فهرست مطالب

تولید گیاهان زراعی - سال یکم شماره 2 (تابستان 1387)

مجله تولید گیاهان زراعی
سال یکم شماره 2 (تابستان 1387)

  • 126 صفحه،
  • تاریخ انتشار: 1387/09/10
  • تعداد عناوین: 8
|
  • علیرضا ابدالی مشهدی، مجد نبی پور، عبدالمهدی بخشنده صفحه 1
    گیاه دارویی خار مریم برای درمان و پیشگیری از بیماری های کبدی مورد استفاده قرار می گیرد. بیشترین مشکلات در برداشت محصول این گیاه داشتن ارتفاع زیاد در شرایط مناسب رشد و ریزش دانه است. بدین منظور در آزمایشی اثر تیمار سرزنی در سه سطح (شاهد، سر زنی در مرحله 7 برگی و سرزنی در مرحله ظهور کاپیتول) و توده های محلی خار مریم (گل بنفش اصفهان، گل سفید اهواز و گل بنفش اهواز) بر میزان سیلی مارین، سیلی بین، ایزوسیلی بین، سیلی کریستین، سیلی دیانین، تاکسی فولین، عملکرد دانه، ارتفاع گیاه و تعداد روزها تا گلدهی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین انجام شد. نتایج نشان داد که سر زنی و توده های محلی اثر معنی داری بر عملکرد دانه ندارند. سرزنی به طور معنی داری باعث کاهش ارتفاع گیاه گردید ولی بین توده ها اختلاف معنی داری مشاهده نشد. سر زنی از طریق ایجاد تنش و نیز تاخیر در گلدهی و همزمانی پر شدن دانه با گرمای بالا باعث افزایش مواد مؤثر دارویی گردید. تفاوت میزان مواد مؤثر دارویی در میان توده ها بسیار مشخص بود. در توده اصفهان به ترتیب میزان سیلی مارین 81/2 و 09/2، سیلی کریستین 30 /2 و 64/4 و ایزوسیلی بین 63/3 و 90/4 برابر توده های گل سفید و گل بنفش اهواز بود. در توده گل سفید اهواز سیلی دیانین مشاهده نشد. میزان سیلی بین در توده گل بنفش اهواز به ترتیب 2 و 6 برابر توده های گل بنفش اصفهان و گل سفید اهواز بود. نتایج آزمایش نشان داد تیمار توده بسیار بیشتر از تیمار سر زنی بر میزان متابولیت های دارویی اثر داشت. توده اصفهان 26 روز دیررس تر از توده های اهواز بود.
    کلیدواژگان: ماریتیغال، سرزنی، ماده موثره
  • اسدالله احمدی خواه صفحه 15
    به منظور برآورد میزان وراثت پذیری و هتروزیس برخی صفات مورفولوژیک و تعیین قابلیت ترکیب پذیری لاین های برنج، دو لاین نر عقیم سیتوپلاسمی (CMS) به عنوان تستر با 4 لاین خالص دیگر به عنوان والد پدری به روش لاین × تستر تلاقی داده شدند و در سال بعد والدین و نتاج در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی کشت و 8 صفت کمی روی آنها اندازه گیری گردید. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تفاوت های بسیار معنی داری بین نوتیپ ها از نظر کلیه صفات، به جز تعداد دانه پر در خوشه وجود دارد. به علاوه اثر تلاقی ها برای تمام صفات در سطح 1 درصد معنی دار بود. با انجام تجزیه لاین × تستر وجود اثرات افزایشی و غیرافزایشی در کنترل صفات مربوطه مشخص گردید. تجزیه ترکیب پذیری حاکی از وجود ترکیب پذیری عمومی معنی دار برای برخی لاین ها و تسترها در کلیه صفات به جز طول خوشه و تعداد پنجه در بوته بود. بالاترین ترکیب پذیری عمومی از نظر عملکرد برای لاین 1 (3/105 گرم بر مترمربع) به دست آمد. ترکیب پذیری خصوصی به جز برای ارتفاع بوته (تلاقی هایT1 ×L1 و L1×T2)، درصد عقیمی خوشه و وزن هزار دانه (تلاقی های L3×T1 و L3×T2) برای بقیه صفات معنی دار نگردید. سهم هر یک از واریانس های افزایشی و غیرافزایشی در صفات مختلف یکسان نبود و متناسب با مقدار اثرات افزایشی ن ها، قابلیت توارث های متفاوتی برای آنها به دست آمد. بالاترین میزان وراثت پذیری خصوصی برای وزن هزار دانه (7/41%) مشاهده شد. وراثت پذیری خصوصی متوسط صفات تعداد کل دانه، ارتفاع بوته و عملکرد دانه (به ترتیب 32، 8/30 و 3/26 درصد) موجب می شود که شانس گزینش لاین های واجد خصوصیات مطلوب مربوط به این صفات، چندان بالا نباشد. بهمین ترتیب بنظر می رسد که گزینش برای تعداد پنجه بیشتر و خوشه بلندتر به سبب پایین بودن مقدار وراثت پذیری خصوصی آنها چندان موفقیت آمیز نباشد. لازم به ذکر است که بالاترین مقدار هتروزیس برای عملکرد در تلاقی L1×T1 (1/26 درصد) به دست آمد
    کلیدواژگان: برنج، وراثت پذیری، ترکیب پذیری، لاین x تستر، نر عقیمی سیتوپلاسمی
  • محمدتقی آل ابراهیم، محسن جان محمدی، فرزاد شریف زاده، سمیه تکاسی صفحه 35
    این آزمایش به منظور بررسی اثرات پتانسیل های اسمزی مختلف (صفر، 4/0 -، 8/0 – و 2/1- مگاپاسکال) ناشی از نمک کلرید سدیم و پلی اتیلن گلیکول6000 به ترتیب به عنوان تنش های شوری و خشکی بر جوانه زنی و رشد گیاهچه دو اینبرد لاین ذرت (Mo17 و B73) انجام گردید. هدف از اجرای آزمایش مقایسه قدرت جوانه زنی اینبرد لاین های ذرت در تنش های شوری و خشکی و همچنین تعیین عامل بازدارنده جوانه زنی (سمیت ناشی از نمک یا پتانسیل اسمزی پایین ناشی از پلی اتیلن گلیکول) بود. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی در پتری دیش های به قطر 11 سانتی متر و با سه تکرار در محیط ژرمیناتور (125 درجه سانتی گراد و 45 درصد رطوبت نسبی) اجرا گردید. تجزیه واریانس نشان داد که اثر سطوح پتانسیل اسمزی بر شاخص جوانه زنی، درصد جوانه زنی، شاخص قدرت بذر، طول ریشه چه و ساقه چه و وزن خشک گیاهچه معنی دار بود، به طوری که با کاهش پتانسیل اسمزی جوانه زنی و رشد اولیه گیاهچه بازداری شد و تنش شوری رشد گیاهچه (طول ریشه چه و ساقه چه) را بیشتر از مؤلفه های جوانه زنی کاهش داد. در پتانسیل های اسمزی مشابه اثر بازدارنده تنش خشکی در مقایسه با تنش شوری برروی جوانه زنی و رشد گیاهچه شدیدتر بود. بین لاین های اینبرد از نظر نحوه پاسخ دهی در برابر تنش ها اختلاف معنی داری مشاهده نشد. زمانی که بذور جوانه نزده در تنش شوری پس از 10 روز به محیط بدون تنش انتقال داده شدند، جوانه زنی آنها تا حدودی بهبود یافت. این امر حاکی از آن بود که مهمترین اثر بازدارنده تنش شوری بر جوانه زنی بذور بیشتر ناشی از کاهش پتانسیل اسمزی بود.
    کلیدواژگان: ذرت، جوانه زنی، تنش شوری و خشکی
  • مجید مجیدیان، امیر فلاوند، نجفعلی کریمیان، علی اکبر کامکار حقیقی صفحه 45
    گاوپنبه (Abutilon theophrasti) یکی از مهمترین گیاهان هرز مزارع سویای استان گلستان است. به منظور تعیین دوره بحرانی کنترل این علف هرز در سویا (Glycine max (L.) Merr.)، رقم ویلیامز، آزمایشی در سال 1385 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گرگان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار به اجرا در آمد. بدین منظور از دو گروه تیمار استفاده شد؛ گروه نخست در برگیرنده تیمار های کنترل گاو پنبه تا مرحله دو برگی (تا رسیدن درجه- روز رشد تجمعی (CGDD) به330)، چهاربرگی CGDD)برابر با 520(، شش برگی CGDD)برابر با750(، گل دهی CGDD) برابر با 950(، غلاف دهی CGDD) برابر با 1325(و کنترل در تمام فصل رشد CGDD) برابر با2070) به عنوان شاهد کنترل و گروه دوم شامل تیمارهای تزاحم گاو پنبه تا مراحل رشد یاد شده به علاوه تزاحم در تمام فصل رشد (شاهد تزاحم) بود. برای تعیین زمان آغاز و پایان دوره بحرانی کنترل گاوپنبه به ترتیب از توابع غیرخطی لجستیک و گامپرتز استفاده شد. براساس نتایج تجزیه واریانس، تیمارهای کنترل به طور معنی داری بر تعداد غلاف در بوته و عملکرد دانه تاثیر گذاشتند ولی اثر آن ها بر تعداد دانه در غلاف و وزن دانه معنی دار نبود. همچنین، تاثیر تیمارهای تزاحم بر تمام صفات یاد شده بجز وزن دانه معنی دار بود. در میان اجزای عملکرد دانه، تعداد غلاف در بوته مهمترین جزء شتاخته شد و بیشترین همبستگی با عملکرد دانه را دارا بود. وزن دانه با ثبات ترین جزء عملکرد شناخته شد. تغییرات تعداد دانه در غلاف تحت تاثیر تیمارها بیشتر از وزن دانه و کمتر از تعداد غلاف در بوته بود. دوره بحرانی کنترل گاوپنبه در این رقم سویا با در نظر گرفتن 5 درصد کاهش عملکرد دانه قابل قبول بین مراحل سه برگی و گلدهی (20 تا 45 روز پس از سبز شدن) و با در نظر گرفتن 10 درصد کاهش عملکرد قابل قبول بین مراحل چهار برگی و شش برگی (25 تا 35 روز پس از سبز شدن) تعیین گردید.
    کلیدواژگان: گاوپنبه، سویا، تزاحم، دوره بحرانی کنترل علف هرز
  • کامبیز مشایخی، بهنام کامکار، رضوان خسروی صفحه 67
    به منظور بررسی تاثیر مصرف بهینه کود دامی و کود شیمیایی نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت سینگل کراس 704 در سطوح مختلف آب آبیاری، آزمایشی مزرعه ای در سال 1384 به صورت فاکتوریل با دو عامل کود و آب در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. عامل کودی شامل مقادیر صفر، 92، 184 و 276 کیلوگرم کود نیتروژن در هکتار، 46 کیلوگرم نیتروژن + 5/2 تن کود دامی، 92 کیلوگرم نیتروژن + 5 تن کود دامی و 138 کیلوگرم نیتروژن در هکتار+ 5/7 تن در هکتار کود دامی و مقادیر 5، 10 و 15 تن در هکتار کود دامی و عامل آب شامل آبیاری به مقدار 50، 75 و 100 درصد نیاز آبی گیاه تعیین و اعمال شدند. براساس نتایج آزمایش کاهش مقدار کود و آب آبیاری باعث کاهش عملکرد و اجزای عملکرد در گیاه ذرت شد. بیشترین عملکرد و اجزای آن زمانی اتفاق افتاد که نیتروژن و آب به اندازه نیاز در اختیار گیاه قرار گرفت. شاخص مقدار کلروفیل با کاهش مقدار آب آبیاری افزایش یافت. شاخص مقدار کلروفیل با نیتروژن ارتباط مستقیم دارد و به طور خطی با میزان نیتروژن دانه افزایش یافت و این ارتباط تحت تاثیر تیمارهای مقدار آب قرار گرفت. بیشترین عملکرد دانه ذرت با عامل کودی در تیمار 138 کیلوگرم نیتروژن در هکتار + 5/7 تن کود دامی در هکتار به میزان 7555 کیلوگرم در هکتار و عامل آب در تیمار 100 درصد نیاز آبی گیاه به میزان 8756 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. بیشترین عملکرد در برهمکنش کود و آب در تیمار 138 کیلوگرم نیتروژن در هکتار + 5/7 تن کود دامی در هکتار و آبیاری معادل 100 درصد نیاز آبی گیاه به دست آمد.
    کلیدواژگان: ذرت، شاخص مقدار کلروفیل، کود دامی، نیاز آبی، نیتروژن
  • کامبیز مشایخی، بهنام کامکار، رضوان خسروی صفحه 87
    در این بررسی تاثیر سه تیمار شاهد (غده دست نخورده)، غده برش خورده و غده های در معرض اتیلن بر جوانه زنی، طول جوانه های رشد یافته، محتوای نشاسته، فعالیت آمیلاز، محتوای کلروفیل ها و همچنین مقدار نسبی آنتوسیانین موجود در جوانه و بخشی از غده که در ناحیه زیر جوانه قرار گرفته، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که اختلاف بین تیمارهای اعمال شده (شاهد، برش و تیمار با اتیلن) روی تمام صفات مورد مطالعه به جز میانگین تعداد جوانه در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بود. مقایسه میانگین صفات مورد بررسی نشان داد که تیمار برش خورده در تمامی صفات به جز غلظت کلروفیل a، برتر از شاهد و تیمار اتیلن بود. از طرف دیگر بیشترین میانگین غلظت کلروفیل a به تیمار اتیلن ناشی از موز اختصاص داشت. با وجود اختلاف در میانگین تعداد جوانه، در تیمارهای اعمال شده (با تولید بیشترین جوانه در تیمار برش خورده) این اختلاف معنی دار نبود. بیشترین طول جوانه به تیمار برش خورده اختصاص داشت، اما اختلاف آن با تیمار اتیلن معنی دار نشد. در مورد غلظت کلروفیل b، مجموع دو کلروفیل a و b، و غلظت آنتوسیانین اختلاف تیمار برش خورده با دو تیمار شاهد و تیمار با موز معنی دار بود.نتایج نشان داد که بهترین تیمار جهت تسریع در بیدار نمودن و شروع جوانه زنی غده های سیب زمینی، برش دادن غده ها می باشد. در حالت معمول غده های مناسب کشت، بدون برش دادن کشت می شوند. توصیه می شود که برای حصول عملکرد بهتر، تیمار برش روی این غده هاو یا بخشی از آن ها نیز اعمال گردد تا ضمن تحریک جوانه زنی، سرعت جوانه زنی آن ها نیز افزایش یابد. استفاده از میوه های آزادکننده اتیلن نظیر موز یا سیب می تواند به عنوان گزینه بعدی برای تحریک جوانه زنی غده های سیب زمینی مطرح باشد.
    کلیدواژگان: سیب زمینی، نشاسته، آمیلاز، آنتوسیانین، کلروفیل a و b
  • لیلا وفادار، علی عبادی، کامل ساجد صفحه 103
    به منظور بررسی تاثیر تاریخ کاشت و تراکم بوته بر روی برخی از صفات کمی و عملکرد ژنوتیپ های چغندرقند آزمایشی در سال 1385 در مزرعه تحقیقاتی موسسه اصلاح و تهیه بذر چغندر قند کرج اجرا گردید. آزمایش به صورت کرت های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. فاکتور اصلی شامل دو سطح تاریخ کاشت 25 فروردین و 3 خرداد بود. فاکتور فرعی شامل 4 سطح تراکم بوته 50، 75، 100 و 125 هزار بوته در هکتار و فاکتور فرعی فرعی 3 هیبرید 428، 7112 و 4027DS بود. نتایج نشان داد که در تاریخ کاشت اول (25 فروردین)، تعداد برگ سبز، وزن خشک طوقه، وزن خشک ریشه، طول دمبرگ و عملکرد ریشه، نسبت به تاریخ کاشت دوم (3 خرداد) افزایش یافت، به طوری که کشت دوم نسبت به کشت اول 3/24 درصد کاهش عملکرد نشان داد. اکثرصفات با افزایش تراکم بوته، بهبود یافتند، خصوصا افزایش تراکم بوته (تا 100 هزار بوته در هکتار) عملکرد ریشه را افزایش داد. بیشترین وزن خشک طوقه از ترکیب تیماری تاریخ کاشت اول و ژنوتیپ 4027DS به دست آمد. اگرچه ژنوتیپ 4027DS در مقایسه با 428 در اغلب صفات بیشترین مقدار را داشت ولی عملکرد ریشه آنها یکسان بود. عملکرد ریشه با وزن خشک طوقه، وزن خشک ریشه، وزن خشک کل و تعداد برگ خشک همبستگی مثبت و معنی داری نشان داد. مناسب ترین ترکیب تیماری از تاریخ کاشت اول و تراکم 100هزار بوته در هکتار و ژنوتیپ 4027DS به دست آمد، با وجود این تکرار آزمایش در چند سال و مکان برای به دست آوردن بهترین تاریخ کاشت و تراکم و معرفی ژنوتیپ پایدار توصیه می گردد
    کلیدواژگان: چغندرقند، تاریخ کاشت، تراکم بوته، عملکرد
  • صفحه 121
|
  • A.R. Abdali Mashhadi, M. Nabi Pour, A.M. Bakhshandeh Page 1
    Milk thistle is used traditionally as a hepaprotective agent and supportive treatment of liver disorders. The most problems in Milk thistle harvest are tall height, seed shedding and being spinous. In this trial, effects of 3 native populations (p1: Isfahan violet flower, p 2: Ahvaz white flower and p3: Ahvaz violet flower) and 3 topping levels (t1:control, t2: topping in 7 leaves stage and t3: cutting back in first capitulum appearance stage) on qualitative and quantitative properties of Silymarin, Silybin, Isosilybin, Silychristin, Silydianin, Taxifolin, seed, tall height and days until blooming was studied. Experimental design was factorial and conducted as a randomized complete block design with 3 replications in experimental field of Ramin Agricultural and Natural Resources University (2006-2007). The results indicated that, seed yield in topping and native populations had not significant difference. Effect of topping on decrease of tall height was significant but populations wast. Topping moreover creation stress caused delay in blooming and synchrony seed filling with high heat, thereupon, thermal stress increased medicinal active substances. Amount of medicinal active substances among popoulations were very difference. In p1 amount of silymarin was 2.81 and 2.09, silychristin 2.30 and 4.64 and isosilybin 3.63 and 4.90 fold p2 and p3 respectively. P2 had not silydianin. Amount of silybin in p 3 was 2 and 6.09 fold of p1 and P2 respectively. The results showed that effects of populations on medicinal active substances were much more than topping. P1 was 26 days more serotine than p2 and p3.
  • A. Ahmadikhah Page 15
    In order to determine combining ability, heritability and heterosis of some agronomic traits in rice, 4 pure lines were crossed with 2 cytoplasmic male sterile testers. Parents and their F1 progenies arranged in RCB design with three replications. Analysis of variance showed significant differences among genotypes for all traits, except for filled grains/panicle. Furthermore, the crosses effect was significant for all traits at 1% level. Existence of additive and non-additive effects was observed on controlling of given traits. Combining ability analysis showed that there was significant GCA for some of parents in all traits except for panicle length and tillers/plant. The highest GCA in yield (105.3 g/m2) was obtained for line 1. SCA was only significant for plant height (combinations: L1×T1 and L1×T2), panicle sterility and 1000-grain weight (combinations: L3×T1 and L3×T2). Share of additive and non-additive variations was not identical in various traits, and different values of heritability were observed based on genetic additive effect. The highest specific heritability (Hn) was observed for 1000-grain weight (41.7%). Average specific heritability observed for total grains/panicle, plant height and yield results in relatively low efficiency of selection of the lines with desirable characters. It seems that selection for further tillers and longer panicle will not be successful because of low specific heritability. The highest heterosis in yield (26.1%) was obtained for L1×T1 cross.
  • M.T. Alebrahim, M. Janmohammadi, F. Sharifzade, S. Tokasi Page 35
    Present study was conducted to investigate the effects of different osmotic potentials (0.0 MPa, -0.4 MPa, -0.8 MPa and -1.2MPa) induced by NaCl and Polyethylene glycol-6000(PEG) as salinity and drought stress respectively on germination and early growth of two inbred lines of maize (Mo17 and B73). The objective was to compare the germination ability between tow maize inbred lines in salt and drought stresses and to determine factors (salt toxicity or osmotic stress due to PEG) inhibiting seed germination. The experimental design was completely randomized design with three replications in which factors were arranged as factorial. The experiment was carried out in a germinator (251 C, 40% relative humidity). Results of variance analysis showed that the effect of osmotic potential levels on germination index, germination percentage, length of root and shoot and seedling dry weight was significant. Germination and seedling growth appeared to decrease with increasing osmotic pressure. While this decrees was more considerable in seedling growth than in germination. It concluded that at each level of osmotic potentials the inhibitory effect of drought stress on germination was more drastic than that of salinity stress. The germination responses of inbred lines to the both stresses were nearly same. When seeds were transferred to unstressed condition, after 10 days of salinity treatment, there was some recovery. This showed that the main inhibitory influence of salinity on maize inbred lines seed germination was mostly due to osmotic effect.
  • M. Majidian, A. Ghalavand, N. Karimian, A.A. Kamgar Haghighi Page 45
    In order to investigate effects of optimum use of manure and nitrogen fertilizer on yield and yield components of corn single cross 704 (late maturing, non-prolific and dent) in different levels of irrigation water. A field study was conducted in 2005 year in agriculture experiment station of college agriculture, Arak University (34o 32′ N, 50o 31′ E; 1759 m above mean sea level). Design of experiment was randomized complete block with factorial arrangement with three replications. Nitrogen treatments were include 0, 92, 184 and 276 kg N ha-1, 46 kg N ha-1 + 2.5 ton ha-1 farm yard manure (FYM), 92 kg N ha-1 + 5 ton ha-1 FYM and 138 kg Nha-1 +7.5 ton ha-1 FYM and amounts 5, 10 and 15 ton ha-1 FYM and water factor include 50%, 75% and 100 crop water requirement. Results showed that with reducing nitrogen contents and irrigation water, yield and yield components reduced. Maximum yield and yield components was produced when nitrogen and water used for plants sufficiently. Chlorophyll content index increased when irrigation water amount was decreased. Chlorophyll content index has direct relation with nitrogen and increased linear by nitrogen amount and this relationship was affected by water amounts. Maximum grain yield of corn with nitrogen factor was produced with 138 kg N ha-1 + 7.5 ton ha-1 FYM and average of grain yield was 7555 kg ha-1 and water factor at optimum irrigation was produced average of grain yield 8756 kg ha-1. Maximum grain yield was produced with interaction effects of nitrogen and water in 138 kg N ha-1 + 7.5 ton ha-1 FYM and optimum
  • K. Mashayekhi, B. Kamkar, R. Khosravi Page 67
    This study was aimed to study the ways of removing dormancy period and accelerating pre-sowing tuber germination to provide simple tools to apply by farmers. For this purpose, intact tubers, exposed tubers to released Ethylene and sliced tubers were examined in respect to germination characters, bud length, starch, anthocyanin and chlorophyll contents and amylase activity. Relative amount of antocyanin was measured in buds and the area just below it. Results indicated that treatments had significant effects on all studied characters, except for mean bud number in 1% of probability level. Mean comparisons revealed that sliced tubers obtained higher values of studied characters, except for chlorophyll a content. The highest value for chlorophyll a content belonged to exposed tubers by Ethylen (released by banana), but differences were not significant. The highest bud length was seen in sliced tubers, but difference with ethylene treatment was not significant. The differences between sliced tubers with other treatments in respect to chlorophyll a, chlorophyll b and chlorophyll a+ chlorophyll b contents were significant. Results revealed that cutting the tubers is the best treatment to stimulate and accelerate bud germination in potato tubers. Cutting the whole or part of tubers can be adviceable as a proper management even in well-size tubers to stimulate and promote bud germination in potato. Also, Ethylen releasing fruits such as banana and apple which are readily accessable and available for farmers, can use as second approach to achieve bud germination stimulation.
  • Page 87
    Velvetleaf (Abutilon theophrasti) is one of the most important weeds of soybean fields in Golestan province. A field experiment was conducted in Gorgan agricultural research station in 2007 to determine the critical period for velvetleaf control in Williams soybean (Glycine max (L.) Merr.) Cultivar using a randomized complete block design with 4 replications. Treatments were included two sets of weed-free (weed-control) and weed-interference (unweeded) periods. In weed-control treatments, plots kept weed-free until the following growth stages at which time velvetleaf was allowed to compete for the remainder of the season: 2-trifoliate leaf (GDD=320), 4-leaf (GDD=520), 6-leaf (GDD=750), flowering (GDD=950) and beginning pod (GDD=1325). Unweeded treatments allowed velvetleaf to compete until soybean reached above-mentioned growth stages, when plots were maintained weed-free for the remainder of the season. In addition, study had interference and a weed-free control. Non-linear Gompertz and Logestic equations were used to determine critical weed-free period and critical timing for weed removal, respectively. The effect of weed-free treatments on pod number per plant and grain yield was significant, statistically. However, weed removal treatments have no significant effects on number of seeds per pod and seed size. All yield components except seed size and grain yield were affected significantly by weed-interference durations. Among yield components, pod number per plant had the highest correlation (r=0.97) with the grain yield. In contrast, the lowest change was that of seed size. Based on 5 and 10 percent acceptable yield loss, critical period of velvetleaf control in soybean were 20 to 45 (from 3-leaf to flowering stage) and 25 to 35 (4- to 6-leaf stage) days after emergence, respectively
  • L. Vafadar, A. Ebadi, K. Sajed Page 103
    In order to study the effect of sowing date and plant density on some quantitative traits and yield of sugar beet genotypes a field experiment was carried out at Sugar beet Seed Production Research Station of Karaj in 2006. Treatments arranged in a split, split plot experiment based on completely randomized block design with four replications. The main factors were two sowing dates as 14 April and 24 May. Sub plot were four plant density including 50, 75, 100 and 125 thousand plants per hectare and the sub-sub plots three sugar beet hybrids(428, 7112, and DS4027). The results showed that the green leaf number, crown dry weight, root dry weight, petiole length and root yield in first sowing date increased compared to second one, so on the second sowing date yield decreased 24.3% relative to first sowing date. Most traits improved with increasing plant density, especially root yield increased until 100 thousand plant ha-1. The maximum crown dry weight obtained from combination of the first sowing date and DS4027 genotype. Although, amounts of most traits of DS4027 was higher than 428 genotype, but they had equal root yield. There were significantly positive correlation between root yield and crown dry matter, total dry matter and dry leaf number. The best treatment obtained from combination of the first sowing date, 100 thousand plants per hectare and DS4027 genotype, however it recommends that the experiment carry out at several places and years to obtain the best sowing date and density and stable genotype.