فصلنامه صرع و سلامتی
پیاپی 30 (1389)

تغذیه در بیماران صرعی یکی از مسایل بحث انگیز بوده و هست. در زمان های کهن به علت نبودن داروها، تغذیه در درمان اغلب بیماری ها نقش اساسی داشت و به تدریج که داروها شناخته و ساخته شد از نقش غذا کم کم کاسته شد. در بیماری های بدون درمان و یا سخت درمان هنوز غذا نقش دارد. البته بیماری های خاصی شناخته شده که رژیم درمانی علی رغم استفاده از دارو به عنوان قسمتی مهم از درمان به کار می رود مثل بیماری قند و فشار خون بالا. یکی از بیماری هایی که درمان طولانی مدت دارد و گاهی هم به طور کامل کنترل نمی شود، صرع است. صرع در جامعه زیاد دیده می شود تا میزان 5/0 تا 1% افراد صرع فعال دارند که نیازمند استفاده از داروی ضدصرعی هستند.
این واقعیت غیرقابل انکار است که برخی بیماران صرعی با استفاده از یک نوع خاص غذا ممکن است حملات صرعی آنها افزایش و یا تشدید یابد. چگونگی این اثر کاملا روشن نیست. شاید بستگی به علل و عوامل مختلف ایجادکننده صرع داشته باشد. علل و عوامل هر چه باشد اختلال فعالیت کانال های یونی غشاء سلول های عصبی در مکانیسم صرع به طور جدی مطرح است و در برخی انواع صرع شناخته شده است. داروهای ضدصرعی که موفقیت بسیار خوبی در اغلب بیماران صرعی داشته و توانسته است یک زندگی طبیعی و یا نزدیک به طبیعی را برای بیماران به ارمغان بیاورند، اغلب از طریق همین کانال های یونی اثر می کنند.

صرع یک بیماری قدیمی است و به طور متوسط یک درصد از افراد جامعه به آن مبتلا هستند.
به رغم صحبت هی مکرر درباره بیماری صرع، نیاز به تکرار و پرداختن به این بیماری به منظور ارتقای سطح آگاهی و ارایه رویکردهای صحیح نسبت به این بیماری ضروری است.
صرع مجموعه ای از حملات تشنج بوده که حداقل در دو مقطع متفاوت با فاصله بیش از 24 ساعت تکرار شود و علل گذرا مانند تب، عفونت های سیستم عصبی، اختلالات الکترولیتی و بیوشیمی که قابل اصلاح باشند، سبب ایجاد آن نباشد.
حملات صرع ممکن است ناشی از اشکالات ساختمانی مغز باشد که به واسطه نقصان و یا آسیب در ساختمان مغز به دلایل اکتسابی یا ژنتیک ایجاد می شود. این حالت صرع علامت دار سیمپتوماتیک نامیده می شود.

موارد مصرف: داروی کپرا در کنترل حملات تشجی پارشیال استفاده می شود. این دارو به عنوان درمان کمکی زمانی استفاده می شود که تشنجات با مصرف سایر داروهای ضدتشنج کنترل نشود.
به طور کلی کپرا در درمان تشنجات آبسانس و تشنجات دوران کودکی مؤثر نیست و ممکن است تا حدی در درمان تشنجات میوکلونیک نیز مؤثر باشد.
موارد منع مصرف: در موارد حساسیت به دارو نباید استفاده شود.
موارد احتیاط:این دارو ترجیحا در افراد مبتلا به بیماری کلیوی مصرف نشود، زیرا مصرف کپرا در این بیماران باعث افزایش سطح دارو در بدن می شود مگر اینکه دارو مقدار بسیار کم مصرف شود. بنابراین در صورت ابتلا به بیماری کلیوی، قبل از مصرف دارو با پزشک خود مشورت نمائید. زیرا ممکن است.

صرع یکی از بیماری های شایع نورولوژی بوده که حدود 60% موارد آن در دوره کودکی اتفاق می افتد و حادثه ای وحشتناک و ترسناک برای والدین و حتی کادر درمانی و از مشکلات مهم بهداشتی جامعه است. شیوع آن نیم الی 1 درصد است که با اشکال مختلف و علل متفاوت اتفاق می افتد. گرچه اکثرا تشنجات زمانی کوتاه و گذرا دارند ولی مواردی از آن طولانی شده که به آنها استاتوس اپی لپتیکوس گفته می شود که برای فعالیت مغز مشکل ساز می شود. گرچه حملات گذرا و کوتاه مدت هم خود می تواند باعث تحریک مغز و بروز تشنج شود و کنترل سریع حملات و جلوگیری از تکرار آنها با رعایت اصول و موازین مربوطه از وظایف کادر درمانی است، البته بروز تشنج در جوامع مختلف متفاوت و در بعضی از نقاط 5 تا 15% گزارش شده که اکثر موارد را تب و تشنج تشکیل می دهد، ولی تشنج های تکرارشونده که به آنها صرع اتلاق می شود خود یکی از مشکلات نورولوژیک است. در درمان تشنج بیماران مصروع با داروهای مختلف، رعایت اصول و موازین زیر در رسیدن به نتیجه بهتر و کنترل مناسب و تداوم درمان موفقیت آمیز، کمک کننده و مقرون به صرفه خواهد بود.
1. هدف درمان کنترل تشنجات، به صورتی است که بیمار بتواند به زندگی عادی و فعالیت روزمره خود ادامه دهد.

اختلال عملکرد جنسی بر زندگی افراد، روابط بین فردی و کیفیت زندگی آنان اثر منفی می گذارد. اهمیت مسایل جنسی در درجه اول زندگی زناشویی قرار دارد و سازگاری در روابط جنسی از عوامل مهم مؤثر بر احساس خوشبختی است. ارضای مطلوب تمایلات جنسی در تکوین شخصیت انسان و سلامت فردی، اجتماعی و دستیابی به آرامش و آسایش نقش مهمی ایفا می کند. به نظر می رسد بی توجهی به غریزه جنسی در انسان عوارض جبران ناپذیری برجای می گذارد. به طوری که به خطر افتادن آن موجب اختلال در عواطف شخصیت و عملکرد اجتماعی افراد می شود.