فهرست مطالب
فصلنامه فیزیولوژی ورزشی
پیاپی 40 (زمستان 1397)
- تاریخ انتشار: 1397/10/01
- تعداد عناوین: 7
-
-
صفحات 17-32کاشکسی از عوارض اصلی سرطان است. تغییر در سطوح آدیپوکین هایی مانند لپتین و آدیپونکتین نقش موثری در تسریع یا کندشدن فرایند کاشکسی دارد. تمرینات ورزشی راهکاری موثر برای مقابله با کاشکسی هستند؛ بااین وجود، سازوکار آن هنوز مشخص نیست؛ براین اساس، هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر شش هفته تمرین تناوبی بر سطوح آدیپونکتین و لپتین بافت عضلانی و چربی در موش های مبتلا به سرطان پستان بود. تعداد 20 سر موش ماده Balb/c شش تا هشت هفته ای با میانگین وزن 15-14 گرم، حدود 10 روز بعد از سرطانی شدن با تزریق رده سلولی در دو گروه کنترل و تمرین تناوبی قرار گرفتند. موش های گروه تمرین تناوبی، 10 وهله دویدن دودقیقه ای با 70 درصد سرعت بیشینه و بلافاصله دو دقیقه ریکاوری فعال با 50 درصد سرعت بیشینه را اجرا کردند. این برنامه تمرینی پنج جلسه در هفته و به مدت شش هفته انجام شد. درنهایت، بافت چربی احشایی و عضله دوقلو برداشته شد و عوامل موردنظر به روش الایزا اندازه گیری شدند. حجم تومور با کولیس دیجیتال اندازه گیری شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج افزایش معنادار آدیپونکتین را در بافت چربی (0.013P =) و کاهش لپتین بافت چربی (0.000P =) و عضلانی (0.025P =) نشان داد. همچنین، کاهش آتروفی عضلانی و کاهش حجم تومور در گروه تمرین مشاهده شد. به نظر می رسد که بخشی از اثرگذاری مثبت فعالیت ورزشی در کاهش تحلیل توده عضلانی نمونه های سرطانی با تعدیل سطوح آدیپوکاین ها ازجمله لپتین و آدیپونکتین مرتبط است.کلیدواژگان: کاشکسی، تمرین تناوبی، حجم تومور، آدیپونکتین، لپتین
-
صفحات 33-50هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات مرسوم یک ماهه در کاراته شامل تمرینات قدرتی، هوازی و کاتا بر گشتاورهای فلکشن و اکستنشن ران و زانو، استقامت عضلانی، توان هوازی و بی هوازی، ترکیب بدنی و اجرای کاتای قهرمانان بین المللی کاتای تیمی سه نفره ایران با سابقه قهرمانی لیگ های جهانی و آسیا بود. این کاتاروها با دامنه سنی 3 ± 5/31 سال، شاخص توده بدنی 5/1 ± 5/25 کیلوگرم بر مترمربع، چربی بدنی 5/1 ± 5/12 درصد در تمرینات یک ماهه شامل هشت جلسه هوازی، شش جلسه قدرتی، شش جلسه تکنیک و کاتا و چهار جلسه ترکیبی (قدرت و هوازی) شرکت کردند. از ابزار مختلف آمار توصیفی همچون میانگین، انحراف معیار و درصد تغییرات فردی و تیمی برای مقایسه اطلاعات پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. نتایج افزایش قابل توجهی را در تمامی گشتاورها نشان داد. همچنین، افزایش قابل توجهی در مقادیر استقامت عضلانی مرتبط با نیم اسکات با وزن بدن (50 درصد)، پرس سینه با 8/0 وزن بدن (5/19 درصد)، بارفیکس (5/33 درصد) و در اجرای کاتا بهبودی از نسبتا قوی به قوی مشاهده شد؛ بااین حال، در مقادیر ترکیب بدنی، توان هوازی (دوی 1600 متر) و توان بی هوازی (پرش سارجنت) تغییر چندانی مشاهده نشد. به نظر می رسد باوجود مفیدبودن تمرینات مرسوم کاراته، برای اثربخشی بیشتر باید به نیازهای فردی، رژیم غذایی مناسب و تمرینات تکمیلی توجه ویژه ای شود.کلیدواژگان: کاراته، کاتا، تمرینات مرسوم، قدرت عضلانی، توان هوازی، توان بی هوازی
-
صفحات 51-68هدف مطالعه حاضر، بررسی تاثیر 12 هفته تمرین استقامتی و مصرف آگونیست هورمون آزادکننده گونادوتروپین (GnRH) و بی تمرینی، بر سطوح سرمی هورمون رشد (GH)، تیرویدوتیرونین (T3) و تیروکسین (T4) در دختران با بلوغ زودرس مرکزی بود. تعداد 25 دختر شش تا هشت سال با بلوغ زودرس (میانگین قد 124 سانتی متر، وزن 3/27 کیلوگرم) به صورت تصادفی به سه گروه (دارو، ورزش و دارو + ورزش) تقسیم شدند و 10 دختر شش تا هشت سال سالم (بدون بلوغ زودرس) با همان میانگین قد و وزن، به عنوان گروه کنترل درنظر گرفته شدند. ابتدا،سطوح سرمی GH، T3 و T4 به روش الایزا اندازه گیری شدند. سپس، گروه های آزمایش، برنامه تمرین استقامتی را سه جلسه در هفته، 25 تا 75 دقیقه با شدت 45 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب به مدت 12 هفته انجام دادند. همچنین، درطی مطالعه، گروه های دارو آگونیست GnRH را (هر چهار هفته یک میلی لیتر) به صورت تزریق عضلانی دریافت کردند. سطوح سرمی GH، T3 و T4، 48 ساعت پس از اتمام پروتکل و پس از چهار هفته بی تمرینی دوباره اندازه گیری شدند. آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری نشان داد که 12 هفته تمرین استقامتی به تنهایی و همچنین، تمرین استقامتی + آگونیست GnRH باعث کاهش سطوح GH، T3 و T4 شدند و پس از بی تمرینی، مقادیر هورمون ها تقریبا به سطوح پیش از تمرین بازگشتند. دارو سطوح GH را پس از 16 هفته کاهش داد؛ اما تاثیری در سطوح هورمون های تیروئیدی نداشت. باتوجه به یافته های این پژوهش، تمرینات استقامتی و استفاده از آگونیست GnRH می توانند تاثیر مثبتی بر عملکرد هورمون ها در دختران با بلوغ زودرس داشته باشند و بی تمرینی به ازبین رفتن فواید حاصل منجر می شود.کلیدواژگان: بلوغ زودرس، تمرینات استقامتی، بی تمرینی، آگونیست GnRH، هورمون رشد، تیرویدوتیرونین، تیروکسین
-
صفحات 69-84هدف این پژوهش، بررسی تاثیر تمرین استقامتی بر میزان پروتئین های XBP-1 و ATF6 در بافت سیاتیک موش های صحرایی نر نژاد ویستار دیابتی بود.پژوهش ازنوع تجربی با طرح پس آزمون به همراه گروه کنترل بود و به شیوه آزمایشگاهی انجام گرفت. در این پژوهش، 32 سر رت 10 هفته ای با میانگین وزن 16/10 ± 253 گرم در چهار گروه سالم کنترل، سالم تمرین، دیابت کنترل و دیابت تمرین به صورت تصادفی تقسیم شدند. برای القای دیابت پس از 12 ساعت ناشتایی، از روش تزریق درون صفاقی محلول STZ (45 میلی گرم/کیلوگرم) استفاده شد. 48 ساعت پس از تزریق، پروتکل تمرین استقامتی با شدت متوسط به مدت شش هفته اجرا شد. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، رت ها تشریح شدند و عصب سیاتیک آن ها استخراج شد. میزان پروتئین های XBP-1 و ATF6 به روش الایزا اندازه گیری شد. برای تجزیه وتحلیل آماری از نرم افزار اس.پی.اس.اس.و از آزمون آماری تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه گیری تکراری و تی مستقل برای آزمون تعقیبی استفاده شد. تحلیل داده ها نشان داد که تمرین استقامتی باعث کاهش معنادار میزان پروتئین های XBP-1 (P=0.007) و ATF6 (P=0.001) در گروه دیابت تمرین کرده نسبت به گروه دیابت کنترل می شود. این یافته ها نشان می دهد که میزان پروتئین های XBP-1 و ATF6 که احتمالا از عوامل موثر بر دیابت و تخریب عصب هستند، دراثر تمرین استقامتی در رت های سالم و دیابتی کاهش یافته اند که می تواند به روند جلوگیری از تخریب عصب کمک کند.کلیدواژگان: شبکه اندوپلاسمی، دیابت، عصب سیاتیک، فعالیت استقامتی، XBP-1 و ATF6
-
صفحات 85-98شیوع فزاینده اضافه وزن و چاقی ابتلا به دیابت را درسراسر جهان افزایش داده است. پژوهش های قبلی آثار فعالیت بدنی و ورزش منظم را در افزایش حساسیت انسولین و بهبود متابولیسم گلوکز تایید کرده اند؛ اما آثار آن بر هپتوکاین ها به عنوان القاکننده مقاومت به انسولین روشن نشده است؛ بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و هوازی بر نیم رخ لیپیدی و سطح سرمی هپتوکاین- پروتئین وابسته به فیبرینوژن مشتق شده از هپاتوسیت (HFREP1 ) در مردان چاق مبتلا به دیابت نوع دو بود. تعداد 34 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو به صورت تصادفی در سه گروه تمرین هوازی (سن83/1 ± 41/52 سال و BMI 33/3± 40/32 کیلوگرم/ مترمربع)، مقاومتی (سن 5/1± 45/52 سال و BMI 20/1± 20/31 کیلوگرم/ مترمربع) و کنترل (سن 13/1± 09/53 سال و BMI 88/2 ± 60/32 کیلوگرم/ مترمربع) قرار گرفتند. گروه های تجربی هشت هفته تمرین مقاومتی و هوازی انجام دادند. در این پژوهش، متغیرهای HFREP1، قند خون ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله، مقاومت انسولینی، تری گلیسیرید، کلسترول تام، لیپوپروتئین کم چگال و لیپوپروتئین پرچگال، قبل و بعد از دوره تمرینی به ترتیب با روش های آزمایشگاهی الایزا، HPLC و فتومتریک آنزیماتیک اندازه گیری شدند. پس از تعیین نرمال بودن داددها توسط آزمون شاپیرو- ویلک، از آزمونآنالیز کو واریانس و آزمون تعقیبی بانفرونی برای مقایسه داده های سه گروه استفاده شد. همچنین، سطح معناداری برای تمام تحلیل های آماری P < 0.05 درنظر گرفته شد. تمرینات مقاومتی و هوازی، هر دو بر فاکتورهای مقاومت انسولینی و نیم رخ لیپیدی موثر بودند و سبب کاهش HFREP1، قند خون ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله، مقاومت انسولینی، تری گلیسیرید، کلسترول تام و لیپوپروتئین کم چگال شدند؛ در حالی که لیپوپروتئین پر چگال افزایش یافت. همچنین، در تمام فاکتورها به جز مقاومت انسولینی، لیپوپروتئین پر چگال و لیپوپروتئین کم چگال در گروه مقاومتی تغییرات بیشتری در مقایسه با گروه استقامتی مشاهده شد (P > 0.05). هر دو تمرین مقاومتی و هوازی می توانند بر مقاومت انسولینی و نیم رخ لیپیدی موثر باشند؛ اما به نظر می رسد تاثیرگذاری تمرینات مقاومتی بر هپتوکاین های موثر بر مقاومت انسولین و نیمرخ لیپیدی بیشتر است.کلیدواژگان: دیابت نوع دو، تمرین هوازی، تمرین مقاومتی، نیم رخ لیپیدی، HFREP1
-
صفحات 99-116در فرایند تولید پادزهر، تغییرات هماتولوژیک در اسب ها مشاهده می شود که بر سلامت آن ها تاثیرگذار است. به کارگیری فعالیت های ورزشی به عنوان روش غیردارویی می تواند در حفظ و ارتقای سلامت دام نقش مهمی ایفا کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثرهای تمرین هوازی بر تعدیل تغییرات هماتولوژیک در اسب های تولیدکننده پادزهر منووالانبود. بدین منظور، 10 راس اسب نژاد مخلوط بالغ پنج تا هشت ساله با میانگین وزنی 350-300 کیلوگرم، در چرخه تولید پادزهر به صورت تصادفی به دو گروه زهر (V) و گروه زهر + تمرین (TV) تقسیم شدند. گروه آزمایشی برنامه تمرینات هوازی را به مدت 22 هفته، سه جلسه در هفته و حداکثر زمان 30 دقیقه با شدت 50-60 درصد ماکزیمم ضربان قلب انجام دادند. از آزمودنی های هر دو گروه در دو نوبت قبل از شروع و پایان پروتکل، ازطریق سیاهرگ وداج برای ارزیابی فاکتورهای هماتولوژیک، خون گیری انجام شد. نتایجنشانداد که تعدادگلبول هایقرمز،هموگلوبین،هماتوکریت، تعداد پلاکت ها و تعداد گلبول های سفید، لنفوسیت و ائوزینوفیل ها، در هر دو گروه نسبت به سطوح پایه کاهش داشتند؛ اما تعداد مونوسیت ها، نوتروفیل ها، MCH و MCV MCHC در هر دو گروه افزایش یافتند؛اگرچه مقایسه نتایج بین دو گروه زهر و گروه زهر+ تمرین، در هیچ یک از فاکتورهای مذکور معنادار نبود (P ≥ 0.05). درمجموع، نتایجاینبررسینشانداد که بیشترین تغییرات هماتولوژیک تحت تاثیر عامل زهر قرار می گیرد و این شدت از تمرینات تاثیر معناداری در تعدیل تغییرات هماتولوژیک گروه TV ندارد.کلیدواژگان: فعالیت هوازی، فاکتورهای هماتولوژی، اسب های تولیدکننده پادزهر
-
صفحات 117-132امروزه، یکی از مشکلات جدی در اقشار مختلف جامعه به ویژه در گروه سنی نوجوان، فرهنگ حفظ ترکیب و فرم بدن است. اگر واکنش فرد نسبت به ابعاد بدنش همراه با رضایتمندی نباشد، نارضایتی از شکل بدن ایجاد می شود. شاخص توده بدنی یکی از مناسب ترین معیارهای سلامتی است که برای تعیین وضعیت توده بدنی به کار می رود که به نظر می رسد با تصور شخص از ترکیب بدنی همسو نیست. هدف این مطالعه، بررسی رابطه شاخص توده بدنی با رضایتمندی از شکل بدن در دختران دانش آموز ورزشکار و غیرورزشکار بود. آزمودنی ها 185 نفر ورزشکار و 901 نفر غیرورزشکار 17-15 سال بودند. میانگین وزن به ترتیب در گروه ورزشکار 03/9 ± 32/57 و غیرورزشکار 37/9 ± 41/57 کیلوگرم و متوسط شاخص توده بدنی به ترتیب 32/3 ± 62/21 و 68/3 ± 8/21 کیلوگرم بر مترمربع بود. برای جمع آوری اطلاعات از فرم رضایت نامه، پرسش نامه اطلاعات جمعیت شناسی، سابقه ورزشی و مقیاس تصویری شکل بدن استفاده شد. نتایج نشان داد که در میزان نارضایتی از شکل بدن اختلاف معناداری دربین ورزشکاران و غیرورزشکاران وجود داشت که در سطح معناداری 033/0، غیرورزشکاران به طور قابل ملاحظه ای از بدن های خود ناراضی تر بودند. همچنین، همبستگی بین نارضایتی از شکل بدن و فشار اجتماعی برای تغییر وزن در گروه غیرورزشکار برابر با 487/0 و بین ورزشکاران برابر با 395/0 بود. این پژوهش نشان می دهد که غیرورزشکاران بیشتر از ورزشکاران درمعرض خطر نارضایتی از شکل بدن هستند و عوامل موثر در بروز این نارضایتی در افراد ورزشکار و غیرورزشکار متفاوت است.کلیدواژگان: شاخص توده بدنی، نارضایتی از شکل بدن، دختران دانش آموز، فعالیت بدنی
-
Pages 17-32Cachexia is one of the main cancer Complications. Changes in adipokines levels such as leptin and adiponectin have effective role in accelerating and slowing down of Cachexia process. Exercise training is effective strategy to combating with cachexia. However, the involving mechanism is unknown. In this context, the aim of present study was to investigate the effect of six weeks' interval training on muscular and adipose tissue levels of adiponectin and leptin in mice's with breast cancer. For this purpose, 20 female Balb/c mice with 6-8 weeks' age and means weight 14-15g, almost 10 days after Cancerous with cell line injection, assigned in two control and interval group. Mice's in interval training group performed 10 intervals (two min) with 70 percent of Vmax and immediately performed two min active recovery with 50 percent of Vmax. This training program continued for six weeks and performed with five sessions in week. Finally, visceral adipose tissue and Gastrocnemius muscle was removed and given factors was determined with ELISA method. Tumor volume measured with digital caliper. For data analyze the independent t test were used. Results indicated significant increase in adipose tissue adiponectin (P=0.013) and decrease of leptin in muscle (P=0.025) and adipose tissue (P=0.000). furthermore, decrease muscle atrophy and decrease tumor volume in exercised group observed. it seems that positive effectiveness of exercise training in decrease muscular wasting of cancerous subjects is related to modify adipokines levels such as leptin and adiponectin.Keywords: cachexia, Interval Training, tumor volume, adiponectin, leptin
-
Pages 33-50The aim of the present study was to investigate the effect of one-month common trainings in karate including strength, aerobic and kata trainings on hip and knee flexion and extension torque, muscular endurance, aerobic and anaerobic power, body composition and performance of kata international champions of Iranian three-man kata team with a history of championship in World and Asian leagues. These kata athletes with age of 31.5±3 years, body mass index of 25.5±1.5 kg/m2, and body fat of 12.5±1.5% participated in one-month trainings including eight aerobic sessions, six strength sessions, six technique and kata sessions and four combination sessions (strength and aerobics). Various descriptive statistical tools such as mean, standard deviation and individual and team percentage changes were used to compare pre- and post-test information. The results showed a significant increase in all moments. There was also a significant increase in muscular endurance rates associated with half-squat with body weight (50%), bench press with 0.8% body weight (19.5%), chin up (33.5%), and a relatively strong to strong improvement was observed in the performance of kata. Nevertheless, there were no significant changes in body composition, aerobic power (1600 m running) and anaerobic power (Sargent jump). It seems that despite the usefulness of conventional karate trainings, special attention should be paid to individual needs, adequate diet and supplementary trainings for greater effectiveness.Keywords: Karate, Kata, Common Trainings, Muscular Strength, Aerobic Power, Anaerobic Power
-
Pages 51-68The aim of this study was to investigate the effect of 12weeks endurance training, 4weeks detraining and Gonadotropin releasing hormone agonist (GnRH) on serum levels of growth hormone (GH), triiodothyronine(T3) and thyroxine(T4) in girls with precocious puberty. Twenty-five girls age 6-8 (average height of 124cm and weight of 27.3 kg) with precocious puberty were randomly divided into three groups (medication, training, medication+training) and 10 healthy girls (No precocious puberty) with the same average height and weight were also included as control group. Serum levels of GH, T3, and T4 were measured at baseline by ELISA technique. Then the experimental groups were subjected an endurance training program three days/week with 20-75 min per day with 45-75% of maximum heart rate for 12 weeks. The medication groups also received GnRH agonist during the study, once monthly (1ml/four weeks) by intramuscular injection. GH, T3, and T4 serum levels were measured again 48 hours after the last training session and also after four weeks of detraining. The repeated measures ANOVA showed that 12weeks of endurance training alone, as well as 12weeks of endurance training+GnRH agonists, reduced GH,T3 and T4 levels and after detraining, GH and thyroid hormones concentrations approximately return to pre-workout levels. Medication reduced GH level after 16 weeks but could not effect on thyroid hormones. According to these findings, aerobic training and the use of the GnRH agonists can have a positive effect on hormonal function in girls with precocious Puberty but detraining eliminate the benefits of training in girls with precocious puberty.Keywords: Precocious puberty, Aerobic Training, Detraining, GnRH agonists, Growth Hormone, Thyrotropine, Thyroxine
-
Pages 69-84The aim of this study was to investigate the effect of endurance training on XBP-1 and ATF6 proteins content in sciatica tissue of diabetic male wistar rats. The experimental design was a post-test design with control group and conducted in a laboratory. In this study, 32 rats 10 weeks old with an average weight of 253.16 ± 10.16 gr were randomly divided into four groups: healthy control, healthy training, diabetic control and diabetic training group. An intraperitoneal injection of STZ (45 mg/kg) solution was used to induce diabetes after 12 hours of fasting. 48 hours after STZ injection, the moderate-intensity endurance protocol was performed for six weeks. Twenty-four hours after the last training session, the rats were exposed and their sciatic nerve was extracted. The amount of XBP-1 and ATF6 proteins were measured by ELISA method. For statistical analysis, SPSS software and two-way ANOVA with repeated measure and independent t test were used for post hoc test. Data analysis showed that endurance training significantly reduced the level of XBP-1 (P = 0.007) and ATF6 (P = 0.001) proteins in the diabetic training group compared with the control diabetes group .The levels of XBP-1 and ATF6 proteins, which are likely to contribute to the progression of diabetes and nerve damage, Endurance training has been reduced in healthy rats and diabetics, which can help prevent the nerve damage.Keywords: Endoplasmic Reticulum, Diabetes, Sciatic Nerve, Endurance Activity, XBP-1, ATF6
-
Pages 85-98The prevalence of overweight and obesity has increased diabetes around the world. Previous researches emphasized the effect of regular training in increasing insulin sensitivity and improving glucose metabolism. However, the purpose of this study was to investigate the effect of eight-week resistance and aerobic training on lipid profile and serum levels of hepatokine HFREP1 in obese men with type 2 diabetes. 34 participants with type 2 diabetes were randomly assigned to three groups of aerobic training (BMI 33.40± 3.33 kg/m2, age of 52.41± 1.83), resistance (BMI 31.20± 1.20 kg/m2, age of 52.45± 1.5) groups and a control group (BMI 32.60± 2.88 kg/m2, age of 53.09± 1.13). The experimental groups did eight-week aerobic and resistance training. In this study HFREP1, FBS, HbA1c, HOMA-IR, triglycerides (TG), total cholesterol (TC), high-density lipoprotein (HDL) and low-density lipoprotein (LDL) were measured before and after the training period by applying ELISA test, HPLC, and Enzyme photometric. Then, assigning the normality through Shapiro-Wilk test, ANCOVA test and Bonferroni test were applied to compare data between three groups. Furthermore, the significant level for analyzing data was p˂0.05. Also, in all factors except TC, HOMA-IR, HDL, and LDL there was a significant difference between resistance and endurance groups (p˂0.05). resistance and aerobic training had a significant effect on Insulin resistance and lipid profile; and eight-week resistance and aerobic training lead to decreasing in HFREP1, FBS, HbA1c, HOMA-IR, TG, and LDL while HDL increased. Although resistance and aerobic training have an effect on Insulin resistance and lipid profile, it seems that the effect of resistance training on above-mentioned variables is superior.Keywords: type 2 diabetes_Aerobic Training_Resistance Training_Lipid Profile_HFREP1
-
Pages 99-116Snake antivenin production is associated with several hematological changes in horses affecting their health. Exercise training, as a non-pharmacological method has an important role in maintaining and improving livestock health. This study is aimed to investigate effect of aerobic exercise on the Hematological Parameters modification in Horses Producing monovalent snake Antivenin. Ten horses of mixed-breed of 8 to 5 years old with an average weight of 300-350 kg in antivenin production cycle were randomly divided into two groups of venom (V) and venom + exercise (TV) . The training protocol included 3 sessions of aerobic training in a week with medium intensity for 22 weeks. Each training session included of aerobic training with 50-60% of maxHR,. Blood samples were collected before and after training period through external jugular vein. Repeated measure method was used to analyze the data. Results showed that red blood cells count, hemoglobin, hematocrit, platelets count, white blood cells count, lymphocytes, and eosinophil decreased while MCH, MCHC, MCV, monocyte, and neutrophils increased significantly within both groups. However, these changes were not significant between the two groups (p≥0.05). Overall, the results of this study indicated that hematological changes in horses seem to be related to the venom and this intensity does not have a significant effect on hematological parameters modification in venom + exercise.Keywords: Aerobic Exercise, Hematological factors, Horses Producing snake Antivenin
-
Pages 117-132Nowadays one of the most serious problems among people in the society especially teenagers is to maintain body shape. If people feel badly to their body dimensions, dissatisfaction of body shape will be seen. BMI is one of the most appropriate healthy standards to determine the body mass that is not identical with people’s image of body shape. The purpose of this study was to compare the relationship between BMI and satisfaction of body image among athlete and non-athlete female students. The study was conducted on 185 athletes and 901 non-athletes 15-17 years old. The Average weight in athlete 57.32± 9.03 kg and non-athletes 57.41 ± 9.37 kg and the average BMI was 21.62 ± 3.32 and 21.8 ± 3.68 kg/m2 respectively. In order to collect the data in consent form, demographic questionnaire, sport activities questionnaire and photographic figure rating scale were used. Based on results, there was a meaningful difference among athletes and non-athletes in dissatisfaction of body shape that non-athletes with 0.033 significance level had more dissatisfaction of their body shape. Moreover, the correlation between dissatisfaction of body shape and social pressure to change body weight was 0.487 in non-athletes and 0/395 in athletes. This research showed that non-athletes are at the risk of dissatisfaction of body shape than athletes. Besides, the factors that cause this dissatisfaction were different in athletes and non-athletes.Keywords: body mass index, body image dissatisfaction, Female Students, Physical Activity
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.