lines, but not obtained in attenuated S15 vaccine and prolonged culture of C1 and C2 cell lines. Two pro-inflammatory cytokines, IL-1-beta and TNF-alpha, were detected with high fluctuations in all three T. annulata infected cell lines, both in low and high passage number. In conclusion, the results of this work clearly showed that the level of MMP9 transcripts is in contrast with the amounts of Tams1 mRNAs in T.annulata schizont infected cell lines that might be considered for virulence and attenuation respectively. Understanding the mechanisms of virulence and attenuation of infected cell line by using molecular biology methods and in vivo animal experiments could help to increase our knowledge about attenuation mechanisms and preparing and identifying appropriate cell lines in order to develop the new T. annulata vaccine cell lines.Keywords: Theileria annulata, Gene Expression, Matrix metalloproteinase, Cell line, Attenuation, Vaccine
-
Pages 19-25Sheeppox virus (SPV) and goatpox virus (GPV) belong to the capripoxvirus genus of Poxviridae family. Sheeppox and goatpox along with contagious ecthyma (CE) are endemic diseases in Iran. Capripox laboratory conformation based on virological and serological techniques are time consuming, laborious and most of them of low specificity, because of close antigenic relationship between capripoxvirus and parapoxvirus. The aim of this study was to develop a capripoxvirus specific PCR assay for SPV & GPV identification on the basis of 390 bp fragment of P32 gene encoding capripoxvirus immunodominant antigen. PCR reaction was optimized using two reference strains of SPV & GPV and four field isolates in tissue culture supernatants. The identity of PCR product was confirmed by sequence analysis and the sensitivity of PCR was performed with 10 fold serial dilutions genomic LK cell DNA infected with capripoxvirus. This PCR was carried out on Twenty-nine biopsy samples from different organs of sheep and goats suspected to SPV & GPV against six biopsy samples infected with CE. Twenty-five SPV & GPV samples were positive and all of CE samples were negative. This PCR assay showed high sensitivity in detection of capripoxvirus DNA and good specificity in differentiation of capripoxvirus from parapoxvirusKeywords: Capripoxvirus, PCR, P32 gene
-
Pages 27-37The aim of this study was to prepare a new formula of Leishmania major (L. major) crude antigen and evaluate its effect on immune system. For this purpose L. major promastigotes were cultured, harvested, washed, and resuspended in physiologic saline and the suspensions were dispersed in five equal batches. 0.1 ml of various doses of the cocktail antigen were injected intradermaly in three groups of mice [Ninety out bred resistant mice (designated type 1 mice) and 90 Balb/c sensitive mice (designated type 2 mice) of both sexes with age of three months]; group I received antigen and a booster dose of the same antigen, group II received Leishmania antigen containing Bacillus Calmette and Guerrin (BCG), group III inoculated with antigen containing BCG and a booster dose of the same antigen, group IV remained intact, groups V and VI received solely BCG, and BCG solvent, respectively without any antigen. Delayed Type Hypersensitivity (DTH) response and spleen white pulp follicles (SWPF) status were evaluated. No significant differences among groups IV, V and VI were seen in two types of mice regarding PPD skin test, in leishmanin skin tests and spleen white pulp statue. However there was a significant difference among three groups of two mice types received the antigens in a dose dependent manner (P<0.05). The results showed that, the new formulated crude L. major antigen induced reasonable DTH immune responses in both types of mice in a dose dependent manner. It is concluded that the group I that received 100 µg/0.1 ml and 200 µg/0.1 ml antigen had high DTH for SLT and low SWPF increasing, while low DTH and high SWPF were seen in the groups II and III that received 400 µg/0.1ml and 500 µg/0.1ml antigen (P<0.005).Keywords: Leishmania major, antigen, vaccine
-
Pages 39-44Three species of L. tropica, L. major and L. infantum are known as main causal agents of leishmaniasis have been reported in Iran. Since cutaneous leishmaniasis (CL) is endemic in North East of Iran, in the present work, 50 Leishmania positive isolates from human cases in Mashhad (Center of Razavi province, North East of Iran), were genotyped by means of polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism analysis (PCR-RFLP) of the mini-exon gene. Our results showed that the Leishmania tropica was more prevalent in Mashhad where among 50 isolates, 17 were detected Leishmania major (34%) and 38 samples were Leishmania tropica (66%).Keywords: Leishmania major, Leishmania tropica, PCR, RFLP, mini, exon gene
-
Pages 45-50In current study, a few sheep cystic livers and lungs were obtained from Mashhad slaughter house and protoscolex were separated aseptically. Thirty 6-week-old Swiss mice were divided into 5 groups and two thousands of live protoscolices were inoculated intrapritoaneally in each mouse. In group 1 and 2 (prophylactic groups), mice were given 150 mg/kg of oral albendazole and mebendazole for 10 days. In group 3 and 4 (treated groups), mice were treated orally with 300 mg/kg of albendazole and mebendazole for 22 days with an interval of 2 days after every 4 days of treatment 6 months after inoculation. The control group (group 5), was sham injected with normal saline. Mice were killed after 7 months and internal organs were observed for hydatid cyst. In group 1, 2 cysts were observed in the liver of mice. In this group, although albendazole did not prevent cyst formation, but the number and also the size of the cysts were lower and smaller than the control group. In group 2, 3 cysts were observed in internal organs. In group 3, there was no cyst in internal organs and so in this group it is concluded that albendazole prevented cyst formation. In group 4, 1 cyst was observed on the liver of mice. In control group a lot of cysts were observed in internal organs of mice and the average size of cysts were bigger than prophylactic and also treatment groups.Keywords: Hydatid cyst, Albendazole, Mebendazole, Mouse
-
Pages 51-56Rheumatoid arthritis is an autoimmune disease that causes chronic inflammation of the joints as well as other organs in the body. Adjuvant-induced arthritis models in inbred rats serve as relevant models for RA, having many clinical similarities to this disease. Using honey bee venom as a treatment for Rheumatoid arthritis is an ancient therapy in various parts of the world. However scorpion venom neurotoxins are responsible for toxicity and pharmacological effects. Twenty-five Wistar male rats weighing 110-130 g were divided in 5 groups and Arthritis was induced in them, using Freund’s adjuvant, except in group 1. In group 2 after the induction of arthritis no treatment was given. Group 3 received Betamethasone as an anti-inflammatory medicine. Venom (5µg/rat) was used in group 4 as a treatment and Group 5 received crude venom (10µg/rat) as treatment, after R.A induction, all the animals received treatment near the site of tibio-tarsal joint subcutaneously. The clinical features of the adjuvant induced arthritis like difficulty in movement and edema in joint appeared 3 days after inoculation of adjuvant. The onset of inflammation was explosive occurring 13-15 days post inoculation with a peak onset at day15. After the treatment of rats, there was a significant reduction in score of arthritis index in all treated animals. The changes in size of tibio-tarsal joint region in groups 4 and 5 which received crude scorpion venom and group 3 with Betamethasone treatment after arthritis development decreased. At the end of experiment, blood collection for WBCs count was carried out. In 2 (untreated rats) and Betamethasone treated rats, there was a significant rise in WBCs count. However in venom treated rats the rise in WBCs was not significant as compared to group 1 rats. The present study demonstrated that the scorpion (Mesobuthus eupeus) venom could be effective as anti-arthritis agent in animal model of acute inflammation. More studies are needed to be carried out to find the mechanism of the venom and exact therapeutic doses of the venom for acting as anti-arthritis agent.Keywords: Mesobuthus eupeus, Scorpion venom, anti, arthritic effect, anti, Inflammation, adjuvant, induced arthritis
-
Pages 57-60In order to show the type and severity of gross and histopathologic lesions induce by vaccinal strain (serotype A1) of Pateurella mulocida, ten four-week-old SPF chickens were inoculated intramuscularly with 75 cfu of (0.5 ml of 10-7 dilution) bacterium. All birds died in less than 16 hours. No prominent gross lesions were observed in different organs. In microscopic examination, the most common histopathological findings were as congestion and hemorrhage. Moreover, large amount of viscid mucus were observed in digestive tracts.Keywords: Fowl cholera, histopathology, pasteurella multocida, chicken
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.