فهرست مطالب

نشریه تولیدات گیاهی
سال سی و دوم شماره 2 (زمستان 1388)

  • تاریخ انتشار: 1388/10/11
  • تعداد عناوین: 7
|
  • ارزیابی تحمل به خشکی در لاین های پیشرفته جو با استفاده از شاخص های مقاومت به خشکی و روش بای پلات (Biplot)
    حسین استرکی صفحه 1
    برای بازدهی بیشتر در برنامه های به نژادی، برای اصلاح ارقام برتر در مناطق خشک و نیمه خشک باید بهترین معیارهای مقاومت به خشکی را تعیین نمود. به این منظور، 25 لاین پیشرفته ی جو در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شرایط تنش و بدون تنش رطوبتی در مزرعه موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج ارزیابی شدند. پنج شاخص مقاومت به خشکی شامل شاخص حساسیت به تنش (SSI)، شاخص تحمل (TOL)، شاخص میانگین حسابی بهره وری (MP)، شاخص تحمل به تنش (STI) و شاخص میانگین هندسی بهره وری (GMP) بر اساس عملکرد دانه لاین ها در دو شرایط محاسبه شدند. شاخصی که انتخاب بر اساس آن باعث افزایش عملکرد در هر دو شرایط تنش و بدون تنش رطوبتی شد، بهترین شاخص است. بر این اساسSTI و GMP همبستگی بالایی را با عملکرد در هر دو محیط داشتند و به عنوان بهترین شاخص ها برای انتخاب لاین های با پتانسیل عملکرد بالا در محیط تنش و بدون تنش شناسایی شدند. بر اساس نتایج بای پلات، لاین های 20، 24 و 9 به ترتیب با شجره های Lignee 527/...، L.527/...، Mari/... به عنوان لاین های مقاوم در ناحیه A (شامل لاین هایی که در هر دو محیط تظاهر مطلوب و عملکرد بالایی دارند) تعیین گردیدند و مناسب ترین لاین بر اساس این شاخص ها لاین با شجره Mari/... است.
  • صفات همبسته با عملکرد بیشتر ژنوتیپ های گندم نان در شرایط گرم و خشک
    محتشم محمدی صفحه 13
    عملکرد صفتی پیچیده است و حاصل اثرات متقابل تعداد زیادی خصوصیات فرعی و عوامل محیطی می باشد؛ بنابراین، بهبود عملکرد صرفا از طریق گزینش تجربی کار دشواری است. در صورتی که صفات مرفولوژیکی و یا فیزیولوژیکی مرتبط با عملکرد پیدا شوند و به عنوان معیار انتخاب ثانویه به کار گرفته شوند، راندمان انتخاب به ویژه در نسل های اولیه توده های در حال تفکیک و یا زمانی که عملکرد دانه ممکن است به درستی ارزیابی نشده باشد، افزایش می یابد. در این بررسی که در سال های زراعی 84-1383 و 85-1384 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم گچساران انجام گرفت، تعداد 20 ژنوتیپ گندم نان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار کشت گردیدند. بیست و یک صفت مرفوفیزیولوژیک بر اساس استانداردهای رایج مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای شناسایی مهم ترین صفات و میزان تاثیر مستقیم و غیر مستقیم آنها بر روی عملکرد، علاوه بر رگرسیون گام به گام و محاسبه ضرایب همبستگی ژنتیکی، تجزیه علیت نیز انجام گردید. نتایج حاصل از بررسی در دو شرایط محیطی متفاوت در دو سال اجرای آزمایش و همچنین جمع بندی نتایج دو ساله نشان داد که می توان صفات قدرت رشد گیاهچه، مومی بودن سطح برگ ها و ساقه و تعداد روز تا ظهور سنبله را به عنوان صفات ثانویه مورد استفاده قرار داد. هر چند صفاتی نظیر درصد بازدهی یا شاخص برداشت سنبله و طول دانه نیز از اهمیت زیادی برخوردار می باشند.
  • بررسی اثرات نظام های مختلف خاک ورزی و محلول پاشی عناصر روی، بر و منگنز بر عملکرد کمی و کیفی آفتابگردان
    اسماعیل قلی نژاد صفحه 27
    به منظور بررسی اثرات سیستم های مختلف خاک ورزی و محلول پاشی کودهای سولفات روی، سولفات منگنز و اسید بوریک بر روی محصول آفتابگردان روغنی، آزمایشی در سال1382 -1381 در مزرعه تحقیقاتی سازمان جهاد کشاورزی استان آذربایجان شرقی واقع در 16 کیلومتری شهر مرند اجرا گردید. آزمایش به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی شامل سه نوع خاک ورزی متداول، کم خاک ورزی و بی خاک ورزی به عنوان فاکتور اصلی و سه نوع کود سولفات روی، سولفات منگنز، اسید بوریک و شاهد به عنوان فاکتور فرعی با 4 تکرار پیاده شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که به طور کلی تاثیر اصلی تیمار خاک ورزی بر روی کلیه صفات مورد آزمون به غیر از صفت کارآیی انرژی معنی دار نبود. به طوری که بیشترین کارآیی انرژی در تیمار بدون خاک ورزی با 54/8 به دست آمد. همچنین در بررسی نتایج تجزیه واریانس تاثیر اصلی تیمارهای کودی، مشاهده گردید که تیمار کودی سولفات منگنز بیشترین عملکرد دانه با 087/4 تن در هکتار، وزن هزار دانه با 64/80 گرم، عملکرد بیولوژیکی با 275/10 تن در هکتار، وزن دانه های پر در هر طبق با 08/81 گرم، میزان منگنز موجود در دانه با 42/81 میلی گرم در کیلوگرم، عملکرد روغن با 819/1 تن در هکتار و کارآیی انرژی با 07/8 را به خود اختصاص داد و تیمار کودی روی بیشترین قطر طبق با1/205 میلی متر، میزان روی موجود در دانه با 67/62 میلی گرم در کیلوگرم و درصد روغن با 17/46 را داشت. در اثرات متقابل بیشترین عملکرد دانه در تیمار کم خاک ورزی و منگنز با 246/4 تن در هکتار، بیشترین درصد روغن دانه در تیمار روی و خاک ورزی متداول با 50/47 درصد، بیشترین عملکرد روغن در تیمار کم خاک ورزی و منگنز با 926/1 تن در هکتار، بیشترین عملکرد بیولوژیک در تیمار خاک ورزی متداول و منگنز با 656/10 تن در هکتار و بیشترین کارآیی انرژی مربوط به تیمار بی خاک ورزی و منگنز با 15/9 بود. با توجه به نتایج به دست آمده نتیجه گیری می شود اجرای عملیات خاک ورزی تاثیر معنی داری روی صفات مورد مطالعه نداشت؛ ولی کاربرد سولفات منگنز تاثیر معنی داری روی بیشتر صفات داشت. بیشترین عملکرد دانه و عملکرد روغن در تیمار کم خاک ورزی و منگنز بدست آمد.
  • بررسی کشت تاخیری هیبریدهای امیدبخش داخلی و خارجی ذرت در شرایط کشاورزان استان فارس
    افشاراستخر صفحه 45
    به منظور بررسی تاثیر تاخیر کاشت و هیبریدهای مختلف جهت پیشگیری از آلودگی با ویروس کوتولگی زبر ذرت در استان فارس، تعداد 7 هیبرید امید بخش خارجی و 2 هیبرید امیدبخش داخلی انتخابی از آزمایش های عملکرد ایستگاهی به همراه رقم شاهد SC704 در شرایط زارعین در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار و 4 منطقه کشت شد. کشت در هر منطقه با چندین روز تاخیر (حدود 15 تا 20 روز) نسبت به تاریخ کاشت معمول منطقه انجام گرفت تا بتوان از دوره فعالیت زنجره ناقل ویروس کوتولگی زبر ذرت فرار کرد و مزارع کمتر تحت تاثیر قرارگیرند. در این آزمایش عملکرد دانه هیبریدها اندازه گیری و برمبنای رطوبت 14% تصحیح شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. از صفات دیگری نیز یادداشت برداری به عمل آمد و در پایان تجزیه مرکب چند منطقه انجام شد. میانگین ها با آزمون چند دامنه ای دانکن مقایسه شد و هیبریدهای مناسب جهت هر منطقه برگزیده شدند. نتایج تجزیه مرکب داده ها نشان دادکه از نظر عملکرد بهترین هیبرید، هیبرید شماره 9 تولیدی کشور کروواسی (BC666) با تولید حدود 789/13 تن دانه در هکتار و هیبرید شماره 2 تولیدی کشور یونان(4G-3261) با تولید حدود 433/13 تن دانه در هکتار با رطوبت 14 درصد بودندکه با رقم شاهد 704 تولیدی داخل کشور تفاوت معنی دار داشتند؛ اما این هیبریدها از دیررس ترین هیبریدهای آزمایش بودند که مناسب کشت در مناطق معتدل به عنوان کشت دوم و گاهی کشت اول همراه با تاخیر نمی باشند. هیبریدهای شماره 7 (SC260) و 8 (SC302) که تولید داخل کشور بودند، با وجودی که عملکرد های کمتر از بقیه داشتند؛ اما به دلیل زودرس تر بودن آنها (طول دوره رشد به ترتیب حدود 115 و 120 روز) نسبت به بقیه هیبریدهای آزمایش، محدودیت های ذکر شده ارقام دیر رس برای مناطق معتدل را ندارند. به علاوه این مقدار عملکرد (حدود10 - 5/9 تن دانه در هکتار) برای کشت دوم کشاورزان بسیار منطقی و مناسب به نظر می رسد. هیبریدهای شماره 1 (4G-3337) و 6 (BC5982) نیز هم طول دوره رشد مناسب و هم عملکرد خوبی داشتند (به ترتیب 989/10 و حدود 455/11 تن دانه در هکتار با رطوبت 14 درصد). به علاوه در این هیبریدها درصد رطوبت دانه در زمان برداشت نیز بسیار مناسب بود (حدود 20 درصد). در مجموع با توجه به این که آزمایش در نقاط مختلف شمالی، مرکزی و تقریبا جنوبی استان انجام شد، می توان نتیجه گرفت که هیبریدهای شماره 9 و 2 مناسب مناطق جنوبی و هیبریدهای شماره 1 و 6 و 7 و 8 هیبریدهای مناسبی برای کشت در مناطق مرکزی و شمالی استان هستند؛ از هیبرید شماره 7 (SC260) در مناطق معتدل به عنوان کشت دوم نیز به راحتی می توان استفاده نمود.
  • تاثیر تاریخ کاشت بر عملکرد و برخی از شاخص های فیزیولوژیکی رشد چغندر قند
    رئوف شریفی صفحه 63
    به منظور ارزیابی تاثیر تاریخ های مختلف کاشت بر عملکرد کمی و برخی از شاخص های فیزیولوژیکی چغندر قند، آزمایشی در سال زراعی 84 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی اردبیل به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تاریخ کاشت (20 فروردین، 30 فروردین، 9 اردیبهشت و 19 اردیبهشت) اجرا گردید. نتایج نشان داد که تاریخ کاشت، اثر معنی داری بر زیست توده کل، سرعت رشد نسبی و سرعت رشد محصول داشت. با تاخیر در کاشت، میزان زیست توده کل در واحد سطح و مدت زمان لازم برای رسیدن به حداکثر زیست توده در واحد سطح کاهش یافت. در تاریخ کاشت اول، حداکثر زیست توده کل برابر 2008 گرم بر متر مربع بودکه برتری قابل توجهی نسبت به تاریخ کاشت چهارم با حداکثر زیست توده 1581 گرم بر متر مربع نشان می داد. بالاترین سرعت رشد محصول نیز در تاریخ کاشت اول یعنی 110 روز بعد از سبز شدن (5/24 گرم بر متر مربع در روز) به دست آمد. تاریخ کاشت اول، حداکثر شاخص سطح برگ را داشت. روند مشابهی نیز در عملکرد ریشه و دیگر شاخص های رشدی از جمله سرعت جذب خالص و سرعت رشد نسبی به دست آمد.
  • اثر مقدار نیتروژن و زمان وجین برعملکرد و اجزای عملکردکلزا (.L Brassica napus) و جوامع علف های هرز
    مهرانگیز قنواتی صفحه 73
    به منظور بررسی تاثیر مقدار نیتروژن و زمان وجین بر گیاه کلزا و علف های هرز، آزمایشی در سال زراعی 86-1385 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا شد. آزمایش در قالب بلوک های کامل تصادفی به صورت کرت های یکبار خرد شده در 3 تکرار اجرا گردید. تیمار اصلی مقدار نیتروژن خالص در3 سطح (77، 110 و 143کیلوگرم در هکتار) و تیمار فرعی زمان وجین در 5 سطح (مراحل 5، 8 و 11 برگی کلزا، بدون وجین و وجین کامل) می باشد. صفات اندازه گیری شده شامل عملکرد و اجزای عملکرد کلزا، درصد پروتئین و روغن دانه، عملکرد روغن، ارتفاع بوته، ارتفاع اولین شاخه فرعی، تراکم و وزن خشک علف های هرز بود. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه (4740 کیلوگرم در هکتار) در بالاترین سطح نیتروژن و وجین کامل علف های هرز و کمترین میزان آن (8/510 کیلوگرم در هکتار) در پایین ترین سطح نیتروژن و تیمار عدم وجین به دست آمد. همچنین بیشترین عملکرد روغن (1067 کیلوگرم در هکتار) در بالاترین سطح نیتروژن و وجین کامل علف های هرز و کمترین میزان آن (11/62 کیلوگرم در هکتار) در پایین ترین سطح نیتروژن و تیمار عدم وجین به دست آمد. بیشترین تراکم کل علف های هرز (208 بوته در متر مربع) در پایین ترین سطح نیتروژن و وجین 8 برگی حاصل شد. به علاوه بیشترین وزن خشک کل علف های هرز (603 گرم در متر مربع) در بالاترین سطح نیتروژن و شرایط عدم وجین به دست آمد. به طور کلی تاثیر تیمارهای آزمایش بر وضعیت علف های هرز و همچنین بر عملکرد دانه و روغن کلزا نشان داد که افزایش مقدار نیتروژن باعث افزایش توان رقابت کلزا با علف های هرز شده است.
  • مطالعه برخی خصوصیات ریزوم های علف هرز نی
    مرجان دیانت صفحه 87
    نی یک علف های هرز چند ساله و ریزوم دار است که ریزوم ها مهم ترین روش پراکنش آن می باشد. به منظور بررسی اثر نوع و قطر ریزوم بر جوانه زنی و رشد نی، دو آزمایش در دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران در سال 1385 انجام شد. در آزمایش اول اثر نوع و قطر ریزوم بر درصد جوانه زنی بررسی گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد. فاکتور ها شامل قطر ریزوم در سه سطح (1، 5/1 و 2 سانتی متر) و نوع ریزوم در دو سطح (افقی و عمودی) بودند. نتایج آزمایش تفاوت معنی داری را بین تیمارها نشان نداد. آزمایش دوم به منظور بررسی اثر نوع و قطر ریزوم بر ویژگی های رشدی نی و با همان ترکیب تیماری در قالب طرح بلوک کامل تصادفی انجام شد. نتایج نشان داد که ریزوم های نازک تر، ساقه های کوتاهتری ایجاد کرده، درصد گل آذین در ساقه های حاصل از این نوع ریزوم ها کمتر بود. برای بررسی اثر خشک شدن بر رشد مجدد ریزوم های نی نیز، آزمایشی به صورت فاکتوریل و با 4 تکرار انجام شد. فاکتور اول مدت زمان خشک شدگی (8، 15، 24، 32، 48 و 60 ساعت) و فاکتور دوم قطر ریزوم (1، 5/1 و 2 سانتی متر) بود. اثر هر دو فاکتور بر درصد خشک شدگی معنی دار بود. با افزایش مدت زمان خشک شدگی، درصد خشک شدگی افزایش و درصد جوانه زنی کاهش یافت. ریزوم های نازک تر، سریع تر و ریزوم های قطورتر کندتر از بین می روند. بنابراین ماندن ریزوم های نی به مدت 3 تا 4 روز در سطح مزرعه و در معرض آفتاب، در از بین بردن تمامی آنها بسیار موثر خواهد بود.
|
  • Evalution of Drought Resistance in Barley Advanced Lines Using Drought Resistance Indices and Biplot Method
    Page 1
    To achieve more efficiency in plant breeding programs in drought and semidrought regions، the best drought resistance indices must be determined. So، 25 barley advanced lines were evaluated in a randomized complete block design with three replications under stress and non-stress environments. Five drought resistance indices of TOL، SSI، MP، GMP and STI were assessed on the basis of grain yield under stress and non-stress conditions. Based on the results of correlation between drought resistance indices and grain yield in stress and non-stress environment، drought indices of GMP and STI exhibited a high correlation with grain yield in either environment. These indices were recognized as the best for selecting Lines with high yield potential in either of the stress or non-stress environments. Based on the biplot graph، Lines Mari/…، L. 527/ and Ligness 527/ … were considered as resistant Lines grouped into A zone. The most suitable line based on these indices was determined Mari/…. Pedigree.
  • Effective Traits for Indirect Selection of Bread Wheat Genotypes in Warm and Dry Conditions
    Page 13
    Due to complexity of grain yield and its interaction with less effective characters and environmental factors, production improvement through merely empirical selection is difficult. If some morphological or physiological traits can be identified that have correlation with grain yield and can be used as secondary traits. They will increase selection efficincy in segregation populations or in undesirable evaluation conditions. Twenty bread wheat genotypes planted in randomized complete block design with four replications at Gachsaran Agricultural Research Station in two years (2004-05).Twenty one morphophysiologic characters evaluated. For identification of the most important characters and their direct and indirect effects on grain yield, genetic correlations, stepwise regression and path analysis were done. Obtained results showed that early growth vigor, days to heading and pubscence of leaves and stem can be used as secondary traits. Grain legnth and threshing ability were important, too.
  • Investigation of the Effects of Till Aging and Spray Solution of Elements Zn, B and Mn on Yield Quality and Quantity of Sunflower (Helianthus Annuus)
    Page 27
    In order to evaluate the effects of tillage, different systems and spray solution fertilizers of Znso4, Mnso4 and HBO3 on oil sunflower production, an experiment was conducted at the Research Farm of Agricultural Jahad Organization of East-Azerbaijan located at 16 Km Marand city during 2002-2003. The experimental design was a split plot in randomized complete blocks involved 3 kinds of tillage of conditional, minimum tillage, no tillage and 3 kinds of fertilizers of Znso4, Mnso4, H3BO3 and Witness were considered as the main and subplots, respectively, with 4 replications. The results of variance analysis showed that the effect of main tillage treatment on total traits was no significant except of the energy efficiency trait. Therefore, the highest energy efficiency was obtained in no tillage treatment with 8.54. To evaluate the effect of main fertilizer treatments it was observed that in the fertilizer treatment Mnso4 had the highest grain yield with amount 4.087 ton/ha, 1000 seed weight with 80.64 gram, biological yield with amount 10.275 ton/ha, weight of seeds of full per head with 81.08 gram, grain Mn content with amount 81.42 mg/kg, oil yield with 1.819 ton/ha and energy efficiency with amount 8.07 were allocated by oneself. On the basis of result, the compared means Zn fertilizer treatment had the highest head diameter with amount 215.1 mm, grain Zn content with amount 62.67 mg/kg and oil percentage with amount 46.17% was allocated by oneself. To investigate the effects of interaction among treatments, the highest grain yield in minimum tillage treatment and Mn with amount 4.246 ton/ha, the highest grain oil percentage in Zn × conditional tillage treatment with amount 47.5%, the highest oil yield in minimum tillage × Mn treatment with amount 1.926 ton/ha, the highest biological yield in conditional tillage × Mn with amount 10.656 ton/ha and the highest energy efficiency in no tillage × Mn with amount 9.15 were observed. Based of the obtained results, carrying out tillage operations had not significant effect on studied traits. Furthermore, application of Mnso4 fertilizer had the significant effect on the more studied traits. The highest grain and oil yield were obtained in minimum tillage × Mn treatment.
  • Study of Delayed Planting in Foreign and Local Promising Maize Hybrids in Fars Province
    Page 45
    Fars province produces about one half of the corn grain production in Iran. The main hybrid in this area is SC704 whose yield is decreased by maize rough dwarf virus in early and normal planting dates in temperate regions in Fars Province and some other Provinces. Delayed planting is a good method for prevention of this disease because the population of virus vector (laodelphax striatellus) is decreased in seedling stage in late planting dates. Seven foreign and two local promising hybrids were compared with SC704 and each other in 5 locations. Randomized complete block design with four replications were used in each location. Combined analysis of variance showed that hybrids BC666 and 4G-3261 produced 14 and 13.5 t/ha of grain yield respectively. They yielded more than the other hybrids but they had late maturiry similar to SC704. Hybrids SC260 and SC302 had less grain yield with good grain moisture percent in harvesting time (about 9-10 t /ha) but they had early maturity. Hybrids 4G- 3337 and BC5982 had suitable grain yield with good grain moisture percent at harvesting time. Finally, we can conclude that hybrids number 9 and 2 (BC666 and 4G-3261) are suitable for southern locations and hybrids number 1, 6, 7 and 8 (4G-3337, BC5982, SC260 and SC302) are well fitted for planting in central and about northern locations of Fars province. Farmers in temperate regions can confidently use SC260 in the second planting.
  • The Influence of Sowing Date on Yield and Physiological Indices Sugar Beet
    Page 63
    In order to evaluate the effects of different planting dates on quantitative yield and some physiological indices of sugar beet, an experiment was conducted using a randomized complete block design with four replications and four planting dates including April 9th, April 19th, April 29th and May 9th in Ardabil Agriculture Research station in 2005 growing season. The results showed that the date of planting had significant effect on total dry matter, relative growth rate, leaf area index and crop growth rate. By delaying the sowing date not only the total dry matter decreased but also the time requirement for maturity and maximum total dry matter. Plants of the first sowing date with maximum total dry matter (2008 gr/m2) were significantly better than the latest with maximum total dry matter (1581 gr/m2). The highest crop growth rate (24.5 gr/m2 day) was 110 days after germination and the first sowing date. The first sowing date had the highest leaf area index (3.88). Similar results were obtained in root yield and the other growth indices such as relative growth rate and net assimilation rate.
  • The Effect of Nitrogen Rate and Weed Removal Time on yield, yield Component and Weed Community in Canola (Brassica napus L.)
    Page 73
    In order to evaluate the effect of rate and time of weed removal on canola yield and weed community, a field experiment was conducted in the Faculty of Agricultural in Ahvaz. Experimental design was split-plot in RCB with three replications. Main plot was N rate (77, 110, 143 kg/ha), and sub-plot was time of weed removal (5, 8, 11, leaf stage, weed free and weedy check). Grain yield and yield component, protein, oil, height, weed dry matter and density were mesured. Our result showed that the highest grain yield (4740kg/ha) was obtained in highest N rate and weed free plots. Also, the lowest grain yield (510/8kg/ha) was obtained in lowest N rate and weedy plot. Highest oil yield (1067 kg/ha) was obtained in the highest N rate and weed free plots. Also, the lowest grain yield (62/11 kg/ha) was obtained in the lowest N rate and weedy plot. On the whole, canola competitiveness with weeds increased with increasing N rate.
  • The Study of Some Characteristics of Common Reed (Phragmites australis((Cav.).Trin ex Steudel) Rhizome
    Page 87
    Common reed (P. australis) is a perennial and rhizomatous weed that expand mainly by rhizome. In this study, in order to investigate the effects of type and diameter of rhizome on germination and growth, two experimental designs were carried out at the Faculty of Agriculture, University of Tehran in 2006. The effect of type and diameter of rhizome on germination was studied using two factors, including rhizome diameter at three levels (1, 1.5 and 2 cm) and rhizome type at two levels (vertical and horizontal). The results revealed no significant differences among treatments. In the second experiment, the effects of type and diameter of rhizome on the growth were studied and the results showed that narrower rhizome produced shorter stems and fewer flowers. Moreover, in order to determine the effect of desiccation on common reed rhizomes, a factorial experiment was established using rhizome diameter (1, 1.5 and 2 cm) and time of desiccation (8, 15, 24, 32, 48 and 60 h). All treatments had significant effect on percentage of desiccation. Percentage of desiccation increased but percentage of germination decreased with increasing desiccation. Narrower rhizomes desiccated sooner than thicker rhizomes. So the remaing rhizomes on the ground level exposed to the sunlight for 3-4 days will damage them.