فهرست مطالب

ورزش و علوم زیست حرکتی - سال هشتم شماره 2 (پیاپی 16، پاییز و زمستان 1395)

نشریه ورزش و علوم زیست حرکتی
سال هشتم شماره 2 (پیاپی 16، پاییز و زمستان 1395)

  • تاریخ انتشار: 1395/12/14
  • تعداد عناوین: 8
|
  • فرزانه موثقی*، حیدر صادقی، سبحان سبحانی، جواد نعمتی صفحات 1-12
    مقدمه و هدف

    مکانیسم فعال سازی منحصربه فرد انقباض اکسنتریک، عضله را مستعد آسیب می سازد. تارهای نوع II نسبت به نوع I جهت آسیب عضلانی مستعدترند، لذا به نظر می رسد سرعت در استرس مکانیکی و میزان آسیب اثرگذار باشد. هدف این مطالعه، مقایسه سرعت انقباض بالا و پایین فعالیت اکسنتریک حاد آسیب زا عضله اکستنسور زانو بر اقتصاد دویدن و پاسخ های متابولیکی در دختران تمرین کرده بود.
    روش شناسی: 16 دختر جوان تمرین کرده به صورت تصادفی در دو گروه فعالیت اکسنتریک با سرعت بالا (/s240) و پایین (/s60) قرار گرفتند. آسیب عضلانی در دو گروه سرعت بالا و پایین به ترتیب توسط 20 و 5 ست 15 تکراری با شدت 150 درصد حداکثر گشتاور اکستنسوری ایزومتریک در عضلات اکستنسوری زانوی پای برتر ایجاد گردید. شاخص های آسیب عضله قبل، یک و 48 ساعت پس از آسیب و اقتصاد دویدن و پاسخ های متابولیکی در شدت های مختلف (60، 70 و 80 درصد vVO2max)، 24 ساعت قبل و 48 ساعت پس از فعالیت اندازه گیری شدند.

    یافته ها

    شاخص های آسیب عضلانی به طور معنی داری در هر دو گروه تغییر یافت (05/0>p) که نشان دهنده ایجاد آسیب عضلانی بود. تفاوت معنی داری بین شاخص های آسیب عضلانی، اقتصاد دویدن و پاسخ های متابولیکی در شدت های مختلف دویدن بین دو گروه مشاهده نشد.

    بحث و نتیجه گیری

    زمانی که مدت تحت تنشن قرار گرفتن عضله اکستنسور زانوی پای برتر مشابه باشد، تفاوت 4 برابری در سرعت انقباض فعالیت اکسنتریک حاد آسیب زا، به اندازه کافی نمی باشد که بتواند تفاوتی در شاخص های آسیب عضلانی، اقتصاد دویدن و پاسخ های متابولیکی ایجاد کند.

    کلیدواژگان: فعالیت اکسنتریک حاد آسیب زا، سرعت انقباض، اقتصاد دویدن، پاسخ های متابولیکی، دختران جوان تمرین کرده
  • مقصود پیری*، محمدعلی کهن پور، آسیه عباسی دلویی صفحات 12-23
    مقدمه و هدف

    هدف از پژوهش حاضر، تاثیر دو نوع تمرین مقاومتی با و بدون انسداد عروق مستقل از رژیم غذایی بر ترکیب بدنی، پروفایل لیپید و پروتئین واکنشی C زنان جوان غیر ورزشکار بود.
    روش شناسی: 45 زن جوان غیر ورزشکار (سن 7/3±5/26 سال، قد 8/3±4/167سانتی متر، وزن 1/4±66 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 7/0±5/23 کیلوگرم بر مترمربع) به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه تمرین مقاومتی سنتی، تمرین مقاومتی با انسداد عروق و کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. دو گروه تجربی به مدت 24 هفته و هر هفته چهار جلسه در برنامه تمرینی خود شرکت کردند. گروه مقاومتی سنتی، تمرینات را با شدت 70 تا 80 درصد یک تکرار بیشینه تا حد خستگی؛ و گروه تمرین مقاومتی با انسداد عروق، تمرینات را با شدت 20 تا 30 درصد یک تکرار بیشینه تا حد خستگی انجام دادند.

    یافته ها

    نتایج نشان داد هر دو نوع تمرین مقاومتی باعث کاهش معنادار تری گلیسرید، کلسترول تام، کلسترول، لیپوپروتئین با چگالی کم، لیپوپروتئین با چگالی خیلی کم و پروتئین واکنشی C و نیز افزایش معنادار کلسترول و لیپوپروتئین با چگالی بالا در این زنان شد (P<0.05)؛ اما تفاوت بین دو گروه معنادار نبود (P>0.05).

    بحث و نتیجه گیری

    تمرینات مقاومتی با انسداد عروق اگرچه با شدت کمتری انجام می شوند، اما به دلیل ایجاد هیپوکسی و لذا نیازهای متابولیک مشابه، احتمالا همان تاثیرات تمرینات مقاومتی شدید را بر پروفایل لیپید و التهاب سیستمیک به عنوان عوامل خطرزای قلبی ایجاد می کنند.

    کلیدواژگان: تمرین مقاومتی، پروفایل لیپید، التهاب سیستمیک، تمرین با انسداد عروق
  • مریم ربانی، عفت بمبئی چی*، فهمیمه اسفرجانی، علیرضا ربانی صفحات 24-32
    مقدمه و هدف

    هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر 8 هفته تمرین تناوبی شدید (HIT) با دو شیوه کنترل شدت با استفاده از ضربان قلب (مبتنی بر ضربان قلب) و یا سرعت دویدن (مبتنی بر سرعت) بر توان هوازی و تغییرپذیری ضربان قلب (HRV) دختران جوان فعال بود.
    روش شناسی: 25 دانش آموز دختر هنرستان شکرانی اصفهان به صورت داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت کردند. آزمودنی ها در دو گروه مبتنی بر سرعت (13 نفر، سن 6/0 ± 3/17، وزن 78/7 ± 15/60 کیلوگرم، قد 08/6 ± 15/166 سانتی متر) و مبتنی بر ضربان قلب (12 نفر، سن 2/0 ± 1/17 ، وزن 86/3 ± 92/59 کیلوگرم، قد 60/2 ± 25/165 سانتی متر) تقسیم شدند. آزمودنی ها قبل و پس از 8 هفته تمرین HIT با تواتر دو جلسه در هفته، در آزمون آمادگی تناوبی 15-30 (30-15IFT (برای اندازه گیری عملکرد بیشینه (VIFT) و برآورد اکسیژن مصرفی بیشینه (VO2max) به عنوان شاخص های توان هوازی شرکت کردند. HRV استراحتی در هفته ابتدایی و انتهایی ثبت گردید. از آزمون های آماری تی همبسته و تحلیل کواریانس با سطح معناداری P<0.05 برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد.

    یافته ها

    8 هفته تمرین HIT با هر دو روش افزایش های معناداری را در VO2max و VIFT ایجاد کرد (P<0.05). HRV تنها در گروه مبتنی بر ضربان قلب افزایش معناداری را نشان داد (P<0.05). در بررسی بین گروهی، HRV در روش مبتنی بر ضربان قلب پیشرفت معنادار بیشتری را نشان داد (P<0.05).

    بحث و نتیجه گیری

    به نظر می رسد هر دو روش کنترل شدت در تمرینات HIT در پیشرفت توان هوازی موثر باشند اما ایجاد تغییر در HRV نیازمند بکارگیری روش مبتنی بر ضربان قلب است.

    کلیدواژگان: تغییرپذیری ضربان قلب، عملکرد بیشینه، آزمون آمادگی تناوبی 15-30، اکسیژن مصرفی بیشینه
  • داریوش شیخ الاسلامی وطنی*، سروش فیروزمنش صفحات 33-44
    مقدمه و هدف

    برخی مطالعات قبلی حاکی از آنند که مکمل سازی کوتاه مدت کافئین ممکن است بر عملکرد ورزشی و افزایش اکسیداسیون چربی تاثیر داشته باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات حاد مصرف مکمل کافئین بر لیپولیز و عملکرد استقامتی بیشینه در زنان تمرین کرده بود.
    روش شناسی: 9 زن تمرین کرده (با میانگین سنی 8/2±3/22 سال، وزن: 1/8±7/61 کیلوگرم، قد7/6±7/167 سانتی متر و شاخص توده بدنی 2/2±22 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت داوطلبانه و در یک طرح کارآزمایی بالینی متقاطع، در سه جلسه و به صورت تصادفی تحت دریافت mg/kg/d 6 مکمل کافئین ،mg/kg/d 6 مکمل کافئین+ mg/kg/d 3 کربوهیدرات و یا دارونما (دریافت 250 میلی گرم مالتوز) قرار گرفتند. در هر جلسه، دریافت مکمل یا دارونما به صورت کپسول و یک ساعت قبل از اجرای آزمون بروس انجام گرفت. بین جلسات نیز یک هفته فاصله به منظور پاکسازی در نظر گرفته شد. در هر جلسه 3 نوبت خون گیری: ساعت 8 صبح و در حالت ناشتا (قبل از دریافت مکمل)، یک ساعت پس از دریافت مکمل (و بلافاصله پس از اتمام آزمون بروس) و یک ساعت پس از اتمام آزمون بروس انجام گرفت.

    یافته ها

    تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که هیچ یک از متغیرهای نیمرخ لیپیدی (TG،CHOL،HDL،LDL) هورمون کورتیزول و لیپاز حساس به هورمون (HSL)، تحت تاثیر یک دوز دریافت مکمل کافئین یا ترکیب کافئین کربوهیدرات قرار نگرفتند، و تغییرات ایجاد شده در هر یک از این متغیرها ناشی از فعالیت شدید هوازی بود و نه دریافت مکمل. از طرف دیگر زمان رسیدن به خستگی طی فعالیت بروس و حداکثر اکسیژن مصرفی آزمودنی ها تحت تاثیر دریافت مکمل قرار نگرفت.

    بحث و نتیجه گیری

    یافته های حاضر در کل بیانگر آن است که مصرف یک دوز مکمل کافئین یا کافئین –کربوهیدرات منجر به تغییرات معناداری در متابولیسم چربی ها و عملکرد هوازی نمی گردد.

    کلیدواژگان: کافئین، لیپاز، کورتیزول، فعالیت ورزشی
  • حسن مهرعلیان*، حمید رجبی، محمدرضا دهخدا، حمید ایراندوست صفحات 45-53
    مقدمه و هدف

    تمرین مقاومتی ویژه کارایی بیشتری دارد. هدف از این تحقیق تعیین اثر ترکیب تمرین مقاومتی ویژه و معمول شنا بر عملکرد و عوامل ضربه ای شنای کرال سینه نوجوانان پسر بود.
    روش شناسی: 17 شناگر برتر پسر رقابت کننده در سطح استان و کشور (سن؛ 77/2 ± 15/13 سال، سابقه تمرین؛ 44/0± 34/2 سال) به دو گروه ترکیب تمرین مقاومتی ویژه و معمول (8n=) وگروه تمرینات معمول (9n=) تقسیم شدند. پیش آزمون و پس آزمون شامل رکورد 100،25 متر کرال سینه، عوامل ضربه ای (طول ضربه و تواتر ضربه)، حداکثر نیروی پیشران و قدرت عضلات پنجه دست بود. هر جلسه بعد از گرم کردن، گروه ترکیب تمرین مقاومتی ویژه و معمول با یدک شناور 8 تکرار 25 متری را با حداکثر سرعت شنا می کرد و گروه تمرینات معمول همین کار را بدون یدک انجام می داد. پس از این مرحله، تمرینات دو گروه کاملا یکسان انجام می شد. طول دوره تمرین 4 هفته بود. از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری برای بررسی تفاوت های بین گروهی استفاده شد.

    یافته ها

    یافته ها نشان داد که در گروه ترکیب تمرین مقاومتی ویژه و معمول افزایش معنی داری در عملکرد 100 متر، تواتر ضربه در فاصله های 5 تا 20 متر و 80 تا 95 متر وکاهش معنی داری در طول ضربه در فاصله 80 تا 95 متر نسبت به گروه تمرینات معمول مشاهده گردید (05/0 p ≤). اما تفاوت معنا داری در سایر موارد دیده نشد (0/05 p ≥).

    بحث و نتیجه گیری

    این یافته ها نشان داد که ترکیب تمرین مقاومتی ویژه و معمول با وسیله طراحی شده باعث افزایش عملکرد در مسافت های طولانی تر می شود و این افزایش با تغییراتی از جمله افزایش تواتر ضربه و کاهش طول ضربه در فواصل پایانی شنا همراه است.

    کلیدواژگان: تمرین مقاومتی ویژه، عوامل ضربه ای کرال سینه، یدک شناور، نیروی پیشران
  • علیرضا صفر زاده*، مالک آریانیا، الهه طالبی گرگانی صفحات 54-61
    مقدمه و هدف

    پروتیئن 5 مرتبط با مجعد ترشحی (SFRP5)، همانند آدیپونکتین، به عنوان آدیپوکینی جدید با ویژگی های ضدالتهابی و افزایش حساسیت انسولینی محسوب می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی SFRP5 در مردان چاق می باشد.
    روش شناسی: بیست و چهار مرد چاق با میانگین سن 5/8 ± 9/36 سال، وزن 7/10 ± 8/94 کیلوگرم و شاخص توده ی بدن 4/2 ± 7/31 کلیوگرم بر مترمربع به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کرده و به دو گروه کنترل و تمرین مقاومتی (تعداد = 12) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرین 8 هفته تمرین مقاومتی دایره ای با شدت 50 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه را 3 روز در هفته انجام دادند. شاخص های پیکرسنجی و غلظت ناشتای گلوکز، انسولین و SFRP5 سرمی همراه با شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) در ابتدا و پایان مطالعه اندازه گیری شد.

    یافته ها

    تمرین مقاومتی موجب کاهش معنادار وزن بدن، BMI، درصد چربی بدن، دور کمر و دور باسن شد (05/0>P). هم چنین کاهش معنادار غلظت سرمی انسولین و مقادیر HOMA-IR در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (05/0>P). هشت هفته تمرین مقاومتی موجب تغییر معناداری در غلظت سرمی SFRP5 گروه تمرین نشد. با این وجود کاهش معنادار آن در گروه کنترل مشاهده شد (05/0>P). نتایج آزمون آنالیزکوواریانس نشان دهنده تفاوت معنادار در تغییرات غلظت سرمی SFRP5 بین دو گروه بود (05/0>P).

    بحث و نتیجه گیری

    به نظر می رسد برنامه ی تمرین مقاومتی می تواند دست کم با جلوگیری از کاهش سطوح سرمی SFRP5 در بهبود شرایط متابولیکی اثرگذار باشد.

    کلیدواژگان: چاقی، SFRP5، مقاومت به انسولین، تمرین مقاومتی
  • اصغر توفیقی*، بهنام محمدی توپوز آبادی صفحات 62-69
    مقدمه و هدف

    تغییر فنوتیپ بافت چربی در اثر تمرینات ورزشی تئوری جدیدی است که اخیرا مطرح شده است و هورمون آیریزین که در سال 2012 کشف گردیده است در این عمل نقش مهمی ایفا می کند. با این وجود شناسایی سازوکار مولکولی آن در حال بررسی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر میزان آیریزین پلاسما، پروتئین جفت نشده -1 (UCP-1) چربی زیر پوستی و شاخص مقاومت انسولینی در رت های نر چاق است.
    روش شناسی: در این مطالعه 14 سر رت چاق شده با رژیم غذایی پرچرپ به 2 گروه تمرین تناوبی شدید (n=7) و کنترل (n=7) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل 8 هفته تمرین تناوبی شدید(HIIT) 5 جلسه در هفته و به صورت وهله های تمرینی با شدت 80-85 درصد حداکثر سرعت به مدت 2 دقیقه و با دوره های استراحتی فعال 1 دقیقه ای بود که از 6 وهله تمرینی در هفته اول به 12 وهله تمرینی در هفته اخر رسید. از روش ELISA برای اندازه گیری آیریزین، انسولین و گلوکز پلاسما و UCP-1 چربی زیر پوستی استفاده گردید. از آزمون t مستقل برای تحلیل داده ها استفاده شد و سطح معنی داری 05/0P≤ در نظر گرفته شد .

    یافته ها

    تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که آیریزین پلاسما و UCP-1 چربی زیر پوستی در اثر 8 هفته تمرین تناوبی شدید افزایش معنی دار (04/0P=، 01/0P=) و هم چنین شاخص مقاومت به انسولین کاهش معنادار (01/0P=) نسبت به گروه کنترل داشتند.

    بحث و نتیجه گیری

    براساس نتایج پژوهش حاضر، به نظر می رسد 8 هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) با افزیش آیریزین پلاسمایی و UCP-1 چربی زیر پوستی منجر به بهبود مقاومت به انسولین می شود.

    کلیدواژگان: آیریزین، UCP-1، مقاومت انسولینی، رت های چاق
  • حسن فرهادی*، معرفت سیاهکوهیان، لطفعلی بلبلی، پوران کریمی صفحات 70-79
    مقدمه و هدف

    علی رغم مشاهدات بالینی فراوان مبنی بر اثرات مفید هیپوکسی متناوب، تا به حال مکانیسم اثر آن بر روی آنژیوژنز بافت قلب بررسی نشده است. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی و هیپوکسی متناوب بر بیان پروتئین های مرتبط با آنژیوژنز در بافت قلبی موش های نر نژاد ویستار بود.
    روش شناسی: تعداد 40 راس موش صحرایی در محدوده وزنی 20±220 گرم، به طور تصادفی در 4 گروه 10تایی: کنترل سالم، هیپوکسی، تمرین هوازی، تمرین هوازی توام با هیپوکسی تقسیم بندی شدند. شرایط هیپوکسی، متناوب و ایزوباریک و شرایط تمرین هوازی سرعت 26-22 متر در دقیقه با شیب 6 درجه نوارگردان به مدت 8 هفته و 5 جلسه در هفته طراحی شد. غلظت پروتئین های آنژیوژنز شامل عامل القاشده هیپوکسی (HIF1-a)، عامل رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) و فسفاتیدیل اینوزیتول تری کیناز PI3K/Akt با روش وسترن بلات اندازه گیری شد و از روش آماری آنووا یکراهه با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.

    یافته ها

    بیان پروتئین های HIF1-a ، VEGFو PI3K/Akt در هر سه گروه تمرین (01/0p<)، هیپوکسی (01/0p<) و تمرین توام با هیپوکسی نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری داشت (01/0p<). ولی بیانHIF بین گروه های تمرین با هایپوکسی (95/0p<) تمرین با ترکیب تمرین با هیپوکسی (09/0p<)، هیپوکسی با ترکیب تمرین با هیپوکسی تفاوت معنی داری نداشت (09/0P<). هم چنین غلظت پروتئینVEGF بین گروه های تمرین با هایپوکسی (56/0P<)، تمرین با ترکیب تمرین با هیپوکسی (31/0p<)، تفاوت معنی داری نداشت، ولی بین هیپوکسی با ترکیب تمرین با هیپوکسی افزایش بیشتری نشان داد (03/0p<). بالعکس سطح بیان PI3K/Akt در گروه تمرین (01/0p<) و تمرین توام با هیپوکسی نسبت به گروه هیپوکسی بیشتر بود (001/0P<). ولی مقایسه بیان PI3K/Akt بین گروه هیپوکسی و تمرین توام با هیپوکسی تفاوت معنی داری دیده نشد (08/0p<).

    بحث و نتیجه گیری

    احتمال دارد هیپوکسی برای القا آنژیوژنز و تمرین هوازی برای فعالیت مسیر پیام رسانی PI3K/Akt محرک بهتری می باشند.

    کلیدواژگان: هیپوکسی متناوب، تمرین هوازی، عوامل آنژیوژنزیس
|
  • F. Movaseghi, H. Sadeghi, S. Sobhani, J. Nemati Pages 1-12
    Introduction and Purpose

    Unique activation strategy of eccentric contraction predisposes the muscle to damage. Type II muscle fibers are more susceptible than type I to muscle damage, so it seems that Velocity interferes in mechanical stress and thus muscle damage. The purpose of this study was to compare slow versus fast contraction velocity of acute eccentric exercise induced knee extensor muscle damage on running economy and metabolic responses in trained females.

    Materials And Methods

    Sixteen trained young females randomly assigned into two groups: high velocity contraction eccentric exercise (240°. s-1) and low velocity (60°. s-1). In order to induce muscle damage subjects in high and low velocity groups performed 20 and 5 sets of 15 eccentric contractions respectively, with a load equal to 150٪ of the maximal voluntary isometric torque (MVC) of knee extensors with dominant limb. Muscle damage indicators (MVC) was recorded before, 1 and 48 h after eccentric exercise and running economy (submaximal Steady-state vo2) and metabolic responses were recorded at 60, 70, and 80% of pre-determined vVO2max, 24 h before and 48 h after eccentric exercise.

    Results

    Muscle damage indicators changed significantly in both groups (p

    Conclusion

    Four-fold difference in contraction velocity of eccentric exercise induced muscle damage was not sufficient to induce a difference in muscle damage, running economy and metabolic responses when the tension duration was equalized.

    Keywords: Acute eccentric exercise induced muscle damage, Contraction velocity, Running economy, Metabolic responses, Trained young females
  • Peeri M., Kohanpour Ma, Abbassi Daloii A Pages 12-23
    Introduction

    The aim of this study was to investigate the effects of resistance trainings with and without vascular occlusion, and independent from diet, on body composition, lipid profile, and C-reactive protein of young non-athlete women.

    Methods

    Forty-five young non-athlete women (age 26.5±3.7 year, height 167.4±3.8 cm, weight 66±4.1 kg, and BMI 23.5±0.7 kg/m2), were chosen in a purposive sampling manner and randomly divided into three groups of traditional resistance trainings, resistance trainings with vascular occlusion, and control (15 persons in each group). The two experimental groups participated in their training schedules, which lasted 24 weeks (4 sessions per week). The traditional resistance trainings group performed trainings at intensity of 70 to 80 percent of one repetition maximum to fatigue, and the resistance trainings with vascular occlusion group performed trainings at intensity of 20-30% 1RM to fatigue.

    Results

    The results showed that both types of resistance trainings cause significant decreases in triglyceride, total cholesterol, low-density lipoprotein, very low-density lipoprotein, and C-reactive protein and also lead to significant increase in high-density lipoprotein cholesterol of these women (P0.05).

    Conclusion

    Although resistance trainings with vascular occlusion are performed at lower intensity, but they probably generate the impacts of high intensity resistance trainings on lipid profile and systemic inflammation (as heart risk factors), due to production of hypoxia and accordingly similar metabolic demands.

    Keywords: Resistance trainings, Lipid profile, Systemic inflammation, Training with vascular occlusion
  • Rabbani M., Bambaeichi E., Esfarjani F., Rabbani A Pages 24-32
    Introduction

    The aim of the present study was to compare between effects of 8 weeks of high-intensity interval training (HIT) based on heart rate (HR-based) or Speed (Speed-based) on aerobic power and heart rate variability (HRV) in young active girls.

    Methods

    25 girls physical education students from Shokrani school of Isfahan voluntary participated in this study. The subjects were divided into Speed-based (Number: 13; Age: 17.3 ± 0.6 yrs, Weight: 60.1 ± 7.7 kg, Height: 166.1 ± 6.0 cm) or HR-based (Number: 12; Age: 17.1 ± 0.2 yrs, Weight: 59.9 ± 3.8 kg, Height: 165.2 ± 2.6 cm) groups. Subjects underwent the 30-15 Intermittent Fitness Test (30-15IFT) before and after 8 weeks of HIT, to measure the maximal performance (VIFT) and estimate maximal oxygen uptake (VO2max) as aerobic power indices. Resting HRV was also recorded in the first and last weeks. Dependent t-test and analyses of covariate (ANCOVA) with the significant level of P

    Results

    8 weeks of HIT with both methods elicited significant increases in VO2max and VIFT (P

    Conclusions

    It seems, that both HIT intensity controlling methods are effective in improving aerobic power but eliciting changes in HRV needs implementing HR-based approach.

    Keywords: Heart rate variability, Maximal performance, 30-15 Intermittent Fitness Test, Maximal oxygen uptake
  • Sheikholeslami, Vatani D., Firoozmanesh S Pages 33-44
    Introduction

    Some previous studies have indicated that short-term caffeine supplementation can improve exercise performance and fat oxidation. The purpose of this research was to examine the effect of one dose caffeine consumption on lipolysis following maximal endurance exercise in physically active women.

    Materials And Methods

    In a counter-balanced design research 9 trained women (age: 22.3±2.8 years; weight: 61.7±8.1kg, height: 167.7±6.7 cm; BMI: 22± 2.2 kg/m) participated voluntarily in 3 sessions who consumed randomly caffeine (6 mg/kg/day), Caffeine-carbohydrate (6 mg/kg/day Caf mg/kg/day CHO) and placebo (250 mg maltose). They received supplement or placebo in form of capsule 1 hour before Bruce test. Between each session one week was supposed for wash out. Blood samples were collected 3 times in each session: At first, at 8 am (in fasting condition), second, 1 hour after receive supplement and immediately after finishing Bruce test, and third, 1 hour after Bruce test.

    Results

    Analysis variance with repeated measure shows that there were no statistically changes in lipid profile variables (TG, Chol, HDL, LDL), free fatty acids, cortisol and hormone sensitive lipase by receiving one dose of caffeine or caffeine-carbohydrate supplements and some of changes was affected by doing maximal endurance exercise not by supplement consumption.

    Conclusion

    Altogether, current study shows that consuming one dose of caffeine or caffeine-carbohydrate did not effect on lipid metabolism and aerobic function.

    Keywords: Caffeine, lipase, cortisol, exercise
  • Mehraliyan H., Rajabi H., Dehkhoda M., Irandoost H Pages 45-53
    Introduction

    Specific resistance training is more efficient. The purpose of this study was to investigate the effect of the combination of specific resistance training and common training on front crawl swimming performance and stroke parameters in adolescent male swimmers.

    Methods

    Seventeen adolescent male swimmers at regional and national level (age 13/15 ± 2/77 years, training background 2¤34 ±0/44years) were divided into two groups of combination of specific resistance plus common training (n=8) and common training (n=9). Pre-test and post-test consisted of crawl swim record of 25&100 m distance, stroke parameters (stroke rate and stroke length) in 100m testing, the maximum propulsive force and handgrip strength test. After warm up, the combination of specific resistance plus common training group performed 8×25m front crawl swimming with sled towing at the maximum speed but the control group performed the task without sled towing. After this phase, the training of the two groups was the same. The training protocol lasted four weeks. Multivariate analysis of covariance was used to analyze the between- group differences.

    Results

    The findings showed significant increase in 100 m performance, stroke rate in 5-20 m and 80-95 m, and significant decrease in stroke length 80-95 m in the experimental group compared to the control group (p ≤ 0.05) . No significant difference was observed for the other factors (p ≥ 0.05).

    Conclusion

    The combination of specific resistance training plus common training can enhance performance during long distances and the enhancement is accompanied by variables such as increase stroke rate and decrease stroke length in the final distances.

    Keywords: specific resistance training, Crawl stroke parameter, sled towing, propulsive force
  • Safarzade A., Ariyania M., Talebi, Garakani E Pages 54-61
    Introduction

    Secreted frizzled-related protein 5 (SFRP5), like adiponectin, is considered as a novel adipokine with insulin-sensitizing and anti-inflammatory characteristics. The purpose of this study was to investigate the effect of eight weeks of resistance training on serum SFRP5 concentration in obese men.

    Methods

    Twenty four obese men (age; 36.9 ± 8.5 yr, weight; 94.8 ± 10.7 kg, and BMI; 31.7 ± 2.4) voluntarily participated in this study and were divided into control and resistance training groups (n=12). Subjects in training group performed eight weeks resistance training in a circuit manner with 50-85% 1RM (3 days/week). Anthropometrics parameters and fasting serum glucose, insulin, and SFRP5 concentrations, as well as insulin resistance index (HOMA-IR) were measured at the baseline and at the end of study.

    Results

    Resistance training induced significant reductions in body weight, BMI, body fat percentage, waist and hip circumferences (P

    Conclusion

    It seems that resistance training could improve metabolic conditions at least by preventing a decrease in serum SFRP5 levels.

    Keywords: Obesity, SFRP5, Insulin resistance, Resistance training
  • Tofighi A., Mohammadi Topuzabadi B Pages 62-69
    Introduction

    Phenotype changes of adipose tissue due to exercise is a new theory which has recently been proposed and Irisin hormone which was discovered in 2012 has an important role in this process. However, identification of its molecular mechanism is being investigated. The aim of this study is to investigate the effect of high intensity interval training on plasma Irisin and insulin resistance and subcutaneous adipose tissue UCP-1 in male obese rats.

    Method

    In this study, 14 obese rats with high-fat diet were divided to 2 groups: high intensity interval training group (n=7) and control group (n= 7). The training protocol included 8 weeks of high intensity interval training 5 times a week and in the form of training bouts with maximum speed of 80-85% intensity for 2 minutes and 1-minute active­­ ­rest periods that started from 6 training bouts in the first week and extended to 12 training bouts in the last week. ELISA method was used to measure plasma irisin, insulin and glucose and the UCP-1 subcutaneous fat. Independent t-tests were used for data analysis and the significance level was considered at P≤0/05.

    Results

    Data analysis showed that plasma Irisin and UCP-1 Subcutaneous fat significantly increased due to 8 weeks high- intense interval training (P=0/01, P=0/04) and also insulin resistance index had significant decrease (P=0/01) in the experimental group compared to the control group.

    Conclusion

    Altogether, current study shows that consuming one dose of caffeine or caffeine-carbohydrate did not effect on lipid metabolism and aerobic function.

    Keywords: Irisin, UCP-1, insulin resistance, obese rats
  • Farhadi H., Siahkohian M., Lotfali B., Pouran.K Pages 70-79
    Introduction

    Despite the many clinical observations regarding the beneficial effects of hypoxia, the mechanism of its effect on the angiogenesis of the cardiac tissue has not yet been studied. However, the aim of this study to investigate. The effects of aerobic training and hypoxia on expression angiogenic factors in cardiac male wistar rats.

    Materials And Methods

    In the current experimental study, forty male Wistar rats weighing 220±20 gr were randomly divided into four groups; normal control (NC), hypoxia (H), Hypoxia training (HT) and training groups. Hypoxia group exposed to chronic intermittent hypoxia (PiO2≈106 mmHg, simulated altitude ≈ 3400 m, 14% oxygen for 8 weeks). And exercise group ran on a treadmill for 8weeks, 3 session/ week. (HT) Group, after exercise, during the day were similar to hypoxia in the hypoxic chamber. Then, relative protein density of HIF1a, VEGF and PI3K were measured with western blot method.

    Results

    The result showed that intermittent hypoxia, exercise training hypoxia and exercise training significantly increased relative protein density of HIF1a, VEGF and PI3K compared to control group (p

    Conclusion

    It seems that hypoxia more induced angiogenesis signaling pathway and exercise training is potent stimulator for activity of P-I3K/Akt signaling pathway.

    Keywords: Intermittent Hypoxia, Angiogenesis, exercise training