فهرست مطالب

پژوهش علف های هرز - سال هشتم شماره 1 (بهار و تابستان 1395)

مجله پژوهش علف های هرز
سال هشتم شماره 1 (بهار و تابستان 1395)

  • تاریخ انتشار: 1395/06/23
  • تعداد عناوین: 6
|
  • علمی پژوهشی
  • ابراهیم ایزدی دربندی *، رحیم بخش محمد نژاد صفحات 1-12
    این آزمایش به منظور بررسی امکان استفاده از علف کش ها در مدیریت علف های هرز بالنگو در سال زراعی 1392-93 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 13 تیمار و در 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل وجین تمام فصل علف های هرز، رقابت تمام فصل علف های هرز با بالنگو، دوبار وجین علف های هرز به ترتیب 25 و 50 روز پس از کاشت بالنگو و کاربرد علف کش های ترایفلورالین، متریبیوزین، اکسیفلورفن، پندیمتالین، ارادیکان، که در مقادیر توصیه شده و دزهای کاهش یافته آن ها به همراه با یکبار وجین علف های هرز 50 روز پس از کاشت بالنگو بودند. نتایج نشان داد که، تیمارهای بکار رفته اثر معنی داری بر عملکرد بالنگو و زیست توده و تراکم علف های هرز دارند. بیشترین عملکرد دانه بالنگو در تیمار وجین تمام فصل علف های هرز به مقدار 711 کیلوگرم در هکتار و بدون اختلاف معنی داری با تیمارهای مربوط به کاربرد علف کش اکسیفلورفن به مقدار 36/0 کیلوگرم ماده موثره در هکتار به همراه وجین علف های هرز (704 کیلوگرم در هکتار)، و کاربرد آن به مقدار 24/0 کیلوگرم ماده موثره در هکتار و کاربرد علف کش ترایفلورالین به مقدار 48/0 کیلوگرم ماده موثره در هکتار همراه با وجین علف های هرز50 روز پس از کاشت بالنگو مشاهده شد. از سوی دیگر بیشترین کاهش تراکم علف های هرز نسبت به شاهد بدون کنترل در 25، 55 و 75 روز پس از کاشت به ترتیب در تیمار کاربرد علف کش ترایفلورالین به مقدار 48/0 کیلوگرم ماده موثره در هکتار همراه با وجین، اکسیفلورفن به مقدار 36/. کیلوگرم ماده موثره در هکتار و اکسیفلورفن به مقدار 24/0 کیلوگرم ماده موثره در هکتار با وجین به همراه کاربرد تریفلورالین به مقدار 48/0 کیلوگرم ماده موثره در هکتار با وجین بود. با توجه به نتایج بدست آمده می توان علف کش اکسیفلورفن به مقدار 36/0 کیلوگرم ماده موثره در هکتار و همچنین دز کاهش یافته آن به مقدار 24/0 کیلوگرم ماده موثره در هکتار را همراه با وجین علف های هرز 50 روز پس از کاشت بالنگو و همچنین دز کاهش یافته علف کش ترایفلورالین به مقدار 48/0 کیلوگرم ماده موثره در هکتار همراه با وجین علف های هرز 50 روز پس از کاشت بالنگو را برای کنترل علف های هرز گیاه بالنگو توصیه کرد.
    کلیدواژگان: ارادیکان، اکسیفلورفن، پندیمتالین، ترایفلورالین، متریبیوزین و وجین علف های هرز
  • محبوبه بصیری، سید محسن موسوی نیک، آسیه سیاهمرگویی*، سید کاظم صباغ صفحات 13-26
    به منظور کمی سازی پاسخ سرعت جوانه نی بذور علف هرز بروموس ژاپنی نسبت به دما، برآورد دماهای کاردینال و زمان حرارتی مورد نیاز برای درصدهای مختلف جوانه زنی، سه مدل رگرسیون غیر خطی (دو تکه ای، بتا (4 پارامتره و 5 پارامتره) در هشت دمای ثابت (3، 5، 10، 15، 20، 25، 30 و 35 درجه سانتی گراد) مورد ارزیابی قرار گرفت. از شاخص های مختلف آماری مانند ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE)، ضریب تبیین (R2) و شاخص آکائیک (AICc) برای مقایسه بین مدل ها استفاده شد. نتایج نشان داد مدل دوتکه ای نسبت به سایر مدل ها واکنش سرعت جوانه زنی بروموس به دما را بهتر توصیف کرد، از این رو دماهای پایه، مطلوب و سقف برای جوانه زنی به ترتیب 66/0، 6/10 و 58/44 درجه سانتی گراد برآورد شد. بر اساس مدل دوتکه ای زمان حرارتی لازم برای 50 و 95 درصد جوانه زنی به ترتیب 40/22 و 57/45 درجه-روز بود. آگاهی از این پارامترهای اکولوژیکی می تواند به کمی سازی رفتار علف های هرز در پاسخ به متغیرهای مختلف اقلیمی به ویژه دما سودمند باشد.
    کلیدواژگان: علف هرز مهاجم، پاسخ دمایی، شاخص آکائیک
  • مهناز میرزایی، مهدی راستگو*، کمال حاج محمدنیا قالیباف، اسکندر زند صفحات 27-40
    به منظور بررسی کارایی علف کش ستوکسیدیم در کنترل فالاریس بذر کوچک و یولاف وحشی زمستانه در حضور نمک های مختلف، دو آزمایش جداگانه در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. سه فاکتور آزمایش برای هر گونه علف هرز شامل 1. دز علف کش ستوکسیدیم در سه سطح شامل 5/187، 75/93 و 87/48 گرم ماده موثره در هکتار. 2. نوع نمک در پنج سطح شامل 500 میلی گرم در لیتر بی کربنات سدیم، کربنات کلسیم، کلرور کلسیم و کلرور منیزیم و آب دیونیزه به عنوان شاهد و 3. کاربرد و عدم کاربرد سولفات آمونیوم بود. سه هفته بعد از سمپاشی، درصد بقاء و وزن خشک اندام هوایی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که کاربرد نمک به طور معنی داری کارایی علف کش ستوکسیدیم در کنترل یولاف وحشی زمستانه و فالاریس بذر کوچک را کاهش می دهد. با این حال نوع نمکی که بیشترین اثر منفی را بر کارایی ستوکسیدیم داشت بین دو علف هرز متفاوت بود. افزایش دز ستوکسیدیم منجر به غلبه بر اثرات منفی حضور نمک در محلول پاشی شد در حالی که کاربرد سولفات آمونیوم سودمندی چندانی به ویژه در فالاریس بذر کوچک در جلوگیری از اثرات منفی ناشی از وجود نمک در محلول به همراه نداشت.
    کلیدواژگان: درصد بقاء، سدیم، سولفات آمونیوم، کلسیم، ماده خشک و منیزیم
  • سیامک فولادی، مرتضی گلدانی*، رضا قربانی، محمد کافی صفحات 41-57
    تنش های خشکی، شوری و انجماد از جمله تنش های مهم غیر زنده محیطی می باشند که از رشد مطلوب گیاه جلوگیری می کنند. به منظور بررسی مطالعه تاثیر سطوح مختلف خشکی، شوری و انجماد بر خصوصیات جوانه زنی بذر موجود در قطعه بالایی (بذر بالای خورجین) و پایینی (بذر پایین خورجین) خورجینک شلغم هرز سه آزمایش جداگانه به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در شرایط کنترل شده (ژرمیناتور) انجام شد. تیمار های آزمایش علاوه بر نوع بذر شامل سطوح مختلف خشکی (صفر (شاهد)، 2-، 4-، 6-، 8- و 10- بار) ناشی از PEG6000، سطوح مختلف شوری (صفر (شاهد)، 10، 40، 80، 120 و 200) میلی مولار ناشی از کلرید سدیم و سطوح مختلف انجماد (دماهای صفر (شاهد)، 5-، 10-، 15- و 20- درجه سانتی گراد) به مدت 24 ساعت بودند. نتایج نشان داد که با کاهش پتانسیل آب، سرعت و درصد جوانه زنی، طول ساقه چه، وزن تر ساقه چه و ریشه چه به صورت خطی نسبت به شاهد کاهش یافت، اما طول ریشه چه ابتدا در بذر قطعه بالا خورجین تا سقف 6- بار و در بذر قطعه پایینی خورجین تا سقف 4- بار افزایش نشان داد و سپس کاهش یافت. سرعت و درصد جوانه زنی در بذر بالای خورجین، با افزایش شوری تا 10 میلی مولار نسبت به تیمار شاهد، ابتدا افزایش و سپس کاهش یافت. در صورتی که سرعت جوانه زنی در بذر پایین خورجین، با اعمال شوری از همان ابتدا نسبت به تیمار شاهد به صورت خطی کاهش نشان داد. به طور کلی نتایج نشان داد که تاثیر دمای انجماد در بذر بالای خورجین تا دمای 5- درجه سانتی گراد و بذر پایینی خورجین تا 15- درجه سانتی گراد اثر معنی داری برکاهش سرعت جوانه زنی نداشت و همچنین کاهش دما در بذر بالای خورجین تا 0 درجه و در بذر پایین خورجین تا 5- درجه سانتی گراد اثر معنی داری بر کاهش درصد جوانه زنی نداشت. با افزایش شوری تا 10 میلی مولار، صفات مورد مطالعه با تیمار شاهد اختلاف معنی دار نداشت. اما اختلاف سرعت جوانه زنی در شوری 10 میلی مولار بین بذر بالای و پایین خورجین معنی دار بود.
    کلیدواژگان: تنش غیر زنده، پتانسیل آب، گیاه چه
  • آسیه سیاهمرگویی*، زهرا نظریان، فرشید قادری فر صفحات 59-71
    به منظور بررسی تاثیر دما و پتانسیل آب بر جوانه زنی بذر نیلوفروحشی و تعیین دماهای کاردینال جوانهزنی آن، آزمایشی به صورت طرح فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار در مدیریت حفظ نباتات استان گلستان در سال 1392 اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل دما در هفت سطح (10، 15، 20، 25، 30 ، 35 و 40 درجه سانتی گراد) و پتانسیل آب در شش سطح (0، 2/0-، 4/0-، 6/0-، 8/0- و 1- مگاپاسکال) بودند. همچنین اثر دماهای متناوب (10:20 ، 15:25 ، 20:30 و 25:35 درجه سانتی گراد) بر تغییرات درصد جوانهزنی این گیاه در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار نیز مورد مطالعه قرار گرفت. بذور از دمای 10 درجه سانتی گراد شروع به جوانه زنی کردند و با افزایش دما به 25 درجه سانتی گراد، بر درصد جوانه زنی افزوده شد و پس از آن کاهش یافت. بیشترین درصد جوانه زنی با 84 درصد در دمای متناوب 25:35 درجه سانتی گراد بهدست آمد. با کاهش پتانسیل آب از صفر به 1- مگاپاسکال، درصد جوانه زنی این گیاه از 80 درصد به صفر رسید. بر اساس مدل لجستیک سه پارامتره، پتانسیل آب 5/6- مگاپاسکال باعث کاهش 50 درصد جوانه زنی این گیاه گردید. برای تعیین دماهای کاردینال جوانهزنی از مدل دوتکهای استفاده شد. بر اساس این مدل در تیمار شاهد دماهای کاردینال جوانهزنی نیلوفروحشی شامل دمای پایه، بهینه و سقف به ترتیب 3/8 ، 25 و 40 درجه سانتیگراد برآورد شد. بهطورکلی در محدوده دمای مطلوب، جوانهزنی در پتانسیل های کمتر آب رخ داد. با کاهش پتانسیل آب، دمای پایه، مطلوب و تعداد ساعات بیولوژیک لازم برای جوانه زنی افزایش یافت.‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬
    کلیدواژگان: عوامل محیطی، دماهای کاردینال، مدلهای رگرسیونی، پلی اتیلن گلایکول
  • طیبه دلیری، مهر انگیز جوکار *، جواد طایی سمیرمی صفحات 73-91
    به منظور بررسی اثر کشت مخلوط سسبانیا و ارزن علوفه ای بر کنترل علف های هرز، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 94-1393 در مزرعه پژوهشی دانشگاه جیرفت انجام شد. تیمارها شامل سری های جایگزینی با نسبت های کاشت سسبانیا و ارزن 75 : 25(M75:S25) ، 67 : 33 (M67:S33)، 50 : 50 (M50:S50) ،33 : 67 (M33:S67)، 25 : 75 (M25:S75) و کشت خالص ارزن (M100) و سسبانیا (S100) بودند. نتایج نشان داد وزن خشک علف های هرز، عملکرد کل علوفه خشک، عملکرد علوفه خشک سسبانیا و ارزن و نسبت برابری زمینLER) ) به طور معنی داری تحت تاثیر تراکم های مختلف کشت مخلوط قرار می گیرد. کم ترین وزن خشک علف های هرز گل گندم، سالسولا، آفتاب پرست و مجموع علف های هرز به تیمار M75:S25 تعلق داشت. با افزایش سهم سسبانیا در ترکیب کشت مخلوط وزن خشک علف های هرز افزایش پیدا کرد به طوری که بیشترین وزن خشک علف های هرز در تیمار S100 مشاهده شد. مجموع علف های هرز در تیمار های M75:S25، M67:S33، M50:S50، M33:S67 و M25:S75 به ترتیب 07/94، 8/85، 4/81، 2/71 و 4/29 درصد نسبت به کشت خالص سسبانیا کاهش نشان داد. حداکثر عملکرد علوفه خشک ارزن (11437کیلوگرم در هکتار) و سسبانیا (1680 کیلوگرم در هکتار) از کشت های خالص بدست آمد. میزان LER دراغلب تیمارهای مخلوط بزرگ تر از یک بود که نشان دهنده ی برتری کشت مخلوط در مقایسه با کشت خالص است. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد کشت مخلوط ارزن و سسبانیا از لحاظ کنترل علف هرز و علوفه کل تولید شده نسبت به تک کشتی آن ها برتری دارد.
    کلیدواژگان: تک کشتی، سری جایگزینی، نسبت کاشت، نسبت برابری زمین
|
  • E. Izadi Darbandi *, R. B. Mohammad Nezhad Pages 1-12
    A field experiment was carried out at the Research Farm of college of Agriculture, Ferdowsi University in 2013- 2014 to assess the effect of some herbicides on growth and yield of Balangue (Lallemanti aroyleana). Treatments consisted of full season hand weeding, full season weed competition with balangu, 2 times hand weeding at 25 and 50 days after Balangu planting respectively and the application of trifluralin, metribuzine, oxiflurfen, pendimetalin, eradican herbicides at their recommended dose and their reduced dose application plus hand weeding at 50 days after Balangu planting. Results showed, that the effect of applied treatments were significant on Balangu yield and weed density and weed biomass. The highest Balangu seed yield (711 kg ha -1) was recorded in full season hand weeding treatment, with no significant different when oxiflurfen herbicide applied at recommended dose (0.36 kg a.i. ha-1), oxiflurfen applied at reduced dose (0.24 kg a.i. ha-1) plus hand weeding at 50 days after Balangu planting and also trifluralin applied (0.48 kg a.i. ha-1) plus hand weeding at 50 days after Balangu planting. However, the highest weed control was observed at 25, 55 and 75 days after planting planting by application of trifluralin (0.48 kg a.i. ha-1) plus hand weeding, application of oxiflurfen herbicide at recommended dose (0.36 kg a.i. ha-1), and its application at reduced dose (0.24 kg a.i. ha-1) plus hand weeding. According to the results, application of trifluralin (0.48 kg a.i. ha-1) plus hand weeding, application of oxiflurfen herbicide in recommended (0.36 kg a.i. ha-1), and its application in reduced dose (0.24 kg a.i. ha-1) plus hand weeding 50 days after Balangu planting could be useful in Balangu weed control and applied herbicides could be as selective herbicides for Balangu.
    Keywords: Eradican, Oxiflurfen, Pendimetalin, Trifluralin, Metribuzin, Weeding
  • M. Basiri, S. M. Mousavi, Nik, A. Siahmarguee*, S. K. Sabbagh Pages 13-26
    To quantify the seed germination of Bromus japonicas Thunb to temperature and to estimate cardinal temperature and thermal time, an experiment was conducted in 2014 at Research Institute of Biotechnology of Gorgan University. Eight constant temperature regimes consisted of 3, 5, 10, 15, 20, 25, 30 and 35˚C. Four non- linear regression models [two segment, beta (4 and 5 parameters) and dent-like] were used to describe germination rate-temperature relationship for B. japonicus. Two different statistic indices (Root Mean of squares of Error (RMSE) and Akaike Information Critorion (AICc) were used to compare the model performances. The results showed that, in response to temperature, the segmented model ear estimate germinat rate better than the other models. The base, optimum and the upper limit of temperatures were 0.66, 10.6 and 44.58 oC respectively. The thermal time to reach 50 and 95% seed germination was 22.4 and 45.57 degree-days, respectively. Knowledge of ecological parameters for quantifying behavior of a weed in response to different climates ear be useful.
    Keywords: Keywords: Invasive weed, Cardinal temperature, Temperature response
  • M. Mirzaei, M. Rastgoo*, K. Haj Mohamadnia, Ghalibaf, E. Zand Pages 27-40
    Two greenhouse experiment were conducted at Agrecultural Faculty of Ferdowsi University to study the efficiency of sethoxidim in controlling little canarygrass and winter wild oat in presence of different salts and ammonium sulfate. The treatments were consisted of three doses of sethoxidim (187.5, 93.75, and 48.87 g a.i ha-1), five different salts, each at 500 mgL-1 and deionized water as a control. The percentage of survival and dry weight of the plants were assessed 21 days after treatment. The results showed that several inorganic salts added to the spray solution significantly reduced the efficacy of sethoxydim in wild oat and canarygrass. However, type of salt that had a maximum negative effect on the performance of sethoxydim was different between two weeds. Increasing in the sethoxydim dose lead to overcome the negative effects of the presence of salts in the spray solution. While, the application of ammonium sulfate had little effect to prevent antagonistic effects of salts in the tank sprayer, particularly on canarygrass.
    Keywords: Ammonium sulphate, Calcium, Dry weight, Magnesium, Percentage of survival, Sodium
  • S. Fouladi, M. Goldani *, R. Ghorbani, M. Kafi Pages 41-57
    Three experiments were conducted to evaluate the effect of different levels of plant stresses (drought, salinity and freezing) on the germination characteristics of upper (the upper piece) and lower (the lower piece) position of turnip weed (Rapistrum rugosum) silicle at the laboratory of Faculty of Agriculture at Ferdowsi University of Mashhad. Treatments included seed type (upper and lower), different levels of drought (0, -2, -4, -6, -8 and-10 bar) and rates of salinity (0, 10, 40, 80, 120 and 200 mM). Results showed that decreasing in water potential was companion with a liner decreasing in germination rate and percentage, plumule length, fresh weight of plumule and radicle compared to the control. However, the radicle length of the first seed type increased until -6 and the second seed type up to -4 bar, and then decreased. The rate and percentage of germination increased with increasing salinity up to 10 mM and then decreased, compared to control. However, germination rate of second seed type showed a linear decrease when salt was applied from the beginning of treatment. The effect of freezing temperatures had no significant reduction of germination rate in the first seed type up to -5º C and on second seed type up to -15º C. With increasing salinity up to 10 mM, the parameters studied were not significantly different compared to the control plants, although the germination rate between seed type of upper and lower in 10 mM NaCl was significantly different.
    Keywords: Non-living stresses, Seedling, Water potential
  • A. Siahmarguee *, Z. Nazariyan, F. Ghaderi Far Pages 59-71
    A laboratory study was conducted at Golestan plant protection management in 2013 to determine the effect of temperature and water potential on seed germination of tall morning-glory. Treatments were consisted of seven levels of temperatures (10, 15,25,30,35 and 40 0C) and six levels of water potential in (0, -0.2, -0.4, -0.6, -0.8 and –1.0 MPa). Seed germination began at 100C up to 250C, and then started to decrease. The highest seed germination (84%) was obtained at alternating temperatures of 25:35 °C. By reducing water potential from 0 to -1.0 MPa, seed germination percentage was decreased from 80% to 0. On the basis of three- parameter logistic model, the salt concentration required for 50% reduction of seed germination was -6.5 MPa. The Segmented model used to determine cardinal temperatures of tall morning-glory. Based on this model, base, optimum and ceiling temperatures of the plant in control treatment were 8.3, 25, 40 0C respectively. In general, the optimal temperature range, germination occurred in less water potential. By reducing water potential, base, optimum and biological hours for germination was increased.
    Keywords: Environmental factors, Cardinal temperature, Regression models, Polyethylene glycol
  • T. Daliri, M. Jowkar*, J. Taei Semiromi Pages 73-91
    This research was carried out in order to evaluate weeds control with the sesbania and millet intercropping system in Agricultural Research Field, in University of Jiroft during 2014-2015. So this experiment was performed based on randomized complete block design with three replications and different replacement series of millet and sesbania intercropping which consist of 75:25 (M75:S25), 67:33 (M67:S33), 50:50 (M50:S50), 33:67 (M33:S67), 25:75 (M25:S75), and their monocultures. The results showed that different intercropping ratio had significant effect on total dry weight of weeds, total dry forage yield, forage yield of millet and sesbania. The lowest dry weight of weeds includes of Centaurea cyanus L., Salsola kali L. and Heliotropium spp, were observed in 75: 25(M75:S25). Increasing sesbania ratio of intercropping systems caused to incrementing dry weight of weeds, so the highest dry weight of weeds was observed in sesbania monoculture. Decreasing of total weeds dry weight in M75:S25, M67:S33, M50:S50, M33:S67, M25:S75, compared to sesbania monoculture was respectively 94.07%, 85.8%, 81.4%, 71.2% and 29.4%. The highest dry forage yield of common millet (11437kg/ha) and sesbania (1680kg/ha) obtained from monoculture. The LER for almost all intercropping treatments was significantly higher than monocultures which show, intercropping had advantage over monoculture in this research. The result indicated that intercropping could be advantageous in terms of weed controls and total yield performance in the sesbania and millet intercropping system.
    Keywords: land equivalent ratio, monoculture, planting rate, replacement series